Αντε παλι...!!!

[Ovellix]

1 εβδομαδα τωρα δεν μπορω να μαζευτω με τιποτα!!! Οτι καταφερα 3 μηνες τωρα... Αν συνεχισω ετσι θα το καταστρεψω!!!
Και ολα αυτα γιατι;
Γιατι βρεθηκαν μερικοι και μου ειπαν οτι εχασα πολυ!!!! Ειπα και γω να τα ξαναπαρω... Αισχος... Ντροπη μου... Βριστε με ρε παιδια μπας και μαζευτω!!! 3 μερες τωρα εφαγα απιστευτα λιπαρα φαγητα και σε απιστευτες ποσοτητες!!! (μισο ταψι παστιτσιο σε μια μερα!!!, 2/3 του μπωλ προφιτερολ!!! και αλλα αμετρητα σκατοφαγα) Καθε μερα λεω δεν θα φαω σημερα, θα μπω στο προγραμα μου παλι, αλλα ΔΕΝ!!!! sooooossssssss!!!!!!!

[Ava_ed]

Οβελίξ, ξέρω πως θα ακουστώ σαν τη μαμά μου, αλλά τι δουλειά έχει ολόκληρο το ταψί παστίτσιο στα χέρια σου? Η γυναικούλα σου το μαγείρεψε? Και, αν ναι, γιατί δε σου σέρβιρε τη μερίδα σου, να φας όμορφα και καλά? Να μην επαναληφθεί παρακαλώ! Την καθιστώ από τώρα φύλακα του ταψιού και της κατσαρόλας!
Καταλαβαίνω απόλυτα τι έπαθες. Το παθαίνω κι εγώ κατά καιρούς, είναι κάτι σαν αμόκ. Δεν με κρατάνε ούτε αλυσίδες, αλλά βοηθάνε δύο πράγματα: 1) Ένας φύλακας - μπαμπούλας και 2) Η συνειδητοποίηση πως τελικά εμείς την πληρώνουμε. Την τελευταία μου γουρουνιά την πλήρωσα με ένα κιλό πάνω. Δεν σταμάτησα εγκαίρως? Καλά να πάθω.
Χαίρομαι που τα κιλάκια σου έγιναν πέντε, από ότι βλέπω. Και εις κατώτερα!
Υ.Γ. Αν έχεις στο μέλλον πρόβλημα αυτοσυγκράτησης, να σε στείλω στο πατρικό μου για μία εβδομάδα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη χάσεις εκεί!

[Ovellix]

Ava μου...-4!!! Μετα απο αυτα τα οργια πηρα +1... Κλαψ. σνιφ!!!
Δεν φταιει η γυναικα μου, αλλωστε δεν την βλεπω πριν τις 10 το βραδυ... εχουμε αναποδα ωραρια...Οποτε τον φυλακα τον ξεχναμε!!! Οσο για τον 1 χρονου γιο μου, δεν νομιζω να μου κανει παρατηρηση!!!
Παντως παρατηρησα οτι οταν εχω νευρα κανω επιθεση σε οτι βρω μπροστα μου και αν δεν τελειωσει δεν σταματαω!!!
Μηπως να αρχισω παλι το καπνισμα;
ή τα ηρεμηστικα;

[Ava_ed]

Το κάπνισμα με τίποτα! Δες κι εμένα, που έχω και τα υπερφαγικά και το κάπνισμα! Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Μία βαλεριάνα, όμως, θα τη συνιστούσα. Συγχύστηκα σήμερα πάλι και ψαχνόμουν για ηρεμιστικά. Θα ήθελα ένα λεξοτανίλ, αλλά δεν έχω. Είπα, μόλις γυρίσω σπίτι θα πάρω βαλεριάνα, αλλά με το που βρέθηκα στο χώρο μου, μακρυά από τις συγχύσεις και την πίεση, ηρέμησα από μόνη μου.
Ίσως βοηθήσει να σκέφτεσαι την εικόνα που δίνεις στο παιδάκι σου. Δεν είναι όμορφο να βλέπει το μπαμπά να σαβουρώνει. Αυτό σκέφτομαι όταν βρίσκομαι με μωράκια και θέλω να καπνίσω σαν κολασμένη. Λέω μέσα μου, καλά, θα με βλέπει τώρα το μωρό να βγάζω καπνούς σαν τσιμινιέρα? Είναι εικόνα αυτή για τα παιδικά ματάκια? Εκείνες τις στιγμές πάρτον αγκαλιά και παίξε μαζί του. Ανακάλυψα πως ένα φυσικό ηρεμιστικό είναι η υφή και η μυρωδιά των μωρών. Είναι τέλεια και τόσο χαλαρωτική! Κάθε φορά που αγκαλιάζω ένα μωράκι και φωλιάζω το κεφάλι του στο λαιμό μου και ρουφάω τη γλυκειά του μυρωδιά, ξεχνώ τα πάντα και ηρεμώ αμέσως.
Αλήθεια, γιατί δεν το σκέφτεσαι για το πατρικό μου? Οι γονείς μου είναι πολύ της υγιεινής διατροφής, έχουν ένα θέμα με την παχυσαρκία, είναι ειδικοί στο "βλέμμα που σκοτώνει", δε διστάζουν να σου πάρουν κάτι από το χέρι και να το πετάξουν. Για ξανασκέψου το... Θα μεταμορφωθείς σε αγγελούδι. :saint:

[Ovellix]

Originally posted by Ava
Το κάπνισμα με τίποτα! Δες κι εμένα, που έχω και τα υπερφαγικά και το κάπνισμα! Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Μία βαλεριάνα, όμως, θα τη συνιστούσα. Συγχύστηκα σήμερα πάλι και ψαχνόμουν για ηρεμιστικά. Θα ήθελα ένα λεξοτανίλ, αλλά δεν έχω. Είπα, μόλις γυρίσω σπίτι θα πάρω βαλεριάνα, αλλά με το που βρέθηκα στο χώρο μου, μακρυά από τις συγχύσεις και την πίεση, ηρέμησα από μόνη μου.
Ίσως βοηθήσει να σκέφτεσαι την εικόνα που δίνεις στο παιδάκι σου. Δεν είναι όμορφο να βλέπει το μπαμπά να σαβουρώνει. Αυτό σκέφτομαι όταν βρίσκομαι με μωράκια και θέλω να καπνίσω σαν κολασμένη. Λέω μέσα μου, καλά, θα με βλέπει τώρα το μωρό να βγάζω καπνούς σαν τσιμινιέρα? Είναι εικόνα αυτή για τα παιδικά ματάκια? Εκείνες τις στιγμές πάρτον αγκαλιά και παίξε μαζί του. Ανακάλυψα πως ένα φυσικό ηρεμιστικό είναι η υφή και η μυρωδιά των μωρών. Είναι τέλεια και τόσο χαλαρωτική! Κάθε φορά που αγκαλιάζω ένα μωράκι και φωλιάζω το κεφάλι του στο λαιμό μου και ρουφάω τη γλυκειά του μυρωδιά, ξεχνώ τα πάντα και ηρεμώ αμέσως.
Αλήθεια, γιατί δεν το σκέφτεσαι για το πατρικό μου? Οι γονείς μου είναι πολύ της υγιεινής διατροφής, έχουν ένα θέμα με την παχυσαρκία, είναι ειδικοί στο "βλέμμα που σκοτώνει", δε διστάζουν να σου πάρουν κάτι από το χέρι και να το πετάξουν. Για ξανασκέψου το... Θα μεταμορφωθείς σε αγγελούδι. :saint:

Μα τα περισοτερα νευρα ειναι απο τον μικρο... οχι να τον μυρισω δεν θελω οταν εχω νευρα, αλλα ουτε να τον βλεπω!!! (ενταξει μεχρι να μου χαμογελασει λιγο...μετα το ξεχναω) Αλλα ειναι πολυ δυσκολο να εισαι μονος με ενα μωρο 9 ωρες και να μην σου σπασει τα νευρα καθολου!!! Οποτε παμε στην βαλεριανα, που δεν εχω ιδεα τι κανει, αλλα αν δεν πιασει.... γραμμη για το πατρικο σου!!!! Αν και η γυναικα μου το ιδιο βλεμα εχει και ειναι και της υγιεινης διατροφης,αλλα μονο για εκεινη... Ωρες ωρες εχω την εντυπωση οτι, οτι δεν τρωει εκεινη θελει να τα τρωω εγω για να ειναι ικανοποιημενη!!!! Τι να πω;

[bouliana]

αυτό για το μπαμούλας που λες ava.μία φορά είχα αποφασίσει να κόψω το κάπνισμα.βέβαια μετά από κάποιο διάστημα το ξανάρχισα αλλά θυμάμε ένα περιστατικό που εξηγεί ακριβώς το ρόλο του καλού μπαμπούλα.που λέτε είχα βάλει μια φίλη μου να με προσέχει.κ εκεί που της είχα ξεφύγει κ είχα βρει ένα τσιγάρο κ ήμουν έτοιμη να το καπνίσω πετάγεται αυτή κ μου το παίρνει.το τι κυνηγητό έπεσε δεν μπορείτε να φανταστείται.στο τέλος γελάσαμε τόσο που μετά μου φυγε κ η όρεξη να καπνίσω.
ο ρόλος του μπαμπούλα είναι πολύ σημαντικός.χρειάζεται κάποιος να μας αναχετίζει καμιά φορά ,να μας βάζει να σκεφτούμε πριν ορμήξουμε,γιατί ούτως η άλλως η κατανάλωση τροφής δεν είναι αυτόματη διαδικασία.προηγείται πάντα η σκέψη.αν μάθουμε να κοντρολάρουμε την σκέψη σίγουρα θα μάθουμε να κοντρολάρουμε κ το φαγοπότι

[Ava_ed]

Το τελευταίο σχόλιό σου, Οβελίξ, με προβλημάτισε. Ήταν σχήμα λόγου ή το εννοούσες? Κι αυτό γιατί διαπίστωσα και εγώ με τη σειρά μου πως υπάρχουν άτομα που, ενώ μας αγαπάνε αναμφισβήτητα, είναι τα άτομα - τροφοί. Χαίρονται να ταίζουν τους άλλους και δεν κάμπτονται από τις τυχόν αδύναμες διαμαρτυρίες τους. Επιμένω να σκέφτομαι αυστηρά, αλλά τι δουλειά έχει ένα ταψί παστίτσιο, αδέσποτο, στα χέρια κάποιου που προσπαθεί να αδυνατίσει? Για το προφιτερόλ δε λέω τίποτα, γιατί υποψιάζομαι ότι εσύ ο ίδιος το αγόρασες. Μία γνωστή μου είναι έτσι. Μαγειρεύει δεκάδες παχυντικά φαγητά, επιμένει να ταίζει τον κόσμο, θα έλεγες ότι ζει γι' αυτό. Πού να της πεις ότι κάνεις δίαιτα? Θα σου βγάλει επιτόπου μία πίτσα σπιτική ή μία ταψάρα παστίτσιο. Από γλυκά? Παράδεισος το σπίτι της! Και το δικό μου, όταν την επισκέπτομαι. Σκέφτηκα πολύ την περίπτωσή της και κατάλαβα ότι αποκτά χαρά και νόημα η ζωή της και υπόσταση η ίδια μέσα από την ομολογουμένως εξαιρετική μαγειρική της.
Το ίδιο συμβαίνει και με άλλη γνωστή περίπτωση. Κοντεύει ο γιος τους τα διακόσια κιλά, κλαίνε και διαμαρτύρονται, είναι μικρό παιδί και ήδη παίρνει χάπια για την υπέρταση, αλλά αυτοί εκεί, μαγειρεύουν δυο τρία φαγητά "να τσιμπήσει όταν έρθει ο μικρός".
Εγώ είμαι αυτή που λέω όχι στην καταπίεση, γιατί την έζησα στο πετσί μου, με την οικογένειά μου να μετρά τις μπουκιές μου, αλλά ώρες ώρες τους δίνω και δίκιο. Δε μπορεί να έχεις στο σπίτι σου άνθρωπο που κινδυνεύει από το βάρος του και να μαγειρεύεις πειρασμούς. Ειδικά η περίπτωση του παραπάνω παιδιού πραγματικά με εξόργισε. Αντί να τον σύρουν σε έναν γιατρό, παθολόγο, καρδιολόγο, χειρουργό ή δεν ξέρω τι άλλης ειδικότητας, να του τονίσει τους κινδύνους της συνεχώς αυξανόμενης παχυσαρκίας, κάθονται και μαγειρεύουν παστίτσια και στιφάδα! Αν είναι δυνατόν!

[Ovellix]

