από άλλον πλανήτη...;

[smart]

εχω μια απορια...
τη μοιραζομαι να δω αν ειμαι η μονη.
εχει τυχει να μιλαω με ανθρωπους που θεωρουν οτι ολα ειναι καλα κ απολαμβανουν τη ζωη τους.
κ οταν λεω οτι δεν ειμαι καλα να μου λενε να αρχισω να απολαμβανω τη ζωη μου.
ωραια, κ εγω το θελω αυτο..
αλλα πως γινεται?
υπαρχει κανα κουμπι?
να το πατησω αμα ειναι!
θεωρουν εντελως αδιανοητο το οτι δε μπορω να το κανω, ετσι απλα!!!
οτι το ψαχνω πολυ, το σκεφτομαι πολυ, το αναλυω πολυ!

αλλα δε μπορω!
δεχομαι οτι ως ενα σημειο-αλλοτε μεγαλυτερο, αλλοτε μικροτερο, ειναι θεμα οπτικης.
αλλα αυτη η οπτικη πως διαμορφωνεται?
πως μπορουν κ ειναι τοσο ξενοιαστοι, τοσο ανεμελοι κ θεωρουν δεδομενο οτι μπορει ο καθενας να ειναι ετσι ανα πασα στιγμη?

[juliana]

το θεμα με την απορια σου ειναι οτι ο καθενας μας αλλιως αντιλαμβανεται την πραγματικοτητα. τα παντα ειναι στον τροπο που σκεφτομαστε. ο κομφουκιος δεν λεει οτι αλλαζοντας τον τροπο σκεψης μπορεις να αλλαξεις τον κοσμο ολο?
οταν δεν εισαι καλα απλα δεξου το και προσπαθησε να δεις τι ειναι αυτο που σε κανει να μην εισαι καλα. αν καταλαβεις τα πραγματικα αιτια τοτε θα μπορεσεις να τα αλλαξεις για να γινεις καλυτερα. και παντα πιστευω οτι πρεπει να τα βλεπουμε τα πραγματα πιο αισιοδοξα και να σκεφτομαστε θετικα. το ξερω οτι ειναι δυσκολο στην πραξη απλα ξεκιναμε παντα με τα πιο μικρα καθημερινα και επειτα με τα πιο πολυπλοκα.
δεν πιστευω οτι υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που ειναι παντα εντελως ξενοιαστοι και ανεμελοι. ισως ετσι θελουν να παρουσιαζονται αλλα μεσα τους μονο αυτοι ξερουν πως νοιωθουν.

[nocontrolfreak]

Εγώ δεν πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι, και με την ίδια συναισθηματική νοημοσύνη! Καμιά φορά νιώθω το μυαλό μου να δουλεύει συνέχεια, δεν σταματά! Αλλά πιστεύω ότι για άλλους δεν ισχύει το ίδιο! Κάποιος ακόμη και να έχει προβληματισμούς, δεν τους εκφράζει, τους καλύπτει. Βάζει τα παιδιά μπροστά και λέει ότι είναι ευτυχισμένος...

Έτυχε να είσαι από τους ευαίσθητους...και δεν εννοώ κλαψιάρηδες, εννοώ ευαίσθητους με την έννοια του ότι προσλαμβάνεις περισσότερα μηνύματα και αντιλαμβάνεσαι πιο έντονα τα πράγματα! Ψάχνεις περισσότερα από τη ζωή, έχεις πιο πολλές απαιτήσεις, όνειρα, προβληματισμούς. Δυστυχώς δεν γίνεται να κάνεις το μυαλό σου να σταματήσει να δουλεύει!

Για συμβουλή δεν έχω τίποτα. Σκέψου τι μπορεί να είναι ευτυχία για σένα. Και μετά πες μου τι έκανες να το κάνω και γω! χχχχ

[click]

εισαι σιγουρη οτι απολαμβανουν τη ζωη τους και την απολαμβαναν παντα ωστε να θεωρουν εξωπραγματικο το ενδεχομενο καποιος να μην την απολαμβανει???
μηπως αυτοι ειναι απο αλλο πλαντητη ή το παιζουν οτι ειναι απο αλλο πλανη? απο αμυνα ισως? προσπαθεια αυθυποβολης?
δεν ξερω

[lessing_ed]

