εγκυμοσυνη και sleeve

[*Katie]

καλα μιτσοκολο δεν παιζεσαι ! εσυ στο τελος της εγκυμοσυνης θα εισαι στα ιδια κιλα που ξεκινησες και μολις γεννησεις μπορει να δεις και 7... Στο ευχομαι απο τα καρδιας. Τι καλο θα κανεις στο μωρακι σου και στον εαυτο σου να μην βαλεις πολλα κιλα. Εγω περασα μεγαλο ζορι, θα σας πω την ιστορια μου καθως ειναι και ο λογος που αποφασισα να κανω την σληβ.

Ξεκινησα εγκυμοσυνη στα 110 κιλα , παντα ήμουν παχυσαρκη με ανοδικη πορεια στα κιλα μου και μικρα 5-10 κιλα πανω κατω κατα καιρους ( οταν εκανα διαιτα και τα ξαναπερνα). Οταν εμεινα εγκυος αρχισα να προσεχω αρκετα την διατροφη μου με αποτελεσμα να παρω 10 κιλα , αφου μου ειχε βαλει "χερι" και ο γυναικολογος. Ολα βαιναν καλως και οι αιματολογικες μου πηγαιναν τζαμι. Οταν πηγα να κανω αυχενικη διαφανεια στις 13 εβδομαδες ελαβα το πρωτο πληγμα. Μου λεει ο υπερυχογραφιστης ( οχι ο γυναικολογος μου) οτι δεν μπορει να δει το εμβρυο καλα λογω του λιπους στην κοιλια και δεν μπορει να βγαλει συμπερασματα αν ολα ειναι καλα. Για συνδρομο νταουν δεν ειχαμε θεμα αλλα για τα αλλα δεν μπορουσε να τα δει. Τον ρωτα ο συζυγος μου τι μπορουμε να κανουμε ετσι ωστε στον επομενο υπερηχο να εχουμε καλυτερη εικονα και πιο χειροπιαστες απαντησεις και μας λεει " τι να κανετε , γινεται η κοπελα να χασει 70 κιλα σε 3 μηνες ? δεν γινεται" Μου ηρθε να τον πιασω απο τον λαιμο!!!! Το κλαμα που εριξα δεν λεγεται. Κανω και τα υπολοιπα υπερηχογραφηματα αλλα σαφη εικονα οπως εχει μια αδυνατη κοπελα δεν την ειχαμε. Φτανει η ημερα του τοκετου και κανω εισαγωγη στην κλινικη με πιεση 16,5. Ειχα που ειχα αγωνια πως θα ειναι το παιδακι μου , αν θα ειναι αρτιμελες και ολα στη θεση τους ειχα και αυτο τωρα. Ποτε μου δεν ειχα πιεση παντα υποτασικη ημουν. Μου κανουν ενεσεις και μου λεει ο γιατρος οτι παμε για φυσιολογικο τοκετο και βλεπουμε. Ερχετε η ωρα να μου κανουν επισκληρίδειο. Ερχεται η αναισθησιολογος και μου λεει λογω του λοιπους στην πλατη μου δεν μπορει να βρει διοδο και θα μπει στα ΤΥΦΛΑ!! Αν με πιασει με επιασε. Δευτερο πληγμα! Ευτυχως με επιασε. Μετα απο μιση ωρα μετραν πιεση και ειχα φτασει 20!!! Φωναζει η μαια μου , γιατρο , καρδιολογο , αναισθησιολογο , πετανε τον συζυγο μου εξω χωρις πολλα πολλα. Προεκλαμψια ειπαν και με εβαλαν στο χειρουργειο για καισαρικη. Με γεννησαν σε 10 λεπτα. Ευτυχως το παιδακι μου ήταν μια χαρα. Εγω... οχι τοσο. Γεματη ενοχες και με την πιεση να κρατα για 42 μερες οπου επερνα χαπια για την ρυθμιση της και ενα ηρεμιστικο καθε βραδυ . Να φοραω το πιεσομετρο να δειχνει 18 πιεση σε κατασταση ηρεμιας και να φοβαμαι οτι το εγκεφαλικο μου ερχετε ανα πασα στιγμη. Προσευχομουνα να μην ανεβει αλλο να μην αφησω το παιδακι μου ορφανο και τον αντρα μου χηρο επειδη δεν μπορω να βουλωσω το στομα μου και να μην τρωω. Θηλαζα, και αυτα τα φαρμακα ενα μικρο μερος περνουσε στο παιδι. Ωστοσο το μητρικο γαλα ακομη και ετσι ειναι καλυτερο απο το "ξενο" .Μεχρι να 40εισω είχα χασει 11 κιλα. Μετα περασα μια ψιλοκαταθλιψη κλεισμενη στο σπιτι μονη με ενα μωρο και ολες τις δυσκολιες του και τα κιλα να με βαρενουν περισσοτερο απο ποτε ,εχονταν περασει ολα αυτα και αλλα πολλα τα προηγουμενα χρονια ( ειχα και αλλη κακη εμπειρια σε νοσοκομειο λογω των κιλων μου αλλα το ειχα παρει αψυφιστα τοτε) . Τα ξαναεβαλα στους επομενους μηνες και εφτασα τον Αυγουστο 2010 , 120 και χωρις παιδι στην κοιλια. Μισησα το φαγητο , σιχαθηκα τον εαυτο μου , θυμωσα, ΟΛΑ! Τοτε πηρα την αποφαση οτι επρεπε να κανω κατι. Τον Δεκεμβριο 2010 χειρουργηθηκα με την υποσχεση στον εαυτο μου οτι θα αλλαζα την ζωη μου γενικως , τις διατροφικες μου συνηθειες , θα εβαζα την κινηση στη ζωη μου .

