Τι σκέφτεσαι τώρα;

[Μαντζουράνα_ed]

Καλησπέρα Φίλιππε!

Χαίρομαι που ξαναμπήκες στο φόρουμ και που είσαι καλά!
Επίσης χαίρομαι που διατηρείς την απώλεια μετά από τόσο καιρό! Είναι πολύ σημαντικό αυτό!
(Ποιά είναι η "ιδιότυπη διαχείρηση" του βάρους σου στην οποία αναφέρεσαι; )
Μην τσαντίζεσαι που κάνεις λιγότερη άσκηση... υπάρχουν περίοδοι στην ζωή μας που υπάρχουν άλλες προτεραιότητες πέρα από την συνέπειά μας στην άσκηση του σώματός μας, και είναι λογικό.

Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις!

:-)

[filipparas]

Αυτό που εννοώ είναι οτι παρότι άπειρες φορές κάνω λάθη σε γεύματα ή ακόμα και σε μέρες έχω τη γνώση, τη διαύγεια και έχω αναπτύξει την ικανότητα χωρίς να ζυγιστώ και χωρίς να μετρήσω θερμίδες στα επόμενα 2-3 24ωρα να διαχειριστώ άμεσα τη κατάσταση με αποτέλεσμα να μη συσσωρεύονται ποτέ πάνω από 1-2 κιλά.

Όχι τπτ ιδιαίτερο δλδ, ουσιαστικά αυτό που έχω καταφέρει είναι να είμαι πάντα σε εγρήγορση χωρίς αυτό να με κουράζει. Για μένα σημαντικό, πιθανόν και επικίνδυνο φυσικά.

[eleni1986]

Αυτη ειναι η επιτυχία, στα 1 με 2 κιλα που κατα διαστήματα ολοι βάζουν αλλα ξερουν να το διαχειρίζονται. Μπραβο Φίλιππε! Καλη συνεχεια!!

[Μαντάμ σου σου]

σκέφτομαι γιατί να αισθάνομαι διαρκώς αδικημένη-πικραμένη και γιατί δεν μπορώ να αδιαφορήσω.

[eleni1986]

Γιατι αισθάνεσαι ετσι; Ποια περιστατικά σου δημιουργούν αυτες τις σκέψεις;

[Μαντάμ σου σου]

δεν ξέρω μάλλον φταίει η διάθεσή μου. αλλά καμιά φορά πληγώνομαι από συμπεριφορές άλλων(πάντα οι άλλοι φταίνε όταν έχω κακή διάθεση)
και μου την σπάει που δεν έχω την δύναμη να κοιτάξω μόνο το τι κάνω εγώ, κ ότι αφορά μόνο τις δικές μου πράξεις αλλά αναλώνομαι στο τι μου έκανε ο ένας, πως μου μίλησε ο άλλος κ γιατί με αδίκησε ο τρίτος.

[Μαντζουράνα_ed]

Originally posted by Μαντάμ σου σου
σκέφτομαι γιατί να αισθάνομαι διαρκώς αδικημένη-πικραμένη και γιατί δεν μπορώ να αδιαφορήσω.

Originally posted by Μαντάμ σου σου
δεν ξέρω μάλλον φταίει η διάθεσή μου. αλλά καμιά φορά πληγώνομαι από συμπεριφορές άλλων(πάντα οι άλλοι φταίνε όταν έχω κακή διάθεση)
και μου την σπάει που δεν έχω την δύναμη να κοιτάξω μόνο το τι κάνω εγώ, κ ότι αφορά μόνο τις δικές μου πράξεις αλλά αναλώνομαι στο τι μου έκανε ο ένας, πως μου μίλησε ο άλλος κ γιατί με αδίκησε ο τρίτος.

Άρα δεν είμαι μόνο εγώ που αισθάνομαι έτσι!
Ώρες ατελείωτες έχω χαραμίσει (και δυστυχώς χαραμίζω ακόμα) από την ζωή μου σε τέτοια θέματα.
Προσπαθώ αυτήν την περίοδο να το διαχειριστώ όλο αυτό, αλλά δεν είναι εύκολο.
Βέβαια, με μια αισιόδοξη στάση και με θέληση και πίστη ότι θα τα καταφέρουμε, αυτό το χαρακτηριστικό μας μπορεί να γίνει σύντομα παρελθόν! Το πιστεύω απόλυτα αυτό. Απλά χρειάζεται να το δουλέψουμε.