Aν θελεις διευκρινισε τα δικα σου.Εισαι μονιμα δυσαρεστημενη;Σε ενοχλουν τα παντα;Σε συγκινει κατι; Σε αγγιζει κατι;Εχεις δικους σου ανθρωπους;Καμμια φορα δεν ειναι τα γεγονοτα αυτο καθ αυτιο αλλα ο τροπος που τα ερμηνευουμε.Αλλα απο τα ποστ σου δεν μου φαινεσαι καθολου ''μιζερο''ατομο ισα ισα.Μηπως τα ατομα που συναντας ειναι καπως υπερφιαλα;Μηπως να ψαξεις για καινουργιους ανθρωπους;Μηπως αυτοι που συναντας τωρα βρισκονται στον πλανητη της αβασταχτης ελαφροτητας του ειναι;

[maroulaki_ed]

καλημερα και καλη χρονια!!!

λοιπον αυτο που εγραψες smart το εχω σκεφτει πολλες φορες

ναι ειναι καπως δυσκολο

το να εισαι καλα και να το λες ειναι κοινωνικα αποδεκτο

το να εισαι κακα και να το λες ομως δεν ειναι

θεωρω δηλαδη οτι δεν ειναι ακριβως το να μην εισαι καλα κοινωνικα απαραδεκτο αλλα το να λες οτι δενεισαι καλα

ακομα και ο πιο κοντινος σου ανθρωπος δηλαδη θα βρει τροπο να ξετριπωσει ενα ειμαι καλα απο σενα ετσι για να ησυχασει

κι ας μην εισαι καλα και ας μην ειναι και αυτος καλα

αυτο εχω βγαλει σαν συμπερασμα

δεν γινεται δηλαδη να υπαρξει μια συζητηση του τυπου

_πως πας?

_πολυ καλα ! εσυ?

_εγω απο το κακο στο χειροτερο. ευχαριστω!

_α ωραια τα λεμε. φιλακια πολλα!

δηλαδη ο αλλος θα ξεκολλωθει σονυ και καλα να παρεις πισω αυτο και μη σκεφτεσαι ετσι και γιατι μαπως δεν βλεπεις μια χαρα εισαι κ.τ.λ.

και ας ειναι αυτος τρεις χειροτερα

γενικα δεν το χουμε πολυ ετσι.

μετα σου λενε ολοι οι φαρμακοποιοι το τι αντικαταθλιπτικο συνταγογραφουνε αλλο πραγμα!

ε δεν παει ετσι! δεν γινεται μια γειτονια να ξοδευει χιλιαδες αντικαταθλιπτικα αλλα απο την αλλη να ειναι ολα καλα.

εγω αυτο το συμπερασμα εχω βγαλει! ο καθενας την παλευει οπως μπορει

απλα το χαλια και οι συνωνυμες λεξεις δεν παιζουν να λαμβανουν κοινωνικη αποδοχη οποτε δεν παιζει να λεγονται με ειλικρινεια οποτε πραγματικα ειναι οντως ετσι τα πραγματα η εστω καποια πραγματα στην ζωη ενος ανθρωπου.


συμφωνειτε? πως το βιωνετε?

[Kleanthis_ed]

Ο καθένας ζει στον δικό του υποκειμενικό κόσμο και βιώνει τις καταστάσεις στη δική του υποκειμενική ένταση.Κάτι που εσένα σε κάνει να σπαράζεις, μπορεί να φαντάζει στον άλλον αστείο.Γι'αυτό και δε μπορώ να καταλάβω πως μερικοί άνθρωποι λένε «Υπάρχουν και χειρότερα.Τι να πω κι εγώ - αυτός.Γιατί δεν κοιτάς τους υπόλοιπους γύρω σου κτλ.».

Σκέψου τον εαυτό σου σα να είναι στο κέντρο ενός συστήματος συντεταγμένων και ομοίως οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω σου.Εσύ ορίζεις τα γεγονότα και τις καταστάσεις με βάση το δικό σου σύστημα ενώ οι υπόλοιποι δίνουν ταυτότητα στα ίδια με βάση το δικό τους.Και οι δύο βλέπετε τι συμβαίνει,μόνο που ο καθένας έχει ορίσει διαφορέτικά τις καταστάσεις...

[click]

Originally posted by maroulaki

το να εισαι καλα και να το λες ειναι κοινωνικα αποδεκτο

το να εισαι κακα και να το λες ομως δεν ειναι

θεωρω δηλαδη οτι δεν ειναι ακριβως το να μην εισαι καλα κοινωνικα απαραδεκτο αλλα το να λες οτι δενεισαι καλα

ακομα και ο πιο κοντινος σου ανθρωπος δηλαδη θα βρει τροπο να ξετριπωσει ενα ειμαι καλα απο σενα ετσι για να ησυχασει

κι ας μην εισαι καλα και ας μην ειναι και αυτος καλα

αυτο εχω βγαλει σαν συμπερασμα

δεν γινεται δηλαδη να υπαρξει μια συζητηση του τυπου

_πως πας?

_πολυ καλα ! εσυ?

_εγω απο το κακο στο χειροτερο. ευχαριστω!

_α ωραια τα λεμε. φιλακια πολλα!

πιο συχνα το αντιθετο εχω παρατηρησει.
να ενοχλουνται πολυ οταν καποιος ΕΙΝΑΙ καλα, παρα οταν δεν ειναι.

[tato]

Πόσο σας καταλαβαίνω ....

Έχω γεννήσει ένα καταπληκτικό μωράκι, είχα καλή εγκυμοσύνη, όλα πήγαν καλά, τώρα είναι ενός έτους ... και εγώ νιώθω δυστυχισμένη... με τον άντρα μου τα πάω σκατά ... με το που τον βλέπω θέλω να ουρλιάξω .... βάζω τα κλάματα με το παραμικρό .... και είμαι πανταχού παρών!

και νιώθω ότι διαπράτω ΥΒΡΗ .... τόσο καλό, λαμπερό, χαρούμενο πλάσμα που γέννησα, όμορφο σαν τον ήλιο .... γιατί να μην είμαι ευτυχισμένη .... Πόσες φορές σκέφτηκα να πέθαινα ... αλλά απλά ξέρω ότι δεν έχω το δικαίωμα γιατι θα του σταθώ με όλες μου τις δυνάμεις!


Έβλεπα ψυχολόγο για πολλά χρόνια, το θέμα σε μεγάλο βαθμό είναι οι σχέσεις με τον άντρα μου, οι σχέσεις με το σώμα μου, οι εμπειρίες από την δική μου παιδική ηλικία.

Σε ποιόν να τολμήσω να πώ, λοιπόν, ότι είμαι δυστυχισμένη και δεν ξέρω ουσιαστικά γιατί;;;

[polinaki1983]

Originally posted by tato
Πόσο σας καταλαβαίνω ....

Έχω γεννήσει ένα καταπληκτικό μωράκι, είχα καλή εγκυμοσύνη, όλα πήγαν καλά, τώρα είναι ενός έτους ... και εγώ νιώθω δυστυχισμένη... με τον άντρα μου τα πάω σκατά ... με το που τον βλέπω θέλω να ουρλιάξω .... βάζω τα κλάματα με το παραμικρό .... και είμαι πανταχού παρών!

και νιώθω ότι διαπράτω ΥΒΡΗ .... τόσο καλό, λαμπερό, χαρούμενο πλάσμα που γέννησα, όμορφο σαν τον ήλιο .... γιατί να μην είμαι ευτυχισμένη .... Πόσες φορές σκέφτηκα να πέθαινα ... αλλά απλά ξέρω ότι δεν έχω το δικαίωμα γιατι θα του σταθώ με όλες μου τις δυνάμεις!


Έβλεπα ψυχολόγο για πολλά χρόνια, το θέμα σε μεγάλο βαθμό είναι οι σχέσεις με τον άντρα μου, οι σχέσεις με το σώμα μου, οι εμπειρίες από την δική μου παιδική ηλικία.

Σε ποιόν να τολμήσω να πώ, λοιπόν, ότι είμαι δυστυχισμένη και δεν ξέρω ουσιαστικά γιατί;;;

Τατο, είναι σαν να διαβάζω εμένα, με την διαφορά ότι ο δικός μου γιος, το δικό μου φεγγάρι, είναι 2 ετών, δεν είχα καθόλου καλή εγκυμοσύνη, και δεν έχω πάει ποτέ σε ψυχολόγο. Κιόμως ούτε εγώ τολμώ να πω πως είμαι δυστυχισμένη.... ούτε εγώ τολμώ να πω ότι μουρχετε να ετοιμασω τις βαλιτσες του και να αλλαξω κλειδαριες.... ούτε εγώ τολμώ να πω πόσες φορές μου πέρασε από το μυαλό να εξαφανιστώ, να μην ξέρει κανείς που είμαι.... Μπροστά σε όλους δείχνω ευτυχισμένη, χαρούμενη, ότι όλα είναι οκ. Μόνο εδώ μέσα βρήκα την δύναμη και μυράστηκα κάποια πράγματα μαζί σας. Ίσως επειδή είναι απρόσωπο? Ισως επειδή ένιωσα να εμπειστέυομαι κάπια άτομα, ίσως επειδή τα έγραψα την στιγμή που πραγματικά τα ένιωθα πιό έντονα? Αχ ναξερες πόσο πολύ σε καταλαμβαίνω.....

[smart]

εχω σκεφτει-αλαλ δεν το χω κανει - να καταγραψω οσα δε μου αρεσουν κ οσα κου αρεσουν στη ζωη μου.
μετα, απο αυτα πο υδε μου αρεσουν, να δω ποια μπορω ν αλλαξω.
κ ν αρχισω απο το πιο ευκολο :)
θελετε να το κανουμε μαζι ? :)
ισως τα πραγματα να μην ειναι τοσο μουντα οσο τα βλεπουμε καποιες φορες :)

[polinaki1983]

Μου αρέσει πολύ σαν ιδέα σμαρτ!!! Παλιά (πολύ παλιά) τόχα κάνει, αλλά τότε τα ΔΕΝ μου αρέσουν ήταν ελάχιστα, και τα άλλαξα!!!!! Τώρα όμως?

[smart]

τωρα θ αλλαξεις οσα μπορεις, να συνηθισεις στη διαδικασια, να αποκτησεις πιστη στον εαυτο σου κ οταν ερθει η καταλληλη στιγμη να κανεις τη μεγαλη αλλαγη (που νομιζω οτι ξερω ποαι ειναι ;) ).
ολα θελουν το χρονο τους να γινουν, τι να πω, ας προσπαθησουμε να παρουμε τα μαθηματα μας...

[lessing_ed]

Originally posted by tato
Πόσο σας καταλαβαίνω ....

Έχω γεννήσει ένα καταπληκτικό μωράκι, είχα καλή εγκυμοσύνη, όλα πήγαν καλά, τώρα είναι ενός έτους ... και εγώ νιώθω δυστυχισμένη... με τον άντρα μου τα πάω σκατά ... με το που τον βλέπω θέλω να ουρλιάξω .... βάζω τα κλάματα με το παραμικρό .... και είμαι πανταχού παρών!

και νιώθω ότι διαπράτω ΥΒΡΗ .... τόσο καλό, λαμπερό, χαρούμενο πλάσμα που γέννησα, όμορφο σαν τον ήλιο .... γιατί να μην είμαι ευτυχισμένη .... Πόσες φορές σκέφτηκα να πέθαινα ... αλλά απλά ξέρω ότι δεν έχω το δικαίωμα γιατι θα του σταθώ με όλες μου τις δυνάμεις!


Έβλεπα ψυχολόγο για πολλά χρόνια, το θέμα σε μεγάλο βαθμό είναι οι σχέσεις με τον άντρα μου, οι σχέσεις με το σώμα μου, οι εμπειρίες από την δική μου παιδική ηλικία.

Σε ποιόν να τολμήσω να πώ, λοιπόν, ότι είμαι δυστυχισμένη και δεν ξέρω ουσιαστικά γιατί;;;

Σε μας!Με ολη μου την αγαπη σου λεω οτι νομιζω πως πηγη της δυστυχιας σου ειναι ο αντρας σου κ αν φανταστεις τον εαυτο σου χωρις αυτον θα αισθανθεις ανακουφιση.Αυτο που περιγραφεις συμβαινει σε πολλες πολλες φιλες μου κ παρατηρησαν οτι οσες χωρισαν δεν το μετανιωσαν ποτε ισα ισα βρηκαν σιγα σιγα την ηρεμια κ την ισσοροπια τους κ χαρηκαν περισσοτερο τη σχεση με τα παιδια τους.Γιατι κακα τα ψεμματα ενας ακαταλληλος συντροφος ειναι ΚΑΙ ακαταλληλος πατερας.

[lessing_ed]

Originally posted by smart
εχω σκεφτει-αλαλ δεν το χω κανει - να καταγραψω οσα δε μου αρεσουν κ οσα κου αρεσουν στη ζωη μου.
μετα, απο αυτα πο υδε μου αρεσουν, να δω ποια μπορω ν αλλαξω.
κ ν αρχισω απο το πιο ευκολο :)
θελετε να το κανουμε μαζι ? :)

Ναι!Θελουμε!:thumbup: