Οδεύοντας για το φώς στην άκρη του τούνελ!

[dominique]

Πωλίνα μου σε χαιρετώ,
Είμαι και εγώ από Κύπρο  έχω διαβάσει την ιστορία σου, τα περισσότερα τουλάχιστον μιας και είναι και 113 σελίδες και πραγματικά με ‘άγγιξες’ με όλα αυτά που περιγράφεις.
Τι κάνεις; πώς είσαι; Όλα καλά με τον γάμο σου;

Πραγματικά εύχομαι να είσαι καλά 

[polinaki1983]

Καλησπέρα σας......

Πόσος καιρός έχει περάσει............ Πάνω από χρόνος......... Και τί δεν έχει συμβεί μέσα σε αυτό τον χρόνο...........

Έφτασα τα 110 κιλά.... Έμεινα έγκυος........ Έμεινα σπίτι κλεισμένη για να μπορέσω να κρατήσω το μωρό........ Ήμουν για αρκετό καιρό σε διάσταση κατά την διάρκεια την εγκυμοσύνης και χωρίς καμία απολύτως οικονομική βοήθεια από τον οποιονδήποτε..... "Ζητιάνεψα" για να ταΐσω τα μωρά μου..... Έδωσα την τελευταία ευκαιρία στον γάμο μου.... Γέννησα 5 βδομάδες πρόωρα (πολύ καλύτερα από τα άλλα μου παιδάκια).... Μετά την γέννα έφτασα τα 90 κιλά.........Βρήκα νέα δουλειά....... Ξαναπήρα βάρος και σήμερα είμαι 101 κιλά.............. Έχω πολύ σοβαρό πρόβλημα με τον αυχένα και την μέση μου...... 24/24 το σώμα είναι μουδιασμένο.... Μυρμιγκιάζει όπως θα μπορούσα να το περιγράψω......

Τώρα θα μου πείτε γιατί σας τα λέω όλα αυτά? Ούτε εγώ δεν ξέρω...... Ενιωσα την ανάγκη να επιστρέψω στο φόρουμ..... Την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον... Την ανάγκη να συνομιλήσω με άτομα που με καταλαβαίνουν..... Με άτομα που λέγοντας τους "ξανάπεσα στην βουλιμία" θα με καταλάβαιναν.....

Θέλω να βγω, να φωνάξω πως όταν κλείνουν τα φώτα του σπιτιού μου, όταν πάνε όλοι για ύπνο, το μόνο φως που ανάβει είναι αυτό του ψυγείου...... Η μόνη ευχαρίστησή μου είναι να τρώω.... Το μόνο που με κάνει να νιώθω καλά..... Και μετά... μετά οι τύψεις.... τα δάκρυα...... ο πόνος...... και πάλι από την αρχή......

Θέλω να ξαναφτάσω τα 85 κιλά που ήμουν όταν γέννησα το δεύτερο μου παιδάκι..... Ομως δεν μπορώ μόνη μου.... Και στο δικό μου περιβάλλον δεν έχω καμία στήριξη.... Καμία βοήθεια από κανέναν σε αυτό το θέμα......

Σκέφτηκα λοιπον πως ίσως μαζί σας μπορέσω να ξανακάνω μία προσπάθεια..... Μία τελευταία προσπάθεια.......... Για το δικό μου καλό.... Για να σταματήσει το σώμα να είναι μονίμως μουδιασμένο........ Για να έχουν τα μωρά μου μία πιο υγιή μαμά...... Δυστυχώς το sleeve είναι σαν να μην το έκανα ποτέ.... Δεν υπάρχει πια μένα...... είμαι μόνη μου σε ένα δρόμο που δυσκολεύομαι να βαδίσω......

[Άκης_ed]

Πωλίνα, καλησπέρα. Εγώ σε διαβάζω πρώτη φορά και με σοκάρει η αλήθεια όσων γράφεις. Θέλω λίγο χρόνο να διαβάσω όλο το νήμα του τόπικ σου. Προς το παρόν θέλω να σε ρωτήσω για κάτι που γράφεις:"Δυστυχώς το sleeve είναι σαν να μην το έκανα ποτέ.... Δεν υπάρχει πια μένα". Εδώ εννοείς ότι δεν πέτυχε η επέμβαση που έκανες?

