Αποπραγμάτωση;;; Τοτε έκανα ενα τρομερό λάθος...

[zouzounitsaaa]

πόσο καιρό πας σε ψυχίατρο κ παίρνεις αυτό το χάπι?ποιά είναι η διαγνωσή του?

[Georgz]

Κατάθλιψη και Ανχώδη διαταραχή που μου εκδηλώνεται σε έντονο βαθμό σε αποπραγματοποίηση και αποπροσωποίηση...

[Georgz]

Originally posted by zouzounitsaaa
πόσο καιρό πας σε ψυχίατρο κ παίρνεις αυτό το χάπι?ποιά είναι η διαγνωσή του?

\"Θεραπεία\" κάνω 2 βδομάδες (αν μπορει να θεωρηθεί θεραπεία...) με minitran 2-10 που είναι ηρεμιστικό - αντικαταθλιπτικό 1 κάθε βράδυ. Έπερνα και παλαιότερα κατι φάρμακα (serequel kai solian θυμάμαι καλα)
Κατερίνα ξέρω πολυ καλα τι θέλεις να πεις για αυτα τα πράγματα που είχες \"δει\", η αποπραγματοποίηση πολλες φορες σε βαζει σε σκέψεις στην προσπάθεια σου να να συνειδητοποιήσεις τα πάντα γυρο σου επειδη μιάζουν ψέυτικα, σουρεαλιστικά κτλπ...και η μία σκέψη ακολουθεί την επόμενη οπου σε κάποιο σημείο πάθαινα κατι σαν διαλείψεις... Είχα μπει θα έλεγα, σε μια διαδικασία που δεν θα έπρεπε να μπω... Όπου λες και διέγραψα τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμουν απο τότε που συνεβη η αποπραγματοποίηση και το χειρότερο; μου φαινόταν και σωστός!!!! Πλέον δέν με ενοχλεί η αποπραγματοποίηση αλλα το αποτελεσμά της, δέν ξέρω πια ποιο είναι το φυσιολογικο και ποιο οχι, δεν ξέρω ποιον τρόπο σκέψης θα έπρεπε να ακολουθησω....και πως θα έπρεπε να βλέπω τα πράγματα, είμαι εξερετικά μπερδεμένος με ΟΛΑ. Αλλα δεν εχω σταματησει να ελπίζω.. μακάρι η ρουτίνα της ζωης, ακόμα ακόμα και ο στρατός να με φέρουν στα φυσιολογικά μου επιπεδα.
Έχω χάσει το \"είναι\" μου , την προσωπικότητά μου, δεν ξέρω πια τι είναι σωστο και τι λαθος...Αμφιβάλω και για τα αυτονόητα (δεν ξέρω.. ίσως φταίει που σκέφτομαι πολυ , αλλα απο την αλλη που να βαλω όριο; θα έπρεπε; μηπως δεν φταιει που σκέφτομαι πολυ αλλα το οτι σκέφτομαι λαθος; και ποιό είναι το σωστο αφου στον καθένα διαφέρει;;;!!!! Απο την άλλη δεν μπορώ να θυμηθώ πως σκεφτόμουν παλαιότερα, μήπως ο παλιός τρόπος σκέψης ήταν ο λάθος;;; Έχω κουραστεί αφάνταστα εδώ και 2,5 χρόνια, ο χρόνος περνάει αφάνταστα γρήγορα, πέφτω για ύπνο και όταν καταφερω να κοιμηθώ βλεπω εφιάλτες!!! Μια \"σταθερά\" θέλω μόνο κατι σίγουρο... η έστω ένα διάλυμα.. το μυαλό μου λειτουργεί 24 ωρες το εικοσιτετράωρο.... υποφέρω!! Και όταν σταματάω να σκέφτομαι η παω να ασχοληθώ με κάτι άλλο βουλιάζω παλι στην αποπραγματοποίηση...
Ο χρόνος λένε τα αλλάζει ολα.. για να δουμε...

