ναι στη συναισθηματικη πεινα?

[spaceride]

Ενα υπερφαγικο μπορει να ξεκινησει απο βιολογικους λογους και μετα να μπει το συναισθημα και να παρει μεγαλυτερες διαστασεις.. Να σου δωσω ενα παραδειγμα.. Ενας ανθρωπος κανει μια υπογλυκαιμια, το καταλαβαινει και αρχιζει το γευμα του. Εκτος ΔΠΤ θα μπορεσει να αντιστοιχισει την πεινα του με την ποσοτητα τροφης που αναλογει. Ενας ανθρωπος σε ΔΠΤ δεν μπορει να το κανει.. Ξερω πολλους ανθρωπους που νιωθουν ενοχικα και που τολμανε να πεινανε (ενω δε θα επρεπε γτ ειναι υπερβαροι και δεν εχουν τετοιο δικαιωμα). Εκει χανεται ο ελεγχος και εξελισσεται ενα υπερφαγικο

[nina76]

ναι ναι κατάλαβα πού το πας.
πάντως στην ουσία όπως λες κι εσύ οι ψυχολογικοί λόγοι είναι αυτοί που "τρέφουν" το υπερφαγικό επεισόδιο, εάν δεν υπήρχαν οι ψυχολογικοί λόγοι, η περίπτωση που αναφέρεις θα ήταν ένα κανονικό γεύμα που θα ανέβαζε τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα καταπραύνοντας το αίσθημα της πείνας και προσφέροντας κάποια/αρκετά/πολλά θρεπτικά συστατικά

και ένας άνθρωπος με ΔΠΤ τελικά ρε παιδιά μπορεί να ξεπεράσει μόνος του αυτή του τη διαταραχή, ή θέλει ψυχοθεραπεία, ψυχανάλυση και δεν ξέρω και γω τί άλλο? ιδού η ερώτηση...
τί θέλει, θέλει δουλειά με τον εαυτό μας, τι θέλει γμτ?

[spaceride]

Τα συναισθηματα θα το κανουν υπερφαγικο...Η βιολογικη αναγκη το κανει γευμα. Η τροφη θα ειναι παντα εκει Νινα...Στις δυσκολες στιγμες παντα θα ειναι εκει για καποιον που περασε απο ΔΠΤ για να ακουμπησει το συναισθημα του. Η φωνουλα απλα θα γινεται ολο και πιο σιγανη και ηπια..Το θεμα ειναι να γινεται συνειδητα.. Να ξερεις οτι ακουμπας συναισθημα και να μην αρχιζει το αυτοκατηγορω και το μαστιγωμα του περιορισμου σαν αντισταθμιστικο μετρο.. Οσο για τη θεραπεια δε μπορω να σου απαντησω γενικα...Εμενα με βοηθησε..

[nina76]

Originally posted by click
Ο διατροφικα διαταραγμενος (αχαχαχαχααχχαχα τι ειπα παλι!!!!) δεν μπορει ο κακομοιρης να κοψει μαχαιρι το φαγητο, θα πεθανει!!!
Αρα μηηηηπως δεν πρεπει να το μεγαλοποιουμε και τοσο?
Δηλαδη σε μια απλη λιγουριτσα της στιγμης, που παθαινει ο καθενας, και αυτοι που ΔΕΝ εχουν διαταραχη προσληψης τροφης, αν πεις ναι, σημαινει αποτυχια? Χρειαζεται τιμωρια? Αυτομαστιγωμα? Απογοητευση? Τυψεις?

Να ξεκαθαρισω, δεν αναφερομαι σε υπερφαγικο ή βουλιμικο επεισοδιο. Αλλα στο οτι μπορει καμμια φορα να φας χωρις να πεινας. Τοσο τραγικο ειναι?

μάλλον έχεις δίκιο κλικ, δεν πρέπει να το βλέπουμε σαν κάτι τόσο τραγικό, κακό στην ψυχολογία μας κάνουμε με αυτόν τον τρόπο και σαμποτάρουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας.

