Το κοκκινο τετραδιο

[NADINE_ed]

Όπως πολλές φορές έχω πει,για μένα το επιπλέον βάρος είναι μια συνέπεια της μη ισορροπημένης σχέσης με την τροφή.
Δεν καταλαβαίνω προς τι ο συμπλεκτικός σύνδεσμος (έλυσες ΚΑΙ το πρόβλημα με το βάρος σου;),λες κι είναι άλλο
ούτε ασφαλώς ο γενικότερα παραβιαστικός σου τρόπος,που μου απευθύνεις τις συγκεκριμένες ερωτήσεις,
θεωρώντας μάλιστα κάποια πράγματα δεδομένα(ΠΟΙΑ συναισθήματα τρώω,αν δεν ΕΧΩ ΠΛΕΟΝ διατροφική διαταραχή).
Όσο για το πόσο ζυγίζω,αν και το έχω αναφέρει πολλές φορές στο φόρουμ κι είμαι σίγουρη πως το έχεις υπόψιν σου
είναι κάτι,στο οποίο θα σου απαντήσω με την υπογραφή σου:"στόχος είναι τα μυαλά".Πάντα με ενδιαφέρει ο άνθρωπος,
που έχω μπροστά μου και όχι το βάρος,το ύψος και ο δείκτης μάζας του.Το να βάλει κανείς ένα τικεράκι,που να λέει
πως έχασε Χ κιλά,δεν αποδεικνύει απολύτως τίποτα για το βαθμό της διαταραχής του,για το πόσο καλά τα καταφέρνει
με τα θέματα του κλπ.Η δική μου υπογραφή είναι ο λόγος μου.Αν κάτι σε ενοχλεί σε αυτόν καλύτερα να περάσουμε
στο κυρίως θέμα και μάλιστα στο τόπικ,όπου έχεις τη διαφωνία σου.Το ίδιο προσκαλώ να κάνει κι όποιος άλλος ενοχλείται
απ' ο,τιδήποτε τυχόν με αφορά.Ευελπιστώ να κλείσει εδώ αυτή η παρένθεση και να επανεπιτελέσει το τόπικ τον σημαντικό του σκοπό.

[click]

Originally posted by NADINE
Όπως πολλές φορές έχω πει,για μένα το επιπλέον βάρος είναι μια συνέπεια της μη ισορροπημένης σχέσης με την τροφή.
Δεν καταλαβαίνω προς τι ο συμπλεκτικός σύνδεσμος (έλυσες ΚΑΙ το πρόβλημα με το βάρος σου,λες κι είναι άλλο
ούτε ασφαλώς ο γενικότερα παραβιαστικός σου τρόπος,που μου απευθύνεις τις συγκεκριμένες ερωτήσεις,
θεωρώντας μάλιστα κάποια πράγματα δεδομένα(ΠΟΙΑ συναισθήματα τρώω,αν δεν ΕΧΩ ΠΛΕΟΝ διατροφική διαταραχή).
Όσο για το πόσο ζυγίζω,αν και το έχω αναφέρει πολλές φορές στο φόρουμ κι είμαι σίγουρη πως το έχεις υπόψιν σου
είναι κάτι,στο οποίο θα σου απαντήσω με την υπογραφή σου:"στόχος είναι τα μυαλά".Πάντα με ενδιαφέρει ο άνθρωπος,
που έχω μπροστά μου και όχι το βάρος,το ύψος και ο δείκτης μάζας του.Το να βάλει κανείς ένα τικεράκι,που να λέει
πως έχασε Χ κιλά,δεν αποδεικνύει απολύτως τίποτα για το βαθμό της διαταραχής του,για το πόσο καλά τα καταφέρνει
με τα θέματα του κλπ.Η δική μου υπογραφή είναι ο λόγος μου.Αν κάτι σε ενοχλεί σε αυτόν καλύτερα να περάσουμε
στο κυρίως θέμα και μάλιστα στο τόπικ,όπου έχεις τη διαφωνία σου.Το ίδιο προσκαλώ να κάνει κι όποιος άλλος ενοχλείται
απ' ο,τιδήποτε τυχόν με αφορά.Ευελπιστώ να κλείσει εδώ αυτή η παρένθεση και να επανεπιτελέσει το τόπικ τον σημαντικό του σκοπό.

μπορουσες να αποφυγεις να απαντησεις και χωρις να με προσβαλλεις με 80 διαφορετικους τροπους.

δεν ηξερα οτι θα σε πειραξει τοσο πολυ αυτη η ερωτηση.
καλη τυχη

[NADINE_ed]

Δε συνηθίζω να μην απαντώ ούτε και να παίρνω τα λόγια μου πίσω,ώστε να χρειάζονται κατοχύρωση παράθεσης.
Το ξέρεις πως δεν είναι το θέμα αυτή καθ'εαυτή η ερώτηση.Δε θα το συνεχίσω γιατί δε μ' αφορά η αντιπαράθεση.
Απλά ήθελα να σταματήσει το ανόητο κρυφτό.Η πρόσκληση συνεχίζει να είναι ανοιχτή για όποιον τυχόν αισθάνεται
πως τον ενοχλεί κάτι σ'εμένα.Λυπάμαι για την δυσάρεστη παρένθεση.Ας επιστρέψουμε στο θέμα μας...

Originally posted by spaceride

Φανταζομαι οτι ολοι εχουμε ενα επιπεδο συνειδητοτητας για να ξερουμε οτι στην τροφη προβαλλουμε συναισθηματα που δεν μπορουμε να εκφρασουμε..Προτεινω λοιπον, να γραφουμε και ποιο συναισθημα φαγαμε... Ισως δεν μας χρειαστει η τροφη..Σκεφτειτε το σαν ενα κοκκινο τετραδιο

[polinaki1983]

Καλημέρα..... Ετσι για να επαναφέρουμε και λίγο το θέμα, χτες το βράδυ συνιδητοποιήσα πως τώρα τελευταία τρώω ακόμη πιο πολύ το συναίσθημα της μοναξιάς.... Εχω την οικογένειά μου, τους γονείς μου, τα αδέλφια μου, κιόμως νιώθω τόσο μόνη πολλές φορές..... και αυτό το τρώω.... και με τρώει.... και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρω πως να αποβάλω αυτό μου το συναίσθημα με αποτέλεσμα κάθε μέρα να μεγαλώνει, και η μοναξιά να γίνετε όλο και πολύ "κολλητή μου φίλη" και συνοδυπόρος............

[NADINE_ed]

Καλημέρα,Πωλινάκι.Έλα λίγο στο τσατοδωμάτιο,αν θέλεις.

[Ciciliana]

εγω δε ξέρω γιατί τρώω αυτές τις μέρες πολύ!
Σκέφτομαι όταν τρώω νιώθω άσχημη, και γι'αυτο συνεχίζω να τρώω..
δε ξέρω αν είναι αυτό το "συναίσθημα" που τρώω αλλά αυτό νιώθω εκείνη τη στιγμή.. νιώθω να με σιχαίνομαι εκείνη τη στιγμή και γιάυτό συνεχίζω να το κάνω, για να απο τελειώσω τη σιχαμάρα, τ μίσος, για να το ολοκληρώσω.
Παλιά είχα άλλον τρόπο να ολοκληρώνω τη σιχαμάρα κ το μισος που έχω καποιες φορες προς τον εαυτό μου, τώρα το έχω ψιλοκόψει, γιαύτό μπήκε το φαγητό στη μέση.
να κόψω κ το φαγητό να κόψω όλες τις "συνήθιες" μου πόσο πια? απο που θα κρατηθώ?

[Ciciliana]

Originally posted by eleni1201
Κι εγώ συχνά σκέφτομαι: είμαι σκατά, πόσο πιο σκατά μπορώ αν γίνω τρώγοντας, δεν υπάρχει χειρότερο οπότε φάε ελεύθερα... Και έτσι μπαίνω σε έναν φάυλο κύκλο...:barfy:

βασικά δεν εννοούσα αυτό ακρίβως, δλδ δε λέω "ά τώρα που έφαγες σοκολάτα...γάμ..το, και φάε οτι άλλο βρείς εξάλου ποιά η διαφορά.."
εννοούσα οτι νιώθω ήδη απο πρίν μια σιχαμάρα για το άτομό μου και τωρα αυτή τη περίοδο(απο τον Οκτώβρη) το ρίχνω στο φαγητό(παλιά δεν έτρωγα για αυτό το λόγο)
ή όταν ένιωθα σιχαμάρα είχα άλλο τρόπο να "ξεσπάσω"

