λιγη εμπνευση;

[granita_ed]

Μα bomo εγω ακριβως αυτό λέω! Εμενα δεν με ενοχλεί οτιδήποτε νοιώσει κάποιος να το μοιραστεί μαζί μας απλά λέω οτι αν κάποιον τον ενοχλει ασ μην κρίνει αλλά ας προσπαθήσει να φτιάξει ο ιδιος ενα πρωτότυπο θέμα. Εμένα προσωπικά μου αρέσει το φόρουμ κ διαβάζω κάθε σκέψη κ όταν ξέρω ή μπορώ προσπαθώ να βοηθήσω.

[Pelagia1000]

Τον τελευταιο καιρο αναλωνομαστε μονο στις θερμιδες και σε ολα τα σχετικα.Το γιατι τρωμε, τι να κανουμε για να μην τρωμε, πως να καλυψουμε τα κενα που μας οδηγουν στο φαγητο αυτα ειναι η ουσιαστικη βοηθεια.Οταν εγω βρεθω σε δυσκολη θεση ειτε απο αγχος ειτε απο στεναχωρια και ειμαι ετοιμη να κανω υπερφαγικο επεισοδιο λετε να με κρατησει η σκεψη οτι θα πρεπει να το γραψω στο forum; Θα τα φαω και θα το γραψω.Θα μου πειτε μηνυματα συμπαραστασης και μετα παλι θα το ξαναεπαναλαβω.Το θεμα ειναι πως να μην χρειαζεται να καταφευγουμε στο φαγητο.Γιατι εχω παει σε διαιτολογο και εχω χασει 30 κιλα.Αλλα τα ξαναεβαλα.Και ξερετε γιατι; θα το πω με ενα παραδειγμα.Εχω πυρετο,ο γιατρος μου δινει ενα αντιπυρετικο και πεφτει.Αν ομως δεν βρει την αιτια που ανεβαινει ο πυρετος παλι θα ξανανεβει.Αρα το να κανω μια διαιτα για 2-3-4 μηνες,να σκεφτω οτι παντρευομαι και πρεπει να ειμαι ομορφη,ή ερχεται το καλοκαιρι ειναι καλο για αρχη.Μετα ομως θα ερθει ο χειμωνας, ή θα γινω νυφη και δεν θα υπαρχουν τα κινητρα οποτε θα ξαναπεσω στο φαγητο.Νομιζω οτι οι περισσοτερες ξερουμε τι ειναι σωστο να τρωμε.Αλλα γιατι μολις δουμε μια σοκολατα κανουμε σαν τα σκυλακια που τρεχουν τα σαλια τους;και γιατι πρεπει να φαω ολοκληρη την σοκολατα και να μην μεινω σε ενα κομματι οπως ολοι οι ανθρωποι;Γιατι τις απογευματινες και βραδυνες ωρες κανω σαν εξαρτημενη που θελει την δοση της; σοκολατα.Γιατι οταν ειμαι αγχωμενη, στεναχωρημενη,κουρασμενη ή νιωθω πληξη τρωω;Αυτα ειναι ουσιαστικα ερωτηματα που θελουν απαντηση.

[a1971]

Originally posted by bomo
βρε συ a1971 δεν αρπάζεται κανείς, απλώς σε ένα φόρουμ πόσο έγκυρα επιστημονικά θέματα περί παχυσαρκίας μπορείς να βρεις..όλοι την εμπειρία τους παραθέτουν εδώ και αλληλοστηρίζονται. Σε κάποιον μπορεί να φαίνεται σαχλαμάρα τό ότι μαζεύεται κόσμος εδώ και σχολιάζει το κριτσίνι.. αλλά σκέψου πόσοι απ'αυτούς ντρέπονται να σχολιάσουν με άλλους το κριτσίνι γιατί δεν θα βρουν κατανόηση. Εγώ μπορεί να φάω δυο κριτσίνια παραπάνω και να σκάσω απ'τη στενοχώρια μου αλλά αν το πω αυτό σε αδύνατες φίλες μου που ποτέ δεν ήταν στη θέση μου, θα με κοιτάξουν σαν εξωγήινη..σίγουρα υπάρχουν και τέτοια φόρουμ που ασχολούνται με ΣΟΒΑΡΑ ΘΈΜΑΤΑ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ, πραγματικά θα χαρούμε να μας στείλετε link μόλις τα εντοπίσετε για να υπάρχει ποικιλία στο καθημερινό μας σερφάρισμα.