[polinaki1983]

Originally posted by Άκης
Πωλίνα, καλησπέρα. Εγώ σε διαβάζω πρώτη φορά και με σοκάρει η αλήθεια όσων γράφεις. Θέλω λίγο χρόνο να διαβάσω όλο το νήμα του τόπικ σου. Προς το παρόν θέλω να σε ρωτήσω για κάτι που γράφεις:"Δυστυχώς το sleeve είναι σαν να μην το έκανα ποτέ.... Δεν υπάρχει πια μένα". Εδώ εννοείς ότι δεν πέτυχε η επέμβαση που έκανες?

Η επέμβαση είχε "πετύχει" τότε που την είχα κάνει.....Γιαυτό και είχα καταφέρει να πέσω κάτω από 100 και να φτάσω στα 92 (85 μετά την γέννα του δεύτερου μωρού μου). το 99 είχα να το δω από τα 13 μου.... Όμως με την πάροδο του χρόνου οι μερίδες μεγαλώνουν και πάλι.... Και στο τέλος αν πάρεις ξανά τα κιλά σου, δεν έχεις παρά να κάνεις δίαιτα, να "στερήσεις" από σένα τον ίδιο αυτό που σε "ευχαριστεί", να πεινάσεις, και τότε ίσως καταφέρεις να ξαναχάσεις αυτά που πήρες πίσω.....

Επειδή με διαβάζεις για πρώτη φορά, δεν θα ξέρεις πως το sleeve ήταν η δεύτερη βαριατρική επέμβαση που έκανα.... Η πρώτη ήταν δακτύλιος στο στομάχι.....

[Μαρία._ed]

Πολύμνια καλώς ήρθες πίσω στην παρέα. Εδώ είμαστε να διαβάσουμε ότι σε απασχολεί, ότι σε αγχώνει, ότι σε καταρρακώνει. Εύχομαι τουλάχιστον να είσαι πλέον καλά εσύ κι η οικογένεια σου.
Κακώς άφησες τις παλιές κακές διατροφικές συνήθειες να εισβάλουν στην καθημερινότητα σου όποια κι αν ήταν αυτή. Διάβασα κάποιες σελίδες απ'το θέμα σου αυτό και είδα πόσο πολύ έτρεξες για να κερδίσεις την πολυπόθητη ημερομηνία, πόσο υπέφερες με τον λαιμό σου όταν είχες ρινογαστρικό σωλήνα και γενικά πόσα θέματα υγείας σου προέκυψαν απ'το χειρουργείο κι έπειτα. Που κατάφερες και τα ξεπέρασες και ξαφνικά επιστρέφεις με ανατροπές στη ζωής σου κι επιπλέον κιλά.
Δεν είσαι η μόνη! Αυτό να το ξέρεις! Όλοι - όλες εδώ μέσα έχουμε και τραβάμε δύσκολο δρόμο, με απογοητεύσεις, αποτυχίες, στενοχώριες, άγχη... Αλλά η παρέα πάντα είναι εδώ να γράψει μια κουβέντα αισιοδοξίας, για να αισθανθούμε λίγο καλύτερα και να ξημερώσει ο Θεός την ημέρα με το χαμόγελο στο πρόσωπο μας.

Ό,τι θες εδώ είμαστε να διαβάσουμε προσεκτικά ότι σε απασχολεί και να σου δώσουμε και την δική μας ξεχωριστή γνώμη, για να αρχίσεις σιγά σιγά να επαναφέρεις την αισιόδοξη "βιονική" Πολύμνια πίσω!

Καλώς μας ήρθες και πάλι! :love:

[marulenia]

Καλημέρα polinaki1983,

Κι εγώ νομίζω πρώτη φορά σε διαβάζω, αν και είσαι παλαίμαχος.
Να χαίρεσαι τα ζουζούνια σου!!
Νομίζω τα παιδιά είναι ο μόνος ωραίος λόγος που παίρνει μια γυναίκα κιλά.

Αλήθεια σε θαυμάζω. Πώς τα βγάζεις πέρα με δουλειά, τρία ζουζούνια , σπίτι και χωρίς υποστήριξη όλα αυτά??!!..
Μου φαίνεται σχεδόν λογικό να στραφείς στον παλιό σου και γνώριμο "φίλο" το φαγητό για ευχαρίστηση και παρηγοριά...
Κι εγώ στις στιγμές απόγνωσης όσο και να μην το θέλω στους υδατάνθρακες στρέφομαι...

Εύχομαι να βρεις τις ισορροπίες σου, πρώτα για σένα και μετά για όλους τους άλλους
Χάρηκα που σε γνώρισα

[polinaki1983]

Originally posted by Μαρία.
Πολύμνια καλώς ήρθες πίσω στην παρέα. Εδώ είμαστε να διαβάσουμε ότι σε απασχολεί, ότι σε αγχώνει, ότι σε καταρρακώνει. Εύχομαι τουλάχιστον να είσαι πλέον καλά εσύ κι η οικογένεια σου.
Κακώς άφησες τις παλιές κακές διατροφικές συνήθειες να εισβάλουν στην καθημερινότητα σου όποια κι αν ήταν αυτή. Διάβασα κάποιες σελίδες απ'το θέμα σου αυτό και είδα πόσο πολύ έτρεξες για να κερδίσεις την πολυπόθητη ημερομηνία, πόσο υπέφερες με τον λαιμό σου όταν είχες ρινογαστρικό σωλήνα και γενικά πόσα θέματα υγείας σου προέκυψαν απ'το χειρουργείο κι έπειτα. Που κατάφερες και τα ξεπέρασες και ξαφνικά επιστρέφεις με ανατροπές στη ζωής σου κι επιπλέον κιλά.
Δεν είσαι η μόνη! Αυτό να το ξέρεις! Όλοι - όλες εδώ μέσα έχουμε και τραβάμε δύσκολο δρόμο, με απογοητεύσεις, αποτυχίες, στενοχώριες, άγχη... Αλλά η παρέα πάντα είναι εδώ να γράψει μια κουβέντα αισιοδοξίας, για να αισθανθούμε λίγο καλύτερα και να ξημερώσει ο Θεός την ημέρα με το χαμόγελο στο πρόσωπο μας.

Ό,τι θες εδώ είμαστε να διαβάσουμε προσεκτικά ότι σε απασχολεί και να σου δώσουμε και την δική μας ξεχωριστή γνώμη, για να αρχίσεις σιγά σιγά να επαναφέρεις την αισιόδοξη "βιονική" Πολύμνια πίσω!

Καλώς μας ήρθες και πάλι! :love:

Σε ευχαριστώ πολύ κούκλα μου για το καλοσόρισμα...

Αχ τί μου θύμισες.... το ρινογαστρικό..... Όντως προέκυψαν πολλά μετά το χειρουργείο τα οποία και αντιμετώπισα. Ένα όμως πρόβλημα δεν μπορώ να αντιμετωπίσω, την αναιμία που μου έχει δημιουργηθεί. Δυστυχώς ούτε με συμπληρώματα γίνετε κάτι, ούτε με την διατροφή.... Οι σκοτοδίνες ακόμα υπάρχουν, ακόμα είναι από τις "καλύτερες μου φίλες" που με επισκέπτονται καθημερινά.... Το ψάχνουμε να δούμε πως θα ανεβάσουμε σίδηρο/φεριτίνες/αιμοσφαιρίνη για να διορθώσουμε το πρόβλημα....

Την αισιόδοξη βιονική Πολύμνια ε? Λές να υπάρχει ακόμα? Αυτή που έγραφε και τελείωνε τις προτάσεις την πάντα με !!!!! και όχι με ............ Και εγώ αυτήν θέλω, αλλά ψάχνω και δεν την βρίσκω... κάπου έχει κρυφτεί και δεν λέει να εμφανιστεί έστω και λίγο....

[polinaki1983]

Originally posted by marulenia
Καλημέρα polinaki1983,

Κι εγώ νομίζω πρώτη φορά σε διαβάζω, αν και είσαι παλαίμαχος.
Να χαίρεσαι τα ζουζούνια σου!!
Νομίζω τα παιδιά είναι ο μόνος ωραίος λόγος που παίρνει μια γυναίκα κιλά.

Αλήθεια σε θαυμάζω. Πώς τα βγάζεις πέρα με δουλειά, τρία ζουζούνια , σπίτι και χωρίς υποστήριξη όλα αυτά??!!..
Μου φαίνεται σχεδόν λογικό να στραφείς στον παλιό σου και γνώριμο "φίλο" το φαγητό για ευχαρίστηση και παρηγοριά...
Κι εγώ στις στιγμές απόγνωσης όσο και να μην το θέλω στους υδατάνθρακες στρέφομαι...

Εύχομαι να βρεις τις ισορροπίες σου, πρώτα για σένα και μετά για όλους τους άλλους
Χάρηκα που σε γνώρισα

Καλημέρα κοριτσάκι μου.... Από ότι είδα οι περισσότεροι μέσα στο φόρουμ είστε "νέοι" και εγώ μιας και έχει πάνω από χρόνο να συμμετάσχω, λογικό να μην με έχεις γνωρίσει!!!

Πως τα βγάζω πέρα με 3 παιδιά, δουλειά και σπίτι? Προσπαθώ να ζω για το σήμερα... Άλλωστε για μένα πια νομίζω δεν υπάρχει αύριο..... Ίσως γιαυτό και να έχω παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια σε θέματα διατροφής... Γιατί αφού δεν υπάρχει το αύριο, ας χαρώ σήμερα με τον μοναδικό φίλο που δεν θα μου γκρινιάξει/φωνάξει/στεναχωρήσει ποτέ, το φαγητό......

Θέλω όμως να το αλλάξω αυτό.... Δεν έχω τρελλαθεί τελείως ακόμα (κι ας με λένε τρελλή).... Ακόμα ξέρω πως κάνω κακό στον εαυτό μου με αυτό τον τρόπο.... Και το μόνο που ζητάω (αλλά δεν βρίσκω) είναι στήριξη στο να μπορέσω να "χωρίσω" από αυτόν τον για χρόνια κολλητό μου φίλο.....

Δυστυχώς αυτή την στήριξη δεν την βρίσκω στους γύρω μου... Κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει.....

[Μαντάμ σου σου]

polinaki γεια σου κ από εμένα. έχω διαβάσει πολλά ποστ σου έχω δει κ φώτο σου από πριν κ μετά. τα παλιά τα μέλη έχουν αφήσει παρακαταθήκη εδώ για τους νέους. χαίρομαι που βλέπω οτι το φόρουμ ξεχνιέται μεν όταν όλα βαίνουν καλώς ,κ αυτό το βρίσκω θετικό, αλλά δν ξεχνιέται για πάντα. επίσης έχω διαπιστώσει οτι τα μέλη όταν επιστρέφουν βρίσκονται στο σημείο που θέλουν κ μπορούν να τολμήσουν αλλαγές.
καλή αρχή στην καινούρια σου προσπάθειά.

[baklavas]

Originally posted by polinaki1983
Άλλωστε για μένα πια νομίζω δεν υπάρχει αύριο.....

Αγνοώντας αυτές τις πίπες (που ΟΛΟΙ λέμε όταν συμβαίνει να είμαστε στις μαύρες μας - και που σε μένα συμβαίνει 24/7) θα ήθελα να σε παρακαλέσω να δεις την αλήθεια κάπως πιο αντικειμενικά.
Είσαι 100 κιλά και 32 χρονών. Η ζωή είναι ακόμα μπροστά σου και τα επιπλέον κιλά που έχεις να χάσεις είναι σχετικά λίγα.
Με την εμπειρία σου ήδη έχεις καταλάβει ότι μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Επίσης έχεις καταλάβει ότι τρως επειδή ξεσπάς στο φαγητό που είναι για σένα παρηγοριά. Ακριβώς όπως ένας αλκοολικός, ένας καπνιστής, ένας ναρκομανής, ένας τζογαδόρος... Όμως η συνειδητοποίηση και κατανόηση αυτών των πραγμάτων είναι ένα σημαντικότατο πρώτο βήμα στην προσπάθεια απαλλαγής από το πρόβλημα.
Εσύ φαίνεται ότι το έχεις κάνει αυτό το βήμα. Οπότε βρίσκεσαι πιο κοντά στην λύση.

