ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΙΣΕ

[murcielago]

Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι
κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη...

[Danai20]

murcie

You start dying slowly
If you do not change your life when you are not satisfied with your job, or with your love,
If you do not risk what is safe for the uncertain,
If you do not go after a dream,
If you do not allow yourself,
At least once in your lifetime,
To run away from sensible advice?

Neruda

[Constance]

Originally posted by Danai20
Γενικά νομίζω και το υποστηρίζουν και οι επιστήμονες, πως ο ερωτας κρατάει 1-3 χρόνια. Μετά περνάει. Όταν λοιπόν περάσει, μετά απλά μετράς μέρες για το τέλος. Και εκεί συνήθως μαλώνεις, κάνεις σκηνές, ζήλιες κλπ. Κάποιοι βέβαια σε αυτό το σημείο παντρεύονται και μετά μετράνε μέρες σαν φυλακισμένοι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία

Οπότε με βλέπω να χωρίζω λοιπόν, γιατί αν δεν είσαι και ερωτευμένος σε αυτή τη ζωή...

Ποσο δικιο εχεις.Ποσες φορες ακομα θα συμφωνησω μαζι σου!

[2sweet2b4go10_ed]

Originally posted by Danai20
Έχει δίκιο η Νεφέλη για την ψυχολογία. Όπως και όλα τα παιδιά είπαν πολύ σωστά πράγματα.
Εγώ διατηρώ το βάρος μου από το Πάσχα. Η δουλειά μου, είμαι γυμνάστρια, από τη μία βοηθάει, από την άλλη μετά από 5 ώρες προπόνηση θέλεις πάαααρα πολύ να φας όλο το ψυγείο.

Έχω βρει μια ισορροπία, αποσυνδέοντας το φαί με την ψυχολογία. Προχτές ας πούμε είχα ένα πολύ άσχημο καυγά με το αγόρι μου. Μόλις έφυγε η πρώτη μου σκέψη ήταν να παραγγείλω ντελίβερι. Πειθάρχησα τον εαυτό μου, έδιωξα τη σκέψη και πήρα τηλέφωνο έναν πρώην μου και πήγα για ποτό, χαχαχα.
Τέλος πάντων δε λέμε να γίνετε όλοι με καρδιά αγγινάρα (μην πω τίποτα χειρότερο) όπως εγώ, αλλά πρέπει να βρίσκουμε άλλους τρόπους να ξεσπάμε.
Γενικά έχω υιοθετήσει τη φιλοσοφία πως η ζωή παρά τα άσχημα της, οφείλει να είναι ωραία.

Danai
εχεις πολυ υγιεις αντιδρασεις σε σχεση με το θεμα του φαγητου. μπραβο σου!
εισαι μεγαλη βοηθεια για το φορουμ που παραμενεις εδω κι ακουγεται μια "υγιης "φωνη.ελπιζω να σε βοηθαει κι εσενα στο να παραμενεις στον ...ισιο δρομο
αληθεια για ποσο καιρο ειχες το προβλημα με τα κιλα?βλεπω τεραστια αλλαγη (κιλων) για ενα τοσο υγιες σκεπτικο.ησουν και τοτε γυμναστρια η ειχε συμβει κατι? προφανως τα εχεις πει αυτα, αλλα δεν τα ξερω εγω...
ευχομαι να μη ξαναπερασεις ποτε απο το προβλημα..
(και ο νερουντας, σωστος )

[Danai20]

Constance

μου είσαι ζάχαρη όπως πάντα

2sweet2b4go10

σε ευχαριστώ.
Για το υγιές του πράγματος προσπαθώ πολύ.

Το ότι μένω στο φόρουμ να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν με βοηθάει. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Καταλαβαίνω γιατί οι περισσότεροι που χάσανε τα κιλά δεν μπαινουν πια. Γιατί ούτε τον εαυτό σου θες να θυμάσαι με τέτοια 'περίεργα' συναισθήματα, ούτε να τα βλέπεις σε άλλους. Από την άλλη σε κρατάει και σε εγρήγορση.

