ΤΙ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΦΤΙΑΧΝΩ ΤΟ ΚΕΦΙ

[BettyG]

Καλά τα 'χω παίξει, πολύ συγκινητικό!

[murcielago]

Originally posted by ria

(το chardonnay τι ειναι???)

Γρανίτης πάνω στον Σεπτέμβρη.

Γρανίτης ποτισμένος σαρντονέ.

Και πως του πάει η αψάδα στη γεύση, η κρυμμένη πίκρα στους πίσω- πίσω κάλυκες.

Μια όξυνση ή οξείδωση να είναι το παρελκόμενο;

Κι εξακολουθεί ο Σεπτέμβρης κάτω από τον υγρό γρανίτη.

Σχέδια, σχέδια γραμμές σε χάρτες κίτρινους.

Υποσχέσεις σε χρόνους ξεχασμένους, αλήθεια εκείνον τον τετελεσμένο μέλλοντα τον ανακαλεί ποτέ κανείς;

Του χρόνου τέτοια εποχή θα έχουν γεννηθεί παιδιά, θα έχουν πεθάνει ιδέες και θα έχουν ζήσει όλα τα ενδιάμεσα.

Kαι για την αντιγραφή... murcielago

[murcielago]

Και λες, αυτό τώρα είναι η ζωή; Ή το διάλειμμά της;

[murcielago]

σσσσσσσ... το φόρουμ κοιμάται... καληνύχτα- τώρα στ' αλήθεια- κλείνω την πόρτα πίσω μου

[murcielago]

Υπαρξιακή οδύνη

Ο Γιάλομ θεωρεί ότι το πρωταρχικό υλικό της ψυχοθεραπείας είναι η υπαρξιακή οδύνη που παράγεται από τις απόπειρες κάθε ανθρώπου, συνειδητές και ασυνείδητες, να χειριστεί τα σκληρά γεγονότα της ζωής, τα «δεδομένα» της ύπαρξης. Οι δέκα αυτές ιστορίες των ασθενών του με μια πρώτη ματιά μοιάζουν εντελώς διαφορετικές. H γηραιά κυρία που είναι απεγνωσμένα ερωτευμένη με τον κατά τριάντα χρόνια νεότερο πρώην θεραπευτή της («Ο δήμιος του έρωτα»), ο νέος άντρας που ξέρει ότι θα πεθάνει από καρκίνο («Αν ήταν νόμιμος ο βιασμός»), η νέα κοπέλα που υποφέρει από παχυσαρκία και μοναξιά («H χοντρή κυρία»), η μητέρα που έχει χάσει το ένα από τα παιδιά της («Λάθος παιδί πέθανε»), η ηλικιωμένη γυναίκα που αρνείται να δεχθεί τον θάνατο του συζύγου της («Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα συμβεί σε μένα»), ο ηλικιωμένος κύριος που αρνείται τη φθορά, τα γηρατειά, τον θάνατο («Οχι με το μαλακό»), η ωραία και ψυχρή χήρα που αποθαρρύνει τους υποψήφιους εραστές («Δύο χαμόγελα»), ο καθηγητής Πανεπιστημίου που η φαντασίωση μιας αποτυχίας τον παραλύει («Τρία κλειστά γράμματα»), η νεαρή ψυχωτική με αυτοκτονικές τάσεις και διχασμό προσωπικότητας («Ψυχοθεραπευτική μονογαμία»), ο εξηντατετράχρονος που η σωματική του ευεξία είναι όμηρος της σεξουαλικής του λειτουργίας («Αναζητώντας τον ονειρευτή»), δεν είναι παρά εκφάνσεις της αγωνίας του κάθε ανθρώπου για τα δεδομένα της ύπαρξης, είτε πρόκειται για τα γηρατειά και τον θάνατο, για τη μοναξιά, για την επιδίωξη και τον φόβο της ελευθερίας είτε για την αναζήτηση νοήματος στη ζωή.
Στις δέκα αυτές αληθινές ιστορίες ψυχοθεραπείας, ο συγγραφέας με απλή γλώσσα, μακριά από την ψυχιατρική ορολογία, αλλά με την ενάργεια του επαΐοντος, αναπτύσσει χωρίς περιττές θεωρητικολογίες τις θέσεις του για την υπαρξιακή προσέγγιση της ψυχοθεραπείας. Φωτίζει τη σχέση μεταξύ θεραπευομένου και θεραπευτή με όλες τις εγγενείς δυσκολίες της, καθώς και τη θεραπευτική της δυνατότητα όταν επιτευχθεί η συναισθηματική επαφή που δίνει ώθηση όχι μόνο στον θεραπευόμενο για να ξεπεράσει τα προβλήματά του, αλλά και στον ίδιο τον θεραπευτή. Ο Γιάλομ, χωρίς να εξιδανικεύει τον εαυτό του ή τους ασθενείς του, τονίζοντας τόσο τις επιτυχίες όσο και τις αποτυχίες ή τις ατυχίες του, αποδαιμονοποιεί την ψυχοθεραπεία, στον βαθμό που αυτή διαχειρίζεται τα δεδομένα της ύπαρξης. Γιατί «εν δυνάμει» αφορά τους πάντες, «αφού η ζωή, η ύπαρξη θα είναι πάντα στενά συνδεδεμένη με το θάνατο, ο έρωτας με την απώλεια, η ελευθερία με το φόβο και το μεγάλωμα με τον αποχωρισμό».

