Δεν αντέχω άλλο....

**Lifedrops** · 02-09-2010, 11:23

Ποσο ταυτιζομαι με ολα οσα διαβαζω εδω, ενιωθα πολυ μονη μου μεσα σε αυτην κολαση, γιατι ειδικα καποιες μερες γινεται κολαση.
Ξεκινησα τα βουλιμικα επεισοδια σε ηλικα 16-17 ετων. Ειναι αστειο το πως προεκυψε, αν καποιος μπορει να χαρακτηρισει κατι τετοιο αστειο. Με πηγαν οι γονεις μου σε μια ψυχολογο, ειχα καταθλιψη, μετα απο 2-3 συνεδριες μαζι της πηγα σε ψυχιατρο. Οσον αφορα τη διατροφη εκεινο τον καιρο απλα ειχα φαινομενα υπερφαγιας, αρκετες φορες ετρωγα μεχρι να σκασω ο,τι πιο ανθυειγινο υπηρχε. Τον εμετο δεν τον ειχα σκεφτει καθολου, δεν ειχε περασει απο το μυαλο μου.
Οταν το ανεφερα αυτο στην ψυχολογο τοτε, με ρωτησε αν κανω καποια επιδιορθωτικη κινηση μετα. Τη ρωτησα τι εννοει και μου ειπε, εμετο ή καθαρτικα κτλ. Ετσι μου μπηκε η ιδεα και το δοκιμασα. Την πρωτη φορα ζοριστικα πολυ, εσπασαν πολλα αγγεια στο προσωπο μου, πρηστηκαν τα ματια μου. Μετα ανακαλυψα τροπους που με διευκολυναν, πχ πριν επινα ζεστο νερο. Τωρα ειμαι 26. Αυτο συμβαινει συνεχεια με συχνοτητες που κυμαινονται. Στα 18-19 υπεφερα. 3-4 μπορει και παραπανω καμια φορα, φορες την ημερα. Δεν ημουν αδυνατη ομως, δεν εβγαιναν ολα και ετρωγα και επιπλεον. Ουτε υπηρξα ποτε χοντρη, γεματουλα λιγο, μεχρι 72κιλα εχω φτασει με 1,75 υψος. Τωρα ειμαι στα 62. Τωρα βεβαια 64 με δειχνει η ζυγαρια. Εδω και ενα χρονο ειχα ηρεμησει αρκετα, ισως να βοηθησε και η σχεση μου. Η συχνοτητα των επεισοδιων ηταν περιπου 1 καθε 10 ημερες, αλλα μπορουσαν να περασουν και 3 εβδομαδες χωρις εμετο. Εδω και 2-3 εβδομαδες λογω εντασης και αγχους επεστρεψαν ασχημα. Χθες εκανα 3 βουλιμικα και τα 3 με εμετο. Το ιδιο και τις προηγουμενες ημερες. Ζαλιζομαι και ποναει ο λαιμος μου. Μερικες φορες ξυπναω αργα τη νυχτα 4-5 το πρωι, τρωω ο,τι υπαρχει και τα βγαζω. Ειναι σκληρο εκεινη την ωρα. Νυχτα, ησυχια, σκοταδι κι εγω σα θηριο. Κι αυτος ο φοβος μη με ακουσουν οι δικοι μου....

**bouliana** · 02-09-2010, 11:45

lifedrops όλες πάνω κάτω τα ίδια έχουμε περάσει η περνάμε. σημασία έχει οτι θες να το αλλάξεις πια αυτό ,κ οτι βρέθηκες εδώ μέσα είναι μια αρχή.καλώς ήρθες.σκέψου θετικά.όλα μπορούν να αλλάξουν. περιμένουμε τις σκέψεις σου τισ προτάσεις σου ,όλα. μια συμβουλή να σου δώσω ώς πιο παλιό μέλος του φόρουμ,ψάξτο κάντο φύλλο κ φτερό θα βρεις πολλά ενδιαφέροντα πράματα που πραγματικά μπορεί να σε βοηθήσουν,αλλά προσπάθησε να τα αξιολογείς πριν τα εφαρμόσεις,κάνε από μέσα σου τη ερώτηση αν θα τα πρότεινες σε κάποιον άλλο. γιατί παντού ελοχεύουν κίνδυνοι ακόμα όταν υπάρχουν καλές προθέσεις. βλέπεις τι έγινε με τον ψυχολόγο σου. ουσιαστικά πήγε την διαταραχή σου ένα βήμα πιο πέρα αντί να σε βοηθήσει. κεγώ πήρα την ιδέα να τα βγάζω μετά από υπερφαγικό ,αφού διάβασα ένα περιοδικό για κορίτσια στην εφηβεία,που έγραφε ένα άρθρο για μια κοπέλα κ πως έγινε ανορεξική. το άρθρο ήταν για να αποθα΄ρρύνει όσους το διάβαζαν,σε μένα συνέβει το αντίθετο.

**Lifedrops** · 02-09-2010, 11:47

Ευχαριστω bouliana. Το μονο σιγουρο ειναι οτι θα ''ρουφηξω'' ολη τη θεματολογια εδω.

**bouliana** · 02-09-2010, 12:57

λοιπόν lifedrops πιστεύω οτι είσαι αρκετά ενημερωμένη σχετικά με αυτό που έχεις. οπότε μην μπερδεύεσαι.δν κάνεις εμετό για να συντηρηθείς γιατί ξέρεις οτι δεν συντηρήσε έτσι. ξες οτι το πρόβλημα είναι ψυχολογικό.κ συλληπητήρια για τον νεαρό φίλο σου μέσα απτην καρδιά μου.ίσως αυτή η περίοδος δεν είναι κ η καλύτερη να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου,ίσως πάλι να είναι κ η καλύτερη.λες κ ξέρω.

**Lifedrops** · 02-09-2010, 13:05

Σε ευχαριστω bouliana, για το ενδιαφερον και ολα.
Η αληθεια ειναι οτι γνωριζω αρκετα γιατι μου συμβαινει αυτο, μα δυστυχως η γνωση αυτη δε παρεμβαινει τη στιγμη που τη χρειαζομαι.
Γενικα δυστυχως υπαρχουν κι αλλες αυτοκαταστροφικες συμπεριφορες στο ρεπερτοριο. Και ειναι μπερδεμενο γιατι νιωθω να αγαπαω τον εαυτο μου, ουτε εχω χαμηλη αυτοεκτιμηση. Ουτε κι εγω ξερω... Δεν ξερω αν θελω να ξερω κι ολας. Ελπιζω απλα καποια στιγμη(συντομα αν γινεται) οι συνθηκες να με βοηθησουν να ηρεμησω.

**bouliana** · 02-09-2010, 13:56

κοίτα Lifedrops μην μπερδεύεις τους εμετους κ τις βουλιμίες με το section των παχύσαρκων γιατί μπερδεύεται το πράμα. η αλήθεια είναι οτι στην άλλη όμάδα θα βρεις πιο πολύ ανταπόκριση γιατί είναι πιο πολλές ενώ εμείς εδώ είμαστε λίγες και η συζήτηση προχωράει ανά ώρες η μέρες. κεγώ γράφω στους παχύσαρκους γιατί μενδιαφέρουν πολλά πράματα που συζητάνε αλλά προσπαθώ να μην τους απασχολώ με την διαταραχή μου γιατί κ μπερδεύεται το πράμα κ δεν έχω κ την ανάλογη κατανόηση που είναι κ λογικό.
τέρμα το υφος συμβουλάτορα,πάλιωσες τώρα

σχετικά με όλα αυτά που γράφεις ,παν κατ τα ίδια σκεφτόμαστε όλες,πάσχουμε από τελειομανία ενώ ταυτόχρονα είμαστε τεμπέλες,μας αρέσει το φαί ενώ ταυτόχρονα το μισούμε, προσπαθούμε ναμαστε ευχάριστες κ κοινωνικές ενώ από΄μέσα μας είμαστε πολύ πολύ ευαίσθητες.έχουμε άγχη κ νεύρα κ αυπνίες.

