ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ

[POZ]

Θέλω να κάνω μια ερώτηση προς όλες τις κοπέλες που έχουν περάσει ή περνάνε την αρρώστια της βουλιμίας.Έχετε προσδιορίσει το πότε και κάτω απο ποιές συνθήκες ξεκίνησε?Δεν μπορεί ένα ωραίο πρωι να ξυπνήσαμε κ να είπαμε ας αρχίσω τα υπερφαγικά κ τους εμετούς..κ ακόμα κ εαν προυπήρχε η τάση , έχετε παρατηρήσει οτι κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες ή περιστατικά ευνόησαν στο να βγει στην επιφάνεια ο βουλιμικός σας εαυτός?Κλείνω έναν χρόνο ως βουλιμική κ ποτέ δν πίστευα οτι θα περνούσε τόσος καιρός..και φοβάμαι οτι ο χρόνος θα γίνει χρόνια.Όλα ξεκίνησαν κάτω απο πολύ συγκεκριμένα δεδομένα της ζωής μου, που εδώ κ έναν χρόνο όλο κ χειροτερεύουν κ εγώ νιώθω οτι δν μπορώ να κάνω τίποτα πια για να φτιάξω τη ζωή μου.Θάθελα νακούσω απόψεις..

[loustam]

Ανασφάλεια η οποία προέκυπτε από την τελειομανία μου!!! Ποτέ δεν θα είμαι αρκετά καλή, τί θα πουν οι άλλοι αν αποτύχω, τι γνώμη έχουν οι άλλοι για εμένα/για το σώμα μου, οι άλλοι, οι άλλοι, οι άλλοι, ... Και όταν κάποιοι συγκεκριμένοι άλλοι με απέρριψαν με τον τρόπο τους στα 15, ξεκίνησε η ανορεξία. Και μετά από πολλά χρόνια όταν ένας συγκεκριμένος άλλος με απέρριψε έπεσα με τα μούτρα στην βουλιμία. Και όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσα να αποδείξω ότι είμαι αυτό που θέλουν οι άλλοι: χαρούμενη, δραστήρια, πετυχημένη σε όλα, ανεξάρτητη. Δεν υπήρχε αδύναμη πλευρά. Η μόνη αδυναμία μου ήταν στην σχέση μου με το φαγητό. Και αυτήν την ήξερα ΜΟΝΟ ΕΓΩ.
Όχι πια. Τώρα δεν κρύβω τον αδύναμό μου εαυτό, δεν φοβάμαι να απορρίψω και να απορριφτώ, επειδή ξέρω τι αξίζω και υπάρχουν κάποιοι λίγοι άνθρωποι που το εκτιμούν. Και δεν χρειάζεται να τα κάνω όλα τέλεια. Αυτοσαρκάζομαι, μιλάω ανοιχτά, και απελευθέρωσα την καταπίεση που μου είχα επιβάλλει όλα αυτά τα χρόνια προκειμένου να είμαι Η τέλεια.
Τώρα θεωρώ ότι τα λίγα επεισόδια υπερφαγίας που μου έχουν απομείνει οφείλονται καθαρά στην ... απόλαυση που μου προσφέρει το φαγητό και που στην προσπάθειά μου να χάσω κανά κιλό στερούμαι τις γεύσεις που θα ήθελα να γευτώ. Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι ένας εθισμός δεν ξεπερνιέται από την μία ημέρα στην άλλη. Αλλά θεωρώ ότι τους βαθύτερους λόγους που μου προκάλεσαν την διαταραχή τους έχω σε ένα βαθμό αντιμετωπίσει.
Αυτά...
Ενδιαφέρον τόπικ, αν και λίγο πολύ όλοι έχουμε πει την μικρή/μεγάλη/πικρή ιστορία μας... ;)

[fuxia]

