Ξανα

[weird]

Originally posted by Thessalo

Originally posted by weird - Ειναι ατυχες να επεξεργαζομαστε λογικα ενα κειμενο συναισθηματικα γραμμενο. Αλλιως θα εκφραστω οταν τα κρινω λογικα κι αλλιως θα βγαλω το συναισθημα και τον πονο με ενα γραπτο.

Αυτά να μας τα διευκρινήσεις εξ αρχής για να ξέρουμε/ ξέρω και εγώ πως να σου απαντήσω :)

Εαν μου επιτρέπεις και συ και οι φιλές σου μπορώ να κάνω ένα αστείο ;

Δεν συνηθιζω να διευκρινιζω τα αυτονοητα. Και οχι, εγω προσωπικα δεν σου επιτρεπω. Καλο απογευμα:))

[Θεοφανία]

weird.............καλύτερα να μιλήσουμε επί του προκειμένου........έχουμε άλλωστε τόσα να πούμε......

[Thessalo]

Originally posted by weird
Δεν συνηθιζω να διευκρινιζω τα αυτονοητα. Και οχι, εγω προσωπικα δεν σου επιτρεπω. Καλο απογευμα:))

Λογικά :τα αυτονόητα σου δεν είναι και δικά μου αυτονόητα :)

Συναισθηματικά : μπορώ να συμφωνήσω με ότι θες :)

Είσαι αυτονόητη στο βάθος της ψυχής μου
Είσαι αυταπόδεικτη επάνω στο κορμί μου .
Μη μ’ακούς που λέω το πόσο σε μισώ
Μα είναι αυτονόητο ότι για σένα ζω χαχαχα

[weird]

Ειμαι καλυτερα. Δυναμωνω και με φροντιζω.
Κι ακομα σκεφτομαι.
Πως αντιμετωπιζουμε ο παρελθον?
Πως φροντιζω μια παλια πληγη?
Πως με συγχωρω για οσα δεν ειπα και δεν εκανα?
Ακομα και για κεινα που εκανα....
Χρονο δινω και εδωσα πολυ. Βλεπω ομως πως καποια ζητηματα εχουν παγωσει μεσα μου κι αυτο με τρομαζει. Γιατι με καποιο καταλληλο ερεθισμα αναδυονται ολοζωντανα. Σαν να μην περασε στιγμη απο τοτε! Το παρον αδυναμο μπροστα στο τοτε.
Σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας και τις αποψεις σας....
Καποιες ακομα τις επεξεργαζομαι.
Η κατασταση παραμενει στασιμη εξωτερικα, διαρκως αναθεωρησιμη μεσα μου.

[weird]

Originally posted by Θεοφανία
weird.............καλύτερα να μιλήσουμε επί του προκειμένου........έχουμε άλλωστε τόσα να πούμε......

Εχουμε πολλα να πουμε :)
Τι γινεται λοιπον Θεοφανια, με το ξεκαθαρισμα παλιων ανοιχτων ζητηματων?
Εξαρταται αποκλειστικα απο εμας και τον εαυτο μας, ή χρειαζονται για τουτο και τριτοι,παλια εμπλεκομενοι, ωστε να το ξεκαθαρισουμε μαζι τους?

[liberchild]

Οι δύο παραπάνω απαντήσεις της μαρίνας, τα εξηγούν όλα.

Οπως πάντα, συμφωνώ...

[weird]

Originally posted by marina38

Δεν μπορω να το χωνεψω και καθε φορα με πιανει αυτη η αισθηση ανημποριας και αδυναμιας οταν τον συναντω. Ενα φρικτο τρααυμα.
..................
Αν τα τραυματα κλεινουν γενικα.
Μηπως πρεπει να ασχοληθω με το θεμα της απωλειας ωστε να κλεισει μετα κι αυτο το τραυμα?

Γιατί λοιπόν να τον συναντάς αφού σου ξύνει την πληγή;
Γενικα δεν μου αρεσει η αποφυγη. Αν υπαρχει κατι που ξερω οτι δεν μπορω να αντιμετωπισω, θα πεσω με τα μουτρα πανω του. Οταν ειχα τις φοβιες εκανα τα περισσοτερα ταξιδια μου!! Και με ωφελησε. Καθως εχουν περασει και χρονια απο τοτε που ημασταν σε σχεση και βλεπω οτι η πληγη δεν επουλωθηκε, μηπως θα πρεπει να κανω κατι διαφορετικο? Πρώτα απομακρύνουμε αυτό που εμποδίζει την πληγή να κλείσει. Και μετά απομακρύνουμε την αιτία της πληγής.
Η απάντηση στο ερώτημα της τελευταίας σου πρότασης: ναι.

[weird]

Κι εμενα μου φαινονται σωστα τα οσα λεει η Μαρινα Λιμπερ.
Ωστοσο, αμφιταλαντευομαι.

[liberchild]

Τότε κάτι θα ξέρεις παραπάνω, πιστεύω είναι θέμα χρόνου..κανείς δεν ξέρει καλύτερα από σένα....απλά οι απαντήσεις της είναι καλός μπούσουλας.


:)

[krino]

weird,
μεσα απο τις παραλιες και τον ηλιο που με εχει μαυρισει για τα καλα,
δεν ξερω αν μπορω να εκφερω σωστη αποψη.
Ομως αυτο που σκεφτομαι ειναι μια φραση που ακουσα πριν καιρο και δεν εχει ανιαρεθει μεχρι στιγμης:
Οποιος θελει να κατσει, αστον να κατσει,
οποιος θελει να φυγει, αστον να φυγει....
και συμπληρωνω, σπρωξτον και οσο μπορεις πιο μακρυα....

Παντα πιστευα και εξακολουθω να πιστευω οτι αυτο που εχει σημασια ειναι να γινομαστε εμεις καλυτεροι, απλουστεροι και πιο γηινοι.
Οι υπολοιποι γυρω μας αν δεν ειναι σε θεση να εκτιμησουν ολα τα παραπανω, γιατι να φθειρεται ο καθενας μας με ασκοπες σκεψεις??


back to the beaches

[deleted-member141015]

Μήπως θα έπρεπε να κάνεις κάτι διαφορετικό; Ναι, γιατί αφού η πληγή δεν κλείνει είναι λάθος είτε η διάγνωση είτε η θεραπεία!....
Γι\' αυτό και σου πρότεινα αφενός να διακόψεις τις επαφές με αυτά τα άτομα (την έως τώρα λάθος \'θεραπεία\'), αφετέρου να επεξεργαστείς το θέμα της απώλειας (τη βαθύτερη αιτία της πληγής). Γιατί έτσι θα σταματήσεις να νιώθεις σαν \'μικρό κοριτσάκι\' κάθε φορά που τους συναντάς και θα μπορέσεις να τους δεις με τα μάτια του ενήλικα. Κι αυτό που φαίνεται τεράστιο στα μάτια του παιδιού μπορεί να ξαφνιαστείς διαπιστώνοντας πόσο μικρό είναι όταν το βλέπεις σαν ενήλικας.

Αν εσύ όμως πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει κάτι άλλο διαφορετικό, ποιο είναι αυτό και γιατί θεωρείς ότι θα βοηθήσει; Π.χ. θεωρείς ότι θα βοηθούσε να τους πεις κάποια πράγματα και ποια;

Πάντως σκέψου επίσης ότι η κατάσταση που αντιμετωπίζεις δεν είναι ίδια με μια φοβία. Είναι συχνά καλό να αντιμετωπίζουμε αυτό που φοβόμαστε γιατί έτσι διαπιστώνουμε πόσο ανώφελος ή παράλογος ήταν ο φόβος. Εδώ όμως υπάρχουν δύο πραγματικοί άνθρωποι οι οποίοι μέχρι τώρα όχι μόνο δεν έχουν δείξει πρόθεση συνεργασίας, αλλά αντίθετα κάθε φορά δυσκολεύουν την κατάσταση, τα δε κίνητρά τους είναι ασαφή.

[weird]

Originally posted by krino
weird,
μεσα απο τις παραλιες και τον ηλιο που με εχει μαυρισει για τα καλα,
δεν ξερω αν μπορω να εκφερω σωστη αποψη.
Ομως αυτο που σκεφτομαι ειναι μια φραση που ακουσα πριν καιρο και δεν εχει ανιαρεθει μεχρι στιγμης:
Οποιος θελει να κατσει, αστον να κατσει,
οποιος θελει να φυγει, αστον να φυγει....
και συμπληρωνω, σπρωξτον και οσο μπορεις πιο μακρυα....

Παντα πιστευα και εξακολουθω να πιστευω οτι αυτο που εχει σημασια ειναι να γινομαστε εμεις καλυτεροι, απλουστεροι και πιο γηινοι.
Οι υπολοιποι γυρω μας αν δεν ειναι σε θεση να εκτιμησουν ολα τα παραπανω, γιατι να φθειρεται ο καθενας μας με ασκοπες σκεψεις??


