Το κοκκινο τετραδιο

[smart]

εγω παντως φοβαμαι οτι η υπερβολικη ενασχοληση με τους αλλους μαλλον καλυπτει δικα μου κενα κ δεν τα δημιουργει...

[spaceride]

Originally posted by smart
εγω παντως φοβαμαι οτι η υπερβολικη ενασχοληση με τους αλλους μαλλον καλυπτει δικα μου κενα κ δεν τα δημιουργει...

αν αλλαξεις αυτο με το φαγητο ειναι αυτο που λεμε σε ολο το τοπικ!!!

[Ava_ed]

Ότι και να πούμε το φαγητό ήταν, είναι και θα είναι απόλαυση. Χθες, για παράδειγμα πήγα σινεμά. Σινεμά χωρίς ποπ κορν γίνεται? Έφαγα, τη μεγάλη συσκευασία, εννοείται, ήπια και το νεράκι μου και ένιωσα τέλεια! Χώθηκα στην καρέκλα με απόλαυση και με καμάρωνα, πώς χωράω καλέ, θαύμα, θαύμα! (Πέρισυ σχεδόν είχα σφηνώσει στην ίδια ακριβώς καρέκλα, τώρα χωράω και περισσεύω).
Στη συνέχεια το ηδονολαγνικό μου μυαλό σκέφτηκε, ε, έτσι ξεροσφύρι η ταινία, δε θα συζητήσουμε σχετικά, να με σε ένα μπαράκι. Ποτάκι σκέτο γίνεται? Να λοιπόν και τα ξηροκαρπάκια και λίγα ευτυχώς πατατάκια. Το φαγητό είναι αυτό που προσθέτει χαρά στις στιγμές μας, αρκεί να γίνεται με μέτρο και στα πλαίσια της απόλαυσης, όχι της αποχαύνωσης.

[smart]

Originally posted by spaceride

Originally posted by smart
εγω παντως φοβαμαι οτι η υπερβολικη ενασχοληση με τους αλλους μαλλον καλυπτει δικα μου κενα κ δεν τα δημιουργει...

αν αλλαξεις αυτο με το φαγητο ειναι αυτο που λεμε σε ολο το τοπικ!!!

καλαγια το φαγητο την εχω κανει τη δηλωση μου :spin:

καλα τελικα με ολα κενα θα βρεθω να γεμιζω....
μαυρη τρυπα ειμαι????

[Ava_ed]

Σμαρτάκι, τώρα είδα την ερώτησή σου. Γκρίνια δεν είναι ότι λέμε αυτό καθαυτό. Σε γκρίνια μπορεί να το μετατρέψει ο τρόπος μας και ας μην το θέλουμε. Απλά, λόγω της έντασης του συναισθήματος και της επιθυμίας μας να γίνουμε κατανοητοί, μπορεί να ακουστούμε κάπως και να πετύχουμε τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα και να χάσουμε έτσι και το δίκιο μας.

[Ava_ed]

Είπαμε, για όλα υπάρχουν λύσεις. Αρκεί η θετική προσέγγιση. Ξέρω ένα ζευγάρι, όπου ο σύζυγος είναι στρατιωτικός. Ζουν χώρια και παρόλα αυτά - ή ίσως και γι' αυτό ακριβώς- είναι μια χαρά. Τόσα χρόνια παντρεμένοι και κάθε φορά που σμίγουν τους καμαρώνουμε. Είναι πάντα ερωτευμένοι και μες στην καλή χαρά!

[smart]

Originally posted by Ava
Σμαρτάκι, τώρα είδα την ερώτησή σου. Γκρίνια δεν είναι ότι λέμε αυτό καθαυτό. Σε γκρίνια μπορεί να το μετατρέψει ο τρόπος μας και ας μην το θέλουμε. Απλά, λόγω της έντασης του συναισθήματος και της επιθυμίας μας να γίνουμε κατανοητοί, μπορεί να ακουστούμε κάπως και να πετύχουμε τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα και να χάσουμε έτσι και το δίκιο μας.