[koritsaki_ed]

murcielago πως θυμηθηκες τον γιαλομ??
εχω διαβασει το "οταν εκλαψε ο νιτσε" και το "η θεραπεια του σοπεναουερ"
και τα δυο μου αρεσαν πολυ αλλα κυριως το δευτερο ειναι απο τα πιο σημαντικα βιβλια που εχω διαβασει.
θυμαμαι χαρακτηριστικα που ελεγε οτι η δυνατοτητα που εχουν οι ανθρωποι να κανουν επιλογες ειναι κατι οδυνηρο...λιγα χρονια μετα καταλαβα τι εννοουσε.
το δημιο του ερωτα δεν τον εχω διαβασει, αλλα το ειχα στο νου μου. τωρα που μου ειπες οτι η μια ιστορια ειναι για μια κοπελα χοντρη θα το παρω σιγουρα...και σιγιυρα κι ολας θα ταυτιστω...και ισως και να βοηθηθω

[murcielago]

Koritsaki, ο "δήμιος του έρωτα" είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία (μαζί με τον "Ζορμπά" του Καζαντζάκη, τον "Γλάρο Ιωνάθαν" του Μπαχ και τα "άπαντα" του Ελύτη) και το κουβαλάω μαζί μου σε όλα τα σπίτια και τους τόπους όπου μετακομίζω τα τελευταία χρόνια (μαζί με ένα κοραλλένιο αγαλματάκι του Βούδα- αντίκα του 1930 και ένα φάκελο που περιέχει ένα πεζό ποίημα του Μπωντλέρ "Μεθύστε!")! Να το διαβάσεις!

[murcielago]

Μα τι ψωνάρα ειμαι, θεέ μου!

[Danai20]

Δεν είσαι ψώνιο. Αντιθέτως είσαι από τα πιο ενδιαφέροντα άτομα που έχω διαβάσει. Τώρα που πλέον δεν προλαβαίνω να γράφω πολύ, απλά διαβάζω το φόρουμ και το δικό σου τόπικ-ημερολόγιο είναι το αγαπημένο μου.

Αν και από λογοτεχνικής άποψης έχουμε εντελώς αντίθετα γούστα!
Την ψυχαναλητική-εσωτερική σκοπιά ποτέ δεν την κατάλαβα. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας. Γι αυτό δε μου άρεσε ο Γιάλομ.
Όπως δε μου άρεσε ποτέ και ο συμβολισμός, γι αυτό κουράστηκα από το γλάρο Ιωνάθαν.
Είναι βέβαια εξαιρετικό κείμενο, απλά όχι αυτό που θα με άγγιζε.
Όπου πάω κουβαλάω τις Ακυβέρνητες Πολιτείες του Τσίρκα. Χάρηκα που διάβασα ότι και κάποιος άλλος το κάνει με τα αγαπημένα του βιβλία.

