Από πάντα "πρέπει" να κάνω δίαιτα...

[polinaki1983]

Καλημέρα κορίτσια. ούτε εγώ είχα και έχω τις καλύτερες σχέσεις με την μαμά αλλά και με τον μπαμπά μου πάνω στο θέμα των κιλών μου. Πολλές φορές μου είπαν πως είμαι χοντρή, πώς έχω γίνει έτσι, σταματα να τρως μας κανεις ρεζιλι, πιος θα γυρίσει να σε δει έτσι βουβάλι που έχεις γίνει κτλ. αλλά αυτό σε μένα δούλεψε αλιώς. Με έκανε να πισμώσω και να΄έχω αυτοπεποιθηση για τον εαυτό μου καθώς και να με αγαπάω είτε τότε που ήμουνα 150 κιλά, είτε τώρα στα 125. Ποτέ δεν ενιωσα άσχημα με τον εαυτό μου, άσχημα ένιωθα με αυτό που λέγαν οι άλλοι για μένα. Ομως για λίγο και μου περνούσε, αφού ήξερα πως όπως υπάρχουν αυτοί που με κοροιδεύουν, υπάρχουν και αυτοί που τρελλένονται μαζί μου. ήξερα και ξέρω, πως παρόλα τα κιλά μου, μπορώ να κερδίσω όπιον θέλω, και γενικά δεν περνάω απαρατήρητη επειδή πάνω από όλα ΔΕΝ προσπαθώ να με κρίψω και ΔΕΝ με μίσησα ποτέ για το πως είμαι.

[herts]

καλημέρα κορίτσια...εμένα η μαμά μου πάντα μου έλεγε ότι αξίζω πολλά, να σέβομαι τον εαυτό μου και παρόλα
τα κιλά..ακόμη και όταν ήμουν 85 μου έλεγε ότι είμαι κούκλα...και μία φορά οταν η γιαγιά μου-μαμά της- μου είπε κάτι για τα κιλά...την αγριοκοίταξε και της είπε..μαμά εσύ σκάσε...βέβαια μου έλεγε για το βάρος ότι πρέπει να χάσω...για θέματα υγείας...και γιατί θεωρεί ότι δείχνει ότι μέσα σου πονάς και δεν 'αγαπάς' τον εαυτό σου...
αλλα ποτέ δεν με προσέβαλε ή με έκανε να νιώσω άσχημα...πάντα μα πάντα προσπαθεί να με ανεβάσει...
τί μου θυμήσατε τώρα...μία φορά καθόμουνα σε στάση και πέρασε από μακρυά...ήρθε με πήρε και μου λέει...
πωπω σε κοίταγα από μακρυά και λέω τί κούκλα είσαι...δεν πιστεύω ότι είσαι παιδάκι δικό μου...σε κιλά 80+...:bisou:

[MLY]

Polinaki υποκλίνομαι στην αυτοπεποίθησή σου :bouncy::bouncy:
Όλα αυτά λέω κ εγώ στον εαυτό μου, ότι πρέπει να με αγαπάω και να χαμογελάω γιατί το χαμόγελό μου με κάνει πολύ όμορφη, ότι τα κιλά έχουν σημασία σε συνδυασμό με την υγεία και όχι από μόνα τους κλπ. Τρομάζω όμως τώρα που διαπιστώνω ότι όλες μας έχουμε "θεμα διατροφής" λόγω των γονιών μας. Τί θα κάνουμε εμεις με τα παιδιά μας???????:(

[MLY]

τώρα σε διάβασα herts. μου έρχεται να κλάψω ;(
χρέος του γονιού είναι να μάθει το παιδί του να δινει αγάπη, και πρώτα- πρωτα στον ίδιο του τον εαυτό. Και ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό είναι πρώτος ο γονιός να αγαπήσει και να αποδεχτεί το παιδί του.

[herts]

και εγώ που το έγραφα βούρκωσα:bisou:

[polinaki1983]

Ακριβώς αυτό που θα έπρεπε να κάνουν και οι γονείς μας σε μας.

Εχω έναν γιο 2 ετών, ο οποίος αν του βάλεις μπροστά του ένα πιάτο φασολάδα και ένα πιάτο τηγανιτές πατάτες, θα προτιμήσει την φασολάδα και θα μου πει "εν θελω πατατες μαμα". και αυτό γιατί τον έχω μάθει να τρώει από όλα, και να ξέρει να επιλέγει μεταξύ 2 φαγητών πιο είναι πιο υγιηνό. Δεν λέω, και τα γαριδάκια του τα τρώει, και την σοκολατίτσα του, αλλά ξέρει πως αυτά είναι μια φορά τον μήνα σε ειδικές περιπτώσεις. και μάλιστα αν του δώσεις πολλές φορές λέει "όχι, εν θελω τουτο (πχ γαριδακια) θελω τυρί". και έχει μαθει να πηγαίνει στο ψηγείο, να παίρνει τα φρούτα του, ή το τυράκι του, ή το γιαουρτάκι του και να τρώει.

Εγώ στην ηλικία του, το μόνο που με τάιζαν ήταν πατάτες τηγανιτές και μακαρόνια, σοκολατες και γαριδάκια. Αυτό δεν το θέλω για τον γιο μου.

[sasa14]

Παιδιά καλημέρα και απο εμενα...
και εγώ και η αδερφή μου κατά την εφηβία μας ειδικά ήμασταν παχουλές ..όχι χοντρές τώρα πλέον και οι 2 ήμαστε μια χαρά..
ΠΟΤΕ η μαμά μου δεν μας είπε και δεν μας στέρησε το οτιδήποτε!!
απορώ πως σας το κάνανε και νομίζω ότι δεν θα το κάνω ποτέ !!

[smart]

η δικη μου μανα κανονικη κουκουβαγια!!!
εννοειται οτι ειμαι η πιο ομορφη, η πιο εξυπνη, κτλ κτλ κτλ :-)

[alexa_ed]

Γεια σας κορίτσια!Και η δικιά μου ιστορία είναι παρόμοια. Από μικρή η μητέρα μου ανυσηχούσε μην παχύνω και για αυτό δεν μου επιτρεπόταν να τρωώ γλυκά.έβλεπα λοιπόν τα αδέρφια μου να τρώνε σοκολάτες και μπισκότα και εγώ έπρεπε να τρώω φρούτα! Για αυτό και εγώ με θυμάμαι πάντοτε να προσπαθώ να κάνω δίαιτα και να καταλήγω να τρώω κρυφά (κάτι που κάνω ακόμα). Τα αδέρφια μου να με κοροϊδεύουν χοντρή και τώρα που έχω πάρει κάποια παραπάνω κιλά και φαίνεται η διαφορά οι γονείς μου και τα αδέρφια μου ασχολούνται όλη την ώρα με το τι τρώω και τα κιλά μου! και εγώ απ΄την άλλη έχω παραιτηθεί απ'τον εαυτό μου!

[ria_ed]

http://www.youtube.com/user/hcfed#p/a/f/0/bcCLcwalbDc

Λίγα λόγια και ουσιαστικά ....ψάχνοντας τις αιτίες

[maroulaki_ed]

πολυ ωραιαο αυτο που παρεθεσες ria! τα ειδα ολα τα βιντεακια!

[dominiki]

Originally posted by MLY
Καλημέρα
Είμαι καινούριο μέλος και γράφτηκα σ αυτό το site γιατί ψάχνω υποστήριξη γιατί από πάντα προσπαθώ να αδυνατίσω αλλά πλέον δε μπορώ να πειθαρχίσω. Έχω πάει σε διαιτολόγους, έχω κάνει παθητική γυμναστική, γυμνάζομαι 2 φορές την εβδομάδα, και τώρα σκέφτομαι την λιποαναρόφιση!!! Έχω εντοπίσει στην πηγή του προβλήματός μου στη συμπεριφορά της μητέρας μου: πάντα μου έλεγε ότι πρέπει να χάσω 2-3 κιλά, έκρυβε τα γλυκά (με αποτέλεσμα όποτε βρισκόμουν μπροστά σε γλυκό να πέφτω με τα μούτρα πριν το χάσω!). Και όσο κοιτάω τις παλιότερες φωτογραφίες μου, παθαίνω πλάκα με το πόσο αδύνατη ήμουν!!!!!!! Και όμως είχα το άγχος των κιλών. Τώρα συνεχίζεται η ίδια ιστορία. Σκέφτομαι οτι στα 23 ήμουν τέλεια στα 57 κιλά, και τώρα είμαι 30 και έχω πάει στα 69! 12 κιλά και με πιάνει απογοήτευση! Πώς θα χάσω τόσα κιλά? Έχω απορία ποιό είναι στο σωστό βάρος για μένα. Είμαι 1.62, έχω πολύ αναλογικό σώμα, αλλά πρόβλημα με την κοιλιά μου που δεν μου αρέσει καθόλου. Είμαι κομψή αρκεί να προσέχω λιγουλάκι μόνο τί φοράω, αλλά μετά βλέπω την αδερφή μου που τα φοράει όλα κολλητά και δεν "πετάει" τίποτα και με πιάνει θλίψη. Αλλά το πλέον σίγουρο είναι ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΣΩ ΣΕ ΔΙΑΙΤΑ, καταπιέζομαι, και ούτε μπορώ να κλαίγομαι στους δίπλα μου μ αυτό το θέμα.Κουράστικα κ εγώ η ίδια. Τι να κάνω?

