Το κοκκινο τετραδιο

[smart]

αντιλαμβανεσαι φυσικα οτι δε σου καταλογιζω κατι , ετσι?
παντως αυτο να κανεις, να τα βρεις με τον εαυτο σου κ παλι

[polinaki1983]

Originally posted by smart
αντιλαμβανεσαι φυσικα οτι δε σου καταλογιζω κατι , ετσι?
παντως αυτο να κανεις, να τα βρεις με τον εαυτο σου κ παλι

Θα τα βρώ. πάντα τα έβρισκα...Θα μου πάρει λίγο χρόνο αλλά θα τα καταφέρω και πάλι

[click]

Originally posted by polinaki1983
Ηξερα πως αυτό που ήθελα το είχα. γιαυτό και τα είχα καλά με τον εαυτό μου....

δηλαδη?

[polinaki1983]

Originally posted by click

Originally posted by polinaki1983
Ηξερα πως αυτό που ήθελα το είχα. γιαυτό και τα είχα καλά με τον εαυτό μου....

δηλαδη?

Μην νομίζεις πως μου πρόσφεραν ότι ήθελα στο πιάτο (και δεν λέω για φαγητό) ήθελα λεφτά? τα κέρδιζα... ήθελα έναν άντρα? τον κέρδιζα όχι με την εμφάνισή μου αλλά με τον χαρακτήρα μου. ήθελα να ήμουν η ψυχή της παρέας? και πάλι το κατάφερνα.

[smart]

τωρα αισθανεσαι οτι δεν τα κερδιζεις αυτα?
ή εχουν αλλαξει τα θελω σου?

[click]

Originally posted by mele
Εγώ συνήθως τρώω τη βαρεμάρα μου πάντως.

join the club :starhit:



κι εγω το ιδιο

[polinaki1983]

Originally posted by smart
τωρα αισθανεσαι οτι δεν τα κερδιζεις αυτα?
ή εχουν αλλαξει τα θελω σου?

Τώρα αισθάνομαι πως δεν έχω κάτι άλλο για να κερδίσω. βασικά πρέπει να βρω λίγο χρόνο για μένα, να κάτζω να σκεφτώ και να βάλω νέους στόχους που θα πρέπει να κερδίσω.

[spaceride]

Originally posted by polinaki1983

Originally posted by click

Originally posted by polinaki1983
Ηξερα πως αυτό που ήθελα το είχα. γιαυτό και τα είχα καλά με τον εαυτό μου....

δηλαδη?

Μην νομίζεις πως μου πρόσφεραν ότι ήθελα στο πιάτο (και δεν λέω για φαγητό) ήθελα λεφτά? τα κέρδιζα... ήθελα έναν άντρα? τον κέρδιζα όχι με την εμφάνισή μου αλλά με τον χαρακτήρα μου. ήθελα να ήμουν η ψυχή της παρέας? και πάλι το κατάφερνα.

Πολυ τελειοτητα βρε Πωλινακι...Μηπως το βαρος ειναι το μονο πραγμα που αντισταθμιζει ολη αυτη την τελειοτητα?

[spaceride]

Originally posted by polinaki1983

Originally posted by spaceride

Originally posted by polinaki1983
Η μοναξιά μου..... βρίσκομαι μέσα σε κόσμο κιόμως νιώθω τόσο μόνη.... Νιώθω τόσο διαφορετική.... Νιώθω πως οι επιλογές που έκανα και που κάνω με οδηγούν από μόνες τους σε ένα πιο απόμακρο κόσμο..... στον οποίο κόσμο είναι σαν να είμαι κλισμένη σε ενα γυάλλινο κουτί και κανείς δεν με ακούει.... κανεις δεν μου δίνει σημασια..... και αυτή την σημασία την βρίσκω τελικά στο φαί.... Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου... δεν μετανιώνω που τις πιο πολλές φορές πάω αντίθετα στο ρέμα.... μετανιώνω για τον τρόπο που προσπαθώ να καλύψω αυτή την μοναξιά....

Σε τι διαφερει το παλια απο το τωρα? Εχεις σκεφτει να χρησιμοποιουσες τους ιδιους τροπους στη θεση του φαγητο? Εκτος αν υπαρχει πια κατι διαφορετικο που σε εμποδιζει

ποιος ειναι αυτος ο τροπος Πωλινα? Θυμασαι καθολου την τελευταια φορα που καλυψες αυτη τη μοναξια με καποιον αλλο τροπο?

