Προσωπικοι γριφοι..

[smart]

παιφια ετσι οπως διαβαζω διαφορα που γραφεται, νιωθω οτι με εκφραζουν ολα κ θελω να αναφωνησω: κι εγω, κιεγω!!!

νιωθω σαν τομος με γριφους ...που εξαντληθηκε κ επανακυκλοφορει :crazy:

[lessing_ed]

Originally posted by spaceride

Originally posted by NADINE
-Ήταν η βουλιμία
-Ήταν το τσιγάρο
-Ήταν η παραίτηση...

Μπράβο για το "ΗΤΑΝ"!Εμένα ο προσωπικός μου γρίφος ΕΙΜΑΙ εγώ!
Χρόνια με παρατηρώ,με ψυχαναλύω,προσπαθώ να συνειδητοποιώ τι κάνω και γιατί,
χρόνια και χρόνια όλο και νιώθω πιο κοντά στο να λύσω το κουβάρι,αλλά όλο και κάποιος κόμπος
αποθαρρύνει τα βήματα εξέλιξης μου,τουλάχιστον στα μεγάλα ζητήματα της ζωής μου!
Τη σχέση μου με το φαγητό,τους άντρες,το επαγγελματικό και τη σχολή,τα σχέδια ζωής που οργάνωνα.

Μεγάλη κουβέντα...Πολύ ωραίο το θέμα,που άνοιξες,διαστημαλανιάρη μου! Εύχομαι να τύχει ανταπόκρισης τύπου"Τι έφαγα σήμερα" ή έστω "Καθημερινό ζύγισμα"!

Σε ευχαριστω πολυ Ναντιν μου..Οσο για την ανταποκριση, καθε φορα που ανοιγω ενα τετοιο θεμα με τον ιδιο ενθουσιασμο ξεκιναω.. Ξερω ομως οτι η δυναμη της μπριζολας και των τικερς ειναι μεγαλη.. Εχω και μια καλη φιλη που φροντιζει να με προσγειωνει στην πραγματικοτητα αυτου του φορουμ.. Πραγματικα θλιβερο!!

Τα θεματα που ανοιγεις ειναι ''σινεφιλ''κ καλα κανεις(μεταφορικα μιλαω)Οποτε στα σινεφιλ θα ανταποκριθουν οι θεατες με το ιδιο μηκος κυματος.Ενιοτε κ ο μεσος θεατης αλλα οχι αυτος που βλεπει ''Ροδα τσαντα κ κοπανα''.Βεβαιως το να μπορεις να μοιραζεσαι μια ιδιαιτερη ταινια με μια ομαδουλα που εχει τα ιδια γουστα ειναι ενα μικρο ευτυχισμενο κουκουλι κ ικανο να διαλυσει την οποια στενοχωρια διοτι αλλοι βλεπουν το δασος κ αλλοι το Μoll(emporiko kentro k oxi δεντρο)

[spaceride]

Originally posted by lessing

Originally posted by spaceride

Originally posted by NADINE
-Ήταν η βουλιμία
-Ήταν το τσιγάρο
-Ήταν η παραίτηση...

Μπράβο για το "ΗΤΑΝ"!Εμένα ο προσωπικός μου γρίφος ΕΙΜΑΙ εγώ!
Χρόνια με παρατηρώ,με ψυχαναλύω,προσπαθώ να συνειδητοποιώ τι κάνω και γιατί,
χρόνια και χρόνια όλο και νιώθω πιο κοντά στο να λύσω το κουβάρι,αλλά όλο και κάποιος κόμπος
αποθαρρύνει τα βήματα εξέλιξης μου,τουλάχιστον στα μεγάλα ζητήματα της ζωής μου!
Τη σχέση μου με το φαγητό,τους άντρες,το επαγγελματικό και τη σχολή,τα σχέδια ζωής που οργάνωνα.

Μεγάλη κουβέντα...Πολύ ωραίο το θέμα,που άνοιξες,διαστημαλανιάρη μου! Εύχομαι να τύχει ανταπόκρισης τύπου"Τι έφαγα σήμερα" ή έστω "Καθημερινό ζύγισμα"!

