Στερούμε, έρχομαι σε δύσκολη θέση, μ'ενοχλεί!!!

[fotini29]

Originally posted by Vallia
Διαβάζοντας διάφορες απόψεις μελών μέσα σ' αυτό το φόρουμ και οχι μόνο, συχνά συναντώ απόψεις του τύπου:

"...δε στερουμαστε λογω του σωματος μας, στερουμαστε λογω του μυαλου μας και λογω της αντιμετωπισης του εαυτου μας..."

"...δε μας φταίνε τα κιλά για όσα δεν απολαμβάνουμε..."

Πιστεύω οτι πρώτος απ' ολους δυσκολεύετε στη ζωή του και στη καθημερινότητα του, ο ιδιος ο υπέρβαρος/παχύσαρκος.

Οι λόγοι που μπορεί ο καθένας να έχει φτάσει να είναι υπέρβαρος/παχύσαρκος είναι καθαρά προσωπικοί, όμως τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στη καθημερινότητα του πέρα από τα οποιαδήποτε προβλήματα υγείας, είναι τα ίδια.

Αναφέρω μερικές απο αυτές τις περιπτώσεις

- Το κάθισμα στο αεροπλάνο δε σε χωράει, νοιώθεις τη πίεση των πλαινών μπράτσων αλλά και της ζώνης. Η πτήση, ειδικά αν έχει διάρκεια πάνω απο 2 ώρες γίνεται απίστευτα κουραστική.

- Πας να κάνεις καθαρισμό/περιποίηση προσώπου. Σου δίνει η αισθητικός να βάλεις μια ρόμπα και να ξαπλώσεις στην ειδική καρέκλα. Η ρόμπα με το ζόρι μπαίνει, δε κλείνει μπροστά αλλά και στη καρέκλα με τα μπράτσα υπάρχει πρόβλημα.

- Στα ξενοδοχεία, το μπουρνούζι δε σου κάνει και οι πετσέτες συνήθως δε φτάνουν για να τις τυλίξεις γύρω απο το σώμα σου.

- Η πλειονότητα των ρούχων δε σου κάνει και επισκέπτεσαι ειδικά καταστήματα με ρούχα σε μεγάλα νούμερα που τις περισσοτερες φορές έχουν μια συγκεκριμένη γραμμή. (π.χ. φαρδιά και ριχτά, παντελόνια με λάσχτιο)

- Εχεις πάει για συνέντευξη για νέα δουλειά και η καρέκλα που σου απλώνει το χέρι και σου προτείνει να κάτσει ο υπεύθυνος, έχει μπράτσα. Κάθεσαι στην άκρη της καρέκλας!

Εμένα προσωπικά όλα αυτά με ενοχλούν, δε μπορώ να προσποιούμαι οτι δεν μου συμβαίνουν. Κάνω οτι δε συμβαίνει τίποτα, τα προσπερνώ, δείχνω οτι δε με πειράζει αλλά δεν είναι έτσι.

Μου κάνει όμως εντύπωση γιατί αποφεύγουμε να τα συζητάμε ακόμα και μεταξύ μας.

Ποιά είναι η γνώμη σας; Τι έχετε αντιμετωπίσει στη καθημερινότητα σας; Τα συζητάτε;

Καλημέρα σε όλες!
Διαβάσα το τοπικ της Βάλλια και αυτομάτως σκέφτηκα οτι σας ανακάλυψα πριν κανα μήνα και από τότε έχω γράψει κάποιες φορές αλλά διαβάζω καθημερινά.
Παρ'ολα αυτά κανεις (ο άντρας μου, φίλες μου κλπ) δεν ξέρει
οτι μπαίνω στο site διαβάζω, και τελος πάντων σε κανέναν δεν έχω πει ποτέ σε ποίο βαθμό με απασχολεί το θέμα του βάρους μου.
Απλά ήθελα να το μοιραστώ, όσο κομπλεξικό κι αν ακούγεται...

[bouliana]

μην αισθάνεσαι άσχημα για το μυστικό σου. αυτός είναι ο σκοπός του φόρουμ η ανωνυμία κ το να μιλήσεις με άτομα που μπορούν να σε καταλάβουν καλύτερα επειδή συμπάσχουν μαζί σου. ασχέτως που μπορείς να βρεις εδώ κ άτομα που θα ήθελες να γνωρίσεις κ από κοντά.

