Δεν αντέχω άλλο....

[AbraKatabra]

ʼλλη μια μέρα που είπα, ότι θα είμαι καλή και δεν θα κάνω βουλιμία.... που δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να ξανακυλήσει στην εύκολη λύση.... κι όμως άλλη μια μέρα που στάθηκα δειλή να αντιμετωπίσω τον ίδιο μου τον εαυτό και να πω όχι δεν θα το κάνεις σταμάτα, δεν υπάρχει λόγος να φας άλλο έχεις ήδη φάει.....
Όχι άλλο ρε γμτ.... δεν μπορώ άλλο... κουράστηκα... δεν μπορώ να κάνω εμετό πλέον... δεν γίνει έχει αποκτήσει ανοχή αυτό το πραγματάκι μέσα στο λαιμό μου και δεν μπορώ να τα βγάλω... τα έχω μέσα μου και είναι τόσο πολλά... και πονάω αλλά δεν μπορώ να τα βγάλω... κουράστηκα... νιώθω ότι δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό... κρίμα γιατί προσπαθώ....αλλά προφανώς όχι αρκετά...

[alexandrita]

Καλημερα....Πως εισαι σημερα????
Αν σου πω οτι χτες την ιδια ωρα κι εγω εκανα βουλιμικο?
αλλα καταφερα να τα βγαλω.σε νιωθω.μου εχει συμβει και μενα να μην μπορω να κανω εμετο και ειναι ο,τι χειροτερο.εκεινες τις ωρες κλαιω με λυγμους,κυλιεμαι στα πατωματα απο τον πονο και τις τυψεις,σκεφτομαι να πεθανω,παραλογιζομαι,εξαφα νιζομαι απο ολους και ολα για μερες μενοντας νηστικη ωστε να επανελθει το σωμα μου οπως ηταν.κρυβομαι,δε θελω να με δει κανενας.
Δε μπορω να σου πω κατι γιατι κι εγω ετσι νιωθω,οτι δε θα τελειωσει ποτε....

[bouliana]

alexandrita ξέρω όμως ότι δεν εχεις κάνει κ τα πάντα για να λύσεις το πρόβλημά σου.αφού τόσο θες να το λύσεις ίσως ήρθε η ώρα.νομίζω δεν έχεις πάει ποτέ σε κάποιο ειδικό έτσι δεν είναι.?ούτε έχεις μιλήσει σε κάποιον δικό σου άνθρωπο.μην είσαι τόσο απαισιόδοξη.ξεκίνα να σκέφτεσαι στρατηγικές.ξέρω οτι είναι δύσκολο αλλά όπως λένε πρέπει να κάνεις κάτι που δεν έκανες ποτέ για να αποκτήσεις κάτι που δεν είχες ποτέ.αφού βλέπεις οτι η κατάστασή σου κατά τα δικά σου λόγια έχει φτάσει στο απροχώρητο κάνε κάτι άμεσα.πάνε στον γιατρό επιτέλους.πονάει δόντι βγάζει δόντι.συγγνώμη αν γίνομαι θείτσα που κάνει κυρήγματα κ το παίζει φωστήρας ενώ είμαι μια απτα ίδια

[alexandrita]

εχω παει μια φορα σε ψυχολογο αλλα δεν ξαναπηγα.... δεν πιστευω οτι καποιος μπορει να μας βοηθησει αν δεν το θελουμε πραγματικα.
οι στρατηγικες ισως να βοηθησουν την καταπολεμηση της υπερφαγιας... αλλα το πως βλεπεις τον εαυτο σου και πως εισαι ευχαριστημενος και ικανοποιημενος απο αυτον,πως μπορει να αλλαξει?αν αλλαζει...

[bouliana]

alexandrita πρέπει να το πεις στη μαμά σου. αυτό πιστεύω οτι είναι το πρώτο που πρέπει να κάνεις.κ όταν έλεγα για στρατηγικές δεν εννοούσα να κλείνεις τα μάτια κ να μετράς ως το 100 όταν σε πιανει κρίση.αλλά να βάλεις ένα πλάνο για το πότε θα πας να δεις τους γιατρούς.παθολόγο ,γυναικολόγο κτλ κτλ.κ ίσως να ψάξεις κ ένα θεραπευτικό κέντρο. ίσως να κάνεις ομοιοπαθητική ίσως να δεις εναλλακτικές λύσεις γενικότερα. ίσως κ ύπνωση ακόμα. γενικά πιστεύω οτι όταν φτάνουμε σε ένα σημείο που όλα φαίνονται αδιέξοδο ,δεν έχεις να χάσεις τίποτα από το να δοκιμάσεις πράγματα αντί να μοιρολογείς.ίσως μέσα από το ψάξιμο να αλλάξει η εικόνα για τον εαυτό σου,ή ίσως χρειάζεσαι κάποιον για ν δεις τον εαυτό σου μέσα από τα δικά του μάτια.το γεγονός οτι θα ψάξεις για βοήθεια σε άλλους δεν σημαίνει οτι σου κάνουν χάρη. ίσως τοχουν ανάγκη κ η ίδιοι ίσως βοηθηθούν κ οι ίδιοι.πες το στη΄μαμά σου.κ πες της τα πολλές φορές μέχρι να καταλάβει.την μαμά μου την πήρε μισόχρόνο να καταλάβει.κ τώρα την έχω στο πλευρό μου.

[alexandrita]

εχω παγιδευτει και στρουθοκαμηλιζω bouliana μου... κατα καποιο τροπο αδιαφορω για την υγεια μου, με απασχολουν μονο τα κιλα μου...
εσυ πως τα πας??σε τι φαση εισαι?

[bouliana]

επίσης από την στιγμή που έχεις κατάθλιψη είναι πολύ δύσκολο από μόνη σου να βρεις κα΄τι θετικό στον εαυτό σου. κ να υπάρχει κ αυτή η άρνηση να το αντιμετωπίσης.γιαυτό χρειάζεσαι βοήθεια,ένα σπρώξιμο.πιστεύω οτι άμα το πεις στη μαμά σου θα βοηθήσεις κ την ίδια να κάνει σωστά το ρόλο της γιατί μπορεί να τοχει καταλάβει κ να νιώθει κ η ίδια ανίκανη να σταθεί στο παιδί της. μην είσαι σκληρή με τον εαυτό σου.αγάπησέ τον επιτέλους.θέλει χάδια κ στοργή. άμα δεν τον κανακέψεις πως θα πάρει τα πάνω του

[bouliana]

εγώ είμαι στα πιο χονδρά μου από ποτέ αλλά δεν έχω κατάθλιψη πια τουλάχιστον όχι συχνά . ούτε έντονες βουλιμικές εκρήξεις. τουλάχιστον προς το παρόν. προσπαθώ να σου περάσω αυτό που έκανα εγώ κ με ηρέμισε κ με έκανε να νιώσω καλύτερα με τον εαυτό μου γιαυτό επιμενω τόσο να το πεις κάπου.ξέρω οτι είμαστε απέναντι στρατόπεδα .γιαυτό δεν θέλω να γίνομαι φορτική μαζί σου παρόλο που γίνομαι.

[sabe]

Originally posted by AbraKatabra
ʼλλη μια μέρα που είπα, ότι θα είμαι καλή και δεν θα κάνω βουλιμία.... που δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να ξανακυλήσει στην εύκολη λύση.... κι όμως άλλη μια μέρα που στάθηκα δειλή να αντιμετωπίσω τον ίδιο μου τον εαυτό και να πω όχι δεν θα το κάνεις σταμάτα, δεν υπάρχει λόγος να φας άλλο έχεις ήδη φάει.....
Όχι άλλο ρε γμτ.... δεν μπορώ άλλο... κουράστηκα... δεν μπορώ να κάνω εμετό πλέον... δεν γίνει έχει αποκτήσει ανοχή αυτό το πραγματάκι μέσα στο λαιμό μου και δεν μπορώ να τα βγάλω... τα έχω μέσα μου και είναι τόσο πολλά... και πονάω αλλά δεν μπορώ να τα βγάλω... κουράστηκα... νιώθω ότι δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό... κρίμα γιατί προσπαθώ....αλλά προφανώς όχι αρκετά...

