ΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΕΚΑΝΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΤΩΡΑ..????!!!!

[onelifeonechance]

Συμφωνω πολυ με την Αβα..Αυτα τα τηλεφωνα ενω ειναι πλεον παντρεμενος και με παιδακια,δειχνει πολλα..

[nef_ed]

Κορίτσια ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Είναι και η πρώτη φορά που τα λέω, γιατί για κάποιο λόγο είναι πιο εύκολο να μιλάς σε αγνώστους παρά σε κοντινούς σου.

Τον άφησα (λίγο απότομα ομολογώ) γιατί έφυγα για διδακτορικό στην Αμερική. 4 χρόνια είναι πολλά, σκέφτηκα και καλό θα είναι να μην εμποδίζουμε τις ζωές μας. Ήθελα και να γυρίσω όλο τον κόσμο, να γνωρίσω πολιτισμούς και γενικά είχα τέτοια όνειρα. Που πραγματοποίησα σε μεγάλο βαθμό να είμαι ειλικρινής. Αλλά ακριβώς επειδή έμεινε στη μέση ο έρωτας, μας άφησε κάτι ανολοκλήρωτο.

Δε μου τηλεφωνεί για να κάνουμε σχέση ή κάτι τέτοιο, δεν είναι τέτοιος τύπος. Δε νομίζω ότι και αυτός ξέρει γιατί μου τηλεφωνεί.

Αρκετά σας κούρασα όμως με τα δικά μου. Πίσω στις διαιτες και τις γυμναστικές μας!

[Ava_ed]

Τώρα με συγκίνησες, αλήθεια.. Ανεκπλήρωτοι έρωτες, δρόμοι που χώρισαν, παλιές αγάπες που πήγαν στον παράδεισο. Αρκετοί από εμάς μπορούν να στραφούν στο παρελθόν και να ανακαλέσουν παρόμοια ιστορία. Ένα πρόσωπο χαμένο στο χρόνο, η θύμηση της αγάπης όμως τόσο ζωντανή.. Ιστορία αγάπης, που χάθηκε όχι λόγω υπαιτιότητας, αλλά λόγω συνθηκών. Πρόσωπο που δε θυμάμαι πια με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά του, ιστορία των φοιτητικών μου χρόνων. Δεν ξέρω τι έκανε με τη ζωή του και ίσως καλύτερα.
Δεν έχει νόημα να βρεις αν υπήρξε φταίξιμο και ποιος το έχει. Φταίξιμο δεν υπάρχει, η ζωή η ίδια μας οδηγεί σε επιλογές και πρέπει να τις τιμήσουμε αυτές τις επιλογές. Προσπάθησα πολλές φορές να φανταστώ τι θα γινόταν αν τα πράγματα είχαν έρθει αλλιώς, αν δηλαδή έμενα με αυτό τον άνθρωπο και αν τον παντρευόμουν τελικά, όπως μου είχε ζητήσει τότε. Έχω κάποια σενάρια στο μυαλό μου, αλλά δε μπορώ να ξέρω με σιγουριά, οπότε το αφήνω έτσι. Ο καθένας με την τύχη του κι εμείς με τη δική μας.

[POZ]

Originally posted by Ava
Τώρα με συγκίνησες, αλήθεια.. Ανεκπλήρωτοι έρωτες, δρόμοι που χώρισαν, παλιές αγάπες που πήγαν στον παράδεισο. Αρκετοί από εμάς μπορούν να στραφούν στο παρελθόν και να ανακαλέσουν παρόμοια ιστορία. Ένα πρόσωπο χαμένο στο χρόνο, η θύμηση της αγάπης όμως τόσο ζωντανή.. Ιστορία αγάπης, που χάθηκε όχι λόγω υπαιτιότητας, αλλά λόγω συνθηκών. Πρόσωπο που δε θυμάμαι πια με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά του, ιστορία των φοιτητικών μου χρόνων. Δεν ξέρω τι έκανε με τη ζωή του και ίσως καλύτερα.
Δεν έχει νόημα να βρεις αν υπήρξε φταίξιμο και ποιος το έχει. Φταίξιμο δεν υπάρχει, η ζωή η ίδια μας οδηγεί σε επιλογές και πρέπει να τις τιμήσουμε αυτές τις επιλογές. Προσπάθησα πολλές φορές να φανταστώ τι θα γινόταν αν τα πράγματα είχαν έρθει αλλιώς, αν δηλαδή έμενα με αυτό τον άνθρωπο και αν τον παντρευόμουν τελικά, όπως μου είχε ζητήσει τότε. Έχω κάποια σενάρια στο μυαλό μου, αλλά δε μπορώ να ξέρω με σιγουριά, οπότε το αφήνω έτσι. Ο καθένας με την τύχη του κι εμείς με τη δική μας.

επειδή έχω περάσει κάτι αντίστοιχο κ παρότι έχουν περάσει χρόνια δν έχω καταφέρει να προχωρήσω σε κάτι αντίστοιχο(ίσως δν θέλω, ίσως αρνούμαι να απομυθοποιήσω κάποια πράγματα) αλλά αρχίζω να ανησυχώ για το αν τελειώσουμε κάτι πριν την ώρα του , μετά μπορούμε να προχωρήσουμε ουσιαστικά..εγώ δν είχα πάψει να είμαι ερωτευμένη παρότι υπήρχανπαρα πολλά προβλήματα κ επειδή στην πραγματικότητα πιέστηκα να λειτουργήσω με τη λογική κ να δώσω ένα τέλος με σκοπό να μην καταντήσω τελείως στο μέλλον, νιώθω πάντα να με στοιχειώνει ένα κομμάτι του τότε, κάτι που δν μπορεί να αντικατασταθεί πια απο τίποτα.

[now]

το να γινομουν 70 κιλα με ενα ραβδακι και να μη φαινοταν πανω μου ουτε στο ελαχιστο οτι καποτε υπηρξα 130

[Ava_ed]

Θα ήθελα να ήμουν 60 κιλά, να μη λιγουρεύομαι φαγητά συνέχεια, να μην έχω όρεξη. Σήμερα, για παράδειγμα, αγχώθηκα στη δουλειά και το φαγητό δεν υπήρχε. Μόλις χαλάρωσα και γύρισα σπίτι τσούπ! Να σου η όρεξη, να τα γνωατά.

[tidekpe]

Συμφωνώ και με τις δυο σας...κι εγώ!!!!!!

[smart]

Originally posted by POZ

Originally posted by Ava
Τώρα με συγκίνησες, αλήθεια.. Ανεκπλήρωτοι έρωτες, δρόμοι που χώρισαν, παλιές αγάπες που πήγαν στον παράδεισο. Αρκετοί από εμάς μπορούν να στραφούν στο παρελθόν και να ανακαλέσουν παρόμοια ιστορία. Ένα πρόσωπο χαμένο στο χρόνο, η θύμηση της αγάπης όμως τόσο ζωντανή.. Ιστορία αγάπης, που χάθηκε όχι λόγω υπαιτιότητας, αλλά λόγω συνθηκών. Πρόσωπο που δε θυμάμαι πια με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά του, ιστορία των φοιτητικών μου χρόνων. Δεν ξέρω τι έκανε με τη ζωή του και ίσως καλύτερα.
Δεν έχει νόημα να βρεις αν υπήρξε φταίξιμο και ποιος το έχει. Φταίξιμο δεν υπάρχει, η ζωή η ίδια μας οδηγεί σε επιλογές και πρέπει να τις τιμήσουμε αυτές τις επιλογές. Προσπάθησα πολλές φορές να φανταστώ τι θα γινόταν αν τα πράγματα είχαν έρθει αλλιώς, αν δηλαδή έμενα με αυτό τον άνθρωπο και αν τον παντρευόμουν τελικά, όπως μου είχε ζητήσει τότε. Έχω κάποια σενάρια στο μυαλό μου, αλλά δε μπορώ να ξέρω με σιγουριά, οπότε το αφήνω έτσι. Ο καθένας με την τύχη του κι εμείς με τη δική μας.

επειδή έχω περάσει κάτι αντίστοιχο κ παρότι έχουν περάσει χρόνια δν έχω καταφέρει να προχωρήσω σε κάτι αντίστοιχο(ίσως δν θέλω, ίσως αρνούμαι να απομυθοποιήσω κάποια πράγματα) αλλά αρχίζω να ανησυχώ για το αν τελειώσουμε κάτι πριν την ώρα του , μετά μπορούμε να προχωρήσουμε ουσιαστικά..εγώ δν είχα πάψει να είμαι ερωτευμένη παρότι υπήρχανπαρα πολλά προβλήματα κ επειδή στην πραγματικότητα πιέστηκα να λειτουργήσω με τη λογική κ να δώσω ένα τέλος με σκοπό να μην καταντήσω τελείως στο μέλλον, νιώθω πάντα να με στοιχειώνει ένα κομμάτι του τότε, κάτι που δν μπορεί να αντικατασταθεί πια απο τίποτα.

