Φοβίες μετά από χωρισμό....

**supergirl** · 21-07-2008, 10:18

Πάνε 4 μηνες από τότε που χώρισα και εδώ και ενα μήνα δεν υπάρχει καμιά επικοινωνία ανάμεσα μας. Η ζωή μου έχει αλλάξει, δυσκολεύομαι να βρω τους ρυθμούς μου, προσπαθώ να προχωράω μπροστά, αλλά δεν ειμαι σιγουρη αν τα καταφέρνω. Από τη στιγμή που εγινε αυτό δεν μπορώ να αντλήσω χαρά από πουθενά, δεν υπάρχει τιποτά να με ικανοποιεί και να με κανει να νιώσω χαρούμενη.
Μου λείπει πολύ αυτός ο άνθρωπος από τη ζωή μου πράγμα που με γεμίζει με φοβίες του στυλ, αν θα βρω κάποιον άλλον άνθρωπο αντάξιό του, αν θα υπάρχει κάποιος άλλος τόσο ιδιαιτερος εκει έξω για μένα, ή μήπως θα μείνω μόνη μου για μια ζωή... κλπ... Και κατά πόσο θα τον "ψάχνω" σε κάποιου άλλο πρόσωπο...
Κάθε μέρα είναι μια μάχη, πολεμάω να μην με παίρνει πολύ απο κάτω. Και ενώ ειναι στιγμές που το παλεύω, καποιες άλλες ξαφνικά βουλιάζω. Και τότε τρομάζω, γιατί όλα φαινονται μάταια και αισθάνομαι πολύ μονη. Όλες αυτές οι σκέψεις με βασανίζουν, και πολλές φορες με πιάνει μια εσωτερική ταραχή (δεν ξέρω αν ειναι καποια μορφή κρίσης πανικού...). Όλα αυτά τα κρατάω μέσα μου, στους γύρω μου φαινομαι να ειμαι σε μια φυσιολογική κατάσταση ή έστω λίγο στενοχωρημενη.
Ίσως γίνομαι αχάριστη, αφού ένας χωρισμός δεν ειναι το τέλος των πάντων, και υπάρχουν άλλα πραγματα στη ζωή μου για τα οποία θα έπρεπε να ειμαι ενθουσιασμενη (πχ ξεκιναω δικη μου δουλεια), όμως δυστυχώς νιωθω έτσι όπως περιεγραψα παραπάνω. Δεν ξέρω αν ειμαι καταθλιπτική ή απλα περνάω ένα "πένθος"... Δεν ξερω πόσο καιρό θα μου πάρει να ξεχάσω... Δεν ξέρω αν θα γίνω καλά... Με τρομάζει ο χρονος και η θλίψη που φαινεται να μου μενει μονιμη....

**Thessalo** · 21-07-2008, 10:58

Originally posted by supergirl
Ίσως γίνομαι αχάριστη, αφού ένας χωρισμός δεν ειναι το τέλος των πάντων, και υπάρχουν άλλα πραγματα στη ζωή μου για τα οποία θα έπρεπε να είμαι ενθουσιασμένη (πχ ξεκιναω δικη μου δουλεια),

Ετσι ακριβός

...όμως δυστυχώς νιωθω έτσι όπως περιεγραψα παραπάνω. Δεν ξέρω αν ειμαι καταθλιπτική ή απλα περνάω ένα \"πένθος\"... Δεν ξερω πόσο καιρό θα μου πάρει να ξεχάσω... Δεν ξέρω αν θα γίνω καλά... Με τρομάζει ο χρονος και η θλίψη που φαινεται να μου μενει μονιμη....

Κούκλα ποιος σου είπε ότι εαν δεν είσαι κάθε μέρα στην τρελή χαρά ... δεν είσαι καλά; Δεν θα σου απαντήσω θεωρώ σου δίνετε μια μεγάλη ευκαιρία μέσω των απαντήσεων που οφείλεις να δώσεις σε σένα να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου.
Και το ότι είσαι εδώ είσαι προς την σωστή κατεύθυνση .
Τα ξαναλέμε .

