βουλιμικα ξεσπασματα-προανορεκτικο σταδιο

[mary_nefeli]

χαιρετε παιδια,το σαιτ αυτο επεσε τυχαια στα ματια μου οταν εψαχνα μεσω google θερμιδομετρητη.θα το εχετε ξανακουσει αυτο αλλα αφου διαβασα καποια θεματα σας καταλαβα πως εδω ειναι ο μονος χωρος που μπορω να μιλησω ανοιχτα,χωρις να φοβαμαι να πω για την ψυχωτικη μου σχεση με το φαγητο.ειμαι 19 χρονων και τον τελευταιο χρονο ,απο περυσι την ανοιξη αρχισε η σχεση μισους-λατρειας με το φαγητο.ανεκαθεν ημουν λεπτο παιδι ,δεν ειχα προβλημα με τα κιλα.μια εποχη ειχα ανεβει σε βαρος αλλα ποτε με την εννοια του παχους.τα κιλα αυτα τα ειχα παρει εξαιτιας καποιων αγχολυτικων που επαιρνα,τα οποια μου εφερναν υπογλυκαιμια οποτε καταναλωνα πολλα γλυκα και ετι περισσοτερο μαλιστα την περιοδο των πανελληνιων ,οπου καταβροχθιζα το οτιδηποτε.ειχα παρει γυρω στα δεκα κιλα κ υστερα μετα στο πανεπιστημιο αποφασισα να τα χασω,αφου δεν ενιωθα ο εαυτος μου.τα κιλα αυτα χαθηκαν με στερητικη διαιτα στην οποια εκτοτε ειμαι 'εγκλωβισμενη'..ειμαι 48 κιλα με υψος 1.60.φυσιολογικο βαρος θα ελεγε κανεις,δεν ξερω γιατι αλλοι μου λενε πως ειμαι πολυ αδυνατη..το θεμα μου ειναι,για να μη σας πολυλογω και σας κουραζω με τετριμμενου περιεχομενου ιστοριες,πως βρισκομαι στο φαυλο κυκλο της εξαντλητικης διαιτας και των βουλιμικων ξεσπασματων .δηλ.μεσα σε ενα διατημα που υποσιτηζομαι και δε νιωθω πλεον πεινα,φτανω στο σημειο να θελω να τα καταβροχθισω ολα .τρωω μεχρι σκασμου,και περαν του σκασμου,κ μετα οταν προσπαθω να τα βγαλω δεν μπορω.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΜΕΤΟ και φυσικα αισθανομαι τετοιες ενοχες που θελω να αυτοκτονησω,αισθανομαι 100 κιλα.μοιαζω με εγκυο 6 μηνων οταν με πιανει το βουλιμικο.και υστερα ξανα παλι στην αφαγια μεχρι να δω ποτε θα με πιασει η βουλιμια.δεν ευχαριστιεμαι τιποτα,ο κοσμος εχει αντιληφθει την ψυχωση μου.δεν ξερω ποιο ειναι το φυσιολογικο βαρος για μενα αλλα θελω να φτασω 45 κ κατω κιλα.δεν μπορω παντως μεσα σε αυτον το φαυλο κυκλο.νιωθω αρρωστη.και με οικτιρω επισης.μονο οταν δεν τρωω αισθανομαι ομορφη.οταν γινομαι βουλιμικη μετα δε θελω να με δει ο ηλιος για να μη δει ο κοσμος τα παχη μου.δεν ξερω πως να το σταματησω..

[Ava_ed]

Γειά σου Μαίρη - Νεφέλη!
Νομίζω πως αν και πολύ μικρή έχεις καταλάβει απόλυτα τι σου συμβαίνει. Σημασία δεν έχει να καταλάβουν τρίτοι την ψύχωσή σου, όπως την αποκαλείς, αλλά να καταλάβεις εσύ ότι κάτι δεν πάει καλά με σένα και να σταματήσεις ΑΜΕΣΩΣ.
Η βοήθεια του ψυχολόγου νομίζω πως επιβάλλεται. Δε μπορεί να το πιστεύεις πως στα 45 σου κιλά θα δείχνεις όμορφη. Ρίξε μια ματιά στο Χόλλυγουντ και πες μου πότε δεν ήθελαν οι άντρες τις γυναίκες με τις θηλυκές καμπύλες. Γυναίκες θέλουμε να είμαστε, όχι υποσιτισμένα παιδάκια. Το μοντέλο της Τουίγκυ ξεπεράστηκε πια εδώ και κάτι δεκαετίες.
Για ποια πάχη μιλάς, που δεν θέλεις να τα δει ούτε ο ήλιος? Το ξέρεις πολύ καλά πως το μυαλό σου σου παίζει άσχημα παιχνίδια.
Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ξαναγίνω 19 ετών. Τότε ήμουν 53 κιλά και άρχισε η ανηφόρα, η οποία σταμάτησε στα 99 κιλά. Μακάρι να βρισκόταν τότε κάποιος να μου πει πως στα 65 κιλά μόνο χοντρή δεν ήμουνα. Και τι δεν θα έδινα!
Έχεις το χρόνο σύμμαχο. Έχεις εμάς. Αλλά δεν είμαστε ειδικοί. Απευθύνσου σε ψυχολόγο, μίλησε στην οικογένειά σου και προσπαθήστε όλοι μαζί να ανατρέψετε την κατάσταση έγκαιρα. Καλή τύχη!

