τρωω γιατι δεν εχω σχεση

[koralaki]

Originally posted by lesing
δεν ειναι ολα ροδινα κ ομαλα οπως τα νομιζεις στη συντροφικη ζωη,
απλα οι ομορφες στιγμες της ειναι αναντικαταστατες!καποιες φορες...

Εγω παλι κοραλακι γιατι νομιζω πως αμα γυριζω σπιτι κ με περιμενει καποιος κ χωθω στην αγκαλια του δεν θα πλησιασω το ψυγειο? [/quote]
στο ευχομαι!
πολλες φορες ομως ριχνουμε σε ο,τι μας λειπει τα λαθη μας,
διατροφικα κ μη.

μπουλιανα μου το ειπε παραπανω κατι για σουβλακι κ δεν καταλαβε πως περασε η μερα.
εγω παλι εχω εντελως αλλη αποψη,
η τροφη ειναι συμμαχος μας κ πρεπει να ανοιγουμε το ψυγειο
το προβλημα το εχουμε στο ποσο συχνα κ στογ ιατι το ανοιγουμε.
παρεπιπτοντως εκανα τελειο σολωμο στο γκριλ
με πατατα κολοκυθι βραστο.
ειμαι ολη μερα κοντα σε διαθεσιμα ψυγεια
συνηθως ομως μονο το βραδυ το ψυγειο γινεται εχθρος μου.
αρα οταν εχουμε φαει οσα πρεπει (και μονο τοτε)
το να κανουμε επιδρομη στο ψυγειο δεν ειναι καλο.
κατα ταλλα ειναι φιλος μας...

[bouliana]

Originally posted by lesing
δεν ειναι ολα ροδινα κ ομαλα οπως τα νομιζεις στη συντροφικη ζωη,
απλα οι ομορφες στιγμες της ειναι αναντικαταστατες!καποιες φορες...

Εγω παλι κοραλακι γιατι νομιζω πως αμα γυριζω σπιτι κ με περιμενει καποιος κ χωθω στην αγκαλια του δεν θα πλησιασω το ψυγειο? [/quote]

και τι θα κάνεις όποτε αυτός που έχεις κ αγαπάς μπορεί να έχει άλλα προβλήματα κ να σε παραμελεί κ εσύ να νομίζεις οτι δεν σε θέλει?πάλι θα το ρίχνεις στο φαγητό ή θα τιμωρείς τον εαυτό σου με το να μη τρώς?κ άμα είσαι ερωτευμένη χωρίς ανταπόκριση? κ άμα σε παρατήσει για άλλη?κ άμα έχει νεύρα κ ξεσπάσει πάνω σου?κ άμα διαφωνείτε σε κάτι κ ξενερώσεις?κ άμα δεν είναι αυτό που ήθελες?
εγώ τόσα χρόνια που έχω διατροφική διαταραχή,το ναμαι σε μια σχέση δεν ήταν η λύση,πάλι τα ίδια έκανα.μόλις μπόρεσα να αποκτήσω αυτοπεποίθηση κατάφερα να κάνω κ μια καλή σχέση και να έχω κ μια καλή σχέση με το φαγητό

[granita_ed]

παντως πιστευω οτι στην αρχη οκ ισως να μη σε νοιαζει το φαγητο αλλα μετα δε θα αρχισετε να βγαινετε εξω για φαγητο?για σινεμα?για ποτο?τοτε ειναι που χαλαρωνεις κ αφηνεσαι.ειδικα αν τρωει κ ο αλλος

[bouliana]

εγώ πάντως έχανα κιλά όποτε ήμουν ερωτευμένη χωρίς ανταπόκριση,φυσικά μετά τα έβαζα εις διπλούν.

[lesing]

[quote]Originally posted by bouliana
δεν μας απαντάς όμως στο τι εννοείς με το να μη φας μια μέρα [ε/quote]
ενοουσα οτι πρωτη φορα στη ζωη μου δεν ειχα ορεξη αυτη τη λυσσα για το φαγητο κ ενω θα μπορουσα αυτη τη μερα να ακολουθησω το μυν.που μου εδεινε το σωμα μου εγω εφαγα ετσι για να φαω .ουτως η αλλως ποτε δεν μου εχει συμβει ως τωρα ουτε για 1 μερα να μη με απασχολει το φαγητο!
Επισης συνεχως κανω το εξης:τρωω ενω δεν πειναω για να μην πεινασω αργοτερα κ φαω πολυ κ μετα νοιωθω πεινα πραγματικη κ ξανατρωω!