Διατροφικές διαταραχές είχα πάντα. ʼλλες φορές προς την παχυσαρκία και άλλες την ανορεξία, γενικά δλδ βουλιμική συμπεριφορά. Αθλήτρια επίσης ήμουν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Έχω δώσει διάφορες ερμηνίες για το πως το αποφάσισα και τα έχασα. Ίσως κάποιες να είναι και αντικρουόμενες. Αλλά έτσι ήταν και όλα μέσα μου.

Αυτό που με κρατάει πια είναι η γνώση του μέτρου και το ότι έχω πείσει τον εαυτό μου να το κρατήσει. Πήρα μια συντήρηση θερμίδων και πάνω εκεί ταιριάζω το φαγητό μου κάθε μέρα. Αν χάσω κιλό ή βάλω, τοτε πράττω αναλόγως. Κρατιέμαι δλδ στο +/- 2 κιλά.
Ελπίζω να βοήθησα

[Constance]

Ειμαι "ζαχαρη" και παιρνω πικρες (σχημα οξυμωρον λεγεται αυτο ε!:P).χεχε.Καληνυχτα Δαναη μου.


Yστερογραφο.Προσωπικα θα συνεχισω να μπαινω στο φορουμ και μετα και να συμμετεχω κανονικα στα τοπικ γιατι θα παρακολουθω τη διατροφη μου και το βαρος μου συνεχως.Δε θελω να ξαναπαθω οτι τις αλλες φορες που χαλαρωνα στη συντηρηση.

[p_k]

Originally posted by 2sweet2b4go10
ειδα σημερα στο φορουμ τον προσωπικο μου ηρωα του φορουμ, που αδυνατισε με εναν προγραμματισμενο μεν αλλα υγιεινο και ισορροπημενο τροπο.
βλεπω οτι ειναι παλι στην προσπαθεια.απελπιζομαι...

2sweet2b4go10,

δεν πρέπει να απελπιζόμαστε ποτέ!
Ξέρω, εύκολο να το λέμε αλλά τι γίνεται στην πράξη...
Κι όμως: όσοι τα κατάφεραν, σε όλους τους τομείς της ζωής και της δραστηριότητάς τους, έβρισκαν τον τρόπο να ξεπερνούν την απελπισία.
Διάβασα όλα τα ποστ και συμφωνώ κατά 90% με όσα γράφονται.
Είναι θέμα ψυχολογίας. Όταν 1 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα ανοίγεις το ψυγείο και καταβροχθίζεις γλυκά και παγωτά και μετά σαβουρώνεις και μια σακούλα γαριδάκια, σίγουρα δεν το κάνεις επειδή πεινάς.
Καλύπτεις άλλες ανάγκες σου, μάλλον τις σκεπάζεις ενεργώντας έτσι.
Γι' αυτό, χρειάζεται να βρίσκεις άλλους τρόπους για να ξεπερνάς το άγχος ή άλλα πράγματα.
Θα μου πεις ναι, σωστά, είναι όμως δύσκολο.
Κι εγώ θα πω ότι μπορεί να είναι δύσκολο, δεν είναι όμως ακατόρθωτο.
ʼσε που είμαι βέβαιος ότι ο προσωπικός σου "ηρωας" θα τα καταφέρει και πάλι! Και ότι η συζήτηση αυτή τον βοηθάει αφάνταστα!!!

[tidekpe]

Να σας πω τη γνώμη μου ως μόνιμα αδύνατη (μέχρι τα 36 χρόνια μου);
Δε σκεφτόμουν ποτέ το φαγητό αν και κατα γενική ομολογία έτρωγα πολύ (ήμουν πάντα 54-57 κιλά)
Σκεφτόμουν όμως το τσιγάρο...ήμουν λάτρης του!΄
Λόγω κάποιων προκαρκικινικών κυτάρων που εμφανιστηκαν, αναγκαστικά, έκοψα το τσιγάρο και άρχισα το φαγητό΄.
¨Εχω βρει την ανάγκη που μου καλύπτει, αυτήν του τσιγάρου...εννοείται, ότι έχω σκεφτεί άπειρες φορες να το ξαναρχίσω αλλά αντιστέκομαι.
Πού καταλήγω;;;Σε όλα στη ζωή χρειάζεται διαρκής αγώνας, και να σας πω και τώρα από τα 42 μου χρόνια, ότι χρειάζεται προσπάθεια ακόμη και για αυτονόητα πράγματα, όπως οι σχέσεις μας, η επιβίωσή μας, η νεότητά μας απέναντι στο χρόνο, άρα και η προσπάθεια να διατηρήσουμε το σώμα μας αδύνατο! Σίγουρα όμως όταν έχουμε φτάσει στο στόχο μας χρειάζεται εξίσου προσοχή σαν να μην είχαμε φτάσει ποτέ...
τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς!

