Τι σκέφτεσαι τώρα;

[Μαντζουράνα_ed]

Έχω ξεπαγιάσει!
Τί ψοφόκρυο είναι αυτό φέτος;;

[Scarllet_D]

Ασε ρε συ! Ντυνομαι σαν το κρεμμυδι κάθε μερα και πάλι κρυωνωωωω! Δεν ειναι κατασταση αυτή! :P

[Μαντζουράνα_ed]

Όντως!
Νομίζω διανύουμε έναν απ' τους πιο κρύους χειμώνες!!

[Μαντάμ σου σου]

Κορίτσια μη λέτε τέτοια,κάντε προσευχές,σπονδές,επικαλεσ τειτε πνευματα ,να φτιαξει ο καιρός!!!!

[Scarllet_D]

Παντως παντα ημουν χειμερινος τύπος.... το προτιμω απο το να ζεσταινομαι και να ιδρώνω :P

[Scarllet_D]

Σκέφτομαι το πως σκατά θα εφαρμόσω κριτική σε ένα σταθμισμένο διαγνωστικό εργαλείο.... Μα μόνο και μόνο που έχει θεωρηθει σταθμισμένο και παγκοσμίως αποδεκτό οποιοδήποτε επιχειρημά μου θα είναι fail..... αχ μάνα μου ας περάσω κι αυτό το μάθημα και αλήθεια δεν θα ξαναγκρινιάξω ποτέ για εργασίες ΧΔ

[marulenia]

Originally posted by Scarllet_D
Παντως παντα ημουν χειμερινος τύπος.... το προτιμω απο το να ζεσταινομαι και να ιδρώνω :P

χαχαχα μου θύμισες την ατακα μιας φίλης μου "καλύτερα να κρυώσω παρά να ιδρώσω"

[Scarllet_D]

Μα ναι! Ακριβώς αυτόοοο!!

[marulenia]

Τώρα σκέφτομαι,
ότι δεν μπορώ να καταλάβω
αν είμαι θλιμμένη γιατί είμαι υπέρβαρη και πλαδαρη,
η αν επειδή είμαι θλιμμένη έγινα υπέρβαρη και πλαδαρή...

[pink_90]

Marulenia μου νομίζω ότι είναι ένα φαύλος κύκλος.... Το ένα γεννάει το άλλο, το ένα δίνει τροφή στο άλλο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Από εκεί κ πέρα το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς για να σπάσουμε αυτόν τον κύκλο. Κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας; Και αν όχι, γιατί;

[Μαντζουράνα_ed]

Originally posted by marulenia
Τώρα σκέφτομαι,
ότι δεν μπορώ να καταλάβω
αν είμαι θλιμμένη γιατί είμαι υπέρβαρη και πλαδαρη,
η αν επειδή είμαι θλιμμένη έγινα υπέρβαρη και πλαδαρή...

Ποιητική φράση που η ανάλυσή της μπορεί να γεμίσει βιβλία πολλά...
Έχω νιώσει έτσι πολλές φορές..

[marulenia]

Λες να είναι κύκλος pink?

Τι θα πρέπει να πολεμήσω για να "είμαι καλά";
Αν βρω λύση για ένα υγιές σωματικό βάρος θα φύγει η θλίψη;
Ή πρέπει να νικήσω το θλίψη για να γίνει υγιές το σωματικό βάρος;

και τα δύο ταυτόχρονα μου φαίνεται αβάσταχτο να τα χειριστώ...

[pink_90]

Μάλλον θέλει μικρά βήματα και ως προς τις δυο κατευθύνσεις. Δυστυχώς δεν είναι μονόδρομος! Ξεκίνα από τα απλά μικρά που έχεις στη ζωή σου και σε γεμίζουν χαρά. Και σιγά σιγά πρόσθεσε και άλλα που σε ικανοποιούν. Σκέψου λίγο πιο θετικά, μικρές αλλαγές. Σκέψου ας πούμε που παρόλο που εσύ βλέπεις τον εαυτό σου και τον κατακρίνεις έχεις έναν άντρα που σ αγαπάει ακριβώς όπως είσαι. Πολλές δεν είμαστε τόσο τυχερές (και ας έχουμε ένα σχεδόν φυσιολογικό βάρος). Όσον αφορά τη διατροφή κάνε τις τριαδούλες σου αρχικά χωρίς να περιορίζεις την ποσότητα, απλά όσο περνάει ο καιρός φτιάχνε την ποιότητα.

[NADINE_ed]

Originally posted by marulenia

Τώρα σκέφτομαι,
ότι δεν μπορώ να καταλάβω
αν είμαι θλιμμένη γιατί είμαι υπέρβαρη και πλαδαρη,
η αν επειδή είμαι θλιμμένη έγινα υπέρβαρη και πλαδαρή...

Originally posted by marulenia

Τι θα πρέπει να πολεμήσω για να "είμαι καλά";
Αν βρω λύση για ένα υγιές σωματικό βάρος θα φύγει η θλίψη;
Ή πρέπει να νικήσω το θλίψη για να γίνει υγιές το σωματικό βάρος;

και τα δύο ταυτόχρονα μου φαίνεται αβάσταχτο να τα χειριστώ...

Μπορεί να πρόκειται για ένα συναίσθημα και μια κατάσταση που ναι μεν συνδέονται,αλλά όχι απαραίτητα με αιτιώδη σχέση.
Ίσως η προσπάθεια διαλεύκανσης του τι προκαλεί τι να εγκλωβίζει και να αποδυναμώνει μέσα στο κυκλικό της στριφογύρισμα.
Ούτε για το αυγό τοποθετήθηκε επαρκώς η ανθρωπότητα αν αυτό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό,ωστόσο κανένας δεν εμποδίστηκε
ν'απολαύσει εντωμεταξύ την ομελέτα του.

Υπάρχουν άνθρωποι θλιμμένοι που δεν είναι "υπέρβαροι και πλαδαροί",άλλοι που είναι "υπέρβαροι και πλαδαροί" χωρίς ωστόσο να το βιώνουν
με θλίψη,κάποιοι που κατέκτησαν ένα υγιές σωματικό βάρος και ταλαιπωρούνται ακόμη από συναισθήματα θλίψης κι άλλοι που την ξεπέρασαν
και μία από τις πολλές επωφελείς συνέπειες ήταν και η απώλεια του επιπλέοντος βάρους.Τίποτα δεν είναι δεδομένο πόσο μάλλον προκαθορισμένο.

Το ιδανικό είναι να συντονιστείς σε υγιέστερες συνήθειες στην καθημερινή σου πρακτική ενώ ταυτόχρονα δουλεύεις μέσα σου ό,τι υποψιάζεσαι
πως ευθύνεται ή έστω ενέχεται στα αρνητικά συναισθήματα,που δείχνουν να σε ταλαιπωρούν.Κι αν φαντάζει βουνό κι "αβάσταχτο",συνήθως
όλα κυλούν ευκολότερα μόλις μπεις στο χορό τους και βρεις σιγά σιγά το ρυθμό σου.Κι όσο προχωράς τα βήματα στο ένα,αποκτάς άλλον αέρα
και στα βήματα του άλλου,γιατί εντωμεταξύ νιώθεις μεγαλύτερη αυτοαποτελεσματικότητα και συνεπώς κι αυτοπεποίθηση,που σου πνέει θετική
ενέργεια και σε καθιστά όλο και ικανότερη με ό,τι καταπιάνεσαι.

Μερικές φορές έχουμε την τάση-ειδικά εμείς οι γυναίκες-να υπεραναλύουμε και να...χανόμαστε στη μετάφραση,ν'αποσυντονιζόμα στε από την ουσία
και να παραλύουμε...Άσε που αν βάλεις και το κερασάκι της τελειομανίας στην τούρτα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα!
Οπότε ξεκινάμε όπως μπορούμε κι αφήνουμε τα υπόλοιπα για τον απολογισμό στο τέλος,τότε που με την αποστασιοποίηση θα είναι όλα ευκρινέστερα.

[sweetOctober]

η θλιψη δε φευγει με τα κιλα...