Ήμουν πάντα φανατική της υγιεινής διατροφής...Ήμουν έφηβη και καθόλου δεν με συγκινούσαν τα "αμαρτωλά" που έτρωγαν όλοι. ΔΕΝ τα απέφευγα, τα μισούσα ειλικρινά! ένιωθα τέλεια με τους χυμούς και τις σαλατούλες μου, σπιτικό φαγητό κ φρούτα. Πωω τι μου θύμισες ήταν σε μια άλλη ζωή! αντιλαμβάνεσαι ότι κορμί είχα θειικό... Κάποια φάση από τις πολλές εξόδους καθιέρωσα μια φορά τη βδομάδα πιτόγυρο. Και καμιά σοκολατίτσα ενδιάμεσα, ε έβαλα σταδιακά 1-2 κιλάκια...μόνο....και ήμουν σταθερή ένα χρόνο, ούτε που με απασχολούσαν ώσπου κάποιος γύρισε μια μέρα και με είπε "χοντρέλω.." Εκοψα το φαι. 1 μέρα την κουζίνα ολόκληρη και 1 βδομάδα μόνο με καφέδες. Ύστερα άρχισα να κάνω ότι δίαιτα έβρισκα μπροστά μου. Από τότε είμαι σε δίαιτα. ΜΟΝΙΜΑ χάνω γιορτές, εξόδους(του φαγητού) κι ένα σωρό άλλα γιατί -δε θέλω να χαλάσει το πρόγραμμα μου- και καταλήγω να τα τρώω όλα μόνη μου όταν ξεσπώ.. τα 2 επεισόδια τον μήνα έγιναν 5, μετά κάθε βδομάδα, μετά μέρα παρα μέρα...Η τελευταία φορά ήταν προχθές... Αν ακούσω ότι αδυνάτισα θαμου δώσει δύναμη, αν όχι τότε δεν πεισμώνω, τρώω.. Μπορεί να κάνω 1000 προετοιμασίες για κάτι συγκεκριμένο, να το περιμένω πως και πως, και μεταξύ άλλων να το ράβω για να είμαι και να νιώθω καλα και την τελευταία μέρα τρώω 10000 θερμίδες. Το είδα χιλιάδες φορές εδώ μεσα αυτό και είναι κλισέ και βαρετό αλλά αυτό ισχύει: το παραμικρό-όσο χαζό κι αν μου φαίνεται μετά- με στέλνει στο ψυγείο... Νιώθω άχρηστη... Να με παρακαλούν φίλοι να πάω για φαγητό και λόγω "ακατάλληλου" μενού να κλείνομαι μέσα, και τελικά να τα τρώω τα ίδια και χειρότερα..μόνη... Δεν ξέρω πως να το παλέψω..δεν ξέρω πως ρίζωσε έτσι μέσα μου...Δεν ξέρω που να βρω τις λύσεις... Δεν υπάρχει δυνατότητα για ψυχολόγο..ούτε κάποιος να μιλήσω... όσο μπορώ προσπαθώ κι όπου με βγάλει... με τη στέρηση του φαγητού έχω μια υστερία σαν ανορεξική και ταυτόχρονα έχω την ψυχολογία κάποιου με σοβαρό πρόβλημα...απολογούμαι αν γίνομαι αντιπαθητική...

[dolphin_ed]

Αιτίες: τελειομανία, χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανησυχία για το πώς με βλέπουν οι άλλοι κι ειδικά ο φίλος μου τότε...Αφορμή: μια δίαιτα που ξεκίνησα πριν από 3 χρόνια, αδυνάτισα αλλά από φόβο μην ξαναπαχύνω αντί να κάνω συντήρηση, έκανα πάλι περιοριστική διατροφή και πολλές ακρότητες. Αυτές τις ακρότητες πληρώνω τώρα...

[fuxia]

διαβαζοντας το ποστ μου κατάλαβα ότι δεν είπα καν τους λόγους...τους οποίους συνειδητοποίησα πρόσφατα...Με το φαι και την μανιώδη ενασχόληση τρώω βάζω χάνω γεμίζω τη ζωή μου..Που αδειασε γιατί δεν υπάρχουν σ'αυτήν πλέον κάποια άτομα που αγαπούσα πολύ..Και που δεν γίνεται να ξαναφέρω στη ζωή μου..Και ουδεμία σχέση έχουν οι γκόμενοι...κατάλαβα ότι είχα πολύ διαφορετική ζωή και παρόλο που έκανα κάποια επεισόδια, δεν τα επισήμανα, δεν ασχολούμουν καθόλου με το φαγητό... τιποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν είναι όπως παλιά..

[CHOMSKY]

