Αργή και βασανιστική(;) απώλεια κιλών!

[Vallia_ed]

Πιστεύω οτι σε γενικές γραμμές οι ανθρωποι δεν έχουν πρόθεση να σου κάνουν κακό. Δεν ξεκινάει δλδ ο άλλος από το σπίτι του πρωι πρωι και λέει αχχχ σε ποιον να τη πω σήμερα, σε ποιον να φερθώ άσχημα; (μιλώ για την πλειονότητα των ανθρώπων)

Ο καθένας σε αυτη τη ζωη μπορεί να έχει φερθεί άσχημα ή προσβλητικά σε κάποιον χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει οτι είναι και κακός άνθρωπος. Καλό είναι να δίνουμε την ευκαιρία στους ανθρωπους που γνωρίζουμε να μας δείξουν ποιοι είναι, να βγάλουν αυτά που έχουν μέσα τους, τον εαυτό τους.

[bouliana]

συμφωνώ,έχω πειράξει παχουλούλα κ μέχει πειράξει κ έμένα παχουλούλα επειδή κεγώ είμαι παχουλούλα. πιστεύω οτι εκείνη τη ώρα ,αν δεχτούμε ως δεδομένο οτι γενικά οι άνθρωποι είναι απλά αυθόρμητοι κ δεν θέλουν το κακό μας,οτι πρέπει να δείχνουμε ακριβώς τα αισθήματά μας γιατί μόνο έτσι θα καταλάβουν οτι μας πείραξε κ οτι μας στεναχώρησαν,κ όχι να το ρίχνουμε στην πλάκα κ στο χιούμορ κ στον αυτοσαρκασμό. καλά είναι κ κάτι άλλοι γάιδαροι που καταλαβαίνουν μόνο με ανάλογη απάντηση

[ninina]

ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ!!ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΓΩ ΤΟ ΧΑΝΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΡΙΣΚΩ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΖΩ ΠΟΛΥ ΟΣΕΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΠΡΟΣΥΛΩΜΕΝΕΣ!!!ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙ� �!!!!
:thumbup:

[hopa]

εμένα ο εγκέφαλος μου αδυνατεί να δημιουργήσει εικόνα του εαυτού μου σε ιδανικά κιλά, γιάυτο δεν μπορώ να πιστέψω οτι θα τα καταφέρω ποτέ,γιατί δεν μπορώ ούτε να το οραματιστώ, δεν μπορώ καν να θυμηθώ πως ήμουν στα ιδανικά κιλά, ίσως γιατί ποτέ δεν τα θεωρούσα ιδανικά . . δεν ξέρω χρόνια πλεον μέσα στο πρόβλημα, βαλτωμένη νιώθω πάντα να με νικάει η αυτόπαραίτηση και όχι η λαμαργία, και όλοι λένε είναι απλό χρειάζεται να αγαπήσεις τον εαυτό σου . . αλλά πως στο καλό γίνεται αυτό;

[bouliana]

εγώ πάλι ενώ εχω βάλει 15 κιλά στο μυαλό μου η εικόνα μου δεν άλλαξε.ούτως ή άλλως κ τότε χονδρή νόμιζα οτι είμαι. μόλις δω φωτογραφίες τρώω φρίκες. γιαυτό ίσως δεν χάνω γιατί άμα καταλάβαινα τον βαθμό της αλλαγής μου θακανα κ κάτι γιαυτό

[Vallia_ed]

Originally posted by hopa
εμένα ο εγκέφαλος μου αδυνατεί να δημιουργήσει εικόνα του εαυτού μου σε ιδανικά κιλά, γιάυτο δεν μπορώ να πιστέψω οτι θα τα καταφέρω ποτέ,γιατί δεν μπορώ ούτε να το οραματιστώ, δεν μπορώ καν να θυμηθώ πως ήμουν στα ιδανικά κιλά, ίσως γιατί ποτέ δεν τα θεωρούσα ιδανικά . . δεν ξέρω χρόνια πλεον μέσα στο πρόβλημα, βαλτωμένη νιώθω πάντα να με νικάει η αυτόπαραίτηση και όχι η λαμαργία, και όλοι λένε είναι απλό χρειάζεται να αγαπήσεις τον εαυτό σου . . αλλά πως στο καλό γίνεται αυτό;

Είναι πράγματι δύσκολο να φανταστείς τον εαυτό σου -20 ή και -25 κιλά. Εγω που είμαι 42 χρόνων δε θυμάμαι να έχω υπάρξει -25 ολη την ενήλικη σχεδόν ζωή μου!!! Καταλαβαίνεις λοιπόν, τι εικόνα να φτιάξω, που να τη βρω!!

Αυτό που έχω βρει προς το παρον να με βοηθάει είναι να φτιάχνω κοντινότερες εικόνες. Μια μπλούζα, ένα παντελονι που δε σου μπαίνει πια, βάλε στόχο να χωρέσεις εκει μέσα. Έχω πάει σε μαγαζι που έχει στανταρ αγγλικά νούμερα (i.e. 12, 14, 16 etc) και ενώ είμαι τώρα το 20 σχεδόν έχω βάλει στόχο να μπω αρχικά σε ρούχο 18 ίσως και 16 μεχρι το τελος Οκτωβρίου. Μετά ψάχνω εικόνες σε περιοδικά που με αντιπροσωπεύουν, σε στυλ, σε ύφος κλπ (παράδειγμα μια κοπέλα με ένα τζιν και ένα απλό λευκό t-shirt) και τις κολλάω στο μέσα φύλο της ντουλάπας μου. Κάθε πρωι που ανοίγω να πάρω ρούχα να ντυθώ, τις κοιτάω. Φαντάζομαι οτι ειναι φωτογραφίες δικές μου. Δεν αναφέρομαι στο σωματότυπο απαραίτητα (δεν έχω προδιαγραφές μοντέλου) αναφέρομαι στο στυλ, υφος, που θα με βοηθήσει να δημιουργήσω μια εικόνα του εαυτού μου.

Κάπως έτσι νομίζω μπορείς σιγά σιγά ν' αρχίσεις να φτιάχνεις εικόνα του εαυτού σου, στα θεωρητικά "ιδανικά" κιλά σου!!

Δεν έχω φτάσει το στόχο μου, είναι ακόμα πολύ νωρίς για μένα αλλά προς το παρόν όλο αυτό με βοηθάει.

'Ισως κάποια απο τις πιο παλιές κοπέλες που τα έχει καταφέρει να μπορει να μας πει περισσότερα γι αυτό.

[NubCake]

Βαλια μου γεια σου,

είμαι νέα στο φόρουμ αυτό αλλά παλιά στο θέμα του βάρους.

Εγώ ξεκίνησα στα 125 κιλά για να μη πω 130 αφού ζυγίστηκα αρκετές μέρες αφού ξεκίνησα δίαιτα. Υπέρβαρο παιδί, παχύσαρκη έφηβη κ.ο.κ

Ξεκινώντας λοιπόν τη δίαιτα μου (μια "πιο δική μου" εκδοχη της Ατκινς) μου φαινόταν τρομερά δύσκολο να αντέξω. Είχα συνειδοτοποιήσει ότι το ταξίδι αυτό θα μου έπαιρνε πολύ περισσότερο από χρόνο. Όμως βιαζόμουν όπως όλοι. Απαγοητευόμουν επειδή ακόμα και όταν έχασα τα πρώτα 20 κιλά δεν φαινόταν. Αυτό οφειλόταν κυρίως στο ντύσιμο μου, όλα εκείνα τα φαρδιά ασουλούπωτα ρούχα τα οποία όχι μόνο δεν έκρυβαν αλλά με έκαναν να φαίνομαι βάρκα :P.

Αγωνία κάθε φορά που έβλεπα τη ζυγαριά να ανεβαίνει λίγο. Διαλειμματάκια. Απογοήτευση όταν κολλούσα. Μα και ικανοποίηση βλέποντας ότι σταθερά χάνω. Πέρυσι το φθινόπωρο έφτασα τα 87 κιλά. Δεδομένου ότι είμαι ψηλούτσικη (1.74) , με μεγάλο σκελετό και έχω αρκετή μυικη μάζα λόγω ενασχόλησης με αθλητισμο μικρότερη.. δύσκολα με έλεγε κανείς υπέρβαρη. Ασε που κανένας δε πίστευε ότι είμαι 87. Όλοι με έκανα για 75 το πολύ.

