HMEΡΟΛΟΓΙΟ ΒΟΥΛΙΜΙΚΩΝ-ΥΠΕΡΦΑΓΙΚΩΝ

[POZ]

α, επίσης εγώ τρελαίνομαι για σολομό, αλλά ΠΑΝΤΑ αφού τον φάω θέλω σαν τρελή γλυκό-ά.Όπότε τον φοβάμαι λίγο τώρα τελευταία.

[alexandrita]

ροζ και εγω τρελαινομαι για σολωμο και το εχω παρατηρησει κι εγω αυτο που λες για τα γλυκο μετα!!!!!!!
ασε που μου πεφτει και πολυυυυυυυ βαρυς,τον χωνευω για ωρες ατελειωτες

[dolphin_ed]

Εγώ έψησα χθες μια φέτα σολωμό. Έφαγα τη μισή χθες και την άλλη μισή σήμερα οπότε δε μου έπεσε βαρύς. όσο για το γλυκό που λέτε ότι θέλετε να τρώτε μετά από π.χ. το σολωμό κι εγώ το παθαίνω μετά από κάποια γεύματα. Πίνω λίγη coca cola light ή μασάω καμιά τσίχλα και ξεγελιέμαι.
Τα Ladose μου τα χορήγησε ο ψυχίατρος μου μετά από δική μου παράκληση. Επειδή ένιωθα ότι είχα πια φτάσει στα όριά μου. Εκείνος βασικά με παρότρυνε να το προσπαθήσουμε λίγο ακόμα με ψυχοθεραπεία.
Τα Ladose, από ότι μου εξήγησε ο γιατρός βοηθούν στην επαναπρόσληψη σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Η σεροτονίνη μας κάνει να νιώθουμε ευεξία και συνδέεται άμεσα με μια άλλη ορμόνη την τρυπτοφάνη την οποία τη βρίσκουμε στις μπανάνες, στη γαλοπούλα, στους ξηρούς καρπούς κτλ. Με τον ύπνο σχετίζεται η μελατονίνη, όχι η σεροτονίνη νομίζω.
Παλιότερα είχα πάρει και μελατονίνη διότι γενικά εδώ και καιρό έχω πρόβλημα με τον ύπνο. Δε με βοήθησε κι ιδιαίτερα. Ίσως γιατί την πήρα για σύντομο χρονικό διάστημα.
Σε 3 μέρες που θα κλείσω μήνα από την έναρξη της αγωγής με Ladose θα σας γράψω αν παρατηρώ καμιά αλλαγή στη διάθεσή μου.
Πάντως κι ο ψυχίατρος είπε ότι τα φάρμακα από μόνα τους δεν κάνουν θαύματα. Χρειάζεται κι η δική μας προσπάθεια και κυρίως η σωστή και πλήρης διατροφή.
Εγώ βέβαια έχω κολλήσει πάλι και κάνω δίαιτα, όχι τίποτα πολύ στερητικό αλλά πάντως καμία σχέση με πλήρη διατροφή. Αν ξαναφάω τα μούτρα μου δε θα μου φταίνε τα Ladose, ούτε ο γιατρός...Το ξερό μου το κεφάλι θα φταίει...

[koralaki]

Originally posted by alexandrita
ροζ και εγω τρελαινομαι για σολωμο και το εχω παρατηρησει κι εγω αυτο που λες για τα γλυκο μετα!!!!!!!
ασε που μου πεφτει και πολυυυυυυυ βαρυς,τον χωνευω για ωρες ατελειωτες

ρε παιδια γιαυτο χθες πουχα σολωμο κ εφαγα μεσημερι-βραδυ
ενιωθα σα να εχω φαει γουρουνοπουλο?
κ νομιζα ηταν τα κολοκυθακια (που ομολογουμενως τα ξεσκισα)
α κ το βραδυ ηθελα γλυκο!!!!!!!!!!!!!

(κ το εφαγα βεβαια)

[POZ]

ακόμα ένα βουλιμικό σήμερα. με εμετό.3 αυτό τον μήνα. είμαι τελείως άχρηστη.δεν θέλω να ασκέφτομαι , απλά δεν θέλω να σκέφτομαι..

[alexandrita]

Οκ,ο,τι εγινε έγινε.... θέλεις να το πιάσουμε από την αρχή?περιέγραψέ μας τη μέρα σου...

[POZ]

η μέρα μου...όλα καλά(ανούσια), μετά πήγα σε μια φίλη, ήπια 2 βότκες με το μπλα μπλα και μετα έφαγα ...ούτε θυμάμαι τι έφαγα.δεν μπόρεσα να τα βγάλω ούτε στο ελάχιστο.αισθάνομαι χάλια, όχι για τις επιπτώσεις στην υγεία μου, αλλά γιατί δεν αντέχω να γυρίσω στα παλιά...δεν αντέχω..και αύριο , δεν είναι μια νέα μέρα, γιατί εγώ δν θέλω να είναι, γιατί η ζωή μου πλέον έχει γίνει μια αγγαρεία, αυτή είναι η αλήθεια κ όλα τα υπόλοιπα απλά οι επιτπώσεις..κουράστηκα να μου λέω ψέμματα ρε Αλεξανδρίτα..

[alexandrita]

τι σου λειπει ρε αγάπη?
ο έρωτας?μια σχέση?κάποιος συγκεκριμένος άνθρωπος?αυτοπεποίθηση?

[POZ]

η έμπνευση μου λείπει...κάτι που θα με κάνει να ξυπνάω κ να ανυπομονώ να ζήσω τη μέρα, να μπορέσω να ξανα ονειρευτώ, να φύγει το μυαλό μου ,να δημιουργήσω, να πάψω να ζω με υποκατάστατα.Γιατί υποκατάστατα είναι ας μην δουλευόμαστε.Μου λείπει ο ενθουσιασμός...έχω να ξεσπάσω σε γέλια ..δεν θυμάμαι απο πότε.Και είμαι πολύ εύθυμος χαρακτήρας, αλλά παράλληλα πάρα πολύ ευαίσθητη κ ευάλωτη.Σκέφτομαι αυτό που είπε η φίλη μου οτι είμαι ψυχάκι.Μάλλον έχει δίκιο.Δεν μπόρεσα να αντιμετωπίσω τη ζωή και κρύβομαι πίσω απο το φαγητό κ το ποτό και "ουρλιάζω" μέσα απο ένα φόρουμ.Αυτή είναι η κατάντια μου.Δεν ττα λέω για να προκαλέσω οίκτο.Σε εσάς όμως μπορώ να πω την αλήθεια.

[dolphin_ed]

Ξεκίνα πρώτα από το να αλλάξεις ό,τι σε ενοχλεί, ότι δε σε γεμίζει.
Αύριο, όπως και κάθε μέρα, είναι μια νέα μέρα μάχης για όλους και για΄σένα.
Εγώ 1-28/8 ξεσκίστηκα στα βουλιμικά με ή χωρίς εμετό. Κάποια στιγμή είπα ΄΄φτάνει, ως εδώ!΄΄ Κι εσύ θα το πάρεις απόφαση και θα το σταματήσεις.

[alexandrita]

Φυσικό είναι να σου λείπουν αυτά που περιγράφεις Ροζάκι!!!στις περισσότερες από εμάς αυτό συμβαίνει.και είναι λογικό,αφού με το που ξυπνάμε σκεφτόμαστε τι θα φάμε,τι δεν θα φάμε,πόσους εμετούς θα κάνουμε,αν θα κάνουμε.Δεν ειμασταν ομως ετσι.καποτε αντιμετωπιζαμε τη ζωη,ειχαμε στοχους και ονειρα.και εισαι πολυ νεα ακομα,μην απογοητευεσαι... ειναι ΟΛΑ στο χερι σου.

[loustam]

Εγώ ακόμα κλαίω την περσινή χρονιά που την άφησα να περάσει χωρίς να έχω στόχους, προσανατολισμό, ενδιαφέροντα, ... μόνο φαγητό και ανεξέλεγκτους εμετούς. Η αρχή έγινε με την πρώτη επίσκεψη σε ψυχολόγο. Πήρα λίγο τα πάνω μου. Τρεις επισκέψεις ήταν συνολικά, αλλά ένιωσα ότι έκανα κάτι για τον εαυτό μου... Μετά έβαλα στο πρόγραμμά μου την yoga. Με έκανε να αποκτήσω και πάλι επαφή με το σώμα μου και τις ανάγκες μου. Ξαφνικά μου ήταν πιο εύκολο να πάρω φίλους μου τηλέφωνο και να πάω για καφέ / ποτό, έγινα πάλι κοινωνική. Κοινώς βγήκα από το καβούκι μου και επέτρεψα πάλι στους ανθρώπους "μου" να μπουν και πάλι στην ζωή μου. Και όσο επέτρεπα στην ζωή μου την είσοδο ανθρώπων και δραστηριοτήτων, τόσο μειώνονταν τα βουλιμικά. Νομίζω ότι ήταν επιλογή μου να κλειστώ στο καβούκι μου με μοναδική παρέα το φαγητό, και όταν άνοιξα την πόρτα και σε άλλα πράγματα, περιορίστηκε ο χώρος που είχε καταλάβει η βουλιμία.

[dwra_ed]

Συμφωνω loustam.
Το φαρμακο στην περιπτωση μας ειναι να γεμισουμε τη μερα μας.

[alexandrita]

Originally posted by loustam
Εγώ ακόμα κλαίω την περσινή χρονιά που την άφησα να περάσει χωρίς να έχω στόχους, προσανατολισμό, ενδιαφέροντα, ... μόνο φαγητό και ανεξέλεγκτους εμετούς. Η αρχή έγινε με την πρώτη επίσκεψη σε ψυχολόγο. Πήρα λίγο τα πάνω μου. Τρεις επισκέψεις ήταν συνολικά, αλλά ένιωσα ότι έκανα κάτι για τον εαυτό μου... Μετά έβαλα στο πρόγραμμά μου την yoga. Με έκανε να αποκτήσω και πάλι επαφή με το σώμα μου και τις ανάγκες μου. Ξαφνικά μου ήταν πιο εύκολο να πάρω φίλους μου τηλέφωνο και να πάω για καφέ / ποτό, έγινα πάλι κοινωνική. Κοινώς βγήκα από το καβούκι μου και επέτρεψα πάλι στους ανθρώπους "μου" να μπουν και πάλι στην ζωή μου. Και όσο επέτρεπα στην ζωή μου την είσοδο ανθρώπων και δραστηριοτήτων, τόσο μειώνονταν τα βουλιμικά. Νομίζω ότι ήταν επιλογή μου να κλειστώ στο καβούκι μου με μοναδική παρέα το φαγητό, και όταν άνοιξα την πόρτα και σε άλλα πράγματα, περιορίστηκε ο χώρος που είχε καταλάβει η βουλιμία.

ποσο δικιο εχεις!και για μενα ηταν ενας εφιαλτικος χειμωνας!!μπραβο loustam!!!το οτι βγηκες απο το καβουκι σου ειναι το πρωτο βημα.εγω ακομα δυστυχως ειμαι αποκομενη

[POZ]

δεν μπορώ να προσπαθήσω πια ρε κορίτσια.δεν έχω κουράγιο.δεν με παρηγορεί το ότι είναι στο χέρι μου..μάλλον με αγχώνει.δεν τα κατάφερα.τουλάχιστον τώρα μετα απο 6 κομμάτια πίτσα κ 12 τυροπιτάκια κ φυστίκια κ 4 κομμάτια τούρτα κ ποτά δν έχω κουράγιο να τα βγάλω..κάτι είναι κ αυτό.ίσως.γιατί αύριο θα χτυπιέμαι σαν τρελή ότι πάχυνα.κουράστηκα απο αυτό το "παιχνίδι".γιατί όσο κ αν κοινωνικοποιήθηκα νιώθω άδεια. ίσως θέλω νέους ανθρώπους δν ξέρω.ίσως πρέπει να τα αλλάξω όλα.ίσως πρέπει να δώσω μια γερή κουτουλιά στον τοίχο να συνέλθω...πλεον ντρέπομαι.για εμένα.δν στεναχωριέμαι ούτε με νοιάζομαι, απλά ντρέπομαι.