Τωρα πια μπορω να πω ότι εχω καταφερει παραπανω απο το μισο του στοχου μου. Εχω αρχισει να αλλαζω τις διατροφικες μου συνηθειες . Πια μου αρεσουν πιο υγειηνα φαγητα και αποφευγω τα λιπαρα οχι επειδη πρεπει αλλα επειδη δεν μου κανουν αισθηση πια!! Η γυμναστικη ειναι το θεμα που παλευω να εδρεωσω στη ζωη μου για να ολοκληρωσω την προσπαθεια. Παω γυμναστηριο αλλα οχι συχνα. Περπαπαταω αλλα οχι συστηματικα. Πρεπει να το οργανωσω το θεμα αυτο και το προσπαθω.

Αν με ρωτουσατε αν θα εκανα παιδι με τοσα κιλα ξανα . Θα σας ελεγα ποτε! Τοτε δεν ηξερα τωρα ξερω. Δεν ξερω αν θα μπορεσω να συγχωρησω ποτε τον εαυτο μου για τον κινδυνο που υπεβαλα το παιδι μου και τον εαυτο μου.

[mitsokolo]

καλα σοβαρα ειχες τετοια αντιμετωπιση? μα καλα τι ζωα που ειναι μερικοι γιατροι? τι ζωα λεω... και προσβαλω τα ζωα αυτην τη στιγμη!
μια φορα μου ειχε τυχει κατι και μενα, ειχα παει σε ενδοκρινολογο να δω αν εχω προβλημα με τον θυροειδη και τα κιλα -που τελικα δεν ειχα- ερχετε η στιγμη που με ζυγιζει και τι μου λεει γελοντας??? ''για σουμο θελεις να πας?'' και γελαγε! και γω σαν αγγελακι του απανταω ''γιατρε, με συγχωρειτε, αλλα ειστε λιγο ΜΑΛΑΚΑΣ?'' το ΠΟΣΟ το ευχαριστηθηκα που τον εβρισα δε θα το ξεχασω ποτε στη ζωη μου! κατεβηκα απ τη ζυγαρια εβαλα τα παππουτσια μου και εφυγα χωρις να πληρωσω, και αμα ηθελε ας μου ελεγε και τιποτα ο καραγκιοζης!
ουφ συγχηστικα! :lol:

παντως χαιρομαι που ολα πηγαν καλα με το νινι σου και τωρα με τα κιλα σου ολα τα κακα θα φυγουν μακρυα Κατι μου.

και γω προσπαθω ετσι δειλα δειλα να τρωω σωστα οσο μπορω να μην βαλω περιττο βαρος και η σληβ με εχει βοηθησει ΠΑΡΑ πολυ σε αυτο... ευτηχως....

παμε για τις καλητερες μερες Κατι μου τωρα!

[Christine1312]

Καλημέρα!!
Καίτη μου διάβασα την ιστορία σου και καταρχήν θα πω ότι χαίρομαι που όλα πήγαν καλά και χαίρεσαι την κορούλα σου τώρα! Θα σταθώ λίγο όμως στη συμπεριφορά των άλλων όσον αφορά τα κιλά η οποία φυσικά με άγγιξε γιατί -αλοίμονο- έχω ζήσει κι εγώ όπως και κάθε παχύσαρκος αντίστοιχες καταστάσεις! Μα δεν σκέφτονται καθόλου πριν μιλήσουν??? Να πω απλά πως όσο αφορά την αυχενική διαφάνεια, είναι γενικά δύσκολο να δουν όλα αυτά που θέλουν στο έμβρυο, ανεξάρτητα του βάρους της εγκύου. Αυτό διότι το έμβρυο είναι μικρό ακόμα, αλλά και λόγω θέσης του εμβρύου εκείνη την ώρα. Σίγουρα παίζει ρόλο και το βάρος, αλλά δεν είναι και ανασταλτικός παράγοντας. Εμένα με είχε μια ώρα να μου πασπατεύει την κοιλιά γιατί δεν μπορούσε να έχει καλή εικόνα του εμβρύου, λόγω της θέσης του (του είχε γυρίσει κώλο!!!) :smilegrin: :smilegrin:
Γενικότερα όσον αφορά τον υπέρηχο, δυσκολεύονται αρκετά αν το έμβρυο δεν έχει καλή θέση (τους έχει πλάτη, έχει τα χεράκια στο πρόσωπο κλπ) Εμένα το φύλο το είδαν στην 21η εβδομάδα που έκανα τον β επιπέδου. Μέχρι τότε μου έλεγαν "κάτι βλέπω, αλλά μπορεί να είναι και ο λώρος" Τέλος πάντων ξέφυγα λίγο και αυτό που θέλω να πω είναι ότι καμιά φορά μερικοί ξεχνάνε την ιατρική τους ιδιότητα και κάνουν άκομψα σχόλια!
Εντάξει, όλοι ξέρουμε ότι μια εγκυμοσύνη επιβαρύνεται από παραπανίσια κιλά, αλλά επιβαρύνεται και από την κακή ψυχολιγία μιας εγκύου οπότε θα πρέπει να σκέφτονται λίγο καλύτερα πριν μιλήσουν έτσι!

Για την περίπτωση δε του Μιτσόκολου τι να πω! Αναρωτιέμαι αν όταν μας πετάνε τέτοιες ατάκες, από μέσα τους χαίρονται για το 'πετυχημένο χιούμορ' τους! Και καλά 'τι είπα πάλι το άτομο!' Πολύ σωστή η αντίδραση σου, Μιτσόκολο, εύγε και πάλι έυγε!