Φιλικά προς όλους

ούτε για επιστημονικές απόψεις μιλάω ούτε για δύο κριτσίνια μιλάω. μιλάω για ανθρώπους καθημερινούς που ΤΡΩΜΕ ΠΟΛΥ. Εγώ πχ ανήκω στην κατηγορία των γυναικών που έχω παραμελήσει τον εαυτό μου μετά τη γέννηση των παιδιών μου και δεν έχω ενδιαφέροντα, χόμπυ ούτε και χρόνο. Μπήκα ας πούμε στο θέμα ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ και περίμενα να βρω ας πούμε κάποια που να μην έχει χρόνο, σαν εμένα και να ξεκινήσουμε από το μηδέν. "Περπάτησες σήμερα;" "ʼσε λίγο τα παιδιά με τον άντρα σου" ή συμβουλές για γυμναστική στο σπίτι ή ακόμα και από κάποια ανύπαντρη που όμως δεν έχει βρει το κουράγιο να πάει γυμναστήριο ...... τέτοια πράγματα. Αλλά μπαίνω και βλέπω: 30' στεπ, 20' ποδήλατο, 30' διάδρομος. Ξανά, 1 ώρα διάδρομος, 20΄στεπ, 1 ώρα αερόμπικ. Ξανά......... Τι είναι αυτό; Σοβαρά, έχω κολλήσει με αυτό, αλλά αυτές οι κοπελίτσες που είναι αδύνατες τι κάνουν εδώ; Ή κάτι άλλο : Είμαι χοντρή. Έχω κυτταρίτιδα. Κοντεύω τα σαράντα και αισθάνομαι ότι αυτά τα χρόνια που περνάνε δεν θα ξαναγυρίσουν και ότι τα παιδιά μου έχουν μία χοντρή μαμά. επίσης δεν θέλω να πάρω τηλέφωνο φίλες μου να συναντηθούμε με τα παιδιά μας να παιξουν γιατί ντρέπομαι για τα 10 και βάλε κιλά που έχω πάρει τον τελευταίο χρόνο. Και όπως πολύ σωστά αναφέρει η πελαγία θέλω να μιλήσω για τους λόγους που τρώω πολύ. Τη μοναξιά που αισθάνομαι παρόλο που έχω την οικογένειά μου, πόσα πολλά πράγματα μου λείπουν και δεν μπορώ να αποκτήσω για οικονομικούς λόγους πόσο έχω βαρεθεί βλέπω τον εαυτό μου να παχαίνει και πόσο να με σιχαίνομαι και να μη θέλω να με αγγίζει ο άντρας μου γιατί δεν βλέπω τον εαυτό μου θελκτικό. Αυτό που θέλω να πω είναι πως πρέπει να βγάλουμε και λίγο ασχήμια και αληθινά αισθήματα όχι να βάζουμε αυτά τα ωραία τικεράκια που θυμίζουν λεύκωμα γυμνασίου.
Αυτά.

[Danai20]

a1971

Εδώ μέσα δεν είμαστε όλοι ίδιες περιπτώσεις. ʼλλες ηλικίες, άλλες οικογενειακές καταστάσεις. Εσύ ας πούμε μια κυρία 40 χρονών με 2 παιδιά και πολλές υποχρεώσεις που σε έχουν κάνει να μην έχεις καθόλου χρόνο, δεν έχεις καμία σχέση με μένα που είμαι μια μουρλή βουλιμική 23άρα γυμνάστρια (Θεέ μου τώρα που το διαβάζω μου φαίνεται χειρότερο) που τέλος πάντων το κόλλημα μου στην εικόνα με οδήγησε στο να έχω διατροφικές διαταραχές.

Βέβαια αν θες τη γνώμη μου, όλοι έχουμε ένα κοινό που το ανέφερες και συ. Τη μοναξιά μέσα μας. Μια βαθιά μοναξιά που δεν ξεριζώνεται εύκολα και χρειάζεται φαγητό για να τραφεί και να καλυφθεί. Η χαρά πάντως και η αισιοδοξία, μπορούν να την πολεμήσουν. Τουλάχιστον η δικιά μου περίπτωση έτσι λειτουργεί, ξυπνάω το πρωί και λέω ΄σήμερα θα ζήσω'. Αν εσένα πάντως σε βοηθάει ένας άλλος τρόπος, κάντο. Εμεις είμαστε εδώ για να ακούσουμε και να βοηθήσουμε όσο μπορούμε

