Συν-τροφικες σχεσεις

[koralaki]

Αβα συμφωνω απολυτα, τα εγραψες πολυ ομορφα, spaceride επισης.
Συμφωνω,
δεν ειναι τυχαιες οι σχεσεις που ειχαμε,
συμμαδεψαν τη ζωη μας, ηταν επιλογη μας,
καποτε ολα αυτα που κρατησαμε απο καθε ενα ανθρωπο που περασε απο τη ζωη μας (γκομενο φιλο αντρα κτλ) βγαινουν στην επιφανεια.
Επισης επιλογη μας ηταν να τελειωσει αυτη η σχεση, αυτο δε σημαινει οτι μας παιρνει κανεις οσα ζησαμε, μαθαμε, κρατησαμε.
αυτα ειναι δικα μας, κ καλα θα κανουμε να κρατουμε σαν φυλαχτο τα καλα κομματια των παλιων σχεσεων μας,
μαθαινουμε πολλα για μας μεσα απο τους αλλους.
Νομιζω πως ουσιαστικα επιλεγουμε συντροφο με βαση την συμπεριφορα του προς εμας που θα θελαμε να εχει την εκαστοτε περιοδο.
Εμεις προσελκυουμε οσα ζηταμε.
Κ ο ιδανικος συντροφος ειναι αυτος που θα μας βοηθησει να γινουμε καλυτεροι σε ολους τους τομεις της ζωης μας,
κ μαλιστα χωρις να το ζηταμε.

[Ava_ed]

Όχι βέβαια ότι δε μου έσπαζε τα νεύρα, κάθε φορά που κοιτούσε λοξά το πιάτο, το κουτί, το σακουλάκι, τη γαβάθα ή ότι άλλο είχα πρόχειρο. Αλλά και θα με προβλημάτιζε η συμπεριφορά του αν μου έλεγε, μπράβο αγάπη μου, φάε, τι, μόνο αυτά, να σου φέρω κι άλλα...

[Ava_ed]

ʼσχετο με το θέμα μας, αλλά ποιος πάει τώρα στα κάτεργα (γυμναστήριο), μου λέτε? Βαριέμαι αφόρητα...

[koralaki]

αμα πας πορωνεσαι η' βαριεσαι ακομη?

[Ava_ed]

Δεν πορώνομαι, το κάνω διεκπεραιωτικά. Αγγαρεία δηλαδή. Βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι!!!

[koralaki]

βρε αγαπη μου τι πας τοτε>? supposed to be fun...

[Ava_ed]

Ποιο τραγουδάκι το λέει, ότι αξίζει πονάει.. Πρέπει, γι' αυτό. Πήγα ήδη δύο φορές αυτή την εβδομάδα. Είχα πει πως πρέπει τουλάχιστον τρεις, αλλά αν κάτι δεν το αγαπάς, δεν το υπηρετείς και σωστά. Έχω κάνει πολλές προσπάθειες να γυμναστώ. Στην τελευταία, κατέληξα να κάνω μόνο μασάζ, κομμωτήριο, αποτρίχωση. Τι να σου λέω τώρα... Τότε ήμουν 58 κιλά, με γράμμωση σε πόδια και πλάγιους κοιλιακούς. Πώς έγινα χλαπάτσα στην πορεία είναι μια άλλη ιστορία. Εσύ το αγαπάς το γυμναστήριο?

[koralaki]

πορωθηκα τοσο αβα μου που δεν εχω φτιαξει το μαλλι 2 βδομαδες (κ ειναι χαλια) για να παω γυμναστηριο...
εχει κατεβει η ριζα η μαυρη κ φαινεται με το ξανθο πολυ κ ειμαι αισχος (εχω γινει ξανθια). αυριο παω κομμωτηριο πρωι πρωι πρωι χαχαχαχαχ
εγω ισως ημουν στο δημοτικο 58 κιλα αλλα δ επαιρνω κ ορκο...γραμμωση στα ποδια ειχα λογω πεταχτων τετρακεφαλων,
γονιδια βλεπεις, λες κ τους ειχα γυμνασει ποτε? χαχαχαχα
ναι ο,τι αξιζει ποναει κ ειναι δυσκολο...αλλα το θεμα ειναι να βρισκεις κατι που να σου αρεσει κ να το συνηθισεις ευχαριστα, δεν πρεπει να ειναι αγγαρεια...