[koralaki]

Originally posted by granita
παντως πιστευω οτι στην αρχη οκ ισως να μη σε νοιαζει το φαγητο αλλα μετα δε θα αρχισετε να βγαινετε εξω για φαγητο?για σινεμα?για ποτο?τοτε ειναι που χαλαρωνεις κ αφηνεσαι.ειδικα αν τρωει κ ο αλλος

+10000000
καλα ετσι εφτασα απο 80 στα 90 κιλα χωρις να το παρω πρεφα.
μετα εκοψα κ το τσιγαρο κ κατοσταρησα...

[koralaki]

Originally posted by bouliana

Originally posted by lesing
δεν ειναι ολα ροδινα κ ομαλα οπως τα νομιζεις στη συντροφικη ζωη,
απλα οι ομορφες στιγμες της ειναι αναντικαταστατες!καποιες φορες...

Εγω παλι κοραλακι γιατι νομιζω πως αμα γυριζω σπιτι κ με περιμενει καποιος κ χωθω στην αγκαλια του δεν θα πλησιασω το ψυγειο?

και τι θα κάνεις όποτε αυτός που έχεις κ αγαπάς μπορεί να έχει άλλα προβλήματα κ να σε παραμελεί κ εσύ να νομίζεις οτι δεν σε θέλει?πάλι θα το ρίχνεις στο φαγητό ή θα τιμωρείς τον εαυτό σου με το να μη τρώς?κ άμα είσαι ερωτευμένη χωρίς ανταπόκριση? κ άμα σε παρατήσει για άλλη?κ άμα έχει νεύρα κ ξεσπάσει πάνω σου?κ άμα διαφωνείτε σε κάτι κ ξενερώσεις?κ άμα δεν είναι αυτό που ήθελες?
εγώ τόσα χρόνια που έχω διατροφική διαταραχή,το ναμαι σε μια σχέση δεν ήταν η λύση,πάλι τα ίδια έκανα.μόλις μπόρεσα να αποκτήσω αυτοπεποίθηση κατάφερα να κάνω κ μια καλή σχέση και να έχω κ μια καλή σχέση με το φαγητό [/quote] +100000
:thumbup:

[lesing]

Originally posted by bouliana

Originally posted by lesing
δεν ειναι ολα ροδινα κ ομαλα οπως τα νομιζεις στη συντροφικη ζωη,
απλα οι ομορφες στιγμες της ειναι αναντικαταστατες!καποιες φορες...

Εγω παλι κοραλακι γιατι νομιζω πως αμα γυριζω σπιτι κ με περιμενει καποιος κ χωθω στην αγκαλια του δεν θα πλησιασω το ψυγειο?

και τι θα κάνεις όποτε αυτός που έχεις κ αγαπάς μπορεί να έχει άλλα προβλήματα κ να σε παραμελεί κ εσύ να νομίζεις οτι δεν σε θέλει?πάλι θα το ρίχνεις στο φαγητό ή θα τιμωρείς τον εαυτό σου με το να μη τρώς?κ άμα είσαι ερωτευμένη χωρίς ανταπόκριση? κ άμα σε παρατήσει για άλλη?κ άμα έχει νεύρα κ ξεσπάσει πάνω σου?κ άμα διαφωνείτε σε κάτι κ ξενερώσεις?κ άμα δεν είναι αυτό που ήθελε
Εχεις δικιο buliana.Eγω ως συνηθως φανταζομαι οτι ολα ειναι κ θα ειναι ιδανικα και οταν αρχιζουν τα παρατραγουδα τρωω φρικη (κ μετα τρωω κυριολεκτικα)Ειμαι εκτος πραγματικοτητας γιατι νομιζω οτι ολα θα ειναι τελεια-ωρε μαννα μου εχω μεγαλο κάλο)

[absolute]

κοριτσια και εγω οταν ειμαι ερωτευμενη στην αρχη μιας σχεσης 1.δε σκεφτομαι το φαι, 2.πορωνομαι με το σωμα για να αρεσω στον αλλο ακομη περισσοτερο, και μετα απο καιρο 1.προσαρμοζομαι συνηθως στις συνηθειες του αλλου(ειμαι και εγω επιρεπης αν με αφησω) και 2.τελικα παιρνω κιλα κ γουρουνιαζω οσο δεν παει!

