ʼσχετο

[MKEH78]

Πολύ φοβάμαι ότι έχεις δίκιο

[Constance]

Κοιτα δεν ειμαι παντρεμενη ουτε εχω ιδιαιτερη πειρα απο τετοια, απλα με τα οσα εχω δει να συμβαινουν.Συν το γεγονος οτι οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι λιγο πολυ ιδιες οσον αφορα τις ισορροπιες.Δηλαδη αυτο που λεω οτι τον καθεναν οπως τον μαθεις μου εχει συμβει και με φιλες μου ακομα.Αν σε μια φιλη σου δε λες οτι σε πειραζει πχ μια συμπεριφορα της και της το πεις μετα απο χρονια, θα φανεις σιγουρα τρελη.

[granita_ed]

Originally posted by MKEH78
βασικά καλησπέρα σας...
ο δικός μου πάλι άντρας δεν έχει κάνει ποτέ τίποτα
ούτε πριν γνωριστούμε ούτε μετά τη γνωριμία ούτε μετά το γάμο
ούτε τώρα σαν πατέρας ενός παιδιού που κοντεύει τα 3.
Δεν το έχει ταΐσει δεν τον έχει αλλάξει πάνα δεν τον έχει κάνει μπάνιο
Ούτε τον έχει βάλει για ύπνο ποτέ ούτε βόλτα δεν το πάει το παιδί αν δεν είμαι και εγώ μαζί? κουράστηκα πια?.
τον κακόμαθε η μανούλα μας...(γιατί πλέον τη θεωρώ και δική μου μάνα) και εγώ σαν καλός μακάκας που είμαι δεν τολμώ να το αλλάξω....
και εδώ ξέρω ότι φταίω και εγώ...
αλλά όταν με την μανούλα μας ζούμε τόσο κοντά
δεν μπορώ να κάνω και πολλά....
χθες ήταν η 4η φορά που ο αντρούλης μου κράτησε το παιδί... (από όταν γεννήθηκε)
είχα πάει σε ένα σεμινάριο με μία ξαδέρφη του που είναι έγκυος η κοπέλα και ήθελε κάποιον κοντά της..
μετά από καμιά ωρίτσα.... χτυπάει το τηλ. μου...
ήταν ο καλός μου.....
<< θέλω να πάω για καφέ με τον αδερφό μου.... θα αργήσεις?>> του λέω <<δεν νομίζω>> και μου απαντά<< θα αφήσω το παιδί στη μαμά, μην αργήσεις γιατί είναι κουρασμένη>>


αυτό και μόνο.... τα λέει όλα...
γιαυτό τσαντίστηκα το πρωί.....
τους έχει κακομάθει......
εμένα δεν με έμαθαν έτσι οι δικοί μου.....

Εγώ πάντως όταν θέλω κάτι, το παιδί το αφήνω στους δικούς μου? όχι λόγο προτίμησης αλλά επειδή είναι πιο ξεκούραστοι
Από την πεθερά μου, σεβόμενη ότι σπαταλάει πολλές ώρες με το παιδί καθημερινά δεν τις ζητάω τίποτα, για προσωπικά μου θέματα εννοώ

επειδη απο προσωπικη μου πειρα η εκρηξη θα γινει σιγουρα προσπαθησε οσο μπορεις να το προλαβεις σιγα σιγα..δλδ ξεκινα να βαζεις τον αντρα σου να κανει κατι μικρο στην αρχη για το παιδι κ να τον κανεις να καταλαβει οτι το μεγαλωνετε εσυ κ αυτος κ οχι εσυ κ η μαμα του.σιγα σιγα,μεθοδικα για να μην μαζευεις μεσα σου πικρα κ απογοητευση γιατι πιστεψε με οταν τα αφηνουμε μεσα μας γινονται χειροτερα.σε φιλώ γλυκά!καληνύχτα σε ολες!!!!!

*παω να καψω οσα εφαγα...χιχιχι!

[koralaki]

Originally posted by Constance
ΜΚΕΗ δυστυχως ο αντρας σου εχει μαθει ετσι οσα χρονια ζει με τους δικους του.Αλλα και οσα χρονια ειστε παντρεμενοι εσυ το καλλιεργησες αυτο.Και τωρα αν του κανεις ξαφνικα αντιπραξη θα νομισει οτι κατι επαθες.Δηλαδη αν εχεις μαθει καπως καποιον για χρονια και ξαφνικα του πεις οτι δε γουσταρεις, σιγουρα θα εχει κι αυτος καποια αντιδραση.Eχεις κι εσυ μεριδιο ευθυνης και το καταλαβαινεις.Στην πραξη βεβαια πρεπει σιγουρα να αλλαξει αυτο για το καλο του παιδιου και μονο.Μπορουμε ολοι να αναλυσουμε και να πουμε πραγματα για ωρα, ισως και να διαφωνισουμε στα επι μερους.Γνωμη μου.Περιμενε να ηρεμισεις λιγο για να μη τσακωθειτε, και συζητα το με τον αντρα σου.Οσο το κρατας μεσα σου και περνα ο καιρος θα γυριζει μπουμερανγκ σε σενα και καποια στιγμη θα γινει η εκρηξη επειδη δε θα αντεχεις αλλη υπομονη.

+1

Originally posted by granita
*παω να καψω οσα εφαγα...χιχιχι!

[MKEH78]

Originally posted by p_k
Συγνώμη, έχεις τέτοια βοήθεια από την πεθερά σου και έχεις και παράπονα;
Αν είναι δυνατόν!!!

Πάντως αυτή η βοήθεια που λες είναι κάτι που και εγώ θα κάνω για το παιδί μου και τη γυναίκα του
πολύ ευχαρίστως (αλλά θέλω να μάθω το γιό μου να είναι δίπλα στη γυναίκα του και όχι απόν )

Originally posted by p_k
Χωρίς παρεξήγηση, άλλος είναι ο κακομαθημένος...

Και αν όλες η κακομαθημένες ήταν σαν και μένα και πατούσαν στα πόδια τους
Να σε σίγουρος πως οι πεθερές τους θα της είχαν σαν παιδιά τους όπως και εμένα
Γιατί τόσα χρόνια ποτέ δεν τις έχω αντιμιλήσει δεν την έχω στενοχωρήσει ούτε την έχω επιβαρύνει
Εκτός από την ώρα που πάω στη δουλεία μου?..
Και από την αρχή που μπήκα σαν νύφη σε αυτό το σπίτι (πριν 10 χρόνια στα 22μου) ανέλαβα όλες της ευθύνες πάνω μου και πραγματικά κατάφερα να καθησυχάσω (μια τέτοια μάνα) για το ότι αφήνει το παιδί της σε καλά χέρια. Και αυτό είναι που ήθελε πάντα η πεθερά μου. Να είναι σίγουρη για τον άνθρωπο που θα φροντίζει το γιό της??

Originally posted by p_k
Για έλα στη θέση ζευγαριών που δεν έχουν την παραμικρή βοήθεια!

στο μεγάλωμα του παιδιού εγώ ζευγάρι είμαι με την πεθερά μου όμως
και όχι με τον άντρα μου
αλλά νευριάζω μαζί της γιατί πιστεύω πως εκείνη τον έκανε αμέτοχο
από όταν γέννησα γίνετε αυτό
κάποια στιγμή της είχα πει να μην κατέβει να κάνουμε μαζί μπάνιο το παιδί για να το κάνω με τον Θανάση και έβαλε τα κλάματα.......
όταν ο Θανάσης τα βλέπει αυτά πώς μετά να χαλάσει τη ζαχαρένια του?
έχει και η βοήθεια τα στραβά της, μη νομίζεις?
και της λέω πολλές φορές να τον αφήσει να μείνει για λίγο μόνος του με το παιδί εκείνη τίποτα......
και εγώ ξέρω όπως προχτές ότι αν τον αφήσω εγώ θα το πάει στη μαμά του......και δεν θέλω να την επιβαρύνω κι άλλο
τεσπα?

για πες τώρα βρε ΑΝΤΡΑ της παρέας τον γλιτώνω τον ψυχίατρο ή όχι???????

[koralaki]

αχ ΜΚΕΗ μου τι τραβας, ενα σπιτι με την πεθερα ειστε, χαλια κατασταση, οσο καλη κι αν ειναι η πεθερα

ο αδελφος του ανδρα μου χωρισε γιαυτο...
τωρα εμαθε να κανει πραγματα με τα παιδια του που χωρισε...

[Constance]

Originally posted by MKEH78


στο μεγάλωμα του παιδιού εγώ ζευγάρι είμαι με την πεθερά μου όμως
και όχι με τον άντρα μου

Μα ελεος δηλαδηηηηηηηηη!ΜΚΕΗ εχεις δικιο μη το ψαχνεις.Το θεμα ειναι οτι μετα απο τοσα χρονια δυσκολο να το βρεις.Αργησες να τα παρεις μου φαινεται.

[chrys]

Διαβαζοντας ολες τις αποψεις δε μπορουσα παρα να μη συμφωνησω.
ΜΚΕΗ μου, τελικα το προβλημα σου, το κυριως προβλημα σου, δεν ειναι με την εξαιρετη κατα τα αλλα πεθερα σου οπως λες, αλλα με το συζυγο.
Εχω κι εγω μια πεθερα, που δε μου χτυπαει το κουδουνι οποτε θελει,( μενει στο διπλανο κτιριο απο εμας) που οταν ερχεται, περιμενει εξω απο την πορτα κι αν δεν την παρακαλαεσω δε μπαινει(!), φροντιζει να μου κανει κοπλιμεντα οταν φοραω κατι ωραιο, με επαινει μπροστα σε αλλους, με υποστηριζει οσον αφορα καποια θεματα, ΑΛΛΑ, δεν εβαλε ποτε το γιο της στη θεση του! Ολα αυτα που περιεγραψα πιο πανω, δεν ειναι παρα καλλυμενο ειδος υπερηφανειας, κοινως εγωισμος, ανασφαλειες, και κομπλεξισμοι.Ειναι ενας πολυ καλος ανθρωπος, μια πολυ καλη ψυχη, χωρις κακια για τον αλλον, αλλα με το γιο της, νομιζει πως εχει ακομη τα...δικαιωματα ιδιοκτησιας..
Ετσι εμαθε ο γιος της, ειναι δυσκολο να ξεμαθει.
Ο,τι αγωνα κανεις εσυ...μην περιμενεις απο αλλον κανεναν! Ο συζυγος σου θα δυσκολευτει να αλλαξει το ρολο που του εδωσε η μαμα του τοσα χρονια, σου μιλαω εκ πειρας..
Εσθ ξεκινα και δινε του αρμοδιοτητες, λιγες, μικρες καθε φορα, βαλτον στη διαδικασια να σκεφτει πως ειναι πατερας...Συγγνωμη που θα το θεσω ετσι, αλλα βρηκε την κοτα με τα χρυσα αυγα, η οποια "κοτα" εισαι εσυ και η μαμα του.Τ α εχετε αναλαβει εσεις, οι 2 γυναικες της ζωης του, κι αυτος ειναι ησυχος...Αυτο δε θα αλλαξει, αν εσυ δεν αρχιζεις να απαιτεις...
Εχω να γραψω και να απαριθμησω απειρα γεγονοτα και συμβαντα που δειχνουν πως ο δικος μου ειναι κολλημενος με τη...."μπαλα"(μαμα του).Αλλα δεν εχει νοημα...ολες πανω κατω τα ξερουμε
Σημασια εχει τι να κανουμε, οχι να ξεριζωσουμε απο μεσα του το κολλημα αυτο με τη μαμα, γτ αυτο δε φευγει, αλλα πως να κανουμε το συζυγο, να ειναι αυτος ο αρχηγος της οικογενειας και οχι η γυναικα η η μανα η και οι δυο μαζι, ακομη χειροτερα...Συγχυση ρολων στην οικογενεια δε φερνει καλα αποτελεσματα...

[Danai20]

Το συμπέρασμα που βγαίνει όταν τα διαβάζει κάποιος όλα αυτά, είναι ότι όχι δεν φταίνε οι μάνες, αλλά οι συζυγοι. Τι θα πει έτσι μάθανε από μικροί; Και εμείς καλομαθημένες ήμασταν στα σπίτια μας.
Αυτό που φταίει είναι ότι βολεύονται ωραιότατα να τα κάνει όλα η γυναίκα τους.

Και το ξέρω γιατί έχω μισή ντουζίνα αδερφές παντρεμένες. Η μία αδερφή μου είναι γιατρός, δουλεύει κάπου 13 ώρες τη μέρα, ο άντρας της καθηγητής σε γυμνάσιο(δλδ σχεδόν δε δουλεύει) και δεν κάνει τίποτα.
Το φοβερό ήταν ότι μια φορά που η αδερφή μου έλειπε σε συνέδριο, ο άντρας της με πήρε τηλέφωνο και μου ειπε "πες στη μάνα σου ή έλα εσύ να μου καθαρίσετε και να μου φέρετε φαγητό" χαχαχαχα πολλά γέλια κάναμε τότε. Έφαγε τέτοιο ξεχ... που ακόμα το θυμάται.

[Constance]

Originally posted by Danai20

Το φοβερό ήταν ότι μια φορά που η αδερφή μου έλειπε σε συνέδριο, ο άντρας της με πήρε τηλέφωνο και μου ειπε "πες στη μάνα σου ή έλα εσύ να μου καθαρίσετε και να μου φέρετε φαγητό" χαχαχαχα πολλά γέλια κάναμε τότε. Έφαγε τέτοιο ξεχ... που ακόμα το θυμάται.

χαχαχαχαχαχαα!!!!!!πλααααααα ααακα κανεις!!!!

[MKEH78]

Κοριτσάκια μου συμφωνώ σε όλα και με όλες εκτός από ένα

Originally posted by Danai20
όχι δεν φταίνε οι μάνες, αλλά οι συζυγοι. Τι θα πει έτσι μάθανε από μικροί; Και εμείς καλομαθημένες ήμασταν στα σπίτια μας.

πάντως και εγώ αλλά και ο αδερφός μου, μάθαμε από μικροί να μαγειρεύουμε και να αναλαμβάνουμε κάποιες ευθύνες και δεν εννοώ να δουλεύουμε από μικροί αλλά να
ταχτοποιούμε και να δίνουμε το παρόν σε δικά μας θέματα?.
Εγώ πρώτη φορά, δούλεψα στα 22 μου τη χρονιά που γνώρισα τον άντρα μου?
αλλά ήμουν ήδη έτοιμη από το σπίτι μου για να αντιμετωπίσω τη ζωή. Μας είχαν μάθει να αναλαμβάνουμε της ευθύνες μας ?.

Τεσπα........... να σας πω και αυτό......
Χθες σε πολύ χαλαρή κουβέντα του είπα τι με πείραξε....
και του λέω <<σας έχει κάνει κακομαθημένους μωρέ ζουζουνάκι μου όλους....>>
συμφώνησε και η κουβέντα κύλισε πολύ ωραία.....
το καλό πιο είναι τώρα?... θα σας πω τη σημερινή μου μέρα...
σηκωνόμαστε με το μικρό, του φτιάχνω πρωινό, μαζεύω το σπίτι, βάζω πλυντήρια,
σκουπίζω, σφουγγαρίζω, κάνω γιουβαρλάκια για το παιδί, και γαλοπούλα στο φούρνο με ντοματούλα για μας....
και 11:45 ξυπνάω τον άντρα μου και του λέω πως πάω για ψώνια με το παιδί....
πείρα ένα ωραίο φουστανάκι.....
γυρνάμε το μεσημέρι ταΐζω το παιδί, στρώνω για μας τρώμε και μετά μου λέει ο Θανάσης μου
<<θα τον κρατήσω εγώ, πήγαινε να κοιμηθείς εσύ, κουράστηκες σήμερα...>>
οπότε κοιμάμαι μια χαρά και το απόγευμα πήγα σε μία γνωστή για μια δουλειά
Όσο για το παιδί, μου είπε ο άντρας (2η φορά σε μία μέρα (χιχι)
να τον κρατήσει αλλά τον πείρα μαζί για να παίξει, εκείνη έχει μια κορούλα 7 χρονών....
όταν γυρίσαμε το βραδάκι... πήγαμε το παιδί στους δικούς μου και εμείς πήγαμε για φαγητό....

ανακεφαλαίωση
και τις δουλείες μου έκανα
και για ψώνια πήγα
και κοιμήθηκα
και τα κονόμησα.....χιχιχι (20 ευρώ...μια αλλαγή σε 1 τοπογραφικό ήθελε μόνο)
και βόλτα πήγα...
στην τελική, τι άλλο θέλω?....
αυτή ήταν μια πολύ καλή μέρα για μένα......

[chrys]

Πολυ καλο βημα απο τον αντρα σου!!! Μπραβο!
Κι εσυ πολυ ομορφα περασες ΜΚΕΗ,να ξερεις πως οταν γινεται ενα μικρο βημα απο τον ανθρωπο μας, βλεπουμε τα πραγματα πολυ πιο θετικα και με αλλη, πιο ευχαριστη διαθεση.
Σημασια εχει να υπαρχει κατανοηση των καταστασεων που περναει ενα ζευγαρι, αν μονο ο ενας την εχει...τοτε...δυσκολα...
Κι εσεις ειστε καλα, απλα θελει να του δωσεις περισσοτερη ωθηση!

[MKEH78]

Originally posted by chrys
απλα θελει να του δωσεις περισσοτερη ωθηση!

+1000
αλλά αυτό εγώ θέλω να το πετύχω χωρίς να δημιουργήσω κανένα άλλο πρόβλημα...
όπως χθες που τα είπαμε.
Τελικά 1 του είπα, πολλά κατάλαβε....

[BettyG]

Είδες βρε ΜΚ μου, τελικά καλά έκανες και του μίλησες, σκέψου τόσο καιρό το κρατούσες μέσα σου, ενώ ήταν στο χέρι σου
να εκπαιδευτεί πιο σωστά ο άνδρας σου.
Πέρα που το παιδί θα έβγαζε πρόβλημα κάποια στιγμή με το μπαμπά του, αν δεν είχαν χρόνο παρεούλα, είναι και αγοράκι
έχει ανάγκη από εκείνον...

[koralaki]

Originally posted by chrys
Πολυ καλο βημα απο τον αντρα σου!!! Μπραβο!
Κι εσυ πολυ ομορφα περασες ΜΚΕΗ,να ξερεις πως οταν γινεται ενα μικρο βημα απο τον ανθρωπο μας, βλεπουμε τα πραγματα πολυ πιο θετικα και με αλλη, πιο ευχαριστη διαθεση.
Σημασια εχει να υπαρχει κατανοηση των καταστασεων που περναει ενα ζευγαρι, αν μονο ο ενας την εχει...τοτε...δυσκολα...
Κι εσεις ειστε καλα, απλα θελει να του δωσεις περισσοτερη ωθηση!

ετσι ακριβως,
ΜΚΕΗ μου χθες καταλαβα οτι με καταλαβαινει περισσοτερο απο καθε αλλον, αρκει να τον βαλω στο προβλημα μου.
Δεν μπορουσα να εξηγησω τι εχω ολο αυτο το διαστημα, οταν ρωτουσε, κ τον εβγαζα απεξω διαρκως.
Χθες του ειπα οτι ναι μεν δεν ξερω τι εχω
αλλα θελω να κατσω να κλαιω τη μοιρα μου
χωρις να προσπαθει να με βοηθησει με το να βγω εξω κτλ.
Τελικα περασαμε ενα βραδυ μαζι κ χωρια,
φαγαμε τις ιδιες βλακειες,
μοιραστηκαμε το ιδιο κρεβατι ενω δε χωρουσε ουτε τον ενα μας απο θεμα διαθεσης,
περασαμε ωρες μαζι ενω κανεις δεν ηθελε τον αλλο τουλαχιστο επιφανειακα,
μιλησαμε πολυ ενω λογια δεν βγηκαν αποτο στομα...
Τελικα τοσο καιρο συζηταμε κ μιλαμε κ για να βγω απο το τελμα επρεπε να μεινω μονη μαζι του χωρις να μιλαμε.
Μεχρι χθες νομιζα οτι αρκουσε να μεινω μονη οπως παλια κ να σκεφτω.
Ομως ωτρα δεν αρκει αυτο, τωρα ειμαστε 2.
Πρεπει κ στην πικρα μας κ στον καυμο μας κ στη στεναχωρια μας να υπολογιζουμε τους ανθρωπους της ζωης μας μεσα.
Τοτε νιωθουν οντως κομματια της κ μας βοηθουν σε ο,τι κι αν αποφασισουμε.
Σημερα ξημερωσε μια ομορφη μερα,
κ τελικα ξερεις τι καταλαβα?
το δυσκολο δεν ειναι να φερουμε καλες μερες για εμας,
αυτο το κανουμε ενστικτωδως επι χρονια ακομα κ οταν ολα πηγαινουν στραβα.
Το δυσκολο ειναι να μαθουμε να ζουμε κυριολεκτικα τις στιγμες μας με τους ανθρωπους μας,
κ ναι κ η αλλαγη πανας ειναι μια στιγμη,
κ το πονηρο χαμογελο του παιδιου οταν θα κανει ζημια
κ ολα οφειλουμε να δινουμε την ευκαιρια κ την προτροπη στον αλλο να τα μοιραστει μαζι μας κ να ειναι εκει.
Πολλες φορες εμεις οι ιδιες τους βγαζουμε απεξω,
στο χερι μα ςειναι να τους χωσουμε μεσα,
παντου
(επ πονηρα μυαλα οι αλλες τι σκεφτηκατε!)