Τι θα έλεγες αν έβαζες σαν στόχο να φύγεις από την παχυσαρκία 2ου βαθμού που είσαι τώρα και να βρεθείς στην απλή παχυσαρκία; Αυτό μπορεί να είναι από πανεύκολο έως δύσκολο αλλά σίγουρα το να χάσεις 4 κιλά δεν είναι "εξαιρετικά" δύσκολο.

Το ότι γνωρίζεις και κατανοείς ότι η προσφυγή στο φαγητό σού δίνει μια προσωρινή (με ελάχιστη διάρκεια) ευχαρίστηση ενώ δημιουργεί άλλα πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, θα σε βοηθήσει. Όχι, να μην πας στο ψυγείο για να βρεις παρηγοριά. Σκέψου ότι αν κρατηθείς θα αισθανθείς πιο δυνατή κι αυτό θα σου αρέσει πιο πολύ από το φαγητό. Έστω και αν καταφέρνεις να κρατηθείς την μία μόνο μέρα μέσα σε κάθε βδομάδα. Χτες (δες εδώ) έφαγα αρκετά σωστά και είμαι εντάξει με τον εαυτό μου (σε αυτό το κομμάτι). Προχτές (δες εδώ) έφαγα ένα σωρό βλακείες και αυτό χάλασε ακόμα περισσότερο την ήδη βεβαρημένη κακή μου ψυχολογία.

Οι άνθρωποι είμαστε μέσα σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα και προσπαθούμε να κρατηθούμε στη επιφάνεια. Αλλά αυτό μας κουράζει κι έτσι ψάχνουμε να βρούμε κάτι για να κρατηθούμε. Είναι ανθρώπινο αυτό και συμβαίνει σε όλους. Δεν διαφέρεις από τους υπόλοιπους ανθρώπους!

[eleni1986]

Πωλίνα καλησπέρα, επειδή για αρκετό καιρό διάβαζα το φόρουμ αυτό, σε έβλεπα και σε χαιρόμουν! Κατάφερες πολλά, με αισιοδοξία και πολλή δύναμη. Τα 100 κιλά δεν είναι τόσο φοβερά, είναι ένα εξάμηνο δίαιτας και σωστής διατροφής και από εκεί και πέρα συντήρηση και πειθαρχία. Όλοι φοβούνται και φοβόμαστε αν θα τα καταφέρουμε, αλλά προσπαθούμε. Και ειδικά εσύ ξέρεις από αγώνες και νίκες.
Όσον αφορά στα υπόλοιπα, δες τα θετικά, έχεις τα παιδάκια σου, βρήκες νέα δουλειά, θα νιώθεις ως ένα βαθμό αυτόνομη, θα αρχίσεις να τρέφεσαι σωστά και θα επανέλθεις!! Όλα καλά θα πάνε..

[anna65]

Αχ Πωλίνα μου, πάντα μόνο το σήμερα ζούμε, το αύριο είναι πολύ μακρυά! Κι αν η ζυγαριά δείξει κάτι παραπάνω, υπάρχουν τα ζουζούνια γύρω μας που προτιμούν τη μαμά τους ζουμερή και ορεξάτη, παρά μουρτζούφα και παραιτημένη. Μην βάλεις καν στο πρόγραμμά σου προσπάθεια για δίαιτες και λοιπές χαζομαρίτσες. Κοίταξε πρώτα να ξαναδείς το ουράνιο τόξο. Ψάξε μέσα σου, γύρω σου, πλάι σου - κι αν είναι χωμένο σε καμιά σοκολάτα, μην χολοσκάς. Μόνο όταν δεις την ελπίδα και σε αγγίξει, θα μπορέσεις να αντέξεις άλλο ένα διαιτητικό γύρο - και η σληβ βοήθημα για δίαιτα είναι, δεν είναι πανάκεια, το ήξερες καλά αυτό!
Και στην τελική, σ'όποιον αρέσουμε, για τους άλλους ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ!
Φιλιά

[polinaki1983]

Καλημέρα παιδιά. Έκανα μέρες να σας απαντήσω γιατί είχα το μικρούλι μου πολύ άρρωστο. Ακόμα είναι άρρωστο δηλαδή αλλά σήμερα ήρθα δουλειά και έχω λίγο χρόνο και για μένα!!!!

Μέσα στο Σαββατοκυρίακο σκέφτηκα πολλά πράγματα. Σκέφτηκα πως θα πρέπει να βρω μία λύση ούτως ώστε τα μωρά μου να έχουν δίπλα τους μία χαμογελαστή μαμά, που να θέλει και να έχει όρεξη να παίξει μαζί τους, όπως είπε και η anna65 πιο πάνω.

Επίσης πήρα την απόφαση ότι προς το παρών ΔΕΝ θα ασχοληθώ με το να ακολουθήσω ένα πρόγραμμα διατροφής. Αυτό όπως που θα προσπαθήσω να κάνω είναι να βάλω μία τάξη στην υφιστάμενη διατροφή μου, και να προσπαθήσω να κρατήσω σταθερά τα 101 κιλά μου (φυσικά αν πάνε πιο κάτω δεν θα με ενοχλήσει, αλλά εννοώ να μην πάνε πιο πάνω).

Αύριο έχω ραντεβού για πρώτη φορά με νευροχειρούργο, για το πρόβλημα που έχω στον αυχένα και στην μέση. Σας το είπα ότι είμαι μονίμως μουδιασμένη? Ότι το δεξί μου χέρι δεν έχει ούτε καν αίσθηση ζεστού-κρύου και ότι δεν το νιώθω καθόλου από το μούδιασμα? Ευτυχώς δηλαδή μου είμαι αριστερόχειρας, όχι πως το αριστερό είναι καλύτερο αλλά τουλάχιστον μπορώ να το ελέγχω. Το δεξί μου χέρι ότι κίνηση κάνει είναι απλά εντολές που του δίνω, χωρίς όμως να μπορώ να ελέγξω και αν τις κάνει σωστά. Πχ πιάνω ένα ποτήρι, όμως δεν νιώθω ούτε ότι κρατάει το ποτήρι, ούτε με πόση δύναμη το κρατάει, ούτε καν αν το κρατάει καλά. Ξέρετε πόσα πιάτα και ποτήρια έχω σπάσει με αυτό τον τρόπο? Είμαι σίγουρη λοιπόν πως αυτός ο γιατρός το πρώτο πράγμα που θα πει θα είναι να χάσω βάρος. Πόσο εύκολα μπορεί να το πει κάποιος αυτό.... Εχει δοκιμάσει ποτέ όμως να δει πόσο δύσκολο είναι? Τέλος πάντων, θέλω να πιστεύω πως ίσως αυτά που θα μου πει θα με κάνουν να ξαναβρώ την δύναμη σε κάποια φάση να ξαναπροσπαθήσω.

Ξέρετε πιο είναι το "γελίο" με μένα? Το ότι στις εγκυμοσύνες που πάντα έχανα βάρος, αντί να βάλω. Όμως ξέρετε γιατί γινόταν αυτό? Επειδή, δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν είμαι έγκυος μπορώ να ακολουθώ το πρόγραμμά μου καταγράμμα, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση, χωρίς να εν δώσω σε κανένα πειρασμό, μπορώ να πω ΟΧΙ σε όλα αυτά που υπό κανονικές συνθήκες ήταν πάντα μέρος της διατροφής μου. Μόλις γεννήσω όμως αυτό το πράγμα φεύγει!!! Πραγματικά δεν μπορώ να το ελέγξω!!! Είναι λες και το σώμα και το μυαλό μου λένε τώρα που δεν έχουμε κανέναν άλλο να εξαρτάτε από μας για να μεγαλώσει, ας πάμε πίσω στις παλιές κακές μας συνήθειες!!!!

Αχ πάλι σας ζάλισα! Πηδάω από το ένα θέμα στο άλλο έτσι στο άσχετο. Όμως νιώθω πως μόνο σε σας μπορώ να τα πω και να με καταλάβετε.

Σας φιλώ γλυκά για την ώρα!!!

[polinaki1983]

Originally posted by baklavas

Με την εμπειρία σου ήδη έχεις καταλάβει ότι μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Επίσης έχεις καταλάβει ότι τρως επειδή ξεσπάς στο φαγητό που είναι για σένα παρηγοριά. Ακριβώς όπως ένας αλκοολικός, ένας καπνιστής, ένας ναρκομανής, ένας τζογαδόρος... Όμως η συνειδητοποίηση και κατανόηση αυτών των πραγμάτων είναι ένα σημαντικότατο πρώτο βήμα στην προσπάθεια απαλλαγής από το πρόβλημα.
Εσύ φαίνεται ότι το έχεις κάνει αυτό το βήμα. Οπότε βρίσκεσαι πιο κοντά στην λύση.

Τι θα έλεγες αν έβαζες σαν στόχο να φύγεις από την παχυσαρκία 2ου βαθμού που είσαι τώρα και να βρεθείς στην απλή παχυσαρκία; Αυτό μπορεί να είναι από πανεύκολο έως δύσκολο αλλά σίγουρα το να χάσεις 4 κιλά δεν είναι "εξαιρετικά" δύσκολο.

Αγαπητέ φίλε Baklava, δεν θα σύγκρινα τον αλκοολικό και όλους τους υπόλοιπους που ανέφερες με κάποιον ο οποίος είναι εθυσμένος στο φαγητό για τον μοναδικό λόγο ότι το φαγητό είναι μέρος της ζωής μας, δεν μπορεί κάποιος να πει δεν θα ξαναφάω. Το ποτό, το τσιγάρο, ο τζόγος κτλ όμως είναι πράγματα τα οποία μπορείς να αποφύγεις. Μπορείς να πεις θα κλειδοθώ σπίτι και δεν θα πάω να αγοράσω ποτό, τσιγάρο, δεν θα πάω στην λέσχη να παίξω κτλ, και όσο δύσκολο και να είναι, σιγά σιγά μπορείς να τα καταφέρεις. Το φαγητό όμως είναι εκεί, δεν μπορείς να πεις δεν θα φάω ξανά τίποτα και να εξαφανίσεις κάθε είδος μορφής φαγητού από το σπίτι. Θα μου πεις, ναι, αλλά μπορείς να έχεις μόνο υγιεινά φαγητά στο σπίτι, και εγώ θα σου απαντήσω ναι, αλλά ποιος λέει ότι δεν μπορείς να κάνεις υπερφαγία με τα υγιεινά φαγητά? Πόσο υγιεινό μπορεί να είναι αν κάτσεις και φας 2 κιλά μπανάνες, 1 κιλό γιαούρτι κτλ?

Επίσης με βάση τους υπολογισμούς που βρίσκω, είμαι 36.21 ΒΜΙ δηλαδή όπως είπες και εσύ στον 2ο βαθμό παχυσαρκίας. Για να βρεθώ όμως στην απλή παχυσαρκία δηλαδή στο ΒΜΙ 30, πρέπει να γίνω 85 κιλά!!!!! Αυτόν τον αριθμό τον είδα μόνο 1 φορά στην ζυγαριά μου!!!!!!!!!!!!! Και δεν είναι και τόσο εύκολο να τον ξαναδώ, όσο και να λέμε σιγά, μόνο 16 κιλά είναι!!!!! Μου φαίνονται τόοοοοοοοοοοοοοσα πολλά!!!!!!!!!!!!!!!

Δεν λέω ότι σε κάπια φάση δεν θα προσπαθήσω, όμως τώρα ο στόχος μου είναι να μην πάω πιο πάνω απο τα 101 που είμαι. Ας καταφέρω πρώτα αυτό και μετά βλέπουμε!!!!

Φιλούθκια πολλά!

ΥΓ: Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά νομίζω πως η Πωλίνα με τα !!!! άρχισε να επιστρέφει :smilegrin::smilegrin::smilegrin::smilegrin::smile grin:

[Μαρία._ed]

Έτσι μπράβο το κορίτσι μας! Είναι όμορφο να μπαίνουν σε τάξη τα τόσα μπερδεμένα στην ζωή μας! Το χεράκι σου θα θέλει ξεκούραση γιατί 3 παιδάκια θέλουν μονίμως αγκαλίτσες!

Περαστικά στο μικρούλι σου και σύντομα να μας πει τα νέα σου μετά την επίσκεψη στον νευροχειρουργό! :yes: