Μαγειρεύοντας+τρώγοντας με αλλους!

[Loula83]

Εχω παρατηρήσει πως οταν βρίσκομαι σε φάση κακής ψυχολογικής σχέσης με το φαγητό ή στην αρχή μιας προσπάθειας, δημιουργούνται 2 προβληματα:
1) Μου είναι πολύ δύσκολο να μαγειρεύω για άλλους. Μου αρέσουν πολύ οι ενδιαφέρουσες γεύσεις, η νοστιμιά+το μαγείρεμα, αλλά όταν δε μπορώ να φάω από αυτά που ετοιμάζω, χάνω κάθε όρεξη. Δυστυχώς και οι γύρω μου είναι εξίσου απαιτητικοί στις γεύσεις, οπότε οι ιδέα να τους ταίζω συνέχεια με ψητά και σαλάτες δε τους ικανοποιεί ιδιαίτερα...
2)Γίνομαι μίζερη και γκρινιάρα ακόμα κι όταν το θέμα "εξοδος γαι φαγητό με φίλους" έρχεται στο τραπέζι. Από τη μια δε θέλω να πώ πως κάνω διατροφή σε γνωστούς και ευρύτερη οικογένεια,από την άλλη μέχρι να νιώσω δυνατή ωστε να μην κατασπαράξω τα πάντα όταν γυρίσω σπίτι, προτιμώ να απέχω...
Πως θα γεφυρώσω το πρόβλημα της υπερφαγίας μου με τις κοινωνικές εκδηλώσεις?

[Kleanthis_ed]

Ίσως αν συμβιβαστείς με το να βγαίνεις έξω αλλά να προτιμάς θερμιδικά «αναίμακτες» επιλογές.Δεν είναι ανάγκη να γίνεις αντικοινωνική ή να σε φάει η απομόνωση!Μπορείς να βγεις,ν'απολαύσεις μια μερίδα ( αφού τόσο θα σου φέρουν ) απο ένα καλό φαγητό ( σωστό,θερμιδικά ) και να είσαι οκ με τη διατροφή σου.ʼλλωστε τις μεγαλυτερες παρεκτροπές στο σπίτι τις κάνουμε,όχι έξω.

[absolute]

πολυυυυυ δυσκολο θεμα το συγκεκριμενο!!!αντε να τα εχεις ολα μπροστα σου και να βλεπεις τους αλλους να τρωνε και εσυ να τσιμπολογας σαν το σπουργιτι...ποτε μα ποτε στη ζωη μου δεν το εχω καταφερει αυτο!!καθε εξοδος ειναι αφορμη και αιτια για παρασπονδια...τουλαχιστον προσπαθησε να τρως αυτα που πραγματικα σου αρεσουν και οχι τα παντα επειδη τα εχεις μπροστα σου και τα λιγουρευεσαι!

[Ava_ed]

Ότι περιγράφεις είναι απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο. Πρέπει να είσαι ο σούπερ - ήρωας για να μπορείς στο σπίτι να ετοιμάζεις του κόσμου τις λιχουδιές και παράλληλα να ξέρεις πως δεν είναι για σένα.
Σε ότι αφορά το έξω κομμάτι, έχεις δύο λύσεις: Η μία είναι να ανακοινώσεις ότι κάνεις διατροφή, ώστε να δεσμευτείς. Αν όμως δεν τα καταφέρεις, θα νιώσεις εκτεθειμένη. Μου έχει συμβεί άπειρες φορές. Έτσι ακολουθώ τη δεύτερη λύση για πρώτη φορά στη ζωή μου. Δεν αναφέρομαι καθόλου στην προσπάθειά μου, κάνω προσεκτικές επιλογές και τις τελευταίες μέρες απολαμβάνω τη θετική κριτική από τους γύρω μου, οι οποίοι κουράστηκαν να ακούνε για τις αιώνιες δίαιτές μου και να μη βλέπουν τίποτα. Τώρα βλέπουν και δεν ξέρουν πως προέκυψε αυτό. Ακολούθησε ότι σου ταιριάζει. Όσο για την οικογένεια ξεκαθάρισε πως θέλεις να σε σεβαστούν. Δε λέω να τους φλομώσεις στην πρασινάδα, γιατί φυσικό είναι να αντιδράσουν. Που και που όμως και κανένα σπανακόρυζο πχ. δεν θα τους βλάψει.

