Τι σας έρχεται στο μυαλό..

[keep_walking]

Να απαντησω εγω την γνωμη μου?
Ναι φθειρει, γιατι σκεφτεσαι την ασθενεια και οτι εισαι κατα καποιο τροπο ασθενης...αντι να σκεφτεσαι αλλα πραγματα και να το αφησεις κατα καποιο τροπο να περασει.
Επισης φθειρει οταν διαβαζεις πολλα προβληματα απο πολυ κοσμο γιατι ταυτιζεσαι κατα καποιον τροπο με αυτα...οσο και να θες να βοηθησεις, για αυτο χανομαι κατα περιοδους απο το e-psychology αλλα ελα που μου αρεσει να γραφω και να επικοινωνω και μου αρεσει και η παρεα σας:)

[vince]

Kassi μου, δεν ξέρω αν με φθείρει. Μου αρέσει να γράφω στο φόρουμ, διαβάζω για ανθρώπους με παρόμοιες η ανάλογες εμπειρίες και μαθαίνω. Χαίρομαι που μπορώ και μοιράζομαι μαζί σας προβληματισμούς τους οποίους αποφεύγω να κουβεντιάζω με τους δικούς μου ανθρώπους..

Κάποια στιγμή ίσως έρθει ο κορεσμός..θα δείξει.

Παλαιότερα σε θυμάμαι έγραφες στο φόρουμ πολύ πιο συχνά..

[vince]

Originally posted by keep_walking
Επισης φθειρει οταν διαβαζεις πολλα προβληματα απο πολυ κοσμο γιατι ταυτιζεσαι κατα καποιον τροπο με αυτα...

Δεν έχεις άδικο..αλλά και εμένα μου αρέσει η παρέα σας!

[Kassi]

Originally posted by keep_walking
Να απαντησω εγω την γνωμη μου?
Ναι φθειρει, γιατι σκεφτεσαι την ασθενεια και οτι εισαι κατα καποιο τροπο ασθενης...αντι να σκεφτεσαι αλλα πραγματα και να το αφησεις κατα καποιο τροπο να περασει.
Επισης φθειρει οταν διαβαζεις πολλα προβληματα απο πολυ κοσμο γιατι ταυτιζεσαι κατα καποιον τροπο με αυτα...οσο και να θες να βοηθησεις, για αυτο χανομαι κατα περιοδους απο το e-psychology αλλα ελα που μου αρεσει να γραφω και να επικοινωνω και μου αρεσει και η παρεα σας:)

Αυτό κατάλαβα και εγώ γι\'αυτό του το λέω...Ανακυκλωνόμαστε συνεχώς στο ότι είμαστε ψυχικά ασθενείς όταν υπάρχουν άλλα χίλια ζητήματα να σκεφτούμε.....Είναι κάπως ψυχοφθόρο ας παραδεχτώ.....

[Kassi]

Originally posted by vince
Kassi μου, δεν ξέρω αν με φθείρει. Μου αρέσει να γράφω στο φόρουμ, διαβάζω για ανθρώπους με παρόμοιες η ανάλογες εμπειρίες και μαθαίνω. Χαίρομαι που μπορώ και μοιράζομαι μαζί σας προβληματισμούς τους οποίους αποφεύγω να κουβεντιάζω με τους δικούς μου ανθρώπους..

Κάποια στιγμή ίσως έρθει ο κορεσμός..θα δείξει.

Παλαιότερα σε θυμάμαι έγραφες στο φόρουμ πολύ πιο συχνά..