σ αυτο θα συμφωνησω απολυτα.
γι αυτο σε τετοιες περιπτωσεις, κ εφοσον δεν ειναι δυνατη η συχνη διαπροσωπικη face to face επικοινωνια, ειμαι υποστηρηκτρια του γραπτου, οργανωμενου λογου (κ ξανατονιζω ΟΧΙ του μην σε κινητο-φανταζομαι οτι κατι υποψιαζεστε που λεω κ ξαναλεω για μην σε κινητα ε? χαχα)

[smart]

Originally posted by Ava
Είπαμε, για όλα υπάρχουν λύσεις. Αρκεί η θετική προσέγγιση. Ξέρω ένα ζευγάρι, όπου ο σύζυγος είναι στρατιωτικός. Ζουν χώρια και παρόλα αυτά - ή ίσως και γι' αυτό ακριβώς- είναι μια χαρά. Τόσα χρόνια παντρεμένοι και κάθε φορά που σμίγουν τους καμαρώνουμε. Είναι πάντα ερωτευμένοι και μες στην καλή χαρά!

ε δεν το ξερεις?
μακρια κ αγαπημενοι η αλλιως

το πολυ μαζι σκοτωνει!!!!

[doreta]

Originally posted by polinaki1983

Originally posted by Ava
Δε γλιτώνεις από μένα, Πωλίνα, έχω για όλα λύσεις. Μπορείς να πάρεις μια φίλη σου με παιδί και να πάτε σε έναν παιδότοπο να πιείτε τον καφέ σας και να παίξουν και τα παιδιά. Σου είπα, θέληση να υπάρχει...
Κάποτε δούλευα πρωί και απόγευμα. Στο σπίτι γύριζα κατά τις 9 με 10 και ήμουν ράκος. Αλλά... Το σκέφτηκα και προγραμμάτιζα μεσημεριανό διάλειμμα με φίλους, ταβερνάκι, ουζάκι, καφετέρια, ανάλογα με τις μέρες και τις εργασιακές απαιτήσεις. Ψώνιζα στο ενδιάμεσο, αφού έκανα λίστες. Το Σαββατοκύριακο δουλειές και διασκέδαση. Με τον τρόπο αυτό και αποδοτική στην εργασία μου ήμουν και κοινωνική ζωή είχα και καθαρό σπίτι. Κουραζόμουν λίγο παραπάνω, αλλά τι να κάνουμε? Δε μπορούμε να τα έχουμε κι όλα.

Το έχω κάνει κάπιες φορές, αλλά επιδή η μόνη φίλη που έχω και έχει μωρό είναι η ξαδέλφη μου, η οποία μένει και 1 ώρα μακρια σε άλλη πόλη, δεν μπορούμε εύκολα να το προγραμματήσουμε. Οκ το προπερασμένο Σαββατο πχ το κανονίσαμε από 1 μήνα πριν, και πήγα από το πρωί, κάναμε τις βόλτες μας, και στις 4 πήγαμε τα μωρά για φωτογραφιση στον φωτογράφο. Αλλά αυτό για να κανονιστεί το είπαμε 1 μήνα πριν!!!!!

polinaki, με ενα παιδακι που εχεις νομιζω οτι μπορεις και τις καθημερινες να βγαινεις απο το σπιτι, εστω και για μια βολτα στα μαγαζια για χαζι, η ακομη και στο σουπερ μαρκετ και μονοι σας οι 2 σας με το γιο σου, ετσι απλα για να μη σε τρωει το μεσα... εγω οταν ειχα μονο τον 1 μου γιο, ακομη και μωρο που ηταν, συνεχεια τον επαιρνα και πηγαιναμε οπουδηποτε, μονο και μονο για να μη μουχλιαζουμε σπιτι! μια φορα δε τον πηρα (η τρελλαρα) και πηγαμε Χαλκιδα... αυτος κοιμοτανε στο δρομο κι εγω εκανα το κεφι μου, ακουγα τη μουσικουλα μου και οδηγουσα βραδιατικα.. ξεσκασα παντως

τωρα που εχω 2 ομως, μου ειναι πολυ πιο δυσκολο, κι επειδη δε μου αρεσει καθολου να μουχλιαζω με τις ωρες στο σπιτι, αυτο ειναι κατι που με τρωει... το οτι δε μπορω π.χ. να παρω μονη μου (τον αντρα μου τον ξεχναμε γιατι ειτε θα δουλευει, ειτε θα εχει μαθημα, ειτε θα ειναι ξερος απο κουραση) και τα 2 γιατι νομιζω δε θα μπορω να τα κουμανταρω μονη μου, ειναι ακομη σε δυσκολες ηλικες (3,5 και 1) και ζορικα παιδακια ...
αλλα δεν το μπορω το συνεχεια μεσα στο σπιτι, ωρες ωρες θελω να βγω απεγνωσμενα! π.χ. ενα σαββατο που δουλευε ο αντρας μου ημουνα στο τσακ να τα βουτηξω και τα 2 να παμε ικεα να χαζεψουμε, αλλα δειλιασα, ειπα αν αρχισουν τι γκρινια και τα 2 μαζι τι θα κανω, θα τρεχω σαν την τρελλη να τα μαζεψω, πως θα τα καταφερω..... ρωτησα και τον αντρα μου και μου λεει οχι κατσε εκει που καθεσαι θα το μετανιωσεις, τρελη εισαι...
πρεπει ομως καποια στιγμη να το τολμησω, δε γινεται με τρωει η κλεισουρα...

