Originally posted by ΠΟΠΗ
Γεια σε όλους. Είμαι νέα στο forum έχω μιά κορούλα 21 μηνών...Αντιμετωπίζω ένα \"πρόβλημα\" με την συμπεριφορά της όπου έχει εκδηλωθεί εδώ και τρεις περίπου μήνες... Τις περισσότερες φορές που δεν γίνεται το δικό της ή που η ίδια δεν μπορεί να καταφέρει κάτι π.χ. με ένα παιχνίδι χτυπιέται στα πατώματα κλαίει και φωνάζει... Μιλάμε για πολύ σοου... Πέφτει στα γόνατα και χτυπάει τα χέρια της κάτω και τσιρίζει κλαίγοντας... Εγώ άλλες φορές την αφήνω να ξεσπάει αλλά κάποιες φορές που δεν αντέχω τις φωνές της φωνάζω και εγώ.... Η ίδια μπορεί να σταματήσει απότομα και να αλλάξει εντελώς ξαφνικά η διάθεσή της... Αν την πάρω αγκαλιά την στιγμή της κρίσης μπορεί να μου δώσει και καμμία... Το θέμα είναι εκτός από μια δυο φορές που έχουμε μιλήσει λίγο απότομα με τον άντρα μου μπροστά της (άνθρωποι είμαστε και εμείς!) όλες τις άλλες φορές φερόμαστε πολύ καλά μεταξύ μας... Πως μπορώ να αντιμετωπίσω το θέμα αυτό ?
με υπομονη και με επιγνωση οτι ηδη σημερα εχει μεγαλωσει πολυ περισσοτερο γρηγορα απο οτι εσεις μια που καθε μερα δικη μας ειναι μια ωρα μονη γιαυτην!
υπομονη , χαλαρωση και αποκρυψη στο μετρο του δυνατου της συναισθηματικης σας φορτισης , απο ολα αυτα τα παιδικα καπριτισια και καμωματα ..
και σεις τα κανατε στην ηλικια της , μονο που το ξεχασατε γιατι τα εχετε απωθησει απο την συνειδηση σας !
Δωστε της πολλα [οχι απαραιτητα μοντερνα και ακριβα παιχνιδια ] για να μην νοιωθει εξαρτηση απο τις δικες σας κινησεις και να χωθει στον κοσμο της φαντασιας της....
βγαλτε την εξω για λιγο στο μπαλκονι , η στο κηπο αν εχετε κοντα , η απλα μια μικρη ολιγολεπτη βολτα αν δειτε τι η νευρικοτητα επιτεινεται χρονικα ....Συχνα τα διαμερισματα ειναι φυλακη της παιδικης υπερκινητικοτητας και αυτο αλλαζει μονομε την αυξηηση της κινησης των παιδιων ακομα και στο καταχειμωνο με τα καταλληλα φυσικα ρουχα για το κρυο...