Τα κολακευτικά σχόλια σε συνδυασμό με τα νέα δεδομένα που απολάμβανα (από το να νιώθω υγιής επιτέλους έως το να φοράω χαμηλοκάβαλο τζην) με έκανα να χαλαρώσω. Έτσι αντί να συνεχίσω την προσπάθεια μου επαναπάυτηκα. Δεν ήμουν πια χοντρή απλά τσουπωτή. Ένα χρόνο μετά λοιπόν , δληάδή τώρα , είμαι στα 96. Και δόξα το Θεό να λέμε.

Εδώ απαντώ στο ερώτημα σου αν ησυχάζεις ποτέ. Όχι. Αλλά γίνεται καλύτερο. Παραπάνω είπα δόξα το Θεό γιατί αφήνωντας τη δίαιτα πήρα 9 κιλά σε ένα χρόνο (πολύ δύκολη χρονια σε πολλούς τομείς) και όχι ...29. Γιατί σε αυτό το διάστημα αν και δεν έκανα δίαιτα όταν πήγαινα σουπερμάρκετ δεν γέμιζα πια το καλαθάκι με πατατάκια κλπ. Γιατί έκοψα τα πολλά ντελίβερι και όταν παραγκέλναμε πίτσα 2 κομμάτια ήταν αρκετά για να ικανοποιήσουν τον ουρανίσκο μου. Η απώλεια βάρους μου έως τώρα με δίδαξε πολλά και δεν ενώ δεν είμαι εντελώς "θεραπευμένη" από την εξάρτηση μου στο φαγητό είμαι σίγουρα σε καλύτερο δρόμο.

Αυτό που ξέρω είναι ότι με τίποτα δε γυρίζω πίσω στα 125. Τα 9 κιλά με τρομοκράτησαν και όλοι ξέρουμε πόσο εύκολο είναι να γίνουν 19, 29, 39.

Τώρα όμως μου φαίνεται πιο δύκολο από τότε να ξαναχάσω. Καταρχάς χάνω πιο αργά. Όσο πιο λίγα έχεις να χάσεις τόσο πιο αργά τα χάνεις. Εκτός κι αν έχεις κάνα σούπερ ντούπερ μεταβολισμό.. που δεν έχω Είμαι στη φάση -χάνω ένα κιλό παίρνω μισό- βαριέμαι λίγο χαλαρώνω, υποκύπτω... Πρέπει να το πάρω απόφαση πάλι.

Μη σε παίρνει από κάτω. Θέλει πολύ δουλειά κυρίως στο μυαλο μας. Αλλά πραγματικά αξίζει τον κόπο. :bouncing:

[Vallia_ed]

NubCake, καλησπέρα!!

Καλωσορισες στο forum και σ' ευχαριστώ για την απάντηση στα ερωτήματα μου. Αυτό το ποτέ δεν ησυχάζεις είναι που με ανησυχεί!

Παρ οτι θεωρώ οτι είμαι ακόμα στην πολύ αρχή της προσπάθειας μου, μερικές μέρες χαλάρωσηε με έχουν φέρει 2,2 κιλά πίσω (και δε μπορώ να διορθώσω και τα ticker :sniff:, μάλλον θα φτιάξω άλλα).

Θα συμφωνήσω μαζί σου σε ένα πράγμα που θεωρώ πολύ σημαντικό. Όταν κανείς μπαίνει στη διαδικασία αυτή συνειδητά, ακόμα και οταν φάει κάτι που δεν το επιτρέπει η διατροφή του ή φάει κάτι παραπανω, είναι πια απόλυτα συνειδητό και κατα τη διάρκεια και μετά. Εγω τουλάχιστον το νοιωθω. Κάτι που παλιότερα σπάνια μου συνέβαινε.

Στη μάχη λοιπόν ξανά.

Αν και νοιωθω οτι ο στόχος μου εχει απομακρυνθεί, θα συνεχίσω τη προσπάθεια και όσο είναι.

Αχχχχ αυτο το χαμηλοκάβαλο τζην!!!!!

