Το κοκκινο τετραδιο

[spaceride]

Φανταζομαι οτι ολοι εχουμε ενα επιπεδο συνειδητοτητας για να ξερουμε οτι στην τροφη προβαλλουμε συναισθηματα που δεν μπορουμε να εκφρασουμε..Προτεινω λοιπον, να γραφουμε και ποιο συναισθημα φαγαμε... Ισως δεν μας χρειαστει η τροφη..Σκεφτειτε το σαν ενα κοκκινο τετραδιο

[Ava_ed]

Δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα καλά. Είμαι σίγουρη πως άνοιξε ένα ενδιαφέρον θέμα.
Spaceride, μην είσαι τόσο σίγουρος για το επίπεδο συνειδητότητάς μας.. uzzled: Εννοείς να καταγράφουμε στο κόκκινο τετράδιο τα συναισθήματα που δε μπορούν να εκτονωθούν και μας οδηγούν στην υπερφαγία? Αν τελικά κατάλαβα, θα πω τη μοναξιά, τον κακό μου δαίμονα. Αυτό για αρχή, ακολουθούν κι άλλα.. Αν δεν κατάλαβα, παρακαλώ διόρθωσέ με.

[smart]

ποιο συναισθημα φαγαμε...πλακα εχει η εκφραση... εως ασηκωτη...

λοιπον εγω μολις πριν λιγο εφαγα ενα κρουασαν ενω δεν πεινουσα κ σε περιπτωση που πεινουσα θα μπορουσα καλλιστα να φαω κατι πιο υγιεινο...
αλλα επρεπε να κανω ενα σωρο δουλειες στο σπιτι, τις οποιες η βαριεμαι να κανω ή δεν εχω κουραγιο να κανω κ ενιωσα εντελως αχρηστη, οποτε λεω, ας φαω κ ενα κρουσαν να επικυρωσω την αχρηστια μου, που εχω σπασει προσωπικο διαχρονικο ρεκορ απο αποψη βαρους αλλα παρ ολα αυτα δεν κανω τπτ γι αυτο!!! (εναλλακτικα: να με παρηγορησω που ειμαι αχρηστη!!)

[spaceride]

Μια χαρα το καταλαβες Αβα... Εννοω τα συναισθηματα που δεν μπορεσαμε ποτε να εκφρασουμε.. η που δεν αντεξαμε ποτε να δουμε..τα συναισθηματα εκεινα που πονανε τοσο, που προτιμαμε να σκεφτομαστε το "κακο" σουβλακι, παρα τον πραγματικο μας πονο..

[spaceride]

Originally posted by smart
ποιο συναισθημα φαγαμε...πλακα εχει η εκφραση... εως ασηκωτη...

λοιπον εγω μολις πριν λιγο εφαγα ενα κρουασαν ενω δεν πεινουσα κ σε περιπτωση που πεινουσα θα μπορουσα καλλιστα να φαω κατι πιο υγιεινο...
αλλα επρεπε να κανω ενα σωρο δουλειες στο σπιτι, τις οποιες η βαριεμαι να κανω ή δεν εχω κουραγιο να κανω κ ενιωσα εντελως αχρηστη, οποτε λεω, ας φαω κ ενα κρουσαν να επικυρωσω την αχρηστια μου, που εχω σπασει προσωπικο διαχρονικο ρεκορ απο αποψη βαρους αλλα παρ ολα αυτα δεν κανω τπτ γι αυτο!!! (εναλλακτικα: να με παρηγορησω που ειμαι αχρηστη!!)

Ανια και η τρομερη παραδοχη οτι δεν μπορουμε να τα κανουμε ΟΛΑ...η παραδοχη της ανθρωπινης φυσης

[Ava_ed]

Αν τα πω όλα, με βλέπω έγκλειστη σε κανένα ιδρυματάκι..
Μοναξιά, λοιπόν, ανία, πλήξη, φόβος για το μέλλον, αίσθηση ότι αλλού και αλλιώς θα έπρεπε να ζω, αίσθηση ότι πήραμε τη ζωή μας λάθος, αλλά δεν αλλάξαμε ζωή, θέλεις κι άλλα? Να ετοιμάζομαι σιγά σιγά? Να την προβάρω τη λευκή μπλουζίτσα με τα μανικάκια που δένουν πίσω? :dork:

[spaceride]

Αν ειναι ετσι Αβα μου μας βλεπω ολους μεσα..το θεμα ειναι να δουμε ποσοι αλλοι ειναι εκει εξω σαν εμας..