[ria_ed]

Originally posted by Danai20
Δεν είσαι ψώνιο. Αντιθέτως είσαι από τα πιο ενδιαφέροντα άτομα που έχω διαβάσει. Τώρα που πλέον δεν προλαβαίνω να γράφω πολύ, απλά διαβάζω το φόρουμ και το δικό σου τόπικ-ημερολόγιο είναι το αγαπημένο μου.

Αν και από λογοτεχνικής άποψης έχουμε εντελώς αντίθετα γούστα!

συμφωνώ απόλυτα!!

[murcielago]

Originally posted by ria

Originally posted by Danai20
Δεν είσαι ψώνιο. Αντιθέτως είσαι από τα πιο ενδιαφέροντα άτομα που έχω διαβάσει. Τώρα που πλέον δεν προλαβαίνω να γράφω πολύ, απλά διαβάζω το φόρουμ και το δικό σου τόπικ-ημερολόγιο είναι το αγαπημένο μου.

Αν και από λογοτεχνικής άποψης έχουμε εντελώς αντίθετα γούστα!

συμφωνώ απόλυτα!!

Α στο καλό σας βρε, με συγκινήσατε δεύτερη φορά σ΄αυτό το φόρουμ!
Φιλιά πολλά-πολλά-πολλά!!

[murcielago]

Στρατής Τσίρκας, ε; Νομίζω πως ήρθε ο καιρός να διαβάσω τη "Νυχτερίδα"! Χωρίς πλάκα, νομίζω πως πολύ παλιά έχω διαβάσει την "Αριάγνη", τόσο παλιά όμως που δεν θυμάμαι τίποτα...
«Γεροσόλυμα, Κάιρο, Αλεξάνδρεια?. Μεσ? στις μεγάλες πολιτείες της Ανατολής τριγυρνάμε, δίνουμε ραντεβού, ξαναχωρίζουμε, κι από πάνω μας το ίδιο φεγγάρι· μας κυνηγάει σα να μας μάχεται»

[Danai20]

Να τα διαβάσεις με τη σειρά καλύτερα: Λέσχη, Αριάγνη, Νυχτερίδα(όπου θα είσαι στο στοιχείο σου)

Εϊναι αριστούργημα, θα σου αρέσει σίγουρα.

[murcielago]

Originally posted by Danai20

Την ψυχαναλητική-εσωτερική σκοπιά ποτέ δεν την κατάλαβα. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας. Γι αυτό δε μου άρεσε ο Γιάλομ.

[murcielago]

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 1948.

Κρατώ λουλούδι μάλλον.
Παράξενο.
Φαίνεται απ' τη ζωή μου
πέρασε κήπος κάποτε.

Στο άλλο χέρι
κρατώ πέτρα.
Με χάρη και έπαρση.
Υπόνοια καμιά
ότι προειδοποιούμαι γι' αλλοιώσεις,
προγεύομαι άμυνες.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε άγνοια κάποτε.

Χαμογελώ.
Η καμπύλη του χαμόγελου,
το κοίλο αυτής της διαθέσεως,
μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο,
Έτοιμο.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε στόχος κάποτε.
Και προδιάθεση νίκης.

Το βλέμμα βυθισμένο
στο προπατορικό αμάρτημα:
Τον απαγορευμένο καρπό
της προσδοκίας γεύεται.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε πίστη κάποτε.

Η σκιά μου, παιχνίδι του ήλιου μόνο.
Φοράει στολή δισταγμού.
Δεν έχει ακόμα προφθάσει να είναι
σύντροφός μου ή καταδότης.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασ' επάρκεια κάποτε.

Συ δεν φαίνεσαι.
Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο,
για να 'χω σταθεί στην άκρη του
κρατώντας λουλούδι
και χαμογελώντας,
θα πει πως όπου νά 'ναι έρχεσαι.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
ζωή πέρασε κάποτε.

KIKH ΔΗΜΟΥΛΑ