Τελικά είμαι βουλιμική....

[Cherie]

Καλημέρα σας...
Μετά από 4 σχεδόν χρόνια συνεχών αυξομειώσεων βάρους κατάλαβα ότι τελικά είμαι βουλιμική...Ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει βέβαια.Τα ρίχνω όλα στον κακό μεταβολισμό..Αλλά πόσο κακός μπορεί να είναι επιτέλους??Από το δημοτικό ήμουν ένα γεμάτο παιδάκι,όχι παχύσαρκο,αλλά με περιττά κιλά.Στο γυμνάσιο κατάφερα να αδυνατίσω και να νιώθω επιτέλους την αποδοχή από τους άλλους...Στην τρίτη λυκείου άρχισα να τρώω χωρίς να ελέγχω τον εαυτό μου με αποτέλεσμα να πάρω 13 κιλά χωρίς να το καταλάβω...Και από τότε άρχισαν οι αυξομειώσεις....Ένα μήνα ήμουν καλά,ένα μήνα χάλια...Όλα εξαρτώνταν από τον αριθμό της ζυγαριάς...Η ψυχολογία μου(και η κοινωνική μου ζωή) είναι άρρικτα συνδεδεμένη με αυτό...Ξέρω ότι είναι μία βλακεία,αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω...Και το χειρότερο(ή καλύτερο,δεν έχω αποφασίσει ακόμα) είναι ότι κανείς γύρω μου δεν έχει καταλάβει τι μου συμβαίνει...Όλοι με θεωρούν μία σαν κοπέλα,που έχει απλά ένα κόλλημα με το βάρος της...Που να ήξεραν οτι λίγες μέρες πριν ήμουν χαρούμενη γιατί η ζυγαριά έδειχνε 62 κιλα,και όχι γιατί βγήκαμε και διασκεδάσαμε...Και μετά ξέσπασα...Οχι για μια μέρα αλλά για 3 συνεχόμενες...Και βρήκα του κόσμου τις δικαιολογίες για να μη βγω...Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά...Πήρα καθαρτικά,διουρητικά...Εμετ ό δεν έχω κάνει ποτέ μου.Οχι ότι δεν έχω προσπαθήσει,αλλά γιατί δεν τα κατέφερα ποτέ.Και αυτός ήταν ο βασικότερος λόγος που με απέτρεπε από το να σκεφτώ ότι είμαι βουλιμική...Σήμερα νιώθω απαίσια,σιχαίνομαι τον εαυτό μου,είμαι τοσο φουσκωμένη,σαν να με τσίμπησαν μέλισσες σε όλο το σώμα...Η ζυγαριά έδειξε 68(!!),μέσα σε 5 μερες...Έχω βαρεθεί τον εαυτό μου,συμπεριφέρομαι σαν μωρό...ξέρω τι πρέπει να κάνω αλλά πάντα χάνομαι στη διαδρομή...Δεν πεινάω αλλά τρώω.Τρώω γιατί νομίζω ότι έτσι θα γίνω χαρούμενη...θα λυθούν όλα μου τα προβλήματα...Και λύνονται!για 10 λεπτά...όσπου να βάλω στο στόμα μου και το τελευταίο κομμάτι σοκολάτας...και μετά πάλι τα ίδια..αλλά θυμάμαι ότι στο ντουλάπι έχω κρυμμένα κάτι μπισκότα,τα οποία σε άλλη περίπτωση δεν θα ακουμπούσα,γιατί δεν μου αρέσουν...Αλλά τώρα δεν υπάρχει κάτι άλλο,γι'αυτο και τα τρώω...απλά για να φάω..και μετά το τελευταίο μου γεύμα..2 καθαρτικά...ελπίζοντας ότι η ζυγαριά δεν θα κουνηθεί...αλλά πλέον ούτε αυτά κάνουν δουλειά...Είμαι απελπισμένη...πρέπει να βγω από αυτό το φαύλο κύκλο..ΠΡΕΠΕΙ...Ψάχνοντας για άλλη μία φορά στο ίντερνετ βρήκα εσάς...και αμέσως ένιωσα ότι επιτέλους βρήκα κάποιους ανθρώπους που θα με καταλάβουν..που θα μπορέσω να πω αυτά που νιώθω,χωρίς να με κατακρίνουν...νιώθω ότι πλέον έχω περισσότερη δύναμη..ότι θα τα καταφέρω...ΜΑΚΑΡΙ να τα καταφέρω,όπως πολλοί από εσάς!Είναι κάτι δύσκολο,κι αύτο το ξέρω καλά..αλλά είμαι αισιόδοξη και θα τα καταφέρω!Καλώς σας βρήκα λοιπόν και συγνώμη αν σας κούρασα...