Ναι πέρασα από αυτή την περίοδο με αρκετή συνείδηση μιας και θελησα να εμβαθύνω λίγο και να σταματήσω να βλέπω μόνο την επιφάνεια....Έμαθα πολλά πράγματα.Πολλά με πλήγωσαν αλλά με έκαναν πιο συνειδητοποιημένη και πιο ώριμη...Προσπάθησα να μεταφέρω τους προβληματισμούς μου από την έξω κοινωνία μιας και εγώ μέχρι πριν κάποιο καιρό δεν μπορούσα να μιλήσω ανοιχτά για το πρόβλημά μου....αλλά όπως έγραψα παραπάνω με κουράζει να σκέφτομαι συνεχώς ότι έχω πρόβλημα...Μου τρώει χρόνο από την ζωή μου....Μερικές φορές επίσης δίνω πολλή σημασία σε απορριπτικές και ρατσιστικές προτάσεις...Εξοργίζομαι με την κακία για τους ψυχικά ασθενείς αλλά έτσι είναι ο κόσμος και δεν θα σώσω εγώ τους ψυχικά ασθενείς...Ο καθένας διαφέρει....Δεν μπορώ να κουβαλάω το βάρος όλων των οριακών ούτε να πείσω αυτούς που απλά απεχθάνονται άτομα με την συγκεκριμένη διαταραχή να τα κάνουν παρέα γιατί κατά βάθος είναι καλά παιδιά...Με μερικούς τα πάμε καλά με μερικούς όχι...Ο ψυχιατρός μου είπε πως υπάρχουν άτομα που τα πάνε καλά με τους οριακούς και τους ταιριάζουν...Έτσι θα υπάρχουν άτομα που θα τα πάνε καλά με τους ψυχωσικούς..κ.λ.π και θα υπάρχουν άτομα που θα τα πάνε καλά με εμένα,εσένα,αυτόν,αυτή προσωπικά......Όπως έγραψες και εγώ ζηλεύω με την καλή έννοια αυτούς που χαίρουν άκρας ψυχικής υγείας γιατί είναι αυτό που μου λείπει αλλά μπορεί να είναι τα χειρότερα λαμόγια,οι χειρότεροι χαρακτήρες που γνώρισες ποτέ....Δεν λέει κάτι...Δεν τους εξιδανικεύω πια τόσο πολύ επειδή είναι ψυχικά υγιείς.....και δεν χαλιέμαι τόσο πια αν με απορρίπτουν γιατί δεν είμαι..Εν τέλει δείχνει και γιατί ακριβώς σε ήθελαν οπότε 1000 φορές καλύτερα που δεν είναι δίπλα μου εξ\'αρχής παρά να ζούσα μέσα σε μια ουτοπία αποδοχής....Προτιμώ μια αληθινή απόρριψη κι ας με ρίχνει κάτω από μια ψεύτικη αποδοχή...

[vince]

Απο ένα άλλο φόρουμ:

http://www.disabled.gr/forum/archive/index.php/t-11840.html

Ενδιαφέρον. Ώρες ώρες αναρρωτιέμαι πόσο δικαίωμα έχω και εγώ στον έρωτα...σύμφωνα με την κοινή γνώμη...εύκολη όμως η παρατήρηση (πόσο μάλον όταν βασίζεται σε στερεότυπα και όχι σε πραγματικά γεγονότα). Δυστυχώς όμως για τους νομίζοντας γνώστες, όσο δεν παθαίνων, δέν μαθαίνων...αλλά ούτε αυτό αρκεί.

Απο την άλλη διάβασα και όμορφα λόγια, βασιζόμενα σε πρόσωπα και όχι σε χαρακτηρισμούς.

Μια ασθένεια μπορεί να λέει κάτι για κάποιους...καλύτερα λένε να σου βγέι το μάτι παρά το όνομα. Ακουσον...άκουσον. Και πως γίνεται βρε παιδιά...εάν δεν υπάρχει τρέλα τότε πως ξέρουμε οτι υπάρχει λογική. Λάθος 1+1=2 (υπο μαθηματικές συνθήκες) ακόμα κι ένας τρελός το ξέρει αυτό...εφόσον βέβαια πιστεύει οτι 1+1=2...

Είναι άραγε οι σχιζοφρενείς επικίνδυνοι? Οι υπόλοιποι δηλαδή είναι όλοι τους ακίνδυνοι? Τι σημαίνει τρελός? Τι σημαίνει ψύχωση? Άντε να το πείς με λόγια...


(Σκέψεις αφασίας στον ελέυθερο μου χρόνο...ευχαριστώ όσους σπαταλήσανε και τον δικό τους χρόνο για να τα διαβάσουν)

[carrie]

περικαλω :P

[vince]

Carrie εσύ έχεις κάποια προσωπική απάντηση/γνώμη όσον αφορά την αρχική ερώτηση του θέματος? Κάθε γνώμη δεκτή...

