My body and me!

[sabe]

Vallia,για αρχή να σου πω πως θεωρώ πολύ θετικό το γεγονός πως μπαίνεις σε διαδικασίες να θέτεις ερωτήματα και να σκέφτεσαι πάνω στο τι αντιμετωπίζεις και γιατί.

Σηματοδοτεί κάποια αλλαγή αυτό imho.Μάλλον για πρώτη φορά καταγράφεις,παρατηρείς και εμβαθύνεις πάνω σε θέματα που έχουν να κάνουν με την εικόνα σου,με τις επιλογές σου,με τη θηλυκότητά σου,με ό,τι προσλαμβάνεις και από την κοινωνία επίσης και αφορά την παχυσαρκία.

Οι παρατηρήσεις μου έχουν να κάνουν με τα εξής.Περιγράφοντας έναν παχύσαρκο έγραψες για έναν άνθρωπο που καταβροχθίζει ένα hamburger.Kαι αυτή είναι μία στερεότυπη εικόνα που έχουμε δει να παρουσιάζουν τα media για το παχύσαρκο άτομο.Αναρωτήσου εάν σε έχουν τελικά επηρεάσει τα media,με τρόπους που απλά δεν σου έχουν γίνει αντιληπτοί.Δεν είναι όλες οι διαδικασίες της εντύπωσης των στερεότυπων συνειδητές,κάποιες εικόνες που έχουν σχέση με προκατάληψη,έρχονται αυτόματα,δίχως λογική επεξεργασία.

Κάτι άλλο.Έχεις σκεφτεί πως η εκδήλωση ενδιαφέροντος από το μητρικό σου πρότυπο εστιαζόταν στο φαγητό,άρα μπορεί να έχεις συνδέσει τη φροντίδα,το ενδιαφέρον,τη λεκτική στοργή με το φαγητό;Nα έχει γίνει ένα σύμβολο μέσα σου,δεμένο με την εκδήλωση εκείνη του μητρικού ενδιαφέροντος;

Eπίσης,η σχέση της μητέρας σου με τη θηλυκότητα,ποια ήταν;Tη δική της εννοώ.Βλέπεις να υπάρχουν κοινά στοιχεία μεταξύ σας στο θέμα της αποδοχής της θηλυκότητας;Ένα ενδεικτικό στοιχείο για την μη αποδοχή της ήταν και η σχέση με το στήθος σου,καθώς το στήθος συμβολίζει το θηλυκό στοιχείο και αποτελεί ένα μοναδικό αρχετυπικό που πάνω του προβάλλουμε πολλές φορές την αμφιθυμική μας σχέση με το φύλο που μας περιέχει και που εκπροσωπούμε.

[Vallia_ed]

sabe σ' ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες να διαβάσεις τις σκέψεις μου αλλά και για τις παρατηρήσεις σου.

Πράγματι είναι η πρώτη φορά που κοιτώ κατάματα το θέμα της εικόνας μου και δεν είναι πάντα εύκολο να κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη (και δεν εννοώ φυσικά μόνο εξωτερικά).

Υπάρχουν πολλες εικόνες που μπορεί να αποτυπώσει κανείς στο μυαλό του από παχύσαρκους. Όταν έγραψα για έναν άνθρωπο που καταβροχθίζει ένα hamburger, το χρησιμοποιησα ακριβώς γιατί είναι μια γνωστή εικόνα σε όλους απο τα media. Οι δικές μου εικόνες όμως ήταν πραγματικές. Εικόνες απο τη μητέρα μου, τ΄αδέρφια μου. Ακόμα και τον εαυτό μου. Εχω κάτσει μπροστά στον καθρέφτη και έχω φάει για να δω πως είμαι. Δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω.

Επίσης κάτι ακόμα που παρατήρησα - μέσα στην οικογένεια μου πάντα - είναι οτι όταν τρώμε πολύ, συνήθως τρώμε μόνοι μας, δεν έχουμε κάτσει στο τραπέζι με άλλους.

Πιστεύω οτι το φαγητό είναι μια απόλαυση την οποία δεν πρέπει να στερήσουμε απο τον εαυτό μας. Πιστεύω οτι σαν παχύσαρκη ήταν λίγες οι φορές που πραγματικά αντλούσα αυτή την απόλαυση από το φαγητό. Τώρα πια ακολουθώ ολόκληρη τελετουργία πριν κάτσω να φάω. Σα να κάνω κάτι πολύ σπουδαίο και σημαντικό για μένα. Προετοιμάζω το φαγητό, στρώνω το τραπέζι, βάζω να παίζει η αγαπημένη μου μουσική. Κάθομαι και κάθε μπουκιά που βάζω στο στόμα μου προσπαθώ να τη γευτώ πριν απλα τη καταπιώ. Και προσπαθώ να "ακούσω" το στομάχι μου, ποτε θα μου πει οτι χόρτασε, οτι είναι γεμάτο, άσχετα απο την ποσότητα που έχω μπροστά μου.

Δεν είναι εύκολο, άλλες φορές το καταφέρνω, άλλες όχι. Προχτές το απόγευμα μετά από έναν απογευματινό ύπνο, έπιασα τον εαυτό μου, σχεδόν κοιμισμένη ακόμα, να έχει φτάσει στη πόρτα του ψυγείου και να στέκεται εκεί ψάχνοντας κάτι να βάλω στο στομα μου, οτιδήποτε. Ευτυχώς το μόνο που βρήκα εκείνη τη στιγμή ήταν μια diet coke. Αφού την πήρα και είχα πιει τη μιση περπατώντας προς το καθιστικό κατάλαβα τι είχε γίνει.

Το έναυσμα για την απώλεια του περιττού βάρους, ήταν η σχέση μου με τη θυληκότητα μου, με τον εαυτό μου ως γυναίκα, ως σύντροφο.

Originally posted by sabe
Σηματοδοτεί κάποια αλλαγή αυτό imho.

imho = in my humble opinion (ή κάνω λάθος) :starhit: