Ποιοι μετα απο υπερφαγικο επεισοδιο θελουν να πηδηξουν απο το παραθυρο?

[MeroPony]

Γεια σας παιδια
Ζητω συγνωμη για τον τιτλο, μην με παρεξηγειται, δεν το εχω δοκιμασει ποτε και ουτε προκειται πιστευω...απλα αυτο το συναισθημα εχω μετα απο ενα υπερφαγικο επεισοδιο. Μετα απο μια ακομα μερα που πηγε χαμενη οπου ειχα για πολλοστη φορα υποσχεθει στον εαυτο μου να κανει σωστη διατροφη(και τελικα με επιασε μανια και καταβροθισα ενα κουτι μπαρες βουτημενες στο μελι), μετα απο ενα ζυγισμα που με εκανε να συνηδητοποιησω οτι ειμαι 73 κιλα(ειχα φτασει μετα απο σωστη διαιατα 65) και οτι ολοι οι κοποι πηγαν χαμενοι, κατεληξα στο συμπερασμα οτι δεν μπορω να ξεφυγω απο τον φαυλο κυκλο, απο το αδυνατη-παχια-αδυνατη-παχια που μου συμβαινει τα 5 τελευταια χρονια, οτι ποτε δεν θα ειμαι οπως θελω, οτι ειμαι χαμενη απο χερι και οτι στην τελικη ειμαι δυστυχισμενη...τελος. Μετα απο τετοια επεισοδια με πιανουν τα κλαματα, δεν εχω ορεξη για τιποτα, με πιανουν υστεριες και ξεσπαω στα προσωπα που αγαπαω. Οι καημενοι οι γονεις μου τα χανουν πιστευοντας οτι ειμαι κυκλοθυμικη ενω στην πραγματικοτητα απλα οταν τρωω πολυ αλλαζω διαθεση, ο φιλος μου κανει ο,τι μπορει για να με κανει χαρουμενη αλλα καμια φορα την πληρωνει και αυτος...συμπερασμα?ειμαι εγω δυστυχισμενη, κανω τους γυρω μου δυστυχισμενους, δεν μπορω να βγω εξω χωρις να ριχνω συνεχεις ,ματιες ζηλιας στα αδυνατα κοριτσια(το ξερω οτι ειναι κακο και συγνωμη), αρα μετα απο κριση λαιμαργιας το μονο που μπορει να μας σωσει ολους απο τις υστεριες μου ειναι να πεσω απ' το παραθυρο...μονο ετσι πιστευω θα πνιξω τις τυψεις που εχω γι αυτα που κανω στον εαυτο μου...τρελη?μπορει να ειμαι αλλα ειμαι επισης και φοβιτσιαρα, οποτε δεν πιστευω οτι θα το κανω ποτε τελικα οσο και αν "φλερταρω" με τα σιδερα του μπαλκονιου...σας ευχαριστω πολυ και συγνωμη για το μεγαλο κειμενο!

[Kleanthis_ed]

Καλά,μη νομίζεις πως περιγράφεις και τίποτα πολύ ξένο γι'εμάς!:):)Δε νομίζω να υπάρχει κάποιος - που να έχει όμοια διατροφική συμπεριφορά - και να μην έχει νιώσει έτσι,μετά από ανάλογο επεισόδιο.Η λύση είναι κάπου μέσα σου ( ενδεχομένως να λέγεται συμβιβασμός με μια ρεαλιστική εικόνα,αλλά και προγραμματισμός σε όλα ),αλλά θα μας πάρει πολύ καιρό να τη βρούμε.Μέχρι τότε,ας υπομένουμε,απολαύσουμε( ; ),διδαχθούμε το ταξίδι...

Καλή δύναμη.:)


Φιλικά.

[MeroPony]

Γεια σου kleanthi και ευχαριστω για την απαντηση...
Η αληθεια ειναι οτι εδω μεσα εχω βρει αρκετους που νιωθουν οπως εγω και για αυτο και εκφραζομαι πιο ελευθερα γραφοντας εδω μεσα-ο περιγυρος μου δεν πιστευω οτι βρισκει λογικη σε αυτα που κανω γιατι απλα αρνουνται να καταλαβουν οτι δεν υπαρχει λογικη.
Οσον αφορα το συμβιβασμο με μια πιο ρεαλιστικη εικονα...αυτο θα ηταν ισως το ιδανικο για μενα αφου το παχος δεν μου δημιουργησε ποτε ιδιαιτερα προβληματα στη ζωη μου...ελα ομως που δεν με αφηνει ο κοσμος...σχεδον ολες οι φιλες μου ειναι αδυνατες και ωραιες, και δυστυχως η καθημερινοτητα μου περιλαμβανει πολλες "ιδανικες κοπελες" που με κανουν να νιωθω μειονεκτικα και επισης οι ομορφοτερες περιοδους της ζωης μου εχουν συνδιαστει με ενα ωραιο κορμι...
γενικα αλλαζει η ζωη μου και ο τροπος αντιμετωπισης απο τον κοσμο οταν ειμαι αδυνατη...μετα απο αυτα πως να συμβιβαστει κανεις και να μην στενοχωριεται??

[grin]

Είμαι ακριβώς στην ίδια κατάσταση με σένα, όπως και πολλοί πολλοί πολλοί άλλοι εδώ μέσα..
Νιώθουμε χοντροί και αντικοινωνικοί. Και ειδικά εγώ ξέρω τί πάει να πει να έχεις συνδυάσει τις ωραίες σου στιγμές με τις αδύνατες και κομψές σου στιγμές..ξέρεις πως την πάλεψα; έβαλα σε εμφανές σημείο μόλις ξυπνάω στο δωμάτιο μου τις φωτογραφίες από εκείνες τις όμορφες στιγμές με το αδύνατο σώμα...δεν φαντάζεσαι πώς δούλεψε το σύστημα! σίγουρα θα υποκύπτεις, όλοι το κάνουμε, αλλά πιστεύω πως θα σε βοηθήσει. εγώ έτσι πήρα μπρός και τώρα σκύλιασα από τα νεύρα μου και πείσμωσα και κάθε φορά που πάω να ορμήσω στο ψυγείο, περνάω μία βόλτα και χαζεύω τις φωτογραφίες. αν ήξερες πώς μου κόβεται η όρεξη!

καλό κουράγιο και να μην ξεχνάς ότι δεν είσαι μόνη;)

[MeroPony]

Bomo, ευχαριστω πολυ, παιρνω κουραγιο απο τοτε που αρχισα να διαβαζω τη σελιδα!! :)
Εγω εχω κολησει την πιο τελεια απο αποψη αναλογιων φωτογραφια μου στο ψυγειο...αλλα παντου μες στο σπιτι μου υπαρχουν τροφιμα και -κυριως- γλυκα...ισως θα πρεπε να βαλω και σε αλλα μερη εξισου φανερα...ευχαριστω πολυ για την συμβουλη και καλο κουραγιο και σε σενα!!

[dwra_ed]

και εγω ετσι νιωθω. απο τοτε που ειμαι 51-52 κιλα θελω να πεθανω μετα απο καθε βουλιμικο. εγινα αντικοινωνικη ξανα... ειχα αδυνατισει και ενιωθα ελευθερη,, και κοινωνικη,, αποδεκτη. τωρα θελω να κλεινομαι μες στο σπιτι και να κρυβομαι πισω απο τα ρουχα μου. εχω κανει φοβερες προοδους βεβαια, ειδικα στη διαθεση μου. εχω να κανω εμετο απ την τεταρτη και απ την τεταρτη ειχα να κανω μια βδομαδα. δεν θελω να μπω ξανα σαυτη τη διαδικασια,, ΔΕΝ ΘΕΛΩΩΩΩ! αλλα η ζωη μου περιστρεφεται διαρκως γυρω απο τα κιλα μου. δινω πανελληνιες και αυτο που με νοιαζει ειναι τα κιλα μου!!! χριστε μου!! που εχω φτασει!! η ψυχιατρος βεβαια μου ειπε οτι ειναι καλυτερο να μεταφερω το αγχος των πανελληνιων στα κιλα...
αυτες τις μερες προσπαθω σοβαρα επιτελους να χασω κιλα (κ σχετικα υγειινα)... αντε .. καλο κουραγιο σε ολους μας..!

[changes]

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Χ
Ελιωσα στο γελιο με τον τιτλο.Τα ειπε ολα,δεν διαβασα καν τα υπολοιπα!!!χαχαχαχ
Γελαω επειδη πλεον ξερω ΑΚΡΙΒΩΣ ποσο tragiccomic ειναι αυτο που περιγραφει...

[MeroPony]

Dwra, πηγαινα και εγω σε ψυχιατρο και τα ιδια μου ελεγε...γενικα μου τα εβγαζε ολα τα μαυρα ασπρα και οφειλω να πω οτι αυτο με εκανε να αισθανομαι ακομα πιο ψυχακιας!!!στις πανελληνιες ειχα γινει τοφαλι αλλα ευτυχως δεν ειχα πολυ χρονο για να το σκεφτω οποτε μονο το βραδυ με επαιρναν λιγο τα κλαματα...
Οσο για τον τιτλο...τελειως αυθορμητα μου βγηκε καθως το κειμενο το εγραψα αμεσως μετα απο υπερφαγικο επεισοδιο :P
Υποθετω ολο αυτο το χαος που περναμε ολοι εμεις που εχουμε διατροφικα προβληματα ειναι απο μια πλευρα και μια χοντροκομενη πλακα...σωστα?
καλη δυναμη σε ολους και παλι!

[absolute]

και εγω τωρα στα 53,800(σημερινο ζυγισμα) νιωθω χοντρη και ασχημη παλι.......και θα ξανααλλαξω το τικερακι...προς τα πανω...χτες ηθελα να πηδηξω απο το παραθυρο(καλα πλακα κανουμε) και ειπα παλι το γνωστο "αυριο ειναι μια νεα μερα"...αλλα αυτη η μερα ηρθε και μονο αισιοδοξη δε νιωθω για την εξελιξη της...

[MeroPony]

Πολλοι εχουμε πει πιστευω "απο αυριο αρχιζει μια νεα μερα και θα αλλαξω τα πραγματα" αλλα...
προσωπικα το λεω αυτο καθε μερα καθε χρονο και θελω να δω ποτε θα το κανω και θα το κρατησω για παντα!!πανε χροοοοοοοοοοονια παντως και ακομα...τζιφος...

[dwra_ed]

ναι οντως η ψυχιατρος για καθε τι βλεπει κατι θετικο.πχ κανεις εμετο = ανακουφιζεσαι. . . . . να σας πω με βοηθαει αυτη η σταση γιατι απο τοτε που τα βλεπω ετσι και δεν μεγαλοποιω τα πραγματα δλδ δεν πανικοβαλλομαι με το παραμικρο ολα ειναι καλυτερα.. Αυτο ειναι. να γινεται κατι και να προχωραμε , να μην μενουμε εκει.

[badgirl11]

παιδια αλιμονο αν απο το μυαλο μας δεν περνουσαν 100000000 σκεψεις το δευτερολεπτο...
μην εστιαζετε στην 1 κ μοναδικη που σας φαινεται "χοντρη" "κακη""περιεργη" κτλ
κ το να σκεφτει κανεις πως θα ηταν να πηδηξει απο το μπαλκονι δεν ειναι περιεργο οταν τοσοι ανθρωποι το κανουν καθημερινα, το ακουμε, το ζουμε...
βομμβαρδιζομαστε απο τετοιες εικονες, οπως απο εικονες ανθρωπων που αυτοκτονουν λογω χρεων...ε ναι ολοι χρωσταμε, δεν αυτοκτονουμε ολοι...
περιεργο κ προβληματικο κατα τη γνωμη μου θα ηταν το να μη προβληματιστει καποιος επειδη το σκεφτηκε...

Καλο ειναι να θυμομαστε οτι ολες οι σκεψεις που περνουν απτο μυαλο μας ειναι απλα σκεψεις, στις οποιες εμεις ειμαστε αυτοι που δινουμε τροφη κ βαση αν θελησουμε.

[chrisa74]

Στις εξετάσεις ακόμη κ του πανεπ έπαιρνα δέκα κιλά. Καλά είναι να μην τα παίρνεις αλλά σκέψου ότι οι εξετάσεις είναι σημαντικές τώρα. Χρειαζ συγεντρωση. Μετά θα αφιερωθεις στον ευατο σου. Μάλλον είμαστε όλοι πολύ σκληρές με τον εαυτό μας κ αυτός χρειαζ μόνο αγάπη κ φρντιδα

[Loula83]

εγω θέλω να πηδηχτώ απ το παραθυρο

[granita_ed]

Originally posted by Loula83
εγω θέλω να πηδηχτώ απ το παραθυρο

οχι μηηηηηηηηηηη!!!!!!!!!!!!χιχιχι