[wonderer]

Καλημέρα Ava,
Ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις απευθυνθεί ποτέ σε ψυχολόγο και αν όντως σε βοήθησε. Έχω συμπτώματα υπερφαγίας αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να πάω σε ψυχολόγο

[Ava_ed]

Καλημέρα Wonderer, δεν απευθύνθηκα σε ψυχολόγο, όχι. Τώρα νιώθω ισορροπημένη και θεωρώ ότι στη φάση που βρίσκομαι δεν τον χρειάζομαι. Κάνω συχνούς εσωτερικούς απολογισμούς, όχι μόνο για το βάρος μου, αλλά για όλα. Αν αισθανθώ πως κάτι δεν πάει καλά, δε θα διστάσω. Θα πάω την ίδια κιόλας μέρα.
Τότε που πάχαινα είχα υπερφαγικά επεισόδια με τα όλα τους. Δεν έδωσα σημασία όμως και δε βοήθησε και το γεγονός ότι είμαι εκ φύσεως χαρούμενος και γελαστός άνθρωπος. Αν γύριζα το χρόνο πίσω, θα πήγαινα έστω και γελώντας στον ψυχολόγο για να αποφύγω τα χειρότερα. Επίσης θέτω υπόψη σου πως ήμουν έφηβη πριν αρκετά χρόνια. Τότε ο ψυχολόγος ήταν ταμπού. Εγώ βέβαια ποτέ δεν είχα ταμπού ως προσωπικότητα, αλλά όπως και να το κάνουμε τότε δεν υπήρχαν ούτε φόρουμ, ούτε άλλες βοήθειες. Έπρεπε να στηριχτείς στις δυνάμεις σου. Τώρα υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για τα παιδιά. Ας τις αξιοποιήσουν λοιπόν.

[wonderer]

και εγώ έτσι νομίζω τις περισσότερες φορές, ότι μπορώ να το ελέγξω αλλά κάποιες φορές δεν είμαι και τελείως σίγουρη, γι'αυτό ρωτάω. Ούτε εγώ είμαι έφηβη (29 φέτος), απλά κάποιες φορές σκέφτομαι πως αυτό το πράγμα μου συμβαίνει αρκετά χρόνια (με μεγάλα διαλείμματα βέβαια) άσχετα αν εγώ δεν του έδινα σημασία.

[mairh1985]

οταν λες δεν μπορεις να κανεις εμετο τι εννοεις?

[mary_nefeli]

Αvα σε ευχαριστω για την υποστηριξη σου.!χαιρομαι που μπορω να μοιραστω πραγματικα εδω τις ανησυχιες μου.το μονο στο οποιο εχω ενδοιασμους ειναι το να το συζητησω με τους γονεις μου,γι'αυτο και το συζηταω εδω.ετσι και το πω τοτε ειναι που θα αρχισει η στενη παρακολουθηση .τις βουλιμικες κρισεις μου τις βλεπουν.εχουν καταλαβει αυτην την εμμονη αλλα τους πειθω οτι τρωω(φυσικα οι ανακρισεις δεν τελειωνουν ποτε για το τι εφαγα κτλ).μονο η αδελφη μου ειναι πιο καχυποπτη και ανησυχη ,σπουδαζει κ βιολογια και δεν τα χαφτει ευκολα.επειδη εχω επισκεφτει στο παρελθον ειδικους,οχι ομως για τετοιου ειδους εμμονες ,αλλα για θεματα φοβιων που με ταλαιπωρουσαν απο την αρχη της εφηβειας(μικροβιοφοβια κ κατι αλλα παρομοια) ξερω πως λειτουργει το θεμα.ευτυχως,αυτες οι φοβιες αποτελουν κακες αναμνησεις,σχεδον.νευρωσει ς αμβλυνονται αλλα παντα υπαρχουν στο μυαλο μας,σαν κακα περιστατικα.αυτες τις φοβιες τις ξεπερασα με δικη μου θεληση και δε θελω να ακουστω αχαριστη απεναντι στους γιατρους,αλλα εκεινοι ακολουθουσαν μια συγκεκριμενη τυπολογια και αντιμετωπιζουν ολους τους ασθενεις το ιδιο.αυτο δειχνει μεγαλη αφελεια εκ μερους τους,και μαλιστα απο τους τοπ του ειδους τους!μεχρι και ομοιοπαθητικη εκανα,παλι τιποτα.μια μερα εφτασε η στιγμη που ειπα τελος αρκετα με βασανισα και χαραμισα χρονο σε ολους εκεινους τους ειδικους.η εμμονη με το φαγητο πιστευω πως αποτελει ενα παρομοιο παραδειγμα νευρωσης,σαν εκεινες τις φοβιες .σα να ειναι μια ψυχαναγκαστικη διαταραχη απο αυτες που ειχα που μετεξελιχθηκε σε αλλο περιεχομενο.μοιαζει δηλ σα να ειμαι καταδικασμενη κατα καποιο τροπο να υπαρχει παντα μια εμμονη στη ζωη μου.τουλαχιστον αυτη η εμμονη δε μου προκαλει την ψυχολογικη ζημια που μου προκαλουσαν οι προηγουμενες.στην αυτοαναλυση ειμαι καλη ..το δυσκολο ειναι να το σταματησω οπως εκανα με τις προηγουμενες εμμονες.φοβαμαι να δω τι υπαρχει μετα απο αυτο.οι γονεις μου μου ειπαν να παω σε εναν διατροφολογο για να με πεισει τι πρεπει να καταναλωνω.ισως εχουν δικιο.
πιστευω παλι πως η καλυτερη 'θεραπεια', αν θελετε, ειναι να συζητουνται τετοια θεματα μεταξυ ατομων που εχουν παραπλησιες ανησυχιες και προβληματα που ταλαιπωρουν τη σκεψη τους.
mairh1985 ,οσες φορες εχω προσπαθησει να κανω εμετο δεν τα καταφερνω.οσο βαθια και να βαλω την οδοντοβουρτσα ή το χερι μου στο λαιμο δε βγαινει τιποτα :(

[POZ]

MARY-NEFELI καλησπέρα!διάβασα την ιστορία σου και ειδικά το τελευταίο σου μήνυμα με έβαλε σε ακόμα πιο εντατική σκέψη. Όντως και σε εμένα προυπήρχαν διαφόρων ειδών νευρώσεις ανα διαστήματα , ώσπου ξεκίνησε η εμμονή με το φαγητό και έχασα τελείως τον έλεγχο. Δεν έχω πάει ποτέ σε ειδικό , κάθε εμμονή και νεύρωση που είχα , απλά την αντικαθιστούσε μια επόμενη , όταν εγώ πίστευα πως την έχω ξεπεράσει. Τα βουλιμικά - ανορεκτικά επεισόδια που βίωσα τους τελευταίους μήνες οφείλω να ομολογήσω οτι ήταν ότι χειρότερο θα μπορούσα να φανταστώ.Και ό,τι πιο ύπουλο γιατί μου δίνει την ψευδαίσθηση οτι έχω τον έλεγχο όποτε θελήσω πχ θολώνει το μυαλό μου , τρώω , μπορώ να τα βγάλω και δεν τρέχει τίποτα. Τεράστιο ψέμμα. Χρειάζεται χρόνος και μαζί με την αυτοανάλυση(και εγώ είμαι καλή) χρειάζεται και αγάπη προς τον εαυτό μας. Τόσο απλά γράφεται και τόσο δύσκολα κατορθώνεται βέβαια το ξέρω καλά.Θα ήθελα να σου πω τέλος , μην αρχίσεις να αδυνατίζεις ανεξέλεγκτα έχει αντίκτυπο στον οργανισμό , το βιώνω και είναι πολύ δύσκολο και ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο ψυχολογικό , όταν θα αναγκαστείς να ξαναπάρεις κιλά γιατί δεν θα λειτουργείς πια σωστά και θα παλεύεις ανάμεσα σε κιλά και υγεία.Προσπάθησε απλά να είσαι αδύνατη εφόσον έτσι νιώθεις ευτυχισμένη αλλά μην πέσεις πολύ κάτω απο τα φυσιολογικά κιλά σου γιατί μετά η "επιστροφή" είναι επώδυνη.

