Ψυχική καταστροφή
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 2 of 2
  1. #1
    Member
    Join Date
    Apr 2008
    Posts
    34

    Ψυχική καταστροφή

    Εδώ και περίπου 1 χρόνο νιώθω συνεχώς ότι απειλούμαι...Αυτό λόγω της σύγκρουσης μου με κάποια άτομα..Έχω χάσει πολλούς ''φίλους'' από την παρέμβαση τρίτων προσώπων τα οποία είχαν άσχημη άποψη για μένα.Τελείωσα το σχολείο φέτος, και ετοιμάζομαι να φύγω στη Γερμανία, να σπουδάσω αυτό που θέλω τόσο πολύ εδώ και περίπου 3 χρόνια.Ψυχολογία...Έχω περάσει πολύ άσχημες καταστάσεις..Δεν έχω πολλούς ''φίλους'' και αυτό με κάνει να νιώθω πολύ άσχημα.Στεναχωριέμαι πλέον με το παραμικρό.Επίσης αδυνατώ να βρω λύσεις σε απλά προβλήματα.Η συμπεριφορά μου αλλάζει προς το χειρότερο και κλείνομαι όλο και περισσότερο στον εαυτό μου.Άτομα τα οποία περίμενα να μου σταθούν, όχι μόνο δεν με βοήθησαν, αλλά απομακρύνθηκαν.Φέτος, στο ''και καλά'' πιο ωραίο καλοκαίρι της ζωής μου, δεν έχω πάει μέχρι τώρα διακοπές.Δεν έιναι ότι δεν μπορούσα, αλλά δεν το επιδίωξα, λόγω της απάθειας μου για τα περισσότερα πράγματα γύρω μου..Αδυνατώ να ανταπεξέλθω.Παρόλαυτα βλέπω την έξοδο μου στη Γερμανία κάτι σαν μία έξοδο στον παράδεισο.Ότι εκεί θα λυθούν μία και καλή όλα.Θα κάνω μία νέα αρχή και θα τα ξεχάσω όλα.Απλώς δεν ξέρω το κάτα πόσο ισχύει αυτό.Νιώθω ότι βρίσκομαι σε κατάθλιψη.Δεν έχω πάει σε ψυχολόγο, αλλά το σκέφτομα...Πράγματα τα οποία με ευχαριστούσαν, όπως το να σχεδιάζω, να παίζω μουσική, να ασχολούμαι με αθλήματα, κάτι που από 3 χρονών με συναρπάζει και ήμουν πολύ αθλητικός τύπος, απουσιάζουν πλέον...Δεν ξέρω αν μπορώ να βρω λύση...Σε περίπτωση που φύγω θα αφήσω πίσω ένα κενό.Κάτι που θα μου μείνει για πάντα.Η έξοδος μου, θεωρείται για μένα και μόνιμη εγκατάσταση στο εξωτερικό.Η Ελλάδα δεν θα έχει να μου θυμίζει τίποτα...Πάντως εδώ και 3 χρόνια, έχω περάσει πολλά.Νιώθω ότι αν καταφέρω κάποια στιγμή και γίνω ψυχολόγος, κάτι το οποίο είναι το όνειρο μου, θα βοηθήσω πολύ κόσμο...Τέτοιες σκέψεις είναι που με γεμίζουν και με κάνουν να νιώθω δυνατός-αισιόδοξος...

  2. #2
    Member
    Join Date
    Jul 2008
    Posts
    32
    Καλημερα!

    προφανως και θα επρεπε να συμβουλευτεις καποιον ψυχολογο να σε βοηθησει να αναλυσεις αυτα που συμβαινουν. μήπως κάνεις κάτι κι εσυ που απομακρύνει τους άλλους; σε αυτη την περίπτωση όπου και να πας δε θα αλλάξει η κατάσταση παντού το ίδιο θα συμβαίνει. έχεις κανει την αυτοκριτικη σου, μια ενδοσκοπηση όσο αντικειμενικοτερη γινεται για να δεις τι φταίει;
    παντως καλυτερα να λυνεις τα προβληματα παρα να τα απωθεις. ειναι δυσκολο νομιζω να βοηθηθεις απο εδω αφου δεν ξερουμε τι ακριβως εχει συμβει, η συζητηση με ενα ψυχολογο θα σε βοηθουσε πολυ αλλωστε για να μπορεσεις να βοηθησεις τον κοσμο πρωτα πρεπει να βοηθησεις τον εαυτο σου διαφορετικα θα εισαι συνεχεια κολλημενος στα δικα σου προβληματα και δε θα ακους πραγματικα τους αλλους. εφοσον θες να σπουδασεις ψυχολογια σιγουρα θα εχεις εκτιμησει το τι μπορει να προσφερει ενας ψυχολογος αρα θα σου ειναι και πιο ευκολο να πας σε καποιον.
    γεγονος ειναι οτι εισαι και σε μια πολυ ευαισθητη περιοδο της ζωης σου, την εφηβεια οπου οι ορμονες τρελαινονται και ολα τα μεγαλοποιουμε, τις χαρες, τις λυπες, τον ερωτα αλλα αυτο θα το καταλαβεις μετα απο πολλα χρονια τωρα τζαμπα στο λεω΄

    λες ότι η σκέψη να βοηθησεις τον κοσμο σε κανει να αισθανεσαι δυνατός και αισιόδοξος, φαίνεται λοιπόν ότι έχεις ανάγκη να νιώθεις χρήσιμος και ανυπομονείς....ίσως νιωθεις υποτιμημένος και για αυτο εχεις αυτη την αναγκη. Δε γραφεις καθολου πως ειναι η σχεση σου με την οικογενεια σου και που ειναι σε όλο αυτό.

    διαβασε και το παρακατω, μη σταθεις στο οτι ειναι πεσιμιστικο το νοημα ειναι οτι αν με καποια πραγματα που κανουμε καταστρεφουμε τη ζωη μας όπου και να παμε αυτό θα συμβαίνει ξανα και ξανα, αν δεν αλλαξουμε οι ίδιοι δε θα βοηθήσει η αλλαγή τόπου.

    φιλιά και να σαι δυνατός

    Η πόλις (Κ. Π. Καβάφη)

    Είπες, θα πάγω σ΄άλλη γη, θα πάγω σ΄άλλη θάλασσα
    μια πόλις άλλη θα βρεθεί, καλύτερη απ\' αυτή
    κάθε προσπάθειά μου, μια καταδίκη είναι γραφτή
    κι είν΄η καρδιά μου, σαν νεκρός θαμμένη
    ο νους μου ως πότε μες στο σπαραγμό αυτόν θα μένει
    όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
    ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ
    που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα

    Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θά΄βρεις άλλες θάλασσες
    η πόλις θα σ΄ακολουθεί, στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους
    και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
    και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ΄ασπρίζεις
    πάντα στην πόλη αυτή θα φτάνεις, για τ΄αλλού μην ελπίζεις
    Δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό
    έτσι που την ζωή σου ρήμαξες εδώ
    στην κόχη τούτη τη μικρή
    σ΄όλη τη γη τη χάλασες

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •