ονειρα

[Arsi]

Εχετε ονειρα που δεν κανατε ποτε?που θελετε να κανετε?Ποια ειναι κ τι δυσκολιες αντιμετωπιζετε?Πιστευω πως τα ονειρα δινουν πνοη.Προσωπικα ενα απ τα ονειρα που δεν εκανα ποτε ειναι να δοκιμασω τη δραματικη τεχνη,κ το παραξενο ειναι οτι κ μονο που το γραφω με πιανουν ταχυπαλμιες.

[weird]

Originally posted by Arsi
Εχετε ονειρα που δεν κανατε ποτε?που θελετε να κανετε?Ποια ειναι κ τι δυσκολιες αντιμετωπιζετε?Πιστευω πως τα ονειρα δινουν πνοη.Προσωπικα ενα απ τα ονειρα που δεν εκανα ποτε ειναι να δοκιμασω τη δραματικη τεχνη,κ το παραξενο ειναι οτι κ μονο που το γραφω με πιανουν ταχυπαλμιες.

Αρση μου....

Καμιά φορά, κατακλίζομαι απο τόσο έντονα συναισθήματα εκστατικής συγκίνησης, που νομίζω οτι το σώμα μου δεν θα αντέξει :)

Τελικά,
εξακολουθεί αυτό να είναι ένα όνειρό σου?
Εγώ έκανα χορο...
σύγχρονο, αυτοσχεδιασμό και contact
για πολύ λίγο. Θελω τρελά να ξανακάνω.

[giota]

Αν κάνουμε όνειρα; εγώ να δείτε.Όνειρα για αυτά που δεν έζησα ,όνειρα γι΄αυτά που θέλω για τα παιδιά μου.Ας μου δώσει ο Θεούλης χαρά απο αυτά τα παιδιά.

[vince]

Arsi είναι παλιό το post και ίσως να μην σε απασχολεί ακόμα η ίδια απορία. Τα όνειρα θα έλεγα είναι μια φυγή ή ακόμα ένα φάρμακο ευτυχίας απέναντι στην πραγματικότητα που απογοητεύει τις ψυχές μας. Όνειρα έκανα πολλά σε μικρότερη ηλικία..τώρα είμαι ένας 30άχρονος με λιγοστά όνειρα. Δεν μου αρκούν τα όνειρα πλέον για να αντιμετωπίσω την πραγματική ζωή. Δεν θα μπορούσα να παραμείνω άλλωστε ένα παιδί που έχει ανάγκη να πιαστεί από σύννεφα. Τα σύννεφα μπορούν να κρατήσουν μόνο τις ψυχές που είναι το ίδιο ελαφριές με αυτά.

Με τον χρόνο ο άνθρωπος μετατρέπει τους πόνους του σε βάρη. Για όσο τα αντέχει η ζυγαριά αντέχει και η ψυχή μας να ισορροπεί. Έχω ξεφύγει αρκετές φορές από αυτή την ισορροπία...άλλωστε δεν θα είχα υποστεί τα όσα ψυχικά τραύματα υπέστη εφόσον ήμουν πιο δυνατός να ισορροπήσω την ζυγαριά πιο αποτελεσματικά.

Η ζωή άλλωστε δεν ανταμείβει τον κάθε άνθρωπο με βάση τα όνειρα του. Αντιθέτως η αξιολόγηση έχει επιβλητική δομή με βάση τις κύριες κοινωνικές εξοχές του ατόμου. Παράδειγμα...Στην ζωή ένα καθίκι που έχει λεφτά δεν αντιμετωπίζεται ως καθίκι αλλά ως λεφτάς. Δεν μιλάω βέβαια για τους μεροκαματιάρηδες, αλλά για ανθρώπους με περιουσία πολλών μηδενικών στο τέλος. Αυτό βέβαια είναι ένα παράδειγμα, δεν είναι ο κανόνας αλλά η αυτοπροβολή της ίδιας της σκέψης που το κάνει κανόνα.

Ας λογιστεί ο καθένας πόσο τηλεκατευθυνόμενη είναι η ζωή από ψεύτικα ιδανικά και θα δει ότι τα μόνα όνειρα που αξίζει να κυνηγάμε είναι αυτά που θα ανταμείψουν μόνο την τσέπη μας..

[Παστελι]

vince διαβαζοντας αυτα που γραφεις,εχω καταλυξει τελικα οτι ψυχολογικα προβληματα εχουν οι εφιης και εξιπνοι ανθρωποι.αν δεν ειμασταν εξυπνοι κ ευεσθητοι πυστευω δεν θα ειχαμε ψυχ προβληματα.

[Παστελι]

Εγω εχω διαφορετικα ονειρα απο αυτα π εχουν συνομιλικες μου.ονειρευομαι να γνωρισω καποιον πολυ καλοανθρωπο κ να κανω εικογενια μαζι του .τι καλυτερο υπαρχει?

[giota]

Οι αναίσθητοι δεν παθαίνουν τίποτε. Εμείς τα υπεραναλύουμε, η ζωή είναι άδικη, έρχονται οι αναποδιές είμαστε υπερευαίσθητα άτομα και να τα αποτελέσματα.Στα 21 χρόνια μου έπαθα από μεγάλη στενοχώρια σπαστική κολίτιδα αφού έκανα όλες τις εξετάσεις μου λέει ο γιατρός.Πρέπει να γίνεις λίγο γαϊδουρίτσα΄. δεν έγινα όμως, μου τα έφερε δύσκολα και η ζωή και τώρα να πως είμαι.Τώρα μετα τις γιορτές θα γυρίσει ο άνδρας μου,και θα ήθελα να μου συμπαρασταθεί να με βοηθήσει γιατί εκτός των άλλων φέρει μεγάλες ευθύνες για την κατάστασή μου.Ξέρεις τι θα μου πεί;Αμαν βρε γυναίκα με τα ψυχολογικά σου τι να του πείς,ότι εσύ με τις βλακείες σου με κατάντησες έτσι;δεν βγάζεις άκρη.Οτι τα παιδικά τραύματα που είχε απο τους γονείς του τα πλήρωσα εγώ;ή να του ρίξεις καμμιά τηγανιά στο κεφάλι.

[kyknos25]

παιδια οντως οι αναισθητοι δε παθαινουν τιποτα.
εμεις οι πονοψυχοι τραβαμε τα πανδυνα:(
αλλα δε πειραζει μεσα απ αυτες τις δοκιμασιες γινομαστε πιο δυνατοι

[εσωτερική_σήψη]

όνειρα είχα πολλά κατά καιρούς..στο τέλος όμως πάντα έμενε μια πικρή απογοήτευση.
Δεν έχω κλείσει ακόμα τα 19 και παίρνω 2 αντικαταθλιπτικά και 1 αντιψυχωσικό.Όλοι,ακόμα και ο γιατρός μου,
περίμεναν ως τώρα να έχω πάει καλύτερα.Ήμουν καλύτερα αλλά ξανακύλησα και νιώθω πως όλα γίνονται για το τίποτα.
Νιώθω ότι σιχαίνομαι τόσο τη ζωή μου που απλά έχω διαγράψει τη λέξη όνειρο.
Τα όνειρα είναι μόνο πηγές απογοήτευσης.
Ψεύτικες ελπίδες για ένα άδειο αύριο..

[Arsi]

Originally posted by weird

Originally posted by Arsi
Εχετε ονειρα που δεν κανατε ποτε?που θελετε να κανετε?Ποια ειναι κ τι δυσκολιες αντιμετωπιζετε?Πιστευω πως τα ονειρα δινουν πνοη.Προσωπικα ενα απ τα ονειρα που δεν εκανα ποτε ειναι να δοκιμασω τη δραματικη τεχνη,κ το παραξενο ειναι οτι κ μονο που το γραφω με πιανουν ταχυπαλμιες.

Αρση μου....

Καμιά φορά, κατακλίζομαι απο τόσο έντονα συναισθήματα εκστατικής συγκίνησης, που νομίζω οτι το σώμα μου δεν θα αντέξει :)

Τελικά,
εξακολουθεί αυτό να είναι ένα όνειρό σου?
Εγώ έκανα χορο...
σύγχρονο, αυτοσχεδιασμό και contact
για πολύ λίγο. Θελω τρελά να ξανακάνω.

M\'αρέσει πολύ ο χορός....
Κ όπως επίσης το θέατρο είναι απωθημένο μου,που πιστεύω κάποια στιγμή θα δοκμάσω...
Γενικά weird μου,έχω μια τάση στα καλλιτεχνικά θέματα,κ λίγο γράφω κ λίγο ζωγραφίζω κ χορό έκανα κ με την κιθάρα είχα φαγωθεί μια δόση...αλλά στην ουσία τίποτα.Κάτι νομίζω δε βρίσκω...κάτι είναι για μένα κ δεν το\'χω βρει ακόμη....αλλά σαν ανήσυχο πνεύμα,ελπίζω κάποια στιγμή να το ανακαλύψω.

Είναι σα μια εσωτερική ανάγκη,φουρτουνιασμένη που θέλει να βγει,να βρει διέξοδο......

Προς το παρόν όταν είμαι χάλια γράφω ή χορεύω....

Το θέατρο πάντως δεν το δοκίμασα ακόμα...εκτός από κάτι σκετσάκια που κάναμε για πλάκα μεταξύ μας.......


Σ΄ευχαριστώ που θυμήθηκες το μοναχικό θέμα μου που όμως για μένα είναι πάντα σημαντικό.Τα όνειρα.

[Arsi]

Originally posted by panikoula
Εγω εχω διαφορετικα ονειρα απο αυτα π εχουν συνομιλικες μου.ονειρευομαι να γνωρισω καποιον πολυ καλοανθρωπο κ να κανω εικογενια μαζι του .τι καλυτερο υπαρχει?

στο εύχομαι πανικούλα....:)

[Arsi]

Originally posted by vince
Arsi είναι παλιό το post και ίσως να μην σε απασχολεί ακόμα η ίδια απορία. Τα όνειρα θα έλεγα είναι μια φυγή ή ακόμα ένα φάρμακο ευτυχίας απέναντι στην πραγματικότητα που απογοητεύει τις ψυχές μας. Όνειρα έκανα πολλά σε μικρότερη ηλικία..τώρα είμαι ένας 30άχρονος με λιγοστά όνειρα. Δεν μου αρκούν τα όνειρα πλέον για να αντιμετωπίσω την πραγματική ζωή. Δεν θα μπορούσα να παραμείνω άλλωστε ένα παιδί που έχει ανάγκη να πιαστεί από σύννεφα. Τα σύννεφα μπορούν να κρατήσουν μόνο τις ψυχές που είναι το ίδιο ελαφριές με αυτά.

Με τον χρόνο ο άνθρωπος μετατρέπει τους πόνους του σε βάρη. Για όσο τα αντέχει η ζυγαριά αντέχει και η ψυχή μας να ισορροπεί. Έχω ξεφύγει αρκετές φορές από αυτή την ισορροπία...άλλωστε δεν θα είχα υποστεί τα όσα ψυχικά τραύματα υπέστη εφόσον ήμουν πιο δυνατός να ισορροπήσω την ζυγαριά πιο αποτελεσματικά.

Η ζωή άλλωστε δεν ανταμείβει τον κάθε άνθρωπο με βάση τα όνειρα του. Αντιθέτως η αξιολόγηση έχει επιβλητική δομή με βάση τις κύριες κοινωνικές εξοχές του ατόμου. Παράδειγμα...Στην ζωή ένα καθίκι που έχει λεφτά δεν αντιμετωπίζεται ως καθίκι αλλά ως λεφτάς. Δεν μιλάω βέβαια για τους μεροκαματιάρηδες, αλλά για ανθρώπους με περιουσία πολλών μηδενικών στο τέλος. Αυτό βέβαια είναι ένα παράδειγμα, δεν είναι ο κανόνας αλλά η αυτοπροβολή της ίδιας της σκέψης που το κάνει κανόνα.

Ας λογιστεί ο καθένας πόσο τηλεκατευθυνόμενη είναι η ζωή από ψεύτικα ιδανικά και θα δει ότι τα μόνα όνειρα που αξίζει να κυνηγάμε είναι αυτά που θα ανταμείψουν μόνο την τσέπη μας..

vince,με προβλημάτισες αλλά....αλλά....αλλά....
Το διαβάζω,το ξαναδιαβάζω γιατί έχει να μου πει διάφορα...
κ να πω κ εγώ...αλλά θα γράψω αύριο να είμαι πιο συγκεντρωμένη.Πάντως εγώ είμαι ονειροπόλα που αυτή την εποχή ξέμεινε από όνειρα......

[keep_walking]

Arsi είναι παλιό το post και ίσως να μην σε απασχολεί ακόμα η ίδια απορία. Τα όνειρα θα έλεγα είναι μια φυγή ή ακόμα ένα φάρμακο ευτυχίας απέναντι στην πραγματικότητα που απογοητεύει τις ψυχές μας. Όνειρα έκανα πολλά σε μικρότερη ηλικία..τώρα είμαι ένας 30άχρονος με λιγοστά όνειρα. Δεν μου αρκούν τα όνειρα πλέον για να αντιμετωπίσω την πραγματική ζωή. Δεν θα μπορούσα να παραμείνω άλλωστε ένα παιδί που έχει ανάγκη να πιαστεί από σύννεφα. Τα σύννεφα μπορούν να κρατήσουν μόνο τις ψυχές που είναι το ίδιο ελαφριές με αυτά.

Με τον χρόνο ο άνθρωπος μετατρέπει τους πόνους του σε βάρη. Για όσο τα αντέχει η ζυγαριά αντέχει και η ψυχή μας να ισορροπεί. Έχω ξεφύγει αρκετές φορές από αυτή την ισορροπία...άλλωστε δεν θα είχα υποστεί τα όσα ψυχικά τραύματα υπέστη εφόσον ήμουν πιο δυνατός να ισορροπήσω την ζυγαριά πιο αποτελεσματικά.

Η ζωή άλλωστε δεν ανταμείβει τον κάθε άνθρωπο με βάση τα όνειρα του. Αντιθέτως η αξιολόγηση έχει επιβλητική δομή με βάση τις κύριες κοινωνικές εξοχές του ατόμου. Παράδειγμα...Στην ζωή ένα καθίκι που έχει λεφτά δεν αντιμετωπίζεται ως καθίκι αλλά ως λεφτάς. Δεν μιλάω βέβαια για τους μεροκαματιάρηδες, αλλά για ανθρώπους με περιουσία πολλών μηδενικών στο τέλος. Αυτό βέβαια είναι ένα παράδειγμα, δεν είναι ο κανόνας αλλά η αυτοπροβολή της ίδιας της σκέψης που το κάνει κανόνα.

Ας λογιστεί ο καθένας πόσο τηλεκατευθυνόμενη είναι η ζωή από ψεύτικα ιδανικά και θα δει ότι τα μόνα όνειρα που αξίζει να κυνηγάμε είναι αυτά που θα ανταμείψουν μόνο την τσέπη μας..

Δεν κυνηγαω το χρημα,οχι οτι θα με χαλαγε κανα τζοκερ αλλα σαν ατομο αυτη τη στιγμη που δεν εχω υποχρεωσεις περαν εμου δεν ειναι αυτοσκοπος μου το χρημα.
Μην τρελλαθουμε θελω χρημα αλλα δεν ειναι το major ονειρο μου,αλλα προεχουν και αυτη τη στιγμη κυνηγω μερικα,τα λεω στοχους και προσπαθω να τα εκπληρωσω.
Τωρα ονειρα πολλα και τα περισσοτερα ανεκπληρωτα,ουτε ο superman δεν θα μπορουσε να τα εκπληρωσει ολα:P

[weird]

Originally posted by Arsi
Πάντως εγώ είμαι ονειροπόλα που αυτή την εποχή ξέμεινε από όνειρα......

Μια μικρή ονειροπόλα που ξέμεινε απο όνειρα....
Μου θυμίζεις πολύ την Ιωάννα... κι αυτή, ήρθε μια εποχή που στέρεψε... σου συνιστώ να το διαβάσεις, θα σου κρατήσει καλή παρέα.
Της Ευγενίας Φακινου, \"η μεγάλη πράσινη\"


\"Οι αραχαίοι Αιγύπτιοι, όταν μιλούσαν για τη θάλασσα, έλεγαν : η μεγάλη πράσινη.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έπλεαν τον Νείλο
αλλά φοβήθηκαν την ανοιχτή πράσινη πελαγίσια θάλασσα.
Δεν τόλμησαν.
Δεν εγιναν ποτέ θαλασσοπόροι.
Έβαλαν τους Κρήτες να τους κάνουν το εμπόριο και τη ναυτιλία.
Η μεγάλη πράσινη είναι η πρόκληση
που δεν αποδεχθήκαμε ποτέ.
Όλες οι τολμηρές ιδέες που δεν πραγματοποιήσαμε.
Όλα τα περιπετειώδη ταξίδια που δεν κάναμε.

Η μεγάλη πράσινη είναι η ελπίδα οτι κάποτε, θα τολμήσουμε. \"

[Arsi]

Originally posted by weird

Μια μικρή ονειροπόλα που ξέμεινε απο όνειρα....
Μου θυμίζεις πολύ την Ιωάννα... κι αυτή, ήρθε μια εποχή που στέρεψε... σου συνιστώ να το διαβάσεις, θα σου κρατήσει καλή παρέα.
Της Ευγενίας Φακινου, \"η μεγάλη πράσινη\"

weird μου το διάβασα 1η λυκείου κ....το θυμάμαι σαν τώρα......πάνω σε όλον τον πανικό που γινόταν σπίτι μου....

Απ\'τα αγαπημένα μου βιβλία....αλλά το διάβασα 1 κ μοναδική φορά τότε.Το έχω το βιβλίο.Πολλές φορές σκέφτηκα να το ξαναδιαβάσω τώρα,αλλά πολύ δύσκολο να ξαναδιαβάσω κάτι ήδη διαβασμένο...

Μπαίνω σε σκέψεις όμως....