**Boltseed** · 21-07-2008, 11:02

Originally posted by supergirl
Η ζωή μου έχει αλλάξει, δυσκολεύομαι να βρω τους ρυθμούς μου, προσπαθώ να προχωράω μπροστά, αλλά δεν ειμαι σιγουρη αν τα καταφέρνω. Από τη στιγμή που εγινε αυτό δεν μπορώ να αντλήσω χαρά από πουθενά, δεν υπάρχει τιποτά να με ικανοποιεί και να με κανει να νιώσω χαρούμενη.

-Πως εχει αλλαξει η ζωη σου και ποιοι ειναι οι ρυθμοι σου?Πιστευεις οτι ο ρυθμος και η ζωη ειναι πραγματα στανταρντ που μενουν στασιμα?Και αν ναι/οχι πως το εξηγεις?

-Προχωρας μπροστα, το θεμα ειναι που?Προσπαθεις να τον ξεχασεις?Να βρεις αλλον?Ποιος ειναι ο στοχος σου?

-Δεν μπορεις να αντλήσεις χαρά απο πουθενά ? Τίποτα δεν σε ικανοποιει? Τίποτα δεν σε κανει χαρουμενη?
Πουθενα?Τιποτα?
Πιο πριν τι σε εκανε να νοιωθεις θετικα τα παραπανω συναισθηματα και μολις τα θυμηθεις τι σε εμποδιζει τωρα να τα ξανανοιωσεις?(πρακτικα και αμεσσα)

Μου λείπει πολύ αυτός ο άνθρωπος από τη ζωή μου πράγμα που με γεμίζει με φοβίες του στυλ, αν θα βρω κάποιον άλλον άνθρωπο αντάξιό του, αν θα υπάρχει κάποιος άλλος τόσο ιδιαιτερος εκει έξω για μένα, ή μήπως θα μείνω μόνη μου για μια ζωή... κλπ... Και κατά πόσο θα τον \"ψάχνω\" σε κάποιου άλλο πρόσωπο...

-Πριν τον γνωρισεις ενοιωθες αυτο το μικρο κενο που νοιωθεις τωρα στην ζωη σου?

-Θες να βρεις ανθρωπο ανταξιο του ή μήπως καλύτερα έναν ανώτερο του?

-Θα μεινεις μόνη σου για όλη σου την ζωή?Πως θα εφτανες σε αυτο το συμπέρασμα έπειτα από έναν χωρισμό?

Κάθε μέρα είναι μια μάχη, πολεμάω να μην με παίρνει πολύ απο κάτω. Και ενώ ειναι στιγμές που το παλεύω, καποιες άλλες ξαφνικά βουλιάζω. Και τότε τρομάζω, γιατί όλα φαινονται μάταια και αισθάνομαι πολύ μονη. Όλες αυτές οι σκέψεις με βασανίζουν, και πολλές φορες με πιάνει μια εσωτερική ταραχή (δεν ξέρω αν ειναι καποια μορφή κρίσης πανικού...). Όλα αυτά τα κρατάω μέσα μου, στους γύρω μου φαινομαι να ειμαι σε μια φυσιολογική κατάσταση ή έστω λίγο στενοχωρημενη.

-Μαχη με τον εαυτό σου?Ακους μήπως μικρές φωνές μέσα σου που σου λένε \"δεν μπορεις να το κάνεις αυτό?\".Τι ενταση εχουν?Ειναι δικες σου ή άλλες?Πως θα ήταν αν μειωνόταν το volume αυτής της έντασης ή όταν σου λέγανε κάτι αρνητικό να ακούγονται κάτι σαν παράσιτα?Ή χμμ... να ακούγεται σαν να έχουν πιεει ήλιο από μπαλόνι.Εξακολουθείς να τις παίρνεις στα σοβαρά μετά το τελευταίο?

(ειναι αυτονοητο πιστευω γιατι μαρκαρα τις παραπανω λεξεις που εγραψες)

Ίσως γίνομαι αχάριστη, αφού ένας χωρισμός δεν ειναι το τέλος των πάντων, και υπάρχουν άλλα πραγματα στη ζωή μου για τα οποία θα έπρεπε να ειμαι ενθουσιασμενη (πχ ξεκιναω δικη μου δουλεια), όμως δυστυχώς νιωθω έτσι όπως περιεγραψα παραπάνω.

Πως πιστεύεις ότι η παραπάνω κόκκινη πρόταση συνδέεται με την πράσινη?

**supergirl** · 21-07-2008, 12:03

Και πριν τον γνωρίσω ένοιωθα αυτό το κενό, απλά τωρα ειναι μεγαλυτερο το κενο γιατι επιβαρύνεται απο την απουσία του. Εκνευριζομαι κ εγώ με τον εαυτό μου, κ αντιλαμβανομαι οτι ολα αυτα που γραφω ειναι μαλλον χαζα και ηλίθια. Απλα σκεφτομενη οτι μαζι του περνουσα καλα, κ πλεον δεν υπαρχει κατι να με κανει να νιωσω ετσι, με πειραζει. Εγωισμός.... ανασφαλεια... πραγματικότητα... υπερβολή? Δεν ξερω... εχω χαθεί λιγο...

**Boltseed** · 21-07-2008, 12:10

Originally posted by supergirl
Απλα σκεφτομενη οτι μαζι του περνουσα καλα, κ πλεον δεν υπαρχει κατι να με κανει να νιωσω ετσι, με πειραζει.

Τίποτα?
Δεν υπάρχει τίποτα μα απολύτως τίποτα που σε κάνει να νοιώθεις καλά στην ζωή σου?Δηλαδή πριν τον γνωρίσεις δεν ενοιωσες ποτε χαρούμενη γενικά?

**supergirl** · 21-07-2008, 12:15

Ήταν άλλες οι παρέες μου τοτε, που πια δεν υπάρχουν, περνούσα διαφορετικά. Δεν ειναι οτι περνουσα χαλια, απλα όλα ηταν πολυ πιο απλα, ομαλα, και ηρεμα για μενα, οταν μπηκε αυτος στη ζωή μου. Και 1η φορα ταιριαξα τοσο με ατομο. Εχω περασει κι αλλουσ χωρισμουσ, αλλα καμια σχεση. Με πονα η απουσια του ατομου περισοτερο απο την απουσια της σχεσης μαζι του.

**Thessalo** · 21-07-2008, 12:26

Τα καινά σου μόνο εσύ μπορείς να τα συμπληρώσεις αποκλειστικά εσύ μικρούλα, θα βρεις πράγματα και ενδιαφέροντα για να τα συμπληρώσεις, και θα νιώσεις επιτέλους γεμάτη και δυνατή με τον εαυτό σου και μόνο. Θα σου πω μια αρχή που χρησιμοποιώ εγώ, την έχω διατυπώσει έτσι στο μυαλό μου: όσο ποιο πολλές άγκυρες ρίχνεις στη θάλασσα τόσο πιο σταθερό θα είναι το πλοίο, στη φουρτούνα.
Άγκυρες είναι τα ενδιαφέροντα μου αυτά που αγαπάω και κυνηγάω,
Θάλασσα απέραντη είναι η ζωή και καραβάκι είμαι εγώ, εσυ , ο boltseed, η agh, η afrula, η donalt-girl,η maria … όλοι βαρκούλες στο ωκεανό είμαστε, και εάν έρθει ένα κύμα και σπάσει μια άγκυρα έχω ρίξει τόσες πολλές που θα με κρατάνε σταθερό στην πορεία μου. Όποτε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις εε

**Boltseed** · 21-07-2008, 16:40

Thessalo , sorry για το οφφτοπικ, αλλα πρεπει να σε ρωτησω κατι αλλιως θα σκασω..

ασχολεισαι με λογοτεχνεια τιποτα?Συγγραφεας?ΜΜΕ?

(btw καποτε αισθανομουν σχεδια σε φουρτουνα.Τωρα ομως αισθανομαι ενα πληρες εξοπλισμενο υπερωκεανιο και αυτο με κανει να νοιωθω πολυ hoooray! ;p )