[bouliana]

καλή δύναμη.καλή αρχή.! ενημερώσου όσο γίνεται γύρω από το πρόβλημά σου.η γνώση θα σε δώσει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση να το νικήσεις.

[Cherie]

Originally posted by bouliana
καλή δύναμη.καλή αρχή.! ενημερώσου όσο γίνεται γύρω από το πρόβλημά σου.η γνώση θα σε δώσει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση να το νικήσεις.

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ!Ήδη έχω πάρει αρκετή δύναμη με όσα έχω διαβάσει.Προσπαθώ να μπαίνω εδώ όποτε νιώθω ότι χάνω τη δύναμή μου,και μέχρι στιγμής λειτουργεί!Σήμερα είχα μία πολύ υγιεινή διατροφή,χωρίς ξεσπάσματα,και χαίρομαι τόσο γι'αυτό!!Πραγματικά παίρνω πολύ δύναμη από εδώ...Σας ευχαριστώ όλους,κι ελπίζω στην πορεία να σας μάθω και πιο προσωπικά.
Φιλιά!

[Cherie]

ʼλλος 1,5 χρόνος πέρασε κι εγώ είμαι πάλι εδώ να προσπαθώ να παλέψω με το ίδιο τέρας...Όσο σκέφτομαι πόσα χρόνια έχω σπαταλήσει από τη ζωή μου με το να ασχολούμαι με το βάρος μου, τόσο πιο αδύναμη νιώθω..Για ένα διάστημα πίστευα πως το είχα ξεπεράσει, αλλά στην πραγματικότητα δεν συνέβη ποτέ αυτό.Έχω κάνει κάποια βήματα, έχει μειωθεί ο αριθμός των υπερφαγικών επεισοδίων, καθώς και οι ποσότητες της τροφής που καταναλώνω κατά τη διάρκειά τους, αποφεύγω όσο μπορώ τις καθαρτικές μεθόδους που πάντα τα ακολουθούσαν, αλλά και πάλι βρίσκομαι στον ίδιο φαύλο κύκλο που τόσα χρόνια με εμποδίζει να ζήσω όπως εγώ θέλω και όχι όπως αυτός ορίζει...Συνέχεια λέω πως πρέπει να ακολουθώ μια σωστή διατροφή, και πως είναι λογικό κάποια στιγμή να παρεκλίνω και να τη χαλάσω, όμως όταν συμβαίνει αυτό, αντί να συνεχίσω κανονικά την επόμενη μέρα, βάζω ένα τεράστιο Χ σε ότι είχα μέχρι τότε καταφέρει και βρίσκομαι και πάλι στον πάτο. Πλέον κάθε φορά που ξεκινάω μια καλή προσπάθεια, ξέρω πως μετά από λίγο θα καταλήξω στα ίδια χάλια...Αλλά δεν μπορώ ούτε να παραιτηθώ από αυτό!Δεν αντέχω το σώμα μου μετά από τα υπερφαγικά επεισόδια, χάνω τον εαυτό μου, την προσωπικότητά μου. Απομακρύνομαι από όλους, με μισώ, με σιχαίνομαι. Πλέον δεν ζω μόνη, και αυτό είναι κάτι που με περιορίζει αρκετά στο θέμα των υπερφαγικών σε σχέση με το παρελθόν. Όμως και πάλι αυτό δεν αρκεί για να σταματήσουν εντελώς. Έχω σχέση με έναν υπέροχο άνθρωπο, που ποτέ δεν μου είπε ούτε λέξη για το βάρος ή την εικόνα του σώματός μου. Το αντίθετο θα έλεγα!Κάθε φορά που παραπονιέμαι για το βάρος μου ή αποφεύγω να φάω ό,τι καλό μου έχει φέρει για να με ευχαριστήσει κατά τη δική του σκέψη, μου λέει πως μόνο εγώ βλέπω ότι έχω πρόβλημα αλλά πως ακόμα και 50 κιλά να έβαζα πάλι το ίδιο θα σήμαινα γι'αυτόν. Ξέρω πως υπερβάλει αλλά με τον δικό του τρόπο μου δείχνει πάντα ότι όσα λέει πραγματικά τα πιστεύει. Έλα όμως που δε γνωρίζει το πραγματικό μου πρόβλημα..
Σήμερα νιώθω και πάλι χάλια μετά από ένα υπερφαγικό επεισόδιο που προηγήθηκε εχθές. Δεν έχω όρεξη για τίποτα και για άλλη μια φορά πιστεύω πως δεν θα τα καταφέρω ποτέ...