Ο τρόπος που καλύπτω την μοναξιά συνηθως είναι το φαγιτό..... Θυμάμαι παλιά, όταν είμουνα πιο καλά ψυχολογικά, τότε που ένιωθα υπέροχα ακόμα και στα 140 κιλά που είμουνα, αυτή η μοναξιά γέμιζε με άλλους τρόπους. Διάβαζα ένα καλό βιβλίο, έβλεπα μια ωραία ταινεία, πήγαινα βόλτα στην θάλασσα. Δεν έβρησκα καταφύγειο στο φαγητό, όπως γίνετε τώρα.....

[spaceride]

Για καποιο λογο δεν βγηκε αυτο που εγραψα παραπανω.. Σε ρωτουσα σε τι διαφερει εκεινη η κατασταση που μπορουσες να εχεις ολες αυτες τις εναλλακτικες απο το τωρα..

[polinaki1983]

Originally posted by spaceride
Για καποιο λογο δεν βγηκε αυτο που εγραψα παραπανω.. Σε ρωτουσα σε τι διαφερει εκεινη η κατασταση που μπορουσες να εχεις ολες αυτες τις εναλλακτικες απο το τωρα..

Ίσως στο ότι τότε δεν είχα άντρα, είχα απλά διάφορες σχέσεις που τις τελείωνα όποτε ήθελα, δεν είχα μωρό, δεν είχα σπίτι, δεν είχα γενικός όλα αυτά που τώρα έχουν γίνει υποχρεωτικά στην ζωή μου. τώρα ψάχνω να βρω λίγο χρόνο για μένα και δεν τα καταφέρνω.....

[spaceride]

Οποτε μου λες οτι ειναι οι ευθυνες? Το αισθημα οτι πραγματα ειναι προκαθορισμενα για σενα επειδη εχεις εξελιξει τη ζωη σου προς μια κατευθυνση? Ολα ειναι λοιπον ελλειψη χρονου? Γτ αν ειναι ελλειψη χρονου μπορεις να βρεις τροπους να βρεις και λιγο για σενα...Να αφιερωσεις λιγο χρονο στην Πωλινα.. Τι πιστευεις οτι θα γινει αν τους κανεις ολους ακρη για λιγο και ασχοληθεις μαζι σου..

[polinaki1983]

Originally posted by spaceride
Οποτε μου λες οτι ειναι οι ευθυνες? Το αισθημα οτι πραγματα ειναι προκαθορισμενα για σενα επειδη εχεις εξελιξει τη ζωη σου προς μια κατευθυνση? Ολα ειναι λοιπον ελλειψη χρονου? Γτ αν ειναι ελλειψη χρονου μπορεις να βρεις τροπους να βρεις και λιγο για σενα...Να αφιερωσεις λιγο χρονο στην Πωλινα.. Τι πιστευεις οτι θα γινει αν τους κανεις ολους ακρη για λιγο και ασχοληθεις μαζι σου..

Δεν είναι ακριβώς οι ευθύνες. είναι το αίσθημα ότι έτσι είναι πια τα πράγματα, δεν υπάρχει αλλαγή, και προχωράμε έτσι. ποτέ δεν ήμουνα στάσιμη σε κάτι και τώρα το νιώθω έντονα αυτό....
Οπως και να ξοδέψω τον χρόνο μου, ποτέ δεν μου φτάνει.... Τι θα γίνει αν τους κάνω όλους στην άκρη? θα πέσουν όλοι να με φάνε σαν τα αρπακτικά στην λία τους. Δυστυχώς πάντα είμουν άνθρωπος που συνεχώς δείνει στους άλλους. Τους έχω μάθει όλους ότι πρώτα θα γίνουν "αυτά που πρέπει" και μετά θα δω εμένα. Αλλά είναι και το ότι, και εγώ η ίδια είμαι τελειωμανής. Δεν μπορώ δλδ να πω σήμερα δεν θα καθαρίσω το σπίτι, για να πάω βόλτα. ή δεν θα μαγειρέψω και θα πάω για καφέ. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω!!!

[spaceride]

Originally posted by Ciciliana

Originally posted by spaceride
Tι θα ηθελες να του πεις?

θα ήθελα να του πω οτι είναι στιγμές που νιώθω οτι είμαι στον παράδεισο μαζί του ότι δεν υπάρχει άλλο άτομο που να με καλύπτει ψυχικά κ σωματικά όσο αυτός.
Αλλά λόγω απόστασης όταν δεν είναι εδώ "τρελαίνομαι" νομίζω πως (επειδή δε μου στέλνει συχνά μηνυματα) δε νιώθει όπως όταν είμαστε μαζί...

κ μετά με πιάνουν χαζά κ σκέφτομαι λες να μη θελει να είμαστε μαζί??
έ μετά χανομαι στις σκέψεις...

όμως είναι κ δύσκολο να του τα πω αυτά.
Ούτε εγω μιλάω πολύ δεν τα εκφράζω όλα όσα νιώθω.
αλλά θεωρώ κ περιττο να κατσω να το αναλύσω γιατί όταν είμαστε μαζί τον νιώθω κ με νιώθει είναι όλα μια χαρα.

όταν όμως είμαστε μακρια το μυαλό μου τα χανει καπως.

Μερικες φορες θελουμε τον ανθρωπο μας και στα δυσκολα..Νομιζω οτι η επικοινωνια εχει νοημα και οταν εσυ δυσκολευεσαι..Μπορει να μη μπορεσει να σε καταλαβει ή να μη χρειαζεται καν..Μπορει η αναγκη σου να ειναι απλα να σε ακουσει ΚΑΙ στη δυσκολια σου..Μου θυμιζει λιγο μαγαζι με φρουτα..Που βαζουμε στη βιτρινα μονο τα καλα και στην αποθηκη φυλαμε τα χτυπημενα..Ο φιλος σου ομως ειναι μαζι σου για ολο σου το μαγαζι..Δεν ειναι κακο να μοιραστεις μαζι του τη μοναξια σου ή το οτι σου λειπει..

[spaceride]

Originally posted by polinaki1983

Originally posted by spaceride
Οποτε μου λες οτι ειναι οι ευθυνες? Το αισθημα οτι πραγματα ειναι προκαθορισμενα για σενα επειδη εχεις εξελιξει τη ζωη σου προς μια κατευθυνση? Ολα ειναι λοιπον ελλειψη χρονου? Γτ αν ειναι ελλειψη χρονου μπορεις να βρεις τροπους να βρεις και λιγο για σενα...Να αφιερωσεις λιγο χρονο στην Πωλινα.. Τι πιστευεις οτι θα γινει αν τους κανεις ολους ακρη για λιγο και ασχοληθεις μαζι σου..

Δεν είναι ακριβώς οι ευθύνες. είναι το αίσθημα ότι έτσι είναι πια τα πράγματα, δεν υπάρχει αλλαγή, και προχωράμε έτσι. ποτέ δεν ήμουνα στάσιμη σε κάτι και τώρα το νιώθω έντονα αυτό....
Οπως και να ξοδέψω τον χρόνο μου, ποτέ δεν μου φτάνει.... Τι θα γίνει αν τους κάνω όλους στην άκρη? θα πέσουν όλοι να με φάνε σαν τα αρπακτικά στην λία τους. Δυστυχώς πάντα είμουν άνθρωπος που συνεχώς δείνει στους άλλους. Τους έχω μάθει όλους ότι πρώτα θα γίνουν "αυτά που πρέπει" και μετά θα δω εμένα. Αλλά είναι και το ότι, και εγώ η ίδια είμαι τελειωμανής. Δεν μπορώ δλδ να πω σήμερα δεν θα καθαρίσω το σπίτι, για να πάω βόλτα. ή δεν θα μαγειρέψω και θα πάω για καφέ. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω!!!

Αχ βρε Πωλινακι...Πολυ ακροβασια αναμεσα σ'αυτα τα θελω και τα πρεπει..Εχεις σκεφτει οτι θα μπορουσες να κανεις τα θελω σου πρεπει..Να σκεφτεις οτι για να συνεχισεις να κανεις αυτα που κανεις πρεπει να φροντισεις και τον εαυτο σου..Γτ δεν δοκιμαζεις να ζητησεις κι απο τους αλλους να σε φροντιζουν? Οσο για τη στασιμοτητα και το αμεταβλητο του θεματος, καταλαβαινω να σε ενοχλει αν εισαι σε μια κατασταση που δε σου αρεσει..Αλλα εσυ ελεγες οτι εχεις ολα οσα ειχες βαλει σκοπο..Ποιο ειναι το προβλημα και σε ενοχλει οτι η κατασταση δεν αλλαζει..?Πως θα ηθελες να εξελιχθει ιδανικα η κατασταση για σενα (περα απο το θεμα βαρους)?