ίσως πρέπει να προσπαθούμε να έχουμε επίγνωση ότι τρώμε χωρίς να πεινάμε για τον χ-ψ λόγο, και βεβαίως τσιμπάμε κάτι μικρό και δεν τρώμε τον κόσμο όλο... ουφ

[nina76]

Originally posted by spaceride
Η τροφη θα ειναι παντα εκει Νινα...Στις δυσκολες στιγμες παντα θα ειναι εκει για καποιον που περασε απο ΔΠΤ για να ακουμπησει το συναισθημα του. Η φωνουλα απλα θα γινεται ολο και πιο σιγανη και ηπια..Το θεμα ειναι να γινεται συνειδητα.. Να ξερεις οτι ακουμπας συναισθημα και να μην αρχιζει το αυτοκατηγορω και το μαστιγωμα του περιορισμου σαν αντισταθμιστικο μετρο..

μου φαίνεται ότι τα λες πολύ σωστά, να έχουμε επίγνωση του τί κάνουμε και να μην κατηγορούμε τον εαυτό μας..
και τελικά ρε παιδιά όταν υποβάλλουμε τον εαυτό μας σε πολύ μεγάλη στέρηση, μοιραίο είναι ότι θα ξεσπάσει αργά ή γρήγορα, και δυστυχώς η στέρηση και η υπερπροσπάθεια φτάνει για να ξεσπάσουμε στο φαγητό

[bouliana]

η δίαιτα για να πετύχει όταν ολη μας την ζωή έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε κ να τρεφόμαστε λάθος θέλει πολύ μεγάλο αγώνα και πείσμα.από την άλλη η στέρηση κ η κούραση κ η υπερβολική προσπάθεια μας οδηγεί ακριβώς σε αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε.στο μόνο που έχω καταλήξει είναι οτι τελικά πρέπει να κάνουμε πιο ενδιαφέρουσα την ζωή μας να την εμπλουτίσουμε με πολλές ασχολίες ώστε να μην περιμένουμε από το φαί να μας γεμίζει τα κενά κ παράλληλα να μη μας φαίνεται κ τόσο δύσκολο

[nina76]

Originally posted by bouliana
η δίαιτα για να πετύχει όταν ολη μας την ζωή έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε κ να τρεφόμαστε λάθος θέλει πολύ μεγάλο αγώνα και πείσμα.από την άλλη η στέρηση κ η κούραση κ η υπερβολική προσπάθεια μας οδηγεί ακριβώς σε αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε.στο μόνο που έχω καταλήξει είναι οτι τελικά πρέπει να κάνουμε πιο ενδιαφέρουσα την ζωή μας να την εμπλουτίσουμε με πολλές ασχολίες ώστε να μην περιμένουμε από το φαί να μας γεμίζει τα κενά κ παράλληλα να μη μας φαίνεται κ τόσο δύσκολο

καλά, κι αυτό που είπες είναι μεγάλη αλήθεια... ειδικά εάν οι ασχολίες μας είναι εκτός σπιτιού. η μόνη φορά που έχασα βάρος στη ζωή μου χωρίς καμία μα καμία προσπάθεια (χωρίς καν να το καταλάβω για την ακρίβεια !) ήταν πριν παντρευτώ, όπου δούλευα και έκανα ένα μεταπτυχιακό τα απογεύματα

Απλά έλειπα όλη την ημέρα απο το σπίτι... δεν υπάρχει καλύτερο παιδιά. Αφήστε που τα 2 αυτά χρόνια του μεταπτυχιακού ήταν τα καλύτερα και πιο ξένοιαστα της ζωής μου (τα θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία ώρες ώρες), φοβερή παρέα στο μεταπτυχιακό, όλο βόλτες, εργασίες σε σπίτια, γέλια χαμός, αχ!!