[blueberryyyy]

ποσο μ θυμιζουν τν εαυτο μου αυτα που λεσ..εγω απλα κανω εμετουσ οχι καθαρτικα..κ γω ειμαι σ σχεση κ τ ιδια ακριβως..θελω πραγματικα κ γω ν το σταματησω κ προσπαθω ν βρω τη ριζα τ πως ξεκινησε..εσυ εχεισ βρει τ πρεαγματικο αιτιο των βουλιμικων σου κρισεων?

[Cherie]

Γειά σου Blueberry, καλώς ήρθες στη παρέα μας! Σχετικά με την αιτία των βουλιμικών...δεν ξέρω τι να σου απαντήσω...Ναι πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να ξεσπάει στο φαγητό γιατί κάτι άλλο με απασχολεί και με αγχώνει αρκετά, και καταλήγω στο βουλιμικό γιατί έτσι τα ξεχνάω όλα για λίγο...Από τη άλλη υπάρχουν μέρες που είμαι καλά σε όλα (ή μάλλον έτσι πιστεύω) και πάλι ξεσπάω εκεί γιατί δεν έχω κάτι να κάνω...Πίστευα πως αν έβρισκα κάτι να ασχοληθώ, καθότι αυτό το διάστημα περνάω σχεδόν όλο το 24ωρο στο σπίτι, θα ξεχνιόμουν και το θέμα της βουλιμίας θα χανόταν σιγά σιγά...Από την άλλη, όταν σκέφτομαι περιπτώσεις του παρελθόντος που όντως ήμουν πολύ απασχολημένη,έπιανα συχνά τον εαυτό μου να λέει άντε να τελειώνω με αυτό και μετά θα κάνω ένα τεράστιο γεύμα δώρο στον εαυτό μου...Οπότε στην ερώτησή σου αν έχω βρει τι με τραβάει στα βουλιμικά, δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα ούτε ναι ούτε όχι...Ξέρω εκ των προτέρων ότι μετά το βουλιμικό θα νιώθω απαίσια, δεν θα έχω διάθεση για τίποτα, αλλά αυτό δυστυχώς δεν είναι αρκετό τις περισσότερες φορές για να με αποτρέψει...Αλλά ακόμα και αν με αποτρέψει, μετά από λίγες μέρες η σκέψη επιστρέφει, και πάλι τα κάνω όλα χάλια..Πραγματικά νιώθω πως δεν θα ξεφύγω ποτέ από αυτό..