[carrie]

Για να ειμαι ειλκρινης μου ερχεται στο μυαλο μια δυσκολη κατασταση, οταν ο αλλος δεν παιρνει τα φαρμακα του αλλα και που ειναι γραφτο να ζησει με αυτο. Εχω γνωρισει 4-5 σχιζοφρενεις, και αρκετους αλλους ψυχωτικους, παρανοικους, διπολικους, κτλ κτλ. να σου πω κατι? μου τη δινουν οι ταμπελες που χρησιμοποιησα τωρα, κι ας ειναι διαγνωσεις απο ψυχιατρους. γενικα μου τη δινουν οι ταμπελες. δε μου αρεσουν οι διαγνωσεις, δε μου αρεσουν οι ανθρωποι χωρισμενοι σε 2, 5, 10, 100 ή 1000 κατηγοριες. οσοι ανθρωποι υπαρχουν αλλες τοσες ειναι και οι κατηγοριες. η γνωμη μου ειναι οτι οπως δε μπορω να κανω παρεα, γιατι δεν ταιριαζω, δεν επικοινωνω και δε γουσταρω παρα πολλα ατομα που ειναι ψυχικα υγιη (κατηγορια κι αυτη) ετσι μπορω να επικοινωνησω και να κανω παρεα με ατομα που θεωρουνται ψυχικα μη υγιη. μπορει η ψυχικη ασθενεια να δυσκολευει καποιες εκφανσεις της επικοινωνιας μερικες φορες, ειδικα αμα δεν τηρειται η φαρμακευτικη αγωγη, αλλα το ιδιο και περισσοτερο μπορει να δυσκολευουν την επικοινωνια το ψωνιο, οι ανασφαλειες, οι φοβιες, οι μνησικακιες και οι μικροτητες των \"ψυχικα υγιων\". Θελω να πω με λιγα λογια, δεν εχει σημασια η κατηγορια που εχει υιοθετησει η κοινωνια και τα στερεοτυπα. σημασια εχουν τα ατομα. και οπως μπορεις να μη γουσταρεις φιλους φυσιολογικους, να γουσταρεις διπολικους. Το προβλημα ειναι όμως, οτι η φυση πολλων απο αυτες τις διαταραχες και τα χαρακτηριστικα τους, ειναι αυτα της εσωστρεφειας, της αγοραφοβιας, της καχυποψιας, της συναισθηματικης ασταθειας, που δυσκολευουν το ιδιο το \"πασχον\" ατομο να αναπτυξει και να διατηρησει φιλιες... γενικα αυτοι που θεωρουνται νορμαλ ανθρωποι δε μπορουν να κανουν φιλους και αισθανονται απογοητευση απο τον κοινωνια και τις σχεσεις, ποσο μαλλον ανθρωποι που εχουν βιωσει το \"στιγμα\" και τον κοινωνικο αποκλεισμο κτλ κτλ.
Θελω να πω λοπον, οτι για μενα μιλωντας, δε με ενδιαφερει τι ψυχιατρικη διαγνωση εχει ο αλλος, ουτε φοβαμαι οτι επειδη ειναι ψυχασθενης θα βρεθω κομμενη κομματακια στον καδο απορριματων, αλλα δεν εχω γνωρισει ατομα με διαγνωσμενη ψυχωση σε φιλικο επιπεδο! γιατι? (εκτος και εαν δεν το εχω καταλαβει:P).

Δεν ξερω αν σε καλυψα, ρωτα με αν μου διεφυγε κατι..

[vince]

Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου. Όσον αφορά τα φάρμακα...αν και δεν είμαι λάτρης των φαρμάκων σαφέστατα υποστηρίζω πως κάποιος που τα έχει ανάγκη πρέπει να τα παίρνει. Το περίεργο είναι οτι (σύμφωνα με έρευνες) σε χώρες υποανάπτυκτες που δεν υπάρχουν ψυχοφάρμακα σε μεγάλη διαθεσιμότητα οι ψυχωσικοί όχι μόνο το ξεπερνάνε αλλά έχουν και καλύτερη πορεία απο ότι οι συμπάσχοντες σε ανεπτυγμένες χώρες...Αυτό ίσως να δείχνει και την σημασία που έχουν οι κοινωνικές συνθήκες όσον αφορά τις ψυχικές παθήσεις..

[carrie]

Originally posted by keep_walking
Να απαντησω εγω την γνωμη μου?
Ναι φθειρει, γιατι σκεφτεσαι την ασθενεια και οτι εισαι κατα καποιο τροπο ασθενης...αντι να σκεφτεσαι αλλα πραγματα και να το αφησεις κατα καποιο τροπο να περασει.

αυτο που λες συμβαινει μαλλον για αυτο που λεει ο κηπ, αμα εχεις ταμπελιαστει οτι εισαι αρρωστος, και το σκεφτεσαι συνεχεια και παιρνεις φαρμακα, πως να το ξεπερερασεις...
Για τα φαρμακα το ειπα όμως γιατι εχω δει 1-2 περιπτωσεις σχιζοφρενων σε κριση που δεν επαιρναν φαρμακα και ηταν τελειως ασυνεννοητοι, αλλα δε νομιζω να σου κανει καλο να σου γραφω τετοια! ;) :) Θα συμφωνησω όμως με τον κηπ και με τις υποαναπτυκτες χωρες!

[carrie]

εδω βρε παιδι μου αμα με πιανουν εμενα πονοι περιοδου ειμαι ολο νευρα, δαγκωνω ανθρωπο και δε μιλαω σε κανεναν αμα δε χαπακωθω

[vince]

Originally posted by carrie

Originally posted by keep_walking
Να απαντησω εγω την γνωμη μου?
Ναι φθειρει, γιατι σκεφτεσαι την ασθενεια και οτι εισαι κατα καποιο τροπο ασθενης...αντι να σκεφτεσαι αλλα πραγματα και να το αφησεις κατα καποιο τροπο να περασει.

αυτο που λες συμβαινει μαλλον για αυτο που λεει ο κηπ, αμα εχεις ταμπελιαστει οτι εισαι αρρωστος, και το σκεφτεσαι συνεχεια και παιρνεις φαρμακα, πως να το ξεπερερασεις...
Για τα φαρμακα το ειπα όμως γιατι εχω δει 1-2 περιπτωσεις σχιζοφρενων σε κριση που δεν επαιρναν φαρμακα και ηταν τελειως ασυνεννοητοι, αλλα δε νομιζω να σου κανει καλο να σου γραφω τετοια! ;) :) Θα συμφωνησω όμως με τον κηπ και με τις υποαναπτυκτες χωρες!

Χμμ..πλέον δεν με ταλαιπωρεί και ιδιαίτερα, ασχέτως που γράφω συχνά στο φόρουμ. Κοίτα μια φορά που τα έκοψα μπορούσα να συνενοηθώ με άλλα άτομα σχετικά καλά απλά είχα πολλές έμμονες και παράλογες ιδέες. Υπάρχει βέβαια και η φάση των αρνητικών συμπτωμάτων. Να φανταστείς σε κάποια φάση ένιωθα πως ήμουν νεκρός. Αυτό ίσως να οφειλόταν και στα φάρμακα...δεν είμαι σίγουρος...

[carrie]

κι εγω εχω αισθανθει οτι ειμαι 100 χρονων γρια και απορουσα γιατι συνεχιζω να ζω, ποιος ο λογος.. τι αλλο εχω να κανω στη ζωη..? και δεν εχω διαγνωστει κατι... ακομα! ισως επειδη δεν πηγα και ποτε σε γιατρο? Ο_ο

[vince]

Originally posted by carrie
απορουσα γιατι συνεχιζω να ζω, ποιος ο λογος.. τι αλλο εχω να κανω στη ζωη..?

Δεν ήταν έτσι ακριβώς αυτό που ένιωθα τότε. Δεν μπορώ να το εξηγήσω ξεκάθαρα αν και αυτά που έχεις σκεφτεί τα έχω σκεφτεί και εγώ και φαντάζομαι πολύς κόσμος.

Carrie νομίζω πως όλοι έχουμε λόγο να ζούμε. Απλά μερικές φορές το ξεχνάμε...