τώρα είμαι συνεχώς στο σπίτι με τα παιδιά, και το μυαλό μου όλο στο φαηγτό γυρίζει:thumbdown:

[click]

μπορουμε να ελεγχουμε τι κανουμε και γιατι, αλλα ποσο κραταει αυτο?
σε αυτο το τοπικ συναισθηματική vs πραγματικής πείνας μιλαει ακριβως για αυτο το θεμα.
και εκει που εχω ενθουσιαστει και για λιγες μερες οντως το βλεπω σαν μεθοδο, δηλαδη μολις μου ερχεται η ιδεα να φαω, σκεφτομαι αν ειναι σωματικη η συναισθηματικη η πεινα.
μετα βλεπω την απαντηση του Νικου, οτι δεν πιανει για καιρο η μεθοδος και μου γινεται η καρδια περιβολι.
Τελικα, οντως δεν πιανει για καιρο.
Απο ενα σημειο και μετα, λες οκ, ναι θα φαω χωρις να πειναω, ελεος...

στο διαστημα της διαιτας, ειδικα τον τελευταιο μηνα, εχω φαει αρκετες φορες χωρις να πειναω πραγματικα. τις περισσοτερες ηταν επειδη υπηρχε στο σπιτι κατι που μου αρεσε και δεν ηθελα να αντισταθω. κανα δυο φορες ηταν απο κακη διαθεση, πληξη, μοναξια και απογοητευση.
παρολαυτα η απωλεια συνεχιζεται κανονικα.

τι να συμπερανω? οτι κανω ακομα λαθος?
ο στοχος ειναι να τρωμε μονο οταν πειναμε?
αν δεν το λυσουμε αυτο, θα γινουμε μονιμα θυματα του φαινομενου γιο-γιο???

να βρουμε εναλλακτικες.. ωραιο ακουγεται :starhit:
ειναι οντως εφικτο?
γιατι δε βλεπω να το εχει καταφερει κανεις? μηπως απλα δε γινεται?

συγνωμη που λεω συνεχεια τα ιδια και τα ιδια...

[koralaki]

Originally posted by click

Originally posted by penelope1985
Βασικα πρεπει να υπαρχει μια ισορροπια ρε συ! Δεν μπορει καθε φορα που εισαι αγχωμενος η στεναχωρημενος να τρως...

συμφωνω.

αλλο ηταν το point μου.

λοιπον, για αρχη, δε βλεπω κανεναν να τρωει ΜΟΝΟ οταν πραγματικα πειναει. Δηλαδη ουτε αυτους που δεν εχουν καποια διατροφικη διαταραχη.

Δευτερον, οταν μιας πιανει πληξη ή μοναξια, καταπιεση κλπ και μας μπαινει η σκατοιδεα να φαμε για να αισθανθουμε μια στιγμη ειρηνης? απολαυσης?
ειναι καλο να το καταπνιγουμε?
δηλαδη μεσα στην ηδη υπαρχουσα πιεση, να προσθετουμε κι αλλη?
ή μηπως αυτος ο στοχος ειναι καταδικασμενος να αποτυχει?

δεν ξερω, αναρωτιεμαι μηπως δεν κοιταμε στο σωστο δρομο?!

ε αμα ηταν ετσι να καπνιζαμε,
να περναμε ναρκωτικα
να διαιωνιζαμε τις εξαρτησεις μας καθενας...
ετσι δεν πας μπροστα τον εαυτο σου αλλα τον κρατας στασιμο.
το θεμα ειναι να γινομαστε καλυτεροι,
αν εσυ πιστευεις οτι ετσι θα εισαι καλυτερη τοτε καντο κ μην ακους κανενα.
προσωπικα πιστευω οτι αυτο θα με εριχνε πιο κατω κ απο τον πατο.
επισης το που κοιταει κανεις δεν ειναι το μοναδικο κριτηριο,
παιζει ρολο αν φορας γυαλια,
αν δεν καλοβλεπεις με τον ηλιο,
αν εχεις κριθαρακι κ σε τσουζει (οχι δεν αστειευομαι απλα να ελαφρυνει το κλιμα...)
αν τα καλοσκεφτεις ολα αυτα το τι χρωμα γυαλια φοραμε κ βλεπουμε καθοριζει κ την διαθεση μας στην πορεια.
αυτο που τωρα σου φαινεται αγγαρεια ισως αυριο σου φαινεται υπεροχο κ μοναδικο.
αλλα αν δε δοκιμασεις να μην ενδωσεις δε θα το μαθεις ποτε.
κ με μια φορα δεν καταφερνεις τιποτε, τα αποτελεσματα φαινονται σε βαθος χρονου.

οσο για τη σχεση που εχουν αλλοι δηθεν νορμαλ με το φαγητο δε με ενδιαφερει γιατι δεν θεωρω οτι εγω ειμαι οι αλλοι.
εγω ειμαι εγω κ αφουγκραζομαι τον εαυτο μου κ προχωρω.
δες το εγωιστικα, περιποιησου τον εαυτο σου,
αν εχεις αναγκη 1 σνακ ή 100 καντο
να αδειασεις ομως το ψυγειο χαλαρωνοντας τις αμυνες σου σιγουρα δεν το εχεις αναγκη κ αυτο θα δειχνει οτι δεν εισαι στο σωστο δρομο.
Κανεις δεν εμαθε χωρις να παθει, ωραιο θεμα για συζητηση αλλα την απαντηση θα την βρεις μεσα σου κ δοκιμαζοντας (κ συχνα χανοντας)

[click]

Originally posted by koralaki

Originally posted by click

Originally posted by penelope1985
Βασικα πρεπει να υπαρχει μια ισορροπια ρε συ! Δεν μπορει καθε φορα που εισαι αγχωμενος η στεναχωρημενος να τρως...

συμφωνω.

αλλο ηταν το point μου.

λοιπον, για αρχη, δε βλεπω κανεναν να τρωει ΜΟΝΟ οταν πραγματικα πειναει. Δηλαδη ουτε αυτους που δεν εχουν καποια διατροφικη διαταραχη.

Δευτερον, οταν μιας πιανει πληξη ή μοναξια, καταπιεση κλπ και μας μπαινει η σκατοιδεα να φαμε για να αισθανθουμε μια στιγμη ειρηνης? απολαυσης?
ειναι καλο να το καταπνιγουμε?
δηλαδη μεσα στην ηδη υπαρχουσα πιεση, να προσθετουμε κι αλλη?
ή μηπως αυτος ο στοχος ειναι καταδικασμενος να αποτυχει?

δεν ξερω, αναρωτιεμαι μηπως δεν κοιταμε στο σωστο δρομο?!

ε αμα ηταν ετσι να καπνιζαμε,
να περναμε ναρκωτικα
να διαιωνιζαμε τις εξαρτησεις μας καθενας...
ετσι δεν πας μπροστα τον εαυτο σου αλλα τον κρατας στασιμο.
το θεμα ειναι να γινομαστε καλυτεροι,
αν εσυ πιστευεις οτι ετσι θα εισαι καλυτερη τοτε καντο κ μην ακους κανενα.
προσωπικα πιστευω οτι αυτο θα με εριχνε πιο κατω κ απο τον πατο.
επισης το που κοιταει κανεις δεν ειναι το μοναδικο κριτηριο,
παιζει ρολο αν φορας γυαλια,
αν δεν καλοβλεπεις με τον ηλιο,
αν εχεις κριθαρακι κ σε τσουζει (οχι δεν αστειευομαι απλα να ελαφρυνει το κλιμα...)
αν τα καλοσκεφτεις ολα αυτα το τι χρωμα γυαλια φοραμε κ βλεπουμε καθοριζει κ την διαθεση μας στην πορεια.
αυτο που τωρα σου φαινεται αγγαρεια ισως αυριο σου φαινεται υπεροχο κ μοναδικο.
αλλα αν δε δοκιμασεις να μην ενδωσεις δε θα το μαθεις ποτε.
κ με μια φορα δεν καταφερνεις τιποτε, τα αποτελεσματα φαινονται σε βαθος χρονου.

οσο για τη σχεση που εχουν αλλοι δηθεν νορμαλ με το φαγητο δε με ενδιαφερει γιατι δεν θεωρω οτι εγω ειμαι οι αλλοι.
εγω ειμαι εγω κ αφουγκραζομαι τον εαυτο μου κ προχωρω.
δες το εγωιστικα, περιποιησου τον εαυτο σου,
αν εχεις αναγκη 1 σνακ ή 100 καντο
να αδειασεις ομως το ψυγειο χαλαρωνοντας τις αμυνες σου σιγουρα δεν το εχεις αναγκη κ αυτο θα δειχνει οτι δεν εισαι στο σωστο δρομο.
Κανεις δεν εμαθε χωρις να παθει, ωραιο θεμα για συζητηση αλλα την απαντηση θα την βρεις μεσα σου κ δοκιμαζοντας (κ συχνα χανοντας)

διαβασες ολα τα ποστς?

[koralaki]

διαβασα μεχρι εκει που σχολιασα,
εσυ το διαβασες ολο το δικο μου? σαν πουλ γρηγορα απαντησες.
κοιτα αν εχεις παρωπιδες ή θες να σου απαντησω αυτο που θες νακουσεις δε παιζει να γινει
γιατι οσα ποστ κ να διαβασω οσα εγραψα ισχυουν...
τωρα αν το πηρες οτι παρεξηγησα οσα ειπες δεν ξερω, αλλωστε απλα σου μετεφερα τις σκεψεις μου με αφορμη το θεμα που ανοιξες.

[click]

Originally posted by koralaki
διαβασα μεχρι εκει που σχολιασα,
εσυ το διαβασες ολο το δικο μου? σαν πουλ γρηγορα απαντησες.
κοιτα αν εχεις παρωπιδες ή θες να σου απαντησω αυτο που θες νακουσεις δε παιζει να γινει
γιατι οσα ποστ κ να διαβασω οσα εγραψα ισχυουν...
τωρα αν το πηρες οτι παρεξηγησα οσα ειπες δεν ξερω, αλλωστε απλα σου μετεφερα τις σκεψεις μου με αφορμη το θεμα που ανοιξες.

σιγα, πως κανεις ετσι????
σε ρωτησα αν τα διαβασες ολα γιατι αυτα που ανεφερες περι εξαρτησεων και αδειασματος ψυγειου, ειναι ηδη απαντημενα. ελεος με το παραμικρο

[koralaki]

Originally posted by spaceride
Τα συναισθηματα θα το κανουν υπερφαγικο...Η βιολογικη αναγκη το κανει γευμα. Η τροφη θα ειναι παντα εκει Νινα...Στις δυσκολες στιγμες παντα θα ειναι εκει για καποιον που περασε απο ΔΠΤ για να ακουμπησει το συναισθημα του. Η φωνουλα απλα θα γινεται ολο και πιο σιγανη και ηπια..Το θεμα ειναι να γινεται συνειδητα.. Να ξερεις οτι ακουμπας συναισθημα και να μην αρχιζει το αυτοκατηγορω και το μαστιγωμα του περιορισμου σαν αντισταθμιστικο μετρο.. Οσο για τη θεραπεια δε μπορω να σου απαντησω γενικα...Εμενα με βοηθησε..

απλα απιστευτα ολα τα μηνυματα σου σαυτο το θεμα κ ειδικα αυτο...:thumbup:
κ νομιζω εισαι κ αντρας αν θυμαμαι καλα?
τελικα οι ανδρες με καταλαβαινουν περισσοτερο,
συμπεριλαμβανομενου κ του δικο υμου,
τυχαιο? δε νομιζω! :smilegrin:

[koralaki]

Originally posted by click

Originally posted by koralaki
διαβασα μεχρι εκει που σχολιασα,
εσυ το διαβασες ολο το δικο μου? σαν πουλ γρηγορα απαντησες.
κοιτα αν εχεις παρωπιδες ή θες να σου απαντησω αυτο που θες νακουσεις δε παιζει να γινει
γιατι οσα ποστ κ να διαβασω οσα εγραψα ισχυουν...
τωρα αν το πηρες οτι παρεξηγησα οσα ειπες δεν ξερω, αλλωστε απλα σου μετεφερα τις σκεψεις μου με αφορμη το θεμα που ανοιξες.

