Ειμαι καινουρια και απιστευτα φοβισμενη

[ntinoula_ed]

ΓΡΙΕΣ??????Τι λες κοπελια?????χαχαχαχα,με εκανες και γελασα.Σε 5 χρονακια κι εγω 30 θα μαι και πολυ γρηγορα θα γινω και 40..κι ελπιζω και 50...Παντως περα απο την πλακα,δεν ξερω κατα ποσο θα ειναι ευκολο να φυγουν,γιατι μιλαμε για κιλα ετων.Παντοτε ημουν υπερβαρη,απλα δεν ειχα φτασει τα 100.Ελπιζω ομως οτι ολα θα πανε καλα,αλλωστε χρειαζεται δυναμη κι επιμονη και υπομονη.Κυριως υπομονη χρειαζομαστε νομιζω..

[penelope1985]

Originally posted by ntinoula
χεχεχε,καλε πρωτη φορα ενθουσιαζομαι τοσο πολυ,μου δωσατε κουραγιο απιστευτο.Αφου περιμενω πως και πως να περασει η πρωτη εβδομαδα για να σας πω αποτελεσματα.Ο κακος μου εαυτος παντως μεχρι τωρα δεν ειχε σκονταψει,περισσοτερο σε μενα εβαζε τρικλοποδιες.Η αληθεια ειναι πως μεχρι τωρα φοβομουν πολυ να κανω μια προσπαθεια.Φοβαμαι τον εαυτο μου,μηπως αφου χαθει ολο αυτο το βαρος θελησω να αλλαξω και αλλα πραγματα,μηπως αρχισω να χω απαιτησεις..Βλεπετε μεχρι τωρα ειμαι σε μια σχεση που ναι μεν δεν εχει προβληματα,αλλα.....Να,εχουμ� � διαφορα ηλικιας,εγω ηθελα να βγαινω εκεινος δεν μπορουσε κτλ.Και συζουμε ηδη 5 χρονια κι εχω στερηθει πολλα απο την τρελα της νεανικης ηλικιας.Απο την αλλη μερια ειναι η οικογενεια μου το λιμανι μου,ειναι ο πιο υπεροχος ανθρωπος..και τον αγαπω πολυ.Και αν σκεφτω τη ζωη μου χωρις αυτον,τρομαζω αλλα απο την αλλη θελω και να διασκεδασω,να χορεψω να ζησω.Ειμαι πολυ μπερδεμενη,και τα κιλα με βοηθουσαν να επιζητω μια ζωη στον καναπε.Αν ομως οταν χαθουν κανω την επανασταση μου?Αυτο με φοβηζει πολυ γιατι δεν θελω να τον πληγωσω,ειμαι ολη του η ζωη το λεει και το δειχνει καθε μερα.Δεν ξερω τι να πω...

Nτινουλα χασε πρωτα τα κιλακια π θελεις και μετα θα δεις σε τι φαση θα εισαι... Μπορεις αυτος να σε στηριξει και να τον εκτιμησεις ακομα περισσοτερο...

[badgirl11]

Originally posted by twinb
Ντινούλα μου γλυκεια (εχεις και το ονομα της μιας αδελφούλας μου!),καλωσορίσαμε και οι δυο,εμεις και τα κιλάκια μας!!

Κοριτσάκι μου γλυκό,νομζω οτι μολις περάσει η πρώτη εβδομάδα προσαρμογής και ανέβεις στην ζυγαριά και δεις έστω και ενα κιλάκι να έχει φυγει,θα πάρεις τόσο θάρρος και κουραγιο και θα είσαι τόσο υπερηφανη για τον εαυτο σου,που αυτό θα σου δίνει δύναμη να συνεχίζεις!!

Πλησιάζει καλοκαίρι και ακόμα θυμάμαι το περσυνό καλοκαίρι που έκαναν τα παιδιά μου το πρώτο τους μπανιο κι εγώ δεν μπορούσα να το χαρώ γιατί ντρεπόμουν για το πως ήμουν...Ο στόχος που έβαλα ξεκινώντας την διαίτα δεν είναι για φέτος το καλοκαίρι,είναι για του χρόνου...Δεσμέυτηκα στον εαυτό μου οτι του χρόνου το καλοκαίρι που τα αγοράκια μου θα είναι πιο μεγάλα,θα ευχαριστηθούμε κολύμπι και παιχνίδι στην παραλία,μιας κι η μαμα τους δεν θα τρέχει να κρυφτεί πια μέσα στο τεράστιο παρεό της!Και ΄ξαφνικά νοιώθω οτι έχω την υπομονή να περιμένω μέχρι του χρόνου το καλοκαίρι!

Μάζι θα το πολεμήσουμε το θεριό και μετα?Ποιος μας πιάνει!Εγω απο τώρα ονειρευομαι τα πρώτα ψώνια που θα κάνω όταν τα παλιά μου ρούχα θα μου είναι ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΑ ΠΙΑ!

paidia αυτο ειναι απιστευτη ικανοποιηση,
στην αθηνα αδειασα τα gerry webber.
πηρα καπου 20+ μπλουζες.
κ καμμια μαυρη!
μου λεει ο ανδρας μου οτι επιτελους εβαλα χρωμα,
κ ξερετε γιατι? πιστευω θα με βοηθησει κ με τα κιλα,
το μαυρο κ τα φαρδυα κοβουν κ επαναπαυομαι!
ετσι πηρα κολλητα κ με χρωμα!
περυσι δεν ειχα τολμησει να ψωνισω λογω υπερβολικων κιλων,
παλιοτερα δεν πολυψωνιζα γιατι ολο ελεγα οτι θα αδυνατισω,
τελικα οταν παχυνα οσο ποτε πριν με εκτιμησα...μολις επανηλθα,
και ακομα οχι τελειως...

[BettyG]

Originally posted by penelope1985

Originally posted by ntinoula
χεχεχε,καλε πρωτη φορα ενθουσιαζομαι τοσο πολυ,μου δωσατε κουραγιο απιστευτο.Αφου περιμενω πως και πως να περασει η πρωτη εβδομαδα για να σας πω αποτελεσματα.Ο κακος μου εαυτος παντως μεχρι τωρα δεν ειχε σκονταψει,περισσοτερο σε μενα εβαζε τρικλοποδιες.Η αληθεια ειναι πως μεχρι τωρα φοβομουν πολυ να κανω μια προσπαθεια.Φοβαμαι τον εαυτο μου,μηπως αφου χαθει ολο αυτο το βαρος θελησω να αλλαξω και αλλα πραγματα,μηπως αρχισω να χω απαιτησεις..Βλεπετε μεχρι τωρα ειμαι σε μια σχεση που ναι μεν δεν εχει προβληματα,αλλα.....Να,εχουμ� � διαφορα ηλικιας,εγω ηθελα να βγαινω εκεινος δεν μπορουσε κτλ.Και συζουμε ηδη 5 χρονια κι εχω στερηθει πολλα απο την τρελα της νεανικης ηλικιας.Απο την αλλη μερια ειναι η οικογενεια μου το λιμανι μου,ειναι ο πιο υπεροχος ανθρωπος..και τον αγαπω πολυ.Και αν σκεφτω τη ζωη μου χωρις αυτον,τρομαζω αλλα απο την αλλη θελω και να διασκεδασω,να χορεψω να ζησω.Ειμαι πολυ μπερδεμενη,και τα κιλα με βοηθουσαν να επιζητω μια ζωη στον καναπε.Αν ομως οταν χαθουν κανω την επανασταση μου?Αυτο με φοβηζει πολυ γιατι δεν θελω να τον πληγωσω,ειμαι ολη του η ζωη το λεει και το δειχνει καθε μερα.Δεν ξερω τι να πω...

Nτινουλα χασε πρωτα τα κιλακια π θελεις και μετα θα δεις σε τι φαση θα εισαι... Μπορεις αυτος να σε στηριξει και να τον εκτιμησεις ακομα περισσοτερο...

Ντινουλα μου συμφωνώ με την Πηνελόπη, ένα ένα μη τα βάζεις όλα μαζί στο κεφαλάκι σου, προχώρα για την ολοκλήρωση των στοχων σου και βλέπεις τι θα κάνεις.
Προέχει να τα βρείς με τον εαυτό σου και να ξεκινήσεις τη διατροφή σου...

[ntinoula_ed]

Ναι,αυτο πρεπει να κανω..Πρεπει να βγαλω απο το μυαλο μου ολα τα αν και τα θα,το μονο που κανει αυτη η υπεραναλυση ειναι να με κραταει πισω μεχρι τωρα