[Μαντάμ σου σου]

αλήθεια κ εσύ έτσι νιώθεις; ναι θα θελα να γίνω λίγο πιο αισιόδοξο άτομο κ όχι τόσο αρνητική
προσπαθώ να επιστρατεύσω λογική κ ψυχραιμία προς το παρόν, η αισιοδοξία έχει παρακαμφθεί. λάθος. πολύ καλά τα λες.

είναι κ κάτι άλλοι γύρω μου που τους βλέπω να έχουν γίνει κρύοι κ υπολογιστές κ μου σηκώνεται η τρίχα. είπαμε όχι κ στο άλλο άκρο. αρκεί να βρει κάποιος έναν λειτουργικό μηχανισμό για να ανταπεξέλθει;

βλέπω κ εσένα που τα πας τόσο καλά.πρέπει να παίρνω παράδειγμα από τα καλά κ όχι από τα κακά.

[eleni1986]

Κορίτσια καλημερα, κ εγω νιωθω ετσι πολλες φορες. Το δουλευω οσο μπορω αλλα δεν τα καταφέρνω παντα. Με ενοχλει στον εαυτο μου που πολλες φορες, περιμενω την γνωμη των άλλων για να να δω αν κατι εχω κανει σωστά η οχι. Το θεμα ειναι οτι υπάρχουν κάποιοι ανθρωποι που ο,τι κ αν τους κανεις, οσο άψογα κ αν φερθείς, δεν θα το εκτιμήσουν. Ακομα με λυπεί αυτη η στάση τους, αλλα δεν περνούν ολα απο το χερι μας.

[Μαντζουράνα_ed]

Originally posted by Tassos67i
Με τον κουβά ότι δεν παχαίνει (άμεσα) και με απόλυτη εγκράτεια οτιδήποτε άλλο.

Τάσο σε νιώθω απόλυτα.
Σήμερα έκανα υπερφαγικό. Όλες υγιεινές τροφές, αλλά υπερβολικές ποσότητες.
Τις άπειρες σοκολάτες όμως που έχει η μαμά μου φυλαγμένες στο ντουλάπι, ούτε που μου πέρασε απ' το μυαλό να τις ακουμπήσω.

:-(

Θα ξεφύγουμε ποτέ απ' όλο αυτό;

[marulenia]

Originally posted by Tassos67i
Πρέπει να αλλάξω νοοτροπία.

Βέβαια σε άλλο επίπεδο...

Σκέφτομαι ότι κάνω 29 χρονών κοπέλα, τις ίδιες σκέψεις που έκανα σαν έφηβη. Ντεμέκ ορθολογιστικά μετράω το θέμα της διατροφής πια και οι στόχοι μου είναι ρεαλιστικοί. Να είμαι υγιής λέω, αλλά κατά βάθος πάντα στο μυαλό μου θα γελάει χαιρέκακα η Britney Spears με τη στολή της μαθητριούλας και τη μέση δαχτυλίδι στο Hit me baby one more time (μη γελάτε σοβαρά το λέω) και θα μου λέει εσύ ποτέ δε θα γίνεις έτσι...

Κι εκείνη η ικανοποίηση του άδειου στομαχιού, πάντα να παραμονεύει... Ότι τώρα που δεν τρώω είμαι καλύτερη από όταν τρώω.. Όσο και να νομίζω ότι τα έχω καταλάβει τα ίδια και τα ίδια ξανα...

Κι όσο κι αν διατυμπανίζω πως το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος στον εαυτό του είναι δίαιτα, πάλι δίαιτες και ματζούνια με πιάνω να ψάχνω...

Οπότε ναι, νοοτροπία πρέπει να αλλάξω..

[Μαντζουράνα_ed]

Μαρουλένια μου σε καταλαβαίνω απόλυτα!
Και εγώ κάποιες φορές πάω να σκεφτώ έτσι (πχ ότι θα πρέπει να γίνω αρκετά αδύνατη ή ότι είναι καλό να τρώω λίγο ή η ικανοποίηση του άδειου στομαχιού), όμως προσπαθώ πάντα να τα βγάζω αυτά απ' το μυαλό μου.
Είναι φυσιολογικό να πάει το μυαλό μας σε τέτοιες σκέψεις γιατί με όλα αυτά τα λανθασμένα πρότυπα (σώματος και διατροφικής συμπεριφοράς) έχουμε μεγαλώσει! Και επειδή μας βομβαρδίζαν με αυτές τις ιδέες επί χρόνια, για να τα βγάλουμε τελείως από μέσα μας χρειάζεται συνεχής προσπάθεια (να τις "κόβουμε" αυτές τις σκέψεις και να τις αντικαθιστούμε με υγιείς και θετικές σκέψεις) και χρόνος. Αλλά είναι απολύτως εφικτό!
So, don't worry, απλά προσπάθησε να μπλοκάρεις αυτές τις άχρηστες σκέψεις!
;-)

[ela]

σκεφτομαι οτι βαριεμαι πολυ να παω να παρω τον μεγαλο απο το σχολειο κ νυσταζω κ αναρωτιεμαι γιατι δε κοιμαμαι οσο κοιμαται ο μικρος!!!