σιγα, πως κανεις ετσι????
σε ρωτησα αν τα διαβασες ολα γιατι αυτα που ανεφερες περι εξαρτησεων και αδειασματος ψυγειου, ειναι ηδη απαντημενα. ελεος με το παραμικρο

μα το θεμα ειναι αν εχει απαντηθει κατι? δηλαδη απο τις απαντησεις εσυ πηρες την απαντηση σου?
το αδυνατισμα ειναι διαρκης αναζητηση
αλλα νομιζω οτι χρειαζεται κ πολυ εσωτερικη δουλεια,
δεν θα βρεις κανενα μαγικο ξυλαρακι στο φορουμ...εκει θελω να καταληξω.
Κ το πως κανω ετσι που λες, δεν νομιζω οτι εκαα τιπτοε φοβερο,
απλα σχολιασα αυτο που ειπες οτι μηπως δεν βλεπουμε στη σωστη κατευθυνση
κ προσπαθω να σου εξηγησω οτι ισως προσπαθεις να βρεις αλλοθι...
το εχω κανει αυτο επανειλλημενα κ συγχωρα με, εσυ δεν εισαι εγω, αλλα καταθετω την εμπειρια μου μηπως κ συμβαδιζουμε κ βοηθηθεις.
απλα οχι αλλοθι...

[spaceride]

Originally posted by koralaki

Originally posted by spaceride
Τα συναισθηματα θα το κανουν υπερφαγικο...Η βιολογικη αναγκη το κανει γευμα. Η τροφη θα ειναι παντα εκει Νινα...Στις δυσκολες στιγμες παντα θα ειναι εκει για καποιον που περασε απο ΔΠΤ για να ακουμπησει το συναισθημα του. Η φωνουλα απλα θα γινεται ολο και πιο σιγανη και ηπια..Το θεμα ειναι να γινεται συνειδητα.. Να ξερεις οτι ακουμπας συναισθημα και να μην αρχιζει το αυτοκατηγορω και το μαστιγωμα του περιορισμου σαν αντισταθμιστικο μετρο.. Οσο για τη θεραπεια δε μπορω να σου απαντησω γενικα...Εμενα με βοηθησε..

απλα απιστευτα ολα τα μηνυματα σου σαυτο το θεμα κ ειδικα αυτο...:thumbup:
κ νομιζω εισαι κ αντρας αν θυμαμαι καλα?
τελικα οι ανδρες με καταλαβαινουν περισσοτερο,
συμπεριλαμβανομενου κ του δικο υμου,
τυχαιο? δε νομιζω! :smilegrin:

Σε ευχαριστω πολυ κοραλακι αλλα.....
πραγματικα ευχομαι να μη σε καταλαβαινα αν αυτο σημαινε οτι θα γλυτωνα απο ολα οσα εχω περασει στο παρελθον. Ο μονος λογος που μπορω να σε καταλαβω ειναι οτι εχω περασει απο την κολαση που πολυ περιγραφουν...Και ειλικρινα δεν εννοω ουτε πολλα κιλα, ουτε το πολυ φαγητο..Αυτα ηταν το μονο ευκολο να χειριστω. Εννοω τη ντροπη, την απογοητευση και ολα τα αλλα χαριτωμενα συναισθηματα που εχει ενας ανθρωπος σε ΔΠΤ. Εισαι πολυ τυχερη που εχεις ενα συντροφο διπλα σου που σε καταλαβαινει.. Ακομα και στην ψυχοθεραπεια, η σχεση ειναι θεραπευτικη...οχι ο θεραπευτης. Το να μαθαινουμε να δημιουργουμε σχεσεις υγιεις, με ορια ειναι αυτο που θα μας παει παρακατω..Αλλα και γι αυτους που νομιζουν ή πραγματικα εχουν διπλα τους καποιον χωρις κατανοηση, μην προσπαθειτε να τον αλλαξετε...Η δικη σας μετακινηση ειναι αρκετη για την αλλαγη του