[Ciciliana]

το έχω νιώσει κ εγω αυτό που λες , πχ να βγω έξω να παρω φαγητό κ να γυρνάω με μανία σπίτι για να φάω, παράλληλα όμως μισώ τον εαυτό μου, την επόμενη κλασσικά τρώμε κάτω απο 1000 θερμ. μεγάλλη μαακία........!
και μετά απο κάποιες μέρες φτου κ' απ΄την αρχή...

Πότε θα αλλάξει αυτό δε ξέρω.
Μάλλον never..

[Ciciliana]

ελενη ξέρω απελπησία.
και γω σκέφτομαι ώρες ώρες ωραία γιατί δλδ να τρωω 1200 κ να ταλαιπωρούμαι?
ας φάω εκεί 700-800 να χάσω τσακα τσάκα τα κιλά κ μετά χέστηκα. Καλά δεν είναι έτσι φυσικά.γιατί τα ξέρουμε..
απλά κ αυτή η ζυγαριά.. όταν βλέπεις αυτό το ηλιθιο νούμερο θέλω να ουρλιάξω(το λιγότερο)

[NADINE_ed]

Originally posted by Ciciliana

εγω δε ξέρω γιατί τρώω αυτές τις μέρες πολύ!
Σκέφτομαι όταν τρώω νιώθω άσχημη, και γι'αυτο συνεχίζω να τρώω..
δε ξέρω αν είναι αυτό το "συναίσθημα" που τρώω αλλά αυτό νιώθω εκείνη τη στιγμή.. νιώθω να με σιχαίνομαι εκείνη τη στιγμή και γιάυτό συνεχίζω να το κάνω, για να απο τελειώσω τη σιχαμάρα, τ μίσος, για να το ολοκληρώσω.
Παλιά είχα άλλον τρόπο να ολοκληρώνω τη σιχαμάρα κ το μισος που έχω καποιες φορες προς τον εαυτό μου, τώρα το έχω ψιλοκόψει, γιαύτό μπήκε το φαγητό στη μέση.
να κόψω κ το φαγητό να κόψω όλες τις "συνήθιες" μου πόσο πια? απο που θα κρατηθώ?

Νιώθεις πως έχεις οπωσδήποτε την ανάγκη μιας βλαβερής "συνήθειας" να εκφράσει το αρνητικό αίσθημα για τον εαυτό σου;
Το ενδεχόμενο να συμφιλιωθείς μαζί του,να τον αποδεχτείς,να τον συμπαθήσεις,ακόμα και να τον αγαπήσεις δεν το σκέφτεσαι;
Γιατί να χρειάζεται να κρατηθείς από κάπου(αμφίβολης μάλιστα αποτελεσματικότητας)ενώ θα μπορούσες να ορθοποδήσεις;

[Ciciliana]

Originally posted by NADINE
Νιώθεις πως έχεις οπωσδήποτε την ανάγκη μιας βλαβερής "συνήθειας" να εκφράσει το αρνητικό αίσθημα για τον εαυτό σου;
Το ενδεχόμενο να συμφιλιωθείς μαζί του,να τον αποδεχτείς,να τον συμπαθήσεις,ακόμα και να τον αγαπήσεις δεν το σκέφτεσαι;
Γιατί να χρειάζεται να κρατηθείς από κάπου(αμφίβολης μάλιστα αποτελεσματικότητας)ενώ θα μπορούσες να ορθοποδήσεις;

Nadine, ναι την έχω αυτή την ανάγκη(να έχω μια βλαβερή "συνήθεια"). Είναι νομίζω ένας τρόπος φυγής. Ακόμη και στις καλύτερες μου μέρες, δε μπορεί θα έρθει αυτή η μέρα που θα με κάνει να με μισήσω για κάποιο λόγο και δε μπορώ προς το παρόν να το χειριστώ αλλιώς. (θα μπορούσα να βγώ να πιώ όο το βόσπορο, αλλά επιλέγω να κάνω κάτι που δε θα με βλέπει κανείς)

Είναι περίοδοι που θέλω να συμφιλιωθώ με τον εαυτό μου (όταν κάνω πιο ισορροπημενη ζωή) απλά θα έρθει κάποιος΄ή κάτι θα γίνει και θα με επηρεάσει και πάλι θα "κλειστώ" και εκεί τα χαλάω όλα. Προσπαθώ να συμφιλιθώ με τον εαυτό μου μέσω των άλλων, των ανθρώπων που αγαπώ, που συμπαθώ...
Δηλαδή προσέχω τον εαυτό μου για αυτούς, προσπαθώ για να γίνω αποδεκτή σε αυτούς (νομίζω αυτό είναι κυνικό?). Πχ. Οταν βλέπω τον φίλο μου είμαι ήρεμη μια χαρά, και ενδιαφέρομαι να του αρέσω.
Ακόμη και τα σχόλια ατόμων που δεν είναι "φίλοι" που θα μου πουν "πάχυνες" με πληγώνουν. Ξέρω πως δε θα έπρεπε να δινω σημασία σε τέτοια άτομα, αλλά δε μπορώ να τα προσπεράσω.

Χρειάζομαι να κρατηθώ απο κάπου ενώ παράληλλα να προσπαθώ να ορθοποδήσω(δε γίνεται αυτό? έτσι προσπαθώ νομίζω). Δηλαδή μια είμαι καλά μια όχι. Όλοι δεν χρειαζόμαστε κάτι να μας κρατάει? ή κάπου να ξεσπάμε(με οποιονδήποτε τρόπο)?
Πως αλλιώς θα δειαχειριστούμε ΄τα άσχημα συναισθήματά μας? Τι κάνουμε όταν θυμώνουμε, όταν μισούμε, όταν έχουμε τύψεις... κλπ....?
Σκέφτοντας λογικά θα πω οτι προσπαθούμε να τα λύσουμε..όμως μόνοι μας? δε λύνοντε πάντα..

Μακρυγόρησα....

[click]

Originally posted by eleni1201
Κι εγώ συχνά σκέφτομαι: είμαι σκατά, πόσο πιο σκατά μπορώ αν γίνω τρώγοντας, δεν υπάρχει χειρότερο οπότε φάε ελεύθερα... Και έτσι μπαίνω σε έναν φάυλο κύκλο...:barfy:

σκατα εννοεις ψυχολογικα ή εξωτερικα?

[yannaki]

Και εγώ προσπαθούσα να π'αρω δύναμη από τους άλλους! Μέχρι που διαπίστωσα πως μ΄νη μου είμαι στην πραγματηκότητα!Αποφάσησα να κάνω κάτι για μένα για να σωθώ εγώ γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει! Το φαϊ είναι το αποκούμπι μου, η λυτρωσή μου! Με τη βοήθεια της επέμβασης προσπάθω να το αποβάλλω και να αρχισω να ξαναζώ για μένα! Να κοιονωνικοποιηθώ και πάλι και να βγω από το καβούκι μου! Να ξαναβρώ την ψυχική μου ηρεμία και σιγα σιγα την οικογενειακή μου! Ισως να χρειαστώ και επαγγελματική βοήθεια... το πιο πιθανό γιατι που θα ξεσπάω τώρα; θα βρω όμως την άκρη που θα παει...

[NADINE_ed]

ʼμπρα κατάμπρα!Σελίδα ελευθερώσου!

[Ciciliana]

έχω φαει τα παντα... εχω σκασει και όλο σκέφτομαι τι άλλο εχει η κουζίνα να φαω..
πιστευω όλο κ κατι άλλο θα φαω...

νομίζω τρωω τη μοναξιά μου(?), τη μη επιβεβαίωση απο τους ανθρωπους που θελω(?) , τα πισογυρίσματα μου σε συναισθήματα, πράξεις, συνήθειες, τη μίζερη ζωή που νιωθω πως κάνω, ή μαλλον ετσι νιωθω, αλλο το τι κανω... και τη σχέση εξάρτησης κιλά-αυτεοεκτίμηση.

γιατι ετσι γμτ.. τι σκατα μου φταιει παλι. θα έπρεπε να μη μου φταιει τπτ, αλλοι δεν εχουν να φανε. κ γω φαιρομαι ετσι.