[kater1na]

Κατάθλιψη και Αγχώδη διαταραχή και εγώ τα ίδια χεχε όταν πήγα βασικά στο doc πήγα κυρίως γτ δεν άντεχα τις κρίσεις πανικού που εκφράζονταν με αποπραγμάτωση και θυμάμαι και΄εμένα μου έιχε συστήσει μινιτράν τα οποία με βοήθησαν αρκετά αλλά είχα πάρα πολύ κατάθλιψη και έτσι σταμάτησα και άρχισα θεραπεία με αντικαταθλιπτικό.
Καταλαβαίνω όλα αυτά που λές και σε νιώθω αλλά να ξέρεις ότι όλα αυτά που σκέφτεσαι τώρα δεν είναι επικίνδυνα απλά και μόνο γτ σε λίγο καιρό θα σβηστούν και οι ίδιες οι σκέψεις και οι σκέψεις που έφεραν στη συνέχεια, θα το δεις και θα με θυμήθεις
Αυτό που λές ότι το μυαλό σου δουλεύει 24ώρες το 24 είναι πολύ συνηθισμένο στην αγχώδη διαταραχή και με το καιρό και τη βοήθεια του ειδίκού και αυτό μειώνεται και σε κάποια στιγμή έρχεται ισοροπία στη σκέψη. Θυμάμαι πριν απο χρόνια που είχα πάει στο χωριό για πάσχα και έβλεπα απο το παράθυρο το μπαμπα μου στο κήπο να κάθεται και απλά να κοιτάει τον ουρανό και να πίνει το καφέ του και σκεφτόμουν απο μέσα μου : μα καλά πως το κάνει δεν τρελαίνεται που απλά κάθεται έτσι χωρίς να κάνει κάτι? τι σκέφτεται? εγω αν δεν κάνω κάτι συνέχεια νομίζω θα τρελαθω δεν θα αντέξω με αυτά που σκέφτομαι
Και τώρα έχουν περάσει τόσα χρόνια και που τις θυμάμαι αυτές τισ σκέψεις μου φαίνεται αστείο και τραγικό ταυτόχρονα που περνούσα τόσο ασχημα τότε αλλά τόσο χαρούμενη που δεν ήταν τουλάχιστον κάτι πραγματικά σοβαρό ή κάποια ανίατη ασθένεια ή τελος πάντων κάτι που δεν θα μπορούσα να αλλάξω.
Όσο για το μπέρδεμα που νιώθεις και ότι δεν ξέρεις πια τι είναι σωστό ή λάθος αυτό ακριβώς παθαίνεις στην αποπραγμάτωση έιναι σαν να αποσυνδέεσαι απο την πραγματικότητα σου μέχρι χτες και όλα φαίνονται σαν χάος αλλά δεν έιναι κάτι μόνιμο ή κάτι σοβαρό γιατι πολύ απλά με τη κατάλληλη βοήθεια όταν περνάει αυτό το άγχος (ανάλογα για τον καθένα εγώ την αποπραγμάτωση την ξεπέρασα καθαρά και μόνο με φαρμακοθεραπεία (αντικαταθλιπτικό) αλλά για να βοηθηθώ στην κατάθλιψη άρχισα ψυχοθεραπεία γιατί το αντικαταθλιπτικό δεν είχε να μου προσφέρει περισσότερα... έπρεπε να αλλάξω και εγώ για να αρχίσει να αλλάζει η οπτική μου) η σκέψη σου αρχίζει και μπαίνει στη σειρά όπως παλία (αν έχεις μάθει και μέσα απο αυτή τη διαδικασία να είσααι λιγότερο απαισιόδοξος και αγχώδης ακόμα καλύτερα χεχε
Ο χρόνος όλα τα αλλάζει αλλά θέλει και τη δική σου συμμετοχή σε αυτό οπότε ενημερώνεις τον ψυχίατρο σου για την πορεία και αν κάνει και ψυχοθεραπεία αυτός ή αν απεθύνεσαι σε ψυχολόγο όταν ηρεμίσεις να μιλήσετε για το αγχος και τη κατάθλιψη γενικότερα και τι θα μπορούσες να κάνεις για να γίνει η ζωή σου πιο εύκολη και πιο όμορφη

Παλιότερα έκανες πάλι φαρμακοθεραπεία για την αγχώδη διαταραχή? γτ σταμάτησες?