ποσο μα ποσο μπορει να σε καταλαβαινω,βαρεθηκα να χανω και να ξαναπερνω, εγω δεν εμεινα μονο στη σκεψη της λιποαναρρόφηση θα την κανω και πραξη μεχρι τα χριστουγεννα...

[mendom76]

Originally posted by click

Originally posted by lessing
Κι αυτη η σχεση μανας-κορης κλαφτα χαραλαμπε!Παρακαλω αν υπαρχει καμμια που να μην εχει υποστει πιεσαρα απο τη μανα της,που την εμαθε η μανα της να θαυμαζει το σωμα της,που τελος παντων εχει μια ''νορμαλ''σχεση με τη μανα της ας το γραψει εδω σας παρακαλω!

που να της εμαθε η μανα της την αυτοπεποιθηση.

υπαρχει καποια?

Πολύ αμφιβάλλω κλικ...η σχέση με την μητέρα είναι τις περισσότερες φορές η αιτία όλων των προβλημάτων που σχετίζονται με την διατροφική συμπεριφορά, την αυτοπεποίθηση και όχι μόνο...

[connie_ed]

πιεσαρα κι εγω...με υποθυρεοειδισμο απο τα 8 ποτε δε μου σερβιρε ο,τι ετρωγαν και τ αλλα δυο μου αδερφια...τα οποια ως μικροτερα δε μπορουσαν να καταλαβουν γιατι γινοταν αυτο-ουτε εγω καλα καλα δε καταλαβαινα. Αργοτερα στην εφηβεια θυμαμαι το πρωινο ξυπνημα στις 6 για το κολυμβητηριο πριν το σχολειο. Στις πανελληνιες εχει μεινει ακομα καρφωμενο το "δε χρειαζεται να περασεις αν δε χωρας απ τις πορτες". Μ αυτα και μ αυτα καταφερε ομως μεχρι τα 20 να με διατηρει στα 70 κιλα. Με καμια παιδαγωγικοτητα ομως. Ακομα και σημερα λεει οτι αφου εφυγα απ τα χερια της καταστραφηκα. Η διατροφη ηταν ολιγαρκης και η ασκηση στρατιωτικη. Ενα παιδι ειναι ευκολο να πειθαρχησει, ενας ενηλικας ομως οχι. Περα απο τα καυστικα σχολια ανα περιπτωσεις -π.χ. σε φιλοφρονηση συγγενη "ποσο σου παει αυτο το φορεμα" απαντουσε "ελα τωρα μη τη κοροιδευεις..."-υπηρχε και ο ψυχολογικος πολεμος γιατι νομιζε οτι ετσι θα πεισμωσω. Οταν ακουσα απ το στομα της την κουβεντα "ποσο ομορφη εισαι" την ημερα που παντρευομουν ενιωσα λες και μου εκανε καποιος το ωραιοτερο δωρο γαμου...βεβαια συμπληρωσε "....αχ τοοοσο να μ ακουγες τωρα θα φυσαγες μεσα στο νυφικο"
Οι γονεις ειναι γονεις...αλλοτε με μεταδοτικοτητα και παιδαγωγικοτητα στην ανατροφη τως παιδιων τους, αλλοτε αγαρμποι και σκληροι μα παντα υποκινουμενοι απο αγαπη. Δε δεχομαι το οτι επειδη ειναι εκεινη 55 κιλα, με βλεπει σαν αποτυχια της. Ξερει και η ιδια οτι απλα δεν εχει τον τροπο να δειξει αποδοχη και να σε χαιδεψει χωρις να σε πληγωσει. Αλλωστε οπως ακομα μου μουρμουριζει και η ιδια "εγω ειμαι μανα σου και μεχρι να μου βγει η ψυχη θα στα λεω οσο κι αν πονανε γιατι εισαι κι εσυ η ψυχη μου". Φιλι και χαστουκι ταυτοχρονα. Ποτε δε συμφιλιωνεσαι...ποτε δε σταματας ν αγαπας!

[rena75]

εμένα ο μπαμπάς μου όταν ήμουν αδύνατη μου έλεγε "πετάει η μύτη σου"
όταν πάχαινα, μου έλεγε "πετάει η κοιλιά σου"
ποτέ δεν ένιωσα την αποδοχή (ως γυναίκα) από τον μπαμπά