[marulenia]

Μαρουλένια καλεί Τάσο..
Είχες γράψει κάτι τις απο κάτου αλλά δεν μου φόρτωνε εκείνη τη μέρα και μετά εξαφανίσθηκε!!
Πού πήγε η σκέψη σου Τάσο;;;

[tomorrow]

Originally posted by Tassos67i

Όποτε συναντώ ολόσωμο καθρέπτη σταματώ και χαζεύω. Κάθομαι και με κοιτάζω ατέρμονα (μόνον όταν δεν υπάρχει περίπτωση να με δουν, ειδάλλως κλεφτά).
Δεν πρόκειται για...θαυμασμό αλλά απορία. Κενό. Δε νοιώθω κανένα συναίσθημα.

Στο πρόσωπο κοιτάζομαι καθημερινά και καλά καλά. Έχω χαρτογραφήσει όλες τις γραμμές μου και κυριολεκτικά ελέγχω το βάρος μου από αυτές. Ίσως το αυστηρότερο κριτήριο για το σε τι κατάσταση είμαι. Πάνω κι από μεζούρα, ζώνη, ζυγαριά και θερμίδες. Όταν διαπιστώνω ότι τα ζυγωματικά πάνε να κρυφτούν πέφτει αλύπητο μαχαίρι δεν πα να λέει ότι θέλει η ζυγαριά και η θερμιδομετρία.

Το έχω αποδεχτεί πια αυτό που βλέπω αλλά δεν με ταυτίζω καθόλου μαζί του.
Και δεν βλέπω καμμία βελτίωση. Κι αυτό με ανησυχεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Πρόοδος μηδέν.
Δυόμιση χρόνια...

Πρόσφατα είδα μια φωτογραφία μου που δεν θυμόμουν ότι υπήρχε κι ούτε έπρεπε να υπάρχει σε εκείνη την συλλογή. Ήμουν ο διπλός. Φοβερό σοκ. Αγρίεψα. Δεν αποδέχομαι τον παλιό μου εαυτό. Εκείνον που βλέπω σε αυτές τις φωτογραφίες τον αναγνωρίζω αλλά τον απορρίπτω επιθετικά.
Το πράμα έγινε τρις χειρότερο γιατί θυμήθηκα ότι με τράβηξαν με δική μου ψηφιακή παρά την θέλησή μου. Διάβασα στο βλέμμα μου την δυσφορία μου κάτι που έκρυβα καλά οπότε αυτή που τράβηξε την φωτογραφία δεν μπορούσε να αντιληφθεί.
Εκείνη την ώρα έτρωγα και είχα στομαχιάσει. Ως συνήθως, δεν θα έδινα καμμία σημασία. Είδα όμως μια απίστευτη κοιλιά να βρίσκει στο τιμόνι. Κι ένοιωσα απίστευτα απαίσια. Χρόνια είχα να νοιώσω έτσι μετά από φαγητό. Το είχα ξεχάσει αυτό το ενοχικό συναίσθημα.
Το μόνο που χάζεψα ήταν η απίστευτα λεία επιδερμίδα. Μέσα σε έναν χρόνο καταστράφηκε. Πάει, τελείωσε. Στο πρόσωπο σαν την επιφάνεια του Άρη και στο σώμα...δέρμα σαύρας.

Μετά από αυτό κάθησα και είδα φωτογραφίες που τράβαγα στην φάση της καθόδου. Τότε τις έβλεπα και απλώς διαπίστωνα τις ραγδαίες αλλαγές με καθαρά πνεύμα παρατήρησης. Τώρα αγανάκτησα. Ανείπωτη οργή.

Tassos...
Εγω ανυπομονω να ντυθω σαν ανθρωπος κι οχι να κανω το αντισκηνο, αλλα ο θυμος σου, η λυπη σου με εξεπληξαν. Εκανες και κανεις τοσο κοπο, γιατι να μην εισαι ευχαριστημενος; Αυτο ηθελες. Οι συμβουλες σου βοηθουν τοσο κοσμο. Πρεπει να εισαι περηφανος. Ασφαλως η ομορφια δεν μετριεται με τα κιλα, ουτε ο ανθρωπος, αλλα αυτη η προσωπικη σου επιτυχια πρεπει να σου δινει φτερα.
Καλημερα