H δική μου ιστορία

[mariafc]

σε ευχαριστώ πολύ κοπέλα μου για τα λόγια σου. Εσύ τι κάνεις? Αισθάνεσαι καλύτερα?

[margkw]

δεν αισθανομαι καλα, οχι..ειναι κάποιος καιρός τωρα που εχω ξανα ανασφάλεια με το βάρος μου.Προσπαθώ ομως με νύχια και με δόντια να το δαιτηρώ στα φυσιολογικά επίπεδα..Ζορίζομαι δεν σου κρύβω, αλλά είπαμε..Μια ζυγαριά δεν είναι η ζωή μας..

[zouzouka]

Originally posted by mariafc
σήμερα το τζιν παντελόνι μου δεν κούμπωνε όμως είμαι ΖΩΝΤΑΝΗ.

Έτσι σκέφτομαι κι εγώ πλέον Μαρία και πρώτη φορά είμαι περήφανη για τις σκέψεις μου. Ούτε εγώ θα κρυφτώ πίσω απ'το δάχτυλό μου, με ανησυχεί το ότι μπορεί να παχύνω, αλλά πολύ περισσότερο με ανησυχούν οι καρδιακές μου αρρυθμίες...πόσο τυφλή ήμουνα τότε, δεν μπορώ να το πιστέψω......
Με συγκίνησαν όσα διάβασα για σένα, είσαι πολύ δυνατή που έχεις φτάσει ως εδώ.....και μάλιστα μόνη σου, με μόνη βοήθεια την διατροφολόγο σου....δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα
Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο!!!Μην ξεχνάς να ζεις την κάθε σου μέρα, έχεις χρόνια χαμένα να αναπληρώσεις :wink1:

[mariafc]