[Ava_ed]

Να προσθέσω και κάτι που οφείλεται αποκλειστικά στη ποικιλλία των θεμάτων του φόρουμ μας: Διχασμένη προσωπικότητα. Πηδώντας από το ένα θέμα στο άλλο, γράφουμε μια για στενάχωρα θέματα και μια για χαρούμενα. Τη μια στιγμή απαντάμε, προσπαθώντας να βοηθήσουμε άτομα, που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, προβληματιζόμαστε και κάνουμε οδυνηρή αυτοκριτική και την άλλη σαχλαμαρίζουμε. Το βλέπω το ιδρυματάκι να έχει ανοίξει τις πόρτες του διάπλατα!

[smart]

οχι αβα, απλα ειναι οι εναγωνιες κραυγες μας που φωναζουν οτι υπαρχει κατι μεσα μας το οποιο ειναι ακομη ζωντανο...
ας ειναι κ η σαχλαμαρα...

[smart]

Originally posted by Ava
Αν τα πω όλα, με βλέπω έγκλειστη σε κανένα ιδρυματάκι..
Μοναξιά, λοιπόν, ανία, πλήξη, φόβος για το μέλλον, αίσθηση ότι αλλού και αλλιώς θα έπρεπε να ζω, αίσθηση ότι πήραμε τη ζωή μας λάθος, αλλά δεν αλλάξαμε ζωή, θέλεις κι άλλα? Να ετοιμάζομαι σιγά σιγά? Να την προβάρω τη λευκή μπλουζίτσα με τα μανικάκια που δένουν πίσω? :dork:

μιας κ το θεσαμε.. μ εχει προβληματισει πολυ αυτο το θεμα.. θα ενιωθα πολυ ψωνιο που νομιζω οτι θα πρεπε να ζω αλλου κ αλλιως, αλλα ειναι κατι που μου λενε συνεχως οσοι με ξερουν κ αυτο απο τη μια με ανακουφιζει που δεν ειμαι ψωνιο, απο την αλλη με θλιβει το οτι προφανως ειμαι (τι εκληξη!!), μαλλον αχρηστη..αφου δεν κατραφερα να ζω οπου κ οπως θα πρεπε η θα θελα..
και , εν πασει περιπτωσει, επρεπε, δεν επρεπε, δε ζουμε ουτε αλλου, ουτε αλλιως, ζουμε εδω κ ετσι, το θεμα ειναι πως το διαχειριζομαστε αυτο ωστε ουτε να γινουμε κατι που δε θελουμε , ωστε να μπορεσουμε να ενσωματωθουμε στο περιβαλλον, ουτε να ειμαστε περιθωριακοι?

[spaceride]

Originally posted by smart

Originally posted by Ava
Αν τα πω όλα, με βλέπω έγκλειστη σε κανένα ιδρυματάκι..
Μοναξιά, λοιπόν, ανία, πλήξη, φόβος για το μέλλον, αίσθηση ότι αλλού και αλλιώς θα έπρεπε να ζω, αίσθηση ότι πήραμε τη ζωή μας λάθος, αλλά δεν αλλάξαμε ζωή, θέλεις κι άλλα? Να ετοιμάζομαι σιγά σιγά? Να την προβάρω τη λευκή μπλουζίτσα με τα μανικάκια που δένουν πίσω? :dork:

μιας κ το θεσαμε.. μ εχει προβληματισει πολυ αυτο το θεμα.. θα ενιωθα πολυ ψωνιο που νομιζω οτι θα πρεπε να ζω αλλου κ αλλιως, αλλα ειναι κατι που μου λενε συνεχως οσοι με ξερουν κ αυτο απο τη μια με ανακουφιζει που δεν ειμαι ψωνιο, απο την αλλη με θλιβει το οτι προφανως ειμαι (τι εκληξη!!), μαλλον αχρηστη..αφου δεν κατραφερα να ζω οπου κ οπως θα πρεπε η θα θελα..
και , εν πασει περιπτωσει, επρεπε, δεν επρεπε, δε ζουμε ουτε αλλου, ουτε αλλιως, ζουμε εδω κ ετσι, το θεμα ειναι πως το διαχειριζομαστε αυτο ωστε ουτε να γινουμε κατι που δε θελουμε , ωστε να μπορεσουμε να ενσωματωθουμε στο περιβαλλον, ουτε να ειμαστε περιθωριακοι?

Αν το κεντρο ειναι σαπιο τοτε πολυ θα θελα να ειμαι το περιθωριο

[smart]

Originally posted by spaceride

Originally posted by smart

Originally posted by Ava
Αν τα πω όλα, με βλέπω έγκλειστη σε κανένα ιδρυματάκι..
Μοναξιά, λοιπόν, ανία, πλήξη, φόβος για το μέλλον, αίσθηση ότι αλλού και αλλιώς θα έπρεπε να ζω, αίσθηση ότι πήραμε τη ζωή μας λάθος, αλλά δεν αλλάξαμε ζωή, θέλεις κι άλλα? Να ετοιμάζομαι σιγά σιγά? Να την προβάρω τη λευκή μπλουζίτσα με τα μανικάκια που δένουν πίσω? :dork:

μιας κ το θεσαμε.. μ εχει προβληματισει πολυ αυτο το θεμα.. θα ενιωθα πολυ ψωνιο που νομιζω οτι θα πρεπε να ζω αλλου κ αλλιως, αλλα ειναι κατι που μου λενε συνεχως οσοι με ξερουν κ αυτο απο τη μια με ανακουφιζει που δεν ειμαι ψωνιο, απο την αλλη με θλιβει το οτι προφανως ειμαι (τι εκληξη!!), μαλλον αχρηστη..αφου δεν κατραφερα να ζω οπου κ οπως θα πρεπε η θα θελα..
και , εν πασει περιπτωσει, επρεπε, δεν επρεπε, δε ζουμε ουτε αλλου, ουτε αλλιως, ζουμε εδω κ ετσι, το θεμα ειναι πως το διαχειριζομαστε αυτο ωστε ουτε να γινουμε κατι που δε θελουμε , ωστε να μπορεσουμε να ενσωματωθουμε στο περιβαλλον, ουτε να ειμαστε περιθωριακοι?

Αν το κεντρο ειναι σαπιο τοτε πολυ θα θελα να ειμαι το περιθωριο

για ποσο..?

[spaceride]

Το περιθωριο φαινεται μικρο γτ ειναι γυρω γυρω..αν το συγκεντρωσεις ολο μαζι ειναι αρκετα μεγαλο κομματι..τετοιο που να μας χωραει μια χαρα..νομιζω οτι εχει χωρο για πολλους και ειναι και χωρις το ενοικιο ψυχης του κεντρου

[Ava_ed]

Το ότι δε ζούμε όπου και όπως θα θέλαμε δε σημαίνει ότι είμαστε και άχρηστοι. Οι συγκυρίες μας οδηγούν σε δρόμους διάφορους. Οι ανάγκες ποικίλλουν και επαναπροσδιορίζονται με το πέρασμα του χρόνου. ʼχρηστη δε νιώθω σε καμιά περίπτωση, άτυχη ίσως. Μπορούμε, επίσης, να ενσωματωθούμε κάπου, χωρίς να χάσουμε τον εαυτό μας. Γιατί, μπορεί ο spaceride να μιλά για επιλογή περιθωριοποίησης, αλλά θα του πρότεινα αντί γι' αυτό, να επιλέξει την πιο ανώδυνη λέξη, τη διαφορετικότητα, την εναλλακτική προσωπικότητα.

[smart]

ναι, αν το συγκεντρωσει ολο μαζι εχει χωρο... αλλα εξακολουθει να ειναι γυρω γυρω