εγω παλι επειδη εχω περασει κατι αντιστοιχο κ δεν ηθελα με τιποτα να εγκαταλειψω αμαχητι, εχω να πω πως ναι μεν απομυθοποιησα αλλα μου στοιχισε τοσο πολλα που θα ηταν καλυτερα να ειχα εγκαταλειψει τον αγωνα..και μαλιστα νωρις..
γι αυτο θεωρω πως ό,τι ανηκει στο παρελθον υπαρχει λογος που ανηκει εκει κ καλα ειναι να το αφηνουμε εκει...
προφανως ειτε δεν το διεκδικησαμε αρκετα ( κ καποιον λογο θα ειχαμε), ειτε δεν μας διεκδικησε αρκετα και οι μεταγενεστερες ωραιοποιησεις δε νομιζω οτι βοηθανε.
αυτα, με κινδυνο να γινω η σπαστικη της υποθεσης..

[lessing_ed]

Originally posted by nef

Originally posted by lessing

Originally posted by nef
Θα ήθελα να είχα φανεί πιο δυνατή στη ζωή μου και να μην είχα εγκαταλείψει ένα μεγάλο έρωτα.

Από τότε δεν μπορώ καθόλου να ονειρευτώ. Δεν ξέρω γιατί. Κάπως έτσι κύλησα και στην υπερφαγία. Γιατί σταμάτησε να έχει νόημα το οτιδήποτε. Όταν ξυπνούσα ευτυχισμένη επειδή ήταν δίπλα μου, δεν είχα ανάγκη κανένα υποκατάστατο.

Mπορεις να τον ξαναβρεις;

Όχι, γιατί αφού τον παράτησα τον άνθρωπο για 2 χρόνια, βρήκε και αυτός πολύ λογικά μια άλλη κοπέλα και παντρεύτηκε έκανε παιδιά κλπ. Με παίρνει κάτι περίεργα τηλέφωνα, αλλά ανάμεσα σε οικογένεια δεν θα έμπαινα ποτέ και έτσι απλά δεν απαντάω πια.

Το καλό ειναι ότι άρχισα γυμναστική-δίαιτα και τα τηρώ κιόλας, οπότε είμαι σε καλό δρόμο :)

Μιλα του.Δεν ξερεις αν εχει προβληματα με το γαμο του αν περνουν διαζυγιο αν αν Μην το αποκλειεις

[lessing_ed]

Originally posted by Ava
Τώρα με συγκίνησες, αλήθεια.. Ανεκπλήρωτοι έρωτες, δρόμοι που χώρισαν, παλιές αγάπες που πήγαν στον παράδεισο. Αρκετοί από εμάς μπορούν να στραφούν στο παρελθόν και να ανακαλέσουν παρόμοια ιστορία. Ένα πρόσωπο χαμένο στο χρόνο, η θύμηση της αγάπης όμως τόσο ζωντανή.. Ιστορία αγάπης, που χάθηκε όχι λόγω υπαιτιότητας, αλλά λόγω συνθηκών. Πρόσωπο που δε θυμάμαι πια με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά του, ιστορία των φοιτητικών μου χρόνων. Δεν ξέρω τι έκανε με τη ζωή του και ίσως καλύτερα.
Δεν έχει νόημα να βρεις αν υπήρξε φταίξιμο και ποιος το έχει. Φταίξιμο δεν υπάρχει, η ζωή η ίδια μας οδηγεί σε επιλογές και πρέπει να τις τιμήσουμε αυτές τις επιλογές. Προσπάθησα πολλές φορές να φανταστώ τι θα γινόταν αν τα πράγματα είχαν έρθει αλλιώς, αν δηλαδή έμενα με αυτό τον άνθρωπο και αν τον παντρευόμουν τελικά, όπως μου είχε ζητήσει τότε. Έχω κάποια σενάρια στο μυαλό μου, αλλά δε μπορώ να ξέρω με σιγουριά, οπότε το αφήνω έτσι. Ο καθένας με την τύχη του κι εμείς με τη δική μας.

Οταν λεω εγω οτι οι ανεκπληρωτοι ερωτες ειναι οι πιο δυνατοι...