τωρα που ειμαι μονη μου και εχω αποφασισει να ασχοληθω με εμενα αποκλειστικα εχω πεισμωσει τοοοσο με τα κιλα και το σωμα και ουτε που μου περναει απο το μυαλο να ξημεροβραδιαστω με πιτσες και σοκολατες!και ετσι μαλλον ετοιμαζομαι ψυχολογικα για τον επομενο:tumble:

[Ovellix]

Originally posted by lesing
2 σκεψεις που εκανα σημερα:ετυχε σημ.για αγνωστο λογο να μην πειναω καθολου ολη μερα!δεν μου εχει ξανασυμβει.το απογευμα ημουνα μενα φιλο κ φτιαξαμε σαλατα σπιτι /εφαγα ελαχιστα.το βραδυ ημουνα με κοσμο.γυρνωντας σπιτι κ χωρις στην ουσια να πειναω επειδη περασα απο ενα μερος που παλια ετρωγα,πηρα μια σπανακοπιτα κ 1 σουβλακι που τα εφαγα χωρις ιδιαιτερη ορεξη/τοσο λοιπον μου φαινεται παραξενο να μη φαω 1 μερα!!!!αρχισα να σκεφτομαι τι κενο ηθελα να καλυψω:αν ειχα ενα συντποφο να με περιμενει στο σπιτι θα ετρωγα?οχι.με ενοχλει που αιμαι μονη/δεν εννοω φιλους.αρα τι?κ αν δε βρεθει ποτε κανεισ η αν απγησει να βρεθει εγω θα ξεφευγω διατροφικα?κ τελικα οι σχεσεις ειναι θεμα τυχης.η σου καθεται κατι καλο με αμοιβαιε κατανοηση κ.λ.π.η βιωνεισ μοναξια.απα τι?οποια θελει να μου πει.εμενα παντως με πειραζει η μοναχικη ζωη χωρις συντροφο

Απο προσωπικη εμπειρια, οσες φορες ειχα σχεση, τα περισοτερα κιλα τα επαιρνα τοτε... Καλοπεραση...Ταβερνες... Διακοπες.. παρεουλα τηλεοραση, αρα φαι!!! Μεχρι που παντρευτηκα την γυναικα μου... και εγιναν χειροτερα τα πραγματα!!! Καθε μερα φαι ετοιμο, ταβερνες, παρεες, επισκεψεις και πολλα ακομα που οδηγουν στο φαι!!! Αρα φαι και σχεση, τουλαχιστον για μενα, παει πακετο!!!

[Ovellix]

Originally posted by bouliana
εγώ νομίζω οτι μπορώ να ρίζω αρκετούς μαντραχαλάδες κάτω στη μάσα ,φυσικά αυτό δεν είναι προς τιμή μου.γιαυτό τώρα που κάνω δίαιτα κ δεν ξεπερνώ τις 1600 θερμίδες νιώθω λες κ δεν τρώω ποτέ απλά τσιμπάω. βέβαια με το καιρό συνηθίζω

Ποτε θα παμε κοντρα με πιτσες???

[Ovellix]

Originally posted by granita
παντως πιστευω οτι στην αρχη οκ ισως να μη σε νοιαζει το φαγητο αλλα μετα δε θα αρχισετε να βγαινετε εξω για φαγητο?για σινεμα?για ποτο?τοτε ειναι που χαλαρωνεις κ αφηνεσαι.ειδικα αν τρωει κ ο αλλος

+100000000

[NADINE_ed]

Δεν είναι η μοναξιά ή η συντροφικότητα,που μας ωθεί ή μας αποτρέπει από υπερφαγικά επεισόδια...
Εξάλλου σε κάθε σενάριο υπάρχουν λόγοι/αφορμές να καταφύγουμε στο φαγητό.

Το θέμα είναι ποιές ανάγκες μας καλύπτει το φαγητό,πέρα εκείνων της σίτισης επιβίωσης.
Τι πρωταρχικά σου λείπει και έχεις την τάση να το υποκαθιστάς με το να τρως,να μουδιάζεις την έλλειψη του.
Ποιά συναισθήματα βυθίζεις κάτω από το φαγητό,που σου φτυαρίζεις...Τι πνίγεις,που δεν τολμάς να ελευθερώσεις...
Ποιό βόλεμα,ποιός φόβος,ποιά ανασφάλεια σε κρατούν στα γνώριμα κι ασφαλή,ανεξάρτητα από το τίμημα,
που αποδέχτηκες και συνήθισες να πληρώνεις.

Είναι πολύ βαθύτερα τα αίτια και οι συνειρμοί από το δεν έχω σχέση ερωτική και τρώω.
Είναι άλλο κεφάλαιο η φυσιολογικότατη ανάγκη σου για έρωτα,τρυφερότητα,συντροφι κότητα κι ηδονή
από εκείνο της εξάρτησης από το φαγητό κι όσα μέσω εκείνου έχουμε μάθει να ικανοποιούμε/υποκαθιστούμε.

Κι όσο δεν τακτοποιούμε τη λανθασμένη μας σχέση μαζί του, ό,τι κι αν συμβαίνει στη ζωή μας, ό,τι κι αν μας λείπει
εκεί θα καταφεύγουμε,κάπως θα το απενοχοποιούμε και θα συνεχίζουμε ν'αφηνόμαστε στη δίνη του φαύλου του κύκλου!

[koralaki]

Originally posted by Ovellix

Originally posted by bouliana
εγώ νομίζω οτι μπορώ να ρίζω αρκετούς μαντραχαλάδες κάτω στη μάσα ,φυσικά αυτό δεν είναι προς τιμή μου.γιαυτό τώρα που κάνω δίαιτα κ δεν ξεπερνώ τις 1600 θερμίδες νιώθω λες κ δεν τρώω ποτέ απλά τσιμπάω. βέβαια με το καιρό συνηθίζω

Ποτε θα παμε κοντρα με πιτσες???

μπουλιανα αμα ειμαι κ γω μαζι το εχασε το στοιχημα!
Ναντιν μονο εσυ θα μπορουσες να τα περιγραψεις τοσο ρεαλιστικα αλλα κ ευγλωττα!
Οβελιξ προσεχε τι λες γιατι παντα με αντρες ετρωγα

[sabe]

Originally posted by NADINE
Δεν είναι η μοναξιά ή η συντροφικότητα,που μας ωθεί ή μας αποτρέπει από υπερφαγικά επεισόδια...
Εξάλλου σε κάθε σενάριο υπάρχουν λόγοι/αφορμές να καταφύγουμε στο φαγητό.

Το θέμα είναι ποιές ανάγκες μας καλύπτει το φαγητό,πέρα εκείνων της σίτισης επιβίωσης.
Τι πρωταρχικά σου λείπει και έχεις την τάση να το υποκαθιστάς με το να τρως,να μουδιάζεις την έλλειψη του.
Ποιά συναισθήματα βυθίζεις κάτω από το φαγητό,που σου φτυαρίζεις...Τι πνίγεις,που δεν τολμάς να ελευθερώσεις...
Ποιό βόλεμα,ποιός φόβος,ποιά ανασφάλεια σε κρατούν στα γνώριμα κι ασφαλή,ανεξάρτητα από το τίμημα,
που αποδέχτηκες και συνήθισες να πληρώνεις.

Είναι πολύ βαθύτερα τα αίτια και οι συνειρμοί από το δεν έχω σχέση ερωτική και τρώω.
Είναι άλλο κεφάλαιο η φυσιολογικότατη ανάγκη σου για έρωτα,τρυφερότητα,συντροφι κότητα κι ηδονή
από εκείνο της εξάρτησης από το φαγητό κι όσα μέσω εκείνου έχουμε μάθει να ικανοποιούμε/υποκαθιστούμε.

Κι όσο δεν τακτοποιούμε τη λανθασμένη μας σχέση μαζί του, ό,τι κι αν συμβαίνει στη ζωή μας, ό,τι κι αν μας λείπει
εκεί θα καταφεύγουμε,κάπως θα το απενοχοποιούμε και θα συνεχίζουμε ν'αφηνόμαστε στη δίνη του φαύλου του κύκλου!

Είσαι μέσα στο μυαλό μου Natalie.Έτσι είναι.Η σχέση με το φαγητό δεν είναι μονοσήμαντη,έχει συμβολική σημασία επίσης και ανάλογα με το ποια ανάγκη του ζητάμε να μας καλύψει,το χειριζόμαστε είτε με υπερβολική αυστηρότητα,είτε με ξεχειλωμένη επιτρεπτικότητα.Εκείνο το καημένο,απλά φαί είναι,δε μας ζήτησε να του δίνουμε εμείς το ρόλο ούτε εραστή,ούτε μάνας,ούτε συντροφιάς,ούτε παρηγορίστρας,ούτε εργαλείου ελέγχου,ούτε δεκανικιού,ούτε,ούτε.Εμείς το κάνουμε αυτό,στο χέρι μας είναι και ν'αλλάξει.