Τι έφαγα σήμερα,Τι θα φάω αύριο,Τι έφαγα σήμερα που δεν έπρεπε,Τι δεν έφαγα σήμερα...ΤΡΩΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ!

[NADINE_ed]

Συγχωρέστε με,αλλά δεν αντέχω άλλο να βλέπω τόση μεγάλη εμμονή με το φαγητό!
Τύψεις,αμαρτίες,υποσχέσεις ,συναισθηματικοί εκβιασμοί,όλα γύρω από ένα μενού
στο κυνήγι κάποιου αριθμού βάρους,που υπόσχεται ευτυχία!Ξέρω πολύ καλά
πως βρίσκομαι σ'ένα φόρουμ διατροφικών διαταραχών,όπου θεωρούνται
αναμενόμενα τέτοια τόπικς,η ύπαρξη των οποίων δικαιολογείται πολύ περισσότερο
από κάποια άλλα τύπου τι μουσική ακούμε,τι διαβάσαμε,σε ποιόν πίνακα ζωγραφικής
σκάλωσε η ματιά μας κι ένα σωρό παρεμφερή...Κι ασφαλώς δεν μέμφομαι όποιον
άνοιξε αυτά τα τόπικς ή συμμετέχει γράφοντας σ'αυτά!Καμία τέτοια πρόθεση δε με χαρακτηρίζει!

Έχω την αίσθηση πως στην προσπάθεια μας να υποτιμήσουμε το φαγητό και τη σημασία του
στην καθημερινότητα μας,το υπερτιμούμε,δίνοντας του γιγάντιες διαστάσεις,που συν τω χρόνω
δύσκολα πολύ καταρρίπτονται!ΤΡΩΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΚΙ ΟΧΙ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΩΜΕ,υποκαθιστώντας
με το φαγητό όσες ανάγκες μας στερούμε και καταπνίγουμε!Ή τουλάχιστον αυτό παραδεχόμαστε
πως οφείλουμε να κατακτήσουμε.Φοβάμαι πως καμία πίεση,καμία ενοχή,κανένας εκβιασμός
δε μπορεί να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα,που αναζητούμε.Αντιθέτως είναι ακόμα ένα βαρίδιο
σφιχτά δεμένο στα πόδια μας,που εμποδίζει το ελύθερο βηματισμό μας στην κατεύθυνση των ονείρων μας!

Χρόνια και χρόνια,δίαιτες και δίαιτες,ζυγαριές τροφών και θερμίδες,πόντοι και μεζούρες,
μηχανήματα παθητικής γυμναστικής και αφαγίες,κάθε υπερβολή που το σώμα μας βίωσε και σύντομα
έβγαλε τη δικαιολογημένη του αντίδραση κι έχυσε τον κουβά με το σταγόνα σταγόνα αρμεγμένο γάλα.
Χρονοδιαγράμματα και σημαντικές ημερομηνίες,γενέθλια,γιορτ ές,Χριστούγεννα,μπικίνια στις πλαζ και δε συμμαζεύεται!
Ψάχνουμε να μας βρούμε σε μια παλιά φωτογραφία,μας τιμωρούμε σε στερήσεις όσων αγαπούμε
μέχρι να γίνουμε καλά κορίτσια,πιεζόμαστε λες και λίγα είναι τα προβλήματα στη ζωή μας
και γινόμαστε χειρότεροι χωροφύλακες του εαυτού μας,θυσιάζοντας αυτοεκτίμηση και χαρά
επειδή ξεφύγαμε από ένα χαρτί κι ένα άθροισμα θερμίδων,τρώγοντας λίγο από το φαγητό του παιδιού
ή ένα κέρασμα ενός φίλου ή υποκύπτοντας σε όσους "αμαρτωλούς πειρασμούς"μας φωνάζουν.
Και πάλι ενοχή κι αίσθηση αποτυχίας και μη ελέγχου με όλες τις συνεπαγόμενες στην διάθεση
κι αυτοεικόνα μας συνέπειες!Ως πότε;Και γιατί αφού ούτε καν τα επιθυμητά αποτελέσματα έχει;

Όσοι κατάφεραν να χάσουν το περιττό βάρος και να το διατηρήσουν είναι όσοι κατάφεραν ν'αλλάξουν
τη σχέση τους με το φαγητό!Ακόμα κι αν υποβοηθήθηκαν από μια βαριατρική επέμβαση,στο πέρασμα
του χρόνου μόνο όσοι το πήραν αλλιώς μένουν στο χαμηλό βάρος,που κατάκτησαν!
Η πολυπόθητη αλλαγή θέλει το χρόνο και την σωστή της προετοιμασία!Είναι απλή φυσική!
Ενέργεια που λαμβάνουμε κι ενέργεια που καίμε!Σωστές διατροφικές επιλογές και άσκηση ως στάση ζωής!
Αλλά γιατί χρειαζόμαστε τη σεροτονίνη μιας σοκολάτας,γιατί παίρνουμε βαθειές ανάσες κι ηρεμούμε
και νιώθουμε ηδονή όταν αγγίζουν τον ουρανίσκο μας υψηλά θερμιδογόνες τροφές;
Ποιές ανάγκες μας νανουρίζουμε εκείνη τη στιγμή;Ποιό στόμα κυριολεκτικά βουλώνουμε;
Με ποιά καταπιεσμένα θέλω,με ποιούς φόβους παίζουμε κρυφτούλι και στρουνθοκαμηλίζουμε;

Δεν κερδίζουμε χρόνο όσο σαν την παλίρροια γλύφουμε την άμμο των πληγών μας!
Επεισόδια υπερφαγικά,εναλλασσόμενα με άλλα στερητικά ή αφαγίας και μια αυτοεκτίμηση
μπαλάκι του τέννις στο ενδιάμεσο!Χάνουμε ζωή,χάνουμε ψυχή,αλλοτριωνόμαστε!
Γινόμαστε όλο και πιο αδύναμοι στα μάτια μας,όλο και πιο ανίκανοι στην πεποίθηση μας
πως μπορούμε να τα καταφέρουμε,απομακρυνόμασ� �ε όλο και περισσότερο από τον ιδεατό μας
εαυτό,που τόσο και καλά λαχταράμε!ΟΧΙ!Δεν τον λαχταράμε πραγματικά!Αν το θέλαμε,θα το είχαμε πετύχει!
Δεν είμαστε ανάπηροι,ούτε ανίατα ασθενείς!Είναι όλα στα χέρι μας κι εμείς επιλέγουμε να εθελοτυφλούμε,
παίζοντας με δίαιτες και το νευρικό μας σύστημα!Κάπου μας βολεύει αυτή μας η εικόνα,
κάπου φοβόμαστε να ζήσουμε αλλιώς,κάτι κερδίζουμε από όλο αυτό κι ας ακούγεται παράλογο!

Αντί λοιπόν να εστιάζουμε στο τι καλώς ή κακώς καταπίνουμε ας ασχοληθούμε λιγάκι
με όσα φοβόμαστε ν'αντιμετωπίσουμε!Ας σκαλίσουμε βαθειά μέσα μας όσο κι αν πονάει
να δούμε τι καλά κρυμμένο επαναπάυεται εκεί,θαμμένο κάτω απ'τα "αμαρτωλά κι απαγορευμένα"
εδέσματα που μας φτυαρίζουμε με μανία.Είναι ανόητο να επαναλαμβάνουμε αναποτελεσματικές
μεθόδους,εμμένοντας σε λανθασμένες πρακτικές,ελπίζοντας αφελώς διαφορετικά αποτελέσματα!

Εγώ έχω φοβηθεί τις σχέσεις μου με το άλλο φύλο κι όσο πόνο θεώρησα πως έτσι μου γλυτώνω,
έχω φοβηθεί το θάνατο των αγαπημένων μου και προσπάθησα ανόητα να φύγω πρώτη,
έχω υπερτιμήσει ουσιαστικά την εμφάνιση σε μια προσπάθεια μου να την υποτιμήσω
ούσα ήσυχη πως όσοι σχετίζονται μαζί μου το κάνουν για τον εσωτερικό μου κόσμο,
έχω βολευτεί στήν ασφάλεια του σπιτιού μου,όπου είμαι πάντα το κοριτσάκι του μπαμπά
και δε χρειάζεται να ζοριστώ στην αγορά εργασίας,φοβήθηκα τη μητρότητα,φοβήθηκα τη ζωή!
Μου έδωσα αγάπη,παρηγοριά,επιβράβευσ η,τιμωρία,συντροφιά,άφεση,η ρεμία καταφεύγοντας στο φαγητό.

