Τα "ξέρασα" όλα...

[today]

Είμαι 34 ετών. Ζω 10 χρόνια με έντονη και αδιάλειπτη βουλιμία. Χθες βράδυ τα «ξέρασα» όλα στον άντρα μου.

Έκλαψα για ώρα, κοιμήθηκα, συνέχισα να κλαίω το πρωί. Πήγα στο γραφείο μεσημέρι, με μάτια πρησμένα, διάβασα κάποια πράγματα στο φόρουμ σας, «διάβασα» τον εαυτό μου στις μαρτυρίες των άλλων, συνέχισα να κλαίω. Έφυγα πίσω σπίτι μετά από λίγη ώρα.

Ντρέπομαι. Δεν υπάρχει επιστροφή αυτή τη φορά. Το είπα στον άντρα μου? Στην αρχή με ειρωνεύτηκε, νόμιζε ότι ήμουν μεθυσμένη, μου έκανε για χιλιοστή φορά καβγά για το αλκοόλ. 2 ή 3 ποτά είχα πιεί. «Κοίτα στον καθρέφτη, τα μάτια σου είναι κόκκινα». «Δεν είναι από το ποτό». «Δε σε πιστεύω». «Πρέπει να με πιστέψεις». Κάπως έτσι, τυχαία, ξεκίνησε η κουβέντα, κι ύστερα ξεχύθηκε από μέσα μου ο πιο βρομερός «εμετός» των τελευταίων 10 χρόνων μου. Τα είπα με λεπτομέρειες που ντρέπομαι να πω στον ίδιο μου τον εαυτό.

Χρειάζομαι βοήθεια. Δε νοιώθω πιο δυνατή, απλά ξέρω ότι μετά το χθεσινό βράδυ δεν υπάρχει επιστροφή. Δεν ξέρω τι μου ήρθε να του τα πω -και μάλιστα 3 μέρες πριν τα Χριστούγεννα- αλλά δεν ξέρω κι αν το μετάνιωσα. Ξέρω ότι ντρέπομαι να τον αντικρύσω και ξέρω ότι χρειάζομαι βοήθεια. Ντρέπομαι. Αυτό που ντρεπόμουν να γράψω ανώνυμα σε ένα φόρουμ, αυτό που ντρεπόμουν να μάθουν άγνωστοι άνθρωποι για μένα, όλο αυτό το είπα στον άντρα μου κοιτώντας τον κατάματα?

Είμαι κλεισμένη στο υπνοδωμάτιο και κατά διαστήματα κλαίω, αναρωτιέμαι αν κλαίω για τα 10 χρόνια που ζω με το σκοτεινό μου μυστικό ή για το ότι έπαψε πλέον να είναι μυστικό. Μπορεί να κλαίω γιατί η ζωή μου μετά το χθεσινό βράδυ δε θα είναι πια η ίδια -και δεν ήταν άσχημη η ζωή μου μέχρι τώρα- ίσως γι? αυτό κλαίω. Ο χειρότερός μου εφιάλτης, χειρότερος και από τον εφιάλτη που ζω εδώ και 10 χρόνια, έγινε πραγματικότητα και δεν είμαι καν σίγουρη ότι το έχω μετανιώσει.

Θέλω να δω έναν ειδικό, να μιλήσω, δεν υπάρχει επιστροφή. Δεν έχω πάει ποτέ σε ψυχίατρο ή ψυχολόγο, δεν ξέρω καν τι διαφορά έχουν οι 2 κλάδοι. Δεν ξέρω πόσες συναντήσεις μπορεί να χρειάζονται, δεν ξέρω πόσο μπορεί να κοστίζει κάθε συνάντηση. Αν κάποιος μπορεί να με διαφωτίσει, και κυρίως αν έχει στοιχεία κάποιου γιατρού που πραγματικά εμπιστεύεται, που τον συστήνει για περιπτώσεις σαν τη δική μου, που θεωρεί ότι θα μπορέσει να με καταλάβει και να με βοηθήσει, παρακαλώ πολύ να μου τα στείλει. Μένω Αθήνα, βόρεια.