[NubCake]

Έτσι ακριβώς είναι. Όλα είναι πιο ελεγχόμενα μετά. Εγώ, 2 χρόνια πριν, για παράδειγμα εάν γυρνούσα ένα βράδυ σπίτι κουρασμένη και πεινασμένη μετά τη δουλειά θα έτρωγα σίγουρα 2 μερίδες φαγητό, μετά θα καθόμουν στον υπολογιστή και πιθανότατα να μασουλούσα ένα πακέτο πατατάκια και μια σοκολάτα. Ενώ τώρα η υπερβολή μου είναι το να φάω λίγο ψωμί παραπάνω με το φαγητό μου.

Βέβαια ο ψυχολογικός παράγοντας πάιζει μεγάλο ρόλο. Αν όλα πάνε στραβά το μυαλό ξεμακραίνει από τη δίαιτα. Αλλά Τελικά η απώλεια βάρους βοηθά με όλα τα άλλα.
Στο επαγγελματικό βοηθά αφού είναι πιο εύκολο να βρεις δουλειά. Εγώ που τα καλοκαίρια μου αλλά και ως φοιτήτρια δούλευα σε καφέ -fast food, πιτάδικα κλπ έχασα άπειρες δουλειές όταν ήμουν στα 120+ κιλά. Ακόμα και η πιο απλή συνήθεια του Έλληνα, ο καφές, είναι δύσκολη υπόθεση στα πολλά κιλά. Τι να βάλεις? Η δική μου γκαρνταρόμπα στα πολλά μου κιλά αποτελούνταν από παντελόνια με λάστιχο φαρδιές άχαρες μπλούζες. Σίγουρα υπήρχαν ρούχα όμορφα στο μέγεθος μου σε κάποια καταστήματα αλλά με τι ψυχολογία να πάω για ψώνια? Και με αυτό το ντύσιμο δε μπορείς να περιποιηθείς και παραπάνω . Ντυμένη χάλια και να βαφόμουν ή να έφτιαχνα τα μαλλιά μου έκανε γελοία αντίθεση.

Από προχτές περίμενα θετικό τηλέφωνο για μία δουλειά και δε με πήραν οπότε σήμερα έκανα 2 ραντεβού για άλλες δουλειες. Αν ήμουν στα 125 θα βυθιζόμουν σε καταθλιψάρα και φυσικά θα ντρεπόμουν να ξαναψάξω.

Τώρα είναι όλα πιο απλά. Οπότε ανεβαίνει η ψυχολογία, φτιάχνει η διάθεση και νιώθεις πιο δυνατή.

[Vallia_ed]

Originally posted by NubCake
Από προχτές περίμενα θετικό τηλέφωνο για μία δουλειά και δε με πήραν οπότε σήμερα έκανα 2 ραντεβού για άλλες δουλειες. Αν ήμουν στα 125 θα βυθιζόμουν σε καταθλιψάρα και φυσικά θα ντρεπόμουν να ξαναψάξω.

Τώρα είναι όλα πιο απλά. Οπότε ανεβαίνει η ψυχολογία, φτιάχνει η διάθεση και νιώθεις πιο δυνατή.

Καλή επιτυχία NubCake με τη δουλειά!!! :starhit:

[NubCake]

Ευχαριστώ ευχαριστώ. Και σε εσένα καλή επιτυχία!

[koralaki]

Originally posted by bouliana
εγώ πάλι ενώ εχω βάλει 15 κιλά στο μυαλό μου η εικόνα μου δεν άλλαξε.ούτως ή άλλως κ τότε χονδρή νόμιζα οτι είμαι. μόλις δω φωτογραφίες τρώω φρίκες. γιαυτό ίσως δεν χάνω γιατί άμα καταλάβαινα τον βαθμό της αλλαγής μου θακανα κ κάτι γιαυτό

:thumbup:
αυτο ακριβως περναω αλλα σε μεγαλυτερη κλιμακα κιλων...

Βαλια καλη επιτυχια καλη αρχη,
μην ανησυχεις για τιποτε,
εχεις μπει στον σωστο δρομο,
της συνειδητοποιησης αφου εισαι εδω!
αναγνωρισες το προβλημα κ αρχισες προσπαθεια. :thumbup: