ενα λαθος που γινεται στο φορουμ

[giorgosdelta]

Σκεφτόμουνα όλα αυτά που έγραψες Έλη και θα ήθελα να σου θέσω τον εξής προβληματισμό:
Θέλεις να βοηθήσεις ανθρώπους λες. Πίστεψέ με, το ίδιο κι εγώ καθώς και τόσοι άλλοι εδώ μέσα.
Πολλές φορές νιώθω εκτός κλίματος κι ίσως και να είμαι! Παρόλα αυτά, από αυτά που διαβάζω θέλω να παρέμβω.
Και μου αρέσει να τα λέω χύμα, να μη χαϊδεύω τον άλλο.
Ο τρόπος προσέγγισης -από τα τελευταία γραφόμενά σου, καθώς μη νομίζεις ότι σε έχω διαβάσει και πολύ ή θυμάμαι από πιο παλιά -ο δικός σου είναι τελείως διαφορετικός. Ας μην αναλύσω αυτό το τελευταίο που εννοώ.
Πως είσαι σίγουρη ότι ο τρόπος προσέγγισής σου είναι ο σωστός; Η γνώμη μου είναι ότι όταν αποκρύπτεις την αλήθεια από τον άλλον, κι επικροτείς το λάθος που "ίσως" έκανε, τότε απλά τον αφήνεις στην αμφιβολία.
Θα μου πείτε η αλήθεια είναι κάτι το σχετικό! Ε, ναι!

[Eli_ed]

Γιώργο δεν έχω την απαίτηση να συμφωνήσεις μαζί μου, ωστόσο με στεναχωρεί που δεν αφήνεις λίγο πιο ανοιχτό το μυαλό σου να επεξεργαστείς και μία διαφορετική άποψη...

Ποτέ δεν απέκρυψα αλήθεια ούτε και επικρότησα μία λάθος συμπεριφορά, απλά δεν έσπευσα να την ειρωνευτώ ή να μιλήσω επιθετικά. Κοίταξα πίσω από την συμπεριφορά τον άνθρωπο και προσπάθησα να κατανοήσω με ψυχραιμία και διάλογο. Το ότι δεν απέρριψα μία συμπεριφορά δεν σημαίνει αυτόματα ότι την επικροτώ, δεν θυμάμαι να έγραψα κάπου "μπράβο" ή "να αγιάσει το στόμα σου" και άλλες σχετικές εκφράσεις που θα υποδήλωναν κάτι τέτοιο. Είπα απλά ότι κατανοώ από που έρχεται η συμπεριφορά και δικαιολογώ την αντίδραση αν και ήταν σε λάθος τόπικ για αυτό και πρότεινα να μεταφερθεί η κουβέντα αλλού.

Την δικαιολογώ στα πλαίσια ότι όταν ένας άνθρωπος έχει διαταραγμένη σχέση με το φαγητό, είναι λογικό να κουράζεται, να μπερδεύεται και να αποκαρδιώνεται όταν βλέπει ότι σε ένα φόρουμ που είναι εν γένει διατροφικών διαταραχών το σημαντικότερο θέμα που ανακυκλώνεται συνεχώς είναι διάφορες μέθοδοι δίαιτας και αδυνατίσματος, ενώ θα ήταν λογικό, εκτός από αυτά, να υπάρχουν και άλλα ζωντανά θέματα που να επικεντρώνονται περισσότερο στην ψυχολογία των διατροφικών διαταραχών και στην αντιμετώπιση τους. Γιατί δυστυχώς η δίαιτα προκαλεί σε πολλούς ανθρώπους διατροφικές διαταραχές και τους εγκλωβίζει σε φαύλους κύκλους τύψεων και απαγορέψεων. Δεν ισχύει για όλους αυτό ωστόσο, υπάρχουν άτομα που δεν εγκλωβίζονται, δεν καταπιέζονται, χάνουν το βάρος τους και το διατηρούν αλλάζοντας τρόπο ζωής και χωρίς να πέσουν στα δίχτυα μιας διατροφικής διαταραχής. Αλλά δεν ισχύει αυτό για όλους. Δεν θέλω να δαιμονοποιήσω τις δίαιτες, απλά λέω ότι δεν κάνουν καλό σε όλους, και αν τις κάνουμε μόνοι μας, χωρίς τη συμβουλή ενός ειδικού, και ειδικά σε ηλικίες ανάπτυξης, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχουμε πρόβλημα διαχείρισης της διατροφής μας και του βάρους μας για μια ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα την πρώτη φορά που ξεκινήσαμε να χάσουμε βάρος (συνήθως λίγα κιλά) ήταν στην εφηβεία μας και από τότε χάσαμε την μπάλα.

Από την πρώτη στιγμή επίσης σου έγραψα ότι έχω κατανοήσει από τα ποστ σου ότι είσαι άνθρωπος που έχεις μπει στο φόρουμ με την πρόθεση να βοηθήσεις, ωστόσο δεν μπορείς να πεις ότι το να ποστάρεις φωτογραφίες και ειρωνικά σχόλια βοηθάει κανέναν... Η διαφορά μας είναι ότι εσύ προσεγγίζεις το θέμα αδυνάτισμα και υγιεινός τρόπος ζωής ενώ εγώ το θέμα διατροφικές διαταραχές και υγιεινός τρόπος ζωής. Δεν είναι ότι διαφωνούμε λοιπόν απλά προσεγγίζουμε διαφορετικά θέματα, έχουμε όμως και ένα κοινό ενδιαφέρον που αφορά το θέμα άσκηση και υγιεινό τρόπο ζωής. Δεν είναι ότι δεν με ενδιαφέρει το αδυνάτισμα, αλλά μπροστά στη διατροφική διαταραχή μπαίνει σε δεύτερη μοίρα... πρώτα γιατρεύουμε τη διαταραχή, αναπληρώνουμε τις διατροφικές ελλείψεις, θωρακίζουμε την ψυχολογία, αντιμετωπίζουμε την υπερφαγία ή τη βουλιμία, ανακτούμε την αίσθηση πείνας και κορεσμού με συχνά μικρά γεύματα, απενοχοποιούμε συμπεριφορές και τροφές και μαθαίνουμε παράλληλα να τρώμε σωστά, υγιεινά, καθαρά βάζοντας παράλληλα και την άσκηση στη ζωή μας. Πάνω από όλα όμως μαθαίνουμε να αγαπάμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας σε ότι κιλά και να είναι και όταν γίνουν όλα αυτά έρχεται και η απώλεια βάρους ως αποτέλεσμα εφόσον τίθεται θέμα και περιττού βάρους. Και μάλιστα η απώλεια βάρους δεν γίνεται, ούτε με μέτρημα θερμίδων, ούτε με κάποια συγκεκριμένη δίαιτα, απλά όταν μάθουμε να τρώμε φυσιολογικά, χωρίς να κάνουμε υπερφαγικά και χωρίς ζούμε μέσα στις τύψεις, έχει ως ευχάριστη παρενέργεια να αδυνατίζεις, και όταν φτάσεις στο επιθυμητό βάρος δεν χρειάζεται να κάνεις συντήρηση γιατί απλά τρως διαφορετικά και έχεις μάθει πλέον να ακούς το σώμα σου. Στην τελική καταλήγουμε στα ίδια, δηλαδή στην αλλαγή τρόπου ζωής και σκέψης, απλά η διαδρομή διαφέρει... για όσους έχουν διατροφική διαταραχή ο δρόμος είναι μακρύτερος και πιο δύσβατος με πολλά πισωγυρίσματα.

Ο λόγος που γνωρίζω (δεν πιστεύω απλά) ότι ο τρόπος προσέγγισης μου για την αντιμετώπιση των διατροφικών διαταραχών είναι ο σωστός είναι γιατί το έχω μελετήσει πολύ το θέμα. Επισκέπτομαι τακτικά σχεδόν 2 1/2 χρόνια διατροφολόγο εξειδικευμένο στις διατροφικές διαταραχές, έχω μιλήσει και έχω κάνει συνεδρίες με ψυχολόγο με εξειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές όταν μπορούσα να το υποστηρίξω οικονομικά και ακόμη και τώρα πάω σε ομάδες ψυχολογικής υποστήριξης. Εκτός από αυτά όμως έχω διαβάσει πολύ σχετικά και έχω παρακολουθήσει και σχετικά σεμινάρια. Σεμινάρια όχι μόνο που απευθύνονται σε άτομα με διατροφικές διαταραχές, αλλά και σεμινάρια που απευθύνονται σε επαγγελματίες υγείας για το πως να κουράρουν άτομα με διατροφικές διαταραχές. Οπότε εκτός από την προσωπική μου εμπειρία ως άτομο που έχει παλέψει και παλεύει με την αδηφαγική διαταραχή, έχω λάβει και εκπαίδευση. Εκπαίδευση που έχει γίνει από γιατρούς, ψυχολόγους, διατροφολόγους, γυμναστές, ενδοκρινολόγους κτλ. Ήμουν από τους τυχερούς ανθρώπους που κάθισα ως μαθήτρια, δίπλα σε έναν άνθρωπο που έχει εμβαθύνει όσο κανείς άλλος στην Ελλάδα γύρω από τις διατροφικές διαταραχές και πλέον ο ίδιος εκπαιδεύει άλλους επαγγελματίες υγείας ώστε να αντιμετωπίζουν άτομα με διατροφικές διαταραχές. Ότι γνώση έχω λάβει μου έχει δοθεί με αμέριστη αγάπη και ανιδιοτέλεια και με την ίδια διάθεση την μοιράζομαι και εγώ εδώ μέσα. Δεν το παίζω ειδικός, δεν έχω σπουδάσει το αντικείμενο, απλά μέσα από τα προσωπικά μου βιώματα, τις εμπειρίες μου, και την μάχη μου 20 χρόνια τώρα με το βάρος μου, προσπαθώ να μοιραστώ εμπειρίες και γνώση και να βοηθήσω όσους θέλουν να λάβουν βοήθεια.

Στην τελική ένας άνθρωπος που παλεύει χρόνια με μία διατροφική διαταραχή ζει μόνιμα την απόρριψη και την κακοποίηση πρώτα από απ όλα από τον ίδιο του τον εαυτό. Κάθε μέρα ζει με καταπιεστικά συναισθήματα και έχει μία φωνή μέσα του που του λέει ότι είναι άχρηστος, αδύναμος, άσχημος και δεν αξίζει να αγαπιέται. Θα απορρίψουμε έναν τέτοιο άνθρωπο; Θα τον μαλώσουμε; Έχει νόημα; Αφού το κάνει ο ίδιος στον εαυτό του, δεν χρειάζεται να του δώσουμε μία ακόμη ώθηση για να βουλιάξει ακόμη πιο βαθιά στον αρνητισμό του, έχει ανάγκη από ένα χέρι, ένα χέρι αγάπης που θα το απλώσουμε και θα τον τραβήξουμε έξω από τους φαύλους κύκλους.

[giorgosdelta]

Απλά έχε το νού σου να χτυπάς και το καμπανάκι κινδύνου στους άλλους, καμιά φορά.
Δηλαδή αντί να πείς "έλα βρε παιδί μου, δεν πειράζει τώρα, σε καταλαβαίνω, συγχωρεμένος κλπ
να πεις "δεν υπάρχει δικαιολογία γι αυτό που έκανες, είσαι ασυγχώρητος, οι πληγές που ανοίγεις στον ευατό σου ή στους άλλους αφήνουν σημάδια, έκανες λάθος και να ποιο είναι αυτο".

Ένα απλό παράδειγμα θα σου δώσω προσπαθώντας να γίνω λίγο πιο κατανοητός:
Κάνει ένας χρήστης ένα επεισόδιο όπου τρώει του σκασμού ότι βρεί μπροστά του και αμέσως μετά, έχοντας πλήρη επίγνωση του τί κάνει, βάζει το δάκτυλο στον οισοφάγο και τα αδειάζει όλα.
Συμβουλή 1: "έλα βρε παιδί μου, δεν πειράζει τώρα, σε καταλαβαίνω, δεν έγινε τίποτα, πόσο σε καταλαβαίνω, τα περάσαμε όλοι, πόσο πολυ στενάχωρο είναι για την κακή σου ψυχολογία, κλπ"
Συμβουλή 2: "για κάθε φορά που το κάνεις αυτό 1 παιδί θα πεθαίνει από την πείνα στην Αφρική, θα έπρεπε να ζούσες εκεί και δεν θα είχες τέτοια θέματα. Επίσης θα καταστρέψεις τον οισοφάγο σου με αυτά που κάνεις"

Δίνεις στον άλλον μια αίσθηση της πραγματικότητας κι αν δεν του αρέσει, τότε ας αποτανθεί σε έναν εξειδεικευμένο ψυχολόγο.

[sweetOctober]

δηλ. ζητάς από αυτόν που πάει σε ψυχολόγο να χτυπήσει το καμπανάκι στον άλλο που δε πάει? Στου κουφού την πόρτα...πάρτην πόρτα και φύγε :P

[Eli_ed]

Δεν είμαι κουφή Δήμητρα, ήμουν κουφή όπως και τυφλή αλλά επέλεξα να ανοίξω αυτιά και μάτια για να ακούσω και να δω.

Αν πιστεύεις ότι εσύ δεν έχεις ανάγκη από ψυχολογική υποστήριξη για να ξεπεράσεις τα θέματα σου, τότε είσαι πολύ μακριά από την λύση των δικών σου θεμάτων.

Εγώ έχω ανοίξει την πόρτα, και πίσω από την πόρτα μου φανερώθηκε ένας νέος κόσμος, έχω ήδη αρχίσει να τον ανακαλύπτω. Εσύ ακόμη γυρνάς γύρω από τον εαυτό σου σαστισμένη χωρίς να ξέρεις καν τι σου φταίει. Λυπάμαι πολύ για αυτό και προσπάθησα με όλη μου την δύναμη να σε βοηθήσω. Επιλέγεις όμως να μου κλείνεις την πόρτα ξανά και ξανά. Δεν είσαι έτοιμη, δεν πειράζει, σου εύχομαι ολόψυχα να έρθει η στιγμή που θα ανοίξεις και τη δική σου πόρτα και θα βρεις τις απαντήσεις σου...

[sweetOctober]

ό,τι να'ναι! Ο κουφός στο παράδειγμα μου είναι αυτός που ΔΕΝ πάει σε ψυχολόγο γιατί δεν είναι σε θέση να ακούσει. Χωρίς να σημαίνει ότι αυτός που πάει στον ψυχολόγο μπορεί να βοηθήσει τον κουφό! Από που έβγαλες εσύ το συμπέρασμα σου και αποφάνθηκες τί ήθελα να πω είναι δικό σου θέμα. Οι παρεξηγήσεις δίνουν και παίρνουν :shocked2:

[Eli_ed]

Δήμητρα με τον τρόπο που απάντησες στο πρώτο μήνυμα κατάλαβα κάτι εντελώς διαφορετικό... Αν ήσουν λίγο πιο ξεκάθαρη, όπως ήσουν π.χ. στο δεύτερο μήνυμα σου δεν θα σε παρεξηγούσα.

Συγνώμη για την απάντηση τότε, κατάλαβα ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εννοούσες

Όσο για το δεύτερο μήνυμα σου, με βρίσκεις και εμένα σύμφωνη

[giorgosdelta]

Το θέμα αυτό δύναται να λυθεί μόνο με καφεδάκι, σε κάποια μελλοντική συνάντηση των μελών του φόρουμ.
Καλή συνέχεια σε όλες κι όλους. :starhit:

[Eli_ed]

Originally posted by giorgosdelta
Το θέμα αυτό δύναται να λυθεί μόνο με καφεδάκι, σε κάποια μελλοντική συνάντηση των μελών του φόρουμ.
Καλή συνέχεια σε όλες κι όλους. :starhit:

Δεν έχεις άδικο...
Είναι δύσκολο μέσα από τον γραπτό λόγο να μεταφέρουμε την ενέργεια μας και την καλή μας διάθεση, προσπάθησα όμως....
Καλή συνέχεια και σε σένα Γιώργο

[sweetOctober]

Originally posted by Eli
Δήμητρα με τον τρόπο που απάντησες στο πρώτο μήνυμα κατάλαβα κάτι εντελώς διαφορετικό... Αν ήσουν λίγο πιο ξεκάθαρη, όπως ήσουν π.χ. στο δεύτερο μήνυμα σου δεν θα σε παρεξηγούσα.

Συγνώμη για την απάντηση τότε, κατάλαβα ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εννοούσες

Όσο για το δεύτερο μήνυμα σου, με βρίσκεις και εμένα σύμφωνη

νομίζω ότι είναι θέμα διάθεσης του...παραλήπτη το πως παίρνει κάτι. Εμένα τουλάχιστο μου συμβαίνει όταν είμαι στις μαύρες μου να πάρω πιο εύκολα στραβά κάτι, ενώ ο άλλος το είπε...ίσια! Καταλαβαίνεις πιστεύω.
Το κύριο λάθος που γίνεται στο φόρουμ εδώ είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος ειδικός να συμμετέχει, από την άλλη το λέει ξεκάθαρα στην πρώτη σελίδα "φόρουμ ΑΥΤΟ-βοήθειας".
Είναι ωραία η παρέα στον κάθε αγώνα αλλά υπό αυτές τις συνθήκες δεν ξέρω κατά πόσο βοηθά όλους και πάντα.

[Eli_ed]

Δήμητρα άμα σου πω... ήμουν αφηρημένη
Μπήκα και διάβασα την απάντηση σου και δεν είδα ότι από πάνω είχε γράψει ο Γιωργος απάντηση στο μήνυμα μου. :crazy:. Συγνώμη για την παρεξήγηση, για αυτό δεν κατανόησα το μήνυμα σου

Γιώργο μου, δεν πιστεύω ότι ούτε η πρώτη απάντηση ούτε και η δεύτερη βοηθούν ένα άτομο με νευρική βουλιμία. Μάλιστα το να το κάνεις να νιώσει περισσότερες τύψεις είναι ακόμη χειρότερο. Σίγουρα είναι σημαντικό να του επισημάνουμε το πόσο κακό κάνει στην υγεία του, χωρίς όμως να προσπαθούμε να του δημιουργήσουμε έξτρα τύψεις.
Εξάλλου ο εμετός είναι μόνο ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάποιος με νευρική βουλιμία, βρίσκονται τόσα πολλά άλλα πίσω από την συμπεριφορά την ίδια που ούτε αν τον κάνεις να νιώσει ένοχο, ούτε αν του πεις ότι απειλεί την υγεία του μπορεί να αλλάξει κάτι...
Εκεί βοηθάει μόνο το τελευταίο που λες ο ψυχολόγος, και θα συμπληρώσω και ένας διατροφολόγος που θα εκπαιδεύσει και πάλι το άτομο να τρώει σωστά από την αρχή. Και βέβαια ένα υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα.

[Mak]

Originally posted by giorgosdelta
Συμβουλή 1: "έλα βρε παιδί μου, δεν πειράζει τώρα, σε καταλαβαίνω, δεν έγινε τίποτα, πόσο σε καταλαβαίνω, τα περάσαμε όλοι, πόσο πολυ στενάχωρο είναι για την κακή σου ψυχολογία, κλπ"
Συμβουλή 2: "για κάθε φορά που το κάνεις αυτό 1 παιδί θα πεθαίνει από την πείνα στην Αφρική, θα έπρεπε να ζούσες εκεί και δεν θα είχες τέτοια θέματα. Επίσης θα καταστρέψεις τον οισοφάγο σου με αυτά που κάνεις"

Γιώργο γεια σου. Όσον αφορά στο πρώτο που αναφέρεις, σαφώς όποιος καταλαβαίνει την ουσία των λόγων και κυρίως των πεπραγμένων της Ελι, σίγουρα δεν ερμηνεύει τη θεώρησή της για τα πράγματα έτσι όπως εσύ το τοποθετείς. Είμαι της άποψης ότι ουδέποτε η Ελι χάϊδεψε τα αυτιά των ανορεξικών ή των βουλιμικών ή των υπολοίπων εδώ μέσα, ίσα ίσα που τα λέει ευθέως όσα πιστεύει , ίσως τελικά για μερικούς το να διαθέτεις ενσυναίσθηση, να έχεις μια φυσική ευγένεια και να είσαι σε θέση να κρατήσεις το χέρι αυτού που "πέφτει"δίπλα σου, πια να θεωρείται απλοϊκό ή η εύκολη λύση. Εγώ το βρίσκω εξαιρετικά ανθρώπινο, βαθιά στοχαστικό και απόλυτα εναρμονισμένο με τις δικές μου αξίες που είναι αποστασιοποιημένες από τη δημιουργία ενοχών στους ανθρώπους που έχουν τέτοια προβλήματα.
Και παω στο νούμερο δυο σχόλιό σου. Όσο οι μαθητές μου στο σχολείο θα συγκινούνταν να διαβάσουν τα μαθήματά τους περισσότερο αν τους έδειχνα τα στατιστικά στοιχεία των υποανάπτυκτων χωρών όπου η αμάθεια και η απουσία στοιχειώδους εκπαίδευσης ταλανίζει τη νέα γενιά, τόσο και οι άνθρωποι με διατροφικές διαταραχές θα ακούσουν με αποδοχή και κατανόηση αυτόν που θα τους σηκώσει το δάκτυλα δασκαλίστικα για να τους πει τι κακά παιδιά είναι που δεν τρώνε το φαί τους ενώ άλλοι δεν έχουν να φάνε. Γενικά το να αφήνεις να πλανάται πάνω από ανθρώπους που ήδη παλεύουν τους δαίμονές τους η απειλή των επερχόμενων δεινών, πολλές φορές οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα, να αντιδράσουν δηλαδή, να μουδιάσουν τις αντιστάσεις τους και τελικά να ακινητοποιηθούν στην ίδια βαλτωμένη κατάσταση που βιώνουν. Και εμένα όταν μου σήκωσε το δάκτυλο η πνευμονολόγος και μου είπε "χάσε 30 κιλά αλλιώς θα σου δώσω μηχάνημα για την υπνική άπνοιά σου" αντί για να κινητοποιηθώ προς την κατεύθυνση της υπέρβασης του προβλήματός μου, εγώ έβαλα άλλα 15 κιλά, αρνούμενη να "συμμορφωθώ". Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και πολλές φορές ο λεγόμενος "βούρδουλας" φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Ως πρώην ασθενής από διατροφική διαταραχή και ως άνθρωπος που πια αναρρώνει από αυτήν την κατάσταση του παρελθόντός του, σου λέω ότι πιο πολύ χρειαζόμαστε φιλί στην πληγή παρά το κρύο βλέμμα του ειδικού ή του επιστήμονα που θα μας "βάλει στη θέση μας"...

[sweetOctober]

Γιώργο μου είσαι τελείως σε άλλη κατεύθυνση νομίζω.
Τουλάχιστο στην αντιδραστική Δήμητρα αν πείς αυτά που λες, μάλλον θα αδειάσει το ψυγείο! Ασχετα που δεν κανω εμετους είμαι βουλιμική. Τα ίδια συμπτώματα έχουμε, διαφορετικούς τρόπους αντίδρασης όμως. Εγώ έχω μάθει να κοιμάμαι με το βαρύ στομάχι και την τεράστια κοιλιά μου, ενώ ο εμετός τα "αδειάζει". Οταν δεν κάνω υπερφαγικά η κοιλιά μου εξαφανίζεται και αναρωτιέμαι αν κάποιος μου έκανε πλαστική στον ύπνο μου και ξύπνησα άλλος άνθρωπος!

Συγνώμη που τα γράφω εδώ, αλλά επιτέλους κάπου εδώ μέσα πρέπει να μπορούμε να γράψουμε ελεύθερα, στην τελική φόρουμ διατροφικων ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ είναι, ας είναι προετοιμασμενος οποιος μπει οτι και τον εμετο μου θα διαβασει, και την πικρα μου, και τα εσωψυχα μου, αν εμενα/της Μαριας/της Ελλης/της Παναγιωταινας της κανει καλο, χωρις να προσβαλει αλλους χρηστες, ας το κανει! Για αυτό νομιζω ειμαστε εδω! Αν οχι μπηκα σε λαθος φορουμ...

Οταν κάποιος δεν έχει διαταραχές πρόσληψης τροφής δεν γίνεται να καταλάβει με την καμμία τον άλλο που έχει.
Νιωθω οτι και που τα λεω μια τρυπα στο νερο κανω και δε θα συνεχισω. Δε μπηκα να φτιαξω τον κοσμο αλλα εμενα, φτιαχνοντας εμενα θα γινει κατα ενα απειροελαχιστο καλυτερο και το συνολο. Μακαρι να ειχα τη δυναμη να βοηθησω και αλλους. Οταν φτιαξω εμενα θα επιστρεψω.

Για αυτο θεωρω τα παλια μελη τοσο σημαντικα και αναρωτιεμαι που βρισκονται και γιατί φεύγουν. Οποιος εχει πορευτει τον ιδιο δρομο μπορει να βοηθησει. Ο ενας που πνιγεται πως θα σώσει τον διπλανο?
Μονο η Ελλη εχει μεινει απο τους παλιους? Τι να πρωτοκανει η γυναικα? Κι αν εχει καποιος ιδιες αντιληψεις με εκεινη, αν δεν εχει? Πχ καλο θα ηταν και παλιοι απο τις πρωτεινικες διατροφες να μπαινουν, παλιοι απο τις θερμιδες, παλιοι απο καθε "ειδος" διατροφης αλλά και διατροφικης διαταραχης! Η διατροφη είναι ο γίλος μας και η διατροφική διαταραχή ο εχθρός μας! Γνωμη μου παντα. Καλή υπόλοιπη εβδομάδα! Τ κούρασα το θέμα

[Mak]

Originally posted by sweetOctober

Δε μπηκα να φτιαξω τον κοσμο αλλα εμενα, φτιαχνοντας εμενα θα γινει κατα ενα απειροελαχιστο καλυτερο και το συνολο. Μακαρι να ειχα τη δυναμη να βοηθησω και αλλους. Οταν φτιαξω εμενα θα επιστρεψω.

:thumbup::thumbup: Φτιάχνοντας εσένα, αυτόματα και αξιωματικά επηρεάζονται κι άλλοι, αυτοί που σε αγαπούν, φίλοι και οικογένεια γιατί γίνονται χαρούμενοι που είσαι εσύ χαρούμενη, το ευρύτερό σου κοινωνικό περιβάλλον που βλέπει την αλλαγή στο πρόσωπό σου και ίσως να εμπνέεται να ακολουθήσει το παράδειγμά σου.. Δεν είμαστε μοναχικά κλαράκια στο δέντρο της ζωής μας.. Είμαστε κρίκος μιας αλυσίδας. Όσο πιο δυνατός είναι ο κρίκος μας, τόσο πιο γερή και η αλυσίδα..Δήμητρα μην απογοητεύεσαι, δεν το κούρασες το θέμα. Ακόμη κι αν εσύ αισθάνεσαι πως βαρέθηκες τον εαυτό σου να ασχολείται και να μιλάει για τα προβλήματά του, μπορεί αυτά που έχεις να πεις να κάνουν κάποιους να ταυτιστούν, να σκεφτούν, να αναθεωρήσουν, να προβληματιστούν. Φιλικά, Γιώτα.

[giorgosdelta]

@Μακ, πόσο ενδιαφέρον είναι αλήθεια αυτλό που είπες!!! Πως είναι δυνατόν να πείσεις τους μαθητές σου να γίνουν καλύτεροι;; Θα είσαι φιλόλογος φαντάζομαι.
@Δήμητρα και λοιπές κοπέλες, για το ποιος είναι ο σωστός τρόπος προσέγγισης ενός τέτοιου θέματος δεν είναι δυνατόν να ξέρουμε καθώς κανονικά θα έπρεπε να γίνει έρευνα, πείραμα και να βγούν τα ανάλογα αποτελέσματα. Είναι σκληρός ο τρόπος μου; Είναι σκληρός ο κόσμος. Είναι κακός ο τρόπος μου; Εξαρτάται από ποια μεριά κοιτάς! Και όντως δεν κούρασες το θέμα