[Vallia_ed]

Originally posted by fotini29
Απλά ήθελα να το μοιραστώ, όσο κομπλεξικό κι αν ακούγεται...

Καλησπέρα fotini, δεν ακούγεται καθόλου κομπλεξικό αυτό που λες. Δεν νοιώθουν όλοι την ανάγκη να διαβάσουν ένα φόρουμ ή να μοιραστούν πράγματα. Δεν είναι κακό!!!:starhit:

[sabe]

Νομίζω πως έχουμε πιάσει πολλά θέματα μαζί.Αλλά δεν πειράζει.Ο κοινωνικός ρατσισμός απέναντι στους υπέρβαρους(αλλά ειδικά απέναντι στους παχύσαρκους)ανθρώπους είναι δεδομένος.Βλέπεις,ζούμε σε κοινωνίες που θεοποιούν την κανονικότητα και περιθωριοποιούν με περισσή ευκολία κάθε αποκλίνουσα απόχρωση,σχήμα,φόρμα του ανθρώπινου κορμιού(και διανοίας-ή "ψυχής"αν το επιθυμείτε).

Υπάρχει δηλαδή μία παράδοξη δικτατορία του κανονικού,όπου οτιδήποτε δεν χωράει,δεν ταιριάζει ή δεν προσαρμόζεται στις νόρμες αυτές της κανονικότητας,της νορμαλοποιημένης πλειοψηφίας,αντιμετωπίζετ� �ι ως ξένο,παρείσακτο,απωθητικό,� � και παρασιτικό.

Σκέψου πώς παρουσιάζεται και στα μμε η παχυσαρκία,πως λοιδορείται και διασύρεται ο παχύσαρκος σε εκπομπές,πάνελς,σειρές,κτλ. Είναι δηλαδή ένας συνδυασμός στερεότυπων και προκαταλήψεων που ισχυροποιείται περαιτέρω από αυτή την "ευθυνοδιαπόμπευση"που ανέφερε και η Βάλια,που κι εγώ συμφωνώ,φέρει αρκετή βία.

Από την άλλη πάλι,υπάρχει η περίπτωση η βία αυτή που ο παχύσαρκος εισπράττει,να τον οδηγήσει σε επιλογές που επίσης εμπεριέχουν βία,καθώς προτιμά τη βία που θα τον"απελευθερώσει"από τον κοινωνικό αποκλεισμό και την κατακραυγή(δημόσια ή ιδιωτική,που έχει ζήσει τόσο στις στενές του προσωπικές όσο και στις ευρύτερες κοινωνικές του σχέσεις).Ένα παράδειγμα είναι και οι βαριατρικές επεμβάσεις,που σε κάποιες περιπτώσεις ενώ θα έπρεπε να αποτελούν την τελευταία διέξοδο,αποτελούν για κάποιους την πιο εξέχουσα ανάμεσα σε ομάδα επιλογών.Όπως και το εμπόριο των χαπιών,σκευασμάτων διαίτης,προιόντων αδυνατίσματος,αφεψημάτων,ρ οφημάτων,σκευασμάτων,συσκε υών,προγραμμάτων,ινστιτούτ ων,και έχουμε να λέμε,όλα αυτά έχουν βασιστεί σε αδιέξοδα και στηρίζονται στην ύπαρξη πόνου και στη διάθεση για να τελειώσει αυτός το γρηγορότερο.

Και αυτό εξηγεί συχνά και εκείνο που πολλά μέλη ανέφεραν,να ακούνε προσβλητικά σχόλια από άλλα υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα,είναι η εσωτερίκευση μίας συσσωρευμένης εχθρικότητας μέσα στο χρόνο,που δηλητηριάζει-όχι πάντα φυσικά,μιλάμε για περιπτώσεις-την προσωπικότητα με αρνητικά συναισθήματα,με πικρία,με φορτία που την χαλάνε,που την πληγώνουν και που κατόπιν αυτά με τη σειρά τους μετακυλάνε αλλού,βρίσκουν άλλο στόχο,για να αποφορτιστεί ένα μέρος της έντασης και της θλίψης με έναν δυσλειτουργικό τρόπο.

Η ψυχολογική πλευρά της "ασθένειας",έχει αρκετές φορές δεινότερες επιπτώσεις στην συνολική ποιότητα ζωής του παχύσαρκου,από τη σωματική της πλευρά.Η απόγνωση μπορεί να οδηγήσει σε παρακινδυνευμένες σπασμωδικές κινήσεις απελευθέρωσης,η ανάγκη για ένταξη να γίνει δυνατότερη από την αυτοπροστασία,το εγώ να πέσει θύμα της έγκρισης των άλλων.

Ωραίο θέμα Βάλια,πραγματικά.Η στεγνή ιδεολογία της πανταχού παρούσας ατομικής ευθύνης.Δεν έχει να κάνει και με την επικράτηση του ατομισμού στις δυτικές κοινωνίες εξάλλου;Τη στροφή αυτή προς το άτομο,ως ανεξάρτητη οντότητα,όχι τόσο ως μέλος μίας συλλογικότητας όπως η κοινωνία;Σπάνε οι κοινωνικοί ιστοί,οι δεσμοί σταδιακά αλλοτριώνονται,όλοι βλέπουμε πόσο ακόμη και στους πρωτογενείς πυρήνες,όπως της οικογένειας έχουν επέλθει ριζικές ανατροπές στις ισορροπίες.

Eφόσον οι δυνάμεις του ατόμου,οι δυνατότητες,οι επιλογές του Ενός μεγιστοποιούνται στη συνείδηση της κοινωνίας,δεν είναι επόμενο να μεγιστοποιείται και η άλλη πλευρά,αυτή της ευθύνης και να φωτίζεται δυσανάλογα;

[fotini29]

Σ' ευχαριστώ πολύ.
Η αλήθεια είναι οτι πραγματικά με βοηθάει πολύ το να μιλάω μαζί σας και φυσικά το μυστικό ισχύει μόνο για τα "φυσικά" πρόσωπα στη ζωή μου. Δεν ξέρω γιατί δεν το έχω πει αλλά πάντα είχα κόλλημα στο να συζητάω το συγκεκριμένο θέμα...και πάντα το έπαιζα "άνετη"..σίγουρα θα υπάρχουν ΄κάποιες που καταλαβαίνουν τι εννοώ.

[Vallia_ed]

Originally posted by fotini29
Σ' ευχαριστώ πολύ.
Η αλήθεια είναι οτι πραγματικά με βοηθάει πολύ το να μιλάω μαζί σας και φυσικά το μυστικό ισχύει μόνο για τα "φυσικά" πρόσωπα στη ζωή μου. Δεν ξέρω γιατί δεν το έχω πει αλλά πάντα είχα κόλλημα στο να συζητάω το συγκεκριμένο θέμα...και πάντα το έπαιζα "άνετη"..σίγουρα θα υπάρχουν ΄κάποιες που καταλαβαίνουν τι εννοώ.

Εχω την εντύπωση fotini29 ότι είμαστε αρκετές/οι που καταλαβαίνουμε τι εννοείς. Δεν παύει να είναι ένα θέμα ταμπού, κάτι σαν το σεξ, το παίζουμε άνετοι, συμμετέχουμε ίσως σε κάποια συζήτηση αν προκύψει και προσπαθούμε να δείχνουμε και άνετες.

Αλλα εγω προσωπικά δε νοιωθω άνετα να πω στη παρέα μου ότι ντρέπομαι/νοιώθω άσχημα για τις ραγάδες αλλά και για τις δίπλες που κρέμονται στη κοιλιά μου!!

Ζόρικο!!!

[Vallia_ed]

Originally posted by sabe
Η στεγνή ιδεολογία της πανταχού παρούσας ατομικής ευθύνης.Δεν έχει να κάνει και με την επικράτηση του ατομισμού στις δυτικές κοινωνίες εξάλλου;Τη στροφή αυτή προς το άτομο,ως ανεξάρτητη οντότητα,όχι τόσο ως μέλος μίας συλλογικότητας όπως η κοινωνία;Σπάνε οι κοινωνικοί ιστοί,οι δεσμοί σταδιακά αλλοτριώνονται,όλοι βλέπουμε πόσο ακόμη και στους πρωτογενείς πυρήνες,όπως της οικογένειας έχουν επέλθει ριζικές ανατροπές στις ισορροπίες.