Μέσα σε τόσο λίγο χώρο,έδωσες τόσα "χαστούκια"στον εαυτό σου,οπότε φαντάζομαι πόσα του δίνεις στην καθημερινότητά σου.Πόσο σε κατηγορείς,σε στήνεις στον τοίχο,σε δικάζεις και βγάζεις η ίδια ετυμηγορίες και θέτεις ποινές.

Γράφεις,"θα είμαι καλή,και δεν θα κάνω βουλιμία".Καταλαβαίνεις πως μέσα στο μυαλό σου έχεις συνδέσει το να είσαι καλή,με την μη ύπαρξη βουλιμικών.Με την αντίστασή σου.Όσο λοιπόν το κάνεις αυτό,το σκέφτεσαι έτσι δηλαδή,μαθαίνεις τον εαυτό σου πως έχεις αξία(καλότητα,καλοσύνη)ότα� � ΔΕΝ κάνεις βουλιμικά.Σε απαξιώνεις όταν "πέφτεις"και κάνεις,σε απογυμνώνεις από την αξία σου σαν άτομο άσχετα από τις επιδόσεις σου,σου αφαιρείς το δικαίωμα στο λάθος.
Ένα αυτό,δεν είσαι καλή όταν δεν κάνεις και κακή όταν κάνεις.

Μετά,ονομάζεις το βουλιμικό,η "εύκολη"λύση.ʼρα εσένα υπεύθυνη,ένοχη που διαλέγει την εύκολη λύση και αυτός ο τρόπος σκέψης σου γεννάει κι άλλες τύψεις.Δεν είναι η εύκολη,η δύσκολη είναι απ'ό,τι βλέπεις από τις συνέπειες και είναι ένα είδος εθισμού που μπορείς να μάθεις πώς θα τον καταπολεμήσεις.Δίχως όμως να σε μαστιγώνεις και να σε καθίζεις διαρκώς στο σκαμνί του κατηγορούμενου.

Όταν λοιπόν κάνεις ένα βουλιμικό,δε θα αφήνεις να βυθίζεσαι στην αυτολύπηση,μπορείς να πεις στον εαυτό σου πως θα μάθεις να το κάνεις,όσες φορές κι αν χρειαστεί,θα μετράς από κει και πέρα.

@alexandrita.Φυσικά και μπορεί να αλλάξει ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας καθώς και η αυτοαξιολόγησή μας.Αρκεί να μάθουμε να μας αποδεχόμαστε,να μην είμαστε αυστηρές σε σημείο να μας τιμωρούμε,να γίνουμε ο σύμμαχος του εαυτού μας,όχι ο εχθρός του.

[AbraKatabra]

...χτες έφαγα τόσο πολύ όμως που κάποια στιγμή τρόμαξα και είπα Χρίστέ μου θα σκάσει το στομάχι πρέπει να πάω στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου αλλιώς θα σκάσει...ειλικρινά δεν το έχω ξαναπάθει αυτό...με κυρίευσε φόβος... έφαγα τόσο πολύ, μα τόσο πολύ και κυρίως επειδή είχα τη σιγουριά ότι θα τα βγάλω... όμως δεν γινόταν...μετά άρχισα να σκέφτομαι πόσο έφαγα και πόσο λίπος και θερμίδες είχαν και ότι σίγουρα θα πάρω 1,5 κιλό μόνο και μόνο από το βουλιμικό αυτό που δεν κατέληξε σε εμετό...

Ήμουν απαρηγόρητη, αλλά άρχισα να ηρεμώ τον εαυτό μου επειδή ΕΠΡΕΠΕ να πάω σε ένα τραπέζι και ΕΠΡΕΠΕ να ήμουν ευδιάθετη και καλά.... δεν προλάβαινα να ξαναπροσπαθήσω να τα βγάλω και αν το έκανα θα ήταν τελείως πρησμένο το πρόσωπο μου από την πίεση και θα ήμουν χάλια,....

Επομένως άρχισα να καθησυχάζω τον εαυτό μου ότι "αύριο θα είσαι σκασμένη και θα δεν θα θες να φας τίποτα αφού έτσι κι αλλιώς θα έχεις ακόμη τις χτεσινές τροφές στο στομάχι σου, που είναι τόσο πολλές και που δεν μπορούν να χωνευτούν..!! αφού αφενός έχεις διαλύσει το στομάχι σου και αφετέρου έχεις βγάλει με την προσπάθεια όσα γαστρικα υγρά υπήρχαν που θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε αυτό.... Μην ανησυχείς θα προσέξεις δύο μέρες και το σώμα σου θα επανέλθει.... θα ξεφουσκώσεις... ηρέμησε ΠΡΕΠΕΙ να είσαι καλά.."

δυστυχώς υποχρεωτικά ξαναέφαγα... δεν μπορούσα να πω τίποτα... ούτε να μη φάω αλλά ούτε και να φάω λίγο αφού ήξερα ότι ήμουν καλεσμένη και θα ήμουν αδικαιολόγητη αν ξαναέτρωγα πριν..

Είναι πολύ δύσκολο να μην κάνεις βουλιμία.... παλέυεις συνέχεια με τον εαυτό σου... είναι να μην ξεκινήσεις...αν ξεκινήσεις έχεις χάσει παντελώς τον έλεγχο.... τρως σαν τρελός χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τη γεύση των τροφών,...αδιαφορώντας για το αν πέφτουν κάτω τα φαγητά ... πάνω σου... αν σου τρέχουν πάνω στο σαγόνι... δεν τα μασάς καν... τρως με μανία όσο πιο πολύ μπορείς... μασάς όλα σου τα συναισθήματα... το θυμό σου, το άγχος, την οργή, την απογοήτευση, την ανασφάλεια... οτιδήποτε σε προβληματίζει και δεν μπορείς να λύσεις μέσα σου... ή να το εκφράσεις.....

Σήμερα είμαι καλύτερα...βέβαια αυτό συμβαίνει επειδή έφαγα τώρα πρώτη φορά μετά απο δύο καφέδες... και μπόρεσα και τήρησα αυτό που "υποσχόμουν" από χτες στον εαυτό μου....
Θα δείξει την υπόλοιπη μέρα πως θα πάει....

[AbraKatabra]

Originally posted by alexandrita
εχω παει μια φορα σε ψυχολογο αλλα δεν ξαναπηγα.... δεν πιστευω οτι καποιος μπορει να μας βοηθησει αν δεν το θελουμε πραγματικα.
οι στρατηγικες ισως να βοηθησουν την καταπολεμηση της υπερφαγιας... αλλα το πως βλεπεις τον εαυτο σου και πως εισαι ευχαριστημενος και ικανοποιημενος απο αυτον,πως μπορει να αλλαξει?αν αλλαζει...

Αλλάζει το πως βλέπεις τον εαυτό σου.... απλά δεν αλλάζει από τη μία μέρα στην άλλη.. θέλει χρόνο και κόπο.. κανείς δεν είπε ότι ειναι εύκολο.... αν δεν προσπαθήσεις δεν θα μάθεις...
Πάντως, δεν μπορείς να κρίνεις ένα ψυχολόγο από μία επίσκεψη.... γιατί εσύ μπορεί να προσδοκείς ότι θα έχεις τρομερή αλλαγή και αυτό σίγουρα δεν θα συμβει την πρώτη φορα... θέλει υπομονή...μην τα παρατάς!!!

[AbraKatabra]

Originally posted by sabe

Originally posted by AbraKatabra
ʼλλη μια μέρα που είπα, ότι θα είμαι καλή και δεν θα κάνω βουλιμία.... που δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να ξανακυλήσει στην εύκολη λύση.... κι όμως άλλη μια μέρα που στάθηκα δειλή να αντιμετωπίσω τον ίδιο μου τον εαυτό και να πω όχι δεν θα το κάνεις σταμάτα, δεν υπάρχει λόγος να φας άλλο έχεις ήδη φάει.....
Όχι άλλο ρε γμτ.... δεν μπορώ άλλο... κουράστηκα... δεν μπορώ να κάνω εμετό πλέον... δεν γίνει έχει αποκτήσει ανοχή αυτό το πραγματάκι μέσα στο λαιμό μου και δεν μπορώ να τα βγάλω... τα έχω μέσα μου και είναι τόσο πολλά... και πονάω αλλά δεν μπορώ να τα βγάλω... κουράστηκα... νιώθω ότι δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό... κρίμα γιατί προσπαθώ....αλλά προφανώς όχι αρκετά...

Μέσα σε τόσο λίγο χώρο,έδωσες τόσα "χαστούκια"στον εαυτό σου,οπότε φαντάζομαι πόσα του δίνεις στην καθημερινότητά σου.Πόσο σε κατηγορείς,σε στήνεις στον τοίχο,σε δικάζεις και βγάζεις η ίδια ετυμηγορίες και θέτεις ποινές.

Γράφεις,"θα είμαι καλή,και δεν θα κάνω βουλιμία".Καταλαβαίνεις πως μέσα στο μυαλό σου έχεις συνδέσει το να είσαι καλή,με την μη ύπαρξη βουλιμικών.Με την αντίστασή σου.Όσο λοιπόν το κάνεις αυτό,το σκέφτεσαι έτσι δηλαδή,μαθαίνεις τον εαυτό σου πως έχεις αξία(καλότητα,καλοσύνη)ότα� � ΔΕΝ κάνεις βουλιμικά.Σε απαξιώνεις όταν "πέφτεις"και κάνεις,σε απογυμνώνεις από την αξία σου σαν άτομο άσχετα από τις επιδόσεις σου,σου αφαιρείς το δικαίωμα στο λάθος.
Ένα αυτό,δεν είσαι καλή όταν δεν κάνεις και κακή όταν κάνεις.

Μετά,ονομάζεις το βουλιμικό,η "εύκολη"λύση.ʼρα εσένα υπεύθυνη,ένοχη που διαλέγει την εύκολη λύση και αυτός ο τρόπος σκέψης σου γεννάει κι άλλες τύψεις.Δεν είναι η εύκολη,η δύσκολη είναι απ'ό,τι βλέπεις από τις συνέπειες και είναι ένα είδος εθισμού που μπορείς να μάθεις πώς θα τον καταπολεμήσεις.Δίχως όμως να σε μαστιγώνεις και να σε καθίζεις διαρκώς στο σκαμνί του κατηγορούμενου.

Όταν λοιπόν κάνεις ένα βουλιμικό,δε θα αφήνεις να βυθίζεσαι στην αυτολύπηση,μπορείς να πεις στον εαυτό σου πως θα μάθεις να το κάνεις,όσες φορές κι αν χρειαστεί,θα μετράς από κει και πέρα.

Πόσο δίκιο έχεις!! Είμαι ο μεγαλύτερος και αυστηρότερος κριτής του εαυτού μου!!
Επειδή ακριβώς είναι ένας ψυχολογικός εθισμός, νιώθω πολύ ανήμπορη και ανίκανη όταν ξαναπέφτω σε αυτό... είναι πολύ δύσκολο να ελέγξω τον εαυτό μου... και δεν μου αρέσει καθόλου αυτό...
Επισκέπτομαι ψυχολόγο... αλλά η ζωή μου είναι άνω κάτω... πολλές γρήγορες αλλαγές... χωρίς καμία απολύτως σταθερότητα πουθενά.. συναισθηματικά, επαγγελματικά, οικονομικά....
Ακόμη και η πόλη που θα μείνω να ψάξω για δουλειά και να ζήσω άλλαζει μέσα στο μυαλό μου και μέσα απο τα δεδομένα που αλλάζουν κι αυτά συνεχώς... δεν έχω κάποιο στήριγμα.. μόνο τον εαυτό μου... "ο σύμμαχος μου και ο εχθρός μου" τρομερό πράγμα...

[alexandrita]

αχ abrakatabra.... κανε τα μαγικα σου και κανε αυτους τους δαιμονες να εξαφανιστουν....


πες μας κι αλλα για σενα αν θελεις... παλευεις καιρο με τη βουλιμια?

[AbraKatabra]

Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ, από που να αρχίσω και πως να τα βάλω σε μία σειρά.... ξεκινάω να γράψω κάτι και μου έρχονται άλλες χίλιες σκέψεις....
ʼκουγα μια ζωή για σωστή διατροφή, συνδυασμούς τροφών για να μη κάνεις λίπος κτλ.... προσπαθώντας λοιπόν να τηρήσω κάποιους κανόνες, έπεφτα σε παραπτώματα γιατί ήταν σχεδόν αδύνατο να τους τηρήσω (υπο τις συνθήκες που ζούσα)..... θυμάμαι ότι έλεγα πάλι δεν το τήρησα, πάλι έκανα λάθος, τώρα θα πιάσω λίπος, τώρα θα παχύνω..... έτσι στην προσπάθεια της αναίρεσης του λάθους, κάποια μέρα μου ήρθε η ιδέα να κάνω εμετό και όλα καλά(έτσι νόμιζα τουλάχιστον).....
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.... αυτό είναι όμως αυτό που φαίνεται.. είναι μόνο η αφορμή, τα αίτια είναι βαθύτερα...
ΠΟΣΟ μεγάλη σημασία έχει για μένα η εξωτερική μου εμφάνιση και ΠΟΣΟ συνδέω την αξία μου με αυτήν
Όλο αυτό συνεχίστηκε.. και σιγά σιγά μονιμοποιήθηκε...
Αρχικά δεν καταλαβαίνεις ότι είναι πρόβλημα και δεν το λαμβάνεις υπόψην.... ξαφνικά συνειδητοποιείς τη σοβαρότητα της κατάστασης...
Όταν ανακάλυψα ότι είναι διατροφική διαταραχή και έχει συνέπειες στην ψυχολογία και την υγεία μου, αρχικά δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι πάσχω.... ώσπου έπιασα πάτο, δεν μπορούσα να απολαύσω τίποτα, όλα γύριζαν γύρω από το φαγητό...
Τελικά επισκέφτηκα ψυχολόγο....και συνειδητοποίησα ότι "μασούσα" όλα αυτά που με βασάνιζαν και τελικά τα "έβγαζα" από μέσα μου...
έτσι κατάλαβα ότι έπρεπε να βρω άλλα μέσα και τρόπους για να αντιμετωπίσω τις σκέψεις μου, τον εαυτό μου και τους γύρω μου.... (πολύ εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις)

Δυο χρόνια περίπου κάνω βουλιμίες.... και παλεύω τον τελευταίο χρόνο... η αλήθεια είναι ότι ψυχολογικά είμαι πολύ καλύτερα και έχω πολύ μεγάλη διαφορά.... αλλά οι εμετοί συνεχίζονται... δυστυχώς...

[alexandrita]

Originally posted by AbraKatabra

ΠΟΣΟ μεγάλη σημασία έχει για μένα η εξωτερική μου εμφάνιση και ΠΟΣΟ συνδέω την αξία μου με αυτήν...

αυτο ακριβως εχω κι εγω....
ειμαι τοσο παγιδευμενη στην εικονα μου...αυτο αναρωτιομουν αν αλλαζει ποτε.... δεν ξερω καν αν θελω να αλλαξει....
κι ας ειναι κατι που με κανει να ντρεπομαι οταν το λεω,δυστυχως ειναι αληθεια
μισω τοσο αυτην την υπουλη βουλιμια.........

αφου εισαι καλυτερα ψυχολογικα ειναι ενα πολυ σημαντικο πρωτο βημα... καλη συνεχεια, ολα θα πανε καλα....