Σε ευχαριστω πολυ Ναντιν μου..Οσο για την ανταποκριση, καθε φορα που ανοιγω ενα τετοιο θεμα με τον ιδιο ενθουσιασμο ξεκιναω.. Ξερω ομως οτι η δυναμη της μπριζολας και των τικερς ειναι μεγαλη.. Εχω και μια καλη φιλη που φροντιζει να με προσγειωνει στην πραγματικοτητα αυτου του φορουμ.. Πραγματικα θλιβερο!!

Τα θεματα που ανοιγεις ειναι ''σινεφιλ''κ καλα κανεις(μεταφορικα μιλαω)Οποτε στα σινεφιλ θα ανταποκριθουν οι θεατες με το ιδιο μηκος κυματος.Ενιοτε κ ο μεσος θεατης αλλα οχι αυτος που βλεπει ''Ροδα τσαντα κ κοπανα''.Βεβαιως το να μπορεις να μοιραζεσαι μια ιδιαιτερη ταινια με μια ομαδουλα που εχει τα ιδια γουστα ειναι ενα μικρο ευτυχισμενο κουκουλι κ ικανο να διαλυσει την οποια στενοχωρια διοτι αλλοι βλεπουν το δασος κ αλλοι το Μoll(emporiko kentro k oxi δεντρο)

H επιστροφη της lessing επιτελους...Η επαγγελματικη αναπηρια ποτε δε σταθηκε αρκετα μεγαλο εμποδιο για την τρανη συμφορουμιτισσα!!! Καλως μας ηρθες και παλι!!! Οσο για το "εργακι", και τα θερινα σινεμα δεν πανε πολυ καλα αλλα ολοι καποια στιγμη τα αναπολουν με πολυ γλυκες αναμνησεις...Ενας αθεραπευτα ρομαντικος!!

[Ava_ed]

Όταν ο προσωπκός μας γρίφος είναι ο εαυτός μας,
Όταν αυτοψυχαναλυόμαστε χρόνια και χρόνια χωρις ουσιαστική απάντηση,
Όταν νιώθουμε στάσιμοι και ανίσχυροι μπροστά στις εξελίξεις,
Νομίζω πως η λύση βρίσκεται στο κλασικό του πράγματος: Τους γόρδιους δεσμούς δεν τους λύνουμε, τους κόβουμε. Μια κι έξω. Γιατί δε δοκιμάζεις, Ναταλία μου, να χαλαρώσεις, να δεις τη ζωή με άλλο μάτι? Όσο το ψάχνουμε κάτι, τόσα ψεγάδια βρίσκουμε, όσο αναλύουμε κάτι, τόσα αναπάντητα ερωτήματα προκύπτουν. Η ζωή έχει ένα ρυθμό που παρασύρει στις δικές της εξελίξεις, με ή χωρίς τη δική μας παρέμβαση. Ο χρόνος δίνει λύσεις σε φαινομενικά άλυτα ζητήματα, αν τον αφήσουμε να δουλέψει για μας.

[spaceride]

Originally posted by Ava
Όταν ο προσωπκός μας γρίφος είναι ο εαυτός μας,
Όταν αυτοψυχαναλυόμαστε χρόνια και χρόνια χωρις ουσιαστική απάντηση,
Όταν νιώθουμε στάσιμοι και ανίσχυροι μπροστά στις εξελίξεις,
Νομίζω πως η λύση βρίσκεται στο κλασικό του πράγματος: Τους γόρδιους δεσμούς δεν τους λύνουμε, τους κόβουμε. Μια κι έξω. Γιατί δε δοκιμάζεις, Ναταλία μου, να χαλαρώσεις, να δεις τη ζωή με άλλο μάτι? Όσο το ψάχνουμε κάτι, τόσα ψεγάδια βρίσκουμε, όσο αναλύουμε κάτι, τόσα αναπάντητα ερωτήματα προκύπτουν. Η ζωή έχει ένα ρυθμό που παρασύρει στις δικές της εξελίξεις, με ή χωρίς τη δική μας παρέμβαση. Ο χρόνος δίνει λύσεις σε φαινομενικά άλυτα ζητήματα, αν τον αφήσουμε να δουλέψει για μας.

Πολυ μεγαλη κουβεντα Αβα..το θεμα ειναι να ξερεις αφ'ενος ποιοι ειναι οι δεσμοι σου και αφ'ετερου που ειναι κρυμμενα τα κουζινομαχαιρα

[smart]

παντως space εχω την αισθηση οτι εδω δε γραφει οσος κοσμος θα μπορουσε... γιατι δεν καταλαβε το θεμα :S
αλλα κ αν υποθεσουμε οτι το καταλαβαμε, αυτη η ερωτηση θελει τομους για ν απαντηθει...