back to the beaches

Μια χαρα!!! Κανε μια βουτια και για μενα!
Κρινο, μου θυμιζεις εναν φιλο.
Χτες με εβλεπε ακινητη, βυθισμενη στις μαυρες μου σκεψεις και αμιλητη.
Στο σπιτι του εχει εναν πανεμορφο μεγαλο πινακα, με μια υπεροχη ακτη, δασος και σπιτακια.
\"Κοιτα\"Μου ειπε. \"Ειναι καλοκαιρι, δες τον πινακα, ολη αυτη η ομορφια υπαρχει στα αληθεια κι εσυ καθεσαι χωμενη στις σκεψεις σου που σε εχουν παγιδευσει για τα καλα! Κι ουτε να το ζησεις μπορεις ουτε να το χαρεις!\".
Με συγκινησε αυτος ο φιλος μου. Οπως με συγκινει και το δικο σου ενδιαφερον. Ελπιζω να εισαι καλυτερα ως εργενης πια;)
Κρινο, ποσο δικιο εχετε, κι εσυ κι εκεινος.
Ειναι δικη μου ευθυνη να βγω απο τον βουρκο που εφτιαξα.
Καλη συνεχεια και καλα μπανακια!

[weird]

Μαρινα μου σου απαντω αναλυτικα , θεωρω ευστοχες τις παρατηρησεις σου...

Originally posted by marina38
Μήπως θα έπρεπε να κάνεις κάτι διαφορετικό; Ναι, γιατί αφού η πληγή δεν κλείνει είναι λάθος είτε η διάγνωση είτε η θεραπεία!....
Τοσα χρονια δεν εχω ανοιξει το θεμα -παρα μονο επιφανειακα-στην ψυχοθεραπεια μου. Κι αυτο εχει παγωσει μεσα μου για τα καλα. Η πληγη ομως ειναι ακομα ανοιχτη, γιατι μολις τους συναντω, χανω τον μπουσουλα. Αρα, τοσα χρονια που περιμενα να με θεραπευσει ο χρονος απο μονος του εκανα κατι λαθος. θα πρεπει να το δουλεψω διαφορετικα.
Γι\' αυτό και σου πρότεινα αφενός να διακόψεις τις επαφές με αυτά τα άτομα (την έως τώρα λάθος \'θεραπεία\')
Η αληθεια ειναι οτι εχουμε χωρισει εδω και πεντε εξι χρονια περιπου κι εκτοτε τον εχω δει 3 φορες. Και τις τρεις ηταν με την κοινη φιλη και πλεον κολλητη του. Δεν αντεχε να βγουμε οι δυο μας, αν και του το προτεινα.Την δε τελευταια φορα, αυτος πηρε την πρωτοβουλια να βγουμε και φυσικα καποια στιγμη εμφανιστηκε κι η κολλητη του.Το κλιμα για μενα ηταν εξαιρετικα αβολο διοτι ποτε δεν εχουμε κατσει να μιλησουμε στα ισια οι τρεις μας. Εχουν γινει τοσα πολλα κι εμεις παιζαμε το παιχνιδακι οτι ειμαστε τρεις απλοι γνωστοι που λενε τα νεα τους. Ενιωθα να πνιγομαι σωματικα και ψυχικα. Αλλα μια χαρα το επαιξα το παιχνιδι. Ειχα επισης εξαιρετικο αγχος διοτι ηθελα να τους αποδειξω ποσο πολυ εχω προχωρησει στη ζωη μου και ποσο δυνατη ειμαι πια και χωρις αυτους. Τους αντιμετωπιζω σαν εναν αλλα η αληθεια ειναι οτι ο ενας με απερριψε σαν σχεση ερωτικη και η αλλη σαν σχεση φιλικη.

, αφετέρου να επεξεργαστείς το θέμα της απώλειας (τη βαθύτερη αιτία της πληγής). Γιατί έτσι θα σταματήσεις να νιώθεις σαν \'μικρό κοριτσάκι\' κάθε φορά που τους συναντάς και θα μπορέσεις να τους δεις με τα μάτια του ενήλικα. Κι αυτό που φαίνεται τεράστιο στα μάτια του παιδιού μπορεί να ξαφνιαστείς διαπιστώνοντας πόσο μικρό είναι όταν το βλέπεις σαν ενήλικας.
Κι εμενα αυτο ακριβως με απασχολησε. Το οτι οταν τον ή τους βλεπω νιωθω σαν ενα ανημπορο πλασμα. Γινομαι ξανα το \"μωρο\" που υπηρξα μεσα στη σχεση μου μαζι του και ξεχνω τον ενηλικο εαυτο μου! Η νιωθω τις δυο αυτες πτυχες να συγκρουονται πολυ εντονα. οποτε σκεφτηκα, οτι οσο το μικρο κοριτσι μεσα μου εχει παραπονα και συναισθηματα αλυτα και μαζεμενα, θα μου φραζει το δρομο σε αναλογες καταστασεις. Ενω αν δουλεψω σοβαρα και μεθοδικα το θεμα της απωλειας, όσο ευφορο κι αν ειναι το εδαφος για \"παλινδρομησεις\" θα βλεπω τα πραγματα στη σωστη τους διασταση.Ελπιζω δηλαδη, ελπιζω οι προβολες να μειωθουν και να θεωρω τους αλλους ενηλικες σαν κι εμενα κι οχι γονεις.