το πρώτο που έκανα εγώ για να σταματήσω τους εμετούς ήταν να κατλάβω οτι δεν κερδίζω τίποτα ουσιαστικά δεν χάνω κιλά.γιατί κάποτε κεγώ είχα ιδανικά κιλά όπως εσύ αλλά κατέστρεψα τον μεταβολισμό μου κ έφτασα τα 70. διαπίστωσα λοιπόν οτι οι εμετοί δεν βοηθάνε ή φέρνουν ένα άμεσο αποτέλεσμα που δεν μετράει. κεγώ ξεκίνησα ναμαι 55 κ ήθελα να γίνω 50 ντε κ καλά ενώ ήμουν μια χαρά .κ μου το λέγαν κ άλλοι οτι άμα έχανα μερικά κιλά θα μουν καλύτερα.αυτό που συνέβαινε ήταν οτι εγώ προκαλούσα τέτοια αντίδραση από τους άλλους ή ζήλευαν κ ήθελαν να με χτυπήσουν εκεί που πονούσα.γιάτί τώρα που έφτασα 70 κ λέω πως πρέπει να χάσω μου λένε"ε σιγά κ έχεις καλό σώμα ομοιόμορφο,λίγη γυμναστική να κάνεις κανά δυο κιλάκια χρειάζονται'"δηλαδή όταν ήμουν 55 δεν είχα όμοιόμορφο σώμα.?? ο κόσμος σου λέει αυτά που θες νακούσεις!! τέλος οπότε δεν τον λαμβάνουμε υπόψιν.
τώρα που έκοψα τους εμετούς δεν έχω βάλει κάποιο κιλό. και γενικά το διάβασα κ κάπου οτι όταν ξεκινάς να σταματήσεις τους εμετούς κ είσαι σε φυσιολογικό δμσ δεν βάζεις κιλά απτην όλη διαδικασία. τα κακά νέα είναι οτι για να απαλακτείς από την βουλιμία πρέπει να βγάλεις απτο μυαλό σου οτι πρέπει να χάσεις κιλά.δίαιτα κ λύση του προβλήματός μας δεν παν μαζί.
αυτά μπορώ να σου πω με σιγουριά γιατί τα έζησα.

**AbraKatabra** · 02-09-2010, 16:43

Μόλις τελείωσα από τον εμετό μου.... δεν ήταν καθόλου καλός... δεν βγαίνουν!! δεν βγαίνουν ρε γμτ.... προσπάθησα άπειρες φορές και δεν έβγαλα ούτε το 1/5.... είμαι ράκος... τι θα κάνω??? δεν μπορώ...θέλω να τα βγάλω από μέσα μου και δεν μπορώ... δεν είμαι καλά... αχ... πάλι τα ίδια... έλεγα δεν θα το ξανακάνω... μα πόσες φορές το έχω πει??? ΠΌΣΕΣΣ???

Με περιμένει το αγόρι μου σπίτι του και εγώ προτίμησα να κάνω βουλιμικό και εμετό(ενώ ήξερα ότι δεν βγαίνουν δεν ήθελα να το πιστέψω!) επειδή με ζορίζει η οικογένειά μου.... γιατί δεν έφυγα να πάω στην αγκαλιά του?? γιατί???
.......νιώθω ότι θα αρχίσει να με λυπάται και θα με βαρεθεί να παραπονιέμαι συνέχεια για τους γονείς μου και για την κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι μου......
Θα πει ότι δεν μπορεί να έχει μια σοβαρή σχέση μαζί μου... πώς θα κάνουμε οικογένεια και σπιτικό αν εγώ δεν μπορώ να ελέγξω αυτό που για όλους είναι δεδομένο? να ΜΗΝ κάνω εμετό.....
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ? ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΜΑΙ.........:(

**sasa14** · 02-09-2010, 16:56

μην απογοητευεσαι
πήγαινα και ξάπλωσε γι α5 λέπτα ότι έγινε έγινε
τέλος προχωράς μπροστά τώρα !!!