[sophela]

a1971 και εγω ειμαι χοντρη με κυτταριτιδα και εγω δεν νιωθω θελτικη στον συντροφο μου οταν με αγγιζει αλλα οταν μπαινω σε ενα φορουμ το οποιο δεν με ενδιαφερει απλα παταω το back και διαβαζω καποιο αλλο. γιατι πρεπει να τρωγομαστε με τα ρουχα μας δεν μπορω να καταλαβω. οσες ειμαστε εδω εχουμε προβλημα με το φαγητο και αλλες που νομιζουν οτι εχουν. πιστευω αυτο το φορουμ ειναι αρκετα φιλοξενο για ολους οσους εχουν να πουν κατι που δεν μπορουν να μοιραστουν με αλλα προσωπα. εγω δεν θα κρινω δημοσια ποτε καποια κοπελα η οποια ειναι 54 κιλα και θελει να παει στα 52. για να το θελει αυτο παει να πει τουλαχιστον σε εμενα οτι οντως εχει καποιο προβλημα.
στο μηνυμα σου εθηξες καποια θεματα τα οποια οι περισσοτερες απο εμας μοιραζομαστε. γιατι απλα δεν ανοιγουμε ενα τετοιο θεμα αλλα καθομαστε να κριτικαρουμε ολα τα υπολοιπα?
εμενα το τικετακια μου αρεσουν, και ας θυμιζουν λευκωμα γυμνασιου, εξαλου κακο ειναι μερικες απο εμας να νιωθουμε ακριβως ετσι..οτι ειμαστε λιγο παιδια παλι?
Ολες μας εχουμε ασχημες ιστοριες και ζωες για αυτο αλλωστε τρωμε. το φορουμ αυτο προσωπικα εμενα μου δινει την ευκαιρια να κανω κατι για αυτο να αλλαξω οτι δεν μου αρεσει στην ζωη μου αν και παλι δεν πιστευω οτι αν φτασω στα κιλα μου θα με κανει πιο ευτυχισμενη. Σιγουρα κατι φοβιες που εχω για το πως θα με αντιμετωπισουν οι φιλες μου που εχουν να με δουν επισης απο περσι και θα με δουν με 15 κιλα παραπανισια και εμενα μου καθεται καπως. Ο συντροφος μου οταν μου λεει να βγουμε με τους φιλους του το αποφευγω οσο μπορω γιατι δεν θελω να δουν οτι τα εχει με ενα μπουρεκακι..ειμαστε 3 χρονια σχεδον μαζι και ακομα την κολλητη του δεν εχω παει να την γνωρισω γιατι φοβαμαι πως θα με κριτικαρει. Απο μωρο παιδι παντα με κυνηγαγανε να μην φαω πατατακια παγωτα και τετοια. ακομα και τωρα σε τραπεζια με συγγενεις παντα υπαρχει μια θειτσα η οποια θα πει Σοφια μην βαζεις τοσες πατατουλες κανεις διαιτα! Αλλα το χειροτερο στην δουλεια μου, δουλευω πωλητρια σε καταστημα, κανα δυο φορες πελατης μου εχει πει..Σοφια πως θα βρεις αντρα ετσι οπως εισαι? η το καλυτερο ¨Σοφια πως εγινες ετσι" και κρατιεμαι να μην τους χωσω μπουνια αλλα τουλαχιστον εγω εχω κατι που αυτοι δεν εχουν. Σεβασμο προς τις ιδιαιτεροτητες του αλλουνου και εχω μαθει να δεχομαι τον αλλον ( εκτος ακομα του εαυτου μου) οπως ειναι. Ολη μου τη ζωη προσπαθω να καταφερω να βρω την δυναμη να δω τον εαυτο μου στον καθρεπτη και να τον αγαπησω οπως τον εχει αγαπησει η κολλητη μου , ο συντροφος μου.
ξεφυγα λιγο απο το θεμα συνγχωρεστε με. απλα κοριτσια μην τρωγομαστε με τα ρουχα μας δεν μας κανει καλο. Ας δεχτουμε η μια την αλλη εδω οπως ειμαστε.. με τα τικετακια μας, τα κριτσινακια μας, τις απογοητευσεις μας, τις χαρες μας.

