Τι σκέφτεσαι τώρα;

[aiglh!]

χαχαχαχα σε λαθος θεμα εγραψα τα επαιξα απο οτ πολυ διαβασμα!!!!!!!:spin:

[ton76]

Originally posted by Tassos67

Originally posted by sweetOctober
έτσι είναι, εδώ γεννήσαμε και με τα παυσίπονα δεν καταλάβαμε τιποτα. Πρέπει να το κοιτάξει

Ευχαριστω ολους για τα περαστικα. Δεν εχει νοημα να το κοιταξω. Θα μου πουν πανω απο ολα αναπαυση. Και η δουλεια που κανω ειναι ακριβως το αναποδο. Ειμαι προνομιουχος που εχω δουλεια ακομη κι οσο περπαταω θα πηγαινω οσο κι αν ποναω. Ευκαιρια ψαχνουν για το λογιστηριο κι ελπιζω να μην τους τη δωσω.

Περαστικα Τασο κι εχεις δικιο ετσι ειναι δυστυχως!!!:sniffle:

[lineal]

σκεφτομαι να γινω καλα και απο αυριο να μαι περδικι να μην τρεχω αλλο τουαλετα δεν υποφερεται αλλο να πηγαινω στη δουλεια και να τρεμω μη δε βρω αδεια την τουαλετα...ουφ

[Ασημένια]

Οτι ο "δολοφόνος" επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος...

Κακά κορίτσια, κοράλια, ξαδέλφες επιστρέφουν γλυκά και σε μία έκδοση.

ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ!

(Τελικά η ταυτότητα του καθένα μας δεν καλύπτεται πάντα απο την ανωνυμία)

[ria_ed]

σκέφτομαι...

to be, or not to be.....

[lineal]

αστα να πανε σουιτ οκτομπερ...

αυτη τη στιγμη σκεφτομαι οτι πρεπει να παω για υπνο,αλλα δε θελω ακομα

[Scarllet_D]

Σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να μπορούσα να βάλω τα παλιά μου ρούχα στην σημερινή έξοδο :-$

Tassos67i το θέμα που ανέφερες για την κοιλιά είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου....σε κανένα άλλο σημείο στο σώμα μου ευτυχως δεν φοβάμαι για χαλάρωση περα απο την κοιλιά κι αυτο γιατί εκεί έχω ραγάδες. Δηλαδή οκ και στα χέρια έχω αλλά δεν είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα. Αναρωτιέμαι αν βοηθάει καθόλου η ηλικία στην χαλάρωση. Εννοώ αν όσο πιο μικρός είναι κάποιος τόσο πιο εύκολα "μαζεύει" το δέρμα του.

[Scarllet_D]

Το ρωτάω κυρίως γιατι η διαιτολόγος μου μου λέει να μην ανησυχώ γι αυτό γιατί είμαι πολύ μικρή (20) και το δέρμα μου θα προσαρμοστεί στο νέο βάρος αλλά πραγματικά αγχώνομαι μηπως μου το λέει για να μην τα παρατήσω.

[Scarllet_D]

Αν προσπαθήσεις να βρεις κάποιες άλλες ασχολίες για να ξεχνιέσαι;

όσο για την ανεργία κουράγιο....πραγματικά ευχομαι να βρεις κάτι καινούριο!! Αν επιτρέπεται με τι ασχολείσαι;

[polinaki1983]

Πόσο θα ήθελα να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω στον περσινό Αυγουστο... Τον Αυγουστο του 2012.....

[sarah1989]

σκεφτομαι πως ωρες ωρες τα πραγματα ηταν πιο ευκολα οταν ημουν παραπανω κιλα. Οταν αρχιζεις να "μετρας" στην αρενα των φλερτ, συνειδητοποιεις ποσο αγρια ειναι τα πραγματα εκει εξω και πως μπορει ο αλλος να σε βλεπει σαν θηραμα, κυριολεκτικα σαν ενα κομματι κρεας.

[Scarllet_D]

Ποσο θα ήθελα κι εγώ να πετάξω όλα αυτα τα τεραστια ρούχα.....

[sarah1989]

Originally posted by sweetOctober

Originally posted by sarah1989
σκεφτομαι πως ωρες ωρες τα πραγματα ηταν πιο ευκολα οταν ημουν παραπανω κιλα. Οταν αρχιζεις να "μετρας" στην αρενα των φλερτ, συνειδητοποιεις ποσο αγρια ειναι τα πραγματα εκει εξω και πως μπορει ο αλλος να σε βλεπει σαν θηραμα, κυριολεκτικα σαν ενα κομματι κρεας.

Και μια ερώτηση διευκρίνιση:

Γιατί νομίζεις ακριβώς ότι είναι πιο εύκολο να είσαι περισσότερα κιλά? Θεωρείς ότι δεν επιλέγει ο υπερβαρος αλλά τον/την επιλέγουν? (Αν σκέφτεσαι αυτό που φαντάζομαι και δεν έπεσα έξω τότε θα συνειδητοποιήσεις και μόνη σου ότι δεν παίζουν τόσο ρόλο τα κιλά αλλά η ψυχολογία σου, η αύρα σου και αυτό που εκπέμπεις, φυσικά για να βρείς ένα καλό άντρα κι όχι κάποιον που σε βλέπει σαν κρέας!)

Sweet, το πηρες εντελως αντιθετα το θεμα. Απλα αυτο που διαπιστωσα ηταν οτι οντας καποια κιλα παρακανω (και συνεπως οχι η γκομενα που θα κυκλοφορουσαν κατι αγορακια για να κανουν μοστρα) ειχα πιο ποιοτικες (για τα γουστα μου και τις αντιληψεις μου) κατακτησεις. Λιγες μεν, αλλα σωστες. Τωρα (μαλλον ακομη και τωρα που ειμαι με καποια κιλακια παραπανω-κι εχοντας τη φημη της "δυσκολης" στην κωμοπολη που ζω) ο καθε τυπος που βλεπει τον εαυτο του γκομενο υψηλου βεληνεκους, πλησιαζει και εμενα (οχι μονο εμενα-αλλα μεχρι προτινος ηταν μια κατηγορια αντρων ου δε με πλησιαζαν και ειχα το κεφαλι μου ησυχο)

[polinaki1983]

Πόσα λάθη έχω κάνει στην ζωή μου.... Για πόσα άλλα πράγματα έχω μετανιώσει.... Και τώρα καλούμαι για άλλη μία φορά να πάρω μία απόφαση... Μία απόφαση που θα επιρεάσει την ζωή μου για πάντα ότι και να είναι αυτή.... Αραγε θα κάνω την σωστή κίνηση ή θα πληρώνω για μία ζωή το λάθος μου?

[Mak]

Δυο απορίες ήταν σφηνωμένες τα τελευταία χρόνια στο μυαλό μου και δεν με άφηναν σε ησυχία.
Θα ξαναυπάρξω ποτέ λεπτή και ήσυχη με τη συνείδησή μου ότι φροντίζω αυτόν τον εαυτό?
Θα συμβεί ποτέ σε μένα αυτή η περίφημη ανατροπή που λένε ότι συμβαίνει στις προσωπικές ζωές πολλών ανθρώπων, όταν έχουν πιάσει πάτο, όταν έχουν χάσει κάθε ελπίδα, όταν τίποτα δε δείχνει πως θα πάει κάτι καλά από όσα έχουν επιθυμήσει σφοδρά?

Πλησιάζοντας τα σαράντα μου πια, σκέφτομαι πως είμαι από τις τυχερές εκείνες που τους λύθηκαν και οι δυο απορίες.
Νόμιζα για πολλά χρόνια ότι ίσως ανήκω σε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων που η τύχη τους δεν τους φέρνει απαραίτητα αυτό που επιθυμούν ή αξίζουν. Και βαθιά μέσα μου το θεωρούσα πιο πιθανό σενάριο από το να πραγματώσω τα όνειρά μου, ειδικά καθώς η πρώτη νιότη έφευγε και έφευγε..

Δεν το νομίζω πια. Γιατί και έχασα το βάρος που ήταν περασμένο σα θηλιά γύρω από το λαιμό μου και δε με άφηνε να αναπνεύσω όπως ήθελα εγώ και μπήκε στην προσωπική μου ζωή η πιο μεγάλη ανατροπή που θα μπορούσε να μου συμβεί, να ζω το πάθος όπως το είχα ενδόμυχα και απόλυτα θελήσει.

Αυτά σκέφτομαι, λοιπόν...