**Ava_ed** · 02-09-2010, 20:04

AbraKatabra, μη στενοχωριέσαι, έχασες τη μάχη, όχι τον πόλεμο.
Όσοι παλεύουμε με το φαγητό -σε διάφορα επίπεδα- κάνουμε συχνά τις ίδιες σκέψεις. Γιατί προκάλεσα εμετό, γιατί έφαγα μέχρι σκασμού, γιατί, γιατί, γιατί... Και αυτομαστιγωνόμαστε και μας φτύνουμε εσωτερικά.
Το καλό είναι πως το δουλεύεις το θέμα με τη βοήθεια ειδικού. Ελπίζω να του τα λες όλα, είναι ο χρυσός κανόνας. Με το να κρύβεσαι πίσω από την ανωνυμία του γραπτού λόγου, απλώς παρατείνεις τη λύση του θέματος που σε απασχολεί.
Αύριο είναι μια καινούρια μέρα, ξαναπροσπάθησε!
Όσο για το αγόρι σου, μία καλή σχέση βασίζεται και στο διάλογο και στην ειλικρίνεια. Σε λυπάται? Ίσως να είναι και καλύτερα! Εμένα κάποτε με παράτησε ο φίλος μου γιατί ένιωθε ότι ήμουν δυνατή (κούνια που τον κούναγε) και πως άλλες πιο "ευάλωτες" υπάρξεις είχαν την ανάγκη του τη δεδομένη στιγμή. Τουλάχιστον αυτή ήταν η κομπλεξική του δικαιολογία. Προσπάθησα στην πορεία να παραστήσω την ανήμπορη, τη γατούλα, την έχω ανάγκη και χρειάζομαι, αλλά δε μου βγήκε. Τι προσπαθώ να σου πω, να είσαι ο εαυτός σου, να δίνεις την αγάπη σου και να εισπράττες ό,τι σου δίνεται σε μια σχέση, χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις. ʼλλωστε αυτό είναι η σχέση, μοιρασιά. ʼσε που έχεις την εναλλακτική. Τι καλύτερο από μία αντρική αγκαλιά, σωστά?

**Lifedrops** · 03-09-2010, 10:11

Καλημερα και παλι. Τι καλη μερα δηλαδη? Εδω και 2 εβδομαδες εχω χασει τον εαυτο μου. Ολο το καλοκαιρι δεν ειχα κανει εναν εμετο και για αρκετους μηνες πριν πολυ αραια. Νομιζα οτι μου ειχε σχεδον ''φυγει'', τι συμβαινει τωρα? Ποσο νιωθω αυτα που διαβαζω απο μερικα κοριτσια. Κι εγω εχω κανει εμετο σε εστιατοριο, σπιτι φιλου, στο φροντιστηριο μου, στο χωραφι(!) στο χωριο μου τη νυχτα, γιατι η τουαλετα ειναι διπλα στα δωματια ολων κι εκεινη την περιοδο ειχε σπασει κι ολας σε ενα σημειο πανω και θα με ακουγαν ολοι, εφυγα μεσα στη νυχτα απο το σπιτι.
Απελπιστικες καταστασεις. Χθες μεχρι τις 4 το πρωι το παλευα, δεν αντεχα να ξανακανω εμετο, την προηγουμενη μερα ειχα κανει 3 φορες. Εχω και αυτο το γ@@@@νο προβλημα με την αυπνοια και κατα τις 4 τρελαινομαι, ουτε που θυμαμαι τι εφαγα, μακαρονια με κιμα, φρυγανιες με βουτυρο και μαρμελαδα κτλ, 4 και κατι το πρωι ημουν στη λεκανη. Δεν ανακουφιζομαι τελειως μερικες φορες γιατι νιωθω οτι δεν τα εχω βγαλει ολα. Κατα τις 6 με πηρε ο υπνος, ξυπνησα 9 (αυτος ηταν ο υπνος μου) μου ειπε η μητερα μου: εχω ψησει 6 μεγαλα μπιφτεκια, 2 για τον καθενα, και φυγανε. Λεω ας τσιμπησω ενα με μια ντοματα, χωρις να το καταλαβω τα εφαγα ολα,με ντοματες τυρι και ψωμι. Λειτουργει ετσι: αφου την εκανες την μαλακια τωρα, αποτελειωσε την. Ξερω οτι ειναι λαθος. Παλι στην τουαλετα. Αυτες τις ημερες πραγματικα δεν εχω ιδεα ποσσες θερμιδες παιρνω, τι μενει τελικα μεσα μου. Το μονο που θυμαμαι οτι εφαγα χθες και δεν εβγαλα ειναι γυρω στα 15 δαμασκηνα(μαζεμενα)!! Ζαλιζομαι και δεν μπορω τουλαχιστον να κοιμηθω λιγο ακομα...

**dwra_ed** · 03-09-2010, 10:35

ποσο σε νιω8ω Lifedrops , μα ποσο σε νιω8ω.
Αυτες τις μερες ειμαι πιο πολυ βουλιμικη απο ποτε, ηδη το πρωι ενω 3υπνησα μια χαρα χαρουμενη ουτε που καταλαβα πως βρεθηκα με 1 μπουγατσα 1 τυροπιτα κ 1 κουλουρι στο χερι. πραγματικα δεν καταλαβαινω. Αλλα και δεν αντεχω αλλο. Και με τρελαινει η ιδεα πως δεν τα βγαζω ολα. τις προαλλες εκανα εμετο 3 φορες σε ενα πρωι. τα εβγαζα , ετρωγα ετρωγα ετρωγα και τα 3νεβγαζα. τι αρρωστο. γραφω μπας κ αηδιασω με τον εαυτο μου. ουτε το αιμα που εβγαλα τις προαλλες δεν με σταματησε.
Τις προαλλες το βραδυ εκανα εμετο σε σακουλα στο δωματιο μου για ναμην ακουγομαι και απο την κουραση δεν ειχα το κουραγιο ουτε να βγω ε3ω να την πετα3ω. επεσα 3ερη αμεσως μολις τελειωσα κ κοιμη8ηκα διπλα στους εμετους.
Αυτη τη στιγμη γραφω και κλαιω, εχω σπαρα3ει στο κλαμα. Αφου οταν τρωω ελεγχομενα νιω8ω ευτυχισμενη γιατι δεν το κανω?? Και οι δικοι μου δεν καταλαβαινουν οτι με αυτα τα επισοδεια ΒΑΖΩ κιλα και δεν χανω. φοβουνται μην χασω κ αλλο.

συγνωμμη για το κακογραμμενο μνμ μ, ειμαι τοσο πολυ ταραγμενη

**Lifedrops** · 03-09-2010, 10:37

Και ντρεπομαι, πολλες φορες εχω ερθει σε δυσκολη θεση, να ρωταει η μητερα μου που πηγε μια κατσαρολα μακαρονια ή ενα βαζο μερεντα κτλ Ευτυχως τωρα εχει αρκετα στην καταψυξη και μεχρι να επιστρεψουν θα εχω ψησει μερικα(ελπιζω να μη τα ξαναφαω μονο).
Κατι αλλο που ηθελα να αναφερω ειναι κατι που διαβασα απο δυο(αν θυμαμαι καλα) κοριτσια, οτι με τιποτα δε θα ηθελαν να το μαθουν οι δικοι τους. Σιγουρα θα καταλαβαινουν οτι κατι δε παει καλα. Εμενα δυστυχως ή ευτυχως το καταλαβαν. Τον πρωτο καιρο που αρχισα τους εμετους, εβλεπαν οτι ετρωγα υπερβολικα και αμεσως κλεινομουν στη τουαλετα, ανοιγα τη βρυση για να μην ακουγομαι και εβγαινα με κοκκινα ματια. Ειχε προσπαθησει η μητερα μου να μου μιλησει, μαλιστα μου ειπε οτι οταν ηταν πιο μικρη το εκανε κι αυτη για λιγο. Γυναικες ειναι, υπηρξαν μικρες, μην ειστε απολυτες οτι δε θα καταλαβουν τιποτα ή τουλαχιστον δε νομιζω να σας αποπαρουν και να σας κατηγορησουν για κατι, ειναι γνωστη σαν προβλημα η βουλιμια. Εγω βεβαια δεν ηθελα να μιλησω καθολου γι αυτο, ουτε θελω και πολυ συχνα φωναζα, εξαγριωνομουν, αλλα ξερω οτι αν χρειαστει μπορω. Για παραδειγμα μια φορα πριν 5-6 χρονια ημουν σε διακοπες με τους δικους μου στο χωριο μου, εκει γινεται χαμος απο φαγητα και ειχα παθει κριση, 5 φορες την ημερα ημουν στη λεκανη. Καποια στιγμη, εβγαλα λιγο αιμα, πανικοβληθηκα, αρχισα να κλαιω
και ετρεξα αμεσως στον πατερα μου(γιατι ειναι πιο ψυχραιμος) του τα ειπα ολα κι οτι δεν μπορω αλλο, θελω να παω στην αθηνα, να ειμαι μονη μου σπιτι να μην εχω τιποτα στη κουζινα, να ηρεμησω. Με καθησυχασε, με αγγαλιασε, μου ειπε οτι αν θελω μπορω να φυγω. Η μητερα μου γινεται εκνευριστικη μερικες φορες, δε μπορω να μη τη δικαιολογησω βεβαια γιατι στεναχωριεται, αλλα εκεινη την ωρα που με πιανει δε θελω να μου δινουν σημασια και να με παρακολουθουν. Ερχετε ας πουμε κοντα στη πορτα της τουαλετας, με ρωταει γιατι ειναι κοκκινα τα ματια μου, λες και δεν ξερει, μου λεει να προσεχω τον εαυτο μου κτλ, μπηχτες που με εξοργιζουν εκεινη την ωρα, αλλα μετα την καταλαβαινω. Γενικα, επειδη μαλλον φλυαρησα, θελω να πω οτι δεν ειναι τοσο δυσκολο να μιλησετε στους δικους σας, οσο νομιζεται και θα δειξουν μεγαλυτερη κατανοηση απο οτι νομιζετε. Επισης δε χρειαζεται να κατανοουμε μια κατασταση για να θελουμε να βοηθησουμε το παιδι μας.
Επισης θεωρω οτι χρειαζεται ψυχιατρος, το λεω και σε εμενα αυτο, πηγαινα παλια, θα ξαναπαω συντομα. Η βουλιμια δεν ειναι η αιτια των ψυχολογικων προβληματων, ειναι συμπτωμα μιας ψυχικης καταστασης. Ετσι νομιζω εγω. Σας φιλω ολες, καλες μαχες :starhit:

**Lifedrops** · 03-09-2010, 10:43

Δωρα προσπαθησε να ηρεμησεις, σε καταλαβαινω και σε νιωθω.
Φτιαξε εναν χυμο ή ενα κακαο ή εναν ωραιο καφε και πιες το αργα.
Εχω κανει εμετο πολλες φορες σε σακουλα μεσα στο δωματιο μου, δεν πιστευα οτι θα το εχει κανει αλλος αυτο!! Παλια κυριως επειδη εκανα πολυ θορυβο, τωρα εχω "εκπαιδευτει" καπως, εβαζα μια σακουλα μεσα στον καδο στο δωματιο μου, εβαζα τερμα τη μουσικη, τους ελεγα οτι κανω γυμναστικη και ξερναγα εκει. Και μερικες φορες μαζευα 3-4 σακουλες μεσα στο δωματιο σε μια μερα τις εκρυβα και τις πεταγα ολες μαζι. Μια φορα παλια, ειχα ξεχασει μια, το θυμηθηκα οταν ημουν σχολειο, με επιασε πανικος, ντροπη, φαντασου να εβρισκε η μητερα μου σακουλα με εμετο στο δωματιο μου. Αισχος.
Κι εμενα αηδια με πιανει οταν τα σκεφτομαι. Κι εγω ζαλιζομαι τωρα και εγω δε χανω κιλα ετσι και δεν καταλαβαινω το γιατι.

**bouliana** · 03-09-2010, 10:53

εγώ μετά από κάποια φάση άρχισα να βάζω κιλά! δεν υπάρχει η δίαιτα του εμετού. η καταλήγεις ανορεξική η υπέρβαρη.

**dwra_ed** · 03-09-2010, 10:56

και εγω στον καδο την βαζω...
εμενα οι γονεις μου οι καημενοι εχουν δει τα χιλια μυρια αλλα ακολουθουν την συμβουλη της ψυχιατρου και δεν πολυσχολιαζουν. Μονο φοβουνται τωρα που θα μεινω μονη τι θα κανω. Συνεριζομαι τον φοβο τους γιατι και εγω φοβαμαι. αλλα νομιζω θα ειναι η ευκαιρια να κανω μια νεα αρχη.
Αλλα τρεμω στην ιδεα να βαλω βαρος. Και θα μου προκαλεσει τεραστια καταθλιψη αν το βαλω ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ γιατι νιω8ω οτι δεν το ελεγχω. οταν με πιανει το βουλιμικο δεν τρωω καν πραγματα που να μου αρεσουν. τις προαλλες ανακατευα αλευρι ωμο με ζαχαρη κ γαλα, ισα ισα μεχρι να ΣΚΑΣΩ και να παω να τα βγαλω.

ΥΓ. τα λογια μ ειναι σκορπια αυτη τη στιγμη, το ιδιο κ οι σκεψεις μ