Originally posted by Ava
Το τελευταίο σχόλιό σου, Οβελίξ, με προβλημάτισε. Ήταν σχήμα λόγου ή το εννοούσες? Κι αυτό γιατί διαπίστωσα και εγώ με τη σειρά μου πως υπάρχουν άτομα που, ενώ μας αγαπάνε αναμφισβήτητα, είναι τα άτομα - τροφοί. Χαίρονται να ταίζουν τους άλλους και δεν κάμπτονται από τις τυχόν αδύναμες διαμαρτυρίες τους. Επιμένω να σκέφτομαι αυστηρά, αλλά τι δουλειά έχει ένα ταψί παστίτσιο, αδέσποτο, στα χέρια κάποιου που προσπαθεί να αδυνατίσει? Για το προφιτερόλ δε λέω τίποτα, γιατί υποψιάζομαι ότι εσύ ο ίδιος το αγόρασες. Μία γνωστή μου είναι έτσι. Μαγειρεύει δεκάδες παχυντικά φαγητά, επιμένει να ταίζει τον κόσμο, θα έλεγες ότι ζει γι' αυτό. Πού να της πεις ότι κάνεις δίαιτα? Θα σου βγάλει επιτόπου μία πίτσα σπιτική ή μία ταψάρα παστίτσιο. Από γλυκά? Παράδεισος το σπίτι της! Και το δικό μου, όταν την επισκέπτομαι. Σκέφτηκα πολύ την περίπτωσή της και κατάλαβα ότι αποκτά χαρά και νόημα η ζωή της και υπόσταση η ίδια μέσα από την ομολογουμένως εξαιρετική μαγειρική της.
Το ίδιο συμβαίνει και με άλλη γνωστή περίπτωση. Κοντεύει ο γιος τους τα διακόσια κιλά, κλαίνε και διαμαρτύρονται, είναι μικρό παιδί και ήδη παίρνει χάπια για την υπέρταση, αλλά αυτοί εκεί, μαγειρεύουν δυο τρία φαγητά "να τσιμπήσει όταν έρθει ο μικρός".
Εγώ είμαι αυτή που λέω όχι στην καταπίεση, γιατί την έζησα στο πετσί μου, με την οικογένειά μου να μετρά τις μπουκιές μου, αλλά ώρες ώρες τους δίνω και δίκιο. Δε μπορεί να έχεις στο σπίτι σου άνθρωπο που κινδυνεύει από το βάρος του και να μαγειρεύεις πειρασμούς. Ειδικά η περίπτωση του παραπάνω παιδιού πραγματικά με εξόργισε. Αντί να τον σύρουν σε έναν γιατρό, παθολόγο, καρδιολόγο, χειρουργό ή δεν ξέρω τι άλλης ειδικότητας, να του τονίσει τους κινδύνους της συνεχώς αυξανόμενης παχυσαρκίας, κάθονται και μαγειρεύουν παστίτσια και στιφάδα! Αν είναι δυνατόν!

Ο Ναι το εννοουσα!!! Την Κυριακη για παραδειγμα, ηρθαν επισκεψη σπιτι, μια ξαδερφη μου με τον ανδρα της και τα 2 παιδια της... Της λεω της γυναικας μου χαλαρα με το φαι γιατι δεν τρωνε και πολυ... αποτελεσμα.... 2 κοτοπουλα στο φουρνο, 1 ταψι πατατες στο φουρνο, σαλατα με παξιμαδι,1 ταψι πιτσα,20 κρουασανακια με ζαμπονοδιαφορα και στεναχωρηθηκε γιατι δεν προλαβε και ριζονατο!!!!! Εννοειται οτι απλα τα μυρισε η γυναικα μου ολα αυτα και δεν εφαγε παρα μονο λιγο κοτοπουλο και σαλατα!!!! Τα υπολοιπα φαντασου ποιος τα εφαγε.... ΑΑΑΑ και για να μην ξεχασω το προφιτερολ μας το εφεραν δωρο!!!!! Κανω απιστευτη υπομονη τις πιο πολλες φορες και δεν ακουμπαω τιποτα,αλλα μου ειναι πολυ δυσκολο να το κανω συνεχως, γι΄αυτο κανω οσο περισσοτερο ποδηλατο μπορω γιατι αλλιως δεν θα καταφερνα τιποτα... Ελπιζω να γυρισω παλι στο προγραμμα μου πριν τα κιλα γινουν +2....

[Ava_ed]

Δεν ξέρω αν θα πιάσει τόπο, αλλά μίλα της. Τουλάχιστον προσπάθησε. Τόνισέ της τη δυσκολία της προσπάθειάς σου και παρακάλεσέ την να είναι προσεκτική. Δε μιλώ για εξαιρετικές περιπτώσεις, που έχετε κόσμο, αλλά για την καθημερινότητα. Τόσα φαγητά υπάρχουν, νόστιμα και με λίγες θερμίδες. Πχ. κοτόπουλο με συνοδεία, δηλ. σαλάτα, πατάτες, ρύζι, σπανακόρυζο, όσπρια, λαδερά, ψητά, ψάρια και πολλά, πολλά άλλα. Γιατί να δυναμιτίζονται οι προαπάθειές σου?
Ελπίζω να πιάσουν τόπο τα όσα θα πεις, γιατί οι περιπτώσεις που προανέφερα είναι στου κουφού την πόρτα..