[click]

τσερακι περναω ασχημη φαση και δε μου ειναι ιδιαιτερα ευκολα να σκεφτω αισιοδοξα και να δωσω κουραγιο. αυτο που μπορω να σου πω ειναι οτι πραγματικα σε καταλαβαινω. το παλευουμε ομως, εδω ειμαστε δεν τα εχουμε παρατησει

[Cherie]

Γλυκιά μου click να ήξερες πόσες φορές ήσουν στο μυαλό μου...!παραιτήθηκα σχεδόν από όλα, έχασα και πάλι επαφές με τον κόσμο...Το παλεύουμε όντως, αλλά εμένα προσωπικά άρχισε και πάλι να με βάζει από κάτω, κι αυτό με χαντακώνει..Φοράω το χαμόγελό μου για να μη στεναχωρώ όσους βρίσκονται δίπλα μου, αλλά δεν είμαι εγώ!Τρέμω στην ιδέα ότι κάτι μπορεί να καταλάβουν...
Δεν χρειάζεται να πεις κάτι, βιώνουμε την ίδια κατάσταση και κρίνοντας από τον εαυτό μου, δεν μπορώ ούτε αυτόν να παρηγορήσω, πόσο μάλλον τους άλλους!Και μόνο το γεγονός ότι έγραψες κάτι για μένα μετράει πολύ..Είσαι από τα άτομα που πραγματικά εκτιμώ, παρόλο που δεν σε γνωρίζω προσωπικά.
Πριν λίγο διάβασα τα δικά σου, βλέπω πως άρχισες και πάλι να σηκώνεσαι, και χαίρομαι πραγματικά γι'αυτό!Εύχομαι να βρεις περισσότερη δύναμη αυτή τη φορά, και να μη χρειαστεί να γυρίσεις ποτέ πίσω..
Φιλιά!

[blueberryyyy]

CHERRY Μ ΓΕΙΑ ΣΟΥ Κ ΠΑΛΙ!Σ ΕΥΧΑΡΙΣΑΤΩ Γ Τ ΚΑΛΟΣΟΡΙΣΜΑ!
ΕΝΝΟΩ ΤΗ ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΑΙΤΙΑ..ΟΧΙ Γ ΚΑΘΕ ΚΡΙΣΗ ΣΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ..ΘΕΩΡΕΙΣ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΑΦΑΙΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΟΥ ΗΛΙΚΙΑ??ΠΟΙΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΣΕ ΩΘΗΣΕ ΣΤΟ Ν ΕΧΕΙΣ ΒΟΥΛΙΜΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΕΝΝΟΩ..ΣΙΓΟΥΡΑ Γ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΑΠ Η ΜΙΑ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ..ΤΟ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΠΧ Σ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ Ν Τ ΠΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ Τ Ν ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΙΤΑ ΜΠΟΡΕΙΝ ΜΗ ΤΟΥ ΣΤΟΙΧΗΣΕΙ Σ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΟΜΩΣ ΘΑ Τ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΣΕΙ ΠΟΛΥ..ΑΡΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠ ΤΗ ΜΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ Κ Τ ΠΟΣΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΙΝΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΤ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ..ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙΣ Κ Ν ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΛΗ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑ ΤΗΣ ΑΠΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΙΜΙΑΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ..ΠΟΙΑ ΛΟΓΙΑ ΣΕ ΣΗΜΑΔΕΨΑΝ ΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ..

ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΒΟΥΛΙΜΙΚΗ ΑΛΛΑ Η ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΤΙ ΣΗΜΕΝΕΙ ΑΥΤΟ..ΓΙΑ ΜΕΝΑ Η ΒΟΥΛΙΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Κ ΩΣ ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΕΠΕΙ Ν ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ..ΤΙ ΕΝΝΟΩ Μ ΑΥΤΟ?ΟΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΒΟΥΛΙΜΙΑ..ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΑΠΛΑ ΑΥΤΟ Κ ΟΥΤΕ ΑΡΚΕΙ Ν ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ..ΟΥΤΕ ΘΑ ΤΗΝ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΑΝ ΤΗΝ ΑΓΝΟΕΙΣΕΙΣ ΟΥΤΕ ΟΜΩΣ ΑΝ ΤΗΝ ΥΠΕΡΤΙΜΗΣΕΙΣ..ΠΡΕΠΕΙ Τ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ν ΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ..ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΩ Ν ΚΑΝΩ ΤΩΡΑ..ΘΕΛΩ Ν ΦΤΑΣΩ Σ ΕΝΑ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ ΒΑΡΟΣ Μ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΡΟΠΟ Κ Ν ΔΙΑΤΗΡΗΘΩ ΕΠΙΣΗΣ Μ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΡΟΠΟ..ΕΥΚΟΛΟ Ν Τ ΛΕΣ ΔΥΣΚΟΛΟ Ν Τ ΚΑΝΕΙΣ Θ Μ ΠΕΙΣ..Κ Θ ΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ..ΑΡΑ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Ν ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ Π ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ..