ΡΟΖ τέλειο θέμα μπράβο!!!!
Τελικά το πόσα κοινά έχουμε εμείς εδώ πέρα δεν λέγεται!Νομίζω ότι όλοι έχουμε πολύ πανομοιότυπες ιστορίες. Είτε είναι νευρική ανορεξία είτε βουλιμία είτε αδηφαγική διαταραχή υπάρχουν πολλά κοινά πιστεύω.
Προσωπικά τα τελευταία 13 χρόνια στη ζωή μου έχω και εγώ παρόμοια συμπτώματα. Όλα ξεκίνησαν με οικογενειακά προβλήματα. Έπειτα μια περίοδος ήπιας κατάθλιψης και τελειομανίας.Έπειτα προσωπικά προβλήματα, έπειτα επαγγελματικά και τέλος τώρα πια προβλήματα υγείας. Έχω χρόνιο πόνο από πρόβλημα δισκοπάθειας. Αυτά τα τελευταία 3 χρόνια έχω καταφέρει να παχύνω ακόμα πιο πολύ αντί να χάσω τα 25 κιλά που πρέπει.Όσο δεν τα χάνω τα κιλά κινδυνεύω πολύ και ξαγρυπνάω από τους πόνους.
Επίσης παρατήρησα ότι παλιά απλά έτρωγα τα λεγόμενα απαγορευμένα φαγητά γιατί νόμιζα ότι αυτά μου δίνουν δύναμη να ανταπεξέλθω στα προβλήματα που αντιμετώπιζα. Ο άντρας μου ήξερε πως όταν ήμουν στεναχωρημένη έπρεπε να μου φέρει τα γλυκάκια μου και τα αλμυρά μου γιατί αλλιώς δεν θα μου περνούσε. Έπειτα χειροτέρεψε. Έπρεπε να τρώω μέχρι να φτάνω σε ένα συναίσθημα όχι κορεσμού αλλά σχεδόν εμετού. Τότε μόνο σταματούσα.
Έπειτα με έπιασαν ακόμα πιο αυτοκαταστροφικές τάσεις.Δεν μπορώ να θυμηθώ γιατί, μάλλον επειδή το έχω απωθήσει, αλλά θυμάμαι πως ήθελα τόσο πολύ έντονα να πεθάνω που δεν είχα φάει τίποτα για 3 ημέρες.Λιποθύμησα, πήγα στα έκτακτα, τη γλίτωσα που δεν υποψιάστηκαν τι είχα κάνει, και μου πέρασε η κατάθλιψη γιατί άλλαξαν οι συνθήκες προς το καλύτερο.
Θέλω να καταλήξω στο εξής. Τους τελευταίους μήνες ενώ πριν δεν είχα παρά περισταστιακά επεισόδια έχει εξελιχθεί όπως ακριβώς λες εσύ fuxia. Τα 2 γίναν 5, τα 5 γίναν μέρα παρά μέρα και μετά κάθε μέρα.
Ευτυχώς τις τελευταίες ημέρες που ανακάλυψα το φόρουμ έχω αρχίσει να ανεβαίνω. Τις τελευταίες ημέρες δεν έχω αδηφαγικά επεισόδια και ελπίζω να το συνεχίσω έτσι. Πάντως εν πάσει περιπτώσει σίγουρα αυτό που έχει κάνει τη διαφορά είναι το φόρουμ που με κάνει να νιώθω περισσότερο φυσιολογική. Να είστε καλά παιδία, που είστε εδώ.:starhit::crazy::spin:

[CHOMSKY]

Originally posted by fuxia
Δεν υπάρχει δυνατότητα για ψυχολόγο..ούτε κάποιος να μιλήσω... όσο μπορώ προσπαθώ κι όπου με βγάλει... με τη στέρηση του φαγητού έχω μια υστερία σαν ανορεξική και ταυτόχρονα έχω την ψυχολογία κάποιου με σοβαρό πρόβλημα...απολογούμαι αν γίνομαι αντιπαθητική...

Πρώτον δεν είσαι ούτε θα γίνεις ποτέ αντιπαθητική.
Δεύτερον εδώ είμαστε για να μιλάμε!
Τρίτον θα τα καταφέρεις ακόμα και αν δεν υπάρχει πιθανότητα για ψυχολόγο, θα βρεις τη δύναμη και την υποστήριξη αν όχι από μέσα σου σίγουρα από εδώ. Το πιστεύω αυτό!
Τέταρτον όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε εδώ, οπότε θα έχεις παρέα!!!!
φιλάκια
χχχ

[fuxia]

chomsky σ'ευχαριστώ παρα πολύ για τη στήριξη το είπα γιατί ξέρω ότι είναι γελοίοι αριθμοί για πολλούς άλλους εδώ μέσα και ντρέπομαι κιόλας...
παρόλο που έχουμε παρόμοια πορεία σε βλέπω πιο θετική και μπράβο σου! Είναι πάντως θετικό να ξέρεις όχι ότι κι άλλοι έχουν τα ίδια αλλά ότι όλοι καταβάλουν τις δικές τους προσπάθειες κι αυτό σε παρακινεί!

[CHOMSKY]

yes, yes, yes!!!!!

[POZ]

Διαβασα όλα αυτά που γράψατε και τα κοινά σημεία που είδα με εμένα είναι παραπάνω απο πολλά..γενικά σχετίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό οι άνθρωποι που έχω γύρω μου, αυτοί που έχασα, αυτοί που έφυγαν, αυτοί που δν με άντεξαν, αυτοί που με απέρριψαν.Όταν έπεσα στη νευρική ανορεξία ξεκαθάρισε το τοπίο, κάποιοι έμειναν, κάποιοι -που ένιωθα κοντά μου- απομάκρυναν απο τη ζωή τους αυτό το κοκκαλιάρικο προβληματικό πράγμα που ήμουν.Δεν με άντεξαν σε αυτή την έκδοση:starhit:εμένα την πάντα δυνατή, τη σούπερ κοινωνική, την θελκτική και άνετη..Τα αίτια που πέρασα απο αυτό το στάδιο δεν ήταν τόσο αισθητικά αλλά ένας τρόπος για να ξεσπάσω την κατάθλιψη που ένιωθα και τη νέα ζωή που ξεκίνησα σε μια ξένη πόλη κ δεν κατάφερα να με γεμίσει.Όσο αδυνάτιζα, τόσο προσπαθούσα υποσεινήδητα να ελέγξω τη θλίψη μου, ήταν ένας τρόπος να δείξω πόσο δυστυχισμένη ήμουν κ καμία σχέση με ωραία ρούχα κ μοντέλα.Τώρα κάνω βουλιμικά για τον ίδιο ακριβώς λόγο.Γενικά πιστεύω οτι κ σε βουλιμία κ σε ανορεξία κ σε παχυσαρκία η θλίψη προυπάρχει και τις προκαλέι κ όχι το αντίθετο.Δν ξέρω την αποψή μου λέω.Σκεφτόμουν ταπόγευμα σοβαρά να πάω σε ψυχολόγο.Μετά λέω , δεν είναι κάτι άχσετο που στα προκαλεί όλα αυτά είναι ένας τρόπος ζωής που έχεις μέσα του εγκλωβιστεί, θέλεις να μάθεις να διαχειρίζεσαι χωρίς ξεσπάσματα αυτή τη φυλακή ή να ελευθερωθείς?φοβάμαι γιατί βλέπω οτι έχω αρχίσει να συνηθίζω τη δυστυχία, τη "μοναξιά", το συναισθηματικό κενο, να μην περιμένω τίποτα ...και δεν θέλω να παραιτηθώ ακόμα ..οι εμμονές με τα κιλά και τα ξεσπάσματα στο φαί φανερώνουν κενό, χιλιοειπωμένο το ξέρω αλλά σε εμενα τουλάχιστον πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μου πήρε το φαί όταν ήδη είχα χάσει όλα τα άλλα.(είπα πολλά , δεν νομίζω να καταφέρει να το διαβάσει κανείς αλλά τουλάχιστον κάπως ξαλάφρωσα:P)

[alexandrita]

Πιστευω οτι οι αιτίες είναι βαθιά κρυμμένες...

Η αφορμή πάντως ήταν ένας χωρισμός όπου ακολούθησε κατάθλιψη και ανορεξία(απλα δεν κατεβαινε μπουκια)....
οταν συνηλθα καπως απο την καταθλιψη και ξεκινησα να τρωω,μου αρεσε που αδυνατησα τοσο πολυ και που ολοι ανησυχουσαν για μενα,οποτε και τα λιγα που ετρωγα τα εβγαζα... και μαζι με τη γυμναστικη συνεχιζα να ειμαι κοκαλο.
και περυσι αρχες δεκεμβριου,λογω χειρουργειου σταματαω γυμναστηριο για 3 μηνες... τα ειχα παιξει και απο την τοση στερηση,επανηλθε και μια πιο ηπια ευτυχως καταθλιψη και ξεκινησα να εχω κρισεις βουλιμιας... μεχρι τοτε δεν ειχα ποτε,απλως εκανα εμετο,αλλα οχι βουλιμικα επεισοδια.Ηταν μακραν ο χειροτερος χειμωνας της ζωης μου.Ενας εφιαλτης.Αφόρητη μοναξιά,παράνοια,κλάματα και ανισορροπία.κυλιόμουν στα πατώματα και στα πεζοδρόμια,κυκλοφορούσα ξυπόλυτη χειμωνιάτικα,έφευγα από τη δουλειά ξαφνικά ή δεν πήγαινα καθόλου,με χτύπαγα και πολλά άλλα...όλο έλεγα ότι έχω πιάσει πάτο και όλο και πιό χαμηλά βούλιαζα...
Έχω από 1/9 να κάνω βουλιμικό.

Ελπίζω να τελειώσουν όλα.... θέλω να βρώ τη γαλήνη μου και να γελάσω ξανά.
Αλλά δεν θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου για το κακό που μου προκάλεσα και για όσα μου στέρησα...

[POZ]

Ηταν μακραν ο χειροτερος χειμωνας της ζωης μου.Ενας εφιαλτης.Αφόρητη μοναξιά,παράνοια,κλάματα και ανισορροπία.κυλιόμουν στα πατώματα και στα πεζοδρόμια,κυκλοφορούσα ξυπόλυτη χειμωνιάτικα,έφευγα από τη δουλειά ξαφνικά ή δεν πήγαινα καθόλου,με χτύπαγα και πολλά άλλα...όλο έλεγα ότι έχω πιάσει πάτο και όλο και πιό χαμηλά βούλιαζα...
Αλλά δεν θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου για το κακό που μου προκάλεσα και για όσα μου στέρησα... [/quote]

ΠΟΣΟ σε νιώθω.μακράν ο χειρότερος όμως.Σκέφτομαι τώρα πως τα βράδια που ορμούσα στα περίπτερα σε μαύρο χάλι εγώ στην τάδε περιοχή, εσύ έκανες το ίδιο την ίδια ώρα σε κάποια άλλη περιοχή κ φρικάρω!έχω βγει κ εγώ ξυπόλητη..Σου εύχομαι ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, να μην επιστρέψουν ποτέ τα βουλιμικά στη ζωή σου και όλα να αλλάξουν ΓΡΗΓΟΡΑ προς το καλύτερο.Πρέπει να λλάξουμε όμως βασικά τις ζωές μας και την ψυχολογία μας κ μετά όλα θα έρθουν εύκολα κ φυσικά έτσι θέλω να πιστεύω.

[alexandrita]

Και σε αυτό το σημείο "κατηγορώ" το οικογενειακό μου περιβάλλον....
γιατί όταν πρωτοξεκίνησαν οι κρίσεις βουλιμίας-πριν 10 μηνες δλδ- τα έτρωγα μπροστά τους... τους έστελνα να μου τα αγοράσουν καθώς ήμουν χειρουργημένη... με έβλεπαν να τρώω 4 κουτιά μπισκότα 5 σοκολάτες 4 πάστες και ένα σωρό πατατάκια και αντί να καταλάβουν οτι κάτι δεν πάει κάτι καλά και να μου πουν στοπ μου το επέτρεπαν και μάλιστα με επιβράβευαν τι καλά που κάνω και τρώω.
ακόμα και τώρα με νευριάζουν.δεν καταλαβαίνουν ότι το θέμα είναι να μην κάνω βουλιμικά,απλώς θέλουν να τρώω και να μην αδυνατήσω άλλο.

[alexandrita]

Ροζούλα,
κι εγώ το εύχομαι,για σένα και για όλες τις κοπέλες που υποφέρουν,δεν μας αξίζει...

[hopa]

Originally posted by dolphin
Αιτίες: τελειομανία, χαμηλή αυτοεκτίμηση

με κάλυψε το δελφίνι αν και έχω να προσθέσω κάτι που είναι καθαρά δική μου άποψη.. πιστεύω οτι για όλες τις εξαρτήσεις χρειάζονται και εξαρτητικές προσωπικότητες σαν πρώτο υλικο πχ κάποιος με το διπτυχο τελειομανια- χαμηλη αυτοεκτίμηση δεν είναι απαραίτητο να αναπτύξει ΔΠΤ ή κάποιος που έχει δεχτει άσχημα σχόλια για το βάρος του δεν θα πέσει στην ανορεξία η στη βουλιμία και πάει λέγοντας. . όπως και με τα ναρκωτικα και τον τζόγο και όλες τις καταστάσεις που καταλήγουν να είναι παθολογικές και να χάνουν οι νοσούντες τον ελεγχό του εαυτού τους . .το που είναι η διαχωριστική γραμμή δεν γνωρίζω απλά γεγονότα που σε άλλους(πχ σχολιο για το βαρος) θα περνουσαν πιθανον απαρατήρητα ή στα ψιλα γραμματα σε μας γίναν λόγος για να αναπτύξουμε την συγκεκριμένη ψύχωση. .άρα για κάποιον λόγο που δεν έιναι διακριτός ακόμα στα μάτια μου βρίσκει προσφορο έδαφος η ασθένεια να ριζώσει και να θεριέψει .