Το κοκκινο τετραδιο

[badgirl11]

Originally posted by spaceride
Αλλος για τη βαρκα μουυυυυυυυ

Τωρα και Κυριακη μεσημερι δρομολογια για Δαφνι με το εξπρες

one for me plz ή μαλλον δυο για μενα, καθοτι παχυνα με τοσα υπερφαγικα!:smirk:

[lessing_ed]

Originally posted by smart
απολυτως τπτ!
αυτο ειανι το θεμα!
εξω δεν ηθελα να βγω, μεσα βαρεθηκα....
αυταααα!!!

SMARTAKI γιατι δεν ηθελες να βγεις;

[PowerGirl]

Εγω τραβάω σ'όλα μια κόκκινη γραμμήηηηηη....

Μέχρι τώρα έτρωγα το υπερβολικό μου άγχος, τη τελειομανία μου και τη μοναξιά μου όταν η μέρα τελείωνε!

Τώρα τραβάω σ'όλα μια κόκκινη γραμμή και φυσικά αυτό δεν εγινε εφικτό με μια και μόνο απόφαση. Οι διεργασίες του μυαλου μου είχαν κόστος χρόνου, οικονομικό και ψυχολογικό.

[polinaki1983]

Η μοναξιά μου..... βρίσκομαι μέσα σε κόσμο κιόμως νιώθω τόσο μόνη.... Νιώθω τόσο διαφορετική.... Νιώθω πως οι επιλογές που έκανα και που κάνω με οδηγούν από μόνες τους σε ένα πιο απόμακρο κόσμο..... στον οποίο κόσμο είναι σαν να είμαι κλισμένη σε ενα γυάλλινο κουτί και κανείς δεν με ακούει.... κανεις δεν μου δίνει σημασια..... και αυτή την σημασία την βρίσκω τελικά στο φαί.... Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου... δεν μετανιώνω που τις πιο πολλές φορές πάω αντίθετα στο ρέμα.... μετανιώνω για τον τρόπο που προσπαθώ να καλύψω αυτή την μοναξιά....

[spaceride]

Λοιπον καλημερα σε ολους...Απευθειας μεταδοση φαγωμενου συναισθηματος.. Εχθες το βραδυ ειχαμε βγει για φαγητο με την κοπελα μου σε ενα μεξικανικο..Το προαισθημα μου ελεγε οτι κατι δε θα παει καλα σε σχεση με το φαγητο (ειπα ηδη για την ηπια αγοραφοβια μου) δηλαδη δε θα ηταν η τυπικη μου διατροφη.. Πηγαμε κατσαμε και μας εβαλαν σε ενα τραπεζι οπου εγω στριμωχτηκα σε μια γωνιτσα που μονο πυγμαιος θα χωρουσε..αρχισα να ψιλοπανικοβαλλομαι αλλα κρατησα την ψυχραιμια μου..οσο περνουσε η ωρα και γεμιζε κοσμο ξαφνικα βρεθηκα κλεισμενος απο ολες τις πλευρες...Κι αρχιζει το γλεντι..περα απο μια μικρη εφιδρωση αρχισε να βγαινει ολο αυτο στο φαγητο..ετρωγα με ταχυτητα flash gordon..δεν ηταν πολυ διαφορετικη η διατροφη μου σε ποσοτητες οσο σε ταχυτητα...η καλη μου θελει και κανενα αιωνα να μασησει μια μπουκια κι αρχισε να δημιουργειται μεγαλο κενο αναμεσα στα πιατα... εγω τελειωνα το ενα εκεινη ακομα ηταν ουτε καν στη μεση..μετα αρχισε η σκεψη πως τρωω γρηγορα κι ολο αυτο εχει να κανει με το βαρος μου...κι ας ειμαι στο βαρος που θελω να ειμαι..παλιες "καλες" συνηθειες τυπου "δεν εχω το δικαιωμα να τρωω τοσο αφου ειμαι χοντρος", "τρωω γρηγορα γτ ειμαι γουρουνι" κι αλλα χαριτωμενα.. Καποια στιγμη τελειωσε το γευμα και μας εφεραν κερασμενο απο το μαγαζι απο μια πανακοτα... Ουτε αλεργικος να ημουν..την πηραν οι ανθρωποι απο μπροστα μου αρον αρον.. Στο δρομο της επιστροφης τα σκεφτομουν ολα.. Η φωνουλα της βουλιμιας ποτε δε φευγει..γινεται πιο ηπια, σωπαινει λιγο αλλα παντα κανει τα come backs..απλα τωρα πια το επομενο πρωι μπορω να κανω ολο αυτο το συλλογισμο...να ειναι λιγο πιο συνειδητο