[polinaki1983]

Θα συφωνίσω με όλα όσα είπατε πιο πάνω. Η επιλογή μας γίνετε με αυτό που θέλουμε σε εκίνη την φάση. Εμένα ο πρώην αραβονιαστικός μου, ήταν και εκίνος παχύσαρκος, όταν χωρίσαμε είχε φτάσει τα 190 κιλά. είμασταν μαζί 5 χρόνια. Τώρα άμμα το σκέφτομαι, πιστεύω πως ήμουνα μαζί του γιατί δεν ντρεπόταν για μένα, όπως οι άλλες μου σχέσεις, και επιδή υπήρχε ένα άτομο να με αγαπά όπως είμαι, εκτώς απο μένα φυσικά που λάτρευα τότε πολύ τον εαυτό μου. Φισικά τα προβλήματά μας και ο χωρισμός ήρθε μετά την επέμβασή μου για δακτυλίδι.... κατάλαβα πως δεν ήθελε να χάσω κιλά. ίσως γιατί ντρεπόταν για τον εαυτό του, ίσως γιατί φοβόταν μην με χάσει? δεν ξέρω, πάντος με έχασε. Η επόμενη μου επιλογή ήταν ο συζηγος μου, ενας άντρας ωραίος, ψηλός, με τέλειες αναλογίες. Τώρα άρχισα να σκεφτομαι ότι τον επέλεξα για να έχω αυτο το ταρακούνημα, το να νιώθω ότι θα τον χάσω αν δεν κάνω κάτι για μένα. τώρα το πως θα εξεληχθεί μετά την επέμβασή μου δεν ξερω, αλλά πολύ σύντομα θα μάθω!!!

α!!!! Επιτελους μετά από πολλουυυυυυυυυυυυυυυυς μήνες, ξεκόλησε η ζυγαριά!!!! 125,5 την δευτέρα, 124,4 σήμερα!!! μπράβο μου!!!

[smart]

εμενα μ εχει απασχολησει το θεμα ως εξης:
θελουμε ο αλλος να μας δεχτει κ να μας αγαπησει οπως ειμαστε.
εμεις ειμαστε ετοιμοι να τον δεχτουμε κ να τον αγαπησουμε οπως ειναι?
δλδ μερικες φορες σκεφτομαι, μηπως ειναι εγωϊστικο να εχω την απαιτηση να αρεσω στον αλλο οπως κ να μαι?
το να παραμελω τον εαυτο μου, περα απο ελλειψη σεβασμου για μενα δε δειχνει κ ελλειψη σεβασμου για τον συντροφο μου?
κ αν δεχτουμε οτι δεν πρεπει να το δουμε ετσι γιατι ειναι αρρωστια, τοτε εγω θα δεχομουν καποια αρρωστια του, "εξαρτητικης" φυσεως?
πχ, κ ο τζογος αρρωστια ειανι ,θα τη δεχομουν?
τα ναρκωτικα?
οκ, το ξερω οτι δεν ειναι το ιδιο με το φαγητο αλλα ειναι αρρωστια, ναι?
κ μπορω πολυ καλα να καταλαβω τι σημαινει απορριψη λογω κιλων γιατι εγω την εχω εισπραξει κ στα 58 (!!!) κιλα!!!!
αν ειναι δυνατον!!!
(εβγαζε πολλα κομπλεξ ο τυπος αλλα ελα που ημουν τελειως κολλημενη-αλλη αρρωστια αυτο - κ δε τον εστειλα απο κει που ηρθε παραυτα )
δεν ξερω, μπερδευοαμι παιδια...
για πειτε κ εσεις..