[badgirl11]

Originally posted by Kleanthis
Ίσως αν συμβιβαστείς με το να βγαίνεις έξω αλλά να προτιμάς θερμιδικά «αναίμακτες» επιλογές.Δεν είναι ανάγκη να γίνεις αντικοινωνική ή να σε φάει η απομόνωση!Μπορείς να βγεις,ν'απολαύσεις μια μερίδα ( αφού τόσο θα σου φέρουν ) απο ένα καλό φαγητό ( σωστό,θερμιδικά ) και να είσαι οκ με τη διατροφή σου.ʼλλωστε τις μεγαλυτερες παρεκτροπές στο σπίτι τις κάνουμε,όχι έξω.

+1000

[badgirl11]

Originally posted by Loula83
Εχω παρατηρήσει πως οταν βρίσκομαι σε φάση κακής ψυχολογικής σχέσης με το φαγητό ή στην αρχή μιας προσπάθειας, δημιουργούνται 2 προβληματα:
1) Μου είναι πολύ δύσκολο να μαγειρεύω για άλλους. Μου αρέσουν πολύ οι ενδιαφέρουσες γεύσεις, η νοστιμιά+το μαγείρεμα, αλλά όταν δε μπορώ να φάω από αυτά που ετοιμάζω, χάνω κάθε όρεξη. Δυστυχώς και οι γύρω μου είναι εξίσου απαιτητικοί στις γεύσεις, οπότε οι ιδέα να τους ταίζω συνέχεια με ψητά και σαλάτες δε τους ικανοποιεί ιδιαίτερα...
2)Γίνομαι μίζερη και γκρινιάρα ακόμα κι όταν το θέμα "εξοδος γαι φαγητό με φίλους" έρχεται στο τραπέζι. Από τη μια δε θέλω να πώ πως κάνω διατροφή σε γνωστούς και ευρύτερη οικογένεια,από την άλλη μέχρι να νιώσω δυνατή ωστε να μην κατασπαράξω τα πάντα όταν γυρίσω σπίτι, προτιμώ να απέχω...
Πως θα γεφυρώσω το πρόβλημα της υπερφαγίας μου με τις κοινωνικές εκδηλώσεις?

απολα μπορεις να τρως, δεν υφισταται διατροφη με ψητα κ σαλατες μονο,
στην τελικη φαε εσυ εξτρα την σαλατα σου, τι ενοχλει τους αλλους?
εγω τρωω κυριολεκτικα απολα οταν κανω διαιτα, με μπολικη σαλατα.
αυτη ειναι η διαφορα με οαν δεν κανω διαιτα.
Οταν δεν κανω διαιτα τρωω μπολικο απολα κ ελαχιστη σαλατα...

[forty]

Δεν χρειαζεται να τρως μονο ψητα και σαλατες,οταν μαγειρευεις για τους αλλους οποιοδηποτε φαγητο,βγαλε την δικη σου μεριδα πριν προσθεσεις λαδι.
Ακομα και γεμιστα μπορεις να κανεις και να βαλεις μεσα στο μεγαλο ταψι ενα μικρο ταψακι με 3-4 γεμιστα μονο για σενα χωρις καθολου λαδι.Μπρορεις να φας οσπρια,λαδερα,ομελετες,ολα με ελαχιστο λαδι.
Παρε ανθοτυρο αντι για αλλο τυρι,ψωμι ολικης αντι για ασπρο.Υπαρχουν παρα πολλες παραλλαγες που μπορεις να κανεις και να τρως χωρις κοπο οτι μαγειρευεις και για τους αλλους

Originally posted by badgirl11

εγω τρωω κυριολεκτικα απολα οταν κανω διαιτα, με μπολικη σαλατα.
αυτη ειναι η διαφορα με οαν δεν κανω διαιτα.
Οταν δεν κανω διαιτα τρωω μπολικο απολα κ ελαχιστη σαλατα...

μα ποσο μοιαζουμε!!

[Constance]

Originally posted by Loula83
Εχω παρατηρήσει πως οταν βρίσκομαι σε φάση κακής ψυχολογικής σχέσης με το φαγητό ή στην αρχή μιας προσπάθειας, δημιουργούνται 2 προβληματα:
1) Μου είναι πολύ δύσκολο να μαγειρεύω για άλλους. Μου αρέσουν πολύ οι ενδιαφέρουσες γεύσεις, η νοστιμιά+το μαγείρεμα, αλλά όταν δε μπορώ να φάω από αυτά που ετοιμάζω, χάνω κάθε όρεξη. Δυστυχώς και οι γύρω μου είναι εξίσου απαιτητικοί στις γεύσεις, οπότε οι ιδέα να τους ταίζω συνέχεια με ψητά και σαλάτες δε τους ικανοποιεί ιδιαίτερα...
2)Γίνομαι μίζερη και γκρινιάρα ακόμα κι όταν το θέμα "εξοδος γαι φαγητό με φίλους" έρχεται στο τραπέζι. Από τη μια δε θέλω να πώ πως κάνω διατροφή σε γνωστούς και ευρύτερη οικογένεια,από την άλλη μέχρι να νιώσω δυνατή ωστε να μην κατασπαράξω τα πάντα όταν γυρίσω σπίτι, προτιμώ να απέχω...
Πως θα γεφυρώσω το πρόβλημα της υπερφαγίας μου με τις κοινωνικές εκδηλώσεις?

Tα θεματα που θιγεις ειναι πολυ σημαντικα.Το πρωτο θεμα δε μπορω να πω πως το ζω, διοτι μενω μονη μου.Βεβαια συχνα πυκνα μου λενε οι φιλοι μου ποτε θα μας κανεις κανενα τσιμπουσι απο αυτα που συνηθιζεις κι εγω προσπαθω να το τρεναρω ακομα κανα μηνα γιατι αποκλειεται να μη φαω αυτα που θα μαγειρεψω.Αλλα οσοι μενουν με τους γονεις τους, με συγκατοικο ή τη σχεση τους πραγματικα ειναι ηρωες για μενα.Γιατι αναποφευκτα θα υπαρχουν καθημερινα πειρασμοι.Για να αντισταθει κανεις πρεπει να κανει πολυ δουλεια με τον εαυτο του.Πραγμα που προσωπικα εγω δε μπορω να πω οτι εχω πετυχει γιατι ειμαι σιγουρη οτι αν παω να μεινω πχ με το αγορι μου μια βδομαδα θα εκτροχιαστω.
Οσο για τις εξοδους σε αυτο ειμαι καθετη.Εδω υπαρχει λυση.Μπορουμε να βγαινουμε εξω και να τρωμε χωρις να ειμαστε ο φτωχος συγγενης.Στο κυριλε εστιατοριο περνεις ενα φιλετο και μια σαλατα, στο κινεζικο περνεις παπια πεκινου, στο ιταλικο περνεις μια μακαροναδα με κοκκινη σαλτσα, στην ψαροταβερνα ψαρακια ή θαλασινα ψητα, στο σουβλατζιδικο, σουβλακια καλαμακια.Υπαρχουν λυσεις και δε χρειαζεται να κλειστουμε μεσα ειναι λαθος.Και συμφωνω με τον Κλεανθη.Τις γουρουνιες εγω μεσα τις εκανα οχι εξω.

[Loula83]

παντως για να συνεχισω να χανω με εναν σεβαστο ρυθμο των 3 κιλων/μηνα, πρέπει να περιοριζω αρκετα τις ποσότητες. και για να διατηρησω ενα βαρος 60 κιλών,χωρις γυμναστική και πάλι δεν εχω περιθώρια για large-οσίνες. τώρα που εχω μπει σε προγραμμα, νιώθω πια πολύ άνετη στο να μαγειρευω για άλλους. Ομως το να πάω με μικρη παρεα σε εστιατορια πχ κινεζικα ή αλλα περιεργα και να πρέπει να αποφυγω τις σπεσιαλιτε, ειναι ακόμα θεμα... κυριως επειδη δεν σεβονται ολοι το αν θελω να προσεχω, και συνεχεια σου λενε φαε φαε. και μετα σου λενε σιγα τι θα παθεις με λιγο γλυκοξινη...κι αλλα παρομοια. ομως ο καθενας εχει τις δικες του ισορροπιες...

[Constance]

Πρεπει να προσπαθησουμε ολοι να μην επηρεαζομαστε απο τους αλλους.Πχ ναι ο αλλος μπορει να σου πει, εισαι μια χαρα φαε κατι δεν εχει πολλες θερμιδες αυτο κλπ.Ή να ερχεται αλλος να σου λεει καλα πως εχεις γινει ετσι, κοψε το φαι εχεις γινει γουρουνι.Και μαλιστα μπορει να στο πει μερα που εχεις αποφασισει να κανεις ελευθερο και να σου χαλασει την ψυχολογια.Ειναι πολυ δυσκολες οι ισορροπιες.Πραγματικα παντως θαυμαζω τις παντρεμενες που ο αντρας τους τρωει τον απακο και εκεινες καταφερνουν και κανουν σωστη διατροφη.Ηρωες!

[Loula83]

εμενα στο σπιτι γινεται πανικος! η μαμα μου αγοραζει τα παντα,τι μπαρες δημητριακων με σοκολατες και συντηριτικα[οχι διατης], τι σοκολατακια,τι παγωτα... καθε ραφι της καταψυξης κατι εχει! και ο πατερας μου οταν θελει κατι να ετοιμασω ειναι πολύ πιεστικος να εχει λιπαρα,ζαχαρη, τα παντα! κι ειναι 120 κιλα! [πως οι αιματολογικες του ειναι τελειες,ακομα δεν εχουμε καταλαβει ΠΩΣ]

[Constance]

Πακετο ρε συ.Κι εγω σιγα μην εκανα ακομα διατροφη αν ειχα τετοια κατασταση σπιτι μου.Αφου μετα το Πασχα δεν εχω κανει υπερφαγικο κυριως επειδη δεν ειχα στο σπιτι τετοια τροφημα.Αν ειχα, καλα κρασια!

[Pelagia1000]

εγω που μενω με τον αντρα μου, ολα τα παχυντικα που αγοραζει του εχω πει να τα βαζει στα ψηλοτερα ραφια που δεν φτανω. συνηθως τρωω οταν τα βλεπω μπροστα μου. οταν χρειαστει να ανεβω στην καρεκλα συνηθως το ξανασκεφτομαι.

[badgirl11]

Originally posted by Pelagia1000
εγω που μενω με τον αντρα μου, ολα τα παχυντικα που αγοραζει του εχω πει να τα βαζει στα ψηλοτερα ραφια που δεν φτανω. συνηθως τρωω οταν τα βλεπω μπροστα μου. οταν χρειαστει να ανεβω στην καρεκλα συνηθως το ξανασκεφτομαι.

βασικα σκεφτομουν να ανεβασω αλλο ενα ραφι πιο ψηλα τα κρουασαν κ τις σοκολατες του,
οκ τωρα ειναι στο δευτερο ραφι
τα φτανω αν τεντωθω, τα βλεπω ομως,
οκ οχι φατσα καρτα αλλα τα βλεπω...

εχω δει ομως οτι δε με ενοχλει αυτο αλλα να τον βλεπω να τα τρωει!

[badgirl11]

Originally posted by forty
Δεν χρειαζεται να τρως μονο ψητα και σαλατες,οταν μαγειρευεις για τους αλλους οποιοδηποτε φαγητο,βγαλε την δικη σου μεριδα πριν προσθεσεις λαδι.
Ακομα και γεμιστα μπορεις να κανεις και να βαλεις μεσα στο μεγαλο ταψι ενα μικρο ταψακι με 3-4 γεμιστα μονο για σενα χωρις καθολου λαδι.Μπρορεις να φας οσπρια,λαδερα,ομελετες,ολα με ελαχιστο λαδι.
Παρε ανθοτυρο αντι για αλλο τυρι,ψωμι ολικης αντι για ασπρο.Υπαρχουν παρα πολλες παραλλαγες που μπορεις να κανεις και να τρως χωρις κοπο οτι μαγειρευεις και για τους αλλους

Originally posted by badgirl11

εγω τρωω κυριολεκτικα απολα οταν κανω διαιτα, με μπολικη σαλατα.
αυτη ειναι η διαφορα με οαν δεν κανω διαιτα.
Οταν δεν κανω διαιτα τρωω μπολικο απολα κ ελαχιστη σαλατα...

μα ποσο μοιαζουμε!!

τελικα ειμαστε τοσο διαφορετικες αλλα μεσα απο την διαφορετικοτητα μας τοσο ιδιες...

ασχετο,
αυτο που λεμε "τα εκανα σαλατα"
τελικα μηπως επρεπε να το λεμε για καλο εμεις! :P