Στα καθημερινά μας τώρα, εγώ είμαι μια χαρά όπως και το μπεμπάκι μου!
Ήθελα να σας ρωτήσω κάτι αν ξέρετε...συζητούσα με μια κοπέλα χθες που το μωρό της έχει ίδια ηλικία με το δικό μου (μπήκε στον 4ο) και λέγαμε για το βραδινό τάισμα που κάνουμε όταν ξυπνάνε (στις 3 περίπου). Αυτής της είπε η παιδίατρος να προσπαθήσει να του το κόψει οπωσδήποτε , γιατί μετά μαθαίνει και θα ξυπνάει συνέχεια. ʼρχισε να του δίνει τσάι αντί για γάλα και τον ξεγελούσε, κι αυτό ξυπνούσε μετά από 2,5 ώρες και μετά από καμια βδομάδα πλέον κοιμάται όλη νύχτα. Ξυπνάει κατά τις 5,30-6 δηλαδή. Με άλλες μητέρες που μίλησα όμως μου είπαν πως δε λειτούργησε το σύστημα, το μωρό δεν ξεγελιόταν με το τσαί και ξυπνούσε κάθε μια ώρα. Έλεγα μήπως ξέρατε κατι περί αυτού. Σόρυ για το πρήξιμο!
Φιλάκια!!

[polinaki1983]

Χριστινάκι μου, αυτό με το τσάι δεν πιάνει. Σε πολύ λίγα μωράκια είναι που πιάνει. εμένα κιόλας ο παιδίατρος επέμενε πως το μωρό μέχρι 6 μηνών δεν πρέπει να πιει οτιδήποτε άλλο εκτός από γάλα. Και αν το βράδυ ξυπνάει,συμαίνει πεινάει και πρέπει να φάει. Και ότι αν προσπαθίσω να του το κόψω το μόνο που θα κατάφερνα είναι να έχει ανύσυχο ύπνο και να ξυπνάει πιο πολύ. Σε αντίθεση με είχε συμβουλέψει, την ώρα που είναι να τον βάλω να κοιμιθεί, αν είχε περάσει κανένα 1μιση 2 ώρες από την ώρα που είχε φάει, να του δώσω ακόμη λίγο γάλα για να κοιμιθεί χορτάτος και να πάει πιο πολλές ώρες. το ίδιο και αν πχ κοιμόταν στις 9 με γάλα, και εγώ στις 11, να του έδεινα ακόμα λίγο στις 11 για να τον κρατούσε πιο πολλές ώρες. Και όντος αυτό έκανα, και απο τις 11 που έπεινε το τελευταίο του καθώς κοιμόταν, ξυπνούσε γύσω στις 5 ξανά για το επόμενο.

[Christine1312]

Πολινάκι μου μίλησα και με την παιδίατρο και μου είπε ότι παρόλο που δεν ξυπνάνε από πείνα, αλλά από διάθεση να πιπιλίσουν ή να θηλάσουν δε θα έπρεπε να με ανησυχεί. Θα το κόψει από μόνο του μου είπε. Κι εγώ προσωπικά είμαι κατά του τσαγιού και αυτής της τρέλας να το δίνουμε με το παραμικρό. Επειδή του κάνω μικτή διατροφή (κυρίως τον θηλάζω) του δίνω λίγο γάλα 60 γρ στις 8,30 περίπου και μετά μέχρι να κοιμηθεί θηλάζει όσο θέλει. (δεν κοιμάται στο στήθος, απλά του δίνω να θηλάσει μέχρι να γλαρώσει και μετά νανούρισμα και ύπνο) Απλά με ανησύχησε η κοπέλα που της είπε η γιατρός ότι αν δεν το κόψει θα έχει πρόβλημα μετά.
ΥΓ Ο παιδίατρος σου είναι σωστός για τη διατροφή του, αλλά τουλάχιστον στην Ελλάδα είναι σπάνιο αυτό. Εδώ το τσαί το έχουν πολύ για τα μωρά και είναι λάθος πιστεύω!

[polinaki1983]

Εμας μας απαγορεύουν το τσάι ακόμα κιόταν το μωρό έχει κολικούς. ακόμα και το πιο αθώω τσάι έχει ίχνη καφείνης. Επίσεις γεμίζει το στομάχι του μωρού με σκέτο υγρό χωρίς βιταμίνες κτλ και αυτό δεν είναι θετικό για το μωράκι. Για τους κολικούς κάνουμε εντρυβές με ελαιόλαδο και μαστίχα ανακατεμένα και λίγο βρασμένα. και κανει θαυματα.

κοίτα, ο δικός μου τώρα είναι 2μιση ετών. Τα πιο πολλά βράδια δεν ξυπνάει πια, αλλά και να ξυπνήσει, μου λέει μαμα θέλω γάλα, του βάζω και ξανακοιμάτε αμέσως. δεν είναι πρόβλημα αυτό!

[*Katie]

ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΣΑΙ ΣΤΟ 4ΜΗΝΟ !!!! Τα εχω ακουσει και εγω αυτα. Ο δικος μου ο παιδιατρος και ειδικα για την περιπτωση που θηλαζα το παιδακι μου, μου ελεγε: Οσο θελει γαλα να πινει, οχι τσαγια και μλκς. Εσυ ειδικα Χριστινακι που εχεις και τον "αγιασμο" θα δωσεις στο παιδι σου goodys (τσαγια) ??? Εμενα το εκοψε το γαλα το βραδυ απο μονο του στους 9 μηνες και σημειοτεον το παιδακι μου ξυπνουσε και 4 φορες το βραδυ για να φαει.Τα παιδια μεχρι να κλεισουν ετος εχουν φοβερη αναπτυξη αν τους κοψουμε το γαλα φοβουμαι οτι οδηγουμαστε σε αλλα μονοπατια. Και μετα στους 13 μηνες ξανααρχισε να ξυπνα για γαλα το βραδυ. Ανυσηχισα και λεω πωπω τι κανουμε?? Τελικα το παιδακι μου εριχνε αναπτυξη και το κρατησε για κανενα μηνα και μετα το ξανακοψε. Εκεινο τον μηνα πηρε 1 ποντο σε υψος και μισο κιλο. Ο γιατρος μου ειπε οτι κατα καιρους οταν θα εχει αναπτυξη θα ζητα περισσοτερο φαγητο ( γαλα δηλαδη το βραδυ) να του δινω οσο θελει αλλα ποτε φαγητο το βραδυ.

[Christine1312]

Καίτη μου πλάκα έχεις? Εδώ στα νεογέννητα δίνουν τσάι και είναι και για κάθε χρήση.
Για πρώτο γέυμα, ως καθαριστικό του πεπτικού συστήματος, για τους κολικούς ως καταπραϋντικό, για τον ίκτερο να πέσει (αυτό κι αν είναι τελείως άκυρο!!!) και τώρα που καλοκαιριάζει για να ξεδιψάει! Γενικά είναι πολλαπλών χρήσεων!!!
Κι εγώ δεν το θέλω και τα βράδια που ξυπνάει μου είναι πολύ πιο εύκολο να το θηλάζω παρά να του ετοιμάζω τσάι. Οπότε συνεχίζω έτσι!
Απλά τώρα τελευταία αντί για 3 και 6 και μετά 8 που ξυπνάει το έχει κάνει 1.30-2, 5 και 7,30. Εσας τα είχε αυτά? Να αλλάζει ο ύπνος?
Ευχαριστώ και για τις απαντήσεις σας! :wink1:

[mitsokolo]

γεια σας τσουπρες! εσεις και τα μπουμπουκακια σας ελπιζω να ειστε τελεια!
η ζυγαρια κατεβαινει για την ωρα, η ορεξη εχει μειωθει απιστευτα, ρωω με το ζορι πια, δεν ξερω ποσο θα κρατησει αλλα τουλαχιστον διαλεγω φρουτα τυρι γαλα κλπ.
δεν ξαναειχα σημαδια απο αιμα -φτου φτου παλι- ξεκουραζομαι ακομα αλλα ψιλοσηκωνομαι γιατι μου την εχει βαρεσει ασχημα στο κρεββατι, τουλαχιστον αλλαξε λιγο η ψυχολογια μου.
ονειρευομαι καθε βραδυ σχεδον τη μερα της αυχενικης διαφανειας στις 23 ιουνιου, τι αγωνια!
χθες τσακωθηκα με τη μαμα μου γιατι θελει να κανω αμνιοπαρακεντηση επειδη ο παππους μου ειχε 2 αδερφια που γεννηθηκαν με αναπηρια -οχι νοητικη- και εχω φρικαρει δε θελω να το κανω ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! εσεις τι γνωμη εχετε?

