το (ψυχολογικό) πρόβλημά μου...

[Danai20]

Αυτό ακριβώς σου έγραφα, ότι η γιόγκα παιρνει αυτό το φούσκωμα και ξεφουσκώνεις

[fuxia]

ααα όπως το διάβασα νόμισα φουσκώνεις σ'ευχαριστώ!

sasa θα τα καταφέρουμε!

[hitman_ed]

το μήνυμα διαγράφηκε από την ομάδα διαχείρισης για παραβίαση των όρων χρήσης.

[fuxia]

πάλι εσύ... να σε παρακαλέσω να μη μου κάνεις μπάχαλο το θέμα μου! ευχαριστώ!!

[granita_ed]

Originally posted by fuxia
πάλι εσύ... να σε παρακαλέσω να μη μου κάνεις μπάχαλο το θέμα μου! ευχαριστώ!!

χαχαχαχαχαχαχα ναι τώρα κάτι του πες!

[xempen]

" Καλή μου δύναμη λοιπόν δεν είναι πολλά τα άτιμα και δε φεύγουν τίποτα...Μάλλον φεύγουν, απλά δε βρίσκω ποτέ τη δυναμη να επιμείνω.........Λες και φοβάμαι να αδυνατίσω....Κρύβω όλους τους φόβους μου κάτω απ'αυτό.... "

κάποτε είχα και εγώ αυτή την νοοτροπία όσο αναφορά το ότι φοβόμουνα να αδυνατίσω για διαφορους λόγους που άποψη μου χαζούς παλιά έλεγα πω αδύνατος θα είμαι πολύ χαλια δεν μου θα μου πάει το ίδιο έλεγε και ο περίγυρος μου , τώρα που έχω χάσει κιλά ο ίδιος περίγυρος μου λέει πω ποσο σου πήγε το αδύνατο , χαζομάρες αν αισθάνεσαι εσύ καλά κανε αυτό που θέλεις . το θέμα είναι να έχεις λίγο υπομονή λίγο επιμονη και προπάντων θετική σκέψη στην κάθε προσπάθεια σου

[murcielago]

Originally posted by fuxia


Είναι πραγματικά κρίμα, βλέπουμε ανθρώπους με πραγματικό πρόβλημα, με 20, 30, 50 κιλά παραπάνω, σχεδόν όσο θέλουμε να πάμε εμείς...έχουν να ξεορτωθούν δηλαδή ένα ολόκληρο άνθρωπο από πάνω τους και δεν είναι λίγες οι ιστορίες επιτυχίας... ενω εγώ και συ με σχετικά μικρό πρόβλημα... αφήνουμε το ψυχολογικό κομμάτι να μας κάνει τόσο μίζερους...

Νομίζω εφυσηχαστήκαμε κάτω από αυτή τη μάσκα, άκουσα μια κοπέλα πρώην παχύσαρκη να λέει πως φοβόταν να χάσει κιλά, γτ πάντα έριχνε το φταίξιμο στα κιλά για ότι την στενοχωρούσε, πχ: γιαυτό δεν έχω κοινωνική ζωή/φίλους, γιαυτό δεν έχω φλερτ, γιαυτό ο/η τάδε δεν τα πάει καλά μαζί μου/δε με συμπαθεί κλπ. Ίσως φοβόμαστε πως χάνοντας τα κιλά, προβληματα όπως αυτά δε θα πάψουν να υπάρχουν και θα ανακαλύψουμε ότι τελικά φταίει ο εαυτός μας και όχι το σώμα μας. Γεγονός που θέλει ακόμα περισσότερη δουλειά.

Πλέον άρχισε να δουλεύει αυτό σε μένα: ωραία, πες ότι χιμηξα γι άλλη μια φορά σε όλα αυτά τα γλυκοψωμοτουρτομακαρονοει δή, να τα απολαύσω. Για πόση ώρα? μισή? και μετά? αξίζει εκείνη η μισή ώρα να με κάνει να αναβάλω για άλλη μια βδομάδα την παραλία επδ νιώθω βόδι? αξίζει να νιώσω εκείνη τη φρικτή δυσφορία για ώρες?

Μπράβο βρε κορίτσια, μας κάνατε την καρδιά περιβόλι!
Κατά τ' άλλα σωστά τα λες!

[sasa14]

murcielago πολλές φορές εδώ μέσα σκέφτηκα το εξής:

εγώ αντί για 5-10 κιλα που πήρα γιατί δεν πήρα 40-50 ????
ακούς ιστορίες εδώ που μέσα σε 2χρόνια λατομα που δεν είχαν πρόβλημα ποτέ με τα κιλά τους έχουν βάλει τέτοιου ύψους νούμερα κιλών!!!

αν σου πω το τι έτρωγα γιαυτά τα 5 κιλά που κάποτε ήταν 8-10 δεν θα το φαντάζεσαι ....

το σκέφτηκα πολλές φορές και δεν νομίζω οτι κάποιος που πήρε 40 κιλά με εμένα έτρωγε ακόμη περισσότερα η σε σχνότερη διάρκεια
κατέληξα σε κάτι ....
δεν ξέρω αν είναι σωστό αυτό αλλά εγώ έτσι το φιλοσόφισα...
νομίζω το μόνο που κάνει την διαφορά εκλτός απο ψυχολογικούς και γεννετικούς λόγους
είναι ο χρονος αφυπνισης απο τον λίθαργο και την ευχαριστηση που προσφέρει το φαγητό!!!!
άλλος αφυπνίζεται στα 5 άλλος στα 10 μετά έρχεται η συνήθεια που προσθέτει άλλα 10 μετά η καθιστική ζωή .....κ.τ.λ

αυτό νομίζω ...

και αυτό το γράφω για να σου πω ότι όλοι όσοι είμαστε εδώ είτε με 5κιλά παραπάνω είτε με 50κιλά το πρόβλημα μας ειναι κοινό !!!

δεν μπορούμε να απαλλαγούμε απο την ευχαρίστηση που βρήκαμε και η οποία ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙ στο φαγητό γιαυτό και βλέπουμε φούρνο και πέφτουν τα σάλια μας!!!

και κάτι που πιστεύω και στην καθημερινότητα μου λίγο σοκινγκ οπότε οι πιο καλτ ας κλείσουν τα μάτια τους

ένας εμφανισιακά όμορφος άντρας / γυναίκα στο σεξ εύκολα μπορεί να σε απογοητεύση και να μην θες να
τον ξαναδείς ....ένα ωραίο όμως φαγητό ΠΟΤΕ!!!

[murcielago]

Ναι βρε Σασούλα, ξέρω, η συναισθηματική υπερφαγία είναι σε μεγάλο ποσοστό παχύσαρκων και υπέρβαρων η υποκείμενη νόσος. Το φαγητό αντί να είναι μέσο κάλυψης διατροφικών αναγκών και απόλαυση με μέτρο καλείται να καλύψει κενά προσωπικότητας, σχέσεων, συναισθημάτων, αίσθησης ασφάλειας και άααααλλα πολλά... Έχεις διαβάσει μήπως το "Παρασκευάς ή η πρωτόγονη ζωή" του Μισέλ Τουρνιέ; Εκεί ο ναυαγός, σε μια περίοδο απογοήτευσης πάει και χώνεται σε μια σπηλιά, η είσοδος της οποίας μόλις τον χωράει και αφήνει ό,τι είχε καταφέρει έξω από τη σπηλιά να ρημάξει. Πρόκειται για την ανάγκη μας να σταματήσουμε κάποιες φορές τον αδιάκοπο αγώνα που είναι η ζωή και να ξαναγυρίσουμε στη μήτρα της μητέρας μας. Επειδή δεν υπάρχει μια σπηλιά για όλους, ξαναγυρίζουμε στην αίσθηση ασφάλειας που μας παρείχε ο θηλασμός και τρώμε μακαρίως ξεχνώντας για λίγο τον έξω κόσμο και τα προβλήματά του. Δεν είμαι ψυχίατρος ούτε ψυχολόγος οπότε δεν μπορώ να στηρίξω τον αφορισμό που υποπτεύμαι, ότι δηλαδή πολλοί παχύσαρκοι είναι τρόπον τινά καθηλωμένοι στο στοματικό στάδιο της ψυχοσεξουαλικής τους ανάπτυξης!
Πέρα απ' αυτά όμως έχεις δίκιο και στο ότι είναι σημαντικό κάποια στιγμή να αφυπνιζόμαστε από την ονειρική κατάσταση μιας ζωής όπου οι πράξεις μας -εν προκειμένω το φαγητό- δεν έχουν συνέπειες -εν προκειμένω την αύξηση βάρους- και να ξαναπαίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας ανακαλύπτοντας και άλλες απολαύσεις...

[murcielago]

Εδώ βρήκα και μερικά ακόμα σχετικά... --> http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=1084

[sasa14]

συμφωνώ μαζλι σου 100%!!!!

η παχυσαρκία η βουλιμία η συνεχής σκέψη για το τι θα φάω πιο απαγορευμένο είναι νόσος, όπως είναι τα ναρκωτικά και ο αλκοολισμός ..
κανένας δεν σου το επέβαλε, κανένας δεν σου έδωσε μια αρρώστια....αλλά είναι ένας
εθισμος, παραβλέπεις την σωματική σου ακεραιότητα την ψυχική σου υγία και ζεις σε μια πλάνη !!1
"φτιάχνεσαι" με το φαγητό και ακόμη περισσότερο με τις ποσότητες
είναι "ελεύθερο ναρκωτικό"¨και εύκολα προσβάσιμο, σε κάθε γωνία θα έλεγα...

μπορείς να το κυκλοφορείς και να πέρνεις την δόση σου μπροστά σε όλους!!!
μετά απο λίγο πέρνοντας την δόση σου...μπροστά σε όλους οι περισσότεροι σκέφτονται το ίδιο
"μα καλά δεν βλέπει πως είναι / πως έγινε ...??"

αλλά όμως είμαι σίγουρη οτι γίνεται να βγείς απο όλο αυτό ....
γιατί ΟΛΟΙ το έχουμε κάνει κατα περιόδους...'έστω και πολύ σιγά!!

[granita_ed]

fuxia αυτο που εγραψες ειναι αυτο που με εχει βοηθησει στην απωλειά μου!δλδ λεω παντα οκ να φαω το παγωτό θα ευχαριστηθώ για δεκα λεπτακια αλλα αν δε το φάω αυριο θα μαι ολη μερα χαρούμενη.το κανω πολύ συχνά και σχεδόν παντα "πιάνει".ισως ειναι βλακεια αλλα ο καθένας οπως τη βρίσκει!

[sasa14]

καθόλου βλακεία ...ίσα ίσα που όλοι κάπως έτσι θα έπρεπε να σκεφτόμαστε ...
εγώ μόλις έφαγα 1μικρή μελιτζάνα και 1 μεγάλη ντομάτα απο γεμιστά
χωρίς ψωμιά και τυριά
κια νοιώθω μια χαρά ...
δεν πεινάω αν και μου έκατσαν ίγο βαριά λόγο λαδιού!!!

αλλά δεν νοιώθω τύψεις ..γιατί έφαγα κανονικά
αν μπορούσαμε να το πετύχουμε αυτό κάθε μερα
θα είμασταν τρις-ευτυχισμένοι!!

[fuxia]

παιδιά έχετε σε όλα απόλυτο δίκαιο. Ό,τι πρόβλημα κι αν 'πολεμά' κανείς με τις διατροφικές διαταραχές πάντως, ένα είναι το κοινό: αν δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας γενικότερα δε θα πάψουμε να αυτοκαταστρεφόμαστε, όσες φορές κι αν αδυνατίσουμε.

[fuxia]

5η μέρα χωρίς την παραμικρή παρασπονδία και μείον 2.3 κιλά! φυσικά 1 είναι σίγουρα υγρά αλλά ότι θέλει ας είναι