[badgirl11]

Originally posted by p_k

Originally posted by 2sweet2b4go10
ειδα σημερα στο φορουμ τον προσωπικο μου ηρωα του φορουμ, που αδυνατισε με εναν προγραμματισμενο μεν αλλα υγιεινο και ισορροπημενο τροπο.
βλεπω οτι ειναι παλι στην προσπαθεια.απελπιζομαι...

2sweet2b4go10,

δεν πρέπει να απελπιζόμαστε ποτέ!
Ξέρω, εύκολο να το λέμε αλλά τι γίνεται στην πράξη...
Κι όμως: όσοι τα κατάφεραν, σε όλους τους τομείς της ζωής και της δραστηριότητάς τους, έβρισκαν τον τρόπο να ξεπερνούν την απελπισία.
Διάβασα όλα τα ποστ και συμφωνώ κατά 90% με όσα γράφονται.
Είναι θέμα ψυχολογίας. Όταν 1 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα ανοίγεις το ψυγείο και καταβροχθίζεις γλυκά και παγωτά και μετά σαβουρώνεις και μια σακούλα γαριδάκια, σίγουρα δεν το κάνεις επειδή πεινάς.
Καλύπτεις άλλες ανάγκες σου, μάλλον τις σκεπάζεις ενεργώντας έτσι.
Γι' αυτό, χρειάζεται να βρίσκεις άλλους τρόπους για να ξεπερνάς το άγχος ή άλλα πράγματα.
Θα μου πεις ναι, σωστά, είναι όμως δύσκολο.
Κι εγώ θα πω ότι μπορεί να είναι δύσκολο, δεν είναι όμως ακατόρθωτο.
ʼσε που είμαι βέβαιος ότι ο προσωπικός σου "ηρωας" θα τα καταφέρει και πάλι! Και ότι η συζήτηση αυτή τον βοηθάει αφάνταστα!!!

αχ αυτο το ψυγειο, την ημερα ροσφερει τοσες χαρες κ
τα βραδυα εφιαλτης!
ναι χρειαζεται να βρισκουμε αλλους τροπους,
ενας καλος τροπος ειναι να συζηταμε επιτοπου τα παντα με το συντροφο μας
(η λυση αυτη παιζει να οδηγησει κατευθειαν στο ψυγειο ομως)
οποτε οποια θελει ρισκαρει :P

[BettyG]

Originally posted by Constance

Originally posted by Danai20
Γενικά νομίζω και το υποστηρίζουν και οι επιστήμονες, πως ο ερωτας κρατάει 1-3 χρόνια. Μετά περνάει. Όταν λοιπόν περάσει, μετά απλά μετράς μέρες για το τέλος. Και εκεί συνήθως μαλώνεις, κάνεις σκηνές, ζήλιες κλπ. Κάποιοι βέβαια σε αυτό το σημείο παντρεύονται και μετά μετράνε μέρες σαν φυλακισμένοι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία

Οπότε με βλέπω να χωρίζω λοιπόν, γιατί αν δεν είσαι και ερωτευμένος σε αυτή τη ζωή...

Ποσο δικιο εχεις.Ποσες φορες ακομα θα συμφωνησω μαζι σου!

Θα μου επιτρέψετε κορίτσια μιας και μόλις το διάβασα να συμφωνήσω άπειρα μαζί σας κι εγώ..

[BettyG]

Originally posted by p_k

Originally posted by 2sweet2b4go10
ειδα σημερα στο φορουμ τον προσωπικο μου ηρωα του φορουμ, που αδυνατισε με εναν προγραμματισμενο μεν αλλα υγιεινο και ισορροπημενο τροπο.
βλεπω οτι ειναι παλι στην προσπαθεια.απελπιζομαι...

2sweet2b4go10,

δεν πρέπει να απελπιζόμαστε ποτέ!
Ξέρω, εύκολο να το λέμε αλλά τι γίνεται στην πράξη...
Κι όμως: όσοι τα κατάφεραν, σε όλους τους τομείς της ζωής και της δραστηριότητάς τους, έβρισκαν τον τρόπο να ξεπερνούν την απελπισία.
Διάβασα όλα τα ποστ και συμφωνώ κατά 90% με όσα γράφονται.
Είναι θέμα ψυχολογίας. Όταν 1 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα ανοίγεις το ψυγείο και καταβροχθίζεις γλυκά και παγωτά και μετά σαβουρώνεις και μια σακούλα γαριδάκια, σίγουρα δεν το κάνεις επειδή πεινάς.
Καλύπτεις άλλες ανάγκες σου, μάλλον τις σκεπάζεις ενεργώντας έτσι.
Γι' αυτό, χρειάζεται να βρίσκεις άλλους τρόπους για να ξεπερνάς το άγχος ή άλλα πράγματα.
Θα μου πεις ναι, σωστά, είναι όμως δύσκολο.
Κι εγώ θα πω ότι μπορεί να είναι δύσκολο, δεν είναι όμως ακατόρθωτο.
ʼσε που είμαι βέβαιος ότι ο προσωπικός σου "ηρωας" θα τα καταφέρει και πάλι! Και ότι η συζήτηση αυτή τον βοηθάει αφάνταστα!!!

έλα ήρωα , δώσε πάλι το φωτεινό σου παράδειγμα!

περιττό να αναφέρω οτι συμφωνώ με αυτά που λές, το μόνο σίγουρο είναι οτι χρειάζεται καθημερινός αγώνας και πάνω απ'όλα μέτρο, διαφορετικά στριφογυρνάς στο ίδιο σημείο...
Και ναι μπορεί να γίνει, μπορεί σίγουρα.

[p_k]

Ήρωας σίγουρα δεν είμαι, είμαι όμως αποφασισμένος να φτάσω και πάλι στα σωστά κιλά, με υγιεινό τρόπο και σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Πάντως είναι γεγονός ότι χωρίς θέληση δεν μπορείς να φτάσεις εκεί που θέλεις και να διατηρείσαι. Χρειάζεται προσπάθεια, απλά πράγματα, απλοί κανόνες που πρέπει όμως να τους εφαρμόζεις.

[Μάρω_ed]

Originally posted by 2sweet2b4go10

μαρω σε θυμαμαι!!!
μπραβο για την εντυπωσιακη σου προσπαθεια!!! σε παρακολουθουσα και τοτε
εχει περασει τοσος καιρος αληθεια?
περασαν 2 χρονια απ την στιγμη που εγινες 60 η 2 χρονια απο την αρχη της προσπαθειας σου?

τα 2-3 κιλα συν η πλην ουτε εγω τα θεωρω καθοριστικα, αρκει να μενουν τοσα...το γιο-γιο αφορα το ξανακυλισμα στην ιδια κατασταση.
επισης , τα 5 χρονια ειναι το οριο για το οποιο μιλαμε για σταθεροποιηση. για να καταλαβεις, εγω παντα μετα τα δυο χρονια αρχιζω και κυλαω..ειναι το χρονικο οριο που χαλαρωνει η προσοχη μου...

Έχουν περάσει 2 χρόνια που διατηρώ τα κιλά μου.
Απο την αρχή της προσπάθειας μου πήρε 5 χρόνια για να χάσω γύρω στα 40 κιλά.

Ξέρω οτι ακούγονται πολλά σαν διάρκεια, αλλά είχα βάλει στόχο να χάσω όλα τα κιλά αργά και σταθερά για να μην τα ξαναπάρω και επίσης γιατί δεν είμαι άνθρωπος που θα στερηθεί το φαγητό σε μια βραδυνή έξοδο ή σε ένα φιλικό τραπέζι. Είμαι λαίμαργη, το ξέρω, το παραδέχομαι και δεν ήθελα να πιεστώ ψυχολογικά γιατί αυτό (η ψυχολογική πίεση) γυρίζει σαν μπούμερανγκ κι όταν σταματήσεις τη δίαιτα ξαναπέφτεις στον ίδιο λάκο.
Προσπαθούσα δηλαδή να χάνω 7-10 κιλά το χρόνο. Οχι παραπάνω.

