Άνοιξη, νάρνια, σας ευχαριστώ.
Είναι πολύτιμο το μοίρασμα όταν το υποδέχονται ψυχές με ευαισθησία...

Τελικά δεν χρειάστηκε να αποχαιρετήσω τον πατέρα μου, δεν άντεχε ούτε εκείνος να με αποχωριστεί κι έτσι δεν του απέμενε παρά το να με δεχθεί.
Απιστευτο αλλά αληθινό, έχουμε βρει την πολυπόθητη μέση οδο, χρυσή τομή ή όπως αλλιώς το λενε στις σχέσεις μας...
Δειλά δειλά βέβαια, είμαστε στην αρχή ακόμα.

Να είμαστε καλά αγάπες μου,
να μεγαλώνουμε, να εξελισσόμαστε, να μαθαίνουμε, να ανυψωνόμαστε, όλο και ψηλότερα, στο βάθος της ψυχής μας αλλά και των σχέσεών μας.

:)