[lessing_ed]

Originally posted by POZ
μωρε όταν είσαι γεννημένος τεμπέλης πάντα στο σπρώξιμο πρέπει να είσαι κ όλα τα βλέπεις αγγαρεία.Κ εγώ όταν με πιέζω κ δραστηριοποιούμαι νιώθω πολύ καλύτερα κ κυρίως το φαί ούτε το σκέφτομαι.Τα προηγ. χρόνια ήμουν σε ένα τρελό τρέξιμο για τα πάντα κ τους πάντες, σχολή, δουλειά, ψυχολόγος για όλους, συνεπής σε παρέες κ υποχρεώσεις και τώρα ξεφούσκωσα, κουράστηκα και τα βλέπω όλα μάταια γιατί ουσιαστικά τίποτα απόσα έκανα δν με γέμιζε πραγματικά, ανήκαν όλα στα μισητά "πρέπει" κ απο τη μια θαυμάζω τους πειθαρχημένους ανθρώπους που μπορούν να λειτουργήσουν σκεφτόμενοι και μακροπρόθεσμα ή να θυσιάσουν πράγματα αλλά εγώ δυστυχώς αν δν μου αρέσει κάτι το κάνω με πάαρα πολύ δυσκολία κ νεύρο και αυτό πάντα τελευτ. στιγμή και όταν πλέον δν θ υπάρχει αλλο περιθώριο!

Δεν υπαρχουν τεμπεληδες ανθρωποι,μονο αποθαρρημενοι

[kwstas01]

Originally posted by lessing
Οταν λεω εγω οτι οι ανεκπληρωτοι ερωτες ειναι οι πιο δυνατοι...

Και αν η smart ειχε ροδες, θα ηταν πατινι...

[smart]

Originally posted by kwstas01

Originally posted by lessing
Οταν λεω εγω οτι οι ανεκπληρωτοι ερωτες ειναι οι πιο δυνατοι...

Και αν η smart ειχε ροδες, θα ηταν πατινι...

ε, οχι κ πατινι!!!

[nef_ed]

Originally posted by lessing

Originally posted by nef

Originally posted by lessing

Originally posted by nef
Θα ήθελα να είχα φανεί πιο δυνατή στη ζωή μου και να μην είχα εγκαταλείψει ένα μεγάλο έρωτα.

Από τότε δεν μπορώ καθόλου να ονειρευτώ. Δεν ξέρω γιατί. Κάπως έτσι κύλησα και στην υπερφαγία. Γιατί σταμάτησε να έχει νόημα το οτιδήποτε. Όταν ξυπνούσα ευτυχισμένη επειδή ήταν δίπλα μου, δεν είχα ανάγκη κανένα υποκατάστατο.

Mπορεις να τον ξαναβρεις;

Όχι, γιατί αφού τον παράτησα τον άνθρωπο για 2 χρόνια, βρήκε και αυτός πολύ λογικά μια άλλη κοπέλα και παντρεύτηκε έκανε παιδιά κλπ. Με παίρνει κάτι περίεργα τηλέφωνα, αλλά ανάμεσα σε οικογένεια δεν θα έμπαινα ποτέ και έτσι απλά δεν απαντάω πια.

Το καλό ειναι ότι άρχισα γυμναστική-δίαιτα και τα τηρώ κιόλας, οπότε είμαι σε καλό δρόμο :)

Μιλα του.Δεν ξερεις αν εχει προβληματα με το γαμο του αν περνουν διαζυγιο αν αν Μην το αποκλειεις

lessing

Είσαι πολύ γλυκιά ψυχούλα, γι αυτό σκέφτεσαι έτσι ρομαντικά και όμορφα.
Νομιζω πως πια δεν θα ήθελα να γινει κάτι. Γιατι ο έρωτας πρέπει να είναι και αθώος για να είναι όμορφος και μαγικός. Και αν αρχίσουν να μπλέκονται διαζυγια, πληγωμένοι άνθρωποι και διαλυμένες οικογένειες, τότε δεν θα είναι καθόλου αυτό που έχω στο μυαλό μου.

Αva και ΡΟΖ νομίζω πρέπει να νιώθουμε τυχεροί που ζήσαμε κάτι τόσο όμορφο. Η εποχή είναι τόσο φλατ και μονοτονη και ο κόσμος νιώθει τόσα λίγα πράγματα πια που τουλάχιστον εμείς μπορούμε να πούμε ότι αγαπήσαμε πολύ στη ζωή μας.

Καλό βράδυ

[polinaki1983]

Τι θα με έκανε ευτυχισμένη τώρα ε.... Να μην χρειαζόταν να βγω στα κανάλια και να κάνω ολόκληρο θέμα για κάτι που είναι αυτονόητο.....