[NADINE_ed]

Ομολογώ πως κι εγώ τελευταία κουράστηκα από το κλίμα,που επικρατεί στο φόρουμ,
από την εριστική διάθεση και την αίσθηση προσωπικής επίθεσης για το παραμικρό,
από την κυριαρχία των εν λόγω τόπικς και τον παραμερισμό κάποιων άλλων...
Θεωρώ όμως πως δεν είναι ο πλουραλισμός η απειλή.Ίσα ίσα,που είναι αναπόφευκτος
και γόνιμος,καθώς συνυπάρχουμε στο χώρο άτομα διαφορετικών αναγκών,εμπειριών,
ηλικιών,οπτικών κι αλίμονο μην παραλείψω να μας κατηγοριοποιήσω αναφορικά με το βάρος!
Δε θα πω το αυτονόητο πως ό,τι θεωρεί κάποιος πως τον βοηθά,ας το ακολουθήσει
ή ας μην μπει σε κάποιο τόπικ,του οποίου τα γραφόμενα τον βρίσκουν αντίθετο.

Έχω την αίσθηση πως η Πελαγία λέει κάτι παραπάνω από αυτό,κυρίως με μια διάθεση παρακίνησης,
ταρακουνήματος,παρά απαίτησης προσωπικής να καλυφθούν οι αναζητήσεις της από το φόρουμ αυτό.
Εξάλλου υπάρχουν κάποια σχετικά τόπικς κυρίως στο φόρουμ της ψυχολογίας ή περιστασιακά(αν και σπάνια)
διαβάζουμε κάτι εμπνευσμένο ανάμεσα σε μετρήσεις και εφήμερους στόχους.Ο καθένας όμως πρέπει
να διανύσει το δρόμο του,αυτόν,που για μικρότερο ή μεγαλύτερο διάστημα τραβούμε όλοι μέχρι
να διδαχτούμε από τα λάθη μας,μέχρι να φτάσουμε στο σημείο αυτογνωσίας κι ωριμότητας
να συνειδητοποιήσουμε και πολύ περισσότερο να αλλάξουμε ριζικά και μόνιμα τα κακώς κείμενα μας!
Κι αυτό έχει δυναμική κι αξία,μόνο όταν κατακτιέται στο σωστό του προσωπικό χρόνο κι όχι βεβιασμένα
κι επίκτητα.Υπάρχει μια επίφαση κοινού ανάμεσα μας,αλλά θεωρώ πως ως προς τα ουσιώδη μας,τα βαθύτερα,
κανένας δε μπορεί να νιώσει πραγματικά τι περνά ο άλλος.Ένας κοινός αριθμός βάρους,μια ηλικία
ή μιά κοινή οικογενειακή κατάσταση,μόνο μια εντύπωση δίνουν για το τι πραγματικά αντιμετωπίζουμε.
Η απάντηση βρίσκεται μέσα μας και γύρω μας.Μέσα μας είναι τα γιατί μας και γύρω μας,στο χώρο,που μας δίνουμε ν'ανθίσουμε,τα πώς!

Δε θα πλατυάσω σε αναλύσεις.Ήθελα απλά να πω στην Πελαγία κι όποιον άλλον συμμερίζεται αυτήν την ανάγκη,
πως και δική μου ευχή και λαχτάρα είναι να δω τέτοια μοιράσματα και πάλι,με μια τρεμόσβηστη ελπίδα να πάμε ουσιαστικά παραπέρα.
Δε χρειάζεται να το κάνουν όλοι ή άλλοι για μας...Είμαι σίγουρη πως ανταπόκριση θα υπάρξει κι ας μην κατατεθεί συλλογικά γραπτά.

Και μια τελευταία σημείωση:διαφωνώ κάθετα με την οπτική,που ορίζει ποιός πραγματικά εδώ μέσα δικαιούται να υπάρχει και να ομιλεί!
Το πρόβλημα που μέσα μας αντιμετωπίζουμε δε μπορεί να μετρηθεί αντικειμενικά με βάση ένα νούμερο.Όποιος επιλέγει να συχνάζει εδώ
σίγουρα έχει τον λόγο του!Κι αυτή του η ανάγκη είναι εξίσου σεβαστή κι ισότιμη με την αντίστοιχη όποιου άλλου φαινομενικά δικαιούται.

[a1971]

Originally posted by sophela
a1971 και εγω ειμαι χοντρη με κυτταριτιδα και εγω δεν νιωθω θελτικη στον συντροφο μου οταν με αγγιζει αλλα οταν μπαινω σε ενα φορουμ το οποιο δεν με ενδιαφερει απλα παταω το back και διαβαζω καποιο αλλο. γιατι πρεπει να τρωγομαστε με τα ρουχα μας δεν μπορω να καταλαβω. οσες ειμαστε εδω εχουμε προβλημα με το φαγητο και αλλες που νομιζουν οτι εχουν. πιστευω αυτο το φορουμ ειναι αρκετα φιλοξενο για ολους οσους εχουν να πουν κατι που δεν μπορουν να μοιραστουν με αλλα προσωπα. εγω δεν θα κρινω δημοσια ποτε καποια κοπελα η οποια ειναι 54 κιλα και θελει να παει στα 52. για να το θελει αυτο παει να πει τουλαχιστον σε εμενα οτι οντως εχει καποιο προβλημα.
στο μηνυμα σου εθηξες καποια θεματα τα οποια οι περισσοτερες απο εμας μοιραζομαστε. γιατι απλα δεν ανοιγουμε ενα τετοιο θεμα αλλα καθομαστε να κριτικαρουμε ολα τα υπολοιπα?
εμενα το τικετακια μου αρεσουν, και ας θυμιζουν λευκωμα γυμνασιου, εξαλου κακο ειναι μερικες απο εμας να νιωθουμε ακριβως ετσι..οτι ειμαστε λιγο παιδια παλι?
Ολες μας εχουμε ασχημες ιστοριες και ζωες για αυτο αλλωστε τρωμε. το φορουμ αυτο προσωπικα εμενα μου δινει την ευκαιρια να κανω κατι για αυτο να αλλαξω οτι δεν μου αρεσει στην ζωη μου αν και παλι δεν πιστευω οτι αν φτασω στα κιλα μου θα με κανει πιο ευτυχισμενη. Σιγουρα κατι φοβιες που εχω για το πως θα με αντιμετωπισουν οι φιλες μου που εχουν να με δουν επισης απο περσι και θα με δουν με 15 κιλα παραπανισια και εμενα μου καθεται καπως. Ο συντροφος μου οταν μου λεει να βγουμε με τους φιλους του το αποφευγω οσο μπορω γιατι δεν θελω να δουν οτι τα εχει με ενα μπουρεκακι..ειμαστε 3 χρονια σχεδον μαζι και ακομα την κολλητη του δεν εχω παει να την γνωρισω γιατι φοβαμαι πως θα με κριτικαρει. Απο μωρο παιδι παντα με κυνηγαγανε να μην φαω πατατακια παγωτα και τετοια. ακομα και τωρα σε τραπεζια με συγγενεις παντα υπαρχει μια θειτσα η οποια θα πει Σοφια μην βαζεις τοσες πατατουλες κανεις διαιτα! Αλλα το χειροτερο στην δουλεια μου, δουλευω πωλητρια σε καταστημα, κανα δυο φορες πελατης μου εχει πει..Σοφια πως θα βρεις αντρα ετσι οπως εισαι? η το καλυτερο ¨Σοφια πως εγινες ετσι" και κρατιεμαι να μην τους χωσω μπουνια αλλα τουλαχιστον εγω εχω κατι που αυτοι δεν εχουν. Σεβασμο προς τις ιδιαιτεροτητες του αλλουνου και εχω μαθει να δεχομαι τον αλλον ( εκτος ακομα του εαυτου μου) οπως ειναι. Ολη μου τη ζωη προσπαθω να καταφερω να βρω την δυναμη να δω τον εαυτο μου στον καθρεπτη και να τον αγαπησω οπως τον εχει αγαπησει η κολλητη μου , ο συντροφος μου.
ξεφυγα λιγο απο το θεμα συνγχωρεστε με. απλα κοριτσια μην τρωγομαστε με τα ρουχα μας δεν μας κανει καλο. Ας δεχτουμε η μια την αλλη εδω οπως ειμαστε.. με τα τικετακια μας, τα κριτσινακια μας, τις απογοητευσεις μας, τις χαρες μας.