Εφάρμοσα δλδ το κόλπο (το οποίο εφαρμόζω και τώρα για τη συντήρηση):
Οταν βγαίνουμε έξω τρώμε ότι θέλουμε.
Τις επόμενες 2-3 μέρες προσοχή, κάνα φρούτο, κάνα γιαουρτάκι, κάνα δημητριακό με απαχο γάλα και φαγητό μόνο σε περίπτωση που ένοιωθα πείνα.
Βέβαια δεν έβγαινα και μέρα παρά μέρα εεε..... μην το ξεφτιλίσουμε!! )
ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΝΕΡΟ... ΝΕΡΟ παιδιά. 2-3 λίτρα την ημέρα. Βοηθάει πολύ!!

ΕΠΙΣΗΣ (σημαντική σημείωση αυτή)
Με την αργή απώλεια κιλών, δεν χρειαζόταν να αγοράζω συνέχεια καινούρια ρούχα. Απλώς ότι ψώνιζα κάθε σαιζόν το έπαιρνα λίγο μικρότερο και παράλληλα μπορούσα να φοράω και τα πιό παλιά. (οικονομία!!!)

Η μόνη χρονιά που αναγκάστηκα να αντικατστήσω ξαφνικά όλη μου τη γκαρνταρόμπα (απο εσώρουχα μέχρι μπουφάν και μου στοίχησε μια περιουσία) ήταν το 2008, γιατί στα τελευταία 10 κιλά είχα αρχίσει και τη γυμναστική (διάδρομο, όργανα, pilates, κολύμπι και capoeira) και με τη γυμναστική αφ' ενός έχασα πολλά κιλά πολύ γρήγορα (σε 3-4 μήνες) κι αφ' ετέρου άλλαξε πολύ το σχήμα του σώματός μου, οπότε ήταν αδύνατον να φορέσω οτιδήποτε απο τα περσυνά. (εκτός αυτού... ήταν και καλοκαιράκι... καμάρωνα για το καινούριο μου σώμα και ήθελα να το δείξω )

Κουράγιο παιδιά.
Υπομονή και επιμονή θέλει η κατάσταση !!!

[Μάρω_ed]

Originally posted by eleni1201

Μάρω μου μπράβο που τα κατάφερες! Πολύ αισιόδοξο μήνυμα!!! Με την χαλάρωση του δέρματος τι έκανες? φοβάμαι πολύ ότι άμα πετύχω τον στόχο μου, το δέρμα μου θα κρέμεται στα πατώματα. Και η απόδειξη είναι το στήθος μου. ήμουν στα 15 μου ακόμα και 75 κιλά, και τώρα στα 64 στο στήθος μου είναι πολύ χαλαρό υστυχώς...

Για τη χαλάρωση έκανα γυμναστική και χρησιμοποίησα και κάποιες κρέμες σώματος για να μην κάνω "ρυτίδες" στο δέρμα. (αυτό το είχα δεί σε μια φίλη μου που μετά απο απώλεια πολλών κιλών δεν είχε χαλάρωση αλλά το δέρμα της είχε γίνει "πλισσέ" απο τις ρυτίδες).
Οπότε χαλάρωση καθόλου, ρυτίδες καθόλου.

Τώρα για το θέμα στήθος... δεν μπορώ να πώ τίποτα γιατί υπάρχει και η χαλάρωση της ηλικίας (είμαι πλέον 48 χρονών), οπότε δεν μπορώ να κρίνω αν η χαλάρωση που βλέπω οφείλεται στο αδυνάτισμα ή στα χρόνια. Παρ' όλα αυτά, μπορώ ακόμα να φοράω μπλουζάκια χωρίς σουτιέν και να φαίνονται κι ωραία πάνω μου.

[Μάρω_ed]

Μια της Vichy είχα πάρει, όχι πολύ ακριβή, αλλά δεν θυμάμαι πώς την έλεγαν. Ενα μεγάλο σωληνάριο μπλέ χρώμα. Πρέπει να ήταν συσφικτική και ενυδατική μαζί.