Απολογισμος του ετους που περασε(2010)

**onelifeonechance** · 26-12-2010, 21:41

Απολογισμος του 2010..
Θυμαμαι περυσι τετοιες μερες, γυρω στις 23-24 Δεκεμβρη και ως τον Ιανουαριο,ειχα πεσει σε καταθλιψη.Ενιωθα σαν φουσκωμενο μπαλονι,δεν ειχα ορεξη για τιποτα,δεν εβγαινα εξω,γενικως τιποτα δεν μου αρεσε και ολα αυτα εξαιτιας του βαρους μου.
Ενα βραδυ (στις 15 Ιανουαριου πρεπει να ηταν) ξυπνησα ξαφνικα στις 3μιση τα ξημερωματα και βγηκα στο μπαλκονι.
Καθαρος ουρανος με πολλα αστερια.Καθομουν εκει στο κρυο και ξαφνικα αρχισα να κλαιω με λυγμους οπως δεν εχω ξανακλαψει ποτε..
Ζητουσα απο το Θεο να μου δωσει δυναμη να ΜΕ αλλαξω,να βγω απ'τη μιζερια μου,να κανω κατι για μενα..
Την επομενη μερα σαν να ειχε γυρισει ενα διακοπτακι στο μυαλο μου και πλεον δε με ενδιεφερε το φαγητο,δεν υπηρχαν για μενα τα γλυκα..Υπηρχε μονο ο στοχος να με αλλαξω,να με κανω καλυτερη..
Και ετσι αρχισα διαιτα και στη 1/2 πηγα και στη διαιτολογο και ξεκινησα "πιο επισημα"..
Περνοντας οι μηνες,οτι και αν μου συνεβαινε,οτιδηποτε με στενοχωρουσε,ειχα σαν παρηγορια πως τουλαχιστον με προσεχω,με φροντιζω μεσω της διαιτας!
Και αυτο με βοηθησε πολυ,παρα πολυ..

Αυτα οσον αφορα τα κιλα.

Δοξα τω Θεο,το 2010 ηταν ενα ετος πολυ ομαλο για μενα,με πολλες χαρουμενες στιγμες,πολλα ταξιδια,νεες φιλιες και γενικοτερα πραγματα που θα εχω να θυμαμαι..
Με το αγορι μου ειμαστε μαζι ηδη 7 χρονια και τα πραγματα κυλανε με μια ρουτινα και μερικους καυγαδες αλλα νομιζω ειναι λιγο στασιμη..
Ειχα και εναν μινι ερωτα ο οποιος ευτυχως εμεινε ανεκπληρωτος!

Στο κεφαλαιο φιλια,ειχα μια απογοητευση απο τη μια καλη μου φιλη αλλα η αλλη τουλαχιστον ειναι διπλα μου και αυτο με κανει πολυ ευτυχισμενη..

Κατι πολυ πολυ καλο που μου εφερε το 2010 και απο τα πιο σημαντικα,ηταν η "συμφιλιωση" που ειχα με τη θεια μου μετα απο 1,5 χρονο και με εκανε πολυ χαρουμενη γιατι ειχα χασει απο τη ζωη μου ενα πολυ σημαντικο προσωπο και εννοειται εφταιγα εγω και το ξερο μου το κεφαλι αλλα τελοσπαντων:P

Πανω απ'ολα ομως,ειχα και εχω την υγεια μου εγω και ολη η οικογενεια μου και αυτο ειναι που μετραει..

Αντιο 2010 και ευχαριστω για οσα μου χαρισες απλοχερα!