[mary_nefeli]

σε ευχαριστω πολυ ΡΟΖ επισης για τη στηριξη σου.βλεποντας μηνυματα σαν κι αυτα αισθανομαι δυνατοτερη γιατι ξερω πως κοσμος που εγω δεν εχω συναντησει ποτε και δεν ειναι γυρω μου, μοιραζεται τετοιες σκεψεις οπως εγω και παλευει με τα ιδια θεματα!και μαλιστα και τοσο συγκεκριμενα!.μπορει να ειναι πιο ευκολη η 'εξομολογηση' σε απροσωπο επιπεδο κι ομως,αυτα που λεω τωρα ουτε στην καλυτερη μου φιλη δε θα τολμουσα να πω.(μηπως να αναφερω πως κ η φιλια ειναι ζητημα σημαντικο για μενα καθως ειμαι τοσο επιλεκτικη στους φιλους ωστε ειμαι περισσοτερο μονη μου κατι που ψιλοενισχυει το καταθλιπτικο-βουλιμικο τερατακι μεσα μου).προσπαθω να παλεψω αυτην την υπερφαγια που μπορει να με πιασει μετα απο μερες ασιτιας,προσπαθω αλλα μερικες φορες-οπως ξερετε- ειναι πολυ δυσκολο.αυτο το ανεξελεγχτο δαιμονιο να καταναλωσεις μεσα σε λιγη ωρα ο,τι ειναι βρωσιμο ειναι αθλιο.προσπαθω,προσπαθω πολυ μετα πολλων ενδοσκοπησεων ,εσωτερικων ερωτηματων κ αυτοαπαγορευσεων...ευχομαι και εσυ να νικησεις αυτο το διαβολο και να απαλλαγουμε οσο το δυνατον πιο πολυ απο αυτο το ψυχαναγκαστικο μικροβιο..

[Kleanthis_ed]

Kάποια στατιστικά που βρήκα στο διαδίκτυο:

About two percent of all adolescents and young women are bulimic.
5 to 15 percent of all adult women have some symptoms of the disorder.
84 percent of all bulimics have some college education.
64 percent of all bulimics have a near-normal body weight.
70 percent of all bulimics also suffer from moderate to severe depression.
Statistics on bulimia tell us that people with bulimia binge, on average, 11 times per week.
Males on a wrestling team are 7 to 10 times more likely to develop bulimia than those who do not participate on a wrestling team.
Homosexual males are more likely to develop bulimia than heterosexual males.
People who frequently change diets are 18 times more likely to become anorexic or bulimic than their counterparts.
Children of mothers that diet are more likely to develop eating disorders like bulimia.
Half of all anorexics also develop bulimic tendencies.


Απ'ότι βλέπεις,το 70% αυτών που πάσχουν από τη νόσο έχει και κατάθλιψη.

[λενα_ed]

γεια σας παιδια...
μολις εγινα μελος στο forum ψαχνοντας για ατομα που πασχουν απο την ιδια βασσανιστικη νοσο...ειχα απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου προβλημα με το φαγητο.στα 15 μου απο τα 75 κιλα αφτασα στα 55 μεσα σε τρεις μηνες,τρωγωντας ενα μηλο την ημερα η ενα ποτηρι γαλα.εμεινα για λιγους μηνες σε αυτα τα κιλα και μετα αρχισα παλι να τα παιρνω.στα 18 μου ως φοιτητρια στην θεσ/νικη αναζητησα βοηθεια διατροφολογου ομως αν και εχανα καποια κιλα εγκατελειπα ευκολα την προσπαθεια...τον τελευταιο χρονο το προβλημα μου εχει επιδεινωθει δυστυχως καθως σχεδον καθε μερα εχω ενα επεισοδιο υπερφαγιας που φυσικα ακολουθειται απο εμετο..νιωθω τρομερη ψυχολογικη πιεση.νιωθω οτι το προβλημα μου εχει κατακτησει καθε πλευρα της ζωης μου,οτι την εχει κυριευσει.εχω ολα τα τυπικα συμπτωματα του βουλιμικου και ξερω πως χρειαζομαι βοηθεια ειδικου ομως δεν εχω καθολου χρηματα..ενιωσα να συμπασχω βαθια διαβαζοντας τα μνμτα γι αυτο στελνω αυτο το μνμ..φιλια και κουραγιο σε ολους

[granita_ed]

γεια σου λενα!εισαι αθηνα?σε ρωταω μηπως να απευθυνοσουν στην Ανασα.δε ξερω βεβαια απλα ισως εκει μπορουν να σε βοηθησουν καπως.σου ευχομαι καλη δυναμη και να βρεις τον δρομο να ξεφυγεις.σε φιλώ γλυκα!