[onelifeonechance]

σμαρτ, τωρα που ειπες απορριψη λογω κιλων,θυμηθηκα πως ειδα αυτον τον γελοιο τον Γιαννη Λ. απ'το big brother και ελεγε πως δεν παει 15 χρονια λεει γυμναστηριο και προσεχει το σωμα του,για να ριξει τον εαυτο του μετα χαμηλα και να παει με μια χοντρη..
Και ελεγε σε εναν αλλο πως εκεινος ειναι χοντρος γι'αυτο στοχευει χαμηλα,δλδ σε χοντρες κοπελες!
Ουστ απο δω, γυμνοσαλιαγκα!!!

[NADINE_ed]

Originally posted by Ava

Μπορεί το συντροφικό κομμάτι να είναι δύσκολο, αλλά η πολλή δουλειά πρέπει να γίνει από εμάς τους ίδους. Πρέπει να δουλέψουμε πρώτα με τον εαυτό μας και μετά να διαχειριστούμε το ζήτημα μεταξύ ημών και του/της συντρόφου μας.

... Καταλήγω, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι όλα ξεκινούν και όλα τελειώνουν στη σχέση αγάπης ή αυτοκαταστροφής που έχουμε εμείς οι ίδιοι με τον εαυτό μας και το σώμα μας. Αν μας σεβόμαστε εμείς, θα μας σεβαστούν και οι άλλοι, φίλοι, σύντροφοι, συγγενείς, όλοι.

Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες,ʼβα,μέχρι που σκαλώνω λίγο στην τελευταία σου περίοδο.Δεν ξέρω...
Δέχομαι πως ο άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του το εκπέμπει και στους άλλους πως αξιώνει αντίχτοιχη αντιμετώπιση,
βάζει τα σχετικά όρια,που τους είναι σαφώς διακριτά,ώστε να μην τα προσπεράσουν.Αποτέλεσμα σεβασμός ή συμμόρφωση;
Έχω την αίσθηση πως ο σεβασμός όπως κι άλλες αρχές και ηθικές αξίες και κανόνες συμπεριφοράς και οπτικής
στις συναναστροφές μας με τους άλλους έχουν σε μεγάλο βαθμό να κάνουν με την παιδεία μας και την αγωγή μας.
Θα σεβαστώ κάποιον μόνο αν πληρεί τις προϋποθέσεις που θέτω εγώ ή η κοινωνία ή δεν ξέρω ποιός κι ανάλογα θα του φερθώ;
Αν εσύ είσαι αυτοκαταστροφικός θα αρχίσω να σε κακοποιώ κι εγώ κι όλα μέλι γάλα επειδή εσύ πρώτος έδωσες το σύνθημα;
Για μένα ο σεβασμός είναι κάτι που πρέπει να το εμπνεύσω στους άλλους και όχι να το απαιτήσω ή εκβιάσω.
Επίσης καταλαβαίνω πως η εικόνα που βγάζω προς τα έξω μπορεί να επηρεάζει τη γνώμη των άλλων για μένα
και πόσα θεωρούν πως αξίζω,ωστόσο αν σε κάποιον φέρομαι με σεβασμό χωρίς να προσμετρώ το πόσο σέβεται τον εαυτό του
γιατί να μην ανταποδώσει ο άλλος και να χρειαστεί να καταφύγουμε στο συμπέρασμα πως αν με σέβομαι,θα με σεβαστούν κι οι άλλοι;
Κι επίσης γιατί το να έχω παραπάνω κιλά είναι αυτόματη απόδειξη πως δε με σέβομαι;Ξέρει ο άλλος την ιστορία μου και με κρίνει ελαφρά τη καρδία;
Μακάρι να με σέβομαι,μακάρι να με σέβονται,μακάρι να χαιρόμαστε όλοι σχέσεις σεβασμού,δε διαφωνώ.Με τα απόλυτα αν Χ τότε Ψ έχω ένα θέμα.

[lessing_ed]

Originally posted by smart
εμενα μ εχει απασχολησει το θεμα ως εξης:
θελουμε ο αλλος να μας δεχτει κ να μας αγαπησει οπως ειμαστε.
εμεις ειμαστε ετοιμοι να τον δεχτουμε κ να τον αγαπησουμε οπως ειναι?
δλδ μερικες φορες σκεφτομαι, μηπως ειναι εγωϊστικο να εχω την απαιτηση να αρεσω στον αλλο οπως κ να μαι?
το να παραμελω τον εαυτο μου, περα απο ελλειψη σεβασμου για μενα δε δειχνει κ ελλειψη σεβασμου για τον συντροφο μου?
κ αν δεχτουμε οτι δεν πρεπει να το δουμε ετσι γιατι ειναι αρρωστια, τοτε εγω θα δεχομουν καποια αρρωστια του, "εξαρτητικης" φυσεως?
πχ, κ ο τζογος αρρωστια ειανι ,θα τη δεχομουν?
τα ναρκωτιka

Πολυ ενδιαφερον θεμα.Σηκωνει πολυ συζητηση.Κατι αλλο επισης:1)Πιστευω πως φερνομαστε στους αλλους οπως εχουμε αναγκη να μας φερνονται 2)Οταν ερωτευομαστε δεν ερωτευομαστε το ατομο οπως ειναι,αλλα προβαλουμε πανω του τα στοιχεια που θα θελαμε να εχει τα οποια δεν εχουν σχεση με αυτο που πραγματικα ειναι.Προβαλουμε τις αναγκες μας

[NADINE_ed]

Originally posted by spaceride

..Ειμαστε οι επιλογες μας...και η σχεση ειναι μια επιλογη μας.. Για να βρουμε ομως την αγαπη (που για μενα ειναι τεχνη) πρεπει να ξερουμε πως να αγαπαμε εμεις. Πολλοι ανθρωποι αναλωνονται σε φρασεις τυπου ¨δεν βρισκω τον καταλληλο", "γτ δε με αγαπα" λες και ολα ξεκινουν απο γυρω μας και καταληγουν σε εμας..Η σωστη ερωτηση ειναι "Ξερω-Μπορω εγω να αγαπαω?", "μπορω να δεχτω καποιον οπως ειναι και να μπω στη δικη του θεση?"

Σε πρώτη φάση συμφωνώ.Κοιτάμε πρώτα την καμπούρα μας και μετά κι εκείνη του άλλου.
Εκπαιδεύουμε το δικό μας μέρος,αυτό που περνά από το χέρι μας,να είμαστε κατά το δυνατόν έτοιμοι
να βιώσουμε σχέσεις αγάπης κι αποδοχής.Και ναι,σε πολλά κομμάτια μας,τα οποία είναι αποτέλεσμα επιλογών μας,
εκείνες αντικατοπτρίζονται πάνω μας και μας χαρακτηρίζουν!Οφείλουμε να είμαστε έντιμοι με τον εαυτό μας και με τον άλλον,
να έχουμε το σθένος να αναλάβουμε και τις συνέπειες των επιλογών μας και το όποιο τίμημα τους.
Ωστόσο η ζωή δεν είναι τηλεκατευθυνόμενο.Είναι κάτι μαγικό!Ο άνθρωπος έχει μεγάλη δύναμη πάνω στη ζωή του
αλλά έχει την απόλυτη κυριαρχία της;Εξωγενείς παράγοντες και συγκυρίες,ο παράγοντας τύχη,δυνάμεις έξω από εμάς,οι ευκαιρίες,
δεν παίζουν κι αυτά τον ρόλο τους;Αυτό το "είμαστε οι επιλογές μας" πόσο ακριβές είναι όταν δεν τίθενται στο τραπέζι των επιλογών
όλες οι δυνατές επιλογές;Ναι,κάθε στιγμή καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις στη ζωή μας από το πιο απλό μέχρι το πιο σπουδαίο.
Και πολλές φορές ούτε καν συνειδητοποιούμε τη σημαντικότητα τους στο πέρασμα του χρόνου.Όλα αυτά διαγράφουν την πορεία μας,
κρίκοι της αλυσίδας της ζωής μας,αναπόσπαστοι στο όλο της κι ο καθένας στη μοναδικότητα του!Ένας να ήταν διαφορετικός
κι η τρέχουσα αλληλουχία καταλύεται,αλλάζει όλη η εικόνα,δική μου ευθύνη οκ.Ωστόσο δεν είχα όλες τις δυνατές επιλογές στο παζάρι των κρίκων.
Η υπέρβαρη κοπέλα δεν έχει τις ίδιες ευκαιρίες να σχετιστεί ερωτικά με το άλλο φύλο,δεν είναι εξίσου επιθυμητή,δεν είναι ίδια μέτρα και σταθμά όλα.
Δε θα το πάω στα παιδιά του τρίτου κόσμου,όσους γεννιούνται με σοβαρές ασθένειες κι αναπηρίες κι ένα σωρό εμπόδια στην καλοτυχία.
Δεν είμαι από αυτούς που τα ρίχνουν στη μοίρα,στους άλλους,στην γκαντεμιά και νίπτω τας χείρας μου,αλλά δε μπορώ να δεχθώ
από την άλλη πανηγυρικά πως είμαι σε απόλυτο βαθμό οι επιλογές μου!Κι αν κάποιος πει πως εσύ επέλεξες να είσαι τόσα πολλά κιλά=>
να μη σέβεσαι τον εαυτό σου=>να μη σε σέβονται και να μη σε επιλέγουν οι άλλοι κλπ.,οκ,έχουμε εντελώς διαφορετική οπτική.
Εγώ πάντως δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να σχετιστώ με κάποιον,που να τα έχει βρει με τον εαυτό του και να έχω νορμάλ συνθήκες να διαχειριστώ.
Οκ,ήταν ευθύνη μου κι επιλογή μου,που προχώρησα και μάλιστα στον μεγάλο κι αυτοθυσιαστικό αυτό βαθμό,αλλά να κριθώ εφόσον έδωσα πόρτα
ή τα έκανα θάλασσα εκεί που τα πράγματα έδειχναν ν'αξίζουν κι εγώ δεν ήμουν εντάξει.Είναι προϋπόθεση να δουλέψεις με τον εαυτό σου
για ν'αλληλεπιδράσεις θετικά με τους άλλους αλλά δεν είναι μοναδική παράμετρος.Παίζουν ρόλο κι οι ευκαιρίες στη ζωή και η τύχη.Νομίζω.

[NADINE_ed]

Originally posted by smart

θελουμε ο αλλος να μας δεχτει κ να μας αγαπησει οπως ειμαστε.
εμεις ειμαστε ετοιμοι να τον δεχτουμε κ να τον αγαπησουμε οπως ειναι?
δλδ μερικες φορες σκεφτομαι, μηπως ειναι εγωϊστικο να εχω την απαιτηση να αρεσω στον αλλο οπως κ να μαι?
το να παραμελω τον εαυτο μου, περα απο ελλειψη σεβασμου για μενα δε δειχνει κ ελλειψη σεβασμου για τον συντροφο μου?
κ αν δεχτουμε οτι δεν πρεπει να το δουμε ετσι γιατι ειναι αρρωστια, τοτε εγω θα δεχομουν καποια αρρωστια του, "εξαρτητικης" φυσεως?
πχ, κ ο τζογος αρρωστια ειανι ,θα τη δεχομουν?
τα ναρκωτικα?
οκ, το ξερω οτι δεν ειναι το ιδιο με το φαγητο αλλα ειναι αρρωστια, ναι?

Για να δικαιούμαστε να ομιλούμε πρέπει πρώτα εμείς να είμαστε εντάξει.
Αν εγώ δεν αποδέχομαι τον άλλον όπως είναι,είναι σαφώς θρασύ να απαιτώ από κείνον να κάνει ό,τι δεν κάνω.
Να μην επαναληφθώ στα του σεβασμού,πάντως με δύο λόγια για μένα η παχυσαρκία δεν αποδεικνύει έλλειψη σεβασμού για μένα
και κατ'επέκταση και για τον άλλον.Όχι τουλάχιστον πρωτού να εξετάσουμε τις επιμέρους παραμέτρους,κρίνοντας έτσι απλά με μια ματιά.

Τώρα το να δω τον όποιο εθισμό ως αρρώστια...προβληματίζομαι. Έχω την αίσθηση πως με την οπτική αυτή
αποδυναμώνομαι εγώ μπροστά σε κάτι ανυπέρβλητο,πέρα από μένα,που πρέπει να του αφεθώ και άβουλα να το υποστώ.
Πολλές φορές όταν με πλησιάζουν ζητώντας χρήματα,που οι ενδείξεις οδηγούν στο ότι θα τα ξοδέψουν για ναρκωτικά
συνήθως τους δίνω,σκεπτόμενη πρώτον πως εγώ τους τα δίνω κι είναι από κει και πέρα δική τους ευθύνη πού θα τα διαθέσουν
και προπαντός δεν είμαι καλύτερη εγώ όταν ήμουν εθισμένη στα γαριδάκια ή πώς θα ένιωθα αν μου έδιναν τα χρήματα
που μου έδιναν οι δικοί μου για να σπουδάσω και μου έβαζαν όρο στο για τί είδους φαγητό θα τα ξοδέψω.
Εγώ έχω προβληματική σχέση με το φαγητό,άλλος με το ποτό,άλλος με τον τζόγο,άλλος με ουσίες,άλλος φέρεται άσχημα στον εαυτό του,
άλλος στους άλλους,άλλος έχει σεξουαλικά φετίχ κι ιδιαίτερες προτιμήσεις,άλλος κλέβει,άλλος κόβεται,άλλος εκπορνέυεται,
άλλος κερατώνει,άλλος ζει σε αγαμία...Όσοι άνθρωποι τόσες επιλογές ζωής!ʼλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο κοινωνικά κατακριτέες.
ʼλλες εμφανείς με την πρώτη ματιά κι άλλες πιθανόν να μη γίνουν αντιληπτές ποτέ!Δε θα κρίνουμε εμείς τους άλλους για όσα κάνουν.
Θα εστιάζουμε στα δικά μας και θα επιλέξουμε να σχετιστούμε και ν'αλληλεπιδράσουμε με εκείνους,τα ζητήματα των οποίων μπορούμε να διαχειριστούμε
χωρίς κατάκριση.Μου αρέσει;Μπορώ;Κάθομαι.Διαφο� �ετικά κάποια στιγμή φεύγω.Θα το παλέψω,δε θα το παλέψω,είναι πάντως δικαίωμα του άλλου
ν'αυτοδιατίθεται όπως κι εμένα το αντίστοιχο δικό μου.Αν θέλω να αλλάξω κάποιο κομμάτι μου προβληματικό για μένα όμως,να το κάνω.
Κι αν θέλεις κι εσύ να είσαι δίπλα μου να με στηρίξεις,να το περάσουμε μαζί οκ.Όχι όμως να απαιτείς να αλλάξω για χάρη σου κάτι που δε θέλω.
Δε γίνεται όταν με γνώρισες κι εφόσον δε σου έκρυψα πράγματα όλα να ήταν μέλι γάλα και μετά να αρχίζουμε τα άλλαξε αυτό και εκείνο και το άλλο.