Γ ΜΕΝΑ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΙΑΝΕΙ Ν ΠΕΡΝΑΩ ΧΡΟΝΟ Μ ΑΛΛΟΥΣ..ΑΝ ΓΕΜΙΣΩ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ Μ Μ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Κ ΑΣΧΟΛΙΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ Ν ΕΧΩ ΒΟΥΛΙΜΙΜΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ..Κ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ Θ ΕΙΜΑΙ ΥΠΟ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΑΛΛΩΝ..ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ Ν Τ ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΡΑΒΗΓΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΩ ΑΛΛΑ ΑΦΟΥ ΕΧΩ ΒΟΥΛΙΜΙΑ Π ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΡΕΠΕΙ Ν ΖΩ ΜΙΑ ΖΩΗ Μ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΩΣΤΕ Ν ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΝ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑΣ..ΕΓΩ ΕΤΣΙ Τ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΑΥΤΟ..ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΠΟΤΕ ΞΕΡΩ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΓΙΑ ΑΡΧΗ ΑΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΙ ΚΝΣ ΤΙΣ ΒΟΥΛΙΜΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΒΗΜΑ..

ΔΕΝ ΞΕΡΩ,ΣΚΕΨΟΥ ΑΥΤΑ ΠΟΥ Σ ΠΑ..ΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΣΕ ΩΘΗΣΕ ΣΤΙΣ ΒΟΥΛΙΜΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ Η ΒΟΥΛΙΜΙΑ Κ ΠΟΙΑ ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΕΣΕΝΑ Ν Σ ΚΑΝΕΙ Ν ΤΗΝ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ Η ΑΠΛΑ Ν ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΙΣ!

ΑΥΤΑ!!ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ!!ΕΛΠΙΖΩ Ν ΦΑΝΗΚΑ ΕΣΤΩ Κ ΛΙΓΟ ΧΡΗΣΙΜΗ!!

[Cherie]