κλεινω με την απορια πως κανουν αλλοι 3 παιδια, η και περισσοτερα

[spaceride]

Originally posted by doreta

Originally posted by polinaki1983

Originally posted by Ava
Δε γλιτώνεις από μένα, Πωλίνα, έχω για όλα λύσεις. Μπορείς να πάρεις μια φίλη σου με παιδί και να πάτε σε έναν παιδότοπο να πιείτε τον καφέ σας και να παίξουν και τα παιδιά. Σου είπα, θέληση να υπάρχει...
Κάποτε δούλευα πρωί και απόγευμα. Στο σπίτι γύριζα κατά τις 9 με 10 και ήμουν ράκος. Αλλά... Το σκέφτηκα και προγραμμάτιζα μεσημεριανό διάλειμμα με φίλους, ταβερνάκι, ουζάκι, καφετέρια, ανάλογα με τις μέρες και τις εργασιακές απαιτήσεις. Ψώνιζα στο ενδιάμεσο, αφού έκανα λίστες. Το Σαββατοκύριακο δουλειές και διασκέδαση. Με τον τρόπο αυτό και αποδοτική στην εργασία μου ήμουν και κοινωνική ζωή είχα και καθαρό σπίτι. Κουραζόμουν λίγο παραπάνω, αλλά τι να κάνουμε? Δε μπορούμε να τα έχουμε κι όλα.

Το έχω κάνει κάπιες φορές, αλλά επιδή η μόνη φίλη που έχω και έχει μωρό είναι η ξαδέλφη μου, η οποία μένει και 1 ώρα μακρια σε άλλη πόλη, δεν μπορούμε εύκολα να το προγραμματήσουμε. Οκ το προπερασμένο Σαββατο πχ το κανονίσαμε από 1 μήνα πριν, και πήγα από το πρωί, κάναμε τις βόλτες μας, και στις 4 πήγαμε τα μωρά για φωτογραφιση στον φωτογράφο. Αλλά αυτό για να κανονιστεί το είπαμε 1 μήνα πριν!!!!!

polinaki, με ενα παιδακι που εχεις νομιζω οτι μπορεις και τις καθημερινες να βγαινεις απο το σπιτι, εστω και για μια βολτα στα μαγαζια για χαζι, η ακομη και στο σουπερ μαρκετ και μονοι σας οι 2 σας με το γιο σου, ετσι απλα για να μη σε τρωει το μεσα... εγω οταν ειχα μονο τον 1 μου γιο, ακομη και μωρο που ηταν, συνεχεια τον επαιρνα και πηγαιναμε οπουδηποτε, μονο και μονο για να μη μουχλιαζουμε σπιτι! μια φορα δε τον πηρα (η τρελλαρα) και πηγαμε Χαλκιδα... αυτος κοιμοτανε στο δρομο κι εγω εκανα το κεφι μου, ακουγα τη μουσικουλα μου και οδηγουσα βραδιατικα.. ξεσκασα παντως

τωρα που εχω 2 ομως, μου ειναι πολυ πιο δυσκολο, κι επειδη δε μου αρεσει καθολου να μουχλιαζω με τις ωρες στο σπιτι, αυτο ειναι κατι που με τρωει... το οτι δε μπορω π.χ. να παρω μονη μου (τον αντρα μου τον ξεχναμε γιατι ειτε θα δουλευει, ειτε θα εχει μαθημα, ειτε θα ειναι ξερος απο κουραση) και τα 2 γιατι νομιζω δε θα μπορω να τα κουμανταρω μονη μου, ειναι ακομη σε δυσκολες ηλικες (3,5 και 1) και ζορικα παιδακια ...
αλλα δεν το μπορω το συνεχεια μεσα στο σπιτι, ωρες ωρες θελω να βγω απεγνωσμενα! π.χ. ενα σαββατο που δουλευε ο αντρας μου ημουνα στο τσακ να τα βουτηξω και τα 2 να παμε ικεα να χαζεψουμε, αλλα δειλιασα, ειπα αν αρχισουν τι γκρινια και τα 2 μαζι τι θα κανω, θα τρεχω σαν την τρελλη να τα μαζεψω, πως θα τα καταφερω..... ρωτησα και τον αντρα μου και μου λεει οχι κατσε εκει που καθεσαι θα το μετανιωσεις, τρελη εισαι...
πρεπει ομως καποια στιγμη να το τολμησω, δε γινεται με τρωει η κλεισουρα...

