μια ακόμα ιστορία!

[Everest]

Γεια σας κι από μένα!

Είμαι νέο μέλος εδώ και πραγματικά χαίρομαι πάρα πολύ που σας βρήκα!Εδώ και μια βδομάδα διαβάζω διάφορα σε αυτό το φόρουμ (το βρήκα τυχαία ψάχνοντας πληροφορίες για το γαστρικό μπαλόνι) και αισθάνομαι πως υπάρχουν άνθρωποι που συμπάσχουν και καταλαβαίνουν, που μπορούν να σε στηρίξουν χωρίς να σου δώσουν μια συμβουλή τύπου φωστήρα, όπως ?μην τρως πολύ?.Νομίζω ότι όλοι εμείς οι παθώντες ξέρουμε πολύ καλά τί πρέπει να τρώμε και πόσο, μάλλον έχουμε διαβάσει όλοι τα κέρατά μας πάνω στη διατροφή. Εδώ μέσα αισθάνομαι πως δεν είμαι μόνη μου. Λοιπόν να σας πω κι εγώ το δικό μου θέμα, που καθόλου πρωτότυπο δεν είναι. Εγώ πάντα είχα την ψυχολογία του χοντρού, ακόμα κι όταν δεν ήμουν τόσο. Τώρα είμαι 88 κιλά, πρόπερσι είχα φτάσει τα 100 για ένα διάστημα (με ύψος 1,60), αλλά το νούμερο-σταθμός μου ήταν για 5-6 χρόνια το 91,6(ναι!και το κόμμα 6!!). Πέρυσι, έγινε ένα μαγικό κλικ, έφυγε η εμμονή με το φαγητό και είχα πάρει την κατηφόρα ως τα 75 κιλά! Πρώτη φορά έβαλα φούστα μετά την 2α γυμνασίου!!Τα έχανα πολύ σωστά, 3 κάθε μήνα, και έμεινα εκεί για 6-7 μήνες τρώγωντας κανονικά χωρίς στερήσεις. Δηλαδή, για πρώτη φορά δεν είχα εμμονή με το τι θα φάω, πως θα το μαγειρέψω κλπ, έτρωγα όταν και όσο πεινούσα. Μάλιστα, η διαδικασία δεν ξεκίνησε με δίαιτα, αλλά με περπάτημα. Στα 100 ήμουν χάλια ψυχολογικά, ίσως καμια κατάθλιψη, η ζωή μου ήταν όλο τηλεόραση, φαί και ύπνος. Κάποια στιγμή, δε με χώραγε άλλο ο τόπος και πήρα τους δρόμους κ τα βουνά!Κάθε μέρα περπάταγα μερικά χιλιόμετρα (για ψυχοθεραπεία). Έτσι σιγά σιγά ήρθα σε επαφή ξανά με το σώμα μου και με το περιβάλλον και άρχισα να ?ακούω? τις ανάγκες του σώματός μου. Και έτσι αβίαστα χάνονταν και τα κιλά. Μετά όμως, ?χάθηκε το σήμα? και αργά πήρα την ανηφόρα πάλι...Είχα πολλή δουλειά εκείνη την περίοδο και υπήρχε σοβαρό θέμα υγείας σε αγαπημένο πρόσωπο, να αναφέρω και μια ερωτική απογοήτευση, η χάλια ψυχολογία αναζήτησε τον παλιό σύντροφο...το φαγητό! Το γέμισμα του κενού!Μετά ακολούθησε ένα διάστημα συνεχούς μάχης με τον εαυτό μου, να κάνω δίαιτα, ναι θα κάνω, πάλι η εμμονή, εγώ όποτε κάνω δίαιτα παχαίνω!! Κι εκεί σκέφτηκα πως πρέπει να κάνω κάτι δραστικό, γιατί συνεχώς υποφέρω από τη μάχη με τη δίαιτα-ζυγαριά κλπ και κάθε μήνα προσθέτω κι ένα δυο κιλά!Σκέφτηκα λοιπόν το μπαλόνι, αλλά τώρα άλλαξα γνώμη πάλι, γιατί λέω, κι αν το βάλω και μετά πάλι τα πάρω πίσω όπως λένε οι περισσότεροι?Μετά λέω, έπρεπε να το είχα βάλει τότε που πρωτοπήρα την ανηφόρα αλλά ήμουν αισιόδοξη. Και τώρα είμαι (αισιόδοξη) και αυτές τις μέρες τα καταφέρνω, βρήκα κι εσας και παίρνω κουράγιο, αλλά ρε παιδιά...έχω βαρεθεί και κουραστεί...Ξέρω ότι το κλικ είναι στο μυαλό μας, αλλά το κουμπί που το κάνει αυτό το κλικ, πού είναι???
Καμιά φορά λέω πως για όλα φταίει το ότι δεν έχω μια σχέση εδώ και κάτι χρόνια, από την άλλη πιστεύω πως για να με ερωτευτεί κάποιος πρέπει να αδυνατίσω και αισθάνομαι εγκλωβισμένη σε ένα φαύλο κύκλο! Ααχ!

Πολλά είπα αλλά ευχαριστώ πολύ όσους έκαναν τον κόπο και τα διάβασαν! Όλες οι σκέψεις και τα θέματα είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτα! Καλά κουράγια σε όλους!!!

[Nefeli-]

Everest καλημέρα και καλό μήνα να έχουμε το όνομά σου φανερώνει μεγάλη ανηφόρα που εύκολα γίνεται και κατηφόρα...


πρόσφατα, αναπολώντας μια καταθλιπτική καθημερινότητα των φοιτητικών μου χρόνων, κατάλαβα ότι αυτό που μου λείπει είναι ο ποιοτικός χρόνος... αυτές οι ώρες που συναντούσα όλα όσα αγαπώ... τις σκέψεις μου, τις όμορφες εικόνες από τους περιπάτους , τις ζωγραφιές μου, τις μουσικές, τα βιβλία... Κράτα κοντά σου όσα αγαπάς και κάνε τους χώρο στην καθημερινότητα σου. Καμία σχέση δεν μπορεί να κρατήσει τα θέλω μας αν δεν τα υποστηρίξουμε. Ξεκίνα την προσπάθεια σου και γέμισε με όσα αγαπάς.

Καλώς σε βρήκαμε

[smart]

καλως ηρθες
δεν ειπες πολλα, δε μας κουρασες μας θυμισες την προσωπικη μας ιστορια....
καλη αρχη, καλη δυναμη, καλη επιτυχια

οσο για το κουμπι του κλικ.... αληθεια που ειναι???
δε θα βιαστω ν απαντησω καπου μεσα μας.... οκ, εκει ειναι ΑΛΛΑ ..μαλλον για να το βρεις πρεπει αν λυσεις καποιους γριφους που θα σου ανοιξουν πορτες...
(μηπως να σταματησω να παιζω? )

θα τα λεμε.....

[Everest]

Ευχαριστώ πολύ παιδιά!

ʼντε να κατηφορήσουμε παρέα και να τα λέμε στο δρόμο!
και ...να δώσει κι η Παναγια η Καναλα!!!!
:wink1:

Καλό μήνα!!

[NADINE_ed]

Καλώς μας ήρθες,υψηλοτάτη!
Χαίρομαι που σε παρατηρείς,δείχνεις να συνειδητοποιείς τα πώς και τα γιατί σου...
Η εμπειρία έχει δείξει πως έχεις τις κατάλληλες κεραίες να πιάνεις "σήμα",οπότε είσαι δεκτική να το ξαναπιάσεις.
Δύσκολες,απρόβλεπτες εξωγενείς καταστάσεις συμβαίνουν σε όλους μας!Ας οχυρώθούμε προσεκτικότερα αυτήν τη φορά
ώστε "παλιοί σύντροφοι",που θα προστρέξουν να συνδράμουν,να παραμεριστούν από νέους,ουσιώδεις και βοηθητικότερους!
Δε χρειάζεσαι κανένα μπαλονάκι για σωσίβιο!Ξέρεις αποδεδειγμένα πολύ καλό κολύμπι!Ξεκινάμε δυνατά τις απλωτές και πάλι!

Originally posted by Everest

...σιγά σιγά ήρθα σε επαφή ξανά με το σώμα μου και με το περιβάλλον και άρχισα να ?ακούω? τις ανάγκες του σώματός μου. Και έτσι αβίαστα χάνονταν και τα κιλά.

Πολύ σωστά και τα λόγια της Νεφέλης!Ελπίζω η πεθερά να τα ακούσει και να τα κάνει σύντομα πράξη!Φιλάκιααααααα

Originally posted by Nefeli-

Κράτα κοντά σου όσα αγαπάς και κάνε τους χώρο στην καθημερινότητα σου.
Καμία σχέση δεν μπορεί να κρατήσει τα θέλω μας αν δεν τα υποστηρίξουμε.
Ξεκίνα την προσπάθεια σου και γέμισε με όσα αγαπάς

[Everest]

Ευχαριστώ για την ενθάρρυνση Nadine!

-και για την καρτούλα!!
Έχω διαβάσει κι άλλα που λες στο φορουμ κ συμφωνούσα με την οπτική σου. Απλώς μετά από συνεχόμενο γιογιο έρχονται ώρες αδυναμίας που λές, τελικά θα τα καταφέρω ποτέ? Να δω ρε παιδί μου αν στο κάτω κάτω το πάχος ήταν η αιτία των άλλων προβλημάτων που σχετίζονται με χαμηλή αυτοεκτίμηση, ή μήπως δεν έχει καμία σχέση με τα κιλά?
Αλλά αυτοί οι "παλιοί σύντροφοι που τρέχουν να συνδράμουν" έχουν εδραιώσει τόσο καλά τη θέση τους στο υποσυνείδητό μας που άντε να ξεβολευτείς μετά!


Τέλοσπάντων, για αυτό μπήκα εδώ πέρα.Για να ξαναρχίσω την προσπάθεια και είδωμεν!

[Constance]

Everest καλωσηρθες.Διαβασα το ποστ του και βρηκα εμενα μεσα σε πολλα που εγραφες.Οταν καποιος χανει πολλα κιλα οταν φτασει στο στοχο του ή κοντευει να φτασει δεν εχει πια τα ιδια κινητρα με την αρχη της προσπαθειας.?Ή τουλαχιστον νομιζει πως δεν τα εχει γιατι τα ξεχναει.Γιατι πλεον οταν εχεις χασει τα κιλα θα πας και για φαγητο ξανα με φιλους,θα φας και το γλυκο σου,θα θυμηθεις πως ειναι να τρως αρκετα.Εκει ομως ειναι η παγιδα και το δυσκολο.Γιατι μπορει πλεον να μην εχεις τοσα κινητρα αλλα πρεπει να σου μενει παντα αυτη η αναμνηση της σκληρης προσπαθειας για απωλεια.Ελπιζω εδω να βρεις τη βοηθεια που ψαχνεις αλλα να σου πω την αληθεια οντως ολα περνανε απο το μυαλο μας και το ποσο αποφασισμενοι ειμαστε.Μαγικες λυσεις δεν υπαρχουν,σωστη διατροφη ξερουμε ολοι λιγο πολυ ποια ειναι.Καλη δυναμη στον αγωνα σου.