Καλημέρα και πάλι Blyeberry!
Ας τα πάρω με τη σειρά λοιπόν...
Σχετικά με τα βαθύτερα αίτια της βουλιμίας, πιστεύω πως περισσότερο με επηρέασε ο περίγυρος, και δεν εννοώ το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά το σχολείο, οι συμμαθητές κλπ..Στο δημοτικό δεν ένιωσα ποτέ το ρατσισμό από τους συμμαθητές μου, ήμασταν όλοι μια πολύ δεμένη παρέα, και το θέμα των κιλών δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα σε αυτό. Στο γυμνάσιο, τα πράγματα άλλαξαν πολύ, καθώς όσο μεγαλώνουμε αρχίζουμε να βλέπουμε τον άλλο όχι εσωτερικά αλλά κυρίως εξωτερικά. Εγώ λοιπόν στο κομμάτι της εμφάνισης υστερούσα αρκετά, κυρίως γιατί η ίδια δεν ένιωθα καλά με τον εαυτό μου, οπότε οτιδήποτε μου φαινόταν περίεργο στη συμπεριφορά των άλλων το φόρτωνα στο πρόβλημα του βάρους μου, και πολλές φορές όντως ίσχυε. Όταν λοιπόν έκανα την πρώτη μου δίαιτα, όλοι άρχισαν να αλλάζουν, κι εγώ άρχισα να θεωρώ πως έτσι έλυσα όλα μου τα προβλήματα. Αυτό λοιπόν πιστεύω είναι και το σημείο όπου ξεκίνησε η διατροφική μου διαταραχή, ανεξάρτητα αν εγώ το αντιλήφθηκα πολύ αργότερα...Όταν έβαζα λίγα κιλά πίστευα πως πάλι θα αλλάξει η συμπεριφορά όλων, και ξεκινούσα και πάλι δίαιτα, πιο αυστηρή και πάει λέγοντας...Ώρες ώρες λέω πως αν δεν ήμουν τόσο συναισθηματικά ευάλωτη, δεν θα μου συνέβαινε ποτέ αυτό..Τους γονείς μου δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να τους κατηγορήσω γι'αυτό, αν και κατά καιρούς το έχω κάνει, λέγοντας πως αν δε με άφηναν να τρώω τόσο δεν θα είχα και αυτά τα προβλήματα...όμως δεν είναι έτσι, γιατί πάντα στο σπίτι το φαγητό ήταν προσεγμένο, με τις σαλάτες και τα φρούτα να μη λείπουν ποτέ, χωρίς πολλά τηγανιτά κλπ. Ιδιαίτερα από τα 12-13 και μετά, μόνο εγώ έφταιξα για το βάρος μου και κανένας από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Θυμάμαι πολλές φορές να αγοράζω γλυκά και τσιπς μετά το σχολείο και να τα τρώω μόνη και κρυφά από όλους...Τότε δε γνώριζα ότι αυτά είναι σημάδια βουλιμίας βέβαια...
Έχω κατανοήσει πλέον απόλυτα πως η βουλιμία είναι καθαρά ψυχολογικό πρόβλημα, και δεν ευθύνεται ο αδύναμος χαρακτήρας μου που δεν μπορώ να του επιβληθώ κατά τη διάρκεια μιας δίαιτας.
Δε νομίζω ότι μπορεί κανείς να αγνοήσει τη βουλιμία.Δεν είναι κάτι τόσο εύκολα ελέγξιμο ώστε να πεις, δεν θα το σκέφτομαι και δεν θα με επηρεάσει..Μακάρι να ήταν έτσι. όσο για την υπερεκτίμηση, η αλήθεια είναι ότι αυτό το διάστημα έτσι γίνεται. Την έχω υπερεκτιμήσει και ως φυσικό επακόλουθο υποτιμώ τον ίδιο μου τον εαυτό..
Φτάνοντας λοιπόν στο τώρα, αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι όπως λες να βρω τρόπους να απαλλαγώ όσο γίνεται από αυτή.Και για μένα το να περνάω αρκετές ώρες με κόσμο είναι κάτι που με αποτρέπει από τα βουλιμικά επεισόδια. Κάποια στιγμή όμως όλο αυτό με κουράζει και νιώθω πως με καταπιέζει, οπότε και πάλι αποζητώ κάποιες ώρες απομόνωσης για να κάνω το επόμενο βουλιμικό...Οπότε μάλλον αυτή η τακτική δεν πετυχαίνει απόλυτα..Γι'αυτόν ακριβώς το λόγο νιώθω πως δεν θα το ξεπεράσω ποτέ, αφού τίποτα μέχρι στιγμής δεν έχει σταθεί αρκετό ώστε να με αποτρέψει από αυτά για ένα μεγάλο τουλάχιστον διάστημα..Όπως και να έχει προσπαθώ να μην τα παρατήσω, αν και αυτή την περίοδο μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο..
Ευχαριστώ που μοιράστηκες τις σκέψεις σου!Πάντα ο διάλογος με άτομα που βιώνουν παρόμοιες με εσένα καταστάσεις μόνο εποικοδομητικός μπορεί να είναι!

[lessing_ed]

Γεια σου.Παρακολουθησε αν θες σημερα το δυαδικτυακο σεμιναριο εχει το θεμα ΓΙΑΤΙ τρωμε νομιζω θα σε βοηθησει.

[Cherie]

Lessing ευχαριστώ πολύ!Ήδη το πρωί μετά από επισήμανση της Eli και δική σου παρακολούθησα τα προηγούμενα. Θα το δω σίγουρα, και πάλι ευχαριστώ;)

[aspris]

Δεν πεινάω αλλά τρώω.. ξεκιναω απλα να τσιμπισω κατι αλλα καταληγω να θυμάμαι ότι στο ντουλάπι έχω κρυμμένα κάτι μπισκότα,τα οποία σε άλλη περίπτωση δεν θα ακουμπούσα,γιατί δεν μου αρέσουν...Αλλά τώρα δεν υπάρχει κάτι άλλο,γι'αυτο και τα τρώω...απλά για να φάω.. νιωθω ακρβως ετσι. εχω ακριβως τις ιδιες σκεψεις! αλλα δεν το κανω για να γινω χαρουμενη δεν εχω καποιο προβλημα και αυτο εινα που με τρελαινει! να μην ξερω το λογο που το κανω! απλα για να απασχολουμαι! αλλα ειναι αρκετα καλος λογος αυτος; δεν αντεχω αλλο! πραγματικα σε νιωθω και δεν περιμενα οτι αυτα που περναω και αυτα που σκεφτομαι τα νιωθουν και αλλοι! απαισιο συναισθημα!

[annak_ed]

οι περισσοτεροι αυτο νιωθουμε :/

[Cherie]

Δεν ήξερα που ακριβώς να γράψω αυτά που θέλω να πω και αποφάσισα να τα γράψω εδώ για να μην ανοίγω καινούρια θέματα που πιθανότατα ήδη υπάρχουν.Ελπίζω στη βοήθειά σας γιατί κοντεύω να τρελαθώ...Εδώ και σχεδόν 2 βδομάδες ακολουθώ μια πολύ σωστή και προσεκτική διατροφή, με μετρημένες θερμίδες(1000-1200) και η ζυγαριά μου έχει σπάσει κυριολεκτικά τα νεύρα...ξεσπάω σε λάθος άτομα και ενώ ξέρω ότι δεν πρέπει το κάνω.Δεν είμαι καλάαααααα!!Αντί να δω έστω μια μικρή κίνηση προς τα κάτω αυτή το αντίθετο...Κάθε μέρα ανεβαίνει και λίγο.Κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μην πέσω σε υπερφαγικό αλλά δεν βλέπω να με σταματάει κάτι έτσι όπως είναι τα πράγματα...Κάνω μια τεράστια προσπάθεια να ξεφύγω αλλά δεν μπορώ...Τόσο πια κατεστραμένος είναι ο οργανισμός μου που με max 1200 θερμίδες αντί έστω να μένω στα ίδια κιλά εγώ βάζω;;Θα μου πείτε να μη ζυγίζομαι, αλλά ρε παιδιά δεν μπορώ...Κάνω υπομονή 12 μέρες, πεινάω και κρατιέμαι, στο σπίτι υπάρχουν χιλιάδες βλακείες κι εγώ αντιστέκομαι αλλά για πόσο θα τα καταφέρω όταν βλέπω ότι οι προσπαθειές μου πάνε χαμένες και η ψυχολογία μου στο πάτο;;Και πόση πια κατακράτηση να μου κάνουν αυτά που τρώω;;όλα τα φτιάχνω εγώ πολύ προσεκτικά..Αδιαθέτησα πριν 5 μέρες, όχι κανονικά, ελάχιστο αίμα και σκούρο, όπως στα τελειώματα, κι αυτό για 2 μέρες..(συγνώμη για την περιγραφή αλλά τι να κάνω... :( ). Να φταίει αυτό?Δεν ξέρω...Πως να μη μου μπει στο μυαλό να μειώσω κι άλλο τι θερμίδες...και φυσικά να οδηγηθώ και πάλι σε υπερφαγικό...;
Αχ πείτε μου κάτι...δεν ξέρω τι να κάνω πλέον...:(

Υ.Γ. Συγνώμη για το μπερδεμένο post, τουλάχιστον ταιριάζει απόλυτα με το μυαλό μου!