Ευχαριστώ πολύ την tasty για τους τόνους γαριδάκια και πατατάκια,τις σοκολατοβιομηχανίες,τα goody's
τις εταιρίες αδυνατίσματος,τους διαιτολόγους,τις ενέσεις,τα σκευάσματα,τα μηχανήματα,
όλα όσα με βοήθησαν 27 χρόνια τώρα να χωθώ ακόμα πιο βαθειά στην κρυψώνα των φόβων μου,
αλλά δε σας χρειάζομαι πια!Τρώω πλέον ό,τι θέλω όποτε το θέλω,χωρίς να κρύβομαι,
χωρίς να ντρέπομαι,χωρίς να τρώω κάτι άλλο από τη γεύση που μου αρέσει.Ναι,πρέπει να χάσω βάρος
για την υγεία μου και για πρώτη φορά πιστεύω πως θα τα καταφέρω επειδή πλέον μου είναι εμπόδιο
κι όχι ανακουφιστικό κρυσφύγετο!Λυπάμαι που έπρεπε να στερηθώ πολλά για χρόνια πολλά,
να με ξεχυλώσω,να με μαζέψω,να γεμίσω ραγάδες και κρεμασμένα κομμάτια κρέατος,
αλλά αυτή είναι η διαδρομή μου,οι υπενθυμίσεις των επιλογών του φόβου μου...Κάποια σημάδια
θα φύγουν,κάποια θα μείνουν...Τα σημάδια της ψυχής να γιατρέψουμε,γιατί αυτά του σώματος σβήνουν
κι από μόνα τους στο χρόνο...Οι ανάγκες όμως δεν κορέγνυνται από υποκατάστατα!Η ψυχή δεν ηρεμεί
στον αντιπερισπασμό...Σαν το παιδί που θέλει να θηλάσει.Δε θα ηρεμήσει με μια πιπίλα,
που θα του βουλώσει για λίγο το στόμα και θα το παραπλανήσει.Μόνο μόλις πάρει ακριβώς αυτό
που έχει ανάγκη θα ικανοποιηθεί,θα ηρεμήσει,θα πάει παραπέρα!Τα δόντια στράβωσαν από τις πιπίλες!
Ας τις ρίξουμε στο δέντρο της ζωής να τις πάρουν οι νεράϊδες μας κι ας το σκαρφαλώσουμε χωρίς υψοφοβίες!

[tidekpe]

Λοιπόν, ποια από όλες μας, παχύσαρκη ή υπέρβαρη ή απλώς ευτραφής ή τσουπωτη ή χοντρούλα
θα τολμήσει να απαντήσει;;;;;; Ιδιαίτερος λόγος, εμπνευσμένος, αυτοκριτικός, αυτοαποδεκτικός και σίγουρα από το γνώστη του θέματος συγγραφέα...
Ένα είναι σίγουρο, Ναντίν μου,
ξέρεις καλά τη σχέση αιτίας-αιτιατού και τη διαφοροποίησή της από την αφορμή...πόσα μίλια, άραγε, διένυσες για να τις κατακτήσεις; Είναι το μόνο ταξίδι που εύχομαι να μου είναι σύντομο.....Θλίβομαι που θα συμφωνήσω μαζί σου...δε το θέλω...αλλά θα ήμουν υποκριτική αν κατασκεύαζα διαφωνία..απλώς μερικοί χρειαζόμαστε το χρόνο μας!!!

[penelope1985]

Καλα ολα αυτα αν μπορεις να απαντησεις το γιατι ειναι απολαυση να γραψεις καπου οτι, ναι καταφερες να αντισταθεις σε ενα φαγητο η οτι σηκωθηκες και εκανες γυμναστικη. Θελετε να πειτε οτι ολα ειναι ανουσια και μας καταστρεφουν. Δεκτον αλλα θα πρεπει τοτε να συμβιβαστουμε με τον κοσμο π ζουμε γιατι ο κοσμος δεν θα αλλαξει, μονο εμεις εχουμε αυτοι την ικανοτητα. Νομιζω οτι ο σκοπος ολων εδω ειναι να ειναι υγειεις. Βεβαιως και παρασυρομαστε αλλα ολα μεσα στο προγραμμα ειναι. Εμενα παντως τα συγκεκριμενα threads με βοηθανε και απο την στιγμη π κανενας δεν με αναγκαζει να γραψω αλλα το κανω απο μονη μ τοτε καλως υπαρχουν....