Να μαι πάλι εδω. Μου το ζήτησε η φίλη Eli να γραψω και σκεφτηκα οτι εχει δικιο. Περασε καιρός. Ωρα για αναφορά λοιπον.
Παλι εδω λοιπον υπο διαφορετικές συνθήκες αυτη τη φορα.
Απο το Μαρτιο που χω να γραψω σε αυτο το τοπικ μεσολαβησαν πολλά. Στην αρχη άσχημα μόνο άσχημα. Δε θελω να σας κουρασω γραφοντας τα δεν εχει νοημα. Δεν το κανω γιατι δε θελω να τα θυμαμαι. Τα θυμαμαι και πολύ καλά ομως κρατηστε οτι απο το μαρτιο μεχρι τον αυγουστο περιπου ανεβηκα πολλους γολγοθαδες. Επιασα τον απόλυτο πάτο ψυχολογικά κυρίως. Μου συνεβησαν πολλά. Πολλα και ασχημα που ουτε καν θελω να απαριθμησω. Ολα μαζι. Οικογενειακά, προσωπικά επαγγελματικά, περασα ενα φοβερο σοκ με θεμα υγείας. Επεσα και αρνιομουν πεισματικά να σηκωθω. Κλαμα, νευρα και οδυρμος. Και κουραση απίστευτη κούραση. Καπου εκει γνωρισα μια αλλη διαταραχη. Συναισθηματική υπερφαγία αυτη τη φορά. Δεν εκανα εμετους η κατι τετοιο αλλά περνουσα μερες ατελειωτες τρωγοντας οτι σαβουρα εβρισκα μπροστά μου. Απιστευτοι συνδυασμοί. Και μετα γκρινια, απογοητευση, φοβος για το βαρος μου. 3 μερες στερητικη διατροφη και 4 υπερφαγία. Ενας εφιάλτης ομως αδυνατούσα να αντιδράσω. Δεν ειχα δυναμεις να το κανω. Σηκωνομουνα το πρωι και ημουν τοσο ρακος. Δεν ειχα δυναμεις ημουν παραδομενη εντελώς. Και καθε φορα που ζοριζε η κατασταση στο ψυγειο, στο φουρνο ή στο ζαχαροπλαστειο. Παραλληλα η ψυχωση με τη ζυγαρια συνεχιζοτανε. Πλεον ειχα παρει αρκετο βαρος και δε μπορουσα να διανοηθω οτι θα παχυνω και αλλο.
Ειχα εγκλωβιστει στα προβληματα μου. Δεν εβγαινα, δε γουσταρα να δω ανθρωπο για να το πω επακριβως, δε μπορουσα να αποδωσω στη δουλειά μου και στο σπίτι ομηρικοί καυγάδες.
Δακρυα ατελειωτα, ωρες μοναξιάς και φυσικα υπεραναλυσης. Γιατι δεν εχω φιλους, γιατι ολα μου πανε σκατα γιατι γιατι γιατι?
Και τι εκανα γι αυτο? Τιποτα. Ετρωγα γαλακτομπουρεκο.
Δεν υπηρχε τιποτα να με συνεφερει. Συνεβη και κατι με καποιον που μου χαμηλωσε ακομα πιο πολυ την αυτοπεποιθηση μου σκατα και απόσκατα.
Το βαρος γιο γιο 4 πανω 2 κατω. Ο οργανισμός σε πλήρη αποσύνθεση φυτοζωουσα κανονικά.
Τοτε τον Αυγουστο μου δοθηκε η ευκαιρια να ταξιδεψω. Ειδα το νοημα της ζωής. Ετρωγα ακαταπαυστα χωρις τυψεις για δεκα μερες, γελασα, ειδα νεα μερη. Δεν κρατησε πολυ η ευτυχια. Μια μερα πριν την επιστροφη μου ο εφιλατης ξαναγυρισε μεσω ενος προβληματος υγειας. Θα με συγχωρεσετε αυτο το κομματι δε θελω να το αναλυσω. Φτανω πισω, αφηνω την βαλιτσα και οι γονεις μου με μεταφερουν στο νοσοκομειο. Απο την απολυτη χαρα βρεθηκα στο κρεββατι του πόνου με ενα ματσο γιατρους απο πανω να μου κανουν οτι εξεταση υπάρχει και απεναντι η μανα μου σε κατασταση αποσύνθεσης.
Ηταν Παρασκευη. Περασα ενα Σαββατοκύριακο κλαιγοντας, ουρλιαζα απο τον πόνο απο τον πόνο της ψυχης.
Τη δευτερα ξύπνησα και ειπα ΤΕΛΟΣ. Πηγα και βρηκα νεα διαιτολόγο και της ειπα την ικετευσα για την ακριβεια κοψε μου τα υπερφαγικά βοηθησε με. Επισης απο κεινη τη μερα αρχισα να το παιζω αισιοδοξη. Σταθηκα στα πόδια μου και τωρα τρεχω να προλάβω τον χαμενο χρόνο. Αρχισα να βλεπω καθαρα πλέον τι εκανα στον ευατο μου. Ενα ενα συνεδεα τα γεγονότα. Παντα ημουν ο ανθρωπος για ολους, να περνανε οι αλλοι καλα και εγω δεν πειραζει, παντα εδινα και δεν επαιρνα πίσω και αυτο με σκοτωνε. Αποφασισα λοιπον επιτελους να ζησω για μενα. Σταματησα να γκρινιαζω, αρχισα να αποδιδω στη δουλεια, εφτιαξα τη σχεση μου με τους γονεις μου. Παλευω καθε μέρα και δεν ειναι ευκολο. Φοβαμαι, τρεμω οτι ο εφιαλτης θα ξαναγυρισει.
Ειμαι καλα ναι ειμαι καλυτερα. Εχω λυτρωθει απο πολλά. Τα δαιμονια και τα κόμπλεξ εξακολουθουν να υπάρχουν. Τωρα τελευταια που πηρα παλι κιλα επαθα μια μινι κριση πανικού και ακομα τρεμω ομως πρεπει να προχωρησω παρακατω.
ΘΕλω να ζησω κοριτσια και εχω χασει πολυ καιρο και μεγαλώνω και ορισμενα πραγματα μου φαινονται βουνο και δεν ξερω να τα κανω γιατι οταν επρεπε να τα κανω εγω μετραγα θερμιδες.
Ποτε δεν ειναι αργα απλά εγω ειμαι κουρασμενη. Δεν το βαζω κατω όμως.
Πλεον εχω θεσει τη ζωη μου σε αλλες βασεις και προσπαθω να περναω καλα. Καποιες μερες τα κουτσοκαταφερνω. χαχαχα
Διατροφικα δε μπορω να κανω κατι καλυτερο πασχιζω να φτιαξω τομ εταβολισμό μου γιατι εννοω τρωω λιγο σε σχεση με αλλους ανθρωπους εξακολουθω να βαζω βαρος αλλά οκ πρεπει να ζησω με αυτο.
Λυπαμαι ομως που πρεπει να υπερπροσπαθω για πραγματα που για αλλους ειναι δεδομενα.
Ισως να ναι αυτη η τιμωρία μου.
Εχω τοσα πολλα να σας γραψω θα μπορουσα να γραφω ωρες και μερες.
Για αρχη κρατηστε οτι τωρα ειμαι καλά ή μαλλον διορθωνω ΠΑΛΕΥΩ και αυτο ειναι μια πρωτη νικη.

[filipparas]

Ελπίζω Μαρία τα θέματα με την υγεία σου να είναι πλέον παρελθόν, όλα τ'άλλα βλέπω τα παλεύεις όσο καλύτερα μπορείς και ειλικρινά το πιστεύω και εύχομαι οτι με τόση προσπάθεια που έχεις κάνει και συνεχίζεις να κάνεις στο τέλος θα βγεις νικήτρια, δυνατή και ευτυχισμένη.

Στο κάτω κάτω εμείς αυτό οφείλουμε στον εαυτό μας, να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό και να προσπαθούμε. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην εξαρτάται απόλυτα από μας αλλά το επηρεάζουμε σίγουρα.