**lessing_ed** · 27-12-2010, 06:01

To 2O10 φαινοταν να ειναι μια χρονια σαν ολες τις αλλες.Το ζητημα του βαρους μου ειχε μεινει στασιμο οπως εξαλλου και τα τελευταια 10 χρονια-ισως κ παραπανω δεν θυμαμαι-Οι ποσοτητες του φαγητου μου τεραστιες κ γω αδρανοποιημενη πανω στο θεμα εως απαθης χωρια απο κατι προσπαθειες τυπου Αγγλιας που απο 106 πηγα 103 κ μετα 101 κιλα.Η μεγαλη ποσοτητα φαγητου ηταν η καθημερινοτητα μου.Τον Ιουνιο του 2Ο1Ο επαθα καταθλιψη και για πρωτη φορα στη ζωη μου δεν μπορουσα να φαω τιποτα δεν ειχα ορεξη.Παραξενο συναισθημα.Εγω να μην τρωω;Η καταθλιψη περασε σαν ενα κακο μαυρο συνεφο κ καποια στιγμη ανεβηκα στη ζυγαρια χωρις να περιμενω ιδιαιτερα πραγματα εφου εκεινο το διαστημα ημουν ολη μερα αραχτη στο κρεβατι εκτος οταν πηγαινα το βραδι στη δουλεια.Προς μεγαλη μου καταπληξη η ζυγαρια εδειχνε -10 κιλα!Πρεπει να ηταν στα τελη του Αυγουστου.Το οτι εχασα αυτο το μεγαλο αριθμο κιλων λειτουργησε σαν εναυσμα κ το πηρα ζεστα.Τωρα που ειχα ορεξη ''κανονικα''αποφασισα να προσεχω κ να μην τα ξαναβαλω πισω.Ετσι αν κ με ενδοιασμους πηγα σε μια διαιτολογο που ηταν στη γειτονια.Στην αρχη δεν την ακουγα κ εκανα τα δικα μου.Δεν εχανα τιποτα παραπανω καθε φορα που ζυγιζομουνα γιατι στο ενδιαμεσο ετρωγα γλυκα.Τον Αυγουστο ανακαλυψα ετουτο εδω το φορουμ.Μεγαλη βοηθεια.Για πρωτη φορα στη ζωη μου ενιωθα οτι δεν ημουνα μονη!Εβαλα την κινηση στη ζωη μου κ σιγα σιγα πηγα σε ενα γυνναστηριο.Αργοτερα ανακαλυψα το Pilates κ ξετρελαθηκα.Μετα απο 2μηνες στη διαιτολογο κ επειδη η διατροφη δεν ηταν καθολου στερητικη αρχισα να υιοθετω καινουργιες συνηθειες του τυπου σαλατα στο τραπεζι κΑΘΕ μερα κ 2,3, φρουτα καθημερινα.Φροντιζα να μην αφηνω το στομαχι μου αδειο για ωρες κ οταν ελειπα απο το σπιτι πολυ χρονο επαιρνα μαζι μου μηλο η μπαρα δημητριακων.
Χωρις να το καταλαβω σχεδον αρχισα να εχω πιο ισσοροπημενη σχεση με το φαγητο.Η μανια με τα γλυκα εφυγε ακολουθουσα ανετα τη διατροφη,κ τωρα χωρις να λεω οτι ειμαι καθ ολα ο.κ.μπορω παντως να πω οτι δεν ειμαι εμμονικη με το φαγητο πλεον.Ακολουθω το μοντελο της μεσογειακης διατροφης γιατι με βολευει κ μου φαινεται υγειινο κ με ποικιλια,κανω Πιλατες κ περπατημα αυτη τη στιγμη ειμαι 89 κιλα κ δεν με ενδιαφερει καθολου ο ρυθμος με τον οποιο χανω με ενδιαφερει οτι αλλαξε η σχεση μου με το φαγητο.

**alexandrita** · 27-12-2010, 12:05

Click, αν δεν μας ειχες ανοιχτει, δεν θα μπορουσα ποτε να φανταστω οτι αυτο το πανεξυπνο και δυναμικο πλασμα τα εχει περασει ολα αυτα.απορω πως εκρυβες τον πραγματικο σου εαυτο τοσα χρονια και δεν του επετρεπες να εκδηλωθει και χαιρομαι που το 2010 καταφερες και αφησες το αστρο σου να ερθει στην επιφανεια.

Οσο για μένα,το 2010,ναι,ηταν μια τραγική χρονια με απειροελαχιστες στιγμες ηρεμιας.Ειχε πολλά κλάματα,πολύ απογοήτευση και ακόμα περισσότερη μοναξιά.Είχε βραδυές αυπνίες μπερδεμένες με εφιάλτες.Ηταν μια χρονιά όπου πάλευα κάθε μέρα με το κενό,και πιστέψτε με,ηταν μια ανιση μαχη.Επισης ηταν η χρονια του κρυφτου.Εψαχνα να με βρω,εψαχνα να βρω το μυαλο μου,τον εαυτο μου,αλλα δεν τα καταφερνα,γιατι ημουν μετεωρη...Ειχα χαθει σε ενα αορατο σκοταδι απαθειας,εχοντας για μοναδικο στηριγμα τη θαλασσα και τα βιβλια...
Ομως,τωρα που τελειωνει συνειδητοποιω οτι κέρδισα κάτι μοναδικό.Την αυτογνωσία. Αν καταφερω να συγχωρέσω και τον εαυτό μου ίσως και να μπορεσω να βρω την πολυποθητη γαληνη.

**IRN** · 27-12-2010, 14:40

Originally posted by click
σας ευχαριστω ολες για τις απαντησεις :starhit:

περιμενω και τους δικους σας απολογισμους, αν θελετε να μοιραστειτε.

Δεν σε ξέρω, αλλά πρόσθεσε με κι εμένα στην λίστα αυτών που συγκινήθηκαν από το μήνυμα

Σου γράφω γιατί χθες το βράδυ το πέρασα στο μπαλκόνι, προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου να προσπεράσει την παρόρμηση να βάλω φωτιά στο σπίτι και να πέσω από το μπαλκόνι..για να εκδικηθώ τον εαυτό μου που άφησε τους άλλους να τον διαλύσουν..

Είδωμεν!

Συγνώμη για την μαύρη νότα.. ειλικρινά χαίρομαι για σένα!

Χρόνια Πολλά

**click** · 27-12-2010, 17:04

Originally posted by onelifeonechance
Αντιο 2010 και ευχαριστω για οσα μου χαρισες απλοχερα!

τα πηγες φανταστικα, one!

Originally posted by lessing
με ενδιαφερει οτι αλλαξε η σχεση μου με το φαγητο.

τι ευχαριστα νεα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
το pilates πρεπει να το δοκιμασω τελικα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

για τα κοριτσια που περνανε ασχημη φαση της ζωης τους..

Το φαινόμενο της πεταλούδας είναι μια ποιητική μεταφορά, στη θεωρία του χάους για το φαινόμενο της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες. Σύμφωνα με μια από τις διατυπώσεις, λέγεται ότι "αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα". Διαφορετικές παραλλαγές εκφράζουν ουσιαστικά την ίδια ιδέα: μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί, μετά από την πάροδο αρκετού χρόνου, σε μια εξέλιξη της ιστορίας του συστήματος δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή.

καντε α λ λ α γ ε ς

IRN, πώς εισαι σημερα?

**maroulaki_ed** · 27-12-2010, 17:42

click μου τα θερμα μου συγχαρητηρια!

εκανες πολυ καλα που τα εγραψες ολα αυτα!

μου δινουν εμπνευση

να ζω οσο καλυτερα μπορω καθε φορα

αληθεια ποσο χρονων εισαι?

εγω γεννηθηκα το 1982

και το μυνημα σου με συγκινησε και με εκανε να νιωθω και γω δυνατη και ανθρωπινη!

πολλα φιλια! αν θελεις απαντας

**smart** · 27-12-2010, 18:57

κλικλικω, μπραβο

μπραβο σε ολους κ ολες που κανατε εστω κ ενα μικρο βημα αυτη τη χρονια

για μενα το 2010 μπηκε χαλια κ συνεχισε στο μεγαλυτερο μερος του χαλια-ακολουθωντας την παραδοση των προηγουμενων ετων που πραγματικα ηταν πολυ δυσκολα, απο πολλες αποψεις!
καποια στιγμη ομως εφτασα στα ορια μου, ενιωσα πραγματικα στα ορια της καταρρευσης κ εθεσα καποια ορια κ επισης αρχισα να θετω κ αλλα ορια..κ νομιζω οτι βγαινει καλυτερα απ ό,τι μπηκε...
κ αν εξαιρεσουμε μια θλιψη που εχει φωλιασει σ ενα μερος της καρδιας μου ,γιατι σκεφτομαι καποιον που δεν ειναι πια μαζι μας κ χαιροταν αυτες τις μερες περισσοτερο κ απο μικρο παιδι, τολμω να πω οτι γενικα με διακατεχει αυτες τις μερες μια αισιοδοξια... που δεν εχει καμια λογικη βαση

**click** · 27-12-2010, 22:09

Originally posted by maroulaki
click μου τα θερμα μου συγχαρητηρια!

εκανες πολυ καλα που τα εγραψες ολα αυτα!

μου δινουν εμπνευση

να ζω οσο καλυτερα μπορω καθε φορα

αληθεια ποσο χρονων εισαι?

εγω γεννηθηκα το 1982

και το μυνημα σου με συγκινησε και με εκανε να νιωθω και γω δυνατη και ανθρωπινη!

πολλα φιλια! αν θελεις απαντας

ειμαι 23 μαρουλακι!
σε ευχαριστω για την απαντηση

μα φυσικα και εισαι δυνατη και ανθρωπινη, δε χρειαζοταν το μηνυμα μου για να νιωσεις ετσι βρε!!

σμαρτακι, κατι μου λεει οτι φετος θα ειναι η χρονια σου, προαισθημα!

**smart** · 27-12-2010, 22:14

μακαρι κλικλικω :starhit:

**polinaki1983** · 27-12-2010, 23:09

Δειλά δειλά αποφάσισα και εγώ να σας γράψω τον δικό μου απολογισμό......

Το 2010 μου ξεκίνησε χάλια..... Αν και φτιάχναμε το σπίτι μας, και υπό άλλες προυποθέσεις έπρεπε να πετάω από την χαρά μου, εγώ ήμουνα μεστην θλήψη..... Δεν μπορούσα να χαρώ με τίποτα..... Το σπίτι προχωρούσε, κιεγώ δεν το χαιρόμουνα..... Περί τις 10 Ιαννουαρίου 2010 είχαμε ένα πολύ μεγάλο καυγά με τον άντρα μου μπροστά στον θείο μου. ο πατέρας μου τα πήρε άγρια, και τον έδιωξε. κάναμε 1 βδομάδα χωρίς να μιλήσουμε, όμως το μωρό είχε τρελλαθεί. Αν και μόνο ενός έτος, τον έψαχνε συνεχώς, και έτσι τον πήρα τηλέφωνο και συναντηθήκαμε..... μια, δυο, τρεις, πέντε, δέκα, τα ξαναβρήκαμε. Βλακεία μου το ξέρω... Τίποτα μετά από αυτό δεν ήταν το ίδιο...... έμενε στον φίλο του αυτός, έμενα εγώ στους δικούς μου, και έτρεχα πέρα δόθε σαν ρομποτ. Αυτό με κούρασε ακόμα πιο πολύ και τον πίεσα να έρθει πίσω σπίτι, αφού και ο πατέρας μου τον είχε πάρει τηλέφωνο και του το ζήτησε. (ναι, τον παρακαλούσαμε κιόλας τον γάιδαρο....). Επέστρεψε τον Μάρτιο πίσω σπίτι. Να μην σας τα πολυλογώ, η ζωή μου γινόταν κόλαση..... κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.... έλεγε ότι θέλει να τελειώσει το σπίτι μας, να μπούμε μέσα, και έτσι δικαιολογούσα την συμπεριφορά του.... όμως.... όσο παιρνούσαν οι μέρες... τόσο η Πωλίνα μέσα μου πέθαινε.... Τόσο μισούσα πιο πολύ τον εαυτό μου, τόσο μπλέκονταν πιο πολύ τα πράγματα και δεν μπορούσα να ξεμπερδέψω..... μου έφτεγαν οι πάντες.... τσακονόμουνα με τον εργολάβο..... με τον ηλεκτρολόγο.... με όλους..... κιόμως ήξεπα πως δεν μου έφταιγαν σε τίποτα..... οι καυγάδες μας συνέχιζαν..... και όσο συνέχιζαν άλλο τόσο εγώ πέθαινα.... και τότε άρχισαν και τα είσαι χοντρή, ντρέπομαι για σένα κτλ..... σκότωσε και την αυτοπεποίθηση που είχα πάντα για μένα.... όλοι έλεγαν οτι δεν με αναγνωρίζουν..... ο καιρός περνούσε....... Εγώ όλο και πιο πολύ ηττημένη..... ήρθε το καλοκαίρι.... πήγαμε 5 μέρες διακοπές..... Μπορώ να πω πως ήταν οι μοναδικές μέρες του 2010 που περάσαμε σαν ένα πραγματικά ερωτευμένο ζευγάρι, σαν μια πραγματική οικογένεια...... Αρχισα να ξαναζώ, άρχισα να ξανανιώθω.... Όμως όπως όλα τα ωραία, τελείωσε και αυτό πολύ σύντομα...... επιστρέψαμε πίσω στην ρουτίνα.... εγώ έγεινα χειρότερα από πριν.... δεν είχα από που να πιαστώ.... ένιωθα να πνήγωμαι.... ΄φόναζα βοήθεια και δεν με άκουγε κανείς..... Μέσα Σεπτεμβρίου μετακομίζουμε επιτέλους στο σπίτι μας. Κιόμως η Πωλίνα δεν ήταν εκεί...... μέσα στο σπίτι μετακόμισε ένα άψυχο σώμα που κινήται σαν ρομπότ.... έψαξα παντού, να την βρώ.,,, να δω που κρίβεται.... και δεν την έβρησκα΄..... προσπαθούσα να κάνω τα πάντα για να την κάνω να χαρεί και να βγεί από την κρυψώνα της, όμως τίποτα.... φοβότανε.... άφησε το σώμα και το μυαλό να βασανίζονται.... να υποφέρουν..... και αυτή πήρε την ψυχή και την έκρειψε βαθιά..... Αρχές Οκτωβρίου άρχισε το μυαλό και το σώμα να προσπαθούν να βρούν τρόπουν να επαναφέρουν την ψυχή.... και τότε ήταν που κανονήστηκε το χειρουργείο.... και τότε ήταν που η ψυχή ξετρύπωσε από την κρυψώνα της και άρχισε να χοροπηδάει πέρα δώθε..... Αυτό όμως δεν κράτησε ούτε μήνα, αφού το χειρουργείο ακυρώθηκε, και τότε η ψυχή έψαχνε κάπου να στηριχθεί..... το μόνο που άκουγε ήταν ε καλά μωρέ πως κάνεις έτσι δεν έγινε και τίποτα.....άλλοστε σιγά μην κατάφερνες ποτέ εσύ να αδυνατίσεις, να γίνεις ωραία κτλ κτλ κτλ.... τότε ήταν που η Πωλίνα χάθηκε για πάντα.... κρύφτηκε πολύ βαθιά....... Συνεχίζει το σώμα και το μυαλό να υποφέρει ακόμα πιο πολύ..... να ζει μέσα σε μια μαύρη σπυλιά..... και ότι και να κάνει, όσες προσπάθειες και να κάνει, δεν επανέρχετε η ψυχή.... έχει φοβιθεί τόσο πολύ..... Ακόμα κιόταν παίζω με τον μικρό μου, που είναι στιγμές ευτυχίας, η ψυχή μου δεν το χαίρετε, δεν το απολαμβάνει.... είναι κρυμμένη και παρακολουθεί δειλά από μια κλειδαρότρυπα.... Αρνείτε όμως να βγεί..... Νιώθω να βυθίζομαι σε ένα βούρκο...... ο χρόνος μπήκε χάλια..... βγαίνει ακόμα πιο χάλια..... και δεν ξέρω τί θα γίνει με το 2011...... πολλές φορές σκέφτηκα να θέσω τέλος στην ζωή μου, όμως με κράτησε το μικρό μου..... πολλές φορές είναι θα φύγω να εξαφανιστώ.... όμως με κράτισε το μικρό μου....Μπορεί πολλές φορές να δείχνω καλά, να δίνω συμβουλές στους άλλους..... αλλά αυτό δεν το κάνει η ψυχή, αλλά το μυαλό που έχει μείνει μέσα στο σώμα και προσπαθούν με κάθε τρόπο να επαναφέρουν την ψυχή.... Σας παρακαλώ βοηθήστε με να σώσω ότι έχει απομείνει από την Πωλίνα...... Νομίζω ότι της αξίζει να συνεχίζει να ζει......

Συγνώμη για το καταθληπτικό ποστ αλλά ήθελα κάπου να τα πω.... αν δεν τα έλεγα τώρα δεν θα τα έλεγα ποτέ...... Σας ευχαριστώ και συγνώμη αν σας κούρασα......

**maroulaki_ed** · 27-12-2010, 23:25

εγω Πολινακι σε καταλαβαινω

θελεις μια αναγνωριση και μια αγκαλια αληθινη απο ολους μας

κυριως ομως απο τον αντρα σου

που φαινεται πως στην καθημερινοτητα του και αυτουνου του βγαινει δυσκολα (μα γιατι καλα μου αντρακια γιατιιιιιιιιι?) ε???

γιατι παιρνετε στα χερια σας μια ολοζουμερη ψυχη και την αφηνετε σταφιδιασμενη να κρυβεται σαν την αδικη καταρα?

μονο στις διακοπουλες ξερετε να εκτιματε και να δινετε?

υπαρχει και η καθημερινοτητα καλοι μου κυριοι!!!! αντε πια!

αχ ! τα πα και ξεθυμανα!!!!

ευχομαι το 2011 Πολινα να δεχθει πολλες αγκαλιες η ψυχουλα σου!!!

εγκαρδιες και με πολλη πολλη αγαπη!

**polinaki1983** · 27-12-2010, 23:28

Σε ευχαριστώ μαρουλακι μου...... Μακάρι γιατί δεν αντέχω άλλο....... με φοβίζει πολύ το σκοτάδι.....

**Gilda_ed** · 27-12-2010, 23:30

Πωλινάκι μου σκέψου όμως οτι τον πρώτο μήνα του 2011 θα γίνει κατι που περιμένεις και που θέλεις πολυ. Κάτι για τον εαυτό σου, έτσι δεν είναι? Θα δεις πως όλα θα πάνε καλά εαν το πιστέψεις πραγματικά. Θα βρεις πάλι το γοητευτικοτατο εαυτο σου και την αισιοδοξία σου (ειλικρινά σε είχα ζηλέψει πολύ γι αυτό τις πρώτες φορές που μιλησαμε).
Αυτο που μπορώ να σου πω εγω απο προσωπική μου πειρα ειναι πως όταν ειμαστε στον πάτο ειναι απολύτως φυσικό να ανεβουμε επάνω.. Σκεψου το λίγο καλή μου, δεν υπάρχει άλλος δρόμος! Λες οτι βρέσκεσαι κρυμμένη σωστά? Δεν θα μεινεις για πάντα εκει, είναι λογικό να βγεις να δεις τον ήλιο.. Είναι ενα είδος αναγκαιότητας, είναι η φυσική μας πορεια..
Γι αυτο στην προσπαθεια σου πρεπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι πάλι θετικά γιατι απ' οτι εχω καταλαβει εχεις μια εκπληκτικη προσωπικότητα που εχει να δώσει πολλά!
Μην αφήνεις λοιπον κάνεναν να το χαλάσει αυτο..

Ξέρω πώς όλα θα πάνε καλά και βάζω και στοίχημα πως ο απολογισμος του 2011 δεν θα εχει καμια σχέση, κάτσε και θα δεις :P

**polinaki1983** · 27-12-2010, 23:37

Το πότε θα γίνει Gilda μου αυτό που θέλω πολύ, ή αν θα γίνει, μόνο ο θεός το ξέρει. Εγώ απλά ελπίζω πως θα γίνει και πως θα είναι ο λόγος η ψυχούλα μου να βγεί πιο δυνατή από ποτέ από εκεί που κρύβεται.....
Δεν υπάρχει τίποτα να ζηλέψεις σε μένα καλή μου..... τίποτα......
Εκπληκτική προσωπικότητα είχα...... όμως μου την έχουν καταστρέψει...... για να σκέφτομαι θετικά δεν πρέπει να έχω και κάπια στήριξη? κάπιον για να χαρώ μαζί του?

Μακάρι να έχεις δίκαιο, και ο απολογισμός του 2011 να είναι θετικός..... Γιατί δεν με βλέπω να αντέχω για πολύ ακόμα.... έχει και το μυαλό αρχίσει να τρελλένετε......

Σε ευχαριστώ πάντος για την καθυμερινή στήριξη που μου παρέχεις καλή μου..... Με βοηθάει πολύ...... Ολους σας ευχαριστώ..... Ηλικρινά χωρίς αυτό το φόρουμ δεν ξέρω πού θα ήμουνα τώρα....

**Gilda_ed** · 27-12-2010, 23:48

Εκπληκτική προσωπικότητα είχα...... όμως μου την έχουν καταστρέψει...... για να σκέφτομαι θετικά δεν πρέπει να έχω και κάπια στήριξη? κάπιον για να χαρώ μαζί του?

Έχω 2 παρατηρήσεις-> 1) Τα στοιχεία της προσωπικότητάς μας δεν εξαφανίζονται. Μπορει κάποιες στιγμές να κλονίζονται αλλά δεν χάνονται. Εαν απο παιδι είσαι θετικό άτομο αυτο δεν θα χαθεί, θα κρυφτεί.
2) Όσο και αν ακούγεται περίεργο δε νομίζω να χρειαζόμαστε τους άλλους για να αλλάξουμε τον τροπο σκέψης. Όταν ημουν χαμένη είχα καποιον που με στήριζε. Και όμως έβλεπα πως εαν δεν βρισκόμουν μονη μου με τον εαυτο μου, με τις σκέψεις μου, με το Εγώ μου δεν θα άλλαζε τίποτα. Θέλει προσπάθεια να δεις θετικά τα πραγματα. Εγω προσπαθώ αλλά δεν τα εχω καταφέρει ακόμη τελειως. Ελπίζω πως με λιγη εσωτερικη δουλιτσα όλα θα φτιαξουν..