[dolphin_ed]

Κοριτσάκι,

η διαφορά του ψυχίατρου από τον ψυχολόγο είναι ότι ο πρώτος έχει σπουδάσει ιατρική και μπορεί να χορηγήσει φάρμακα. Πηγαίνω σε ψυχίατρο, εξειδικευμένο σε διατροφικές διαταραχές, από τον Απρίλιο. Τον βλέπω 1 φορά την εβδομάδα και το κόστος της κάθε επίσκεψης είναι 60,00? και το ιατρείο του είναι Αμπελόκηπους. Αν θέλεις γράψε μου το e-mail σου να σου στείλω τα στοιχεία του.

[Kleanthis_ed]

Καλώς ήλθες.


Εγώ δε θα έλεγα πως τα «ξέρασες» στον άνδρα σου.Θα έλεγα πως έκανες ένα αλματώδες βήμα να παραδεχθείς πως πάσχεις απο κάτι που σε βασανίζει.Εκμυστηρεύτηκες το βάσανο σου σε κάποιον πολύ δικό σου άνθρωπο,στον συντροφο σου,στο σύ-ζυγο σου.Δε μπορώ να καταλάβω γιατί νιώθεις τόσο ενοχικά γι αυτό...

Όταν κάποιος αγαπάει...

Καλή δύναμη !

[badgirl]

καλως ηρθες, συμφωνω με τον Κλεανθη...
Μπορει να νομιζεις οτι τωρα αρχιζουν τα δυσκολα αλλα τωρα...αρχιζουν τα ευκολα! Το πιο δυσκολο βημα ειναι να το παραδεχτεις, μετα ολα αντιμετωπιζονται, ο,τι κι αν σε βαραινει...
Επειδη μαλλον αγχωθηκες πως θα αντιδρασει ο συντροφος σου, να θυμασαι οτι οποιος σαγαπα θελει το καλο σου κ οχι να ειναι βολεμενος στην δικη του εικονικη πραγματικοτητα.
Πλεον θα ειστε αληθινο ζευγαρι, χωρις ψεμματα και κρυφες πλευρες τουλαχιστον απο τη δικη σου μερια...
Ελπιζω να νιωθεις ανακουφιση που τα ειπες, κι αν οχι ακομη ισως μετα τον ψυχολογο.
Για αρχη γνωριζω οτι πας σε ψυχολογο που αν το κρινει απαραιτητο θα σε στειλει σε ψυχιατρο...
Καλη συνεχεια, καλες γιορτες, γεματες ανακουφιση κ αληθεια!

[badgirl]

κ κατι ακομη...αν αυτοι οι "εμετοι" σου ανντικαταστησουν σιγα σιγα ολους τους αλλους...τοτε εισαι στον σωστο δρομο! πολυ καλα εκανες κ τα "ξερασες", μπραβο, χαρα στο κουραγιο σου! ολα θα πανε καλα θα δεις...

[Solitude_ed]

Originally posted by Kleanthis

Θα έλεγα πως έκανες ένα αλματώδες βήμα να παραδεχθείς πως πάσχεις απο κάτι που σε βασανίζει.Εκμυστηρεύτηκες το βάσανο σου σε κάποιον πολύ δικό σου άνθρωπο,στον συντροφο σου,στο σύ-ζυγο σου.Δε μπορώ να καταλάβω γιατί νιώθεις τόσο ενοχικά γι αυτό...

Αυτο ακριβως.. Ειπες στον ανθρωπο που αγαπας και σε αγαπαει πραγματα που σε βασανιζουν.
Ζητα βοηθεια, δεν ειναι κακο.
Καλη αρχη, καλα κουραγια.
Φιλικα.

[Lily_ed]

Originally posted by Solitude

Originally posted by Kleanthis

Θα έλεγα πως έκανες ένα αλματώδες βήμα να παραδεχθείς πως πάσχεις απο κάτι που σε βασανίζει.Εκμυστηρεύτηκες το βάσανο σου σε κάποιον πολύ δικό σου άνθρωπο,στον συντροφο σου,στο σύ-ζυγο σου.Δε μπορώ να καταλάβω γιατί νιώθεις τόσο ενοχικά γι αυτό...