Eφόσον οι δυνάμεις του ατόμου,οι δυνατότητες,οι επιλογές του Ενός μεγιστοποιούνται στη συνείδηση της κοινωνίας,δεν είναι επόμενο να μεγιστοποιείται και η άλλη πλευρά,αυτή της ευθύνης και να φωτίζεται δυσανάλογα;

sabe, σ' ευχαριστούμε!!! Μας έδωσες αρκετή τροφή για σκέψη!!!! :starhit:

[Vallia_ed]

Και για να το μαζέψω λίγο πάλι το θέμα προς τον τίτλο του (όχι πως δε μου άρεσε η τροπή που είχε πάρει, το αντίθετο!!) θα ήθελα να αναφέρω και για μια άλλη στέρηση που βιώνουμε οι περισσότεροι παχύσαρκοι σχεδόν καθημερινά θα έλεγα, κι αυτή είναι η ΑΠΟΛΑΥΣΗ του να τρως!!!

Μάλιστα είναι απολαυστικότατο, ηδονικότατο σχεδόν το να τρως. Δε συνηθίζουμε να τη μοιραζόμαστε αυτη την απόλαυση. Σπάνια πάμε την άλλη μέρα στο γραφείο να πούμε " εφαγα χτες μια μακαρονάδα με κιμά", τέλεια!! Πολλές φορές ντρεπόμαστε να πούμε καν οτι πεινάμε.

Συνηθίζουμε να τρώμε σπίτι μας, μόνοι και γρήγορα. Εγώ έτρωγα πολύ συχνά και στο αυτοκίνητο από/προς τη δουλειά. Φυσικά δεν ήταν θέμα χρόνου - πολυάσχολη - απλά θέμα υπερφαγίας, σταματούσα συνήθως σε κάποιο φούρνο το πρωι και αγόραζα ένα καφέ και κρουασαν για το γραφείο και μερικά ακόμα κρουασάν για τη διαδρομή. τα οποία και κυριολεκτικά καταβρόχθιζα μέχρι να φτάσω. Το ίδιο μπορεί να γινόνταν και στη διαδρομή της επιστροφής, άσχετα αν πήγαινα σπίτι όπου μπορεί και να με περιμεναν για φαγητό!

υγ. Θα ήθελα να επισημάνω οτι αυτά που αναφέρω είναι απο προσωπικές εμπειρίες αλλά και από το στενό μου περιβαλλον (μητέρα και αδέρφια παχύσαρκα, ενώ πατέρας και σύζυγος όχι)

[click]

Originally posted by Vallia
Μάλιστα είναι απολαυστικότατο, ηδονικότατο σχεδόν το να τρως. Δε συνηθίζουμε να τη μοιραζόμαστε αυτη την απόλαυση. Σπάνια πάμε την άλλη μέρα στο γραφείο να πούμε " εφαγα χτες μια μακαρονάδα με κιμά", τέλεια!! Πολλές φορές ντρεπόμαστε να πούμε καν οτι πεινάμε.

Συνηθίζουμε να τρώμε σπίτι μας, μόνοι και γρήγορα.

yep...
φαι μπροστα σε ξενους απαπαπαπαπα
η ελαχιστο και με δυσκολια και αφθονη ντροπη ή καθολου...
να δουν τη χοντρη να τρωει? ιιιιιιιιιιχ οχι θα ειναι πολυ ασχημη εικονα, θα τη σχολιασουν, θα τη σιχαθουν, θα γινει ρεζιλι, θα θα θα θα θα θα
ολα ΒΛΑΚΕΙΕΣ
!!!!!!!
ελαχιστοι ειναι αυτοι που οντως θα ασχοληθουν και αυτοι οι ελαχιστοι δεν αξιζουν καν τον κοπο να μετραω τη γνωμη τους.
αλλα ειναι αυτο το ξερο κεφαλι με τις βασανιστικες λαθος ιδεες.

η αδυνατη δικαιουται να καταβροχθιζει δημοσια, η χοντρη οχι?
αυτομαστιγωνομαστε Βαλλια!