Δεν είσαι εκτός θέματος. Το ότι μοιράστηκες καταστάσεις άσχημες που ζεις, λόγω των κιλών, δεν είναι εκτός θέματος. Εγώ χάρηκα πάντως που μίλησες ουσιαστικά, κατά τη γνώμη μου. Και όσο για τις κοπελίτσες που είναι ήδη αδύνατες και είναι σε φόρουμ για ΠΑΧΥΣΑΡΚΕΣ; Δεν θα κουραστώ να το λέω : Στην αρχική σελίδα του Φόρουμ υπάρχουν κι άλλα θέματα, ίσως να βάζανε και άλλο ένα, ΓΙΑ ΟΣΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΜΕΡΙΚΑ ΚΙΛΑΚΙΑ. Και δεν τρώγομαι με τα ρούχα μου απλά γράφω για κάποιες σκέψεις που έκανα εδώ και καιρό και έψαχνα να βρω μία αφορμή και την έδωσε η Πελαγία. Και, κυρία 23χρονη γυμνάστρια ευχαριστώ για το "κυρία 40 ετών". Με πλήγωσες βαθύτατα. Τα λέμε σε 17 χρόνια. Και, ναι, δεν έχουμε κοινά.

[Danai20]

Βρε 1971 είναι δυνατόν να πληγώθηκες από αυτό που έγραφα; Το κυρία το είπα με σεβασμό γιατί σε θεωρώ κυρία που μεγαλώνεις 2 παιδιά και έχεις τοσα στο κεφάλι σου. Μάλλον στο γραπτό λόγο δεν φαίνεται πολλές φορές το ύφος μας, αλλά πίστεψε με δεν ήταν καθόλου μα καθόλου περίεργο αυτό που είπα. Σε 17 χρόνια μακάρι να είμαι όπως εσύ και να χαίρομαι μια οικογένεια. Κρίμα που το πήρες στραβά γιατί τα έγραφα χαρούμενα για να δεις πόσο καλύτερα είναι να είμαστε αισιόδοξοι.

[a1971]

Originally posted by Danai20
Βρε 1971 είναι δυνατόν να πληγώθηκες από αυτό που έγραφα; Το κυρία το είπα με σεβασμό γιατί σε θεωρώ κυρία που μεγαλώνεις 2 παιδιά και έχεις τοσα στο κεφάλι σου. Μάλλον στο γραπτό λόγο δεν φαίνεται πολλές φορές το ύφος μας, αλλά πίστεψε με δεν ήταν καθόλου μα καθόλου περίεργο αυτό που είπα. Σε 17 χρόνια μακάρι να είμαι όπως εσύ και να χαίρομαι μια οικογένεια. Κρίμα που το πήρες στραβά γιατί τα έγραφα χαρούμενα για να δεις πόσο καλύτερα είναι να είμαστε αισιόδοξοι.

Ναι όντως στο γραπτό λόγο δεν φαίνεται ότι ....ΕΚΑΝΑ ΠΛΑΚΑ. Δεν πληγώθηκα στ' αλήθεια. Όταν φτάσεις στο σημείο να βλέπεις τα 19χρονα και τα 20 χρονα να σου μιλάνε στον πληθυντικό (δεν μιλάω για σένα) .... νιώθεις λίγο....... πως να το πω; αστο καλύτερα, αλλά δεν παρεξηγήθηκα, αλήθεια.

[Danai20]

Ωχ συγνώμη βρε κορίτσι, ειλικρινά σε σέβομαι αλλά όχι για κάποιο νούμερο ηλικίας, αλλά γιατί μου φαίνεται απίστευτο πως καταφέρνεις να έχεις 2 παιδιά και τόσα πράγματα κάθε μέρα. Προσωπικά δε νομίζω να το καταφέρω να είμαι ειλικρινής. Δηλαδή σκέφτομαι αμα μου έρθει να παω κάπου, τα παιδιά που τα αφήνεις;

Η αδερφή μου η μεγάλη είναι ίσα με σένα αν είσαι το 71 όπως κατάλαβα και πίστεψε με καθόλου δεν τη σέβομαι, πλακωνόμαστε κανονικά χαχαχα.

[a1971]

Originally posted by Danai20
Ωχ συγνώμη βρε κορίτσι, ειλικρινά σε σέβομαι αλλά όχι για κάποιο νούμερο ηλικίας, αλλά γιατί μου φαίνεται απίστευτο πως καταφέρνεις να έχεις 2 παιδιά και τόσα πράγματα κάθε μέρα. Προσωπικά δε νομίζω να το καταφέρω να είμαι ειλικρινής. Δηλαδή σκέφτομαι αμα μου έρθει να παω κάπου, τα παιδιά που τα αφήνεις;

Η αδερφή μου η μεγάλη είναι ίσα με σένα αν είσαι το 71 όπως κατάλαβα και πίστεψε με καθόλου δεν τη σέβομαι, πλακωνόμαστε κανονικά χαχαχα.

Όταν θέλεις πραγματικά κάτι, όπως εγώ την οικογένειά μου και τα παιδιά μου τα καταφέρνεις κι ας σε πιάνει το παράπονο που και που. Επίσης πρέπει να πω πως σήμερα το παρακανα με το ίντερνετ και τα παιδάκια μου παραπονιούνται πως δεν τους δίνω σημασία, αλλά είναι ενδιαφέρον το θέμα. Όσο για την αδερφή σου .......... σε λυπάμαι.

[BettyG]

Εχω την εντύπωση οτι κάπου υπάρχει μια παρεξήγηση και λάθος εντύπωση εδώ.

Το φόρουμ αυτό είναι ένα στέκι που συντηρείται από ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους, με άλλη ζωή
άλλα ενδιαφέροντα, άλλη ηλικία και με μόνο κοινό σημείο, την πάλη με τις διαταραχές πρόσληψης τροφής.
Είτε , απλή παχυσαρκία, είτε βουλιμία, ανορεξία κ.λ.π.

Ένα στέκι λοιπόν, οπου ο καθένας, ή η κάθε παρεούλα έχει τις δικές της συζητήσεις και θέματα που την αφορούν.
Τι να ζητήσουμε δηλαδή εδώ? Ιατρικές συμβουλές? Ψυχολόγο, διατροφολόγο κ.λ.π. ?
Και γιατί θα πρέπει να αποδιώξουμε αυτούς που έχουν λίγα κιλά να χάσουν, εάν οι ίδιοι νομίζουν έτσι?

Γιατί θα πρέπει όλα να είναι για όλους? Έχουμε την επιλογή να σταθούμε εκεί που μας αρέσει, και να αγνοήσουμε τα υπόλοιπα.


Το μόνο που κάνουμε εδώ είναι να προσπαθούμε ο καθένας όπως μπορεί να συμπαρίσταται στον άλλο σαν ανθρώπινη παρουσία με τα ίδια
προβλήματα, τίποτα περισσότερο.

Τα παραπέρα, οι συμβουλές, η κριτική , η διατροφή και τα προβλήματα της, θα πρέπει να δίνεται από ειδικούς, όχι απο εμπειρικούς γνώστες.

Εάν τώρα τα διάφορα θέματα/τόπικς είναι άσχετα ή ανιαρά ή αταίριαστα με τη φύση του σάιτ, αυτό αφορά το διαχειριστή.
Εμείς απλά, αλλάζουμε τόπικ αν δεν μας αρέσει το περιεχόμενο του.

[badgirl11]

Originally posted by sophela
a1971 και εγω ειμαι χοντρη με κυτταριτιδα και εγω δεν νιωθω θελτικη στον συντροφο μου οταν με αγγιζει αλλα οταν μπαινω σε ενα φορουμ το οποιο δεν με ενδιαφερει απλα παταω το back και διαβαζω καποιο αλλο. γιατι πρεπει να τρωγομαστε με τα ρουχα μας δεν μπορω να καταλαβω. οσες ειμαστε εδω εχουμε προβλημα με το φαγητο και αλλες που νομιζουν οτι εχουν. πιστευω αυτο το φορουμ ειναι αρκετα φιλοξενο για ολους οσους εχουν να πουν κατι που δεν μπορουν να μοιραστουν με αλλα προσωπα. εγω δεν θα κρινω δημοσια ποτε καποια κοπελα η οποια ειναι 54 κιλα και θελει να παει στα 52. για να το θελει αυτο παει να πει τουλαχιστον σε εμενα οτι οντως εχει καποιο προβλημα.
στο μηνυμα σου εθηξες καποια θεματα τα οποια οι περισσοτερες απο εμας μοιραζομαστε. γιατι απλα δεν ανοιγουμε ενα τετοιο θεμα αλλα καθομαστε να κριτικαρουμε ολα τα υπολοιπα?
εμενα το τικετακια μου αρεσουν, και ας θυμιζουν λευκωμα γυμνασιου, εξαλου κακο ειναι μερικες απο εμας να νιωθουμε ακριβως ετσι..οτι ειμαστε λιγο παιδια παλι?
Ολες μας εχουμε ασχημες ιστοριες και ζωες για αυτο αλλωστε τρωμε. το φορουμ αυτο προσωπικα εμενα μου δινει την ευκαιρια να κανω κατι για αυτο να αλλαξω οτι δεν μου αρεσει στην ζωη μου αν και παλι δεν πιστευω οτι αν φτασω στα κιλα μου θα με κανει πιο ευτυχισμενη. Σιγουρα κατι φοβιες που εχω για το πως θα με αντιμετωπισουν οι φιλες μου που εχουν να με δουν επισης απο περσι και θα με δουν με 15 κιλα παραπανισια και εμενα μου καθεται καπως. Ο συντροφος μου οταν μου λεει να βγουμε με τους φιλους του το αποφευγω οσο μπορω γιατι δεν θελω να δουν οτι τα εχει με ενα μπουρεκακι..ειμαστε 3 χρονια σχεδον μαζι και ακομα την κολλητη του δεν εχω παει να την γνωρισω γιατι φοβαμαι πως θα με κριτικαρει. Απο μωρο παιδι παντα με κυνηγαγανε να μην φαω πατατακια παγωτα και τετοια. ακομα και τωρα σε τραπεζια με συγγενεις παντα υπαρχει μια θειτσα η οποια θα πει Σοφια μην βαζεις τοσες πατατουλες κανεις διαιτα! Αλλα το χειροτερο στην δουλεια μου, δουλευω πωλητρια σε καταστημα, κανα δυο φορες πελατης μου εχει πει..Σοφια πως θα βρεις αντρα ετσι οπως εισαι? η το καλυτερο ¨Σοφια πως εγινες ετσι" και κρατιεμαι να μην τους χωσω μπουνια αλλα τουλαχιστον εγω εχω κατι που αυτοι δεν εχουν. Σεβασμο προς τις ιδιαιτεροτητες του αλλουνου και εχω μαθει να δεχομαι τον αλλον ( εκτος ακομα του εαυτου μου) οπως ειναι. Ολη μου τη ζωη προσπαθω να καταφερω να βρω την δυναμη να δω τον εαυτο μου στον καθρεπτη και να τον αγαπησω οπως τον εχει αγαπησει η κολλητη μου , ο συντροφος μου.
ξεφυγα λιγο απο το θεμα συνγχωρεστε με. απλα κοριτσια μην τρωγομαστε με τα ρουχα μας δεν μας κανει καλο. Ας δεχτουμε η μια την αλλη εδω οπως ειμαστε.. με τα τικετακια μας, τα κριτσινακια μας, τις απογοητευσεις μας, τις χαρες μας.

ακριβως αυτο ειναι το θεμα του φορουμ, το να μπορει κανεις να νιωθει ελευθερος να εκφραστει, ο,τι διατροφικη διαταραχηη κ αν εχει. Σε λιγο θα νιωθουμε κ τυψεις που ανοιγομαστε κ μας καταλαβαινουν!

Δε νομιζω οτι προσφερει τιποτε ενα θεμα αμφισβητησης του φορουμ.

Οποιος νιωθει οτι παιρνει κατι ας το αντλησει, το να κκανουμε παρακλησεις για να γινει ενα φορουμ καλυτερο σημαινει οτι πρωτοι εμης προσπαθουμε γιαυτο.

Α κ κατι τελευταιο, επειδη το θεμα πηγε καπου στις "νυφες"
κ επειδη τυγχανει να ειμαι μια απο αυτες, παρακαλω πολυ καθενας να κανει τη δουλεια του οπως νομιζει καλλυτερα κ να μην ασχολειται με το τι προσφερει ή οχι το φορουμ σε μια μελλουσα νυφη ή αν θα παχυνει μετα ή οχι.

Στην τελικη οταν κ αν παχυνω ποτε μετα το γαμο το τελευταιο που θαθελα θα ηταν να κριτικαρουν νεα μελη πως παχυνε αυτη, ειδες το λεγαμε κτλ κτλ. (γιατι εγω θα ξαναγυρισω εδω που βρηκα στηριξη, εσεις αν δεν τοχετε σκοπο γιατι θελετε να επηρεασετε κ εμας?)

Καλη συνεχεια κ το μονο που εχω να πω οτι υπολειτουργει στο φορουμ ειναι η αναζητηση θεματων, κ τιποοτε αλλο. Η μηχανη αναζητησης εννοω...
Φιλικα παντα