να ξερεις οτι ειναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ που εχεις συνειδητοποιησει τι σου συμβαινει κ θελεις να βοηθηθεις.ειναι το πρωτο κ απο τα πιο σημαντικα βηματα αυτο!

[λενα_ed]

καλημερα..σε ευχαριστω πολυ semie που εστειλες!!δεν περιμενα τοσο γρηγορη απαντηση!να σαι καλα!!!!

[λενα_ed]

Μαρια-Νεφελη καλημερα,
σε νιωθω απολυτα,την ξερω καλα αυτην αισθηση πως δεν χωρας στο ιδιο σου το σωμα,πως νιωθεις 100κιλα..ομως κρατα γερα!!εχεις συμβουλευτει καποιον διαιτολογο?ρωραω γιατι ισως μπορουσατε να βγαλετε μαζι ενα προγραμμα ετσι ωστε να τρως οσο το δυνατο φυσιολογικοτερα και ετσι να αποφευγεις την αφαγια και την βουλιμια.ισως αν δοκιμασεις για λιγο να τρως κανονικα επανελθει η διαταραγμενη εικονα που χεις για σενα..το δοκιμασα και γω αυτο με μια πολυ καλη διαιτ.και στην αρχη λειτουργησε παρα πολυ καλα!!λαμβανα περιπου 1500θερμ.(δεν ειναι φυσιολογικη προσληψη γιατι ηθελα να χασω και κιλα)και η ποσοτητες του φαγητου μου φαινοτανε τεραστιες!αρχισα να καταλαβαινω σιγα σιγα ποσα λαθη εκανα με το φαγητο...ακομα,εμενα με βοηθησε το γυμναστηριο.ενιωσα οτι κανω κατι καλο για τον εαυτο μου και εκεινη η αισθηση ευεξιας με κρατουσε μακρια απο τους εμετους.βεβαια τωρα το σταματησα γιατι δεν εχω χρηματα ομως ο καιρος βοηθαει.κανω περιπατους και ποδηλατο οταν με πιανει η κριση μου..εχεις δοκιμασει τπτ απο αυτα?κρατα γερα!!!φιλια

[mary_nefeli]

γεια σου λενα!το σωστο θα ηταν οντως να συμβουλευτω καποιο διατροφολογο-διαιτολογο ο οποιος ισως με εσωζε απο αυτη τη βασανιστικη εμμονη.να ξερω οτι καποιος μου βαζει ενα προγραμμα,και να μενω πιστη σε αυτο.βεβαια,θα το επραττα αν εφτανα στο 'ιδανικο' βαρος που θελω,δηλ αφου φτασω τη ζυγαρια εκει που επιθυμω-οταν βεβαια δε με πιανουν οι βουλιμικες τασεις οπως συνεβη σημερα(δραμαααα το σημερινο πραγματικα,ουτε τυρανοσαυρος με ορμονες να ημουν.τα γλυκα ειναι η πετρα του σκανδαλου ,και ξερετε πως ειναι.once you begin ,you can't stop..).οποτε καταλαβαινεις ποσες αναβολες μπαινουν στο προγραμμα.απο το σημειο δηλ που νιωθεις να ελαφραινεις και να μια μερα μες στη βδομαδα σα να ξαναπηρες το 3πλασιο.σημερα φερ' ειπειν,πηρα πανω απο 4.000 θερμιδες με αυτα που καταβροχθισα.ποιος ξερει τωρα ποσο θα μου κοστισει στη ζυγαρια,και να φτου κι απ'την αρχη,παμε στην ασιτια.οταν φτασω στο στοχο μου χωρις να με καταβαλει παλι καμια τρελα υπερφαγιας(κ δυστυχως εμετο δεν κανω-αχρηστη κ εκει) θα συμβουλευτω διαιτολογο που θα μου πει πως να διατηρηθω σε αυτο το βαρος που θα'θελα,χωρις να παιρνω γραμμαριο.αυτο θελω.αλλα το προβλημα με τα γλυκα δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω..μαλλον προερχεται απο ανασφαλεια κ καταθλιψη..ομως,οπως εχω αναφερει και σε ενα μηνυμα παραπανω,ενας γιατρος,ψυχιατρος,δεν μπορει να μου το λυσει.και ειδικα σε καιρους τετοιους μονο γιατρους δε θελω να πληρωνω..αυτο παντως με τους περιπατους μου ακουγεται ευχαριστο,σαν αποδραση απο τη θεαση προκλητικων εδεσματων,να τρεχω να παρω τους δρομους μην ενδωσω.καλο!θα το κανω..!σε ευχαριστω πολυ πολυ για το μηνυμα σου!φιλια!