[Georgz]

Έκανα και και πιό παλια φαρμακοθεραπεία, επειδή δεν ήξερα ακριβός τι έχω οταν είχα πάει στον ψυχίατρο δεν είπα κατι για αποπραγμάτωση.... αλλα το πώς ένιωθα τοτε και ένα απο αυτά που του είπα ήταν πώς δεν κοιμάμαι καθόλου (καμια φορα έκανα και 5 μέρες αυπνος...!)
και έτσι μου έδωσε κατι για να κοιμάμαι (serequel νομίζω) και όταν μετα απο κανα μηνα μπόρεσα να κοιμάμαι καπως πιο καλα δεν υπήρχε λόγος να τα συνεχίσω να τα παίρνω ,οντος μετα και για 2 χρόνια κοιμόμουν καλα.. (Αλλα η αποπραγμάτωση αποπραγμάτωση!!!!)
Έλα που όμως πριν 2 βδομάδες ξαναέπαθα κρίση και επιδεινώθηκε και η αποπραγμάτωση, τότε το έψαξα περετέρω και μέσα απο αυτό το site έμαθα τι είχα!!!!!!! Αλλιός θα συνέχιζα να πιστέυω πως μπορεί και να είμαι σε όνειρο!!! Το διανοείσαι???

[kater1na]

Πρέπει να μιλάς στο γιατρό σου και να του λες οτιδήποτε νιώθεις γιατι αλλιώς δεν μπορέι να βγάλει μαι σωστή διαγνωση και να σε βοηθήσει ουσιαστικά στη φαρμακοθεραπεία. Για παράδειγμα και εγώ στη πρώτη επίσκεψη το μόνο που μπορούσα να πω στο doc ηταν \"πείτε μου αν είμαι τρελή και κάντε κάτι γιατι δεν αντέχω αλλό προτιμώ να πεθάνω\" και απλά σε όλο το ραντεβού μου εξηγούσε τι μου συνέβαινε αν και πριν φύγω απο το γραφείο θυμάμαι να του λέω \"σίγουρα δεν το έχω χάσει μηπως δεν θέλετε να μου το πείτε? λολ \"
Τεσπα στην αρχή πήγαινα συχνά για να καταλάβω ακριβώς τι συνέβαινε γτ δεν μπορούσα με τιποτα να πεισθω ότι θα γίνω καλά και ευτυχώς αρχισα να τον επμιστευομαι τον άκουγα τι μου έλεγε για τα συμπτώματα και ότι ουσιαστικά είναι ακίνδυνα απλά είναι επώδυνα και απλά και μόνο αυτό έκανε τεράστια διαφορά στη ψυχολογία μου. Στη συνέχεια αφού είχα ηρεμήσει αρκετά απο τις κρίσεις πανικού κατάφερα και του είπα πιο ουσιαστικά πράγματα.

Α και κάτι που είπες και είναι σημαντικό ειναι οτι πίστευες ότι μπορεί και να συμβαίνει και όχι ότι ήσουν απολύτως σίγουρος οτι ζούσες σε όνειρο και δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να κάνεις λάθος. Δηλαδή είναι σαν μια φοβία ότι κάτι περίεργο μπορεί να συμβαίνει γτ νιώθεις περίεργα, όταν δεν θα νιώθεις περίεργα και θα ξέρεις για ποιούς λόγους πραγματικά νιώθεις πιεσμένος δεν θα ψάχνεις απαντήσεις σε περίεργες ιδέες.

[Georgz]

Σωστά είναι θέμα χρόνου λοιπόν.... Εσύ πριν πόσο καιρό το είχες αυτό? Θα αντέξω λες φαντάρος με την αποπραγμάτωση? (Προσπάθησα να σου στείλω U2U αλλα μου έβγαζε μνμ λάθους, μπορει και να το στειλε για τσεκ! )

[kater1na]

Ειχα πά8ει αποπραγμάτωση προς το τέλος του 2002 και δεν είχα ιδέα τι μου είχε συμβεί και νόμιζα απλά ότι είχα τρελαθει για περιπου 4-5 μήνες μετά αποφάσισα να πάω σε ειδικό (παρότι είχα παντελή άγνοια για τη ψυχική υγεία και λόγο του στίγματος που υπάρχει -και είχε περάσει και σε εμένα- νόμιζα ότι θα με εκλειναν σε κάποιο ψυχιατρείο κλπ αλλά δεν άντεχα άλλο ή θα σταματούσε αυτή η κατάσταση ή δεν ήξερα και εγώ τι θα έκανα)
Απο τη πρώτη κίολας επίσκεψη όλα αρχισαν να αλλάζουν αφού αρχισα να καταλαβαίνω τι πραγματικά συνέβαινε και όχι όλα τα καταστροφικά σενάρια που είχα δημιουργήσει στο μυαλό μου, πήρε άρκετό χρόνο όμως... στην αρχή μειώθηκαν οι κρίσεις πανικού και η κατάθλιψη αρχισε λίγο να φεύγει αλλά η αποπραγμάτωση έφυγε περίπου ενα μιση χρόνο μετά την ημέρα που χώρισα με τον πρώην μου και ήταν ένα απο τα τελευταία σκηνιά ας το πούμε που με κρατούσε δέσμια στην άσχημη εκείνη κατάσταση.
Δηλαδή ναι μεν όλα μειώθηκαν με την φαρμακευτική αγωγή αλλά έπρεπε να γίνουν πράξη κάποιες αλλάγες στη ζωή μου που ήταν αναγκαίες για να μην καταπιέζομαι πλέον. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε έσενα πχ θα κρατήσει τόσο γιατι κάθε ανθρωπος είναι διαφορετικός οι λόγοι που οδηγούν σε αυτές τις \"προκλήσεις\" είναι διαφορετικοί η αποφασιστικότητα του καθενός να παρει τη ζωή στα χέρια του επισης
Δεν ξέρω για το στρατό γιατι δεν έχω πάει και είναι πολύ διαφορετική κατάσταση απο αυτές που έχω ζήσει για να μπορώ να ξέρω τις συνθήκες που επικρατούν εκεί, απο αυτά που λένε οι φιλοι στις παρέες η γνώμη που μου έχει σχηματισεί είναι ότι και ο πιο ηρεμος ανθρωπος του κόσμου να ήμουν δεν θα ήθελα να πάω αλλα αυτό το λέω εκ του ασφαλούς γιατι είναι μια κατάσταση που δεν θα έρθω αντιμέτωπη οπότε δεν το έχω σκεφτεί ιδιαίτερα καθώς και οι πληροφορίες που έχω είναι κουβέντες της παρέας που μερικές φορές για το χαβαλέ είναι υπερβολικές κλπ
Πάντως να σου πώ ότι το διάστημα που είχα αποπραγμάτωση και δεν έκανα καν θεραπεία ακόμα αλλα και μέχρι να μου περάσει, την υποχρέωση που έιχα να πηγαίνω στη σχολή όλη μέρα λόγω εργαστηρίων, υποχρεωτικής παρακολούθησης, παράδοση εργασιών σε πολύ στενα χρονικά όρια και πτυχιακή παρότι μου φαινόταν σαν κόλαση μερικές φορές και τις περισσότερς ενώ σωματικά βρισκόμουν εκει και το μυαλό μου είχε φτάσει στην άβυσσο, θα σου πω ότι περισσότερο καλό μου είχε κάνει παρά μετά που τελείωσα τη σχολή και ήμουν όλη μερα σπίτι, παράτησα φίλους και μπήκα σε μια διαδικασία αποφυγής. Απλά πρέπει να κρατήσεις και μια ισορροπία που να μπορείς να αντέξεις και αυτήν την ξέρεις μόνο εσυ.

**Για το u2u δεν ξέρω και πολύ καλά πως λειτουργεί αλλά δεν έχω κανένα καινουριο μήνυμα οπότε ότι χριεαστείς ξανα προσπάθησε

[Georgz]

Χαρά στο κουράγιο σου που εκανες τις δουλείες σου με αποπραγμάτωση.... Εμένα μπορώ να πώ με κράτησαν αρκετά πισο..
Και μην ξεχνάς εσύ έμαθες τι είχες σχετικά νωρίς στους 4-5 μηνες, εγώ το έμαθα μετα απο 3 κοντά χρόνια... Έμαθα να ζώ με αυτό και ας με πόναγε αφάνταστα.. Ελπίζω το \"καλιο αργα παρα ποτέ\" να κανει την δουλειά του!!
U2U δεν μπορώ να στείλω, προσπάθησα αρκετες φορες και βγάζει μνμ λαθους..Ηθελα να τα λέγαμε μεσα απο κάποιο chat τυπου msm αν έχεις και θέλεις.. Γτ post σε post λέμε πολλα αλλα όχι αρκετά!!! Μπορώ να σου πώ πώς μέσα απο τις εμπειρίες σου ταυτίζομαι κατα 70% και σκέψου πως για 2.5 χρόνια κανένας δεν με καταλάβενε... Είναι πολυ σημαντικό για μένα, πλέον δεν νιώθω τόσο μόνος..

[pikos]

γεια χαρα!!!μετα απο τρια χρονια αγωνα δρομου βρησκω ενα ακομα χαμενο μου κοματι ...εχει λιγο παραπανω απο χρονο οπου εχω σταματησει τα αντικαταθλιπτικα χωρις την συγκαταθεση του ντοκτορ!η διαγνωση του ηταν ιδεοψηχαναγκαστικη καταθλιψη...ολα ομως ξεκινησαν απο αυτη την εμπειρια που περιγραφεις georgz...η εμπειρια αυτη δημιουργηθηκε κατω απο τρομαχτικες συνθηκες με την συμβολη ουσιας την οποια δεν γνωριζω...το αποτελεσμα ηταν να ζησω μια μπειρια η οποια δεν μπορει να αποκοδηκοποιηθει διοτι ηταν κατι το ηπερβατικο...την επομενη μερα η ποιος ξερει ποτε με εποιασε μια κατασταση οπου αισθανομουν μονος με ολη την ουσια της λεξης...μαλων με την δικια μου ουσια να κολαει επανω στις λεξεις(κι αρχησε ενοιγματα να ληνει μιας τεχνης και μιας εποχης παλιας και σκοτηνης,θηβαιος)ημουν πολυ μονος αρχησα να σκεφτομαι διαφορετικα,ειμαι ανθρωπος των ακρων και αρχησα να αλαζω τροπο σκεψης,αρχησα να αμφηβαλω για τα παντα πηγαινα το χρονο μπρος και πισω ζητουσα λεξεις και αφορμες ουσιες και πνευματα αληθειες και ψεματα...ζητουσα βοηθεια!!ετσι μια μερα καπου στις τρις την νυχτα σηκωθηκα απο το κρεβατι και αμφεβαλα αν υπαρχω η οχι αισθανομουν κατι σαν κενο και ζαλη μαζι κοιταξα το χερι μου και το κουνησα αριστερα και δεξια αμφεβαλα ομως και γιαυτο εγω ειμαι αυτος που κουναει το χερι μου,λεω θα το παω δεξια αληθεια πηγαινε!μετα ομως το ξεχνουσα και σκεφτομουν τελικα το πηγα δεξια,να ξαναδοκημασω...πηγα στο νοσοκομειο και μου ειπαν δεν ειναι εδω ο ψυχιατρος οπα λεω εδω ειμαστε το εχασα...,με τα πολλα αρχησα μια θεραπεια για το μονο που δεν αμφεβαλα πλεων ειναι πως τα φαρμακα με εκαναν να νοιωθω καλα,κατι επρεπε να γινει ομως ετσι εποιασα να διαβασω ενα βιβλιο το πρωτο βιβλιο που ειχα διαβασει ποτε κι ετσι αρχησε η συνομοσια του συμπαντο για την δικη μου την αλαγη εποιασα ενα δευτερο βιβλιο και ενα τριτο μετα διαβασα ενα φιλοσοφο μετα ενα αλλο πειρα ενα λεξικο της φιλοσοφιας και μπηκα στον αιωνιο διαλογο, εποιανα μια μια λεξη εναν εναν ορισμο μεχρι που εφτασα στον ντεκαρτ...για το μονο πραγμα που δεν μπορεις να αμφηβαλεις ειναι για το οτι αμφηβαλεις...σκεφτομαι αρα υπαρχω...αυτο ηταν βρηκα μια σταθερα ...ακομα συνεχιζω το ψαξημο,εχω αρχησει να οσχολουμε με την σχολη μου και οταν τελειωσω θα ξαναδωσω εξετασεις να μπω στη φιλοσοφικη...τελικα δεν ξερω αν το προκαλεσα ολο αυτο εγω στον εαυτο μου η αν καποια πραγματα ειναι γραμενα να γηνουν...το μονο σηγουρο ειναι πως τιποτα δεν μενει στασημο και πως αν ψαχνεις κατι θα βρεις.......συγνωμη αν σας κουρασα,σπανια ασχολουμε με την τεχνολογια και τα ειπα ολα μαζι,georgz δεν ηθελα να επεκταθω επανω στην συγκεκρημενη εμπειρια γιατι ισως μου εβγαινε κανενα (αριστουργημα) απο αυτα τα μαυρα!! και θα ηταν καλητερα να το κρατησω και να το ερμηνευσω με ενα τροπο που να δηνει δηναμη και σε εμενα και σε αλλους που περασαν και περνουν το ιδιο

[Georgz]

Φίλε pico αν θέλεις μπορούμε να τα πούμε μέσα απο msn αν θέλεις και έχεις, γτ τέτοιου είδους σκέψεις έκανα και εγώ τότε και ψιλοσυνεχίζω να κάνω αλλα δέν οδοιγούν πουθενά...
( [email protected] )

[Georgz]

Κατερίνα, παρατήρησες πως (νομίζεις) οτι χρόνος λες και περνά πιό γρήγορα η κάτι τέτοιο όταν έχεις αποπραγμάτωση; Ξέρεις μήπος γτ συμβαίνει αυτό;

[kater1na]

Χμμμ να σου πω την αλήθεια γενικά μου φαίνεται ότι ο χρόνος περνάει σαν αστραπη θυμάμαι πράγματα που έκανα πριν απο χρόνια σαν να ήταν χτες
Ειδικά όταν είχα αποπραγμάτωση στην αρχή τουλάχιστον μου φαίνονταν οι ώρες και οι μέρες ατελείωτες και επειδή είχα και κατάθλιψη σκεφτόμουν ότι δεν θα πέθαινα ποτε και αυτό ήταν το αιώνιοκολαστήριο μου αλλά στη συνέχεια που αρχισα να συνηθίζω και αργότερα που ηρέμισα σχετικά, παρότι είχα ακόμα αποπραγμάτωση τώρα τη θυμάμαι αυτή τη φάση (παρότι κράτησε περίπου δυο χρόνια) σαν 10-15 σκηνές ή σκέψεις όλα τα άλλα είναι σαν να μην συνέβησαν ποτέ.
Απο τη μία έκανα τότε εκατομύρια σκέψεις, αναζητήσεις που λογικά δεν είναι δυνατο να τις συγκρατήσω ενώ τις περισσότερες φορές βρισκόμουν σε ένα μπέρδεμα σαν συνεχώς να επαναπροσδιόριζα την πραγματικότητα και τον εαυτό μου και την επόμενη πάλι απο την αρχή ετσι ήταν σαν κάθε λίγο και λιγάκι να έκανα αδειασμα του σκληρού δισκου
Εαν σκεφτείς οτι και τα περίσοοτερα που σκεφτόμουν, συζητούσα ή έκανα, στρέφονταν γύρω απο την αποπραγμάτωση και όχι κάτι ουσιαστικό και ενδιαφέρον... τώρα όλα αυτά μου φαίνονται μακριά και ξένα.. είναι λογικό να μην θυμάμαι και πολλά πράγματα σαν δηλαδή τα δυο χρόνια αυτά να κράτησαν το πολύ μια δύο βδομάδες.
Εαν προσπαθήσω, θα θυμηθώ αρκετά περιστατικά και διαφορετικές μέρες, διαφορετικές εποχές ,διαφορετικές ασχολείες ,διαφορετικές παρέες.. αλλά για να σου πω την αλήθεια αυτά που ήταν ωραία από τότε και αξίζουν τα θυμάμαι όλα τα άλλα τα εχω αφήσει σαν απλά ανάμνηση, σαν μιά απλή στιγμή χεχε
Σίγουρα σκέφτομαι κάποιες στιγμές ότι πέρασε τόσος χρόνος και θα μπορούσα να έιχα κάνει χιλιάδες πράγματα και όχι να είχα σπαταλήσει τα χρόνια αυτά αλλά απο την άλλη πήρα τόσα μαθήματα και συνειδητοποίησα τόσα πράγματα για εμένα, τις σχέσεις μου, τα πρέπει, τα΄θέλω κλπ που μάλλον κερδισμένος παρά χαμένος χρόνος είναι αφου πήρα αρκετά μαθήματα ωστε μελλοντικά να αποφύγω τα ίδια λάθη.
Βέβαια όταν είχα αποπραγμάτωση δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω αυτά τα πράγματα αλλά αργότερα με τη συμπαράσταση του ειδικού αλλά εαν δεν είχε συμβεί η αποπραγμάτωση θα ήμουν ακόμα ξεροκέφαλή και θα πιστευα οτι ήξερα τα πάντα ενω ουσιαστικά δεν ηξερα τίποτα