[changes]

εγω παλι δεν καταλαβαινω ποιος ο λογος υπαρξης αυτου του θεματος ναντιν...
ξαναγραψες ακομη μια φορα οσα εχεις σουπεραναλυσει και χιλιοπει και στον εαυτο σου στον καθρεφτη και εδω μεσα απειρες φορες.
καλα τα λες βρε ναντιν,αλλα φτανουν τα λογια.
ασε την αναλυση και τη λογοτεχνικη συγγραφη κειμενων και κανε καμια πραξη!χασε τα πρωτα 10-20 σου κιλα και μετα κατσε και γραψε κειμενο.θα δικαιουσαι να δασκλεψεις τοτε...δεν ξερω αν με εννοεις...
τωρα απλως για ακομη μια φορα λογια λογια λογια.parole parole parole...φτανει πια.μη λες.κανε απο δω κι εμπρος.
κι εσυ κ ολοι μας.

[MKEH78]

Originally posted by NADINE
υποκαθιστώντας με το φαγητό
όσες ανάγκες μας στερούμε και καταπνίγουμε!!

αυτή είναι η καθημερινότητα μου
δεν μπορώ να ξεφύγω
δεν μπορώ να πραγματοποιήσω τα θέλω μου
δεν τα ψιθυρίζω ούτε στα όνειρα μου πια.
<<όταν περνάς την πόρτα της εκκλησίας ανοίγει μια ταφόπλακα
και όλα σου τα όνειρα θάβονται εκεί>> όταν μου το είχαν πει
αυτό, δεν το πίστεψα, μα δεν απέχει πολύ από αυτό που ζω τώρα
είμαι μια ευτυχισμένη μάνα και σύζυγος.
Και δεν θα ξαναγίνω ποτέ μια ευτυχισμένη κοπέλα 21 χρόνων
Μου έχω λείψει πολύ.

[tota72]

Είναι η δεύτερη φορά που γράφω.Δεν είμαι παχύσαρκη,δεν είμαι ανορεξική,δεν κάνω υπερφαγικά επεισόδια,δεν είμαι βουλιμική.Όμως το φαγητό με καθορίζει.Το σκέφτομαι συνέχεια.Τι θα φάω,πως θα το φάω,πότε θα το φάω.Ψάχνοντας εμμονικά για δίαιτες και φαγητά έπεσα πάνω στο φόρουμ τον Αύγουστο.
Σας παρακολουθούσα από την κλειδαρότρυπα τόσο καιρό και ένοιωθα καλά.Η υποστηρικτική σας διάθεση,η ενασχόλησή σας με την λατρεία μου,οι φιλικές κουβέντες με έκαναν να νοιώθω καλά.Κάθε πρόβλημά σας γινόταν και δικό μου, η πορεία σας, η απουσία σας με αναστάτωνε.
Η αναφορά στην καθημερινότητά σας που μπορούσε να γεμίζει με τόσα πράγματα πέρα από το φαγητό,οι ζωές σας,το πνεύμα σας μου δινε ελπίδα πως κι αυτή η εμμονή μου κάποτε θα φύγει και τα όνειρά μου που χα σπρώξει σε μια γωνιά του μυαλού μου για να γεμίσω το υπόλοιπο
με φαγητό θα με ταξίδευαν πάλι και ποιός ξέρει,μπορεί να γίνονταν και πραγματικότητα.
Δεν έχω την καλύτερη ψυχική υγεία.Από 20 χρονών αγκαλιά με τον ψυχίατρό μου και έφτασα αισίως τα 37.Παράτησα τη σχολή μου που τόσο πάλεψα για να περάσω εξαιτίας των εμμονών μου ,των φοβίων μου.Τώρα έχω αντικαταστήσει άλλες εμμονές με την διαρκή ενασχόλησή μου με το φαγητό.
Όμως το τελευταίο καιρό σαν να με πνιξαν τόσα κείμενα γύρω από το φαγητό .Τόση αυτοτιμωρία,τόσος έλεγχος,τόση πίεση με τρομοκράτησε.Το φαγητό γινόταν ξαφνικά ο διώκτης μου.Νοιώθω πως πέφτετε στην ίδια λούμπα με μένα και θέλω να σας βάλω τις φωνές ,να σας συγκρατήσω.
Γιατί είστε η ελπίδα μου πως όλο αυτό θα σταματήσει κάποτε.Φοβάμαι πως θα μου πείτε πως δεν δικαιούμαι να μιλάω αφού δεν συμμετέχω.
Φοβάμαι πως θα μου πείτε πως με ποιό δικαίωμα το δεύτερό μου ποστ γίνεται καταγγελτικό.
Αλλά να,πριν λίγες μέρες μια χρήστρια έγραψε ένα μύνημα απόγνωσης.Μπήκα στο τσατ να ειδοποιήσω τα κορίτσια που ταν μέσα εκείνη
την στιγμή.Μιλούσαν για δίαιτες.Καμιά τους δεν έγραψε εκείνο το βράδυ μια κουβέντα συμπαράστασης στη χρήστρια.
Όμως εμένα αυτό με μάγεψε όταν πρωτοδιάβασα το φόρουμ.Που η διάθεση ήταν να σηκώσουμε τον άλλο στην δύσκολη ψυχολογικά
στιγμή και η δίαιτα ήταν κάτι δευτερεύων.
Καλό βράδυ και συμπαθάτε με αλλά με άγγιξε το κείμενο της Ναντίν.
Καλό βράδυ.

[tidekpe]

Originally posted by MKEH78
quote]
αυτή είναι η καθημερινότητα μου
δεν μπορώ να ξεφύγω
δεν μπορώ να πραγματοποιήσω τα θέλω μου
δεν τα ψιθυρίζω ούτε στα όνειρα μου πια.
<<όταν περνάς την πόρτα της εκκλησίας ανοίγει μια ταφόπλακα
και όλα σου τα όνειρα θάβονται εκεί>> όταν μου το είχαν πει
αυτό, δεν το πίστεψα, μα δεν απέχει πολύ από αυτό που ζω τώρα
είμαι μια ευτυχισμένη μάνα και σύζυγος.
Και δεν θα ξαναγίνω ποτέ μια ευτυχισμένη κοπέλα 21 χρόνων
Μου έχω λείψει πολύ.

Γιατί σε γέμισε θλίψη το κείμενο, ΜΚΕΗ μου;
Γιατί γυρίζεις πίσω;
Ναι, δε θα ξαναγίνεις ποτέ μαι ανέμελη κοπελίτσα 21...μα και μετά από χρόνια τα παιδιά σου δε θα σε έχουν τόση ανάγκη, όσο τώρα...ε, και;
Έτσι δεν πρεπει; Έτσι, δεν είναι ωραία;
Ξέρεις πόσα πράγματα έκανα και έμαθα μετά που πέρασα από τα σκαλιά της εκκλησίας;
Σε καμία περίπτωση μην το θεωρήσεις ταφόπλακα...αφού μάλιστα είσαι κι ευτυχισμένη...απλά αλλάζουμε, μεγαλώνουμε, μικραίνουμε δεν έχει σημασία...αλλάζουμε, εξελισσόμαστε και, πίστεψέ με, αξίζει τον κόπο, ακόμη και αν κάποιες στιγμές γινόμαστε λίγο αφοριστικές, όπως στο κείμενο της Ναντίν...

[tidekpe]

Originally posted by tota72
Είναι η δεύτερη φορά που γράφω.Δεν είμαι παχύσαρκη,δεν είμαι ανορεξική,δεν κάνω υπερφαγικά επεισόδια,δεν είμαι βουλιμική.Όμως το φαγητό με καθορίζει.Το σκέφτομαι συνέχεια.Τι θα φάω,πως θα το φάω,πότε θα το φάω.Ψάχνοντας εμμονικά για δίαιτες και φαγητά έπεσα πάνω στο φόρουμ τον Αύγουστο.
Σας παρακολουθούσα από την κλειδαρότρυπα τόσο καιρό και ένοιωθα καλά.Η υποστηρικτική σας διάθεση,η ενασχόλησή σας με την λατρεία μου,οι φιλικές κουβέντες με έκαναν να νοιώθω καλά.Κάθε πρόβλημά σας γινόταν και δικό μου, η πορεία σας, η απουσία σας με αναστάτωνε.
Η αναφορά στην καθημερινότητά σας που μπορούσε να γεμίζει με τόσα πράγματα πέρα από το φαγητό,οι ζωές σας,το πνεύμα σας μου δινε ελπίδα πως κι αυτή η εμμονή μου κάποτε θα φύγει και τα όνειρά μου που χα σπρώξει σε μια γωνιά του μυαλού μου για να γεμίσω το υπόλοιπο
με φαγητό θα με ταξίδευαν πάλι και ποιός ξέρει,μπορεί να γίνονταν και πραγματικότητα.
Δεν έχω την καλύτερη ψυχική υγεία.Από 20 χρονών αγκαλιά με τον ψυχίατρό μου και έφτασα αισίως τα 37.Παράτησα τη σχολή μου που τόσο πάλεψα για να περάσω εξαιτίας των εμμονών μου ,των φοβίων μου.Τώρα έχω αντικαταστήσει άλλες εμμονές με την διαρκή ενασχόλησή μου με το φαγητό.
Όμως το τελευταίο καιρό σαν να με πνιξαν τόσα κείμενα γύρω από το φαγητό .Τόση αυτοτιμωρία,τόσος έλεγχος,τόση πίεση με τρομοκράτησε.Το φαγητό γινόταν ξαφνικά ο διώκτης μου.Νοιώθω πως πέφτετε στην ίδια λούμπα με μένα και θέλω να σας βάλω τις φωνές ,να σας συγκρατήσω.
Γιατί είστε η ελπίδα μου πως όλο αυτό θα σταματήσει κάποτε.Φοβάμαι πως θα μου πείτε πως δεν δικαιούμαι να μιλάω αφού δεν συμμετέχω.
Φοβάμαι πως θα μου πείτε πως με ποιό δικαίωμα το δεύτερό μου ποστ γίνεται καταγγελτικό.
Αλλά να,πριν λίγες μέρες μια χρήστρια έγραψε ένα μύνημα απόγνωσης.Μπήκα στο τσατ να ειδοποιήσω τα κορίτσια που ταν μέσα εκείνη
την στιγμή.Μιλούσαν για δίαιτες.Καμιά τους δεν έγραψε εκείνο το βράδυ μια κουβέντα συμπαράστασης στη χρήστρια.
Όμως εμένα αυτό με μάγεψε όταν πρωτοδιάβασα το φόρουμ.Που η διάθεση ήταν να σηκώσουμε τον άλλο στην δύσκολη ψυχολογικά
στιγμή και η δίαιτα ήταν κάτι δευτερεύων.
Καλό βράδυ και συμπαθάτε με αλλά με άγγιξε το κείμενο της Ναντίν.
Καλό βράδυ.

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου....κι εμένα με έχει ενοχλήσει, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω το ρήμα, αυτή η εμμονή με εμάς μόνο...ενώ σε σελίδες, όπως βουλιμία, ανορεξία συνομιλούν μόνα τους λίγα παιδιά....Αλλά, μισό λεπτό, πώς μπορούμε να μας υποχρεώσουμε με ευχάριστη διάθεση να ασχοληθούμε με προβλήματα άλλων , όταν αδυνατούμε να λύσουμε τα απλοικά δικά μας; Τουλάχιστον, ας επιτρέψουμε, χωρίς επικριτική διάθεση, να βρίσκουν βοήθεια με αυτόν τον τρόπο, όσοι θέλουν...

[MKEH78]

Originally posted by tota72
Αλλά να,πριν λίγες μέρες μια χρήστρια έγραψε ένα μύνημα απόγνωσης.Μπήκα στο τσατ να ειδοποιήσω τα κορίτσια που ταν μέσα εκείνη
την στιγμή.Μιλούσαν για δίαιτες.Καμιά τους δεν έγραψε εκείνο το βράδυ μια κουβέντα συμπαράστασης στη χρήστρια.

Tota μου,
την ημέρα που λες, τη θυμάμαι ήταν η μοναδική που μπήκα σε
Chat και γι αυτό κράτησα ένα αντίγραφο.
Πρέπει να σου πω ότι έφυγες λίγο βιαστικά όπως τώρα
Και δυστυχώς δεν έδωσες κανένα άλλο στοιχείο για την αλεξανδρίτα
Κατάφερα πολύ αργότερα να δω που έγραφε??. και τι?..
Αυτό ήταν το κείμενο στο οποίο συμμετείχες:

tota72 Has entered the room
ria80[11:51:59 PM]: το καλυτερο προφιτερολ ΜΚΕΗ
MKEH78[11:52:06 PM]: hello tota
ria80[11:52:13 PM]: Ζαχαροπλαστειο ειναι
penelope1985[11:52:25 PM]: ο κωσταντινιδης εχει το πιο γνωστο προφιτερολ
MKEH78[11:52:30 PM]: ααααααααααααααααααααααα
tota72[11:52:31 PM]: Γειά
penelope1985[11:52:36 PM]: γεια
teti[11:52:43 PM]: κοριτσια γιατι μιλατε για γλυκα και ειναι δυσκολες ωρες?
penelope1985[11:52:52 PM]: χαχα
MKEH78[11:52:53 PM]: σωστή
ria80[11:52:57 PM]: teti πεστα βρε
ria80[11:53:03 PM]:
penelope1985[11:53:05 PM]: οντως
MKEH78[11:53:14 PM]: οκ πάμε να αλλάξουμε θέμα
teti[11:53:16 PM]: εχω πει το νερο νερακι εδω περα
tota72[11:53:17 PM]: Παιδιά κάποιος να βοηθήσει την αλεξανδρίτα
MKEH78[11:53:33 PM]: γιατί?
penelope1985[11:53:36 PM]: κοιταχτε εγς θα συνεχισω να τρωω αυτα μεχρι να δω οτι οτι δεν εχω απωλεια μετα τα κοβω αν ειναι
MKEH78[11:53:58 PM]: σωστή penelope1985
MKEH78[11:54:19 PM]: που γράφει η αλεξανδρίτα?
MKEH78[11:54:33 PM]: tota72?
tota72 Has exited the room

[tidekpe]

ΜΚΕΗ, πώς κράτησες αντίγραφο;

[MKEH78]

Έκανα αντιγραφή και επικόλληση στο word
Είμαι τελείως ανορθόγραφη και πάντα
περνάω τα όσα γράφω από το word
και μετά τα δημοσιεύω.
Οπότε μου έχει γίνει και συνήθεια το copy paste
Εκείνη την ημέρα μόνο έγραψα χωρίς word
Και ήθελα να δω πόσο ρεζίλη έγινα στα υπόλοιπα κορίτσια
Θα σου στείλω σε u2u όλο το κείμενο να δεις τα χάλια μου.

[tidekpe]

Oχι καλή μου δε τολέω γι'αυτό, προς θεού...απλώς μου έκανε εντύπωση πόσο καλά χειρίζεσαι το θέμα με την τεχνολογία. και αντίγραφα, σκέφτηκα;

[tidekpe]

Ξέρεις, μια που το αναφέρεις, όταν πάνε τα μικρούλια σου σχολείο και τα διαβάζεις, αν προσέξεις μπορεί να το λύσεις το θεματάκι με την ορθογραφία...όχι ότι έχει σημασία...

[tota72]

Originally posted by MKEH78

Tota μου,
την ημέρα που λες, τη θυμάμαι ήταν η μοναδική που μπήκα σε
Chat και γι αυτό κράτησα ένα αντίγραφο.
Πρέπει να σου πω ότι έφυγες λίγο βιαστικά όπως τώρα
Και δυστυχώς δεν έδωσες κανένα άλλο στοιχείο για την αλεξανδρίτα
Κατάφερα πολύ αργότερα να δω που έγραφε??. και τι?..
Αυτό ήταν το κείμενο στο οποίο συμμετείχες:

tota72 Has entered the room
ria80[11:51:59 PM]: το καλυτερο προφιτερολ ΜΚΕΗ
MKEH78[11:52:06 PM]: hello tota
ria80[11:52:13 PM]: Ζαχαροπλαστειο ειναι
penelope1985[11:52:25 PM]: ο κωσταντινιδης εχει το πιο γνωστο προφιτερολ
MKEH78[11:52:30 PM]: ααααααααααααααααααααααα
tota72[11:52:31 PM]: Γειά
penelope1985[11:52:36 PM]: γεια
teti[11:52:43 PM]: κοριτσια γιατι μιλατε για γλυκα και ειναι δυσκολες ωρες?
penelope1985[11:52:52 PM]: χαχα
MKEH78[11:52:53 PM]: σωστή
ria80[11:52:57 PM]: teti πεστα βρε
ria80[11:53:03 PM]:
penelope1985[11:53:05 PM]: οντως
MKEH78[11:53:14 PM]: οκ πάμε να αλλάξουμε θέμα
teti[11:53:16 PM]: εχω πει το νερο νερακι εδω περα
tota72[11:53:17 PM]: Παιδιά κάποιος να βοηθήσει την αλεξανδρίτα
MKEH78[11:53:33 PM]: γιατί?
penelope1985[11:53:36 PM]: κοιταχτε εγς θα συνεχισω να τρωω αυτα μεχρι να δω οτι οτι δεν εχω απωλεια μετα τα κοβω αν ειναι
MKEH78[11:53:58 PM]: σωστή penelope1985
MKEH78[11:54:19 PM]: που γράφει η αλεξανδρίτα?
MKEH78[11:54:33 PM]: tota72?
tota72 Has exited the room

Δεν έχω την πρόθεση να δικάσω κανέναν,ούτε διαθέτω πειστήρια.Την λίγη ώρα που έμεινα στο τσατ δεν είδα τις απαντήσεις σου είναι αλήθεια.Δεν είμαι καλή στο τσατ.Στα φόρουμ που συμμετέχω μπαίνω και απαντάω μέρες μετά.Αλλά τα ποστ της ημέρας είναι εκεί στη διάθεση του καθενός.Μπορούσες να δεις που έγραφε.Μην με παρεξηγείς.
Πιό πολύ με έχει στεναχωρήσει αυτή η διάθεση για τον απόλυτο έλεγχο στο φαγητό που εκπέμπει το φόρουμ τον τελευταίο καιρό παρά αυτό που ανέφερα.Ίσως γιατί ξέρω μετά από τόσα χρόνια πως οι προσπάθειες να ελέγξουμε απόλυτα την ζωή μας δε βγαίνει σε καλό.

[BaD]

Originally posted by changes
εγω παλι δεν καταλαβαινω ποιος ο λογος υπαρξης αυτου του θεματος ναντιν...
ξαναγραψες ακομη μια φορα οσα εχεις σουπεραναλυσει και χιλιοπει και στον εαυτο σου στον καθρεφτη και εδω μεσα απειρες φορες.
καλα τα λες βρε ναντιν,αλλα φτανουν τα λογια.
ασε την αναλυση και τη λογοτεχνικη συγγραφη κειμενων και κανε καμια πραξη!χασε τα πρωτα 10-20 σου κιλα και μετα κατσε και γραψε κειμενο.θα δικαιουσαι να δασκλεψεις τοτε...δεν ξερω αν με εννοεις...
τωρα απλως για ακομη μια φορα λογια λογια λογια.parole parole parole...φτανει πια.μη λες.κανε απο δω κι εμπρος.
κι εσυ κ ολοι μας.

ισως να ειναι η πρωτη κ μοναδικη φορα που συμφωνω με την changes. Να υπερτονισω ομως αυτο: "φτανει πια.μη λες.κανε απο δω κι εμπρος.
κι εσυ κ ολοι μας."

Καιρος για πραξεις, η ζωη προχωρα κ δε θα μας περιμενει για πολυ κυριες μου...
Ο,τι βοηθαει καθενα μας στην πορεια του καλο για κεινον...ειτε αυτο ειναι να ανοιγει τοπικ με θεμα το φαγητο, ειτε να συχναζει στα τοπικ ανορεξιας ενω δεν εχουν σχεση με την "παθηση"του...ολα δεκτα κατ'εμε, αρκει να κανουμε ενα βημα μπροστα καθε φορα κ οχι πισω...