(για να μη λενε μερικοι οτι δε λεω και για μενα, λολ)

[spaceride]

Originally posted by polinaki1983
Η μοναξιά μου..... βρίσκομαι μέσα σε κόσμο κιόμως νιώθω τόσο μόνη.... Νιώθω τόσο διαφορετική.... Νιώθω πως οι επιλογές που έκανα και που κάνω με οδηγούν από μόνες τους σε ένα πιο απόμακρο κόσμο..... στον οποίο κόσμο είναι σαν να είμαι κλισμένη σε ενα γυάλλινο κουτί και κανείς δεν με ακούει.... κανεις δεν μου δίνει σημασια..... και αυτή την σημασία την βρίσκω τελικά στο φαί.... Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου... δεν μετανιώνω που τις πιο πολλές φορές πάω αντίθετα στο ρέμα.... μετανιώνω για τον τρόπο που προσπαθώ να καλύψω αυτή την μοναξιά....

ποιος ειναι αυτος ο τροπος Πωλινα? Θυμασαι καθολου την τελευταια φορα που καλυψες αυτη τη μοναξια με καποιον αλλο τροπο?

[smart]

Originally posted by spaceride
Λοιπον καλημερα σε ολους...Απευθειας μεταδοση φαγωμενου συναισθηματος.. Εχθες το βραδυ ειχαμε βγει για φαγητο με την κοπελα μου σε ενα μεξικανικο..Το προαισθημα μου ελεγε οτι κατι δε θα παει καλα σε σχεση με το φαγητο (ειπα ηδη για την ηπια αγοραφοβια μου) δηλαδη δε θα ηταν η τυπικη μου διατροφη.. Πηγαμε κατσαμε και μας εβαλαν σε ενα τραπεζι οπου εγω στριμωχτηκα σε μια γωνιτσα που μονο πυγμαιος θα χωρουσε..αρχισα να ψιλοπανικοβαλλομαι αλλα κρατησα την ψυχραιμια μου..οσο περνουσε η ωρα και γεμιζε κοσμο ξαφνικα βρεθηκα κλεισμενος απο ολες τις πλευρες...Κι αρχιζει το γλεντι..περα απο μια μικρη εφιδρωση αρχισε να βγαινει ολο αυτο στο φαγητο..ετρωγα με ταχυτητα flash gordon..δεν ηταν πολυ διαφορετικη η διατροφη μου σε ποσοτητες οσο σε ταχυτητα...η καλη μου θελει και κανενα αιωνα να μασησει μια μπουκια κι αρχισε να δημιουργειται μεγαλο κενο αναμεσα στα πιατα... εγω τελειωνα το ενα εκεινη ακομα ηταν ουτε καν στη μεση..μετα αρχισε η σκεψη πως τρωω γρηγορα κι ολο αυτο εχει να κανει με το βαρος μου...κι ας ειμαι στο βαρος που θελω να ειμαι..παλιες "καλες" συνηθειες τυπου "δεν εχω το δικαιωμα να τρωω τοσο αφου ειμαι χοντρος", "τρωω γρηγορα γτ ειμαι γουρουνι" κι αλλα χαριτωμενα.. Καποια στιγμη τελειωσε το γευμα και μας εφεραν κερασμενο απο το μαγαζι απο μια πανακοτα... Ουτε αλεργικος να ημουν..την πηραν οι ανθρωποι απο μπροστα μου αρον αρον.. Στο δρομο της επιστροφης τα σκεφτομουν ολα.. Η φωνουλα της βουλιμιας ποτε δε φευγει..γινεται πιο ηπια, σωπαινει λιγο αλλα παντα κανει τα come backs..απλα τωρα πια το επομενο πρωι μπορω να κανω ολο αυτο το συλλογισμο...να ειναι λιγο πιο συνειδητο

(για να μη λενε μερικοι οτι δε λεω και για μενα, λολ)

εγω παντως θα σταθω στο οτι εισαι αξιοθαυμαστος αφου καταφερες ν αντεξεις να τελειωσει η βραδια κ δεν την τελειωσες εσυ πριν της ωρας της!!
(οσο κ αν τοπροσπαθησες τρωγοντας πριν της ωρας τους τα .. πιατα :smilegrin.
μπραβο σου

[spaceride]

χαχαχαχα τα πιατα ευτυχως εφυγαν ανεπαφα... μονο το περιεχομενο τους εφαγα
και ηταν....τελειο

[lessing_ed]

Originally posted by spaceride
Καποια στιγμη τελειωσε το γευμα και μας εφεραν κερασμενο απο το μαγαζι απο μια πανακοτα... Ουτε αλεργικος να ημουν..την πηραν οι ανθρωποι απο μπροστα μου αρον αρον..