Αυτο ακριβως.. Ειπες στον ανθρωπο που αγαπας και σε αγαπαει πραγματα που σε βασανιζουν.
Ζητα βοηθεια, δεν ειναι κακο.
Καλη αρχη, καλα κουραγια.
Φιλικα.

Συμφωνώ κι εγώ καλή μου, σε αυτό. Ο άνθρωπός σου είναι ο πρώτος που πρέπει να το ξέρει, και ένας από αυτούς που μπορούν να σε βοηθήσουν ουσιαστικά.
Σίγουρα τίποτα δε θα είναι πιά το ίδιο, όμως θα είναι για το καλύτερο, ήταν πράγματι ένα σημαντικό άλμα δύναμης αυτό που έκανες, όσο και αν τώρα αισθάνεσαι απογυμνωμένη.

Δώσε λίγο χρόνο και σε εκείνον να το συνηδειτοποιήσει, και στον εαυτό σου, και θα δείς ότι όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα με τη βοήθεια ενός ειδικού για την περίπτωση σου.

Σου εύχομαι να είσαι καλά, χαλαρή και όσο γίνεται ήρεμη τις ημέρες αυτές, και το αύριο μπορεί να γίνει πολύ ωραιότερο.
καλό σου βράδυ

[today]

Ο άντρας μου γύρισε απ'το γραφείο το απόγευμα και μου είχε πάρει ένα δώρο -μια φόρμα- ξέρει πόσο αγαπώ τις εκπλήξεις και μουρμούραγα μέρες τώρα ότι πρέπει να πάω να πάρω μια καινούρια φόρμα... Το θυμήθηκε και μου πήρε μια όμορφη γκρι φόρμα με ροζ σχέδιο.

Μου ζήτησε να κατέβω απ' το υπνοδωμάτιο, άναψε το τζάκι και ξεκίνησε να μου μιλάει. Με ανακούφισε. Δε με σιχάθηκε με όλα αυτά που έμαθε. Είναι δίπλα μου. Μιλήσαμε ώρα πολύ, καταστρώσαμε μαζί σχέδιο δράσης. Σκεφτήκαμε, μιλήσαμε, με αγκάλιασε. Είναι δίπλα μου.΄

Ανέβηκα να ξαπλώσω και είμαι ήρεμη. Δεν κλαίω. Δεν έχω μετανιώσει που το έκανα, τώρα το ξέρω. Δεν ξέρω αν θα νικήσω, αλλά σίγουρα θα παλέψω, δεν υπάρχει πια επιστροφή.

Σας ευχαριστώ απ' την καρδιά μου για τις απαντήσεις σας.

[Lily_ed]

Η αγάπη καλή μου, η αγάπη είναι ο πιο δυνατός κρίκος στη ζωή μας.
Η αγάπη και ο εαυτός μας.

Να είσαι καλά, γαλήνια, χαλαρή, λαμπερή, με εμπιστοσύνη στο μέλλον!

[NADINE_ed]

today,είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη για την υπέρβαση σου!
Δέκα χρόνια να κρύβεις ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού σου,
δέκα χρόνια στο φόβο και τη ντροπή,όλο και να γιγαντώνονται
στο σκοτάδι,που τους προστάτευες.Πήρες ίσως δύναμη από το
πνεύμα αγάπης των ημερών,ίσως θέλησες να φανείς αληθινή,
ίσως απλά κουράστηκες κι είπες"stop!"Σημασία έχει που το έκανες!
Και μάλιστα μίλησες όχι μόνο στον άνθρωπο σου,αλλά σ'εκείνον
με τον οποίο συζείς,εκείνον που πλέον θα έχει τις κεραίες του
τεντωμένες.Τόσο αποφασισμένη είσαι να σε ζορίσεις να βγεις
από όλο αυτό!Κι είσαι και δεκτική να μιλήσεις και σε ειδικό.Τέλεια!
Χαίρομαι που ο καλός σου ανταποκρίθηκε θετικά στην έκκληση σου,
που δείχνει να σ'αγαπά αληθινά και να σε στηρίζει.Ίσως υπάρξουν φορές
που δε θα είναι τόσο ρόδινα τα πράγματα,ίσως πιεστείς από τις προσδοκίες του,
ίσως κι εκείνος νιώσει πως δε βάζεις τα δυνατά σου,αν τυχόν ξαναλυγίσεις.
Να είστε προετοιμασμένοι πως μία τόσο σημαντική αλλαγή δεν επιτελείται
αμέσως και πως αυτό δεν υποτιμά εσένα,εκείνον,την αγάπη σας...Η βουλιμία
είναι ασθένεια,βαθιά ριζωμένη στον εγκέφαλο και το σώμα σου και θέλει το χρόνο της
και τις συντονισμένες προσπάθειες!Νομίζω έχετε όλα τα εφόδια να τη νικήσετε μαζί!
Και μην πεις μακάρι να το είχα κάνει νωρίτερα...Όλα γίνονται στο σωστό τους χρόνο.
Τώρα ήσουν έτοιμη,τώρα ξεχύλισε το ποτήρι σου,τώρα θέλεις πραγματικά να γυρίσεις σελίδα.
Σου το εύχομαι ολόψυχα!Πραγματικά νιώθω μεγάλη αισιοδοξία πως θα τα καταφέρεις!
Ελπίζω να βρεις και τον κατάλληλο ειδικό για να συνεργαστείτε στο μεγάλο σου εγχείρημα.
Εμείς είμαστε πάντα εδώ για ο,τιδήποτε χρειαστείς να μοιραστείς...Και για τα νέα σου φυσικά.
Καλή δύναμη!Να σε προσέχεις!Φιλάκια πολλά πολλά,σήμερα,αύριο και πάντα μου!

[badgirl]

πολυ χαιρομαι για τις τοσο καλες εξελιξεις...ειστε μαζι, κανεις δε σας νικα, ολα καλα θα πηγαινουν στο εξης, τα βαρη σου ειναι πλεον δια δυο, αν δε μπορουσες να σηκωσεις μονη σου το φορτιο τωρα θα σ βοηθησει ο αντρας σου...δωστου την ευκαιρια, σαγαπα κ θελει να σε βοηθησει, καλες γιορτες κ ευχομαι του χρονου τετοια μερα να αναπολεις με αγααπη αλλα απο αποσταση τον παλιο εαυτο σου! Συγχαρητηρια και στον αντρα σου για την ψυχραιμια κ την πραοτητα του!

[dexa]

Καλα εκανες και το ειπες.
Απο εμενα ενα μεγαλο μπραβο!!
Αυτος θα ειναι και πρεπει να ειναι που θα σε στηριξει!
Δεν παντρευτηκες γιατι ηθελες απλα καποιον να τρωτε μαζι η να βλεπεται τηλεορση.
Ο γαμος σε τετοιες περιπτωσεις εχει νοημα ,να εχεις τον ανθρωπο σου,που δεν θα τον ντρεπεσαι ,δεν θα τον φοβασαι ,θα ειναι το στηριγμα σου,και ακομα ενας λογος να γινεις καλα για να ειστε μαζι καλυτερα!!!
απευθυνσου οπου νομιζεις εσυ οτι θα σε βοηθησουν καλυτερα.
Παλεψτο!!Και εμεις μαζι σου!!!
Ολα θα γινουν καλυτερα θα το δεις !!Και αυτη θα ειναι και η δικη καινουργια καλυτερη χρονια!

ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΠΑΙΔΙΑ !!!
ΦΙΛΙΑ!!!

[dolphin_ed]

Πραγματικά θέλει πολύ θάρρος και ΄΄κότσια΄΄ για να εκμυστηρευτείς κάτι τέτοιο στο έτερον ήμισυ. Το συναίσθημα ανακούφισης που λογικά νιώθεις μετά λογικά θα σε αποζημιώνει για την αγωνία και τους φόβους που ένιωθες πριν την εξομολόγηση.
Μπράβο σε όσους τα καταφέρνουν και μιλάνε ανοιχτά. Δε νομίζω ότι θα τα καταφέρω ποτέ να το κάνω.

[today]

Originally posted by dolphin
Το συναίσθημα ανακούφισης που λογικά νιώθεις μετά λογικά θα σε αποζημιώνει για την αγωνία και τους φόβους που ένιωθες πριν την εξομολόγηση.

Φίλη μου, το αρχικό μου συναίσθημα ήταν απίστευτη ντροπή, ήταν "τι μου 'ρθε και το έκανα αυτό τώρα?", τρόμος ότι η ζωή μου δεν θα είναι πια η ίδια, φόβος ότι θα με απομυθοποιήσει, εκνευρισμός γιατί έχασα την καβάντζα μου αφού βγήκαν όλα στη φόρα - σκέφτηκα σε κάποιες στιγμές "τώρα που ξέρει, δεν θα μπορώ πια να το κάνω, θα με ελέγχει". Και μετά είπα στον εαυτό μου ότι αυτός μάλλον ήταν ενδόμοιχα ο λόγος που του τα είπα όλα, γιατί ακριβώς κάπου μέσα μου ένοιωσα ότι η μόνη σωτηρία μου είναι να το ξέρει ο άνθρωπος με τον οποίο ζω μαζί. Εκείνος που βλέπει και ζει την καθημερινότητά μου...

Του "έδωσα" όλες τις "καβάντζες" μου, σε ποια μέρη το έκανα, πότε το έκανα, τι ψέματα του έλεγα όταν έφευγα για 10-15 λεπτά από το σαλόνι και μετά εμφανιζόμουν με κόκκινα μάτια, τι έκανα στην τουαλέτα της ταβέρνας όταν αργούσα και γύρναγα λέγοντας ότι μάλλον αδιαθέτησα, τι σήμαινε όταν έβγαζα τη βέρα μου από το δεξί χέρι και την έβαζα στο αριστερό για να κάνω "τη δουλειά" μου με το σωστό χέρι.

Έδωσα όλες τις καβάντζες. Στην αρχή ένοιωσα φρίκη για όλα αυτά που του είπα! Τώρα αισθάνομαι πράγματι ανακουφισμένη, γιατί πιστεύω ότι η δύναμη που βρήκα να του το πω ήταν η τελευταία μου κραυγή απελπισίας, ήταν η τελευταία ευκαιρία που έδωσα στον εαυτό μου να λυτρωθώ από την κόλαση.

Το μόνο που ζήτησα από εκείνον ήταν να μη μου το νομιμοποιήσει τώρα που το γνωρίζει, να μη σκεφτεί ποτέ ότι δεν πειράζει καί τόσο να το κάνω, αρκεί να είμαι καλά, του είπα όλες τις απαίσιες και σιχαμένες λεπτομέρειες για να ξέρει ότι δεν είμαι καλά εδώ και 10 χρόνια...

Δεν κάνω τον ήρωα, δεν θέλει κουράγιο στην πραγματικότητα, πρέπει απλά να έχεις πιάσει πάτο και να βλέπεις μόνο ένα τρόπο να το σκοτώσεις.

[badgirl]

το μπαλακι γα να ανεβει ψηλα πρεπει πρωτα να πιασει πατο...θα φτασεις πολυ ψηλα...δεν κανεις τον ηρωα, εισαι ηρωας...καποιος θαλεγε οτι θα μπορουσες καθε μερα που περνουσε να ησουν παραπανω ηρωικη...αντι να κανεις αυτο προτιμησες να αλλαξεις τη ζωη σου σε μια μερα μετα απο 10 χρονια...δεν ειναι καθολου κακο...καποιος μπορει να παλευει 10 χρονια να κοψει το τσιγαρο ενω αλλος μετα απο 10 χρονια καπνισματος χωρις να το πολυσκεφτει να το κοψει μαχαιρι...το αποτελεσμα ομως ειναι περιπου το ιδιο σωστα? ;)