[*Katie]

Χριστινακι μου το παιδακι σο συμπεριφερατε απολυτως φυσιολογικα στο φαγητο του το βραδυ. Οσο μεγαλωνει θα αλλαζει τα ωραρια του και θα κοιματε περισσοτερο το βραδυ και λιγοτερο την ημερα. Και γενικα το 24ωρο οσο περνα ο καιρος θα κοιματε ολο και λιγοτερο. Εγω τσαγακια εδωσα οταν αρχισε να τρωει φαγακια διοτι ειχε αναπτυξει δυσκοιλιοτητα. Με πρηζαν ολοι να δωσω τσαι πλην του παιδιατρου μου που ηταν καθετος στο να μην δωσω. Ειχαμε τρελλους κολικους για τους πρωτους 3,5 μηνες.

[polinaki1983]

Εγώ από ότι ξέρω η αμνιοπαρακεντηση γίνετε είτε σε μεγάλης ηλικίας γυναίκα (που δεν είσαι) είτε σε κοπέλλες που έχουν βεβαρημένο οικογενιακό ιστορικό με νόσους που μπορούν να ανυχνευτούν με την αμνιοπαρακεντηση. Γιατί κακά τα ψέματα, δεν ανυχνεύονται όλα.

Νομίζω θα πρέπει να μιλήσεις με τον γυναικολόγο σου για την συγκεκριμένη αναπυρία, αν είναι κληρονομική και αν ανυχνεύετε με αμνιοπαρακεντηση πρωτού προχωρήσεις σε αυτήν. είναι μια δύσκολη και επόδυνη διαδικασία, και μετά χρειάζετε μεγάλη προσοχή και ξάπλα 24/24 μέχρι να κλείσει η τρυπούλα στην σακούλα του μωρού. Καλύτερα να το ψάξεις πολύ πριν καταλύξεις στο αν θα κάνεις ή όχι την συγκεκριμένη εξέταση.

[*Katie]

μιτσοκολο και μιτσοκολακι !!! χαιρομαι που ειστε καλα και μεγαλωνετε ομορφα . Η ορεξη μου ειχε μειωθει και εμενα τοτε και παρατηρουσα οτι ηθελα να τρωω λιγο , ελαφρια και 5 -6 φορεσ την ημερα ( και δεν ειχα σληβ) . Εγω δεν ειχα βαλει καθολου κιλα τους πρωτους 4 μηνες. Φαντασου τωρα εσυ που εχεις και σληβ... ΠΑΡΤΥ!! Οσο για την αμνιο, μιλα με τον γιατρο σου, θα το αποφασισει αυτος μετα την αυχενικη. Οπωςδηποτε μιλα του για το τι ακριβως προβληματα ειχαν παρουσιαστει στο οικογενειακο ιστορικο σας. Ειναι η διαδικασια που στην Αμερικη την κανουν ολοι ανεξερατος . Εδω στην Ελλαδα δεν προτηματε απο τους γιατρους μονο αν εχουν αμφιβολια στην αυχενικη και οταν εισαι ανω των 37. Υπαρχει ενα πολυ μικρο ποσοστο επιπλοκων αλλα αυτο τον κινδυνο θα τον αναλαβουν αν δεν ειναι αποδεκτος βασει αμφιβολιων ( θελω να πιστευω ) . Ολα θα πανε καλα μην ανυσηχεις οσο μπορεις. Και ξεχνα προς το παρον αμνιο παρακεντησεις και χαζα. Χαιδεψε το μικρο μιτσοκολακι ,χαμογελα του και πες του οτι ανυπομονεις να το δεις στις 23 Ιουνη

[mitsokolo]

το μονο ιστορικο κοριτσια μου ηταν αυτο που ανεφερα 2 αδερφια του παππου μου γεννηθηκαν αναπηρα απ τη μεση και κατω.. ξερω οτι η αμνιοπαρακεντηση εχει δυσκολιες ηδη περασα 2 λαχταρες και δεν θελω αλλες , ο γιατρος ειπε ''θα δουμε'' εχω και τη μανα μου απο πανω ομως που του τρωει το μυαλο -τον εχει και αυτη γιατρο- και ειναι ο πιο αγχωτικος ανθρωπος παιζει επι της γης! σκεφτεται και αυτα που περασαμε με τον αδερφο μου και με εχει φρικαρει εντελως.
Κατι μου καπως ετσι οπως και εσυ λιγα και καλα!

[smart]

mitsokolaki, το αν θα κανεις αμνιοπαρακεντηση δεν ειναι αποφαση που αθ την παρεις βασισμενη στη γνωμη της μαμας σου η τη δικης μας.
ειναι αποφαση του γιατρου σου!!
προσωπικα πιστευω οτι αν υπηρχε ιστορικο , θα την εκανα!
(βεβαια, απεξω απ το χορο πολλα τραγουδια λεει ο καθενας κ ειναι λογικο κ επομενο να φοβασαι με τις λαχταρες που εχεις περασει.)

οπως κ να χει , θεωρω οτι αδικως σε απασχολει το θεμα τη δεδομενη στιγμη.
οταν με το καλο μιλησεις με το γιατρο σου, ΕΑΝ προκυψει θεμα θα σου λυσει ολες τις αποριες κ θα σου δωσει ολες τις απαραιτητες πληροφοριες για ν αποφασισεις

[Christine1312]

Καλημέρα και από μένα! Μιτσόκολο κι εγώ από τα λίγα που ξέρω η αμνιοπαρακέντηση γίνεται όταν υπάρχει λόγος γιατί είναι μια δύσκολη εξέταση. Φυσικά κι εγώ το ίδιο θα σου πω: να μιλήσεις με το γιατρό σου και αυτός να αποφασίσει αν συντρέχει λόγος για να την κάνεις. Με τη διατροφή καλά κάνεις και τρως θρεπτικές τροφές αφού τρως λίγη ποσότητα! Ούτως ή άλλως το μωράκι παίρνει αυτά που χρειάζεται από σένα. Εσύ να προσέχεις τον εαυτό σου!
Μην αγχώνεσαι με την αυχενική! Όλα μια χαρά θα πάνε! Θα δεις και το μπεμπάκι σου καλοσχηματισμένο και θα πάθεις πλάκα! Μια σταλιά και θα βλέπεις σπονδυλική στήλη, χεράκια, ποδαράκια, καρδούλα! Έχει πλάκα γιατί μοιάζουν με άλιεν σε αυτή τη φάση!
Καίτη η μικρή σου τι κάνει? Πως τα πάτε?

Για να θίξω κι ένα επίκαιρο θέμα...Από διακοπές κορίτσια? Έχετε κανονίσει τπτ? Εμείς τπτ ακόμα!Ο άντρας μου έχει άδεια Ιούλιο κι αν πάμε θα πάμε με το μικρό γιατί δεν μπορώ να τον αφήσω ακόμα κι είμαι σε δίλημμα. Από τη μία θέλω να πάμε σαν οικογένεια τις πρωτες μας διακοπές, αλλά από την άλλη δεν ξέρω που και πως για να μην ταλαιπωρηθούμε πολύ. Θέλουμε και μια προίκα πράγματα μαζί μας!