κλεινω με την απορια πως κανουν αλλοι 3 παιδια, η και περισσοτερα

Ντορετα μου συγχαρητηρια που δεν αφηνεις τη νεα σου οικογενειακη κατασταση (παντρεμενη με 2 παιδακια) να σε ριξει στο τελμα της μουχλας.. Δε σημαινει οτι μολις κανουμε οικογενεια ξαφνικα παυουν οι αναγκες που ειχαμε και πριν...μην τις αφηνουμε ακαλυπτες γτ οι ανεκπληρωτες αναγκες σε στελνουν κατευθειαν σε θεματα τυπου "ημερολογιο βουλιμικων" ή "ειμαι στα προθυρα"...Μπραβο και παλι
:thumbup::thumbup::thumbup:

[smart]

Originally posted by lessing

Originally posted by smart
απολυτως τπτ!
αυτο ειανι το θεμα!
εξω δεν ηθελα να βγω, μεσα βαρεθηκα....
αυταααα!!!

SMARTAKI γιατι δεν ηθελες να βγεις;

γιατι βαρεθηκα!
για πες τωρα

[click]

Originally posted by spaceride
Φανταζομαι οτι ολοι εχουμε ενα επιπεδο συνειδητοτητας για να ξερουμε οτι στην τροφη προβαλλουμε συναισθηματα που δεν μπορουμε να εκφρασουμε..Προτεινω λοιπον, να γραφουμε και ποιο συναισθημα φαγαμε... Ισως δεν μας χρειαστει η τροφη..Σκεφτειτε το σαν ενα κοκκινο τετραδιο

εφαγα το συνδιασμο πεινας λογω υπερβολικα μικρης ποσοτητας φαγητου στη διαρκεια της μερας σε συνδιασμο με συναισθηματα απογοητευσης για καποιο ατομο.
:thumbdown::thumbdown::thumbdown:

[spaceride]

Originally posted by click

Originally posted by spaceride
Φανταζομαι οτι ολοι εχουμε ενα επιπεδο συνειδητοτητας για να ξερουμε οτι στην τροφη προβαλλουμε συναισθηματα που δεν μπορουμε να εκφρασουμε..Προτεινω λοιπον, να γραφουμε και ποιο συναισθημα φαγαμε... Ισως δεν μας χρειαστει η τροφη..Σκεφτειτε το σαν ενα κοκκινο τετραδιο

εφαγα το συνδιασμο πεινας λογω υπερβολικα μικρης ποσοτητας φαγητου στη διαρκεια της μερας σε συνδιασμο με συναισθηματα απογοητευσης για καποιο ατομο.
:thumbdown::thumbdown::thumbdown:

Μπραβο κλικλικω!!Αυτο ειναι το ζητουμενο..Να τρωμε πραγματικη πεινα!!

[Ava_ed]

Το χθεσινό μου μενού:
Ξεκίνησα με λίγες μπουκιές ατόφιας λαιμαργίας, συνέχισα με αρκετή δόση θυμού και, μόλις καλμάρισα, ολοκλήρωσα με μικρές δόσεις βαρεμάρας και συνήθειας στη μεγαλύτερη ποσότητα. :thumbdown:

[spaceride]

Aβα μου τι εννοεις ατοφια λαιμαργια? Γτ εγω αυτο που ονομαζα λαιμαργια ηταν παντα ή καποιο συναισθημα, ή πραγματικη πεινα. ή συνδιασμος και των 2... Για την πεινα σου δεν εχει τπτ να καταλογησεις...Φυσιολογικη αντιδραση στην πεινα ειναι να τρωμε.. Για το συναισθημα ειναι να το δουμε..Εχεις εντοπισει τι πυροδοτησε ολη τη διαδικασια?