Αν εσύ όμως πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει κάτι άλλο διαφορετικό, ποιο είναι αυτό και γιατί θεωρείς ότι θα βοηθήσει; Π.χ. θεωρείς ότι θα βοηθούσε να τους πεις κάποια πράγματα και ποια;
Θα σου εξηγησω. Με τον εναν, ποτε δεν βρεθηκαμε να κανουμε μια ολοκληρωμενη συζητηση μετα τον χωρισμο μας. Ειναι παραλογο. οταν τα ειχαμε, ειμασταν εμεις οι δυο και αναμεσα μας εμπαινε διαρκως το τριτο προσωπο. οταν τα χαλασαμε, η \"σχεση\" μας εξακολουθησε να εχει τριαδικη μορφη!! Παλι οποτε συναντιομασταν ειμασταν τρεις. Θελω να του πω για ποιο λογο δισταζε μεχρι τωρα να βγουμε οι δυο μας. Θελω να του εκφρασω την προδοσια που ενιωσα οταν τον ειδα να γινεται κολλητος μαζι της αφου χωρισαμε ενω τοσα χρονια που ειμασταν μαζι φαγωνοταν στο να την μειωνει. Θελω τελος να του πω οτι αν κι εχω θυμωσει, πονεσει και τα σχετικα, κρατω τα ποσα πηρα απο την σχεση και να τον ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΩ. Να του διευκρινησω οτι δεν θα ηθελα καποια αλλη επικοινωνια, για μενα το κεφαλαιο εχει κλεισει οριστικα. Στην αλλη, θελω να πω ποσο αβολα ενιωσα οταν την ειχα απεναντι μου να με ρωτα προσωπικα πραγματα, ενω τα τελευταια δυο χρονια δεν απαντα ουτε στα τυπικα μηνυματα για χρονια πολλα που της στελνω. Οτι αυτη η σταση η υποκριτικη με θυμωνει, οτι ποτε δεν θα την επελεγα για φιλη στο τωρα αν και μου στοιχισε που την εχασα τοτε και να την αποχαιρετησω κι αυτην. Αυτα εχω σκεφτει μεχρι τωρα... Μακαρι να βρω το θαρρος, αντι για αλλη μια φορα να φορεσω ενα χαμογελο και να μιλαω τυπικα και με υφος ψευτοανεσης μαζι τους να μπορεσω να πω τα ρημαδια που θελω να πω.Να αντιμετωπισω τον ιδιο μου τον εαυτο στην ουσια που εχει μαθει να μη μιλα και να κρυβεται. Κι επιτελους να το κλεισω αυτο το θεμα.

Πάντως σκέψου επίσης ότι η κατάσταση που αντιμετωπίζεις δεν είναι ίδια με μια φοβία. Είναι συχνά καλό να αντιμετωπίζουμε αυτό που φοβόμαστε γιατί έτσι διαπιστώνουμε πόσο ανώφελος ή παράλογος ήταν ο φόβος. Εδώ όμως υπάρχουν δύο πραγματικοί άνθρωποι οι οποίοι μέχρι τώρα όχι μόνο δεν έχουν δείξει πρόθεση συνεργασίας, αλλά αντίθετα κάθε φορά δυσκολεύουν την κατάσταση, τα δε κίνητρά τους είναι ασαφή.
Τα κινητρα τους ειναι τελειως ασαφη. Γενικα καθε φορα νιωθω το κλιμα αναμεσα μας βαρυ.Πρεπει να χω στο νου μου οτι καθε ειδους αντιδραση ειναι δυνατη..... Κυριως η κολλητη του με αγχωνει. Ειχαμε μια εξαιρετικα ανταγωνιστικη σχεση, δεν ξερω κι εγω τι μπορει να μου πει για να με κομπλαρει.

[weird]

Originally posted by liberchild
Τότε κάτι θα ξέρεις παραπάνω, πιστεύω είναι θέμα χρόνου..κανείς δεν ξέρει καλύτερα από σένα....απλά οι απαντήσεις της είναι καλός μπούσουλας.


:)

καλη μου:) Σ ευχαριστω για την παρεμβαση σου.

[weird]

Και για να το δεσω με τον τιτλο που εβαλα,
οι παλιες πληγες, οδηγουν σε καινουργια ξανα.
ξανα και ξανα επιστρεφουμε, μεσα απο προβολες ή παλινδρομησεις.
Επιτελους θελω να σπασω αυτον τον φαυλο κυκλο.
Να εχω μαθει μεν απο το παρελθον αλλα να μην παγιδευομαι ξανα και ξανα μεσα του.