Αχαχα προλαβε η γυναικα να φαει καμμια μπουκια; Η ειχε μεινει μετεωρη με το κουταλι στο χερι;:smilegrin:

[spaceride]

Προλαβε προλαβε... Θα της εδινα και το δικο μου αλλα αυτο θα σημαινε κι αλλη καθυστερηση...ευτυχως μας εφεραν και 2 σφηνακια καρπουζι κι επνιξα εκει τον πονο της αναμονης

[Ava_ed]

Καλησπέρα σας! Spaceride, μη μου αγχώνεσαι, γιατί ανταπεξήλθες μια χαρά! Και ποιος δεν θα δυσφορούσε στριμωγμένος σαν τη σαρδέλα στο σαρδελοκούτι της, σε ένα χώρο με βαβούρα και μυρωδιές και μουσική και φωνές και, και, και... Και μόνο που φέρνει κανείς το σκηνικό στο μυαλό του, αγχώνεται. Τα τάκος μου αρέσουν πολύ και η πανακότα επίσης, ε, ρε και να' μουν από μια μεριά! Τα αγαπημένα μου εστιατόρια είναι αυτά του τύπου αμερικανιά. Με τα τεράστια μπέργκερς, με τις βάφλες με παγωτό, με το σέικερ μαγραρίτας. Θυμάμαι τον εαυτό μου προ δακτυλίου, να καθαρίζει όλο το φαγητό, αλλίμονο, και στη συνέχεια να ξεκουμπώνει το κουμπί του παντελονιού (πριν αρχίσουν τα παντελόνια με λάστιχο). Περασμένα μεγαλεία!!

[polinaki1983]

Originally posted by spaceride

Originally posted by polinaki1983
Η μοναξιά μου..... βρίσκομαι μέσα σε κόσμο κιόμως νιώθω τόσο μόνη.... Νιώθω τόσο διαφορετική.... Νιώθω πως οι επιλογές που έκανα και που κάνω με οδηγούν από μόνες τους σε ένα πιο απόμακρο κόσμο..... στον οποίο κόσμο είναι σαν να είμαι κλισμένη σε ενα γυάλλινο κουτί και κανείς δεν με ακούει.... κανεις δεν μου δίνει σημασια..... και αυτή την σημασία την βρίσκω τελικά στο φαί.... Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου... δεν μετανιώνω που τις πιο πολλές φορές πάω αντίθετα στο ρέμα.... μετανιώνω για τον τρόπο που προσπαθώ να καλύψω αυτή την μοναξιά....

ποιος ειναι αυτος ο τροπος Πωλινα? Θυμασαι καθολου την τελευταια φορα που καλυψες αυτη τη μοναξια με καποιον αλλο τροπο?

Ο τρόπος που καλύπτω την μοναξιά συνηθως είναι το φαγιτό..... Θυμάμαι παλιά, όταν είμουνα πιο καλά ψυχολογικά, τότε που ένιωθα υπέροχα ακόμα και στα 140 κιλά που είμουνα, αυτή η μοναξιά γέμιζε με άλλους τρόπους. Διάβαζα ένα καλό βιβλίο, έβλεπα μια ωραία ταινεία, πήγαινα βόλτα στην θάλασσα. Δεν έβρησκα καταφύγειο στο φαγητό, όπως γίνετε τώρα.....

[smart]

Originally posted by polinaki1983

Originally posted by spaceride

Originally posted by polinaki1983
Η μοναξιά μου..... βρίσκομαι μέσα σε κόσμο κιόμως νιώθω τόσο μόνη.... Νιώθω τόσο διαφορετική.... Νιώθω πως οι επιλογές που έκανα και που κάνω με οδηγούν από μόνες τους σε ένα πιο απόμακρο κόσμο..... στον οποίο κόσμο είναι σαν να είμαι κλισμένη σε ενα γυάλλινο κουτί και κανείς δεν με ακούει.... κανεις δεν μου δίνει σημασια..... και αυτή την σημασία την βρίσκω τελικά στο φαί.... Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου... δεν μετανιώνω που τις πιο πολλές φορές πάω αντίθετα στο ρέμα.... μετανιώνω για τον τρόπο που προσπαθώ να καλύψω αυτή την μοναξιά....

ποιος ειναι αυτος ο τροπος Πωλινα? Θυμασαι καθολου την τελευταια φορα που καλυψες αυτη τη μοναξια με καποιον αλλο τροπο?

Ο τρόπος που καλύπτω την μοναξιά συνηθως είναι το φαγιτό..... Θυμάμαι παλιά, όταν είμουνα πιο καλά ψυχολογικά, τότε που ένιωθα υπέροχα ακόμα και στα 140 κιλά που είμουνα, αυτή η μοναξιά γέμιζε με άλλους τρόπους. Διάβαζα ένα καλό βιβλίο, έβλεπα μια ωραία ταινεία, πήγαινα βόλτα στην θάλασσα. Δεν έβρησκα καταφύγειο στο φαγητό, όπως γίνετε τώρα.....

πωλινακι μου, μου φαινονται λιγο αντιφατικα αυτα που γραφεις...γιατι καλα εκανες κ ενιωθες υπεροχα και στα 140 κιλα, αλλά νομιζω οτι κ μεχρι εκει μαλλον καποια συναισθηματα ετρωγες.. αλλα μπορει να κανω κ λαθος :S

[smart]

λοιπον, προφανως τρωμε πολλα συναισθηματα... ετσι εξηγειται κ το βαρος-κάθε ειδους!!!
αλλα τι κανουμε γι αυτο οεο?
διοτι εγω , ψαχνω, ψαχνω κ δε μπορω να βρω τον τροπο

[polinaki1983]

Originally posted by smart

Originally posted by polinaki1983

Originally posted by spaceride

Originally posted by polinaki1983
Η μοναξιά μου..... βρίσκομαι μέσα σε κόσμο κιόμως νιώθω τόσο μόνη.... Νιώθω τόσο διαφορετική.... Νιώθω πως οι επιλογές που έκανα και που κάνω με οδηγούν από μόνες τους σε ένα πιο απόμακρο κόσμο..... στον οποίο κόσμο είναι σαν να είμαι κλισμένη σε ενα γυάλλινο κουτί και κανείς δεν με ακούει.... κανεις δεν μου δίνει σημασια..... και αυτή την σημασία την βρίσκω τελικά στο φαί.... Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου... δεν μετανιώνω που τις πιο πολλές φορές πάω αντίθετα στο ρέμα.... μετανιώνω για τον τρόπο που προσπαθώ να καλύψω αυτή την μοναξιά....

ποιος ειναι αυτος ο τροπος Πωλινα? Θυμασαι καθολου την τελευταια φορα που καλυψες αυτη τη μοναξια με καποιον αλλο τροπο?

Ο τρόπος που καλύπτω την μοναξιά συνηθως είναι το φαγιτό..... Θυμάμαι παλιά, όταν είμουνα πιο καλά ψυχολογικά, τότε που ένιωθα υπέροχα ακόμα και στα 140 κιλά που είμουνα, αυτή η μοναξιά γέμιζε με άλλους τρόπους. Διάβαζα ένα καλό βιβλίο, έβλεπα μια ωραία ταινεία, πήγαινα βόλτα στην θάλασσα. Δεν έβρησκα καταφύγειο στο φαγητό, όπως γίνετε τώρα.....

πωλινακι μου, μου φαινονται λιγο αντιφατικα αυτα που γραφεις...γιατι καλα εκανες κ ενιωθες υπεροχα και στα 140 κιλα, αλλά νομιζω οτι κ μεχρι εκει μαλλον καποια συναισθηματα ετρωγες.. αλλα μπορει να κανω κ λαθος :S

Δεν έφτασα στα 140 από το φαγητό. ή μάλλον δεν είχα φτάσει 140 από το πολύ φαγητό. δλδ ποτέ δεν έτρωγα υπερβολικό φαγητό. μπορώ να σου πω ότι και στην προ δακτυλιδιού ζωή μου, το φαγητό μου ήταν σχετικά λίγο προς κανονικό. απλά τότε, η ποιότητα του φαγητού μου ήταν χάλια, και γιαυτό φτέει καθαρά η μάνα μου που από μικρή μόνο πιλάφια και μακαρόνια με τάιζε. δεν μασ έφτιαχνε ένα οσπριο, ενα λαχανικό, κάτι. μετά ήταν που άλλαξα πλήρως την διατροφή μου, και έτροα επιλεκτικά. Τότε ναι με κορόιδευαν στο σχολείο κτλ κτλ κτλ, αλλά δεν έδεινα σημασία. Ηξερα πως αυτό που ήθελα το είχα. γιαυτό και τα είχα καλά με τον εαυτό μου.... τέλος παντον, θα τα φτιαξω και τώρα με τον εαυτό και θα τα βάλω όλα υπό έλενχο. θα τα καταφέρω.