[dora_th]

Μαράκι μου διάβασα την ιστορία σου και με συγκλόνισε . Με συγκλόνισε η απίστευτη δύναμη ψυχής που δείχνεις να έχεις .
Κορίτσι μου συνέχισε να παλεύεις . Η ζωή σου χρωστάει και θα στα δώσει .

[mariafc]

dora-th, φιλιππε σας ευχαριστω πολύ που μπήκατε στον κόπο να γράψετε. Εχεις δικιο Φιλιππε το οφειλουμε στον ευατο μας να παλέψουμε και εγω πλέον αυτο προσπαθώ να κάνω.
Πραγματικα το προσπαθω. Ειμαι πολύ καλύτερα ψυχολογικά, ξερω οτι τρωω σωστά τα υπολοιπα ελπιζω πως θα ερθουν. Θα θελα βεβαια καποιοι δαιμονες οπως ο εφιλατης της ζυγαριας και ο φοβςο της παχυσαρκιας να μην υπήρχε αλλα μην τα θελω και ολα δικά μου. Ας εκτιμησω αυτα που εχω και οχι αυτα που δεν εχω.
Δυσκολος αγωνας παιδια η ευτυχια και θελει καθημερινή μάχη. Καλη μας συνέχεια.
Αυτο που παντως που ηθελα να συμπληρωσω και ενας απο τους λογους που θελησα σημερα να ξαναγραψω ειναι για να δείξω στα κοριτσια που αντιμεωτπισαν το ιδιο προβλημα με μενα ότι ολα μπορουν να γινουν. Ολα αρκει να το πάρουμε εμεις πραγματικά απόφαση. Να μαι στέκομαι εδω και σας γράφω. Το μικρόβιο, το ζιζάνιο πάντα θα υπάρχει όμως οφειλουμε στους ευατους να παλέψουμε με αυτο το τέρας. Μικρά βήματα τη φορά.

[Eli_ed]

Μπράβο Μαρία μου είσαι παλικάρι :). Συνέχισε καρδιά μου είσαι στον σωστό δρόμο, άσε τους δαίμονες να σε τσιγκλάνε εσύ κάνεις μία διατροφή που εκτός από δύναμη σου προσφέρει και ηρεμία και δόσεις χαράς. Με τον καιρό σου υπόσχομαι ότι θα νιώθεις όλο και καλύτερα και θα είσαι και πιο σίγουρη για τον εαυτό σου και όλο ο δαίμονας θα μικραίνει και η φωνή του θα ακούγεται λιγότερο. Μέσα από την κόλαση που έζησες επέλεξες τελικά τη ζωή, επέλεξες να ζήσεις και εμείς θα είμαστε εδώ να σου κρατάμε το χέρι και να προχωρήσουμε όλοι μαζί. Δεν είσαι μόνη σου στην προσπάθεια σου, κανείς μας δεν είναι, έχουμε ο ένας τον άλλον και αυτό είναι πάντα μία αισιόδοξη αρχή με καλές προοπτικές ;)

[mariafc]

Δεν εχω λόγια Eli. Πόσο πολύ με συγκινησες με το μήνυμα σου. Σε ευχαριστω. Δεν ξέρεις πόσ κουράγιο μου δινεις.
Εχεις δικιο δεν ειμαι μόνη. Σας ευχαριστω πολύ για όλα. Μαζι θα παλέψουμε. Αντε καλή μας συνέχεια.

[break]

Μαράκι μου διάβασα την ιστορία σου κ με συγκίνησες πάρα πολύ με τη δύναμη σου κ ταυτόχρονα μου έδωσες κ εμένα ελπίδες πως κ εγώ ίσως μια μέρα καταφέρω να χάσω τα κιλά!!!!!

Εύχομαι το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισες τον Αύγουστο να το έχεις ξεπεράσει!

[mariafc]

Σε ευχαριστω break μου. Ναι το θεμα υγειας ειναι παρελθον τουλάχιστον ετσι θελω να πιστευω δυστυχως η ανορεξια εχει αφησει ανοιχτες πληγες και πρεπει να μαι συνεχως σε εγρηγορση.

Ομως ναι break πέρα απο την περιπετεια μου σου λεω πως ναι μπορεις να χάσεις τα κιλά σου. Μη βλεπεις που εγω εχασα το δρόμο μου ομως αν το πιστεψεις φυσικά και μπορεις. Δε χρειαζονται ουτε επεμβασεις ουτε τιποτα. Πεισμα, επιμονη και συστηματική προσπαθεια. Και εγω 100 κιλά ξεκινησα.
Δε θελω να ξαναγινω χοντρη. Τρελαινομαι στην ιδεα ομως καμια φορα σκεφτομαι ποσο ευτυχισμενος ανθρωπος ημουν τοτε και ειχα πολυ πιο νορμαλ σχεση με το φαγητο οσο οξυμωρο και αν ακουγεται αυτο για τα τοτε κιλά μου