δυο χρόνια μετά....

[click]

Καλη δεν ειναι η ενδειξη της ζυγαριας?

Κανεις καποια διατροφη?

Εχεις βουλιμικα? Μπορουμε να βοηθησουμε???

[Kleanthis_ed]

Originally posted by maria_p_40
20 Αυγούστου. Καταγραφή νέας προόδου. Ένδειξη ζυγαριάς 60.4 kg.
Mοιάζει σαν επιστροφή "στις παλιές καλές μέρες του εφιάλτη".
Καλώς επέστρεψες στην κόλαση Μαρία....

Θα ξαναγυρίσει ο τροχός...Παλιά μου τέχνη κόσκινο...Σε παρακολουθούμε...

[maria_p_40]

Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους-όλες.

Νιώθω πάλι την εσωτερική ανάγκη να κοιτάξω πίσω...να παραδειγματιστώ... αυτό το χάσιμο-κέρδισμα κιλών "γιο-γιο" με πεθαίνει!

'Ηταν 20/8/2010 όταν η ζυγαριά έδειχνε 60.4...Παλιές καλές μέρες...
Μετά την απώλεια 19 κιλών, η ψυχίατρος φοβήθηκε πισογύρισμα στη νευρική ανορεξία και μου σταμάτησε το TOPAMAC.
Σήμερα 1/4/2011 έχω ξαναγυρίσει στα 72kg.

Αποφασισμένη να ξαναδώσω την ίδια (εδώ και χρόνια) μάχη με τον εαυτό μου και τη ζυγαριά.

Η ψυχολογία στα κατάβαθα της αβύσσου των μαύρων σκέψεων μου, όσο ο δείκτης της ζυγαριάς δεν πάει ΕΚΕΙ που μπορώ να γίνω ευτυχισμένη εσωτερικά....

Ξανά-μανά προσπάθεια Μαριώ...Ακόμα και τώρα, στα βαθιά 45 χρόνια σου, ζηλεύεις αφόρητα αυτά τα υπέροχα, αποστεωμένα κορμιά που εκπέμπουν αυτοέλεγχο... Πού στο διάολο έχεις χαντακώσει τον δικό σου????

[Destiny_ed]

Μαρια μου διαβασα τα topics σου με σφιγμενη καρδια... Οχι σαν συνπασχουσα, σαν συνομιλικη η σαν εμπειρη σε αυτα τα θεματα αλλα σαν κορη...
Εγω ειμαι 24 και η μητερα μου 63, χωρισμενη απο τοτε που ημουν τριων χρονων. Ειναι ενας ανθρωπος ζωντανος, με καποια παραπανω κιλα πλεον-λογω ηλικιας-, εργαζεται ακομα και προσπαθει να χαρει οσο περισσοτερο γινεται τη ζωη της...
Το μονο πραγμα που εχει στην πραγματικοτητα ειναι εμενα, ειμαι η μονη σταθερα της ζωης της...
Την εβαλα για λιγο στη θεση σου και συνειδητοποιησα τα ανωφελα βασανιστηρια που θα περναγε...
Λοιπον εισαι μονο 44 ΔΕΝ εισαι γρια και το πιο σημαντικο ειναι οτι ο αυτοελεγχος δεν υπαρχει σε κανεναν ανορεξικο, βουλιμικο η παχυσαρκο ανθρωπο, αυτοελεγχο και δυναμη εχει μονο αυτος που εχει ενα ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ βαρος και καταφερνει να το διατηρει χωρις να πληγωνει τον εαυτο του...
Καλο κουραγιο.

[NADINE_ed]

Originally posted by maria_p_40

Αποφασισμένη να ξαναδώσω την ίδια (εδώ και χρόνια) μάχη με τον εαυτό μου και τη ζυγαριά.

Η ψυχολογία στα κατάβαθα της αβύσσου των μαύρων σκέψεων μου, όσο ο δείκτης της ζυγαριάς δεν πάει ΕΚΕΙ που μπορώ να γίνω ευτυχισμένη εσωτερικά....

Ξανά-μανά προσπάθεια Μαριώ...Ακόμα και τώρα, στα βαθιά 45 χρόνια σου, ζηλεύεις αφόρητα αυτά τα υπέροχα, αποστεωμένα κορμιά που εκπέμπουν αυτοέλεγχο... Πού στο διάολο έχεις χαντακώσει τον δικό σου????

Αφού ακόμα αντέχεις να ξεκινήσεις άλλον έναν ίδιο γύρο...
Λυπάμαι που υποφέρεις.Λυπάμαι που δεν μπορείς να δεις πόση δύναμη έχεις και την ξοδεύεις σε προφανώς μη βοηθητική για σένα κατεύθυνση!
Καλή σου δύναμη!Ή μήπως όχι;Ειλικρινά δεν ξέρω τι να σου ευχηθώ.Ίσως αν δεν άντεχες άλλο ν'αναγκαζόσουν ν'αλλάξεις δρόμο.
Προτιμώ να σου ευχηθώ να κάνεις μία στάση και να παρατηρήσεις προσεκτικότερα τα συναισθήματα,τις ανάγκες σου και προπαντός τους κύκλους.
Πόσο πραγματικά σε βοηθούν,πού σε οδηγούν,τι επιμένεις να επαναλαμβάνεις,προσδοκώντ� �ς διαφορετικά αποτελέσματα...

[maria_p_40]

Καλησπέρα DESTINY.
Προσπάθησα κι εγώ να σκεφτώ την κόρη μου στη θέση σου, μερικά χρόνια αργότερα...Τρόμαξα, όταν σκέφτηκα πόσο διαφορετικά θα σκέφτεται η Κατερίνα μου από σένα...

Εσύ ζεις με μια φυσιολογική μητέρα, μια μητέρα που δεν έπαψε να έχει συναίσθημα ΚΑΙ για σένα ΚΑΙ για τον εαυτό της.

Αντιθέτως, η Κατερινούλα μου ακούει μια μαμά που της λέει καθημερινά "αγάπησε τον εαυτό σου μωρό μου", αλλά που ταυτόχρονα της δείχνει ότι "δεν αγάπησα ποτέ τον εαυτό μου, ούτε και κανένας άλλος εμένα".
Πλήρης σύγχυση δηλαδή λεγομένων και πραττομένων....

Καλή μου NADINE, αυτός ο φαύλος κύκλος σταματημό δεν έχει...και το παλεύω όσο μπορώ γμτ, ειλικρινά...

Σας ευχαριστώ για το χρόνο που διαθέτετε για μένα... είναι τόσο σημαντικό -μέσα σ'αυτή την απέραντη μοναξιά- να νιώθεις ότι κάποιος σου "μιλάει" με τα πλήκτρα του υπολογιστή...

[lessing_ed]

Χαιρομαι που εμφανιστηκες παλι.Ελπιζω να σταματησεις να μαστιγωνεις τοσο ανελεητα τον εαυτο σου....εεε;;;;Οσο για τα ''υπεροχα αποστεωμενα κορμια που αποπνεουν αυτοελεγχο''νομιζω πως γνωριζεις οτι ο αυτοελεγχος για αυτα τα κορμια ειναι στη χωρα της φαντασιας η της εικονικης πραγματικοτητας...Ελπιζω να το συζητησεις κ με την ψυχιατρο σου.
Επισης να πω οτι με τις παρουσες συνθηκες οτι καλυτερο μπορεις κανεις για την κορη σου!Δεν εισαι μια αδιαφορη μανα!Μην αυτομαστιγωνεσαι ΚΑΙ για αυτο !!!!

[click]

ο,τι και να εχει γινει ακομα πιστευω πως μια μερα θα ξυπνησεις και θα σταματησεις να θεωρεις οτι το μονο πραγμα που εισαι αξια να θετεις σαν στοχο ειναι ο,τι εχει σχεση με κιλα...