Originally posted by Ava
Θα αναφερθώ σε περιστατικό πρόσφατο, που μου αύξησε τις όποιες φοβίες μου, δικαιολογημένες και μη. Σε παραλία ήταν ένα πολύ ολισθηρό βραχάκι, όπου έπεσε άσχημα ένας -για κακή του τύχη- πάρα πολύ ευτραφής κύριος. Μαζεύτηκε κόσμος γύρω του και αυτός έλεγε ξανά και ξανά να τον αγνοήσουν, πως είναι καλά, πως δεν έπαθε τίποτα. Τον καταλαβαίνω, ήθελε να περάσει απαρατήρητος. Κι ενώ η προσοχή του κόσμου κάπως μετριάστηκε, πετάγεται ένας από τους λουόμενους και λέει "τυχερός είσαι, φίλε, άνοιξε ο αερόσακος". Ακολούθησαν γέλια και σούσουρο, γέλασε και ο κύριος, αλλά η ψυχή του το ήξερε.

τι μου θυμισες....
λοιπον πριν απο καμμια 10ρια χρονια ισως και παραπανω ημουν σε μια συναυλια. Τσακνης Μαχαιριτσας. Ο Σταροβας ηταν στην κιθαρα. ημασταν μπροστα στα παιδια κατω απο τη σκηνη.
Σε καποια φαση την ωρα που επαιζε καποιο σολο ο Σταροβας, ακουγεται μια φωνη απο καποιον "μπραβο χοντρε!"
τι να σου πω...
σα μαχαιρια. δεν το ξεχασα ποτε.
Να σου πω κατι? Ειμαι 100% σιγουρη πια οτι ο Σταροβας ΑΝ το ακουσε, μετα απο 30 δευτερολεπτα ουτε που θα το θυμοταν!!!
Εγω το θυμαμαι ακομα.
which means.... δεν ειναι τα κιλα. το ξερο μας το κεφαλι ειναι.
ο Σταροβας εχει την απιστευτη αυτοπεποιθηση και δεν κολλαει πουθενα.
δεν ξερω αν τον εχετε δει καθολου, εκτος τηλεορασης εννοω.
ΕΙναι η χαρα της ζωης.

[BARB3]

Originally posted by Vallia
Εγώ έτρωγα πολύ συχνά και στο αυτοκίνητο από/προς τη δουλειά. Φυσικά δεν ήταν θέμα χρόνου - πολυάσχολη - απλά θέμα υπερφαγίας, σταματούσα συνήθως σε κάποιο φούρνο το πρωι και αγόραζα ένα καφέ και κρουασαν για το γραφείο και μερικά ακόμα κρουασάν για τη διαδρομή. τα οποία και κυριολεκτικά καταβρόχθιζα μέχρι να φτάσω. Το ίδιο μπορεί να γινόνταν και στη διαδρομή της επιστροφής, άσχετα αν πήγαινα σπίτι όπου μπορεί και να με περιμεναν για φαγητό!

δεν εισαι η μονη....Μονο που εγω επαιρνα καθε μερα και διαφορετικα. και ξερεις κατι? δεν αγοραζα μονο ενα για να μη φανει οτι ειναι για μενα!!!! οτι ταχα τα αγοραζα για συναδελφους και τετοια ελεγα συνηθως. :yes:

[Vallia_ed]

Originally posted by BARB3

δεν εισαι η μονη....Μονο που εγω επαιρνα καθε μερα και διαφορετικα. και ξερεις κατι? δεν αγοραζα μονο ενα για να μη φανει οτι ειναι για μενα!!!! οτι ταχα τα αγοραζα για συναδελφους και τετοια ελεγα συνηθως. :yes:

Αχχχ και γω το έκανα αυτό, και με τα delivery, παίρνω 2 αναψυκτικά και βάζω να παίζει και δυνατά η tv από μέσα μη φανεί και καλά οτι ολη αυτη η ποσότητα είναι μόνο για ένα άτομο. Λες και τους νοιάζει!!!

[BARB3]

ωστε δεν ειμαι η μονη ε?? οκ, delivery μονη μου οχι αλλά αντι για ενα γυρο αγοραζα δυο και εκανα οτι σκεφτομουν πως μου τον παρηγγειλαν τον δευτερο!! και άλλα τετοια ωραια!!!

αχ, τι θυμηθηκα! τα goodys! το καλυτερο μου ηταν οταν στο σπιτι δεν θα εβρισκα κανεναν γυρνωντας απο δουλεια. τοτε σταματουσα στα goodys,επαιρνα ενα salad bar (ξερεις εκεινες τις σαλατες που μονο σαλατες δεν ειναι....μακαροναδες διαφορες, και εξτρα σως.....) και επαιρνα και 2 χαμπουγκερ!! και παντα δεν θα τα ετρωγα τα χαμπουγκερ αλλά στο τελος....εσκαγα στο φαι και πονουσε το στομαχι μου!! μια φορα μαλιστα ηταν και μια κοπελιτσα στο salad bar που εβαζε οτι λαχανικο εβρισκε!! :wow:οποτε εγω της επιασα την συζητηση και της ελεγα οτι μου παρηγγειλαν τα μακαρονια!!! λες και δεν εβλεπε οτι ημουν 100 κιλα!! στρουθοκαμηλισμος στο μεγαλειο του!!!

βεβαια οταν το πηρα αποφαση να αδυνατισω τα εκοψα τα goodys και εκτοτε πολυ σπανια εχω παει. βεβαια με βοηθαει και το οτι πλεον στο σπιτι παντα καποιος θα υπαρχει οποτε ντρεπομαι και δεν κουβαλαω!! αα, και το αλλο!!! ειχα παντα μαζι μου και μια μεγαλη σακουλα παντα αδεια στην οποια εβαζα τα "ψωνια" απο τα goodys!! μη με δει καμια γειτονισσα!!!

οσο για τις επισκεψεις στους φουρνους, συνηθως πηγαινα για ψωμι. οποτε αγορασα εναν αρτοπαρασκευαστη και απο τοτε μονο σπιτικο ψωμι!!! και τερμα οι αγορες για συναδελφους!!!

[Vallia_ed]

Μη μιλάς για goodys και γενικά junk food - άσχετο αλλά τα goodys κανουν και delivery!! Να σου πω μόνο οτι εγω έπαιρνα 1 σαλάτα απο το salad bar (ναι ναι εκεινη τη γνωστή με τα μακαρόνια) 2 hamburger, 1 πατάτες και φυσικά τα 2 αναψυκτικά για τη χώνεψη!! (Απόρώ αλήθεια με τόσο φαγητό πως δεν έκανα ποτέ εμετό!! Μερικές φορές είχα αυτη τη διάθεση αλλά την αγνοούσα, όχι λέω, δε θα κάνω!!!

Τ'αποφεύγω τώρα.....ούτε να περνάω απ έξω δε θέλω!!!!

[Marry Poppins]

...Τόσο καιρό νόμιζα ότι ήμουν η μόνη που κάνει αυτά με τα delivery κτλ.... Απίστευτο!!!Πόσο ένοχες νιώθουμε κάθε φορά που παραγγέλουμε απ'έξω!! γι'αυτό και ανάβουμε τηλεόραση και ράδιο στη διαπασόν!! Ήθελα να ξερα τι λένε τα delivery boys...
Είναι λες και πάμε σε σεμηνάρια "Τι να κάνετε για να μην υποψιαστούν οι γύρω σας ότι τρώτε τον αγλέωρα"....

[Ava_ed]

Πρέπει να πάθουμε για να μάθουμε τι προσφέρουν στην πραγματικότητα, τουλάχιστον τα επαρχιακά ντελίβερι και τζανκφουντάδικα. Έπαθα δύο φορές δηλητηρίαση από πιτσαρία, αναγκάστηκα να πετάξω έναν απαίσιο γύρο, όσο για τα τοπικά γκούντις, δουλεύει μία κοπέλα, αργόστροφη να την πω, αδιάφορη να την πω, όπως και να την πω, ποτέ δεν καταφέρνει να σου δώσει αυτό ακριβώς που της ζήτησες. Όχι λες στη μαγιονέζα, τίγκα στη μαγιονέζα θα στο δώσει. Μετά από αυτά, αποφεύγω το φαγητό αυτού του είδους. Δε λέω, θα παραγγείλω μία στις τόσες, αλλά προτιμώ το μαγειρεμένο φαγητό, που είναι νόσιμο, υγιεινό και κυρίως πιο διαιτητικό. Ή, αν πρόκειται για μικροκύματα, έχει ωραιότατα έτοιμα γεύματα στο σούπερ μάρκετ.