[spaceride]

Καλημερα σμαρτακι... Κι ομως εγω νομιζω οτι εδω γραφουν οσοι πραγματικα μπορουν..Ασε που δε νομιζω οτι ειναι για να απαντηθει κατι..Και να το δεις γραμμενο μπροστα σου κατι ειναι κι αυτο..

[smart]

χμ.. μπορει να εχεις κ δικιο...αλλα μαλλον δεν ηθελα να ομολογησω οτι εγω δεν ειμαι σιγουρη οτι καταλαβα το θεμα!!! χαχα!!

καλημερα :)

[spaceride]

Το γριφος εχει να κανει και με τον τιτλο του τραγουδιου..Οταν ημουν βαθυτερα στο συμπτωμα και ειχα μολις αρχισει να βλεπω ορισμενα πραγματα ηταν για μενα ενας γριφος..Στην αρχη ξεκινησε γτ αφου δε μ'αρεσει το βαρος μου δεν κανω κατι για να το αλλαξω και σε ποια πραγματα με βολευει να μενω ετσι...Μετα εγινε η βουλιμια ειναι κατι που καταστρεφει το σωμα μου αλλα εγω παραμενω να ειμαι σ΄αυτο..γτ να συμβαινει αυτο...Απαντησεις συγκεκριμενες δε μπορουν να δωθουν σε μια μερα και πολυ περισσοτερο μεσα σε ενα φορουμ.. ο καθενας τις δουλευει και τις βρισκει η δεν τις βρισκει..το θεμα λοιπον ηταν να εκφρασουμε το γριφο μας και να κανουμε οι ιδιοι υποθεσεις γτ κατι που φαινομενικα δε μας κανει καλο, το διατηρουμε

[smart]

α, ενταξει το ειχα καταλαβει...
μου αφησε λοιπον το τσιγαρο μερικα εγκεφαλικα κυτταρα για τις βασικες λειτουργιες :P

[spaceride]

:bouncy::bouncy:
νομιζω οτι ειναι περισσοτερα απο αρκετα

[smart]

εκανα καπου 250 χλμ σημερα κ σε καποιο σημειο επιανε μονο ενα σταθμος κ ακουσα αυτο το τραγουδι, που καποιοι στιχοι του μου θυμισαν τους γριφους μας:

απορώ πώς σε αντέχω, πώς κρατάω
εγκλωβίστηκα
Κι όσο βλέπω σοβαρά να κινδυνεύω
πιο πολύ απεγνωσμένα σε γυρεύω
απελπίστηκα σου λέω,απελπίστηκα
..........
επιμένω μια σκιά να κυνηγάω
κι ας ορκίστηκα
Έχω φτάσει πια στο χείλος της αβύσσου
έχω κόλλημα επικίνδυνο μαζί σου
απελπίστηκα σου λέω,απελπίστηκα

http://www.youtube.com/watch?v=rMlrHMtt1v0

[spaceride]

Σμαρτακι σε βλεπω pop queen..Που αναφερεσαι ομως? Ή ειναι ο γριφος σου?

[smart]

μαλλον σ αυτα που μας "πεθαίνουν" αλλα δεν αποφασιζουμε να τα "πεθάνουμε" κ εμεις..

[spaceride]

Εγω παλι νομιζω το αντιθετο..Ακομα κι αυτα που φαινομενικα μας πεθαινουν, μας κρατανε στη ζωη..Στις αρχες της θεραπειας μου εβλεπα τη βουλιμια σαν το χειροτερο εχθρο..Μονο οταν μπορεσα να τη δω σαν το δικο μου τροπο αντιμετωπισης, να σταματησω να αυτομαστιγωνομαι που διαλεξα το συγκεκριμενο τροπο, να νιωσω και ευγνωμων που δεν εκανα κατι που θα απειλουσε τη ζωη μου αμεσα, τοτε μονο μπορεσα να συνεχισω..Κι εμενα ηταν εκει και μου σταθηκε κατι που φαινομενικα με σκοτωνε αλλα ηταν κι εκεινο που με γλυτωσε απο το γνωστο χορο της Ηπειρου.. Μολις μαθουμε πως αλλιως μπορουμε να πορευομαστε, τοτε το διωχνουμε κι απο πανω μας