[Georgz]

Αυτο περι ξεροκεφαλιάς ξαναπές το! Εγω πίστευα πως ξέρω τα πάντα ενω όντος δεν ήξερα πολλα πράγματα και ακόμα δεν ξέρω... Βασικά πιστέυω δεν είμαι δεκτικός, γτ την αποπραγμάτωση την ερμίνευσα σαν οτι είμαι όντος σε όνειρο και το πίστεψα! Άρα κανένας δεν μπορεί να που πεί κατι που δεν ξέρω αφου και εφόσον και ο ιδιος που θα μου πει το οτιδοίποτε ειναι και αυτός αποτέλεσμα δικό μου!!! Άντε τώρα να μου αλαξω πάλι οπτική γωνία.....
Εμένα μου φένετε πως όλα περνάνε σαν μια στοιγμή, δεν νιώθω το περιβάλον γύρο μου αλλα αυτο εχει να κάνει με την λανθασμενη-διαστρεβλωμενη συνειδητοτητα
και αντιληψη του χώρου.. πώς είναι δυνατόν να επιρεάζει και τον χρόνο;
Λες να βοηθούσε η ύπνωση? Δλδ να γίνει η δουλεία σε επίπεδο υποσυνείδητου... γτ όπως θα έχεις καταλάβει είμαι πολυ επιρεασμένος..
Εχω τόσα πολλα να σου πω!!!!!
Thanks παντως για τον χρόνο σου...

[Georgz]

Μιας που δεν βλέπω σημαντική πρόοδο με τα φάρμακα minitran, ξέρει κάποιος πια ενδεικνύοντε
για την αποπραγμάτωση ; Και ρωτάω εδώ γτ σε 5 ψυχίατρους που έχω πάει οι 4 δεν ήξεραν τι είναι αποπραγμάτωση! Και ο αλλος μου πρότινε (και παλι επιφιλακτικα...) τα minitran. Πώς είναι δυνατόν να ξέρω παραπάνο πράγματα απο αυτους;; Έλεος νιώθω αβοήθητος και παλέβω με το κενό!!! Και σε 9 μέρες πάω φαντάρος!!!!!!! Υπάρχει κάποιος εδώ να μου συστήσει κάποιον ψυχίατρο που να ξέρει έστω περι αποπραγματωσης;; Και ποια φάρμακα κάνουν δουλεια σε αυτη την περίπτωση;
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρον..